เกลียดตุ๊ด พูดมาได้
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เกลียดตุ๊ด พูดมาได้  (อ่าน 556478 ครั้ง)

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
มารอเจ๊จืดต่อตอนใหม่

เจ๊อยู่ทำงานถึงเที่ยงคืนงั้นก็ต่อไปเรื่อยๆ เลยแล้วกันนะจ๊ะ
 :m4: :m4: :m4:

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
ไรๆๆ ตอนหน้ามากี่โมงอ่ะ

ปูเสื่อนอนรอ
 :impress: :impress: :impress:

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
ตอนหน้านี้เสียสาวที่ดาดฟ้า หรือพลาดท่าตอนอยู่บ้านกันสองคนล่ะ อิอิ (แซวเล่นน่ะคับ)

nunyy

  • บุคคลทั่วไป
 :confuse:กะต๊อบหยไปไหนหว่า ปกติมาแอ่วห้องนี้นี่นา เจ๊สองก็หายด้วย

 :m15:ต่อตอนนี้ดีกว่า


ตอนที่ 21

   หลังจากที่อาของฉันกลับบ้านไปแล้ว ฉันก็เดินไปปิดรั้วบ้าน แล้วก็เดินเข้ามาปิดประตูหน้าต่างให้เรียบร้อย คิดแล้วก็อดหวั่นใจไม่ได้ นี่เราจะต้องอยู่กับอาร์ทแค่สองคนเหรอ ที่ผ่านมา อาร์ทมันไม่กล้าทำอะไรฉันมาก เพราะว่าพ่อแม่แล้วก็น้อง ๆ อยู่กัน แต่งานนี้ฉันจะรอดมั้ยเนี่ย

“อาจืดว่าไงมั่ง” ตาอาร์ทรีบเข้ามาถามฉันใหญ่เลย

“ก็ คืนนี้คงไม่กลับหรอก บอกว่าจะค้างบ้านยายน่ะ” ฉันบอกไปแล้ว ตาอาร์ทก็ทำตาโตใส่

“จริงเหรอ งั้นคืนนี้เราก็ อยู่กันแค่สองคนน่ะสิ” ง่า มันทำตาเยิ้มใส่ฉันแล้วล่ะสิ ทำไงดีเนี่ย

“มองอะไรน่ะ ไปอาบน้ำสิ เราจะได้อาบต่อ” ฉันผลักให้มันไปอาบน้ำ ก็จะมามองอะไรอยู่ได้

“อื้อ อาบด้วยกันดิ นะ” ดูมันทำตาดิ น่าเกลียด

“ไม่เอา ไปอาบก่อนเลย อย่าทำตัวเป็นเด็กไปหน่อยเลยน่า ไปได้แล้ว” ฉันหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ให้ นายอาร์ทก็เดินงอนเข้าห้องน้ำไปแล้ว

   ฉันนั่งดูทีวีไปได้สักพักใหญ่ ๆ ตาอาร์ทก็เดินออกมาจากห้องน้ำ นายนั่นเดินมานั่งข้าง ๆ ฉัน ตอนแรก ๆ ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ คุณพระช่วย ทำไม ทำไม มัน

“เฮ้ย อะไรเนี่ย ทำไมยังไม่แต่งตัวอีกล่ะอาร์ท” ฉันตกใจอ่ะ ก็มันดันนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวมานั่งด้วย แถมตัวก็ยังมีกลิ่นของสบู่อยู่เลย เล่นเอาฉันแทบสำลัก.... อิอิ

“มองอะไรน่ะ อยากเห็นมากกว่านี้ล่ะสิ” อ้ายยยยย ตาบ้า รู้ดีอีกแล้วนะ คิคิ

“บ้า ใครอยากจะไปดูยะ ไปแต่งตัวเด๋วนี้เลยนะ” ฉันดันตัวตานั่น แต่ยิ่งดันเหมือนยิ่งยุ มันเลยกอดฉันซะเลย เล่นอะไรเนี่ย อย่านะ อย่าช้า.....หุหุ

“ไม่เอา ปล่อยนะอาร์ท เราจะไปอาบน้ำแล้ว” น่าน หาเรื่องเฉไฉล่ะฉัน ก็มันยังไม่ชินนี่นา

“แหม เห็นตะกี้ยังไล่ไปให้แต่งตัวอยู่เลย คราวนี้จะไปอาบน้ำอีกละ”

“ก็ร้อนนี่นา ปล่อยได้แล้ว” มันปล่อยฉันแล้ว ฉันก็รีบเผ่นเข้าห้องน้ำสิคะ โอย เสียว....จัง (แน่ะ ๆ อย่าคิดลึกนะ หุหุ)

“อาบเร็ว ๆ น้า เด๋วเรารออยู่ในห้อง” เชิญเถอะจ้ะ ว่าแต่คืนนี้ เหมือนลางสังหรณ์บอกตัวเองว่า ไม่รอดแน่เมิง เสร็จแหง ๆ (ฮ่วย ฉันยังไม่อยากเสียจิ้นนะ)

   หลังจากอ่อมกบอาบน้ำเป็นชั่วโมง จนตัวเปื่อยไปหมดแล้ว ก็เลยเดินออกมาแต่งตัวด้วยชุดที่รัดกุม (เสื้อยืดตัวเล็ก ๆ กางเกงขาสั้นกุด รัดกุมจริง ๆ) แต่งแบบนี้เพื่ออะไรไม่ทราบคะ คิคิ

   ทีวีปิดไปแล้วสงสัยอาร์ทคงจะไม่อยากดู ฉันก็เลยเดินไปที่ห้อง พอเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นนายอาร์ทกำลังนอนอ่านดราก้อนบอลอยู่ ฉันเลยโล่งใจ

“อาบนานจังเลยนะ” อ่ะ มีแขวะด้วยนะ ตานี่

“ก็อาบแบบนี้ประจำนี่นา” ฉันเดินไปหยิบหนังสือมาอ่านเล่น ตอนนั้นก็สามทุ่มแล้ว ยังไม่ง่วงกันเลย อาร์ทก็มองมาทางฉันตลอด

“มาอ่านตรงนี้สิ จะไปนั่งตรงนั้นทำไมล่ะ” ฉันหันไปมอง แล้วก็ส่ายหน้าไปมา

“อ่านตรงนี้แหละดีแล้ว ตรงนั้นมันอึดอัด” หุหุ เด๋วหายใจไม่ออก ฉันแย่เลย

“ไม่เอาน่า อึดอัดตรงไหนกัน มาตรงนี้เร็ว ๆ” ฉันก็ส่ายหน้าเหมือนเดิม รู้นะว่า แกคิดอะไรอยู่

“จะต้องให้อุ้มมาหรือเดินมาเองล่ะ” เหอะ ฉันเดินไปเองก็ได้ ชอบขู่กันจริง ๆ เชียว

“ดีมาก มานั่งใกล้ ๆ นี่” โห ดูมัน ฉันจะทำไงดีเนี่ย ฉันยังอยากจิ้นอยู่อ้ะ แง้ ๆ ๆ

“ตัวสั่นทำไมล่ะ กลัวเหรอ” ใครกลัวกันยะ สั่นสู้ตะหาก หุหุ (มั่วแล้ว)

“บ้า ใครกลัวกัน” พอบอกไปเท่านั้นแหละ มันก็กอดฉันทันทีเลย แถมยังซุกไซร้ซอกคอแล้วก็แก้มฉันด้วยอ้ะ อย่านะ จั๊กจี๊ คิคิ

