หัวข้อ: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)

[gupalz]

คุณแม่มาขัดซะนี่

[yowyow]

แม่ขัดจังหวะอ่าาาา

 

[CarToonMiZa]

น่าสงสารเก็ท
คุณแม่มาขัดจังหวะ

[malula]

ป้าเข้าใจเก็ทนะลูก พลังหนุ่มกำลังขับเคลื่อนเต็มที่ เจอคนน่ารักน่าฟัดใครจะอดใจไหวเนอะ

[kanda53]

โอ๊ย...เจ้าเก็ทจะรุกเร็วไปไหนนนน...
เดี๋ยวคุณนายแม่ของบีน้อยก็ตั้งกฎเหล็กหรอกกก...
มันต้องเข้าทางผู้ใหญ่ก่อนซิจ๊ะ....
พอคุณนายแม่ตายใจ...เราก็ค่อยขม่ำเด็กน้อย ..

  & 

[nekko]

หนูเก็ทพลังงานล้นเหลือเนอะ


หนูบีพาผู้ชายเข้าบ้าน  คุณแม่จะว่าไงเนี่ย


 

[murasakisama]

แม่มาถูกจังหวะจริงๆ

[rujaya]

แม่มาขัดจังหวะ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[pahpai]

คุณแม่บีน้อยมาถูกจังหวะจริงๆ 555

[arjinn]

เก็ทที่รัก
เธอช่างชัดเจนในความรู้สึกมาก


หัวใจของเธอมีแต่บี บี บี ฯลฯ
บีผู้เข้ามาเติมเต็ม
บีคนเดียวเท่านั้น
บีผู้ที่เป็นทุกอย่าง...ของเก็ท

บีผู้ที่ทำให้เก็ทขึ้นได้แบบไม่เลือกสถานที่และเวลา
 

ขอบคุณค่า 

[EoBen]

ยังตามไม่ทัน แต่ขอเจิมไว้ก่อนน ง่วงแล้วงะ

บีน่าารักเนอะ แต่อิจฉาอ่ะ เจอแต่คนหล่อมันน่าหนักก ชิส์

55555555+

[puppyluv]

My sassy, don’t let it B!
ตอน 17 เราอีกล่ะ
B’s


           วันรุ่งขึ้น วันพุธใช่ไหม อ้อ วันสีเขียว ใช่ๆ
หลังกินแซนวิช ท่านผู้คุมพาส่งถึงห้องก่อนแจ้นไปหน้าประตูใหญ่
ให้ผมมีเวลาฟุบหลับคาโต๊ะ...แต่ตัวขัดลาภ

"บี มาแต่เช้าจัง" ต้นจั๋ง นึกว่าใคร
"อืม..." ต่อโหมดออโต้ไพรอทในฝันคงที่
"เมื่อวานเราเห็นบีกับเก็ทด้วยล่ะ"
"..." ตาเปิด กะพริบเรียกสัญญาณ หวังว่าคงไม่ใช่
"เราอยู่อีกตู้นึง ขยับไปหาไม่ได้ ตรงนั้นคนแน่นมากน่ะ"

             (0-0) มายก๊อด!!!

"ต้นจั๋ง มาเช้าจัง ฮ้าว!" ผมผุดยันตัวเองขึ้นช้าๆ ทำหน้าเพลียตายอดตายอยาก
            ประหนึ่งง่วงนอนจัดๆ ประโยคเมื่อกี้ไม่รับรู้ไม่เข้าหู
"อืม ง่วงเหรอ" ต้นจั๋งยิ้ม
"เอ๊ะ นั่นใคร ใช่พี่..." ผมชี้มือถึงพี่ผู้ชายผลุบโผล่ที่ประตู หน้าตาดีออกหล่อร้าย คล้ายเคยเห็นที่ไหน
          อ้อ พี่มอสฝ่ายประสานงาน ขาใหญ่จากชมรมวิทย์ เด่นเรื่องจรวดน้ำ

"มะ ไม่ ไม่มีไร พี่มอสเค้ามาแถวนี้น่ะ" เหมือนต้นจั๋งหน้าแดงเล็กๆ นะผมว่า
"ก็ไม่ว่าไรนี่" ผมกระหยิ่มน้อยๆ
            ละแวกนี้ห้องประจำ ม.3 และ ม.4 ส่วน ม.5 สถิตย์อยู่ตึกชีวะท้ายโรงเรียนโน่น
น่าสงสัยมิใช่น้อย

"เห็นเก็ทกอด---/เอ๊ะ! นัยอยู่ไหน ไม่มาด้วยกัน" ต้นจั๋ง/ผมสอดเร็ว
"เราเห็นจริงๆ นะ ตอนลงก็เห็นหลังไวๆ ดูอีกทีหายไปแล้ว ตามไม่ทัน" เพินเนิร์ดเกาะติดไม่เลิก
"ต้นจั๋งไปเรียนพิเศษที่นั่นใช่ไหม ไปกะใครล่ะ" ผมไหลตามน้ำ พยายามลบเหตุการณ์บน BTS
"เราไปกับนัยกับแอนนา"
"อ๋อ โทษที เราเห็นต้นจั๋งแวบๆ เหมือนกัน แต่เก็ทมันซิปแตก วิ่งหาห้องน้ำเข้าน่ะ" ผมสมอ้าง ขอโทษล่วงหน้านะรูปหล่อ
"มิน่า เห็นเหมือนกอดบังบีซะแน่นขนาดนั้น"

