หัวข้อ: ราชันย์บัลลังก์เลือด จบภาค พายุสงบก่อนศึกใหญ่ [P:15] 27/12/54

[ณ ที่เดิม™]

แวะมาอ่านขอรับ
อ่านทันแล้ว สู้กันมันส์มากมาย

ชอบเนกิจังขอรับ
ปอลิง รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อขอรับ

[Me_kame_nishi]

มารอตอนต่อไป คืนนี้ใช่ม่ะ

[CYPINUS]

มารอด้วยคน 

[nataxiah]

ดันๆกระทู้เอาไว้

  ขอบคุณครับที่ช่วยดันครับ

แวะมาอ่านขอรับ
อ่านทันแล้ว สู้กันมันส์มากมาย

ชอบเนกิจังขอรับ
ปอลิง รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อขอรับ

ตอนต่อไปมาแล้วคร้าบบ อย่าลืมตามมาอ่านอีกนะคร้าบบ 

มารอตอนต่อไป คืนนี้ใช่ม่ะ

ลงแล้วนะครับ อย่าลืมมาอ่านนะครับ

มารอด้วยคน 

มาแล้วคร้าบไม่ต้องรอแล้วครับ

 

เรียกให้คนรู้ว่ามาลงตอนใหม่แล้ว

[nataxiah]

สมาพันธ์พิทักษ์แผ่นดิน



คีย์รัสพาเนกิเดินทางไปหามาร์คัสที่ตึกเอ็มไพร์สเตร์ททันที
เพราะเขาสนใจกับเหตุการณ์ที่พวกกลุ่มโซดิเอคเดินทางมาที่แผ่นดินใหญ่นี้
เขาอยากรู้ว่ามาร์คัสจะรู้เรื่องหรือยังแล้วจะทำยังไงต่อไป
“คีย์รัสข้าอยากลองไปกินอาหารที่ร้าน จี้จิงฉวน ข้าเคยแต่อ่านในหนังสือ ข้าไม่เคยไปสักทีเลย”
เนกิเดินเข้าไปเกาะแขนคีย์รัสไว้ เพราะเขาอยากไปมากจริง
“แต่ข้ามีเรื่องสำคัญต้องรีบไปทำนะ เจ้าไม่รู้หรือไงนะ” คีย์รัสทำเสียงดุ
เนกิทำหน้าจ๋อยลงไปพร้อมกับปล่อยแขนที่เกาะคีย์รัสไว้
“ก็ข้าอยากไปจริงๆนี่นา เกิดมาข้าก็เพิ่งเคยออกมาข้างนอกครั้งแรกนี่นา ทำไมต้องดุข้าด้วยนะ”
เนกิบ่นเบาๆคนเดียวอย่างน้อยใจ พร้อมกับเดินช้าลง
แต่ทุกคำพูดคีย์รัสได้ยินหมด เขาจึงหันไปไปมองเนกิที่เดินหน้าจ๋อยยู่ข้างหลัง
“ก็ได้เดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปเอง แต่ต้องรีบกินรีบไปนะ”
คีย์รัสบอกเนกิเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ทันที เขาวิ่งเข้ามากอดเอวคีย์รัสอย่างลืมตัว
“เจ้าพูดแล้วห้ามคืนนะ” เนกิพูดอย่างดีใจ
“ข้าไม่ผิดสัญญาแน่นอน” คีย์รัสพูดพร้อมกับรู้สึกใจเต้นเล็กน้อย
“งั้นเรารีบไปกันเถอะ เรายังต้องไปที่อื่นต่ออีกด้วย เดินไปแบบนี้คงอีกนานเจ้าขี่หลังข้าไปแล้วกัน”
คีย์รัสบอกพร้อมกับย่อตัวหันหลังให้เนกิขึ้นขี่
เนกิลังเลใจเล็กน้อย เพราะตอนนี้เขาก็เริ่มรู้สึกใจเต้นขึ้นมาเหมือนกัน
“เอาเร็วสิ ถ้าเจ้าช้าข้าอาจเปลี่ยนใจไม่พาไปแล้วนะ” คีย์รัสเร่งเร้า
“ไปสิไปๆ” เนกิรีบขึ้นไปขี่หลังคีย์รัสทันที เพราะเขากลัวคีย์รัสจะเปลี่ยนใจ
คีย์รัสใช้วิชาตัวเบาพาเนกิทะยานขึ้นท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว



มาร์คัสเร่งเดินทางทั้งวันทั้งคืนเพื่อที่จะกลับไปที่สำนักงานของเขา
แต่ในใจเขาก็ยังยังคงเป็นห่วงนาซีซัสอยู่ตลอด
แต่เขาก็ทำได้เพียงเชื่อใจจางอี้กับไป่จงเท่านั้นเอง
ระหว่างที่เขากำลังเร่งเกินทางกลับมานั้น เขาสัมผัสถึงพลังที่แข็งแกร่งอีกกลุ่มหนึ่งกำลังมุ่งหน้าไปทางเดียวกับเขา
มาร์คัสรีบซ่อนพลังของตัวเองทันทีก่อนที่จะเข้าไปหลบหลังพุ่มไม้
เขาอยากรู้ว่าคนที่กำลังมุ่งหน้าไปทางเดียวกับเขาจะเป็นมิตรหรือศัตรูกันแน่
สักพักพวกที่เขากำลังรอก็ผ่านมาทางที่เขากำลังซ่อนตัวอยู่พอดี
มาร์คัสรีบออกจากที่ซ่อน เพราะถ้าเป็นศัตรูเขาจะได้จัดการตั้งแต่ตอนนี้ไปเลย
“หยุด!!” มาร์คัสตะโกนบอกเมื่อกลุ่มคนเหล่านั้นวิ่งอย่างไม่ใส่ใจเขา
กลุ่มคนที่มามีด้วยกันสามคน ทั้งหมดใส่เสื้อหนังติดด้วยขนสัตว์ตามสาบเสื้อ
มาร์คัสรู้ได้ทันทีว่าเป็นพวกใดจากเครื่องแต่งกายของพวกเขา
กลุ่มหมัดทักษิณเป็นกลุ่มของหนึ่งในสามจักรพรรดิที่ชื่อว่าพีรัน