“นี่แน่ะหัวเราะเหรอ” มันประกบปากสิคะ โอ้ว แม่จ๋า หนูเสร็จมันแน่ ๆ เลยอ้ะ
   
   อาร์ทจูบฉันอย่างแผ่วเบาแต่ดูดดื่ม ริมฝีปากของฉันก็เผยอรับฝีปากของอาร์ทอย่างเต็มใจ ลิ้นที่สอดแทรกเข้ามานั้น สัมผัสไปตามส่วนต่าง ๆ ภายในปากของฉัน ลิ้นเราสองคนแลกกันอย่างแผ่วเบา มันช่างชวนให้วาบหวามเสียนี่กระไร

“อาร์ทเด๋วก่อน” อาร์ทจับตัวฉันกดลงนอนแล้วก็ถาโถมเข้าทับบนร่างฉัน ง่ะ ฉันหนักนะแก

“อะไรเหรอ” มันมองมาที่ฉัน ตาเยิ้มเชียว สงสัยจะ....สุด ๆ

“จะดีเหรอ เรายังไม่เคยนะ” แอ๊บอินโนเซนต์ใส ๆ แล้วเค้าจะเชื่อมั้ยเนี่ย

“ก็ดีอ่ะสิ ครั้งแรกของเราเหมือนกัน” ว้าย จริงอ้ะ งั้นเราก็ได้เปิดบริสุทธิ์ เอ้ย คนแรกของอาร์ทน่ะสิ อิอิ (ถามว่าแรงมั้ย)

“งั้นก็...” ยังพูดไม่จบฉันก็โดนจูบพิชิตความสาวอีกรอบ อาส์ มันช่างเร่าร้อนอะไรแบบนี้นะ อืมม

“อ้ะ เด๋วก่อนอาร์ท” ฉันร้องขึ้นมาอีกครา

“หืม อะไรเหรอ” น่าน อะไรเหรอ แต่ยังไม่ยอมหยุดนะ

“ปิดไฟก่อนได้มั้ยอ่ะ” อาร์ทเงยหน้ามามองฉัน

“ตามใจจืดสิ เรายังไงก็ได้” ฮิฮิ เป็นอันว่า เพื่อน ๆ ก็อดดูฉากเลิฟซีนของเค้าแล้วล่ะ ฮ่า ๆ (ไม่กล้าบรรยาย กลัวเลือดกำเดาตัวเองไหล หุหุ)

#########################

   หลังจากค่ำคืนอันแสนหวานแอนด์เร่าร้อนผ่านพ้นไปแล้ว เช้าวันต่อมา ฉันก็แทบลุกไม่ไหว คนอะไรทำได้ทั้งคืน ฉันจะตายเสียให้ได้ ครั้งแรกทำไมมันเจ็บแบบนี้ฟะเนี่ย แต่ก็รู้สึกดีอยู่เหมือนกัน ในที่สุดก็ได้เป็นของกันและกันเสียที คิคิ

“อืมมมม” อาร์ทพลิกตัวมาก่ายกอดฉันอีก หลังจากที่เช้าตรู่แล้ว

“ตื่นแล้วหรอจ้ะ” อาร์ททักทายมา

“อืม ตื่นแล้วล่ะ เด๋วเราขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ”

“อื้อ ขอกอดต่ออีกหน่อยนะ แล้วค่อยไปอาบน้ำด้วยกัน” เหอ ๆ ไม่เอานะ อาบด้วยกัน แล้วถ้าเกิดอย่างว่าขึ้นมาอีก ฉันไม่ตายเหรอ

“ก็ได้ แต่เราขออาบคนเดียวดีกว่านะอาร์ท” ฉันบอกมันไป แต่ดูมันจะทำหน้างอน ๆ

“น่านะ แล้วอาร์ทค่อยตามไปอาบละกัน เด๋วเรามาปลุก” มันก็พยักหน้า เฮ่อ เหนื่อย

“อาร์ท จะกลับบ้านกี่โมงเหรอ” ฉันถามอาร์ทหลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้ว

“ก็คงจะกลับสาย ๆ อ่ะแหละ ว่าแต่พ่อแม่จืดจะกลับบ้านกี่โมงเหรอ”

“ไม่รู้สิ คงบ่าย ๆ มั้ง อาร์ทก็ไปอาบน้ำสิ เด๋วเราออกไปหาข้าวกินกัน” วันนี้คงต้องออกไปกินที่ร้านนั่นแหละ ขี้เกียจทำเองอ้ะ

***************************************************
ถามว่าแรงมั้ย :m13:


subaru

  • บุคคลทั่วไป
 :m11:ในที่สุดจืดก็เสร็จอาร์ท อะหุๆ o13

nunyy

  • บุคคลทั่วไป
:m11:ในที่สุดจืดก็เสร็จอาร์ท อะหุๆ o13


 :m12:รออย่างใจจดใจจ่อเลยนะน่ะ เมื่อคืนรีบกลับบ้านเพราะอิเฉามั้นง่วงมาก เลยอดลงตอนเที่ยงคืนเลย  :m10:

ออฟไลน์ Simply Blue

  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1107
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-3

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
555 ในที่สุดก็สีกที แต่สงสัยจืดจะขี้อายนะเนี่ย ไม่ยอมเล่ารายละเอียดเลย อิอิ (แอบทวง)

nunyy

  • บุคคลทั่วไป
 :m9:รอหน่อยได้ป่ะล่ะ ทำใจก่อน เอ้า ต่อ ๆ

ตอนที่ 22

   หลังจากที่อาร์ทกลับบ้านไปแล้ว ฉันก็ต้องนอนฝันเฟื่องทั้งคืน ทำไงถึงจะลืมเรื่องเมื่อคืนวานได้น้อ แล้วนี่ถ้าไปโรงเรียน ฉันจะไม่อายมันจนหน้าแดงแจ๋เลยรึ โอ้ะ ลืมอะไรไปอย่างนึงนี่เรา ฉันรีบวิ่งไปที่ตู้กระจกทันที น่านไง ชัด ๆ เลยตรู :sad5:

“จะทำไงดีวะเนี่ย รอยชัดเจนขนาดนี้ อิพวกนั้นเห็นมีหวังโดนกัดตายเลย” รอยจ้ำ ๆ นั่นน่ะ คงไม่ต้องสาธยายนะ ก็น่าจะรู้ว่ามันจากใคร

   ฉันก็ไปหายามาทาที่บริเวณรอยนั้นตรงลำคอ ยาที่ว่าคงไม่พ้นฮีรูดอยล์ (เขียนถูกมะเนี่ย) แล้วเมื่อไหร่มันจะหายล่ะนั่น

   วันต่อมา ฉันก็ไปโรงเรียนตามปกติ ด้วยใบหน้าที่อิ่มเอิบ (เหอ ๆ) ส่วนรอยนั่นก็พยายามดึงปกเสื้อให้มันสูง ๆ ปิดไว้ได้นิดหน่อยก็ยังดีอ่ะ ดีกว่าคนเห็น วันนี้ฉันเลี่ยงที่จะไปเจอกับนังเพื่อน ๆ ทั้งหลาย เพราะมันจับผิดเก่ง มะเอาดีกว่า

“อ๊ะ” ฉันสะดุ้ง อุทานออกมาเบา ๆ ก็มีคนมาจิ้มเอวจากด้านหลังฉันนี่

“ตกใจเชียวนะ มารอตั้งนานแล้ว” ที่แท้ก็ตาอาร์ทหวานใจนี่เอง

“เล่นอะไรพิเลนท์อีกแล้ว เกิดเรากรี๊ดขึ้นมาล่ะ จะหนาว” หุหุ ก็เป็นเรื่องสิคะ

“แหม รักดอกจึงหยอกเล่น กินข้าวมายัง เรายังไม่ได้กินมาเลยอ่ะ” มาตีหน้าเศร้าอีกละ

“ก็ไปกินสิ มาบอกเราทำไมอ่ะ”