"ว่าแต่ ทำไมไปกับแอนนาได้" ผมเบี่ยงประเด็น
           เตรียมเรื่องซักซ้อมกับคนในข่าว ต้องซิปแตก ห้ามอย่างอื่น
เท้าคางแสร้งอยากรู้มาก ว่ากันตามจริงต้นจั๋งตัดขาดยัยจิตเป็นชาติก่อนผมอีกครับ
ไม่เข้าชมรมครอสเวิร์ดนั่นล่ะ จากนั้นหายหัวทั้งสองฝ่าย ทิ้งผมโดนมือดีแยกร่างไปเสียตัว
เย๋ย! เมาดิบแล้ว บีน้อยเอ้ย

            ต้นจั๋งขยับเข้าใกล้ประหนึ่งมีความลับระดับชาติ ผมตาปริบๆ ทำนองอยากรู้มากมาย
นิสัยประเสริฐเรื่องกอสซิปไหนๆ ต้องผ่านหูไม่อย่างนั้นนอนไม่หลับ
"...เมื่อวันก่อน ที่แป๋มร้องไห้น่ะ"
"เหรอ...อือๆๆๆ คาบอังกฤษ"
           ลืมความง่วงของตัวเองสิ้น วันนั้นแอนนาเงียบมาก เมินเฉยไม่เอาใคร
มีบ้างตวาดเพื่อนหญิงคนอื่นที่เข้ามายุ่งกับตัวเอง ผิดวิสัยยัยจิตเกาะติดปรสิตสิงคนอื่น
พวกอยู่ด้วยตัวเองไม่ได้

"เราแอบไปเห็นแอนนาร้องไห้ในห้องน้ำด้วย ออกมาตาแดงก่ำ"
"จริงง่ะ!?" ตื่นเต้นสุดติ่งซะเหมือน
"จริง เราเห็นตอนเที่ยง พอตอนเย็นเลิกเรียนรอรถแถวนั้นเลยได้คุยกัน"
"ว่า?" ผมกระทุ้งให้เล่าต่อ คุยเรื่องอะไรกัน

"ไม่รู้ซิ เราว่าแอนนาก็รักเพื่อนมากอยู่เหมือนกัน ไม่ใช่คอยสับโขกอย่างเดียว"
"อ้อ..." อยากบอกว่าวิสัยคนโรคจิตเป็นเช่นอย่างนั้นเอง บีคันปากยิบๆ
"แอนนาน่ะ ใจดี อ่อนไหวกว่าที่เห็นซะอีกนะ น่าสงสารออก"
"เหรอ..." ลุคใหม่เปลี่ยนโหมดนะนี่ วันเดอร์วูแมนแปลงร่าง
"แอนนาบอกว่าที่ตามพวกเราเข้าครอสเวิร์ดเพราะแป๋มรบเร้าแอนนาเองน่ะ"
"ความรู้ใหม่ อืมๆ" พยักหน้าหงึกหงัก
             เกี่ยวข้องพอเป็นพิธี อย่าตามล้วงตามลากอีกต่อไป
สำหรับผม...ครั้งเดียวก็เกินพอ

             จากนั้นต้นจั๋งมีคุยดีกับแอนนาบ้าง ขณะแอนนาเข้าสนิทกับจุ๊บแจง
ผมหลุดโผยัยจิตถาวร ไชโย^^
..................

           ไม่หลุดเพราะไอ้นี่ล่ะ...
แคนทีน พักเที่ยง เรื่องที่ผมโปรดแต่ไม่ค่อยโปรดเมนูนี้นัก
"แครอทด้วย กินให้หมด!" คนที่คุณก็รู้ว่าใคร ตี๋เกาหลีปากดีคนเดิม
"แหวะ! ไม่กิน ไม่ชอบ" ผม
"ไม่ชอบแครอทเหรอ แต่กูชอบ!"
"อะ! โจโจ้ ยกให้ เอาไปเลย" แครอทเจ้าขา อย่ามาใกล้บี

"มึงชักจะตามใจบีมากไปแล้วนะโจโจ้" มันข้ามไปว่าเพื่อนครับ
"เย๋ย! อูอามใออะไออัน" แครอทขยับตาม 'กูตามใจอะไรมัน' หยะแหยง
         กระเดือกให้หมดก่อนก็ได้โจโจ้ กูรอได้
"อยากกินติม" ผมเปลี่ยนเรื่อง ปั้นยิ้มพองแก้มน่าหยิก
"..." มันหน้าแดงเพราะอากาศร้อนหรือผัดพริกหยวกในจานวะ
"สีชมพูนะ" เลียปากแผล่บรอ
"มึงจำไว้เลย โจโจ้!" จอมโวยวายลุกไปร้านไอศกรีมโน่น
           ตวัดชี้หน้าส่งท้ายกับเพื่อนอวบไม่ใช่กับผมหรอก อะครึอะครึ