“มาร์คัสเจ้าทำไม่มาอยู่ที่นี่ แล้วใครใช้ชื่อเจ้าเรียกประชุมพวกเราสามจักรพรรดิกับหกจอมทัพล่ะ”
ชายผมสียาวสีทองที่รวบไว้หลวมๆเดินออกมาทักเขา
“พีรัน เจ้ามาด้วยหรือนี่” มาร์คัสทักกลับทันทีที่เห็นคนที่เดินเข้ามาทัก
“แต่เจ้าพูดเรื่องอะไรข้าไม่เห็นเข้าใจเลย ข้าก็กำลังจะกลับไปที่นั่นเหมือนกัน”
มาร์คัสก็ทำหน้าสงสัยไม่ต่างกับพีรันที่เดินมาหาเขา
มาร์คัสกับพีรันค่อนข้างจะสนิทเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว
ด้วยที่ว่าทั้งสองคนชอบนิสัยใจคอของกันแหละกัน
ทำให้ถ้ามีเวลาว่างทั้งสองจะทั้งสองคนจะนัดสังสรรค์กันเสมอๆ

“ก็นี่ไงจดหมายส่งเชิญพวกข้าทั้งหมดให้มาหารือกันเรื่องกลุ่มโซดิเอคที่ต้องการยึดครองแผ่นดินเราไง”
พีรันยื่นจดหมายให้กับมาร์คัส เขาหยิบขึ้นมาเปิดดูอย่างสนใจ
หลังจากที่เขาอ่านจบเขาก็คิดว่าคงเป็นแอนนาที่ทำแบบนี้ เพราะแอนนาคงตามหาเขาไม่เจอเป็นแน่
แต่เขาก็ได้ให้นาซีซัสเอาตัวส่งข่าวมาบอกแล้วนี่นา หรือว่ามีเรื่องผิดพลาดอะไรเกิดขึ้นนะ
“คงเพราะข้าออกมาอยู่ข้างนอก แอนนาเลยต้องทำอะไรโดยพละการแน่ๆ หรือว่าเกิดเรื่องขึ้นที่สำนักงานของข้า”
มาร์คัสเริ่มเป็นกังวลขึ้นมาเมื่อเห็นแบบนี้
“เจ้าอย่าเพิ่งคิดมากไปเลยไว้ไปถึงที่นั้นเราก็รู้เองแหละ ข้าว่าเรารีบเดินทางกันดีกว่า”
พีรันบอกพร้อมกับชวนมาร์คัสรีบออกเดินทางไปต่อ
มาร์คัสสังเกตว่าลูกน้องทั้งสองคนที่ติดตามพีรันมามีพลังฝีมือไม่ใช่ย่อยเลย
แต่ละกลุ่มคงซุ่มซ่อนลูกน้องที่มีพลังฝีมือกันเต็มที่แน่นอน
เพราะว่าก่อนที่จะถึงงานคัดเลือกราชันย์คนใหม่
ปีนี้ได้จัดให้มีการคัดเลือกจูเนียร์ของแต่ละตำแหน่งต่างๆยกเว้นตำแหน่งราชันย์
เพราะฉะนั้นกลุ่มใดมีคนดำรงตำแหน่งจูเนียร์มาก แสดงว่ากลุ่มนั้นมีคนที่มีพลังฝีมือกล้าแข็งอยู่มาก


ระหว่างที่ทั้งหมดกำลังเร่งกันเดินทางเพราะเป็นห่วงทางแอนนา
บรึ้ม บรึ้ม
เสียงระเบิดเกิดขวางหน้าพวกเขาทั้งสี่คนที่ใกล้จะถึงจุดหมาย
แต่ไม่ทันที่มาร์คัสกับพีรันจะออกหน้า คนติดตามทั้งสองของพีรันเข้าบังพวกเขาทั้งสองไว้
พีรันหยุดแล้วยืนมองอย่างใจเย็น มาร์คัสแปลกใจว่าทำไมพีรันถึงมั่นใจในตัวลูกน้องมากขนาดนี้
ทั้งสองคนเกร็งพลังกางฝ่ามือแล้วผลักออกไปตรงๆ เกิดเงารูปฝ่ามือขนาดใหญ่สีเหลืองอ่อนออกมา
ฝ่ามือของทั้งสองคนบังพลังของระเบิดนั้นไม่ให้เข้ามาถึงพวกเขาได้แม้แต่น้อย
แต่ท่านี้ช่างคล้ายท่าพันกรดับฟ้าของอนัสตกาลมาก เพียงแต่ใช้ฝ่ามือเป็นตัวขับพลังเท่านั้น
พีรันก็เหมือนรู้ใจมาร์คัสเขารีบอธิบายทันที
“นี่เป็นท่าใหม่ที่ข้าคิดค้นขึ้นมาเพื่อใช้ต้านท่าของธิดาพันกร มันมีชื่อว่า ฝ่ามือป้องภพ” พีรันเรียกอีกฉายาของอนัสตกาล
มาร์คัสเข้าใจขึ้นมาบ้างแล้ว เพราะถ้าพันกรดับฟ้าจะมีพลังทำลายมหาสาร
แต่ท่านี้กลับมีพลังในการป้องกันอย่างน่ากลัวเหมือนกัน ท่าทั้งสองท่านี้ปะทะกันจะเกิดอะไรขึ้นนะ
มาร์คัสอดนึกถึงผลของพลังทั้งสองท่านี้ไม่ได้


