หัวข้อ: .......... เพลงรัก ........... by fingers-crossed ...

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

เดี๋ยวเหอะไหม ที่เธอทำให้เค้าเกลียดอะ สิ่งที่จะทำ มันไม่ใช่หรอกแค่ต้นที่จะเกลียดมันอาจจะเป้นทุกคนในวงการเลยก็ได้
เชื่อสิ ไหมต้องการเอาชนะโดยไม่สนอะไร ก็แค่อยากดังให้สมใจก็เท่านั้น

[Chatcha]

ร้ายสุดๆอะ

ไหม+ เอ้

[lizzii]

ดีแล้วที่ต้นพูดกับไหมไปตรง ๆ (แรง ๆ ) อย่างงั้น
ผู้หญิงคนนี้ไม่ไหวแล้วววว
แย่ที่สุอ่ะ ๆๆๆๆ

[Tifa]

ร้ายๆแบบนี้ล่ะ มันแน่

รอน้ำต้นออกมาตบนังไหม

[panpan]

 :beat:เห็นด้วยกับน้ำต้นว่าต่อให้เหลือผู้หญิงคนเดียวนโลกก็เอาเธอไม่ลง

[MaeMoo]

เข้ามาขอบคุณคุณนิ้วไขว้ และคุณนาเมฮ์ นะคะ

สนุกมากเลย ชอบความรักของ 2 หนุ่มที่น่ารักมากๆ เลยค่ะ

มารอตอนต่อไปด้วยนะคะ

[Forever_ever]

โอยยย ไหมจะร้ายไปไหนเนี่ย
เค้าพูดขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมอีก

เอาใจช่วยน้องต้นกับพี่นนท์
ให้ผ่านเรื่องร้ายๆ ไปด้วยดีค่ะ

ขอบคุณคุณนิ้วไขว้สำหรับเรื่องสนุกๆ นะคะ
ขอบคุณพี่นาเมฮ์ที่เอาเรื่องสนุกๆ มาให้อ่านกันค่ะ
 

[ToeyTato]

โหหหหหห   ขอ:z6: แล้วตามด้วย
อยากเหยียบให้จมดิน กร๊ากกกก ดิฉันโหดได้อีกค่ะงานเน้
ขอให้เชื่อใจกันและปรึกษากันตลอดน้า น้ำต้นกะพี่นนท์

[both^^]

ต้น..สุดยอดไปเลย
ดีกว่าตบหน้าผู้หญิงอีกลูก
ก๊ากกกกก

ไหม เค้าจะทำอะไรอีกนะ
กรรม!

[Ugly Ducky]

 

ช้านอยากจะด่าเธอ....

[chineigiro]

  กริ๊ดดดดดดด  ยัยไหม กะตาเอ้ แรงไม่ต้องโดน



  ยังไงก็เปงกำลังใจให้เสมอนะจ้า รออ่านตอนต่อไป

[EverGreen™]

แร้งงงงงงส์

อิเจ๊นี่  ไม่จบไม่สิ้นวุ้ย 


งานจะเข้ารึเปล่าเนี่ยน้ำต้นเอ๊ยย

[thaitanoi]

  ไหมก็ยังร้ายอยู่เหมือนเดิม  ขอบคุณเจ้าของเรื่องและคนโพสต์ครับ

[bixzz]

โอ้ว...ไหม...สุดยอดของความแรง...
อย่างนี้มันต้อง 
เป็นห่วงน้ำต้นและนนท์จริงๆ 
รออ่านต่อนะครับ

[Sakana2yunjae]

รับไม่ได้จิงๆๆ ผู้หญิงคนนี้ สุดๆๆเลยอ่ะ เหอๆๆ

หน้ามืดตามัวมากมาย

ขอบคุณคะสำหรับนิยายเรื่องนี้คะ

[lizzii]

มายังหว่า ๆๆๆๆ

[thaitanoi]

มาให้กำลังใจครับ

[Namehoto]