"อาไออะ...ไออามใอไอ อันแอ้" โจโจ้เกาหัว 'อะไรวะ ใครตามใจใครกันแน่'
"ใครตามใจใครไม่รู้ แต่กูจะอ้วก มึงแดกแบบเป็นคนปกติธรรมดาหน่อยโจโจ้ ขอร้องล่ะเพื่อน" เก้งผู้อ่อนไหวกับตะเกียบและผัดซีอิ้ว เส้นอีกล่ะ
"อ้า!" ไม่ต้องมาจ้า อ้ากว้างของกินเต็มปาก ผมกับเก้งหลบกันแหวะ
"ไม่ไหว ขอน้ำด่วน" เก้งสละเรือหายไปเลย พายตามหากระทงหลงทางชื่อเฟรมแหงแซะ

            ตามราวีคงเดิมครับ ขนาดมีอะไรกันแล้ว เอ๊ะโอ๊ะ! ไม่ใช่ ทิวากรพูดผิด
แค่นั่น...แบบว่านั่นน่ะ นั่นกันเฉยๆ ไม่ได้เสียบุตรชายให้ใคร อย่าเพิ่งโวยวายไป
            ผมชอบที่มันเข้าใกล้แต่ยังวางตัวเป็นไนซ์บอยคงเดิม
ปกติเพื่อนโรงเรียนเก่าผมที่พัทยา เวลาฟาดปากกันเสร็จ
เช้ามาเพื่อนรู้ความลับจะแซวตั้งแต่ออกจากบ้าน หลักฐานและท่าทางฟ้องครับ
            แต่บีน้อยสามารถ เรื่องนี้ฟังมาเยอะ รู้เห็นมามาก
ที่สำคัญ สเปคผมเรี่ยมชั้นหนึ่ง อุอุ
.............

            พอดีกับพี่เขียว-มรกตกรีดกรายเฉียดโต๊ะพวกเรา วันนี้วันสีเขียวนี่นะ
ผมเพิ่งประจันหน้าจะแจ้งเป็นครั้งแรก ทุกทีแค่เห็นไกลๆ จากระยะ 200 เมตรเป็นอย่างต่ำ
ไม่คิดว่านาทีนี้ภัยจะมาถึงตัว
"หนูบี อย่าลืมนัดเรานะค้า" ประโยคแรกก็
"อ่า..." อะหยังครับ หนูไปมิสชั่นอิมพอสซิเบิลอะไรกับพี่ งงตัวเอง
"อืม! หน้าตาหยั่งงี้ ชวนเสียตัวนะเรา"
"ไปกับพี่ปะ รับรองความปลอดภัยฮ่ะ"
            นางสนมอีกคนเชยคางผม มากัน 3 คนขบวนการเรนเจอร์
มีอีก 2 จะครบสี สามารถเทียบยอดมนุษย์ไฟฟ้าห้าห่วงได้สบาย

             (Y0Y) ใครก็ได้ช่วยด้วย บีจะถูกรุมโทรม!!!

          ไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใครกำลังยืนเด่นรอคิวท่ามกลางเด็กหญิง ม.ต้นเต็มครึ่ก
ส่วนไอ้หมาคาปาก เฮ้ย แครอทคาคอกระทำตนไม่มีมวลสารอยู่ตรงนี้
           ผมขยิบตาส่งรหัสมอส SOS
"อะแฮ่ม!" โจโจ้ขยับไขมันลุกยืนแล้วเสือกเดินหนี กระเดือกเลียเรียบร้อย ไม่ช่วยแล้วยัง ฮึ่ม!
"ต๊าย! หล่อน ดูสิว่าใคร บุคคลที่โลกลืมนะยะ"
"อวบระยะสุดท้ายนะเธอ อั้ม! น่ากินเชียะ" ไม่ใช่พี่เขียวครับ พี่สองคนนั่นแหละ

          โจโจ้ไม่ได้อ้วนนะครับ แค่เต่งตึงเล็กน้อย น้องๆ โดราเอมอนใกล้เคียงไจแอนท์
แต่ดูดีเพราะความขาว เสือกชอบใส่เสื้อกล้ามนมพุ่งอีก เวร! (+.+)