หลังสิ้นเสียงระเบิดก็มีคนกลุ่มหนึ่งกรูกันเข้ามาล้อมเขาทั้งสี่คนไว้
ทั้งหมดใส่เสื้อสีขาวมีสัญลักษณ์ไม้กางเขนอยู่ที่หน้าอกทั้งหมด
“พวกโซดิเอคสินะ” มาร์คัสเปรยออกมา
“ท่าจะใช้ ดูท่าพวกมันจะดักรอคนที่จะเดินทางเข้าไปหาเจ้านะ” พีรันบอกตามที่คาดเดา
“อืม ท่าทางที่สำนักงานข้าคงจะรับศึกหนักเหมือนกัน เรารีบจัดการให้เสร็จเถอะ”
มาร์คัสบอกพร้อมกับเร่งพลังขึ้น เพื่อที่จะจัดการเรื่องราวต่างๆให้จบโดยเร็ว
“ระดับพวกเราไม่ต้องลงมือให้เปลืองแรงหรอก ไวเปอร์ ชินจิ พวกเจ้าลงมือได้เต็มทีเลยคราวนี้”
พีรันหันไปบอกลูกน้องทั้งสองคนของเขาแทน
พอพีรันอนุญาตทั้งสองคนก็เร่งพลังเต็มที่ทันที จนเกิดออร่าสีเหลืองอ่อนขึ้นมา
ไวเปอร์เป็นเด็กวัยรุ่นผมสีน้ำตาลอ่อนตาโตผิวขาวคล้ายพวกฝรั่ง
สวนชินจิผิวขาวผมดำเข้มตาชั้นเดียวสไตล์คนจีนหน้าตาหล่อเหล่าทั้งคู่
พอทั้งคู่พร้อมแล้วก็พุ่งเข้าใส่กลุ่มคนที่ล้อมอยู่คนละทิศทันที
เสียงหมัดปะทะกับอาวุธดังไปทั่วบริเวณนั้น มาร์คัสแอบลอบสังเกตตลอดเวลา
ทั้งสองคนท่าทางจะฝึกวิชาได้ไม่ต่ำกว่า7ส่วนของพีรันแล้วแน่นอนถึงมีพลังฝีมือขนาดนี้
เพียงชั่วอึดใจทั้งสองคนก็จัดการกับคนที่มาล้อมไว้จนหมด
ขณะที่ไวเปอร์กำลังจะกลับมารายงานต่อพีรัน เข็มสีทองขาดเล็กจำนวนมากพุ่งตามหลังเขามา
“ไวเปอร์ระวังข้างหลัง” พีรันตะโกนบอกไวเปอร์
ไวเปอร์รีบพลิกตัวกลับแล้วใช้ท่าฝ่ามือป้องภพเข้ารับทันที
เข็มทั้งหมดถูกพลังฝ่ามือต้านจนตกลงพื้นดิน
“เจ้าเป็นใครแน่จริงอย่ารอบกัดสิ” ไวเปอร์ตะโกนท้าทาย
“ฝีมือร้ายไม่เบา ข้านึกว่าวันนี้จะได้ประมือกับราชันย์หรือจักรพรรดิซะแล้ว”
ชายร่างผอมสูงจนน่ากลัวเดินออกมาอย่างสบายใจ ชายคนนี้ก็สวมชุดสีขาวมีรูปกางเขนที่หน้าอกเหมือนกัน
“เจ้าเป็นใคร ทำไมต้องลอบกัดกันแบบนี้” ไวเปอร์ถามชินจิเข้ามาอยู่ข้างมาร์คัสกับพีรันเพื่อคอยระวังให้แล้ว
“ข้าคือหัวหน้าหน่วยย่อยของกลุ่มแคบปริคอร์น นามว่า ใบหลิว ข้าจะจัดการพวกเจ้าไม่ให้ไปสมทบกันได้เอง”
“เจ้าคิดว่าจะทำเช่นนั้นได้หรือ” ไวเปอร์ตอบกลับก่อนที่จะหันไปมองหน้าพีรันเหมือนรอคำสั่ง
พีรันไม่ตอบแต่กลับพยักหน้าให้เหมือนเป็นการอนุญาตอะไรบางอย่าง
พอไวเปอร์เห็นว่าพีรันอนุญาตแล้วเขาก็หันกลับไปเร่งพลังสูงขึ้นไปอีก
ทำให้มาร์คัสรู้ว่าจริงแล้วทั้งสองคนยังซ่อนฝีมือไว้อีกมากแน่ๆ


ใบหลิวไม่รอให้ไวเปอร์ตั้งตัวได้ก่อนเขา เขาซัดเข็มสีทองจำนวนมากออกมา
ไวเปอร์ไม่ยอมหลบเพราะเขากลัวว่าจะไปโดนพวกพีรันเขา
เขาใช้ท่าฝ่ามือป้องภพออกมาอีกครั้งเพื่อต้านเข็มทั้งหมด
พร้อมกับกระโดนขึ้นไปบนอากาศวาดมือเป็นวงกลมเกิดวงแหวนสีเหลืองขึ้นตามมือเขา
หลังจากที่ลงสู่พื้นอีกครั้งเขาก็ใช้หมัดต่อยวงแหวนนั่นใส่ใบหลิวอย่างรวดเร็ว
วงแหวนสีเหลืองแตกกระจาย กลายเป็นวงแหวนอีกสิบวงออกไป
ใบหลิวยังไม่ทันตั้งตัวถูกวงแหวนสิบวงนั้นสวมเข้าส่วนต่างๆของร่างกาย
“เจ้าอย่าขยับดีกว่าถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่” ไวเปอร์เตือน
“แค่วงแหวนกระจอกๆ คิดว่าข้าจะกลัวหรือไง” ใบหลิวไม่ได้กลัวคำขู่ของไวเปอร์แม้แต่น้อย
เขากลับขยับร่างกายโดยการกระโดดหมุนตัวเองออกมาเพื่อให้พ้นจากวงแหวนทั้งสิบ
“หึ หึ ที่แท้ก็แค่คำขู่จริ......” ไม่ทันที่ใบหลิวจะพูดจบร่างกายเขาก็แยกออกเป็นส่วนเสียแล้ว


