หัวข้อ: เรื่อง "วายวาย" ในวรรณคดีไทย

[anaellane]

มีอีกบทนึงนะคะ ตอนศึกกะหมังกุหนิง

หลังจากที่วิหยาสะกำตายแล้วน่ะค่ะ

บทแสดงความเสียใจที่อิเหนามีต่อวิหยาสะกำ

ตรัสพลางย่างเยื้องยุรยาตร   องอาจดังไกรสรสีห์
สองระตูตามเสด็จจรลี          ไปที่วิหยาสะกำตาย
มาเห็นศพทอดทิ้งกลิ้งอยู่    พระพินิจพิศดูแล้วใจหาย

     หนุ่มน้อยโสภาน่าเสียดาย  ควรจะนับว่าชายโฉมยง
 ทนต์แดงดั่งแสงทับทิม         เพริศพริ้มเพรารับกับขนง
 เกศาปลายงอนงามทรง        เององค์สารพัดไม่ขัดตา
 กระนี้ฤๅบิดามิพิศวาส           จนพินาศด้วยโอรสา
 แม้นว่าระตูจรกา                 งามเหมือนวิหยาสะกำนี้
 จะมิได้ร้อนรนด้วยปนศักดิ์      น่ารักรูปทรงส่งศรี
 ตรัสแล้วลีลาขึ้นพาชี            กลับไปยังที่พลับพลาพลัน

นั่นเลยค่ะเพื่อนรัก 555

[Nutsuki.]

.. .

อ่านแล้วทึ่งในนักรักของอิเหนาจริงๆ ฮ่า ๆๆๆ

อ่านไปฮาไปอ่ะค่า ชอบบบ ฮ่าาา
วรรณคดีไทยน่าอ่านมากยิ่งขึ้นเลยทีเดียวงานนี้ ฮ่า ๆๆ

[o(n)top]

มีอีกบทนึงนะคะ ตอนศึกกะหมังกุหนิง

หลังจากที่วิหยาสะกำตายแล้วน่ะค่ะ

บทแสดงความเสียใจที่อิเหนามีต่อวิหยาสะกำ

ตรัสพลางย่างเยื้องยุรยาตร   องอาจดังไกรสรสีห์
สองระตูตามเสด็จจรลี          ไปที่วิหยาสะกำตาย
มาเห็นศพทอดทิ้งกลิ้งอยู่    พระพินิจพิศดูแล้วใจหาย

     หนุ่มน้อยโสภาน่าเสียดาย  ควรจะนับว่าชายโฉมยง
 ทนต์แดงดั่งแสงทับทิม         เพริศพริ้มเพรารับกับขนง
 เกศาปลายงอนงามทรง        เององค์สารพัดไม่ขัดตา
 กระนี้ฤๅบิดามิพิศวาส           จนพินาศด้วยโอรสา
 แม้นว่าระตูจรกา                 งามเหมือนวิหยาสะกำนี้
 จะมิได้ร้อนรนด้วยปนศักดิ์      น่ารักรูปทรงส่งศรี
 ตรัสแล้วลีลาขึ้นพาชี            กลับไปยังที่พลับพลาพลัน

นั่นเลยค่ะเพื่อนรัก 555

บ๊ะ  เพื่อนอิชั้นนี่เร็วเสียยิ่งกระไร

[なおみ™]

สนุกดีจังครับ ได้ความรู้ด้วย ในบรรดาวรรณคดีไทยนี่ อิเหนาเป็นเรื่องที่ไม่เคยอ่านเลย เพราะคิดว่าคำยาก ชื่อคนก็ยาก ชื่อเมืองก็ยาก เพราะมีกลินอายมาจากทางใต้ ทั้ง ๆ ที่มีหนังสือเรื่องนี้อยู่ในบ้านแท้ ๆ

ทำให้คิดไปถึงเรื่องอื่น ๆ ด้วยนะครับ ว่าจะมีอะไรแบบนี้ด้วยหรือเปล่า

แต่มีความเห็นแย้งอยู่หน่อยเรื่องการใช้ตัวละคนหญิงเล่นบทชายทำให้ต้องบรรยายออกมาให้ตัวพระดูอ้อนแอ้นไม่สมกับความเป็นชายน่ะ ผมว่ามันก็ฟังดูไม่ค่อยจะสมเหตุสมผลนะ เข้าใจว่าที่แย้งนี่แย้งอาจารย์ ผู้เขียนบทความใช่ไม๊ครับ แหะ ๆ เพราะตอนเรียนมหาวิทยาลัย ต้องได้แสดงละครการกุศลทุกปี แล้วอาจารย์ก็มักจะเลือกละครนอกมาเล่น