"...//ปึ๊งงงง!" โจโจ้ไม่พูด ตบมือกับโต๊ะดังปึง หยัดลุกช้าๆ
           เหล่มองด้วยหางตาแล้วสาวเท้าก้าวมาดแมนจากไป ส่งสายตาพิฆาตลึกๆ get out!
"โอ๊ะ! ต๊ายยยย"
"เอ๊ะ! ว๊ายยยย"
              พี่สองคนตาโตเท่าไข่นกกระจอกเทศ ไม่เชื่อสายตาตัวเอง
พอย์ทนิ้วตามหลังโจโจ้ประมาณว่าผิดคาดไม่สามารถทำอะไรได้
"...(^^)..." ผมกลั้นยิ้มเต็มที่ปลื้มใจกับลูกศิษย์

          ทว่าแอดไวเซอร์ดันโดนเล่นซะเอง
('จุ๊บ'!) หลังหูกู วงแขนล็อคคอ เซถอยพิงแอ่กใส่อกมัน
"นี่เด็กผม พวกพี่มีอะไรครับ" สราดเก็ท! ควายจะหาม เอาหมูเข้ามาสอด
          เฮ้ย หมีจะหาม ยีราฟจะคาน จิงโจ้จะลอย
อะไรฟะ เส้นสมองติดๆ ดับๆ

"ตะๆๆๆ ตะเอง! แอร๊ยยยยย หล่อนดู"
"เขียว! เธอเห็นมั้ย นี่อาไรๆ" สองคนหันมาจิ้มนิ้วใส่ผมแทนโจโจ้
          เราสองคนในร่างเดียวกัน ถูกกอดซ้อนหลังแน่นหนึบขนาดนั้น
"555" พี่เขียวหัวเราะผู้ชาย แมนค่อด บีชอบ
"อกอีแป้นจะแตกฮ้า"
"แบบนี้จะต้องฉลอง ดีมั้ยหล่อน" พี่สองศรีกุมแก้ม อิ๊อ๊ะกันเอง

           จบชีวิตแน่แท้ทิวากร กลางแคนทีน ถึงจะโต๊ะริมด้านนอกฝั่งนี้ก็เถอะ
ไม่อยากคิดถึงจำนวนคน
..................

"เด็กเก็ทเหรอ?" พี่เขียวดูเป็นผู้ใหญ่ นิ่งและใจเย็นมากกว่าที่ผมคิด
"ครับ" มันรับด้วย บีตาโต (0-0)!!!
"พี่นึกว่าเด็กเพื่อนสนิทเรา"
"ผมให้มันช่วยดู"
"เพื่อนเราก็ให้พวกพี่ช่วยดูเหมือนกัน"
"ตอนนี้ผมดูเองได้แล้วครับ"

            ขอประทานโทษ พวกท่านคุยอะไรกันรึขอรับ
เกี่ยวกับข้าน้อยตัวเล็กกระจ้อยร่อยตรงหน้าผู้นี้หรือเปล่า

"หุหุ ได้ข่าวว่างั้นเหมือนกัน" พี่เขียวปรายตามองผม
"ครับ ขอบคุณพวกพี่มากครับ"
"ตามนั้น ปะ! ไปพวกเรา ให้สารวัตรดูเด็กเค้าเองละกัน" พี่เขียวหมุนตัวโพสต์ท่าจะเหินเวหาเข้าหลังม่าน
"อย่าไปหลงคารพชายเชียวนะหนูจ๋า โดยเฉพาะไอ้พวกแบบว่า...หล่อตี๋เกาหลีน่ะ" พี่ที่ 1 จิกตามองหัวจรดเท้า เท้าจรดหัวไอ้เก็ท
"กะเทยไทยต้องไม่ง้อตัวผู้ เข้าใจมั้ยจ๊ะ" พี่คนที่ 2
            ทั้งคู่คงจิกตาใส่ผู้คุมผมที่อมยิ้มกริ่มอยู่แน่ๆ เพราะได้ยินหึหะในลำคอ

"พี่ไปก่อนนะจ๊ะหนูบี ช่วยบอกต้นจั๋งเพื่อนเราอีกคนด้วยล่ะ นัดของเรา...อย่าลืมเชียว" พี่เขียวส่งระเบิดลูกสุดท้าย
"...(-"-)..." ให้ทิวากรตัวน้อยงงงวยอย่างจัด
            ในใจดังก้อง ผมไม่คิดจะเป็นกะเทยครับ แค่ตุ๊ดเล็กน้อยพอเป็นน้ำจิ้มประทังชีวิต
อาจทำหน้า ทำตา ดึงเหนียงยานตอนแก่ แต่ให้ตัดตอนต่อกิ่งบีน้อยไม่เอา
ยังอยากจิ้มคนอื่นอยู่ มีลูกได้ยิ่งดี

              แล้วประโยคเหมือนลืมเลือนไปไม่อยู่ในหัว พี่เขียวมีนัดอะไรกับผมและต้นจั๋ง
ใครกลั่นแกล้งเค้าอีกล่ะ เรื่องร้ายยังไม่เสร็จง่ายๆ อีกหรือ (T-T)
.................

"คุยอะไรกันวะ?"
"เรื่องอะไรกัน?" เก้ง เอก เฟรม เข้ามาพร้อมน้ำกับขนมหวาน
"เก้ง บี! ดูซะ กูสามารถแล้วว๊อย" โจโจ้โผล่เข้ามาแจม
             โพล่งชื่นชมตัวเองเรื่องแผนการไล่คนประเภทที่มันไม่ชอบจากเก้ง
ที่โดนซักให้ถามวิธีจากพี่กวาง (พี่สาวเก้ง) โกยข้อมูลเรื่องวายและสาวประเภทสองเป็นกระตัก

"มันนิ่งสงบ สยบความเคลื่อนไหว" ผมบุ้ยบอกเก้ง
"เมื่อกี้เหรอ เยส!" เก้งวางของ เทคมือเพื่อน ลืมเรื่องจะอ้วกหมดสิ้น
"กูนึกว่าเรื่องไร" เอกนั่งลงเรื่อยๆ
"เมื่อกี้พี่เขียวจะเล่นเด็กเรา โดนไอ้นี่เล่นซะ" โจโจ้ไพล่มาหาผม สะดุ้งโหยง วัวสันหลังหวะ

"ไม่รู้จักกูซะแล้ว" ไอ้เก็ท คนที่กอดล็อคคอเข้าข้างหลังผมเมื่อครู่
"อย่าบอกนะ มึงเกย์กลับคืน"
"อยู่แล้ว"
"มึงกล้าว่ะเก็ท 555"
            ผมได้ยินว่า 'เกกลับ' จึงเฉยอยู่ ที่จริงเก้งพูดว่าเกย์
ทราบภายหลังบีกรี๊ดแต๋วแตก
.................

             เก้ง เก็ท โจโจ้เทคมือกันเอง ยกเว้นเฟรมหึหึเข้ามานั่งใกล้เก้ง...ที่ประจำ
จะมีก็แต่เอกซึมคาจานของหวานตรงหน้าตัวเอง
"เฮ้ออออ!" เอกถอนหายใจ
"เป็นไรวะ เอก?" ผมเปลี่ยนประเด็นล่อแหลมถามเพื่อนหล่อนิสัยไม่ค่อยดีนักอีกคน
"จะอาไร้ น้องนิของมันอะดิ" โจโจ้ซี้เอก
           นิคเนมญาดานิสาที่เอกชอบเรียก น้องนิ, น้องน. (นอ), หนูสาของกู แล้วแต่อารมณ์

"นั่นน่ะเหรอ?" เก้งมองอีกด้านสุดอาคาร
"ดูเลย คู่เดท" โจโจ้บุ้ยปากโต๊ะชุดเก้าอี้นั่งแยกไม่ใช่ม้านั่งยาวเหมือนฝั่งเรา
          โซนอาหารหรูราคาแพง สเต็ก สปาร์เก็ตตี้ ซูซิเทือกนั้น ตั้งอยู่ไกลๆ ฟากโน้น
เพื่อนชายและหญิงหน้าตาพอไปวัดไม่อาย ส่วนอีก 2 เด่นเด้งคือ หมอกกับนิสา
 ล้อมโต๊ะเล็กๆ เดียวกัน 4 คน เดทคู่

"ยื๋ย!" ผมวูบ เปิดตัวแรงไปไหมเพ่!!!
.....................

"แม่ม! กูอุตส่าห์ตามรับตามส่ง" เอกสบถ
"เหอะ!" โจโจ้ท่าจะสมน้ำหน้าเพื่อนมากก็จริงทว่าห่วงมากกว่า
            เงียบกันหมด คล้ายไม่ยี่หระไม่น่าสนใจเท่าใด คิดว่าพวกนี้ต้องรู้ข่าววงในมาบ้างพอสมควร
ขนาดผมยังดูออกเลยครับพี่น้อง ของอย่างนี้

"เป็นเบ้ทุกอย่าง ไม่เห็นค่า ไม่แลกูเลย" เอกอ้างทุ่มเท
"ก็แลมึงอยู่นี่ ตอนเอกคะ เอกขา ทำนั่นทำนี่ให้นิสาหน่อยสิค้า" โจโจ้ล้อเลียนเยาะเย้ย
"สั่งสอนหมาในปากมึงหน่อยดีกว่าไหมโจโจ้" เก็ท ตรงข้ามผม
"มะ! ช่วย จิ้มทีเดียว 4 รู จิ้มสองทีก็ 8" ผมทำท่าลุกจะแจม เงื้อส้อม
"OK! จับให้" เก็ทเข้าขา จะลุกจากด้านนี้ไปอีกฝั่งหาโจโจ้
"โฮ่งๆ เอ๋งๆๆ ไม่เอาส้อม โจโจ้น้อยยอมแล้วคร้าบ" โจโจ้ทำมึน
"หึหึ" เอกค่อยดีขึ้น

                 ผมชอบเก็ทตรงนี้ ถ้าเพื่อนเดือดร้อนจะไม่ซ้ำเติม เข้าช่วยเท่าที่ได้
ตบบ่าให้กำลังใจและรับฟัง
...................
.......................