“ไม่รู้จักท่าวงแหวนแยกร่างแล้วยังจะมาอวดเก่งได้อีก” มาร์คัสถึงกับเปรยออกมา
ที่เขาแปลกใจมากกว่าก็ตรงที่ไวเปอร์สามารถใช้ท่าวงแหวนแยกร่างที่เป็นท่าขั้นสูงของหมัดเจ้าพิภพ
แล้วชินจิจะมีฝีมือระดับไหนกันแน่เขาเริ่มประเมินไม่ถูกเสียแล้ว เพราะจากพลังที่เขาสัมผัสได้ชินจิมีพลังมากกว่าไวเปอร์พอสมควร
“เรียบร้อยแล้ว พวกเรารีบไปกันเถอะ ท่าทางที่สำนักงานของเจ้าจะต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ” พีรันบอกพร้อมกับใช้วิชาตัวเบาออกไปก่อน โดยมีไวเปอร์กับชินจิตามไปติดๆ
มาร์คัสรีบตามไปเพราะเขาก็ร้อนใจเป็นห่วงแอนนากับพวกของเขาเหมือนกัน


“อือออ” นาซีซัสค่อยๆลืมตาขึ้นมา เขามองไปรอบๆตัวเอง
นี่เขาไม่ได้อยู่ในถ้ำหรือนี่ กลับเป็นบ้านหลังเล็กๆแล้วเขานอนอยู่บนเตียงที่นุ่มสบาย
เขาค่อยๆดันตัวเองลุกขึ้นอย่างช้าๆ เพราะเขารู้สึกปวดเมื่อยไปทั่วทั้งตัว
เขาได้ยินเสียงเพลงบรรเลงลงเข้ามาอย่างแผ่วเบาและไพเราะ
เขาค่อยๆลุกเดินตามเสียงเพลงไป เพราะเขารู้สึกว่ามันทำให้เขาสบายตัวขึ้น
พอเดินออกมานอกบ้าน เขาก็พบกับชายหนุ่มคู่หนึ่งที่เขาคิดว่าทั้งสองคนช่างเหมาะสมกันยิ่งนัก
เขาเดินเข้าไปหาทั้งสองคนอย่างช้าๆ
“เจ้าตื่นแล้วหรอนาซีซัส” จางอี้เงยหน้าขึ้นมาถามเมื่อเขาจับสัมผัสได้
“เออ... ข้า ข้า ไม่เป็นไรแล้วครับ” นาซีซัสตอบแบบงง เพราะเขาไม่รู้จักทั้งสองคนมาก่อน แล้วทำไมทั้งสองคนถึงรู้จักเขาได้
“เจ้าไม่ต้องแปลกใจหรอกที่เรารู้จักชื่อเจ้าได้อย่างไร เพราะเจ้าคงจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่ได้สินะ”
จางอี้บอกให้นาซีซัสหายข้องใจ แต่เขาก็ยังทำหน้าแปลกใจอยู่ดี
จางอี้เลยเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้กับนาซีซัสฟัง
เขาตกใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่เขาก็พอจะเข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้
“แล้วมาร์คัสไปไหนแล้วละครับ” นาซีซัสมองหามาร์คัสไม่เห็น
“เขาต้องรีบไปจัดการเรื่องของกลุ่มโซดิเอค ข้าขอให้เจ้าอยู่นี่กับข้าก่อน”
“ให้ข้าอยู่กับท่านเพื่ออะไรครับ” นาซีซัสแปลกใจ
“ข้าจะสอนวิชาให้กับเจ้าเอง เจ้าจะได้ไม่ถูกมารฟ้าครอบงำอีก” จางอี้อธิบาย
“จริงหรอครับท่านจะสอนวิชาให้กับข้า แต่ข้าอยากเรียนกับมาร์คัสมากว่าเขาเป็นถึงราชันย์เลยนะ”
นาซีซัสแสดงความผิดหวังเล็กออกมา
“นี่เจ้าไม่รู้หรือไงว่าคนคนนี้เป็นใคร” ไป่จงพูดออกมาบ้าง
“เออ ข้าไม่รู้จริงครับ” นาซีซัสบอกทำหน้างงๆ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถ้าเจ้ารู้คงจะตกใจ คนนี้คือจางอี้ราชันคนแรกของยุคนี้” ไป่จงบอกนาซีซัส เขาทำหน้าตกใจทันที
เพราะจางอี้เป็นเหมือนตำนานของยุคคนหนึ่งทีเดียว
“ไป่จงเจ้าไปแกล้งเด็กทำไมนี่” จางอี้ต่อว่าออกมา
“ไป่จงท่านคือหนึ่งในสามจักรพรรดิหรือนี่ ทำไมท่านทั้งสองถึงมาอยู่ที่นี่ได้”
นาซีซัสทำหน้าแปลกใจยิ่งขึ้นไปอีก เมื่อรู้ว่าทั้งสองคนเป็นใคร
“แล้วท่านทั้งสองคนจะสอนวิชาให้ข้าจริงๆหรือครับ”
นาซีซัสถามอย่างตื่นเต้น
“เขารับปากคนเดียวไม่เกี่ยวกับข้านะ” ไป่จงรีบบอก
“เจ้าก็อย่าแกล้งเด็กสิไป่จง ข้ารับปากกับมาร์คัสไปแล้ว เจ้าไม่ต้องห่วงข้าสอนเจ้าแน่นอน”
จางอี้บอกพร้อมยิ้มออกมา นาซีซัสดีใจมากที่สุดแล้วตอนนี้



.....................

[whistle]

งี้นายเอกจะเก่งกว่าพระเอกมั้ยเนี่ย...................