“ก็อยากให้ไปกินด้วยอ้ะ ไปนะ นะ” ลูกอ้อน ต้องยกให้เค้าล่ะ

“ทุกทีเลยนะ ไม่รู้จักกินมาก่อน ชอบให้เราไปนั่งด้วยทุกที” แล้วฉันจะบ่นเพื่ออะไรเนี่ย

“อะไร ขอแค่นี้ก็ไม่ได้ ไม่รักเราแล้วเหรอ”

“เฮ้ย พูดดังไป อายเค้า ไปได้แล้ว” ฉันเดินดันตัวมันให้ไปทางโรงอาหาร ตานี่ชักจะเพี้ยนใหญ่แล้ว

   พออาร์ทกินข้าวเสร็จแล้ว ก็เคารพธงชาติพอดี หลังจากนั้นก็เข้าห้องเรียนกัน วิชาสังคมมีเรียนวันนี้ เรื่องรายงานเนี่ยต้องมีให้ทำประจำ เน้นเรื่องประวัติศาสตร์เสมอ ๆ ฉันก็เบื่อจะตายอยู่แล้ว นี่ถ้าย้อนยุคไปได้ คงสนุกพิลึก

“เด๋วเราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ครูยังไม่มาเลยนี่ นั่งรอกันไปก่อนละกัน” ฉันปวดฉี่ หลังจากดื่มน้ำมากไปหน่อย ตอนกินข้าวกลางวันมา

“ให้เราไปด้วยป่ะ” โอ้ะ พอเถอะจ้ะ จะตามทุกฝีก้าวเหรอไง

“ไม่ต้องหรอก ไปคนเดียวไม่โดนฉุดหรอกน่า” อิอิ แล้วฉันก็เดินแถไปที่ห้องน้ำทันที ปวดมาก

   พอทำธุระเสร็จ ก็เดินจะกลับเข้าห้อง ก็เจอกับนายเบสยืนดักรออยู่ทางขึ้นห้อง ฉันทำเป็นไม่สนใจ มองไม่เห็น แต่ดูท่าว่ามันจะไม่ง่ายซะแล้ว

“เด๋วก่อน” มันยืนดักขวางทางฉัน

“ถอย จะรีบไปเข้าเรียน”

“ครูยังไม่มา คุยกันก่อนสิ” ฉันจึงต้องยอมคุยกับมัน ก็มันไม่ยอมถอยนี่นา

“เรื่องอะไรอีกล่ะ” ฉันพูดแบบไม่สบอารมณ์

“เรื่องเมื่อวานซืน วันนี้ตอนเย็นที่ดาดฟ้า อย่าลืมมาด้วยล่ะ ไม่งั้นฉันจะแฉเรื่องรอยช้ำที่คอนายให้คนอื่นได้ฟังกันแน่” อร้ายยยยย ไอ้บ้าเบส มันเห็นตอนไหนวะเนี่ย เลวมาก

“ไอ้ ได้ นายได้เจอฉันแน่” แล้วฉันก็เดินชนมันเลย สมน้ำหน้า อยากขวางทางดีนัก

“แล้วเราจะได้เห็นกัน” ฉันหมั่นเขี้ยวนัก บังอาจมากระตุกหนวดหมึก เอ้ย หนวดเสือ หุหุ

   ก่อนเดินเข้าห้องเรียน ฉันก็ต้องสำรวจความเรียบร้อยของปกเสื้อก่อน หึหึ เด๋วคนอื่นเห็นเข้าจะยุ่ง แค่ตานั่นก็ปวดหัวพออยู่แล้ว

“ไปนานจังล่ะแก หรือแอบไปตกเบ็ดมาเหรอยะ” อิต้อม ปากเหรอนั่น น่าเอาขี้เถ้ายัดปากจริง ๆ

“อิบ้า ใครจะคิดได้อุบาทว์เหมือนหล่อนล่ะ” ฉันด่ามันไป

“ฉันล้อเล่น ขำ ๆ น่า อิอิ” ขำตายล่ะ

   และแล้วคุณครูก็เดินเข้าสอนซะที หลังจากปล่อยให้นักเรียนนั่งรอนานเกือบ 20 นาที พอมาถึง ก็สั่ง ๆ ๆ แล้วก็สั่ง รายงานค่ะ ไม่ใช่อะไร จะรีบสั่งอะไรกันนักหนา ตั้งแต่ต้นเทอมเนี่ย ไม่เข้าใจจริง ๆ แต่พวกเราก็ต้องนั่งรับกรรมกันไป เง้อ

“สรุปพวกเราจะทำเรื่องอะไรกันดีล่ะ” ยัยเป้ยถามไถ่ หลังจากที่ไปโยกย้ายอยู่โต๊ะนู้นโต๊ะนี้มา นับวันจะยิ่งเพิ่มดีกรีความเฉี่ยว (11รด) ขึ้นทุกวัน ฉันตายไปเลยอ่ะ

“ใครจะไปรู้ล่ะ ต้องถามหัวหน้าสิจ้ะ” นังต้อมแอบกระแนะกระแหน

“วินคะ คิดว่าพวกเราจะทำเรื่องอะไรดีหรอ” หล่อนพูดแล้วทำท่าคิกขุ โอ้ยยยย แมร่งอยากตบตุ๊ดว่ะ ให้ตายสิ (ใจเย็น ๆ โยม)

“ก็คงจะเป็นประวัติศาสตร์ไทยทั้งหมดนั่นแหละ” วินตอบไป

“อุ้ย จริงสิ งั้นเราก็จะได้รู้เรื่องราวประวัติศาสตร์ของไทยอย่างละเอียดแน่ ๆ เลย” ย่ะ ทำอย่างกะหล่อนไม่เคยรู้งั้นแหละ

“เป้ยนี่ใฝ่รู้ดีนะ ช่วยเราหาข้อมูลด้วยละกัน” แล้วสองคนนั้น ก็คุยกันถูกคอ อ้ายยยย ไม่นะ วิน ไม่ อย่าไปหลงคารมมัน

   ชิ้ง ๆ ฉันเห็นอิต้อมหันมาสบตาฉัน ตามันเป็นประกายแวบ ๆ ประมาณจะบอกว่า กรูขอตบอินี่ซักทีเถอะ ฉันก็ส่งสายตาไป อย่า อย่าช้าค่ะ อิอิ

“เอ้า จ้องกันอยู่นั่นแหละ เป็นปลากัดเหรอไง” อั้ย ตาอาร์ทจะมากัดฉันทำไมเนี่ย

“บ้า หาเรื่องเหรอ อยากโดนรึไง” ด้วยความที่กำลังหมั่นไส้ (อย่างแรง) ก็เลยพาลตาอาร์ทซะงั้น

“อะไรว้า ล้อเล่นนิดเดียวเองง่ะ” แล้วมันก็หน้าจ๋อยไปเลย โฮะ ๆ ๆ

“ขอโทษ ๆ พูดเล่นน่ะ อย่าคิดมากล่ะ เลิกแล้วอาร์ทไปซ้อมบาสก่อนเลยนะ เด๋วเราไปหาพวกเฉาก้วยก่อน แล้วจะตามไป โอเค้” อาร์ทก็พยักหน้า ส่วนฉันก็มองไปทางนายเบส ตานั่นทำเป็นเหลือบมองแวบ ๆ แล้วก็แอบยิ้มเหยียด อ้าก ฉันเกลียดมัน มันจะเอาอะไรกะฉันเนี่ย :angry2:

********************************************



ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
รออ่านฉากเสียตัวบนดาดฟ้ากะนายเบส  :m11:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
เสร็จอาทไปแย้ว
เลือกตัวจริงได้สักที
 :m11: :m11: :m11: :m11:
แล้วจะทำไงกะตาเบสหล่ะนี่
 :freeze: :freeze:

nunyy

  • บุคคลทั่วไป
แล้วจะทำไงกะตาเบสหล่ะนี่

 :เฮ้อ:ตามตอนนี้หละ คุณบลู

ตอนที่ 23

   โรงเรียนเลิกแล้ว เสียงสัญญาณกริ่งบ่งบอกเวลาแห่งการกลับบ้านของเหล่านักเรียน แต่บางกลุ่มกับยังคุยกัน เม้าท์คนนู้นคนนี้เป็นที่สนุกปากกันไป (แอบได้ยินมา) แต่ฉันกำลังจะไปเผชิญชะตากรรมกับคนบ้าคนหนึ่ง

   หลังจากแยกกันแล้ว อาร์ทก็ไปชมรม ส่วนฉันก็เดินไปที่ที่นัดหมายกับนายนั่นไว้ บนดาดฟ้าชั้นสี่ของอาคาร 3 มันมีประตูเปิดไปออกไป ฉันเดินขึ้นไปเรื่อย ๆ ใจก็กลัวอ่ะนะ ว่ามันจะทำอะไรฉันรึปล่าว ฉันยิ่งสาวยิ่งสวยอยู่ด้วย (มั่ว ๆ แล้ว)

   ฉันเดินขึ้นไปจนถึงชั้น 4 แล้ว ก็เปิดประตูออกไป บนนั้นมันกว้างอยู่พอสมควร มีห้องเล็ก ๆ อยู่ห้องหนึ่ง ฉันเดินไปดูตามช่องบานเกล็ดหน้าต่าง เอ ไม่มีใครอยู่นี่นา ฉันเลยเดินไปดูทางอื่น ก็ไม่เห็นมี เอ้ะ ตานั่นมันจะหลอกฉันมาขังไว้บนนี้รึปล่าวเนี่ย

   พอคิดได้แบบนั้น ฉันเลยตัดสินใจเดินกลับไปที่ทางออก แต่แล้วก็เจอกับนายนั่นอยู่

“จะรีบไปไหนล่ะ” มันถามยียวนกวนบาทา

“นาย มาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ” ฉันถามออกไป แต่ใจชักเริ่มสั่น

“ก็มาเมื่อกี้นี้เอง” มันตอบพร้อมกับเดินเข้ามาหาฉัน

“อ้ะ นาย นายตามฉันมาใช่มั้ย นายเป็นใครกันแน่” ฉันถอยหลัง มันก็เดินตามเข้ามา

“ใครตามนาย อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยน่า ฉันแค่อยากจะทำให้นายจำฉันได้แค่นั้นเอง”

“จำนายได้ ฉันไปรู้จักนายตอนไหนกัน” ฉันงง ๆ เบลอ ๆ แล้วตอนนี้

“นี่นายจำฉันไม่ได้จริง ๆ เหรอ ดูให้ดี ๆ สิ” มันชะโงกหน้าเข้ามาจนจะติดหน้าฉันอยู่แล้ว แอร้ยยย ออกไปนะ เด๋วฉันร่วง (ตอนนั้นติดขอบกำแพงแล้ว)

“ฉันจำไม่ได้จริง ๆ ถอยออกไปก่อนสิ” ฉันผลักตัวมัน จนมันถอยหลังไป

“ฮึ ทำไงก็จำไม่ได้ แล้วถ้างั้น แบบนี้จะจำได้มั้ยล่ะ” มันทำท่าหยิบอะไรในกระเป๋าเสื้อก็ไม่รู้

“อะไร จะทำอะไรน่ะ” ฉันชักหวั่น ๆ ละสิ มันจะทำอะไรกันแน่ (ถุงยางรึปล่าวนะ อั้ยยย)

“เอ้า ทีนี้จำได้รึยัง” ไม่ใช่อย่างที่หวัง เอ้ย คิดแล้วล่ะ แต่มันเป็น.....

“อ้ายยยยยยยยยยย เอามันออกไป เอาออกไปนะ ไอ้บ้า อย่านะ” ต่อให้ร้อง ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะว่านั่นมันคือ สิ่งที่อิฉันขี้เดียดเกลียดกลัวสุดชีวิต ใช่แล้ว มันคือ “หนอน” ค่ะ

“ทำไมล่ะ น่ารักออก หนอนแก้วของฉันเอง ชื่อน้องแก้ว ไม่ชอบเหรอนาย” แง้ ๆ เอาออกไปสิวะ

“ไอ้บาส ไอ้บ้า เอาออกไปนะ อย่าเอาเข้ามา” ด้วยความกลัวฝังใจเลยพูดอะไรแปลก ๆ ออกไป

“หึ จำได้แล้วสินะ ทีนี้ ต้องให้เล่นขั้นรุนแรงนะนายนี่” มันยิ้มให้ฉัน เด๋วก่อน จำได้อะไรกัน เอ้ะ

“อ้ะ บาส เฮ้ย นายคือไอ้บาส ไอ้อ้วนนั่นน่ะเหรอ ไม่ใช่อ้ะ” ฉันส่ายหน้า ต้องไม่ใช่แน่ ๆ

“บ้า ใครอ้วน แค่สมบูรณ์เท่านั้นแหละ” เด๋ว ๆ ฉันขอประมวลความทรงจำก่อน 

“นายคือนายบาสแน่เหรอ แต่นายชื่อเบสนี่” มันก็ถอนใจ แล้วก็เริ่มรื้อฟื้นเรื่องราวตอนเด็กให้ฉันฟัง ฉันก็พยายามนึกตามไปด้วย

“ตอนเราอยู่ชั้น ป.1 พวกฉันชอบแกล้งนาย เพราะเห็นนายมันอ่อนแอ น่าหมั่นไส้ เหมือนพวกตุ๊ดไม่มีผิด และที่สำคัญ นายชอบเรียกชื่อฉันผิด ๆ ด้วย ฉันชื่อเบส นายก็เรียกบาส อยู่นั่นแหละ ฉันเลยแกล้งนายเข้าไปใหญ่” มันเล่าถึงเรื่องตอนเด็ก แต่ดูสีหน้ามันแล้วแปลก ๆ ชอบกล

“ใช่ แล้วฉันก็โดนนายเอาหนอนมาหลอกทุกวัน ทั้งโยนใส่ตัว ใส่ในกระเป๋านักเรียน ใส่ในโต๊ะ แล้วเพื่อนของนายยังจับฉันแก้ผ้าด้วย ไอ้เลว ไอ้บ้า” ฉันตะโกนด่าใส่หน้ามัน 

“เฮอะ ก็อยากทำตัวน่าแกล้งทำไมล่ะ ช่วยไม่ได้” มันกวนประสาทเข้าไปอีก

“แก ทำไมฉันถึงจำแกไม่ได้นะ อ้อ รู้แล้ว เพราะฉันไม่อยากนึกถึงหน้าของคนเลว ๆ อย่างแกไงล่ะ” ฉันเดินหนีมันจะไปหาอาร์ท

“เด๋วก่อน ยังไปไม่ได้ ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย” มันคว้าข้อมือของฉันไว้ แล้วก็บีบแรง ๆ