              น่าจะแค่นั้นถ้าไม่มีคลื่นแทรก ขณะนั้นเที่ยงครึ่งแล้ว
 ลมลงมาประจำหน้าที่ เห็นเตร่อยู่โซนนอกสุดด้านโน้นด้วย...
"คิดว่าไง?" เฟรมเปรยไม่เจาะจงถามใคร ปรายตาที่โต๊ะพี่ ม.6 พวกพี่เชนกับพี่เท็ตสึ
            ครุถังสีดำมีจานชามใส่ไว้เต็มโดนพี่หน้าเหลี่ยมบายนชื่อ พี่เหลิมกับเพื่อนอีกคน
ยกไปไว้ที่ซิงค์หลังร้านให้แล้วเรียบร้อย ส่วนตัวลมยืนหัวโต๊ะ คุยง่วนกับพี่เชนไม่เลิก

            ที่บอกว่าลมมีคนคอยช่วยตลอด ตำตาเลยครับ มีเสน่ห์แรงของจริง
 บังอาจเป็นพี่ ม.6 ขาใหญ่ของโรงเรียนอีกต่างหาก

('พรึ่บ') เพื่อนสนิทตรงข้ามผมลุกทันที มันเพิ่งหันไปเห็นเพราะอยู่ด้านหลังถัดออกไป
"เดี๋ยว! เก็ท" เฟรมว่าแค่นั้น
"กูว่าจะขอสังเกตการณ์แป๊บ" โจโจ้จะเอี้ยวมอง
"เฉยน่าโจโจ้ อย่าหันไป...กูเอง" เก้งสนอกสนใจ
"ลมยิ้มด้วยล่ะ" ผมเคี้ยวช้าละเลียดข้าวมันไก่
             ผม เก็ง เฟรมนั่งฝั่งนี้มองเห็นชัดถนัดตา

            เทพคือเทพ ลมคือลม จับต้องไม่ได้ หากสัมผัสได้ว่ามีอยู่จริง
ไม่รู้ตัวเผลอถอนหายใจยาว สบตาแล้วยิ้มให้ดวงตาคู่สีดำสดใสที่จ้องมองผมอยู่
             เรื่องความลับของผมว่าชื่นชมลมเหนือช่างบางเบาราวหมุนเปลี่ยนแผ่นสกรีนทัชแท็บเลต
ไม่ได้สลายหายไปไหน แค่พับเก็บในกล่องหีบเพลงแสนสวยเท่านั้น
คนตรงหน้าคือคนที่ผมเลือกแล้ว เอาสเปค ไม่เอาความฝัน

"แค่ยิ้มหรือหัวเราะ?" เก็ทจ้องผมรอคำตอบ
"แค่ยิ้ม ไม่เห็นฟัน" ผมลูกคู่
"งั้น ไม่เป็นไร" เก็ทรู้คำตอบ
            วูบไหวเล็กน้อยในความสนิทรู้ใจเกินไปของทั้งคู่ แต่เพราะเชื่อใจอยู่ลึกๆ
ถ้าคู่นี้จะรักจะหลงกันจริง ไม่น่ารอดถึงผม

            คำว่า 'บีคนเดียวเท่านั้น' ดังสะท้อนข้างใน ที่ผ่านมาก็มีเราเสมอไม่เปลี่ยน...
เอาน่า ก้าวล่วงมาแล้วก็แค่เดินต่อไปและต่อไป ก้าวแรกเท่านั้นล่ะที่ยาก
             มีรอยยิ้มส่งมาคล้ายรับรู้ความหวั่นไหว ไม่รวมมือใหญ่ล้วงใต้โต๊ะมาจับหัวเข่า
บีบเบาแล้วลูบ โอ๋ยยยยยย ตายๆ ผมร้อนทั้งตัวจนไม่ทราบปฎิกิริยาตัวเอง
 กำลังใจเต็มเปี่ยม บีสู้ตาย! (^^)
......................

"เดี๋ยว นั่นๆ" เก้งกระจกสอดแนมอีกคน
"อะไร?"
"อะไรอีก?"
"ไรวะ!?" โจโจ้ เอก เก็ท นั่งเรียงกันฝั่งตรงข้าม
           สนใจคนในข่าวแต่คอแข็งไม่ยอมหันไปดูเอง
 
          ไอ้พวกนี้มันอะไรนักหนาวะ ไม่ใช่อีธาน ฮอร์ค หล่อขนาดทอม ครุซซะหน่อย
เด็ก ม.4 นะพวกมึงน่ะ จะเก๊กพระเอกสายลับแอดเวนเจอร์ไปไหน
"ลม...ถอดถุงมือ" ผม
"โด่! แค่นี้" เอก
"บี อะไรเนี่ย" เก็ท
"โอ๋ย กูเกรงจนปวดท้องกับถุงมือชอคกิ้งพิ้งค์ของมันเนี่ยนะ" โจโจ้ส่ายหัวจะฟุบโต๊ะ
"แหะๆ เห็นพวกมึงเครียด ก่อนบ่ายคลายเครียดไง ดีป่ะ" ผมสดใส
           โจโจ้กับเอกส่ายหัวปลงชีวิต ว่าได้ยิน ไอ้เด็กนรก ส่วนเก็ทยิ้มกว้างให้ผม
"555" เก้งหลุดขำดังกว่าใคร มีเฟรมหัวรอหึหึตามอีกคน