[จันทร์ผา]

อ่านแล้วเหมือนรู้สึกว่าเข้าไปต่อสู้จริงๆเลย

[ณ ที่เดิม™]

อยากเห็นนาซีซัสฝึกวิชาไวๆแล้วสิขอรับ

[Me_kame_nishi]

เมื่อคืนหลับไปซะก่อน มาอ่านตอนเช้าแทนนิ.... ไ่ม่ผิดหวังๆ ฮี่ๆ 

งานนี้ถ้ามาร์คัสคิดรวมวิชาให้เป็นหนึ่งไม่ได้ ดูท่าหนูนาซีซัสจะเก่งกว่านะนี้

คนเิ่ริ่มเยอะขึ้นแฮะ เดี๋ยวกลับไปอ่านใหม่อีกรอบดีกว่า เริ่มจำไม่ได้ใครอยู่ข้างใคร 55+

[CYPINUS]

ดูเหมือนมาร์คัสจะมีคู่แข่งที่เก่งๆเยอะเลย สนุกดี 

[nonae]

นาซีซัส..ได้คนสอนฝึกวิชาแล้ว ต่อไปน่าจะเก่งกว่ามาร์คัสแน่ๆๆ
เนกิ เนกิ ฉลาดเก่งแบบนิ่มๆๆๆ น่ารักกกกก

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

เค้าเข้ามาเชียร์ไป่จงกะจางอี้อ่ะไรเตอร์  ชอบชอบชอบ

คีย์รัสกะนากิด้วยนะเอออออออออออออออ

ครึ่งหลังมาให้ไวเลยน๊า

[พี่วันเสาร์]

จ้างอี้ใจดีที่สู๊ดดดดดด
คู่ที่น่าจะได้หวานกันก่อนคู่อื่นน่าจะเป็นคีย์กับเนกิ

[ณ ที่เดิม™]

เค้าแวะมาดัน
อยากอ่านต่อมากมายขอรับ

นั่งรออย่างใจจดใจจ่อ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

มาได้แล้วไรเตอร์ คนรอกันเต็มแล้ว

[ทับทิมกรอบ]

ไป่จงเอาแต่ใจจัง 

มิน่าล่ะ จางอี้ต้องเอาใจตลอด คิคิคิ 

[จันทร์ผา]

มาดันและมารอ

[nataxiah]

เออ ขอติดตอบเม้นไว้ก่อนแล้วกัน ไว้รวบตอนหน้าทีเดียวเลยนะครับ

ส่วนเรื่องมนต์รักถ้าใครอ่านรอหน่อยนะคร้าบบ พรุ่งนี้คงได้ลงคร้าบ

.................................


“แต่ก่อนที่ข้าจะสอนอะไรเจ้า เจ้าต้องท่องหนังสือเล่มนี้ให้ได้เสียก่อน”
จางอี้ใช้พลังผลักหนังสือข้างตัวให้ลอยมาหานาซีซัส
เขาเพียงแค่ยกมือขึ้นมาหนังสือก็หล่นเข้ามาใส่มือเขาแล้ว
นาซีซัสก้มลงมองอ่านที่ปกหนังสือ
“คัมภีร์สยบมาร” เขาอ่านออกมาเบาๆ
“ถูกต้องที่ข้าให้เจ้าท่องเพราะว่าเจ้าจะได้ไม่ถูกมารฟ้าครอบงำอีก” จางอี้อธิบาย
“ครับ ข้าเข้าใจแล้วครับ” นาซีซัสเข้าใจโดยง่าย
“งั้นข้าจะส่งเจ้าไปที่ที่ไม่มีคนรบกวนเจ้าได้”
จางอี้ดีดพิณเกิดคลื่นสีขาวหอบตัวนาซีซัสลอยข้ามทะเลสาบไป
นาซีซัสลอยข้ามไปตกลงที่กลางป่าไผ่ใกล้ๆทะเลสาบ
“ถ้าเจ้าท่องคัมภีร์ได้หมดเมื่อไหร่ เจ้าจะสามารถออกมาจากค่ายกลปราบมารได้เอง แล้วเมื่อนั้นข้าจะสอนวิชาให้กับเจ้า”
จางอี้ส่งเสียงผ่านเสียงพิณมาบอกนาซีซัส ที่กำลังแปลกใจกับสถานที่อยู่พอดี
เมื่อเขาเข้าใจทุกอย่างแล้วเขาก็นั่งลงอ่านหนังสือทันที
เพราะเขาต้องการที่จะออกไปเพื่อเรียนวิชากับจางอี้ และเขาก็รู้สึกเป็นห่วงมาร์คัสด้วย