มันก็จะกลับกันนะครับ คือละครในใช้ผู้หญิงล้วนเล่น พอมาเป็นละครนอกก็ใช้ผู้ชายล้วนเล่น อ่าน ๆ บท ผมว่าเค้าก็ไม่ได้เขียนให้ตัวนางของละครนอกดูห้าว ๆ เป็นทอมบอยเท่าไหร่ แต่คิดอีกทีก็มีความเป็ฯไปได้เรื่องความละเมียดละไมในการประพันธ์ ละครใน ก็แสดงในวัง ผู้ชมก็มักจะเป็นคนชั้นสูง เชื้อพระวงศ์ หรือหน้าพระพักตร์ด้วยซ้ำ ก็ต้องมีความาพิถีพิถันมากกว่า ในขณะที่ละครนอกเล่นกันนอกวัง เอาสนุกสนานเป็นหลัก ก็เลยอาจจะไม่ค่อยซีเรียสในรายละเอียดมากนักก็ได้

แต่แอบชอบชื่อบทความนะครับ 55 อิเหนาเป็นเอง ชัดเจนเลยแฮะ

ปล.มีนวนิยายไทยเรื่องหนึ่งชื่อ หลังม่านนางรำ มั้งครับ เล่าถึงชีวิตนางเอกในคณะละครนอกนี่ล่ะ ที่มีหนุ่ม ๆ มารุมรัก อ่าน สนุกได้ความรู้ แล้วก็ วายกระจาย (ทำมือด้วย เหมือนดาวกระจาย หุหุ)

          คือบทพระราชนิพนธ์อิเหนาในรัชกาลที่ 2 เนี่ย ทรงเอาโครงเรื่องมาจากอิเหนาเล็กที่แต่งสมัยกรุงศรีอยุธยาน่ะค่ะ เรื่องอิเหนาเล็กเจ้าฟ้ามงกุฎผู้แต่งท่านก็ทรงเอาโครงเรื่องมาจากนิทานของชวาที่นางกำนัลชาวปัตตานีเล่าถวายมาแต่งเหมือนกัน แต่ถึงโครงเรื่องและชื่อตัวละครจะมาจากนิทานชวา แต่สภาพสังคม วัฒนธรรม โดยเฉพาะฉากที่ใช้บรรยายกรุงกุเรปันบ้านอิเหนา ถ้าสังเกตดีๆ ถ่ายแบบมาจากพระนครกรุงรัตนโกสินทร์ดีๆ นี่เองค่ะ

          จริงๆ แล้วน้องมิคิดว่าเรื่องการบรรยาภาพพระเอกให้อรชร อ้อนแอ้น มันเป็นขนบมากกว่า ถ้าเคยอ่านลิลิตพระลอซึ่งเป็นวรรณคดีสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนต้น พระลอก็งาม อ้อนแอ้น อรชร เอวกลมอ่อนอันแท่งไม่แพ้พระเพื่อน พระแพงหรอกค่ะ เผลอๆ อาจสวยกว่าด้วยซ้ำ เพราะใครๆ ที่ได้เห็นก็ต่างหลงรูปโฉมพระลอทั้งนั้นไม่ว่าหญิงหรือชาย

          พอมาถึงสมัยรัชกาลที่ 2 พอทรงพระราชนิพนธ์กลอนบทละครสำหรับเล่นละครในซึ่งตามพระราชนิยมตั้งแต่ครั้งอดีต ใช้นักแสดงหญิงล้วน เพราะเป็นละครที่เล่นเพื่อสำราญพระราชหฤทัยของพระมหากษัตริย์ในเขตพระราชฐานยามเสร็จสิ้นพระราชภารกิจซึ่งบางทีเป็นช่วงเวลามืดค่ำ ธรรมเนี่ยมในวังเขาห้ามผู้ชายอยู่ในเขตพระราชฐานชั้นในยามค่ำคืน ด้วยเหตุนี้กระมังละครในจึงนิยมใช้ผู้หญิงแสดงทั้งหมด