“โอ้ย ฉันเจ็บนะ ปล่อยสิ ฉันไม่มีเรื่องอะไรจะพูดกับแกแล้ว” ฉันสะบัดแรง ๆ แต่ดูมันจะไม่หลุดง่าย ๆ เลยแฮะ

“ไม่ได้หรอก ฉันอุตส่าห์มาเจอนายที่นี่ทั้งที นายจะทำเมินเฉยต่อฉันได้ไง ไม่มาเล่นกับน้องแก้วของฉันหน่อยเหรอ” มันเอาน้องแก้วที่ฉันกลัวเข้ามาใกล้แล้ว 

“อย่าๆๆๆๆ เอาออกไป ฉันกลัวแล้ว” คนเรามันกลัวอะไรแบบสุด ๆ อาจจะช็อคได้นะเนี่ย

“หึหึ งั้นก็อยู่ต่อ ห้ามหนีไปไหน ไม่งั้นฉันเอาหนอนนี่ใส่ในเสื้อนายแน่”

“แกมันไอ้โรคจิต ดีแต่รังแกคนอื่น ฉันเกลียดแก เกลียดมาตั้งแต่ตอนเด็กแล้ว” ฉันด่าๆ แล้วก็ด่า มันก็ยังไม่หายแค้นเลย

“ทำยังกับตัวเองวิเศษนักนะ อยากจะรู้นัก ถ้าเลิกกับไอ้อาร์ทแล้วยังจะทำตัวแบบเดิมได้อีกรึ
ปล่าว” มันพูดอะไรน่ะ ไม่เห็นจะเข้าใจเลย

“แกหมายความว่ายังไงกัน ทำไมฉันต้องเลิกกับอาร์ทด้วย”

“รอดูต่อไปก็แล้วกัน นายต้องได้เลิกกับแฟนนายแน่” มันพูดพร้อมกับเอาน้องแก้วของมันมายื่นใส่หน้าฉันอีก

“แก....” ฉันนั่งหลับตาปี๋ด้วยความกลัวสุดใจ ทำไมต้องมาเจอเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ด้วยนะ

   ตั้งแต่ ป.1 จนจบ ฉันต้องโดนไอ้บาส หรือเบสนั่นแหละ ทำทารุณกรรมด้วยการเอาหนอนมากลั่นแกล้ง ฮี่โธ่ ถ้ามันไม่รู้จุดอ่อน ก็คงไม่มีทาแกล้งฉันได้หรอก ทั้งปีนั้นฉันต้องเป็นโรคประสาท ไปทางไหนที่มีใบไม้ใบหญ้า ก็จะกลัวแต่ว่าจะมีหนอนมั้ย แม้กระทั่งตอนนอนก็ยังต้องตรวจดูแล้วดูอีก ทุกวันนี้ยังกลัวอยู่ แต่ไม่ขนาดตอนเด็กแล้ว
 
   หลังจากจบ ป.1 มันก็ย้ายไปอยู่กรุงเทพฯ เออ ไปซะก็ดีแล้ว ฉันจะบ้าก่อนแก่ก็เพรามันน่ะแหละ แล้วเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงตอนที่มันมาเข้าเรียนที่นี่แหละ ทำไมฉันจำมันไม่ได้น่ะเหรอ ก็เพราะไม่อยากจะนึกถึงมันน่ะสิ  แล้วทำไมพอโตขึ้นมันถึงเปลี่ยนไปเยอะขนาดนั้นล่ะ

   แน่นอนว่า วันเวลาแห่งความโชคร้าย จะต้องกลับมาเยือนอีกครั้งแล้วล่ะมั้ง แล้วนี่มันจะทำอะไรฉันกับอาร์ทกันแน่ ยังไงฉันก็ไม่ยอมเสียคนดี ๆ อย่างอาร์ทไปเด็ดขาด

***********************************************



ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
เค้าบอกว่าเด็กๆ มักจะแกล้งคนที่ตัวเองชอบนะเจ๊จืด
 :m12: :m12: :m12:

nunyy

  • บุคคลทั่วไป

[/quote]
เค้าบอกว่าเด็กๆ มักจะแกล้งคนที่ตัวเองชอบนะเจ๊จืด
 :m12: :m12: :m12:

 :m13:จริงเหยอ เจ๊ก็อยากให้มันเป็นหยั่งงั้นนะ อิอิ o3

อาทิตย์นี้โดนสั่งให้ทำงานจนดึกดื่นทุกคืน เลยไม่มีเวลาเขียนตอนต่อเลย แถมลงติด ๆ กันแบบนี้ สงสัยจะได้ลงเป็นละครจานด่วนแหง ๆ  :m5:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2007 18:56:14 โดย nunyy »

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
อย่างนี้นี่เอง
หนอนกะเบส
แล้ว LoVeMoDe เป็นครายหวา
 :m13:


หรือว่าที่เบสคอยแกล้งจืดแต่เด็ก เพราะหลงรัก แล้วก็เสียใจโดนด่าว่าไอ้อ้วนเลยไปฟิตมาซะหล่อ
 :m3: :m3: :m3: :m3:


nunyy

  • บุคคลทั่วไป
ตายและ คุณบลูก็คิดไป จืดอายนะคะ :m3: แต่มันจะดีเหรอ ถ้าเค้าเป็นนางวันทองสองใจอ่ะ :m15:

ออฟไลน์ Simply Blue

  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1107
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-3
คุณบูล สมาชิกใหม่อ่ะ

ว่าแล้วคำอธิษฐานของจืดที่วัดก็เป็นจริง  เนื้อคู่ปรากฎตัวแล้ว หรือเปล่าเอ่ย  พร้อมหนอนแก้ว กามเทพ   o3

 :m14:

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
คุณบูล สมาชิกใหม่อ่ะ

ว่าแล้วคำอธิษฐานของจืดที่วัดก็เป็นจริง  เนื้อคู่ปรากฎตัวแล้ว หรือเปล่าเอ่ย  พร้อมหนอนแก้ว กามเทพ   o3

 :m14:
สงสัยว่าทำไมรู้เรื่องหนอนล่วงหน้าอ่ะ เป็นกิ๊กจืดเหยอ

nunyy

  • บุคคลทั่วไป
สงสัยว่าทำไมรู้เรื่องหนอนล่วงหน้าอ่ะ เป็นกิ๊กจืดเหยอ


 :oแว๊กกกก ไม่ช่ายซะหน่อย เค้าคงเดาเรื่องจืดออกแหละ คิดไปไกลเชียว :m12:

nunyy

  • บุคคลทั่วไป
 :m7:ต่อ ๆ

ตอนที่ 24

   ฉันเดินลงมาจากดาดฟ้า เรียวแรงหดหาย ถึงกับต้องเกาะราวบันได ฉันรู้สึกอยากได้ยาดมของอาร์ทมาดมเหลือเกิน มันเหนื่อยมาก ฉันเดินไปเรื่อย ๆ จนถึงตึกกีฬา พอเดินเข้าไปถึงสนามบาส ก็เห็นอาร์ทกำลังซ้อมอยู่ พออาร์ทเห็นฉันมาแล้ว เค้าก็วิ่งเข้ามาหา

“มาช้าจังเลยนะจืด เอ ไม่สบายรึปล่าว ทำไมหน้าซีด ๆ ไปล่ะ”

“พอดีเราตากแดดนานไปหน่อยเท่านั้นเอง ไม่เป็นอะไรมากหรอก” โกหกไม่เนียนเลยฉัน ตากแดดต้องหน้าแดงสิ