           คล้ายเรื่องถูกเบี่ยงเบนความสนใจ เรื่องนี้แนวรักใสๆ นี่ครับ ไม่ใช่สายลับจับบ้านเล็ก

"รู้ยัง เด็กเซเว่นเป็นเด็กนรก" เอกเชิงคุยเรื่องเก่ากับเก็ท บุ้ยทางผม
"นรกอะไร?" ผมสนใจบ้าง คุ้นว่าสมญาของเฮาเอง
"จังหวะนรก" เฟรม
"โอ้ววว แรงงงงส์!" ผมกล้าเล่นลิ้นกับเฟรม
"555" คราวนี้ทั้งเอก โจโจ้ เก้งเกือบพังโต๊ะ ฮาอะไรเกรงใจกันนิดว๊อย เด็กนรกก็อายเป็น
"หึหึ" ไอ้คนที่รู้ว่าใคร แววตาสุกใสน่ามองกว่าทุกๆ วัน

          แต่...
"ฮื่ย!" เสียงลอดไรฟันจากเฟรม ทุกคนหันขวับตื่นตัว
"มีคนลุกจากโต๊ะเดินไปหาลมว่ะ" เก้งกลับประจำหน้าที่
"ใคร/ ใคร/ใครวะ!?" 3 ตัวอีกล่ะ
"...หมอก" ผมเฉลย

"อั๊ยยะ!"
"เชรี่ย!"
"เอาแล้วไง!" โจโจ้ เอก เก็ทหันหลังคอหักดังกร๊อบ!
....................
.........................

              ขณะเดินเข้าเรียนเคมี คาบแรกภาคบ่าย อีกไม่ถึง 10 นาทีจะต้องเข้าห้อง
เราเดินช้าตามหลังลมและหมอก แอบหลบวูบวาวเป็นนินจาฮาโตริแถวโคเวอร์เวย์นั่นล่ะครับ
นักฟุตบอลป๊อบสตาร์ทิ้งสองสาวแสนสวยไว้ที่สโตร์กับเพื่อนชายห้อง 2 ชื่ออะไรไม่รู้
ส่วนตัวเองเดินมากับลมเฉย

"ทับ 2 เรียนอะไรวะ" เก้งจ้องคนคู่ตรงหน้า...หมอกและลม
"กูจำได้ว่ามันเรียนภาษาไทยฝั่งโน้น รมย์ดำเคยวิ่งเอาปทานุกรมมาคืนทราย" เอกจ้องด้านหลังหมอกเขม็งพอกัน
"...ภาษาไทย?" ผมวาดแผนผังในหัว ไกลคนละโยชน์ อยู่คนละด้าน ชิดรั้วคนละฝั่ง
"ทำไมไม่รอน้องนิของกูวะ เดินมาก่อนทำไม" โจโจ้
"น้อยๆ หน่อยโจโจ้ น้องนิของมึงน่ะคือนิสาของกู เดี๊ยะเลือดกลบปาก" เอกยังไม่วายมีเยื่อใยหญิงสาว
                พวกเราสนุกกับการทำตัวเป็นสายลับครับ ก้าวย่างเฉไปเฉมาเหมือนปู
พยายามทำเป็นไม่มองแต่จ้องไม่ยอมให้เป้าหมายคลาดสายตา

"ลองอีกสักตั้ง เอาเปล่าเอก" เฟรมสายฟ้าฟาด
ทุกคน "หือ!?" หันควับ แม้กระทั่งตัวเอกเอง
          มึงบ้าเปล่าเนี่ย เก้ง เอ้ย! ไก้ผัดพริกใส่ใบกัญชา หรือยัดไส้เห็ดเมาล้มควาย
"โย่ว! กับไอ้หมอกน่ะนะ" โจโจ้เหวอ ผมคิดในใจ นั่นสิ แค่นี้ก็น่าจะรู้ผลสกอร์แพ้ชนะแล้ว
          นิสาคงเล่นตัวพองามถึงยอมแยกห่างบ้าง ส่วนหมอกอาจมีธุระกับลมจริงๆ ก็ได้
"คุ้มนะเว้ย!" เฟรมดีเดือด
"โอ้โห เฮะ!" เอกตาโต ยิ้มกว้างเท่าทานตะวัน ชีวิตชีวาฟูฟ่อง
"นี่สหรัฐ เพื่อนกูเปล่าวะ หึหึ" คนของผมยิ้มขำสนุก
"555" ผมหัวเราะ พวกนี้แปลกขึ้นทุกวัน