คีย์รัสพาเนกิมาที่ร้านจี้จิงฉวนตามที่สัญญากันไว้
เนกิดูตื่นเต้นกับสถานที่แบบนี้มาก เพราะเขาไม่เคยออกไปไหนมาก่อนเลย
คีย์รัสเดินเข้ามาอย่างผ่าเผยต่างกับเนกิที่เดินเกาะหลังเขาแน่น
พนักงานออกมาต้อนรับอย่างเต็มที่ เพราะคีย์รัสตอนใช้ชื่อคีดินยะก็เป็นคนดังพาสมควร
“ขอเชิญท่านที่ห้องพิเศษดีกว่าครับ” พนักงานรีบเข้ามาต้อนรับ
ทั้งสองคนเดินตามไปที่ห้องรับรองพิเศษภายในห้องตกแต่งด้วยไม้ประดับมุกทั้งห้อง
เนกิดูตื่นตากับสถานที่เอามากๆ
อาหารที่ดีที่สุดเข้ามาเสริฟหลังจากเขาเข้ามาไม่นาน
“นี่เป็นอาหารที่ดีที่สุดของที่นี่เลยนะ เจ้าลองกินสิ” คีย์รัสบอกเนกิ พร้อมจับให้เขานั่งลง
“จริงด้วย นี่ไก่สวรรค์5ฟ้า ส่วนนี่ก็เอ็นกวางตุ๋นสมุนไพร” เนกินั่งไล่ชื่ออาหารทั้งหมด
คีย์รัสเองก็ทึ่งในความสามารถของเนกิยิ่งขึ้น เพราะเพียงเห็นอาหารเขาก็บอกชื่อได้หมด
หลังจากที่ทั้งสองคนกินอาหารเสร็จแล้ว
พอจะเดินออกมาข้างนอกพนักงานของร้านก็เข้ามาหา
“ขอเชิญท่านคีดินยะกับสหายขึ้นรถด้วยครับ”
คีย์รัสมองไปข้างหน้า มีรถรีมูซีนสีขาว ติดสัญลักษณ์หมอเทวะของอนัสตกาลที่ด้านข้าง
“เจ้าจะให้ข้าไปที่ไหนกันแน่” คีย์รัสถาม
“เป็นที่ที่ท่านต้องการจะไปอยู่แล้วครับ แต่มันจะทำให้ทานเดินทางได้สะดวกสบายขึ้น”
พนักงานผายมือเชิญทั้งสองคนให้ขึ้นรถ
“แต่เจ้าเรียกชื่อนั่นก็ดีแล้ว เจ้าช่วยไปประกาศบอกทุกคนที่เข้ามาทีนี่ด้วย ต่อไปนี้ไม่มีคนชื่อคีดินยะแล้ว มีแต่ข้าที่ชื่อคีย์รัสเท่านั้น” คีย์รัสบอก ก่อนที่จะเดินนำเนกิขึ้นรถไป
รถออกตัวมุ่งหน้าไปทิศที่จะไปตึกเอ็มไพร์สเตรท
คีย์รัสก็ได้แต่แปลกใจว่ามีอะไรเกิดขึ้นกันแน่ แล้วอนัสตกาลรู้ได้อย่างไรว่าเขาจะมาแวะที่นี่
แต่เขารอเก็บคำถามทั้งหมดไปถามกับเจ้าตัวดีกว่า


มาร์คัสกับพีรันรีบเดินทางจนมาถึงจุดหมาย
ทันทีที่มาถึงการ์ดของตึกก็รีบกรูกันเข้ามาล้อมพวกเขาไว้ทันที
“พวกเจ้าถ่อยกลับไปดีกว่า ทีนี้ไม่ยอมให้พวกเจ้ายึดแน่นอน” ชายชุดชาวคลิบเขียวตะโกนบอก
มาร์คัสเห็นแบบนี้เลยเดินออกหน้าขึ้นมาแทน
“นี่พวกเจาลืมข้าแล้วหรือยังไงกัน” มาร์คัสเอ่ยเบาๆ
“องค์ราชันย์” คำอุทานสั้นๆก่อนที่มั้งหมดจะคุกเข่าทำความเคารพอย่างรวดเร็ว
“แอนนากับชวินอยู่ที่ไหน ไปตามมาพบข้าด่วน” มาร์คัสบอกพร้อมกับเดินเข้าไปข้างในตึก
พวกพีรันก็เดินตามเข้ามาภายในด้วยเช่นกัน

สักพักแอนนากับชวินก็รีบเข้ามาหามาร์คัสที่ห้องประชุม
“พี่มาร์คัสเกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ...” แอนนาหันไปมองคนที่ยืนอยู่ด้วยก่อนที่จะพูดต่อ
“พีรัน นี่ท่านมากับพี่มาร์คัสได้ยังไงกัน” แอนนาถามด้วยความแปลกใจ
“เอาเถอะเรื่องอื่นเอาไว้ก่อน เจ้ารีบรายงานข้ามางว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แล้วตอนนี้ใครไปสืบข่าวของวพกโซดิเอคหรือยัง”
มาร์คัสตัดบทเพราะเขาเป็นห่วงสถานการณ์ตอนนี้มากกว่า
“ค่ะ ตอนนี้กลุ่มโซดิแอคทยอยส่งพวก 12 ราศี เข้ามากำจัดยอดฝีมือของพวกเราแล้ว ตอนนี้ทางเรากำลังเร่งหาข่าวอยู่ว่ากลุ่มไหนบ้างที่โดนรอบโจมตีแล้ว” แอนนารีบรายงาน
“แล้วเรื่องจดหมายเชิญทุกคนมารวมตัวล่ะ เจ้ามีคำอธิบายไหม” มาร์คัสถามเรื่องจดหมาย
“ข้าเป็นคนบอกให้ส่งเองแหละ” อนัสตกาลพูดแทรกขณะยืนอยู่ที่หน้าประตู
มาร์คัสกับพีรันหันไปมองทันที เพราะเขาไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่
“นี่เจ้าก็อยู่ที่นี่ด้วยหรอ” มาร์คัสถาม
“นอกจากข้ายังมีมิรันด้าอีกคน ตอนนี้คงกำลังตามมา” อนัสตกาลบอก
“ข้าว่าคงต้องมีเรื่องสำคัญมาก พวกเจ้าถึงมารวมตัวกันทีนี่” พีรันทำหน้าแปลกใจ
“แต่เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าพวกข้ามาถึงแล้วและอยู่ที่นี่” มาร์คัสถาม
“ไม่ต้องแปลกใจ ก็ลมดำของมิรันด้าเป็นคนมาบอกข้าเอง ตอนนี้กำลังรายงานบางอย่างกับมิรันด้าอยู่”
อนัสตกาลตอบพร้อมกับเดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะด้วย
ก่อนที่ทั้งหมดจะเปิดการสนทนากันอีกครั้ง มิรันด้าก็เข้ามา
“ตอนนี้คีย์รัสกำลังจะเดินทางมาถึง ส่วนคนอื่นๆกำลังรวบเดินทางมา คิดว่าไม่เกินวันพรุ่งนี้น่าจะถึง”
มิรันด้าเข้ามารายงานเรื่องที่เธอรู้มาจากลมดำ
“อืมดีเลยเราจะได้ประชุมกันอย่างเป็นทางการกันเสียที” อนัสตกาลพูด
“แต่ว่าคีย์รัสนี่เป็นใครกัน ทำไมถึงต้องให้ความสำคัญขนาดนั้นด้วย” พีรันถาม
“คีย์รัสก็คือคีดินยะ ข้าก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมอยู่ๆเขาถึงเปลี่ยนชื่อ”
มิรันด้าบอกตามที่เธอได้รับรายงานมา