“ไม่สบายแน่ ๆ เด๋วเราพาไปกินยาในห้องเอามั้ย” ตอนนี้จะให้ฉันทำอะไรก็ทำหมดแหละ มันหมดแรงฮึดสู้แล้ว

“อืม” ฉันลุกขึ้น แล้วก็เดินตามอาร์ทไป ในยิมนั้นมี สาว ๆ หลายคนมองมาทางเราสองคนอย่างสนใจ ช่างเถอะ อยากจะคิดยังไงก็เชิญเลย ฉันมันหน้าหนาอยู่แล้ว

   พอเดินเข้าห้องชมรมแล้ว อาร์ทก็จัดแจงหยิบยาแก้ไข้มาให้ฉันกิน รู้ได้ไงเนี่ยว่าฉันเป็นไข้

“เอายาแก้ไข้ให้เรากินทำไมน่ะ เราไม่ได้ไข้สักหน่อย”

“ก็จืดตัวร้อนนี่นา เมื่อกี้จับมือมาก็ร้อน ๆ ไหนลองแตะคอหน่อยสิ” อาร์ทเอื้อมมือมาแตะที่คอ หน้าผากฉัน อืม จะว่าไปทำไม มันหวิว ๆ นะ


“นั่นไง ใช่จริง ๆ ด้วย จืดเป็นไข้แน่ ๆ เลย เอากินยาซะจะได้หาย เด๋วเราพาไปส่งที่รถ”

“ขอบใจนะอาร์ทที่เป็นห่วงเราน่ะ” ฉันหยิบยามาแล้วกินเข้าไป จากนั้นก็ตามด้วยน้ำแก้วนึง

“เราไม่ห่วงจืดได้ไง ก็เราเป็นแฟนกันนะ” อาร์ทดูเขิน ๆ เวลาพูดคำนี้ออกมา

“นั่นสินะ เราเป็นแฟนกันนี่นา” ฉันนั่งก้มหน้านิ่ง ฉันยังหวั่นใจอยู่เลย นายเบสนั่นต้องไม่ยอมเลิกราง่าย ๆ แน่ ทำไมมันต้องมาเรียนที่เดียวกับฉันด้วยนะ

“เป็นอะไรไปเหรอจืด” อาร์ทนั่งลงข้าง ๆ แล้วจับมือฉันไว้

“ป่ะ ปล่าว ไม่มีอะไรหรอก แล้วอาร์ทจะกลับบ้านเลยมั้ย”

“อืม ก็ไปส่งจืดก่อนแล้วก็คงจะกลับเลย ไม่กลับมืดหรอก เด๋วจืดเป็นห่วงเรา” อาร์ทช่างอบอุ่นเสียเหลือเกิน มันทำให้ฉันรักมากขึ้น ๆ

“เราจะไม่ห่วงได้ไง แฟนเราทั้งคนนี่นา” แล้วเราสองคนก็หัวเราะกัน

   ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่า ความสุขตรงนี้มันจะอยู่ได้นานแค่ไหน ฉันก็ได้หวังไว้ว่า จะรักษามันไว้ให้ดีที่สุด ก็เท่านั้นเอง ฉันกับอาร์ทขอตัวกลับบ้านก่อน ที่สนามบาส นายเบสกำลังซ้อมบาสอยู่ มันจ้องมาที่ฉันแล้วก็ยิ้มเยาะ ๆ ฉันหลบสายตามัน ฉันไม่อยากเห็นมัน ฉันเกลียดมัน

“แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ กินยาเพิ่มด้วยล่ะ เป็นห่วงจืดมากนะ” อาร์ทพร่ำอะไรเนี่ย อายคนอื่นเค้านะ

“กลับบ้านได้แล้ว เราไม่เป็นอะไรมากหรอกน่า เชื่อสิ”

“ให้เป็นอย่างว่าละกัน งั้นเราไปก่อนนะ แล้วเจอกัน” จ้า บ้ายบาย อาร์ทเดินไปรอรถแล้ว ส่วนฉันก็นั่งเหม่อมองไปเรื่อย ๆ ในใจก็ฟุ้งซ่านแต่เรื่องเก่า ๆ

   พอกลับถึงบ้าน ฉันก็ลืมกินยาตามระเบียบ เนื่องด้วยมาจากคิดมากเรื่องนายเบส ไหนจะกลัวโดนมันเอาหนอนมาหลอก ไหนเรื่องที่มันจะแยกฉันกับอาร์ทอีก คนเราเวลาเครียดมาก ๆ ก็มักจะคิดอะไรไม่ออก เพราะมันไม่มีสติยับยั้งชั่งใจ เลยทำให้เราเป็นเหมือนคนเสียสติไป

“ทำไมเข้านอนเร็วจังล่ะลูก” แม่ถามฉัน ตอนที่กำลังจะเดินเข้าห้องนอน

“หนูเหนื่อยน่ะจ้ะแม่ ขอตัวนอนก่อนนะ” แล้วฉันก็เข้าห้องไป พอไปถึงเตียงนอน ฉันก็ล้มตัวลงนอน ฉันคิดถึงเรื่องราวเมื่อตอนเด็ก ๆ ฉันโดนแกล้งหนักมาก ฉันร้องไห้ทุกวัน ฉันคิดไว้ว่าจะลืม
ทุกอย่างให้มันจบ ๆ ไป แต่แล้ว มันก็ลืมไม่ได้

   คืนนั้นฉันก็ฝันร้ายซ้ำแล้วซ้ำอีก ฝันว่ามีหนอนหล่นมาใส่ตัวฉันเต็มไปหมด ฉันเคยฝันถึงบ้าง แต่ก็ยังไม่น่ากลัวเท่านี้เลย ฉันสะดุ้งตื่นแล้วก็นอนไม่หลับ กว่าจะหลับก็อีกนาน

   รุ่งเช้าพิษไข้ก็เล่นงานฉัน ฉันไปเรียนไม่ไหว ก็เลยขอลาหยุดอีก ตกเย็นคนแรกที่มาเยี่ยมฉัน ก็อาร์ทนั่นแหละ พอมาถึงก็เข้ามาหาในห้องเลย

“เป็นยังไงบ้าง ได้กินยาตามที่เราบอกรึปล่าว” อาร์ททำหน้าดุ ๆ ใส่

“อ่า ลืมกินอ้ะ ขอโทษจริง ๆ นะเราลืมไป”

“ทีหลังก็อย่าลืมนะ เห็นมั้ยว่าไม่สบายเลย” ฉันทำหน้าจ๋อย ผิดไปแล้วจ้า

“แล้วพรุ่งนี้จะไปเรียนไหวมั้ยล่ะเรา” ฉันพยักหน้า

“ไม่ไหวก็ต้องไปแหละ เราไม่อยากขาดหลายวัน”

“งั้นก็กินยาตามเวลานะ ให้เราอยู่เป็นเพื่อนมั้ยคืนนี้” อาร์ททำหน้าเป็นห่วงจริง ๆ

“อย่าเลยดีกว่า แล้วนี่อาร์ทจะกลับบ้านทันมั้ยล่ะ เย็นแล้วนะ” อาร์ทมองดูนาฬิกาตัวเอง

“ทันสิ เที่ยวสุดท้ายยังไม่ออกเลย อยู่คุยกับจืดได้อีกตั้งนาน”

“งั้นเหรอ อึ้บ” ฉันดันตัวให้ลุกขึ้นนั่ง แล้วก็มองไปที่ของอย่างนึง ที่ฉันแอบซื้อไว้ตอนไปไหว้พระที่แปดริ้วมา