เพลงรัก

บทที่ 13

เรือนหลังเล็กที่แยกตัวออกมาจากบ้านหลังใหญ่โตมโหฬารที่ตั้งอยู่ในอาณาเขตอันกว้างใหญ่แห่งนี้ กลายมาเป็นที่พักใจของเขาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แม้แต่เจ้าตัวเองก็ไม่ทันได้สังเกตด้วยซ้ำ คอนโดมิเนียมที่เขามักจะเรียกว่าบ้าน กลายเป็นสถานที่ที่เงียบเหงาสำหรับเขาไปเสียแล้วหลังจากที่ได้กลายมาเป็นแขกประจำของบ้านหลังนี้ ยิ่งเมื่อมีเจ้าของเรือนหลังเล็กนั่งอยู่ใกล้ๆเขาแบบนี้ด้วยแล้ว ก็ยิ่งให้รู้สึกอุ่นใจมากขึ้นไปอีก

น้ำต้นลงมานั่งเล่นนอนเล่นอยู่บนพื้นพรมในห้องของนนท์อยู่เป็นนาน หนังสือที่อยู่ในมือก็อ่านบ้างไม่อ่านบ้าง เพราะคอยแต่ชำเลืองสายตามองไปทางชายหนุ่มร่างเล็กที่นั่งเขียนอะไรก๊อกแก๊กอยู่ที่โต๊ะทำงานอย่างมีสมาธิยิ่ง เวลาที่อยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้ บางทีไม่จำเป็นต้องพูดคุยอะไรกันมากมาย ขอแค่รับรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้หายไปไหน แค่นี้ก็เพียงพอแล้วจริงๆ น้ำต้นสำรวจพี่นนท์จากเบื้องหลังอย่างตั้งใจ นนท์ตัวเล็กจริงๆนั่นแหละ ยิ่งตอนนี้ก็ยิ่งดูเหมือนจะผอมลงไปนิดหน่อย แต่ว่าก็ยังคงดูแข็งแรงสมส่วน แขนขวาไหวอยู่เล็กน้อยเป็นระยะแสดงให้เห็นว่าติดพันกับการเขียนอะไรบางอย่างขยุกขยิก นานๆครั้งถึงจะเงยหน้าขึ้นสักครั้ง บางทีก็เอียงศีรษะไปมาราวกับว่ามันจะช่วยบรรเทาความเมื่อยล้าลงไปได้บ้าง พี่นนท์ของเขาผมยาวขึ้นกว่าเดิมมาก แต่กลับขับให้ใบหน้าเรียวเล็กนั้นดูเด็กลงกว่าอายุจริงได้อีก

“พี่นนท์” เขาเอ่ยเรียกชื่อพี่ชายออกมาลอยๆ

นนท์หยุดมือพลางหันมามองเจ้าน้องชายที่นอนคว่ำเหยียดยาวเอามือเท้าคางเงยหน้าขึ้นมองเขาจากเบื้องหลัง

“มีอะไรครับ” นนท์ขานรับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

น้ำต้นมองหน้าเขาก่อนจะส่ายหน้าและยิ้มน้อยๆออกมา

“เปล่า” แล้วก็ก้มหน้าลงมองหนังสือ ทั้งที่ไม่ได้รู้สึกอยากอ่านอะไรต่อไปแล้ว

นนท์เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง แล้วจึงยิ้มออกมาในที่สุดราวกับจะอ่านใจน้องชายต่างสายเลือดคนนี้ออกทะลุปรุโปร่ง

“พี่ไม่ได้หายไปไหนสักหน่อยน้ำต้น ก็อยู่ตรงนี้นี่แหละ” คำพูดของเขาเหมือนเป็นการยืนยันให้เด็กหนุ่มเบาใจ น้ำต้นได้ยินดังนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าชายหนุ่มด้วยความประหลาดใจ แต่ก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มในที่สุด

“เปล่า... ก็ ต้นเห็นพี่นนท์ทำงานเงียบๆ ก็เลยนึกว่าลืมไปแล้วว่ามีน้องนั่งอยู่ตรงนี้อีกคน”