         ด้วยขนบในการแต่งประกอบกับธรรมเนียมในวังนี้เองเลยทำให้บทพระราชนิพนธ์ละครในสมัยรัชกาลที่ 2 ยังคงสร้างให้รูปลักษณ์ของพระเอกให้อรชร อ้อนแอ้น เพื่อให้เลือกตัวนางละครมาสวมบทบาทได้ง่ายด้วย  

^
^
^

"โอ้ว่าพี่ อิเหนา ของเรานี้
ใยจึงมี ฤทัย ดั่งนิลสี
เพียงสบพักตร์ เห็นน้อง เป็นชาตรี
มิใยดี ทิ้งขว้าง เสียกลางคัน

พี่คงลืม เสียกระมัง เมื่อครั้งก่อน
ผู้ใดนอน แนบข้าง มิอ้างถึง
โอ้...อิเหนา ท้าวเธอ โปรดคำนึง
พี่เคยถึง ซึ่งรสรัก นั้นกับใคร

สังคามา ระตา คือน้องนี้
มิได้มี เจตนา พาลหาเหตุ
เพียงอยากถาม ว่าพี่เสร็จ ได้ไฉน
หากมิใช่ ด้วยศึกรัก ร่วมกับเรา

แต่ช่างเถิด กรรมแท้ เป็นแต่ชู้
รู้ทั้งรู้ ว่าอิเหนา เนาแนบแอบสมสู่
ทั้งสียะตรา จรกา มาพันตู
จำตัดใจ อดสู แต่ผู้เดียว"

ปล.แต่งเองสดๆ ได้แรงบันดาลใจ จากชีวิตของ สังคามาระตา (ท่าทางตอนถูกทิ้งลงที่เดิม อารมณ์คงค้างสุดๆเนาะ)

เจ้าคารี่สีคารมนักนะคะพี่นิว  

แต่เอ่อ...ในตัวบทเขาไม่ได้บอกนะคะว่า "เสร็จ" หรือ "ไม่เสร็จ" เขาบอกแค่ว่ากอดจูบลูบคลำพอหนำใจ เฉยๆ  

กรี๊ดดดดดดดดดด
มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรอคะ
รู้สึกรักวรรณคดีไทยขึ้นมาทันที
+1ให้คุณน้องมิเลยค่า

ขอบคุณมากนะคะพระสนม  

มีอีกบทนึงนะคะ ตอนศึกกะหมังกุหนิง

หลังจากที่วิหยาสะกำตายแล้วน่ะค่ะ

บทแสดงความเสียใจที่อิเหนามีต่อวิหยาสะกำ

ตรัสพลางย่างเยื้องยุรยาตร   องอาจดังไกรสรสีห์
สองระตูตามเสด็จจรลี          ไปที่วิหยาสะกำตาย
มาเห็นศพทอดทิ้งกลิ้งอยู่    พระพินิจพิศดูแล้วใจหาย

     หนุ่มน้อยโสภาน่าเสียดาย  ควรจะนับว่าชายโฉมยง
 ทนต์แดงดั่งแสงทับทิม         เพริศพริ้มเพรารับกับขนง
 เกศาปลายงอนงามทรง        เององค์สารพัดไม่ขัดตา
 กระนี้ฤๅบิดามิพิศวาส           จนพินาศด้วยโอรสา
 แม้นว่าระตูจรกา                 งามเหมือนวิหยาสะกำนี้
 จะมิได้ร้อนรนด้วยปนศักดิ์      น่ารักรูปทรงส่งศรี
 ตรัสแล้วลีลาขึ้นพาชี            กลับไปยังที่พลับพลาพลัน

นั่นเลยค่ะเพื่อนรัก 555

บทนี้ก็ชวนคิดนะคะเนี่ย  

        

[golly*]

กรี๊ดดดดดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

จะไปหามาอ่านเดี๋ยวนี้ล่ะค้า~

[beemanufan]

พึ่งรู้นะเนี่ย มิ ว่าวรรณคดีไทยมีอะไรอย่างนี้ด้วย

[rayjikung]

เ้ข้ามาเก็บข้อมูล อิอิ

มันจะมีออกข้อสอบบ้างมั้ยน๊อ ^^"

ถ้ามีออกนะ เราคงได้เต็ม  ก๊ากๆๆ

[ENG❤LUCKY]

เพิ่งเห็นกระทู้นี้ ><' ดีใจนะเนี่ย!
คิดว่าจิ้นไปคนเดียวมานานนนน! 5555555555

อิเหนาอาจจะไม่คิดอะไร!
แต่หารุ้ไม่ ว่าทำให้น้องทั้งสองเป็นไปแล้ว!
555555555555555555 ฮุฮิฮุฮิ