“อาร์ท เรามีของจะให้” ฉันเอื้อมมือไปหยิบของสิ่งนั้นที่หัวเตียงมา แล้วก็ยื่นให้อาร์ท

“อะไรเหรอจืด” อาร์ทเปิดถุงดูของข้างใน

“สร้อยนี่จืด จี้รูปหัวใจซะด้วย ให้เราเหรอ” ฉันพยักหน้า ถึงของมันจะราคาไม่แพงมาก แต่ฉันก็อยากให้ของขวัญกับอาร์ทบ้าง

“ใส่ให้เราดูหน่อยสิ จะเข้ากับอาร์ทมั้ยนะ” อาร์ทสวมใส่ที่คอตัวเอง มันดูไม่หวานแหวว แต่ดูดีไปอีกแบบ เพราะตัวสร้อยไม่ใช่แบบผู้หญิง (อาร์ทจะสวมคอไว้ตลอดเลย น่ารักมาก ๆ)

“ขอบใจนะจืด แล้วเราจะซื้อให้นะ อยากได้อะไรล่ะ” ฉันส่ายหน้าไปมา

“แล้วแต่อาร์ทเถอะนะ อะไรที่อาร์ทให้ ก็สำคัญสำหรับเราทั้งนั้นแหละ” อาร์ทกอดฉัน ฉันก็กอดตอบ ฉันขอแค่มีความสุข แม้จะเป็นแค่ตอนนี้ ฉันก็พอใจแล้ว

**********************************************
ถามว่า ลงมากไปไหม กลัวจะเบื่อกันซะก่อน :m15:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ifwedo

  • บุคคลทั่วไป
ว๊ายแรงจังไงจืดสู้ๆจ้า

ออฟไลน์ มูมู่น้อย

  • Global Moderator
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +468/-12
555 ขอมาขำเรย์หน่อยเถอะ  คิดเป็นตุเป็นตะเชียว   o3
แต่เอ  มันก็น่าคิดเนอะ (ยังไม่เลิกๆ)

สงสัยจาโดนเบสทวงความรักความหลังครั้งเก่าซะแล้วว  
แต่... อาร์ทของฉ้านนน ... จะต้องช้ำใจป่าวเนี่ย ....น่ารักขนาดนี้

รออ่านต่อนะจืด  ถ้าแต่งได้เรื่อยๆ ก็ลงมาเถอะ  ยังไม่มากไปมั้งนะ
แต่ถ้าแต่งไม่ทันก็น้อยกว่านี้ก็ได้จ้า  น่ารักจริงๆ เลย +1 ไปเลย
:m1:  :m1:  :m1:

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
กำลังมาน ชอบจริงๆ กัดกันแต่รักกันเนี่ยะ
เชียร์ตาเบสดีฟ่า
 :m11: :m11: :m11: :m11:

nunyy

  • บุคคลทั่วไป
 o1เชื่อแล้วจ้า ว่ายังไม่เบื่อกัน จะเอามาลงต่อเนื่องไม่หยุด จนกว่าจะคนอ่านกะคนแต่งจะเดี๊ยงกันไปข้าง  o3

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
ม่ายยู้จาเชียร์ใครดีอ่า :เฮ้อ: :เฮ้อ:

แบบว่าเลือกมิถูก :m3:

@^_^@PeaZa@^_^@

  • บุคคลทั่วไป
พระเจ้า  :o หายไปอ่านหนังสือสอบมา2วัน จืดเสร็จอาร์ทซะละ  o3

แถบยังมีเรื่องให้น่าคิดอีก อย่ากนี้ต้องติดตามต่อไป  :m3:

ออฟไลน์ Simply Blue

  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1107
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-3
สงสัยว่าทำไมรู้เรื่องหนอนล่วงหน้าอ่ะ เป็นกิ๊กจืดเหยอ


 :oแว๊กกกก ไม่ช่ายซะหน่อย เค้าคงเดาเรื่องจืดออกแหละ คิดไปไกลเชียว :m12:

"จืดจ๋า  อย่าโกรธพี่นะ พี่พลาดไปแล้ว ไม่น่าให้คุณบูลรู้เรื่องที่พี่ยอมเป็นกิ๊กกะจืดเลย ..... "   :give2:

 :oอะ ล้อเล่นน้า........

ก็เป็นแฟนคลับ เลยพอเดาใจน้องจืดออกงัย :laugh3:






ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
ด้วยความที่อยู่ ร.ร. ชายล้วนมาเลยพอมีประสบการณ์มาก

จะมีผู้ชายหลังห้องอยู่ จำพวกนึงชอบมาแกล้ง สาวๆหรือพวกที่มีแววจะออกสาว

แล้วส่วนมากไอ้พวกเนี่ย ก็จะเสร็จพวก สาวๆหรือพวกที่มีแววจะออกสาว เกือบทุกราย

เราเองก็มีไอ้พวกตี๋นรกอยู่ตัวมาแกล้งตั้งแต่ ม.4 ยันจบ ม.6 แล้วมันมาเฉลยเอาตอนเรียนมหาลัยแล้ว

คิดแล้วก็แค้นจะมาแกล้งให้ลำบากทำไม บอกมาดีๆก็เรียบร้อยไปแล้ว......อิอิ ไม่ต้องรอจนเรียนมหาลัยแบบนี้หรอก ......อิอิ

ปล.ช่วงนี้งานยุ่งเหมือนกันเลย จะถึงกำหนดแล้ว ยังไม่เสร็จเลย แง้ๆๆๆๆๆๆ :sad5:(เพราะมัวแต่แอบเข้ามาอ่านเนี่ยแหละ)

ออฟไลน์ A GE

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1174
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
 :o :o  แล้วนายเบสจะทำไงถึงได้แยกคุณจืดกะคุณอาร์ตล่ะครับ   o12  หรือว่าจะใช้ยัยเป้ย :angry2:

nunyy

  • บุคคลทั่วไป
ตอนที่ 25
   หลังจากที่นายเบสเผยตัวออกว่าเป็นใคร นายนั่นก็ทำเข้ามาตีสนิทสนมกับฉัน แล้วก็ท่าทางที่ดูจะคอยหาเรื่องนั่น ทำให้ฉันปวดหัวหนักเข้าไปอีก ฉันเดินไปนั่งคุยกับนังต้อมเล่าเรื่องที่มันอัดอั้นในใจให้มันฟัง

“จริงเหรอวะอิจืด ที่แกเป็นเพื่อนเก่าของเบสน่ะ” นังต้อมอยากรู้จนตัวสั่น แต่ฉันไม่สั่นด้วยหรอก

“จริง ไม่ต้องถามอะไรอีกนะ ฉันไม่อยากพูดถึงมัน” จะให้ฉันพูดเรื่องของคนที่ฉันเกลียดน่ะเหรอ ไม่มีทาง

“นี่แก จะอคติกับเค้าไปถึงไหนกัน” มันไม่เข้าใจหรอก ว่าฉันเจออะไรมาบ้าง

“แกอย่าไปชอบมันเลยนะ ฉันขอร้องล่ะ มันไม่ได้เป็นคนดีอย่างที่แกคิดหรอกนะ”

“อะไร แกพูดแบบนี้ แกจะเก็บไว้กินคนเดียวงั้นล่ะสิ”

“แกจะบ้าเหรอ ฉันพูดเตือนแกดี ๆ แล้วนะ ทำไมถึงคิดแบบนี้ล่ะ ถ้าไม่อยากเสียใจทีหลัง ก็ทำตามที่ฉันบอกเถอะนะ” ฉันหวังว่ามันคงจะเข้าใจ แต่