นนท์นึกขันคำพูดของเจ้าเด็กน้อยตัวโตที่นอนแผ่อยู่บนพื้นอย่างสบายอารมณ์ ดูเอาเถอะ นี่บ้านเขาแท้ๆ ตัวเองทำตัวตามสบายเสียยังกับเจ้าของบ้านยังไม่พอ ยังหมั่นโอดครวญเอาแต่ใจจนเขาต้องคอยหันมาเอาใจอยู่บ่อยๆอีกต่างหาก นี่เขาเคยยอมใครมากขนาดนี้มาก่อนบ้างไหมหนอ แต่กริยาอาการของเขาที่แสดงต่อน้องชายของเขาคนนี้ ก็มักจะสวนทางกับความคิดไปเสียทุกครั้ง

นนท์เห็นท่าทางเนือยๆที่ไม่สนใจกับหนังสือตรงหน้าของน้ำต้นแล้ว จึงละมือจากงานที่ทำอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะลงมานั่งแปะที่พื้นด้วยอีกคน เด็กน้ำต้นเห็นดังนั้นก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างไม่ปิดบังก่อนจะเลื่อนตัวเองเข้าไปใกล้ๆแล้วถือวิสาสะนอนหนุนตักพี่ชายตัวเองเสียเลย

“แบบนี้สิ ค่อยสบายขึ้นมาหน่อย” พอขยับศีรษะไปมาจนรู้สึกสบายดีแล้ว ก็กอดอกหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย โดยไม่ถามเจ้าของตักสักคำว่านั่งสบายไหม อย่างแก่งนนท์ก็แค่ส่ายหน้าแล้วก็ไม่ว่าอะไร น้ำต้นมีหรือจะไม่รู้จักพี่ชายของตัวเองดี

“พี่นนท์ครับ”

“หือม์”
“วันนี้ขอนอนนี่ได้ไหม”

“บ้านตัวเองไม่มีหรือไง ต้องมาอาศัยนอนบ้านคนอื่นเขา”

“เปล่า...” น้ำต้นลากเสียงยืดยาว “แต่อยากมานอนด้วย”

“แล้วถ้าพี่บอกว่าไม่ได้ล่ะ”

“พี่นนท์คร้าบบบบ” นั่นปะไร “อยู่คนเดียวต้นก็เหงานาพี่” เริ่มแล้ว เทคนิคการออดอ้อนของเจ้าน้องชาย “พี่นนท์จะใจร้ายขับไล่ไสส่งน้องชายเพียงคนเดียวของพี่ไปได้ลงคอเชียวหรือ ข้าวก็กินแล้ว มานั่งๆนอนๆจนง่วงแล้ว แถมดึกขนาดนี้ ต้นขับรถกลับเองคนเดียว พี่จะไม่เป็นห่วงเลยเหรอ” นนท์ถึงกับระบายลมหายใจออกมาอย่างระอากับเจ้าเด็กตาหวานที่นอนออดอ้อนอยู่บนตักเขาไม่เลิก

“นะ พี่นนท์น้า... ให้ต้นนอนที่นี่นะพี่นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องออกไปพร้อมกันอยู่ดี สองคนออกไปพร้อมกัน ประหยัดน้ำมันเพื่อชาติไงพี่นนท์” เจอไม้นี้เข้าไป นนท์กับหัวเราะพรืดออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

“เอาอย่างนี้เลยนะน้ำต้น” ชายหนุ่มว่าอย่างทึ่งจัด

“พี่นนท์นะครับ ให้ต้นนอนนี่นะพี่ ได้ไหม นะ... พี่นนท์ ขอนอนด้วยนะ นะ นะ”

“พอ พอ พอ พี่ยอมแล้ว” นนท์ว่าอย่างยอมแพ้ บทมันจะอ้อนก็อ้อนได้ใจดีเหลือเกิน อันที่จริง เขายอมให้เจ้าน้องชายตัวแสบนี่ตั้งแต่แรกแล้ว แต่ด้วยความอยากรู้ว่า ถ้าเขาอิดออด เจ้าเด็กนี่จะอ้างเหตุผลอะไรทำให้เขาใจอ่อนได้บ้าง แล้วก็จริงดังคาด มันอ้อนเอาตายเลยทีเดียว นนท์หัวเราะพร้อมกับขยี้ลงไปบนผมยุ่งๆของน้ำต้น “แล้วจะมาอาศัยนอนบ้านคนอื่น เสื้อผ้าเราล่ะ”

“เก๊าะยืมพี่นนท์” น้ำต้นพูดหน้าตาเฉย

“ข้าวของเครื่องใช้?”