[momoshiro]

กรี๊ดมากค่ะ อ่านแล้ว ตั้งใจว่าจะไปหอสมุดมหาลัยหาอ่านเรื่องอื่นๆดู เผื่อว่าจะมีให้อ่าน

อิเหนาเอ๊ยยย พี่ท่านไม่รู้แต่น้องรู้นะ น้องเมียๆๆๆ

ชายแต่ละคนในอิเหนามันช่าง.... นะ!~

ดูบรรยายแต่ละคน โอ๊ยยย จะแจ่มไปไหนนะ ถ้าอิเหนามีจริงป่านนี้คนงามเดินกันให้ว่อนเมือง

จะว่าไปแล้วเรื่องรางบอบบางของพระเอกในววรรณคดีไทยนี่ เรื่องแรกที่รู้สึกคงจะเป็น ลิติตพระลอล่ะ

หุหุ เรียนตอนม.ปลาย แอบเพ้อเอาการอยู่เหมือนกัน ลองจิตนาการตามแล้วแบบว่า... จะมีพระเพื่อนพระแพงไว้ทำไม ในเมื่อพระเอกมันสวยขนาดนี้

[なおみ™]

กรี๊ดดดดดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

จะไปหามาอ่านเดี๋ยวนี้ล่ะค้า~

กรี๊ดมากค่ะ อ่านแล้ว ตั้งใจว่าจะไปหอสมุดมหาลัยหาอ่านเรื่องอื่นๆดู เผื่อว่าจะมีให้อ่าน

น้องมิดีใจนะคะที่กระทู้นี้เป็นแรงบันดาลใจให้คุณ golly* และ momoshiro อยากอ่านวรรณคดีไทยมากขึ้น

เรื่องบางเรื่องต่อให้เป็นเรื่องยาก แต่ถ้ามีแรงบันดาลใจ ก็มีแรงฝ่าฟันไปให้สำเร็จได้ไม่ยาก

ขอให้มีความสุขกับการอ่านวรรณคดีไทยนะคะ  

[fanfic2010]

ขอบคุณครับ น้องมิ ที่สรรหาเรื่องดี ๆ แบบนี้มาให้อ่านกัน
ผมเคยอ่านอิเหนามาบ้าง เมื่อนานมาแล้ว
แต่ไม่เคยนึกถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย มัวแต่ไปสนใจบทอัศจรรย์ของอิเหนากับสาว ๆ
สงสัยต้องกลับไปอ่านอย่างละเอียดอีกที คนไทยสมัยก่อนนี้ ก็มีแอบแฝงแบบนี้ด้วยเนอะ
5555

[pics]

มาโหวตให้คุณมิเป็นผู้รณรงค์การสำนึกรักวรรณคดีไทยประจำปีครับ หุหุ

[Baruda]

 

[aim]

เคยอ่านมาบ้างเรื่องอิเหนา แต่อ่านไม่จบทนความเจ้าชู้ของพ่ออิเหนาไม่ได้

ขอบคุณมาก ๆ สำหรับความรู้เพิ่มเติมเรื่องวรรณคดีไทย ไว้จะลองหาอ่านดูอีกครั้ง

[Goodfellas]

อ่ะ .. อิเหนาเป็นไบ!!!

ผมว่านะ  อะไรแบบนี้มันก็คงต้องมีอยู่บ้างจริงๆมาตั้งแต่โบราณแล้วอ่ะ    เพียงแต่สมัยก่อนคงไม่เป็นที่ยอมรับอย่างมาก  ไม่ใช่แต่คนไทยเราหรอก   ฝรั่งมันก็คงเหมือนกัน  คงต่อต้านเกย์กันน่าดู   ไม่งั้น Jack กับ Ennis ใน Brokeback mountain มันคงได้อยู่ด้วยกันแฮบปี้เอนดิ้งไปแล้ว เพราะสมัยนั้นฝรั่งต่อต้านเกย์กันจริงๆจังๆ      ผมเคยคิดจะลองเขียนเรื่องเป็นแนวๆนี้เหมือนกันนะครับ       แบบความรักต้่องห้ามของคนยุคก่อน    รักกันแต่ต้องปิดไม่ให้ใครรู้   แล้วการที่เป็นยุคเก่าๆมันก็คงจะคลาสสิคดี อิอิ  แต่ก็นะ  คงต้องจบเศร้า ไม่สมหวังแหง   ว่าแต่ก็แปลกนะครับที่จะว่าไปแล้วคนสมัยก่อนเค้าก็ไม่ใช่ว่าจะต่อต้านเรื่องนี้กันไปซะหมด     ผมเคยอ่านบทความเรื่องว่า  พระญี่ปุ่นบางนิกายสมัยโบราณเค้ารักผู้ชายด้วยกัน   เพราะมีหลักฐานเป็นจดหมายที่เขียนถึงกัน  เหมือนจม.รักอ่ะ    ไหงมันเป็นงั้นไป  งงเลย   ก็เลยสรุปได้ว่าการเป็นเกย์นี่  คงจะมีมาตั้งแต่ยุคหินแล้วละมั๊ง อิอิ