“ไม่มีวันซะหรอก ก็ฉันชอบเข้าไปแล้วนี่ ถึงจะต้องเจ็บ ฉันก็ยอม” แล้วมันก็เดินจากไป

“ฉันเตือนแกแล้วนะนังต้อม” ฉันเดินเตะเท้าไปมา ก่อนที่จะไปเจอกับอิเฉาก้วยและอิเจี๊ยบเข้า

“อิจืด มานี่เลยมรึง มา ๆ” มันกวักมือเรียกฉันให้เดินเข้าไปหา ตอนนั้นพักกลางวัน ฉันแยกตัวมาอยู่คนเดียว กับอาร์ทฉันก็ยังหนีมาเลย

“ทำไมมาคนเดียวล่ะ แฟนมรึงไปไหนแล้ว” อิเฉาก้วยถามก่อน

“เบื่อ ๆ อยากอยู่คนเดียว เผื่อจะคิดอะไรออก” ฉันตอบไปที

“คิดอะไรของมรึง นี่มรึงกลุ้มใจอะไรอยู่รึปล่าวยะ” อิเจี๊ยบถามมาบ้าง

“นิดหน่อย (ไม่นะ) เรื่องไม่เป็นเรื่อง”

“แล้วบอกได้มั้ยล่ะ เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง” ตอนนั้นฉันคิดว่า ถ้าฉันไม่ระบายให้ใครฟังบ้าง ฉันคงออกแตกตายก่อนแน่ ๆ เลย

“ฟังแล้ว พวกมรึงห้ามหัวเราะกรูนะ” ฉันกำชับพวกมัน

“เออน่า เล่ามาเถอะ กรูไม่หัวเราะมรึงหรอกน่า” อิเฉา มรึงน่ะตัวดี

“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้ ฉันกับนายเบส.......” ฉันเล่าเรื่องราวตั้งแต่ตอนสมัยเด็ก ๆ ให้มันสองคนฟังจนจบ แล้วก็บอกไปว่า

“ตอนนี้มันคิดจะ...เอ่อ ฉันยังคิดไม่ออกเลยว่ามันจะทำยังไง” ฉันไม่กล้าบอกพวกมันเรื่องนั้น

“อื้ม เรื่องมันค่อนข้างซับซ้อน ฉันล่ะงงจริง ๆ นี่สรุปว่าแกจำมันไม่ได้มาตั้งแต่แรกแล้วเหรอ” อิเจี๊ยบสงสัย

“อืม ฉันจำมันไม่ได้จริง ๆ มันเปลี่ยนไปมาก แทบไม่มีเค้าเดิมเลย แต่ถ้าสังเกตตาของมันดี ๆ ก็จำได้อยู่ แต่ที่ผ่านมา ฉันแทบไม่อยากจะมองหน้ามันสักเท่าไหร่

“แต่ทำไมมันถึงต้องคอยแกล้งแต่มรึงด้วยล่ะ กรูว่ามันต้องเกลียดมรึงแน่ ๆ เลยอิจืด” อิเฉาก้วยแสดงความคิดเห็น

“ใช่ มันต้องเกลียดกรูแน่ ๆ เพราะกรูจำได้ว่า ก่อนมันจะย้ายโรงเรียนไป กรูเอาขี้ควายปาใส่มันด้วยล่ะว่ะ ฮ่า ๆ ๆ”

พอนึกถึงวันที่มันมาหาฉันที่บ้าน ตอนนั้นมันมาหายายมัน แล้วแวะมาหาฉัน กะว่าจะเอาหนอนมาหลอกอีกล่ะสิ ฉันก็เลยเอาขี้ควายที่พ่อเอามาใส่โคนต้นมะม่วงเป็นปุ๋ยคอกนั่นแหละ ปาใส่มันซะเลย มันวิ่งหนีแทบไม่ทัน สมน้ำหน้ามันจริง ๆ

“ต๊าย อินี่ กรูว่าแล้วเชียว ทำไมมันถึงหมั่นไส้มรึง ทีนี้ล่ะมรึงเอ้ย มันเล่นงานมรึงทั้งปีแหง ๆ”

“ก็นั่นแหละ กรูถึงมานั่งกลุ้มใจอยู่เนี่ย กลัวแต่อาร์ทจะมาโดนลูกหลงไปด้วยน่ะสิ” ฉันเป็นห่วงอาร์ทมาก ไม่อยากให้เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเลย

“เออ จะว่าไป พักนี้กรูเห็นอิกระเทยเด็กใหม่ห้องมรึง มันชอบมาอยู่กับแฟนมรึงบ่อย ๆ นะ ระวังไว้หน่อยก็ดี” อิเฉาก้วยเตือนฉันมา

“อืม กรูก็ดูอยู่ ช่างมันสิ ถ้ามันคิดว่าทำได้ ก็ลองดู กรูก็อยากจะรู้นักว่าอาร์ทจะเป็นยังไง” ฉันนั่งถอนหายใจ กลัวมันไม่กลัวหรอก แต่...

“เฮ้อ มรึงก็นะ กรูว่าอาร์ทมันจริงใจกับมรึงมากนะ แต่มรึงนั่นแหละ พยายามอย่าอยู่ห่างจากมันมากนักล่ะ เอาใจกันหน่อย รักจะได้ยืด ๆ” ยืดจนยานน่ะเหรอ ไม่ไหวมั้ง

“เอาเถอะ ๆ กรูจะฟังคำพวกมรึงไว้ เด๋วกรูไปเรียนก่อนนะ ยังไงก็ขอบใจพวกมรึงด้วยละกัน ไว้สอบเสร็จ เราไปเที่ยวทะเลกัน เอามั้ย” พอฉันพูดจบ อิสองคนนั้นก็ตาโตกันใหญ่

“ว้ายยย ไปทะเลเหรอ เลิศค่ะ ไปสิ ๆ” อิเจี๊ยบคันล่ะสิ

“อั้ยยย ผู้ชายฝรั่งใส่บิกินี่ อิจืด กรูอยากไปเร็ว ๆ จัง อิดอก มาบอกให้กรูคัน” พอกันทั้งคู่ สวยจริง ๆ

“เวรกำ กรูไปก่อนและ แล้วเจอกันนะพวกมรึง” ฉันเดินไปเข้าห้องเรียนวิชาต่อไป พอไปถึงห้องเรียนก็เจอกับอาร์ทนั่งหน้าบูดอยู่ที่โต๊ะแล้ว

“หายไปไหนมา” น้ำเสียงแสดงความไม่พอใจอย่างมาก

“ไปคุยกับเพื่อนมาน่ะ” แต่น้ำเสียงฉันมันอ่อย ๆ

“แล้วทำไมไม่บอกเราก่อน” ก็ฉันกำลังเครียดนี่นา แต่ตอนนี้โล่งแล้ว (ระบายออกไปแล้วนิ)

“ขอโทษนะอาร์ทจ๋า” ฉันแอบพูดเสียงเบา ๆ ข้าง ๆ หูของอาร์ท (กลัวสองคนหลังแอบฟัง)

“ห้ามทำแบบนี้อีกนะจืด” อาร์ทบีบมือฉัน ส่งสัญญาณว่าเป็นห่วงมา เพราะฉันก็ยังไม่หายไข้ดี

“จ้ะ เราจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว” ฉันบีบมือตอบ ให้สัญญาแล้วนะ แต่จะทำได้รึปล่าวนี่สิ คิดหนักเหมือนกันแฮะ ฮิ ๆ

*******************************

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด