:m15:กลัวไม่มีเวลามาลงตอนต่อ เพราะงานหนักม้ากมาก แทบไม่มีเวลาพักเลย เอาตอนต่อไปเลยนะ
ตอนที่ 28 วันต่อมา นายเบสก็ไม่ค่อยเข้ามาคุยกับพวกฉันเท่าไหร่ พอฉันมองไปที่มัน มันก็เป็นฝ่ายหลบหน้า ฉันแปลกใจทำไมต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะ ในเมื่อมันกล้าทำแบบนั้นกับฉันไปแล้วนี่
“จืด เป็นอะไรไป เห็นมองแต่นายเบสนั่นแหละ” อาร์ทสะกิดแขนฉันแล้วถาม
“เอ๋ ป่ะ ปล่าวนี่ ไม่มีอะไรหรอก ช่างมันเถอะ เราจะไปกินไอติมเย็นนี้นี่ ที่ไหนดีล่ะ”
“แน่ใจนะ” อาร์ทยังสงสัยอยู่อีกเหรอ
“แน่สิจ้ะ เมื่อกี้ยังไม่ตอบเราเลยนะ ไปทีไหนดี”
“ไปร้านนมสดละกัน อร่อยดี เราชอบ” ฉันยิ้มตอบให้อาร์ท
“งานนี้ใครจะเลี้ยงน้า” ฉันพูดพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่ม ตาอาร์ทเห็นแล้วก็แอบเขกหัวฉันเบา ๆ
“เจ็บนะ” ปล่าวซะหน่อย ทำเป็นสำออยไปงั้นแหละ
“บ้า เราทำเบา ๆ เองนะ เจ้าเล่ห์นักนะเรา” อิอิ ก็คนมันเคยอ้ะ ทำไงได้
ตกเย็นนั้นเราสองคนก็ไปนั่งทานไอศกรีมกันที่ร้านนมสด พอไปถึงฉันก็สั่ง ๆ อุอุ อาร์ท มองตาขวางเลยแฮะ
“ล้อเล่นน่า ของเค้าเอาแค่สตอเบอร์รี่ซันเดย์ที่นึงก็พอแล้วล่ะ”
“ทีหลังอย่าเล่นแผลง ๆ อีกนะ” อาร์ทยิ้มให้
“คับป๋ม” เหอ ๆ แอ๊บบอยบ้าง ขำ ๆ
หลังจากที่เราสั่งไปแล้ว ฉันก็เริ่มถามอาร์ทเกี่ยวกับเรื่องไปเที่ยวทะเลทันที
“อาร์ท ไปเที่ยวทะเลกันมั้ย”
“หืม ที่ไหนอ่ะจืด” ดูอาร์ทจะสนใจขึ้นมาแล้ว
“ก็คงจะเกาะเสม็ด ไม่ก็เกาะช้างแหละ หรือจะพัทยาล่ะ” หึหึ หลายที่เหลือเกิน
“ก็น่าสนใจดี แต่เราอยากไปเที่ยวเกาะช้างนะ จืดว่าไงมั่ง”
“อาร์ทไปไหน เราก็ไปด้วยทั้งนั้นแหละ” เราสองคนยิ้มให้กัน
“อ้อ เราลืมไป เพื่อน ๆ เราก็อยากจะไปเที่ยวด้วยนะ อาร์ทว่าไงดีล่ะ”
“อืม ใจจริงอยากไปกับจืดมากกว่านะ แต่ไหน ๆ เราก็เคยไปเที่ยวกันกับเพื่อนมาบ่อย ๆ แล้ว ก็ไม่เป็นไรหรอก จืดชวนไปด้วยก็ดีแล้วล่ะ” อาร์ทนี่เป็นคนใจกว้างดังมหาสมุทรจริง ๆ
“แล้วเราจะไปกันเมื่อไหร่ดีล่ะ อย่างน้อยก็ใช้เวลาสามวันขึ้นไปนะ” ฉันถามอาร์ท
“ก็น่าจะสอบกลางภาคเสร็จแล้วนะ เราว่าวันหยุดปิดเทอมนั่นแหละ ดีที่สุดแล้ว”
“อื้ม ตกลงตามนี้นะ จืดจะได้ไปบอกพวกนั้น” อาร์ทก็โอเค แล้วไอศกรีมที่สั่งไว้ ก็มาถึงแล้ว เราสองคนก็นั่งกินไปคุยไป จนกระทั่งกินเสร็จแล้วก็พากันกลับบ้าน
คืนวันศุกร์อาร์ทก็ขออนุญาตที่บ้าน มาค้างที่บ้านฉัน เพราะเช้าวันเสาร์ เรามีนัดกับเพื่อนจะไปเที่ยวน้ำตกกัน ตกเย็นนั้น ยัยเป้ยก็ไม่ลืมที่จะมากำชับให้เราสองคนไปให้ได้ ส่วนนังต้อมนั้นก็ไปด้วยอยู่แล้ว แถมยังฤทธิ์แรงไปชวนนายวินด้วยเสียนี่
“นี่นังจืด ฉันชวนวินไปด้วยแล้วนะ นังเป้ยมันจะว่าอะไรฉันมั้ยวะ”
“อ้าว นังนี่ ไหงงั้นล่ะ แล้ววินไปด้วยมั้ยล่ะ” ฉันยังสงสัย
“ก็ไปน่ะสิ มันบอกว่าอยากไปเที่ยวด้วย ร้อน อยู่บ้านแล้วเบื่อ ๆ”