[philophobia]

พี่มิครับฟิมีเรื่องจะถามว่า

อิเหนาเป็นไบตั้งแต่เป็นเรื่องเล่าของชวาแล้วหรือเปล่าครับ

พี่เลี้ยงชาวชวาของเจ้าฟ้าทั้งสองเป็นคนเล่าถวายใช่ไหมครับ

ก็เลยสงสัยว่า อิเหนาเป็นไบมาตั้งแต่เรื่องเล่าของพี่เลี้ยง หรือ ว่าเพิ่งมาเป็นไบในเมืองไทย

คิคิ

[なおみ™]

อ่ะ .. อิเหนาเป็นไบ!!!

ผมว่านะ  อะไรแบบนี้มันก็คงต้องมีอยู่บ้างจริงๆมาตั้งแต่โบราณแล้วอ่ะ    เพียงแต่สมัยก่อนคงไม่เป็นที่ยอมรับอย่างมาก  ไม่ใช่แต่คนไทยเราหรอก   ฝรั่งมันก็คงเหมือนกัน  คงต่อต้านเกย์กันน่าดู   ไม่งั้น Jack กับ Ennis ใน Brokeback mountain มันคงได้อยู่ด้วยกันแฮบปี้เอนดิ้งไปแล้ว เพราะสมัยนั้นฝรั่งต่อต้านเกย์กันจริงๆจังๆ      ผมเคยคิดจะลองเขียนเรื่องเป็นแนวๆนี้เหมือนกันนะครับ       แบบความรักต้่องห้ามของคนยุคก่อน    รักกันแต่ต้องปิดไม่ให้ใครรู้   แล้วการที่เป็นยุคเก่าๆมันก็คงจะคลาสสิคดี อิอิ  แต่ก็นะ  คงต้องจบเศร้า ไม่สมหวังแหง   ว่าแต่ก็แปลกนะครับที่จะว่าไปแล้วคนสมัยก่อนเค้าก็ไม่ใช่ว่าจะต่อต้านเรื่องนี้กันไปซะหมด     ผมเคยอ่านบทความเรื่องว่า  พระญี่ปุ่นบางนิกายสมัยโบราณเค้ารักผู้ชายด้วยกัน   เพราะมีหลักฐานเป็นจดหมายที่เขียนถึงกัน  เหมือนจม.รักอ่ะ    ไหงมันเป็นงั้นไป  งงเลย   ก็เลยสรุปได้ว่าการเป็นเกย์นี่  คงจะมีมาตั้งแต่ยุคหินแล้วละมั๊ง อิอิ

             กรี๊ด!!!!!! เอาสิคะ น่าสนใจทีเดียว เท่าที่ผ่านตามายังไม่เห็นนิยายแนวนี้ในเล้าเป็ดเลย ถ้าเริ่มต้นแต่งแล้วอย่าลืมมาโฆษณาบอกกันบ้างนะคะ น้องมิจะตามไปอ่านค่ะ
           น้องมิว่าวรรณคดีญี่ปุ่นหลายๆ เรื่องมีความเป็น Yaoi ยิ่งกว่าวรรณคดีของเราอีกนะคะ โดยเฉพาะเรื่อง GENJI MONOTAGARI โจ๋งครึ่ม ชัดเจนมากๆ ค่ะ 