“โอ๊ย พี่นนท์มีออกจะครบทุกอย่าง กลัวอะไร ก็ใช้ด้วยกันกับพี่นี่แหละ”

“น้ำต้น”

“จ๋าพี่” เจ้าน้องชายตอบรับด้วยน้ำเสียงยียวนแบบผู้มีชัย

“นี่มันบ้านใครเนี่ย”

“บ้านพี่ดิ”

“แล้วไหงสั่งเอาสั่งเอาแบบนี้”

“บ้านพี่ก็เหมือนบ้านน้อง ของๆพี่ก็คือของๆน้อง ของๆน้องก็คือของๆน้อง”

“เอ๊า” นนท์ร้องออกมาเบาๆอย่างทึ่ง

“เป็นพี่ไม่ยอมน้อง เดี่ยวพ่อกับแม่พี่จะดุเอานะ” โอ้โห บทมันจะแถเอาแต่ใจตัวเองขึ้นมา ไม่มีใครกินเจ้าเด็กนี่ลงเลยจริงๆ

“งั้นพี่ยอมก็ได้”

“เย้...”

“แต่ถ้าบอกอะไรไม่เชื่อกัน อย่ามาหาว่าใจร้ายไม่ได้นะ”

“น่าพี่ก็”

“งั้นอย่างแรก ไปอาบน้ำเลยไป”

“ยังไม่อยากอาบอ้ะ”

“นี่ดึกแล้ว เดี๋ยวพี่จะนอนแล้ว ไม่อาบตอนนี้เราจะไปอาบตอนไหน ไปเลย อย่าให้ต้องดุ”

“พี่นนท์...” เจ้าตัวแสบ ออด

“อย่ามา... ไปอาบน้ำเลย เดี๋ยวนี้” เมื่อเห็นว่างานนี้ออดอ้อนอย่างไรคงไม่เป็นผล น้ำต้นจึงยอมลุกแต่โดยดี แต่แววตาที่มองเขานี่มันมีเลศนัยอย่างไรพิกล แต่ก่อนจะได้ทันตั้งตัวเจ้าเด็กหน้าทะเล้นก็ยื่นหน้าเข้ามากระซิบกับเขาว่า

“อาบด้วยกันไหม”

“น้ำต้น!” นนท์ว่าได้แค่นั้นก็หน้าแดง ส่วนเด็กน้ำต้นกระโดดผลุงวิ่งเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะชอบใจออกมา

“เด็กบ้านี่...” พูดออกมาได้เท่านั้นก็ยกมือขึ้นลูบใบหน้าอันร้อนผ่าวของตัวเอง

*************************

ชายหนุ่มเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำอย่างสบายใจ ก่อนจะเดินมาหยุดยืนข้างๆเตียง สายตาก้มลงมองร่างที่นอนทอดกายเหยียดยาวโดยมีผ้าห่มคลุมอยู่ครึ่งๆกลางๆ นนท์ยิ้มออกมาก่อนจะดึงผ้าห่มที่กระจัดกระจายอยู่นั้นคลุมร่างที่นอนขดอยู่บนเตียงเพราะความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในห้อง

“คงเหนื่อยสินะน้ำต้น งานเยอะเหลือเกินพักนี้” เขารำพึงออกมาเบาๆโดยไม่คาดหวังว่าจะได้คำตอบใดๆจากร่างที่นอนสงบนิ่งอยู่

นนท์เก็บผ้าเช็ดตัวแล้วจึงเดินไปปิดไฟ ก่อนจะเดินมานั่งบนเตียงและสอดร่างเข้าไปในผ้าห่มอย่างเงียบเชียบและแผ่วเบาที่สุด ด้วยเกรงว่าจะทำให้ร่างที่นอนอยู่ข้างๆสะดุ้งตื่น แต่ยังไม่ทันได้ขยับตัวได้สักกี่มากน้อย ก็มีแขนอุ่นๆสอดเข้ามารวบร่างของเขาแล้วดึงให้เข้าไปหา

“พี่อาบน้ำนานจัง”

“ยังไม่หลับหรือ”

“หลับไปแล้ว แต่มาสะดุ้งตื่นตอนมีคนเอาผ้ามาห่มให้” น้ำต้นไม่ว่าเปล่า รวบร่างนั้นเข้ามาสวมกอดเอาไว้แนบแน่น นนท์เผลอกอดตอบร่างอุ่นๆนั้นไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้แต่มันช่างอุ่นสบายดีเหลือเกิน

“พี่นนท์ตัวเย็นเชียว”

“พี่เพิ่งอาบน้ำเสร็จนี่นา”

“งั้นก็ต้องกอดเอาไว้แบบนี้แหละ ให้ความอบอุ่นไง” ใบหน้าที่ซุกอยู่ตรงซอกคอนั้นยิ้มออกมาในความมืด น้ำต้นนี่ท่าจะเป็นเด็กขี้เหงาจริงๆ แล้วท่าทางจะเป็นคนชอบการได้สัมผัสตัวคนเอามากๆเสียด้วย

“พี่ว่าน้ำต้นตัวใหญ่ขึ้นหรือเปล่า” นนท์ถาม

“แต่ต้นว่าพี่นนท์ผอมลง” น้ำต้นว่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง “อย่าทำงานหนักเกินไปนะพี่ ต้นเป็นห่วงพี่นะ”

“ครับ” เขารับคำยิ้มๆ

“พี่นนท์”

“ว่ายังไง”

“พี่นนท์ไม่เห็นถามเลยว่าวันนั้นต้นไปคุยอะไรกะไหม”

“ทำไมต้องถามล่ะ”

“พี่ไม่อยากรู้เหรอ”

“พี่เฉยๆนะ ก็พอจะเดาได้อยู่”

“เดาได้? พี่เก่งขนาดนั้นเชียว”

“เปล่า แต่น้ำต้นเป็นคนดูง่ายจะตาย อีกอย่าง เราอยากบอกพี่เมื่อไหร่ พี่ก็พร้อมจะอยู่ฟังเสมออยู่แล้ว” ได้ยินดังนั้น น้ำต้นก็ยิ่งกระชับร่างเล็กในอ้อมแขนนั้นเข้ามาอีก

“ต้นเลือกคนไม่ผิดหรอกพี่นนท์” น้ำต้นว่า “ต้นรักพี่นะครับ”

“พี่รู้” นนท์ลูบหลังของน้องชายอย่างเบามือ “นอนซะนะน้ำต้น พักผ่อน พี่รู้ต้นก็เหนื่อยเหมือนกัน”

“ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันนะพี่”

“ถ้าน้ำต้นต้องการ พี่ก็จะอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปตลอดเลยดีไหม” น้ำต้นจูบลงบนหน้าผากของนนท์เบาๆก่อนจะคลายวงแขนลง ไม่นานเสียงลมหายใจของเขาก็สม่ำเสมอเป็นสัญญาณบอกว่า เจ้าตัวได้เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว

“ราตรีสวัสดิ์ครับ” เขากระซิบเบาๆก่อนจะปิดเปลือกตาลง นอนหลับเคียงข้างคนที่เขารักไปในที่สุด

**********************

บรรยากาศของออฟฟิศในวันนี้แปลกไปจากเดิม ตั้งแต่นนท์กับน้ำต้นเดินขึ้นมาจากลานจอดรถ ทั้งคู่ก็สังเกตเห็นถึงสายตาแปลกๆของคนรอบข้างที่ถ้าไม่มองมาตรงๆก็ลอบมองอยู่ห่างๆ น้ำต้นอาจจะไม่รู้สึกมากเท่าเขา เพราะเคยชินกับการตกเป็นเป้าสายตาอยู่แล้ว แต่นนท์ที่ความรู้สึกไวกลับรู้สึกอึดอัดอย่างไรบอกไม่ถูก เขารู้แต่ว่า น่าจะมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นเสียแล้ว ขณะรอขึ้นลิฟท์อยู่นั้น เสียงโทรศัพท์มือถือของน้ำต้นก็ดังขึ้น