“นี่พวกเจ้ามีอะไรกัน ทำไมไม่รอข้าบ้างเลย” เสียงดังมาจากหน้าประตู
ทั้งหมดหันไปมองต้นเสียงพร้อมกัน
เป็นคีย์รัสที่เดินเข้ามาพร้อมกับเนกิ
ทั้งหมดไม่แปลกใจที่เห็นคีย์รัส แต่แปลกใจกับเนกิที่มาพร้อมกัน
“เราก็ยังไม่ได้คุยอะไรกันมาก รอเจ้ามานี่แหละ แต่ว่าเด็กคนนี้เป็นใครกัน” มาร์คัสเป็นฝ่ายเปิดฉากถามก่อน
“เด็กคนนี้เป็นเด็กที่คนมีบุญคุณข้าฝากไว้ ทำไมพวกเจ้ามีปัญหาอะไรหรือไง” คีย์รัสถามกลับ
“เปล่าเพียงแต่เรื่องที่เราคุยกัน มันสำคัญมากเจ้าช่วบให้เขารอข้างนอกได้ไหม” มาร์คัสบอก
“ไม่ได้หรอก เขาต้องอยู่ในสายตาข้า ถ้ามีปัญหาข้าก็จะกลับ” คีย์รัสบอกพร้อมกับจูงมือเนกิหันหลังกลับ
“เดี๋ยวก่อนสิ ท่าทางเด็กคนนี้คงจะสำคัญมากสินะ เราอย่าเอาเรื่องนี้มาให้เสียงานเลย”
อนัสตกาลขัดทั้งสองคน มิรันด้าเดินเข้าไปแล้วจูงมือเนกิให้เดินเข้ามาข้างในทำให้คีย์รัสเดินเข้ามาด้วย


ตอนนี้ผู้ที่มีตำแหน่งสูงที่สุดทั้งหมดมารวมกันเกือบหมดที่นี่แล้วขาดเพียงไป่จงคนเดียวเท่านั้น
ทั้งหมดผลัดกันเล่าเหตุการณ์ที่เจอมาให้คนอื่นฟัง
คีย์รัสบอกว่าไลบร้าโดนกำจัดไปแล้วด้วยฝีมือของไป่จง
หลังจากที่คุยกันนานกว่าครึ่งวันทั้งหมดก็ตกลงกันได้
ทั้งหมดตกลงรวมมือกันเฉพาะกิจ เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวอีกแล้ว
ทั้งหมดเปลี่ยนชื่อสมาคมอาญาสวรรค์ที่อนัสตกาลตั้งไว้เป็น
สมาพันธ์พิทักษ์แผ่นดิน แทนแล้วแบ่งตำแหน่งดังนี้
ประธานสมาพันธ์ มาร์คัส
ที่ปรึกษาสมาพันธ์  จางอี้ ไป่จง
รองประทานสมาพันธ์ คีย์รัส พีรัน
เสนาธิการ  จะมีการสรรหาที่หลัง
ผู้พิทักษ์กฎสมาพันธ์ฝ่ายซ้าย แอนนา
ผู้พิทักษ์กฎสมาพันธ์ฝ่ายขวา อนัสตกาล
หน่วยย่อยอีก 5 หน่วย รอให้จอมทัพมาครบก่อนถึงตั้งอีกที
ตามข้อตกลงทุกกลุ่มไม่ต้องขึ้นกับฝ่ายใด ปกครองตนเองเหมือนเดิม
เพียงแต่ถ้าเกิดเรื่องสมาพันธ์ขอกำลังเสริมต้องจัดส่งกำลังมาช่วยเหลือ
แต่ละคนสามารถสั่งงานได้เลยโดยไม่ต้องรอขออนุญาตจากสมาพันธ์
ส่วนกฎต่างๆจะตั้งอีกครั้งเมื่อครบองค์ประชุม


หลังจากที่ตกลงกันได้แล้ว ทุกคนก็หารือเรื่องใครที่จะเหมาะสมเป็นเสนาธการของสมาพันธ์
ต่างคนต่างถกเถียงกันอย่างมาก เพราะคนที่จะมาดำรงตำแหน่งนี้ต้องเป็นคนที่มีความรู้ความสามารถอย่างมาก
ขณะที่กำลังไล่รายชื่อเพื่อคนคนเหมาะสมกันอยู่นั้น
“พวกเจ้าจะเลือกกันไปทำไม ในเมื่อมีคนเหมาะสมอยู่ที่นี่แล้ว” คีย์รัสผลักเนกิออกมาข้างหน้า
ทุกคนมองเนกิเป็นสายตาเดียวกัน ทำไมคีย์รัสถึงได้เสนอเด็กแบบนี้ขึ้นมา
“นี่เจ้าเห็นเป็นเรื่องเล่นหรือไงคีย์รัส เด็กคนนี้จะรับตำแหน่งได้ยังไง” พีรันรีบถาม
“เจ้ายังไม่รู้อะไร เนกิเป็นลูกศิษย์คนแรกของท่านจางอี้เชียวนะ ถ้าเจ้าเครงใจเรื่องอะไรลองทดสอบดูได้เลย”
คีย์รัสท้าอย่างมั่นใจ เพราะเขารู้ถึงความฉลาดของเนกิเป็นอย่างดี

มาร์คัสนึกถึงคำของจางอี้ขึ้นมาได้ที่บอกว่าเดี๋ยวเขาจะพบอัจฉริยะอีกคน
หรือว่าจะเป็นเด็กคนนี้ ดังนั้นเขาคิดจะลองภูมิเนกิดูเสียหน่อย
“ได้งั้นถ้าเนกิผ่านการทดสอบจากพวกข้าทั้งสี่คนได้ ข้าจะยอมรับเขา”
มาร์คัสตอบแทนทุกคน คีย์รัสยิ้มออกมาทันที



TBC.