พี่มิครับฟิมีเรื่องจะถามว่า

อิเหนาเป็นไบตั้งแต่เป็นเรื่องเล่าของชวาแล้วหรือเปล่าครับ

พี่เลี้ยงชาวชวาของเจ้าฟ้าทั้งสองเป็นคนเล่าถวายใช่ไหมครับ

ก็เลยสงสัยว่า อิเหนาเป็นไบมาตั้งแต่เรื่องเล่าของพี่เลี้ยง หรือ ว่าเพิ่งมาเป็นไบในเมืองไทย

คิคิ

 

เรื่องนี้น้องมิไม่ทราบจริงๆ ค่ะ เพราะได้อ่านอิเหนาแค่สองสำนวนเท่านั้นเอง คือ พระราชนิพนธ์บทละครเรื่องอิเหนา ในรัชกาลที่ ๒ และอิเหนาคำฉันท์ ของเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ซึ่งสำนวนนี้ก็ตัดเอามาแต่เฉพาะตอนที่อิเหนาลักนางบุษบาไปไว้ในถ้ำทอง แล้วกลับไปแก้สงสัยที่เมืองดาหาเท่านั้น ถ้ามีใครเคยอ่าอิเหนาสำนวนอื่นๆ อีกก็มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ

[drasil]

ตอนเรียนเรื่องอิเหนา ตอน ศึกกะหมังกุหนิงก็ว่ามันแปลกๆอยู่
ที่แท้ก็....

[Goodfellas]

ก็เอาเป็นยังงี้ครับ น้องมิ เดี๋ยวเสร็จจากเรื่องที่ผมเขียนอันนี้แล้ว  ก็จะเป็นโปรเจคเรื่องที่ผมว่านี่เลย  เพราะเนื่องจากว่านิยายย้อนยุคมันมีรายละเอียดของมันจะมีมากและชัดเจน      เลยต้องใช้เวลาเก็บข้อมูลนิดนึง ต้องทำการบ้านให้ดีหน่อยจะได้เขียนออกมาสมจริง     เคยวางเรื่องไว้ว่า จะเป็นชีวิตของท่านชายคนนึงที่ไปหลงรักนางเอก(ซึ่งเป็นผู้ชาย)ของคณะละครนอกคณะนึงในประมาณสมัยร.6       ละครนอกนี่เค้าจะเป็นแบบว่าต้องใช้ผู้ชายเล่นเท่านั้น      แต่จริงๆแล้ว    รุ่นพี่ของนายเอกที่ก็อยู่กับคณะละครนี้มาด้วยกันตั้งแต่เด็กได้แอบหลงรักนายเอกอยู่แล้ว     เลยไม่ต้องการให้ไปได้กะท่านชายนั่น   แต่สุดท้ายพระเอกที่เป็นท่านชายก็ต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่ทางบ้านเลือกมาเพราะความจำเป็นเรื่องฐานะทางครอบครัวและหน้าตาทางสังคม     ก็กลัวนะว่านี่มันจะน้ำเน่าไปไหมหว่า  เหอๆ แต่ยังไงก็จะลองๆเขียนดูก่อนครับ  ถ้าเริ่มเน่าก็จะเอาใส่บ่อบำบัดก่อนแล้วกัน  อิอิ 

   แก่นของโครงเรื่องนี้จะเป็นแบบหนังเรื่อง"ชั่วฟ้าดินสลาย"เลยมั๊ง  ว่าบางทีความรักมันไม่ได้เป็นทุกๆอย่างของชีวิตเรา  แต่ว่าการอยู่และทำเพื่อคนที่รักเราจริงๆนั้นกลับสำคัญกว่าน่ะ    ก็พอลองวางโครงเรื่องดูแล้วผมก็คิดว่าพอใช้ได้นะ  ก็ไว้รอเป็นโปรเจคต่อไปจากเรื่อง กู+มึง=มิตรภาพตลอดไป ที่ผมยังลงอยู่นี่นะครับ  เพราะว่าเรื่องนี้ก็ยังเขียนตอนจบอยู่เลย     ยังไงคุณมิอดใจรอก่อนนะครับผม

[なおみ™]

^
^
^
เชียร์อัพ ให้กำลังใจเต็มที่ค่ะ 

อย่าไปสนใจกับคำว่า "น้ำเน่า" เลยค่ะ น้องมิว่าในความเป็นน้ำเน่าที่ใครๆ ว่ากัน มันก็มีข้อคิดแทรกอยู่ เพียงแต่ข้อคิดมันเป็นคนละแนวกับนยวนิยายเพื่อชีวิตเท่านั้นเอง