**********************TBC by puppyluv

[rujaya]

  เมื่อไหร่พี่เหยี่ยวจะโผล่เข้ามามั่งอะ คิดถึงพี่เหยี่ยว 

[jeeu]

แถได้เนียนเลยนะน้องบีน้อย เก็ทกอดจริงหาว่าซิปแตก
หลอกตั๋นจัง ได้ลงคอ บีน้อยใจร้ายยยย
เด็กนรก อิอิ ช่างคิดนะ
หมอกยังไงกับลมน้อ
เลิกคิดเถอะ เพราะ ลมเหนือมีพี่เหยี่ยวแล้วนะจ้า

[myapril]

อ้าว เก็ทซิปแตกเหรอเนี่ย จริงอ่ะ บีน้อย
แต่จริงๆแล้วเก็ทกับบีมันก็เนียนพอกันล่ะ 555
ลมเหนือเป็นที่รักของทุกคนจริงๆเนอะ
แต่ยังไง ในใจก็มีแค่คนคนเดียวตลอดใช่ไหม ลมเหนือที่รัก

[MiSS-U]

บีน้อยขี้เล่นเป็นกันเองน่ารักจัง 

เฮ้อออ  สงสารหมอกแหะ  หวังไปก็เท่านั้น เพราะลมน่ะของอีพี่เหยี่ยวมัน

บวกเป็ด

[choijiin]

บีน้อยของพี่ก็เนียนไม่แพ้น้องเก็ทนะจ้ะ
 
มันเป็นโรคติดต่อรึเปล่าคะลูกขา
แบบว่าโดนน้องเก็ทแพร่ให้ตอนถึงเนื้อถึงตัวกันใช่ม้า
 

คิดถึงน้องลม หมั่นไส้หมอก
(แบบนี้เค้าเรียกพาลใช่ป่ะ 555  )
อย่ามาหวังอะไรกับน้องลมเลย
น้องลมมีคนในใจอยู่แล้ว
พี่เหยี่ยวก็ขยันโผล่หน่อยสิพ่อคุณ
 

  puppyluv

[nekko]

เนียนตลอดนะน้องเก็ท


 

[murasakisama]

  :กอด1:บีเนียนนะเนียนให้ตลอดละกัน แต่ได้ข่าวว่าคนอื่นเค้ารู้กันหมดแล้วววว

[Monkey D lufy]

บีน้อยน่าัรักจริงๆเลยอ่ะ

เก็ทต้องดูแลบีน้อยดีๆนะ

คิดถึงลมเหนือจังเลย...

[ruby]

บีน้อยแถได้น่ารักน่าชังจริงๆ คิดได้งัยว่าเก็ทซิปแตก55
ลมเหนือยังคงเสน่ห์แรงจริงๆ

[question09]

เค้าก้อว่าชื่อคนเขียนคุ้นๆๆ นะ อิอิ
 

[why yyy]

เนียนได้อีกบีน้อย

[malula]

ลมเหนือผู้ทรงอิทธิพลจริง ๆ โผล่แต่ละทีดึงความสนใจไปได้หมด
บีจ๋า ยังนึกอยากเสียบ อยากมีลูกล่ะหรือ คนข้างตัวคงยอมหรอกนะ

[aorpp]

อ่านสนุก อ่านมัน ทุกตอนเลยค่ะ
มาเนียนกอด บีน้อย ลมเหนือ และคนแต่ง
+1 

[gupalz]

มันเนียนคู่และ

[CarToonMiZa]

บีน้อยก็เนียน
เป็นกับเค้าด้วย

[EoBen]

ตามทันแล้วจ๊าา

เหมือนเราไม่เคยอ่านเรื่องของลม

แต่ก็เหมือนเคยอ่าน

เหมือนจะนึกออกแต่ก้นึกไปออก

ต้องไปตามล่าอ่านอีกแล้วว

ชอบเรื่องนี้ตัวละครเยอะดี

ชอบที่ว่า บุคคลิกโด่นเด่นทำให้เวลาพูดถึงใครแล้วนึกตามทัน

ฮิฮิ

ขอบคุณจ๊าา

[arjinn]

เก็ทสเปค
ลมเทพ
ส่วนบีเป็นทุกอย่างของเก็ท ดังนั้น ห้ามมีลูก 555
 

ส่วนหมอก... แอบไม่ชอบไปก่อน เพราะยังไม่รู้อะไรเป็นอะไร
แต่ต้องชอบลมแหง
แต่... ลมต้องอย่าชอบหมอกนะ
 

จำได้ เคยเขียนถึงตอนจัดการพี่เชษฐ์เพื่อนพี่เหยี่ยว สมัยโน้น
ว่าคล้ายๆ เพื่อน...เฟรมและหมอก ชิมิ
แต่เค้าอยากสบายใจ... รีบมาให้ว่องค่า
 

[nokkie]

บีน้อยแอบยั่วป่าวเีนี่ย บอกอยากกินติมแล้วเลียปาก 555+