[พี่วันเสาร์]

 +
เอาใจช่วยเนกิให้ผ่านในการทดสอบ
อย่างว่าเนกิเป็นเด็กอัจฉริยะคงผ่านการทดสอบได้อย่างสบาย

[Me_kame_nishi]

ถูกต้อง จะต้องไปหาที่ไหนให้ยุ่งยากนิ ในเมื่อมีอัจฉริยะอย่างเนกิอยู่ทั้งคน อิอิ

เอาใจช่วยให้หนูนาสำเร็จยุทธไวๆน่ะ

[จันทร์ผา]

ร่วมด้วยช่วยกันสู้ๆนะทุกๆคน

ได้เนกิเป็นเสนาธิการดหมาะสมมาก

[whistle]

เนกิผ่านได้อย่างสบายอยู่แล้ว................

[nonae]

 :กอด1:เนกิ คนเก่งของเรา จะได้เป็นถึงเสนาธิการเลย เย้...

[CYPINUS]

เนกิ สู้ สู้ 
เพื่อตำแหน่งเสนาธิการ 

[ทับทิมกรอบ]

  ให้ไรเตอร์

เนกิออกโรงแว้วๆๆๆๆๆๆ 

[จันทร์ผา]

มารอครับ

[Me_kame_nishi]

ท่านจอมยุทธ ไปฝึกยุทธอยู่ที่ไหนหนออออ
รอคอยต่อไป

[จันทร์ผา]

ไรท์เตอร์หายสาบสูญใครเจอช่วยบอกทีมีคนรออยู่

[nataxiah]

+
เอาใจช่วยเนกิให้ผ่านในการทดสอบ
อย่างว่าเนกิเป็นเด็กอัจฉริยะคงผ่านการทดสอบได้อย่างสบาย

ยังไงก็ต้องรอเอาใจช่วยนะคร้าบบ (กำลังรีบเขียนเลยคร้าบ)

ถูกต้อง จะต้องไปหาที่ไหนให้ยุ่งยากนิ ในเมื่อมีอัจฉริยะอย่างเนกิอยู่ทั้งคน อิอิ

เอาใจช่วยให้หนูนาสำเร็จยุทธไวๆน่ะ

แต่คนอื่นเขาไม่เชื่อนี่ครับ ต้องรอการพิสูจน์ก่อนนะคร้าบบ

ร่วมด้วยช่วยกันสู้ๆนะทุกๆคน

ได้เนกิเป็นเสนาธิการดหมาะสมมาก

ผมก็ว่าแบบนั้น แต่ต้องเอาใจช่วยเนกิก่อนนะคร้าบบ

เนกิผ่านได้อย่างสบายอยู่แล้ว................

  แทนเนกิ ส่งใจมาช่วยเนกิด้วยนะครับ

:กอด1:เนกิ คนเก่งของเรา จะได้เป็นถึงเสนาธิการเลย เย้...

555 เนะ ออกนอกหน้าไปหรือเปล่านิ

เนกิ สู้ สู้ 
เพื่อตำแหน่งเสนาธิการ 

แรงเชียร์ขนาดนี้ผ่านได้แน่ๆคร้าบบ

ให้ไรเตอร์

เนกิออกโรงแว้วๆๆๆๆๆๆ 

ขอบคุณสำหรับดอกไม้คร้าบบบ

มารอครับ

มาแล้วคร้าบบ แต่ขอเขียนก่อนนะคร้าบบ

ท่านจอมยุทธ ไปฝึกยุทธอยู่ที่ไหนหนออออ
รอคอยต่อไป

กลับมาแล้วคร้าบบ พอดียุ่งนิดหน่อยที่บ้านเลยไม่ว่างอะคร้าบบ

ไรท์เตอร์หายสาบสูญใครเจอช่วยบอกทีมีคนรออยู่

มารายงานตัวแล้วคร้าบบบบ


พอดีหลานสุดที่รักป่วย จนต้องคอยดูแลเลยไม่มีเวลาเขียนเลยคร้าบบ

ตอนนี้ก็ยังไม่หายแต่เข้านอนโรงบาลแทน เลยพอมีเวลาบ้าง

จะรีบเขียนนะคร้าบบ เพิ่งเขียนมนต์รักบ้านทุ่งเสร็จ กำลังเขียนตอนต่อไปอยู่คร้าบบ(ปาดเหงื่อ)

[nataxiah]

ผิงหนาน (PINGHNAN)


ชื่อ :        ผิงหนาน    เซียว
อายุ :           22 ปี
ส่วนสูง  :      168 cm.
หนัก :          45 kg.
กรุ๊ปเลือด :    O
ตำแหน่ง :    จอมทัพ
สิ่งที่ชอบ :    ความยุติธรรม
สิ่งที่เกลียด :    ความไม่เป็นธรรม
อาวุธประจำตัว :    1.กระบี่พิทักษ์ธรรม
ฉายา :      หยกขาวไร้ความรู้สึก




เอเดรียน(ADRIAN)

ชื่อ :        เอเดรียน    หวัง
อายุ :           20 ปี
ส่วนสูง  :      187 cm.
หนัก :          60 kg.
กรุ๊ปเลือด :    AB
ตำแหน่ง :    จอมทัพ
สิ่งที่ชอบ :    เสียงดนตรี
สิ่งที่เกลียด :    ความเงียบ
อาวุธประจำตัว :    1. -
ฉายา :      หมัดทักษิณ




โอมะ(OMA)

ชื่อ :        โอมะ    เย่หมิง
อายุ :           21 ปี
ส่วนสูง  :      182 cm.
หนัก :          62 kg.
กรุ๊ปเลือด :    A
ตำแหน่ง :    จอมทัพ
สิ่งที่ชอบ :    ความสงบ
สิ่งที่เกลียด :    ขนมหวาน
อาวุธประจำตัว :    1. ดาบเขี้ยวมังกร
ฉายา :      จ้าวมังกรขาว