[knightofbabylon]

เพิ่งรู้ว่าอิเหนามีเรื่องวายด้วย โดยเฉพาะตัวอิเหนาเอง เราอึ้งนะ
โฮะๆๆๆๆ   

มีอีกมั้ยคะน้องมิ?
ทั้งอิเหนาและเรื่องอื่นด้วย
บอกตามตรงว่าไม่ได้สนใจเรื่องบทกลอนและวรรณคดีไทยเท่าไหร่นัก
รู้แค่พื้นฐานตามที่เคยเรียนมาตอนประถมมัธยมนั่นแหละค่ะ

ไหนๆก็เป็นวรรณคดีแล้ว เริ่มสงสัยอีก..
หลักฐานของประเทศไทยนี่มีพวก ประติมากรรม จิตรกรรมเกี่ยวกับเรื่องวายบ้างมั้ย?

เหมือนถ้าจำไม่ผิด พวกกรีกโรมันเขามีมั้งเนอะ เลยสงสัยว่าชาติเรา เมื่อสมัยโบราณกาลโน้น
มีใครกล้าถ่ายทอดออกมาบ้างมั้ย?

[ไอ้หัวแห้ว]

เพิ่งได้อ่านกระทู้นี้


อ่านอิเหนามาไม่เคยคิดเลยนะเนี่ย

[なおみ™]

เพิ่งรู้ว่าอิเหนามีเรื่องวายด้วย โดยเฉพาะตัวอิเหนาเอง เราอึ้งนะ
โฮะๆๆๆๆ  

มีอีกมั้ยคะน้องมิ?
ทั้งอิเหนาและเรื่องอื่นด้วย
บอกตามตรงว่าไม่ได้สนใจเรื่องบทกลอนและวรรณคดีไทยเท่าไหร่นัก
รู้แค่พื้นฐานตามที่เคยเรียนมาตอนประถมมัธยมนั่นแหละค่ะ

ไหนๆก็เป็นวรรณคดีแล้ว เริ่มสงสัยอีก..
หลักฐานของประเทศไทยนี่มีพวก ประติมากรรม จิตรกรรมเกี่ยวกับเรื่องวายบ้างมั้ย?

เหมือนถ้าจำไม่ผิด พวกกรีกโรมันเขามีมั้งเนอะ เลยสงสัยว่าชาติเรา เมื่อสมัยโบราณกาลโน้น
มีใครกล้าถ่ายทอดออกมาบ้างมั้ย?

มีค่ะ ในกรุงเทพฯ ก็มีอยู่หลายวัดค่ะ ลองอ่านวิทยานิพนธ์ของ วราภรณ์ วิชญรัฐ เรื่อง เชิงสังวาสของเพศเดียวกันในจิตรกรรมฝาผนังแบบแผนประเพณีไทยสมัยรัตนโกสินทร์ (รัชกาลที่ 1-5) ของคณะจิตรกรรมฯ นะคะ มี online อยู่ในฐานข้อมูล Thailis ด้วยค่ะ

เพิ่งได้อ่านกระทู้นี้


อ่านอิเหนามาไม่เคยคิดเลยนะเนี่ย

ดีใจจังค่ะ พี่แห้วมาเยี่ยมกระทู้น้องมิด้วย  

[philophobia]

จิตรกรรมฝาผนัง วัดหนึ่ง(จำชื่อวัดไม่ได้)ที่ราชบุรี ก็เป็นรูปทหารสองคนยืนกอดกันครับ

เดี๋ยวหาหลักฐานมาประกอบให้อีกที ครับ

แล้วก็วายไทย ในประวัติศาสตร์ ก็มี เดี๋ยวขอเอาหนังสือมาอิงก่อน หาอยู่ไม่รู้อยู่ไหน

[aoomie]

ขอบคุนคร่า เพิ่งจะเคยรู้เรื่องแบบนี้ แต่อย่างไรมันก็มีอยู่นิดเดียวเองงงงงง 

[Junrai_Hyper™]

ไม่คิดว่าจะมีคนเปิดประเด็นนี้ขึ้นมา

ตอนเรียนวรรณคดีการละคร มีการอภิปรายถึง เพศทางเลือกในวรรณคดีไทย ก็ได้อิเหนานี้แหละที่เป็นตัวอธิบาย

ส่วนสังคามาระตาก็ใช่ย่อยนะเด็กๆ เสียหนุ่มครั้งแรกในเรือแจวนะจ้ะ กับนางหวันยิหวา วุ้ย เรือคงโคลงน่าดู