“งั้นเหรอ สงสัยวินมันคงจะเหงา ว่าแต่ทำไมไม่มีแฟนซักทีนะ” แหะ ๆ แอบแรงถามไป ดีนะที่นังต้อมยังไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับวินและฉัน ไม่งั้นเน่า
“แหม มันหาซะที่ไหนล่ะ วัน ๆ เอาแต่เรียน” ชีแอบกัดตาวินอีกนะ
“ก็ดีกว่าหล่อนแหละนะ เอาแต่11รด ๆ ไปวัน ๆ น่ะ” อิอิ มันค้อนใหญ่เลย
“ย่ะ ใครจะเก่งเหมือนหล่อนล่ะจ้ะ แม่ต้มจืด” อ้ายยยย ดูมันเรียกฉันสิ ถึงฉันจะจืดแต่ก็อร่อยนะจ้ะ
“นังบ้า ใครให้เรียกฉันแบบนี้ยะ”
“น่ารักจะตายไป ต้มจืด ต้มจืด” เวร น่าเกลียดจะตายไปอ้ะ
“ไม่เอา ๆ ถ้าเรียกแนแบบนั้นอีก ฉัน ฉันจะไปบอกนายเบสว่าแกแอบชอบอยู่นะ” ได้ผล นังต้อมลุกลี้ลุกลนใหญ่เลย
“อ้าย อย่านะนังจืด ถ้าเบสรู้ล่ะก็ ต้องไม่ยอมไปไหนกับฉันแน่ ๆ เลยอ้ะ”
“ก็แหงอยู่ละ เพราฉะนั้นอย่าบังอาจเรียกชื่อนั้นอีกนะยะ”
“โอเค โอเค ไม่เรียกก็ได้ ต้มจืดน่ะ” อ่ะ ยังมีแถมอีกนะมัน น่าตบจริง ๆ
“แล้วคืนนี้อาร์ทจะไปค้างบ้านหล่อนด้วยเหรอ” มันกระซิบถาม
“อืม พรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องตื่นแต่เช้า” เหตุผลดีมั้ยล่ะคะ หึหึ
“ต๊าย ยังงี้ก็มีแบบว่าด้วยอ้ะสิ” มันทำตาหลี่ใส่ คิดอะไรลามก ๆ อีกแน่ ๆ
“บ้า ไม่มี๊ ไปค้างเฉย ๆ นะยะ” ฉันก็อายอ้ะ เรื่องมันน่าอายจะตายไป หุหุ
“แน่ใจนะยะ ฉันว่าแกสองคนต้องมีอะไรกันแล้วแน่ ๆ เลยว่ะ” มันยังไม่ยอมแพ้
“ฮึ่ย ไม่พูดแล้ว เรื่องแบบนี้ พอ ๆ” ฉันต้องเป็นคนท้วงให้มันหยุดซะก่อน
“เอ่อ เรื่องเมื่อกี้นี้ เป็นเรื่องจริงรึปล่าว” ฉันกับนังต้อมสะดุ้งเฮือก ก็เราคุยกันแค่สองคน แต่เมื่อกี้ใครเป็นถามล่ะ พอเราหันไปมองดูด้านหลัง ก็พบยัยเป้ย ยืนทำหน้าแปลก ๆ อยู่
“เรื่องอะไรเหรอ” ฉันถามออกไปเสียงสั่น ๆ ยัยนั่นต้องได้ยินแน่ ๆ เลย
“ก็เรื่องที่จืดมีอย่างว่าแล้วไง จริงเหรอ” ชีทำหน้าไร้เดียงสา แต่ฉันว่ามันดูตอแหลมากกว่านะ
“บ้า ใครจะไปมีกัน ไม่เคยหรอก เรื่องแบบนั้นน่ะ” ฉันต้องแอ๊บโกหกเนียน ๆ ไว้ก่อน
“แหง อย่างจืดไม่น่าจะรอดมาได้ถึงตอนนี้นะ เป้ยว่า” แล้วชีก็ทำหน้าเยาะนิด ๆ ใส่ฉัน อะไรกันนักกันหานะ นังนี่
“อ้อเหรอ ใครจะเป็นสาวไวไฟเท่าหล่อนล่ะจ้ะ” นังต้อมสงสัยจะเก็บกดมานาน เลยกัดยัยนั่นออกไปซะเลย
“อุ้ย ไม่ขนาดนั้นหรอก เราก็มีแค่ครั้งสองครั้งเอง” ชีพูดแบบมั่นใจว่า สวยอ้ะ
“เอ แต่ฉันว่านะ อย่างเธอเนี่ยน่าจะมากกว่านั้นนะ เนอะจืด” นังต้อมกัดแรงมาก ฉันก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ ตบกันแล้วอย่ามายุ่งกะฉันล่ะ
“แต่ก็คงจะแพ้ต้อมน่ะนะ” สองคนนั้นตอนนี้ ส่งสายตาพิฆาตข้ามฉันไปมา อ้าว นี่ฉันไม่ใช่กรรมการมวยนะยะ อย่ามาตบกันแถวนี้ล่ะ เด๋วฉันโดนลูกหลง
******************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