“ครับพี่เมษ”

“น้ำต้นอยู่กับนนท์หรือเปล่า” เสียงของเมษที่ปลายสายร้อนรนและเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด

“อยู่ครับ มีอะไรหรือเปล่าพี่เมษ”

“ทั้งสองคนขึ้นมาที่ชั้นสามสิบพร้อมกันเลยนะ เดี๋ยวค่อยคุยกัน”
น้ำต้นหันไปมองหน้านนท์โดยที่ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็บอกนนท์ตามที่เมษสั่งทุกอย่าง

*******************

'นักร้องหนุ่มไบฯ จับปลาสองมือ: กลายเป็นเรื่องขึ้นมาอีกแล้ว เมื่อนักร้องหนุ่มขวัญใจวัยรุ่นทั่วบ้านทั่วเมืองที่กำลังมีข่าวจะรีเทิร์นกลับไปหาคนรักเก่าที่เป็นนักแสดงสาวชื่อดังไม่แพ้กัน แต่ไปๆมาๆ ก็มีข่าวออกมาว่ากำลังคั่วอยู่กับหนุ่มนักแต่งเพลงเจ้าของเพลงฮิตมากมายอยู่ด้วยเหมือนกัน ทั้งที่ช่างภาพแอบไปเห็บภาพตอนกำลังดินเนอร์สุดสวีตกับอดีตแฟนสาว กะว่างานนี้จะได้ภาพเด็ดของคู่รักคู่ฮ็อตของวงการมาได้แล้วแท้ๆ แต่ไปๆมาๆ มีแหล่งข่าวที่เชื่อถือได้ แจ้งว่า ตอนนี้นักร้องหนุ่มกำลังคั่วอยู่กับนักแต่งเพลงหนุ่มคู่ขาคนใหม่อยู่ ก็เลยยังสองจิตสองใจเลือกไม่ถูก ว่าจะฝักใฝ่ทางไหนดี ระหว่างไม้คนละสีกับไม้ป่าเดียวกัน แหม... รสนิยมหลากหลายแบบนี้ ท่าทางจะมีแต่ได้กับได้เสียล่ะมั้ง'

น้ำต้นอ่านข่าวจากนิตยสารแนวซุบซิบที่อยู่ในมือ ในหน้าเดียวกับเนื้อข่าวที่ใช้ภาษาดุเดือดจาบจ้วงนั้น มีภาพที่เห็นได้ชัดว่าเป็นการแอบถ่ายจากระยะไม่ไกลนัก เป็นร้านอาการที่ไหมนัดเขาไปคุยกันครั้งสุดท้ายอยู่หลายภาพ ดูยังไงก็เหมือนคู่รักที่ไปทานมื้อเย็นด้วยกันจริงๆ แต่ที่ร้ายไปกว่านั้น ก็คือภาพของเขาขณะขึ้นรถไปกับชายหนุ่มคนหนึ่ง แม้ภาพจะไม่คมชัดนัก แต่เห็นครั้งแรกก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นนนท์

เด็กหนุ่มโกรธอย่างที่สุด ชนิดที่ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าตลอดชีวิตที่ผ่านมาเคยโกรธเกรี้ยวกับอะไรมากเท่านี้มาก่อนหรือไม่ เขาโกรธที่เสียรู้ไหม โกรธที่พี่นนท์คนที่เขารักต้องตกเป็นขี้ปากคนอื่น โกรธที่เกิดเรื่องทุเรศทุรังแบบนี้ขึ้น มิน่าเล่า เมื่อเช้าสายตาที่จับจ้องมายังเขาและพี่นนท์มันจึงดูประหลาดและจับผิดอย่างไรพิกล เขาเจ็บใจที่ต้องทำให้พี่นนท์ของเขาตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้

“เอาล่ะ ทีนี้เล่าให้พี่ฟังหน่อยเถอะว่าเกิดอะไรขึ้น” เมษยกมือข้างหนึ่งขึ้นกุมศีรษะ “ข่าวมันออกมาแบบนี้ได้ยังไง”