แล้วจะบอกให้ ลองอ่านบทอัศจรรย์แล้วแปลไทยเป็นไทย จะรู้ว่าคนโบราณก็ลามกไม่เบานะ ถ้าใครนึกภาพไม่ออก ครูจะบอกใบ้ให้

อัศจรรย์บันดาลพายุพัด            คลื่นซัดสาครกระฉ่อนไหว

กำปั่นจอดทอดท่าชลาลัย         ระลอกใหญ่ฟัดฝืนคลื่นแคลง


ลองแปลกันเอาดูเองนะเด็กๆ

ที่สำคัญไม่ใช่อิเหนาเท่านั้นนะที่เป็นเสือใบ นางบุษบาเราก็เป็นน้องเบี้ยนเหมือนกัน

ลองไปหามา ถ้าหาไม่เจอ ครูจะมาเฉลยคราวหน้าจ้ะ

ขอไปจิ้นต่อนะจ้ะ ไปแระ

[Poes]

ทำไมตอนเด็กที่อ่านให้ยายฟัง ตูไม่คิดไรฟะ ไม่ฉุกใจเลย 
ถ้าอ่านตอนนี้คง จิ้นไปไกลถึงไหนแล้ว

ชอบอิเหนาค่ะ ชอบมากเรื่องนี้

[Goodfellas]

อ่ะนะ  อย่างนี้กลับไปอ่านวรรณคดีก็คงได้จิ้นกันสนุกสนานเลยดิครับ  อิอิ


  มาต่อเรื่องเกี่ยวกับขนบความนิยมในการที่จะต้องให้ตัวเอกชาย หรือพระเอกในวรรณคดีไทยต้องดูสวย ดูอรชรอ้อนแอ้นนะครับ  การที่คนไทยในสมัยก่อนนั้นนิยมการที่มีใบหน้าสวยเนียนเกลี้ยงเกลาหมดจด รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นนั้น  คงเป็นเพราะว่าบุคคลที่มีลักษณะดังกล่าวนี้จะพบได้ในกลุ่มชนที่เป็นชั้นสูงเท่านั้น    อาจจะดูได้จากในภาพวาดจิตรกรรมไทยที่ตัวพระ  หรือพระเอกของเรื่องราวนั้นๆก็จะมีการวาดให้อรชรอ้อนแอ้นเหมือนสตรีเช่นเดียวกัน    ซึ่งก็เกิดจากความนิยมในการมองว่าลักษณะแบบนี้จึงจะถือว่างาม ถือว่าสวยในความรู้สึกของคนสมัยนั้นน่ะเอง     แต่ถ้าเป็นสมัยกรีกโบราณคนก็จะนิยมพระเอกที่รูปร่างกำยำล่ำสัน  เช่น  เฮอร์คิวลิส  อะัไรยังงี้    ผลงานศิลปะในยุคนั้นก็จะสะท้อนออกมาเป็นแบบนั้นหมดเหมือนกัน เช่น รูปปั้นวีนัส รูปปั้นเดวิด ที่จะเห็นได้ว่าเป็นแบบเหมือนจริง มีลักษณะกายวิภาคและกล้ามเนื้อที่สมจริงกว่า  เพราะว่าสมัยนั้นเค้าก็มีสุนทรีย์ในการมองความสวยงามเป็นแบบนั้นน่ะเองครับ   จนผมเคยคิดเล่นๆนะว่าถ้าศิลปะไทยเราก็นิยมแบบกรีกโบราณเหมือนกัน  สงสัยเราคงได้เห็น พระราม พระลอ อิเหนา ฯลฯ  หุ่นดี ล่ำเท่ เหมือนอย่างรูปปั้นเดวิดแหงๆ    อยากเห็นจัง อิอิ

[Junrai_Hyper™]

รีบนจ้ะ

จิตรกรรมสมัยใหม่ก็วาดตัวพระมาน่ากินมากน่ะ อย่างผลงานของอาจารย์จักรพันธ์งัย

เห็นแล้วน้ำลายหกมากกกกกกกก

ดูรูปปลากอบนะ

รูปแรก พระลอกับนางลักษณวดี



รูปที่สอง พระเพลิง




น่ากินป่ะละ

[MookHo]

 

ไม่เคยรู้เลย
โอ้ วรรณคดีไทย