“ต้นก็ไม่แน่ใจครับพี่” ต้นพูดเสียงเข้ม “แต่ให้เดา ก็คิดว่าคงเป็นฝีมือไหม”

“เราแน่ใจได้ยังไง”

“วันนั้นไหมเขานัดต้นออกไปครับพี่ ต้นก็บอกพี่นนท์เอาไว้แล้วว่า จะออกไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง ปัญหามันจะได้จบๆกันไปเสียที”

“แล้วเป็นไง”

“เขานัดต้นไปที่ร้านนี้แหละ บอกว่าเป็นร้านเพื่อนเขา มันเป็นส่วนตัวดี แล้วเราก็คุยกัน แต่บอกได้เลยว่า เรื่องมันจบลงไม่สวยนัก เขาโกรธต้นที่ไม่เลือกกลับไปหาเขา ต้นก็ว่าเขาไปแรงเหมือนกันเพราะตอนนั้นโกรธเขามาก” ต้นถอนหายใจก่อนจะว่าต่อ “พอเห็นรูปกับข่าว ต้นเลยค่อนข้างแน่ใจว่า น่าจะเป็นเขานั่นแหละที่โทรไปบอกให้นักข่าวไปถ่ายรูปไว้ เพราะรูปมันคุณภาพดีมากเสียจนไม่เหมือนแอบถ่ายทั่วไป แล้วร้านแบบนั้นน่ะ มันไม่น่าจะมีใครรู้จักมากนักด้วย ไม่รู้สิพี่ มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้ แต่ต้นก็มั่นใจยังไงไม่รู้”

“แล้วข่าวนนท์ มันยังไงกัน”

“บอกตามตรงครับ นนท์ก็ไม่รู้เหมือนกัน” ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่างอับจนหนทาง เขาไม่ทันได้ตั้งตัวกับข่าวนี้เลยด้วยซ้ำ

“ให้พี่พูดตามตรงนะ พี่ว่าคงเป็นคนที่ไม่หวังดีทั้งกับนนท์แล้วก็ต้นนั่นแหละ น่าจะเป็นคนที่รู้เรื่องภายในพอสมควร”

“แล้วจะเอายังไงดีพี่เมษ”

“น้ำต้นกับนนท์ ให้พี่พูดแบบเปิดอกกับเราสองคนเลยนะ” เมษระบายลมหายใจออกมาอย่างหนักใจยิ่ง “ไหนบอกพี่ให้แน่ใจซิว่า เราสองคนน่ะมันยังไง”

ชายหนุ่มทั้งสองคนหันไปมองหน้ากันก่อนที่นนท์จะพยักหน้า

“ต้นกับพี่นนท์ เรารู้สึกดีต่อกันครับ ต้นรักและเชื่อใจพี่นนท์มากที่สุด และพี่นนท์ก็เป็นคนที่สนิทกับต้นมากที่สุด”

“สองคนคบกันอยู่หรือเปล่า” เมษถามออกมาตรงๆ

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ” หนนี้นนท์เป็นฝ่ายพูดออกมาเอง

“ในฐานะที่พี่เป็นพี่นะ พี่ไม่มีปัญหาอะไรกับความสัมพันธ์ของเราสองคนหรอก พี่รักเราเหมือนน้องจริงๆ แล้วก็เป็นห่วงเรามาก แต่ว่าหนนี้พี่ต้องขอให้ทั้งสองคนฟังพี่ให้ดี”

น้ำต้นและนนท์พยักหน้าอย่างเข้าใจในสถานการณ์เป็นอย่างดี

“พอข่าวมันออกมาแบบนี้ ทั้งต้นและนนท์คงต้องระวังตัวกันให้มากขึ้นแล้ว เพราะตอนนี้ทั้งคู่ต่างก็กำลังจะมีงานออกมา ลำพังข่าวต้นกับผู้หญิงคนนั้นน่ะ ยังไม่เท่าไหร่ แต่ข่าวที่มีกับนนท์มันค่อนข้างแรง และอาจจะส่งผลกระทบมากทีเดียว ดังนั้น ถือว่าพี่ขอร้องนะ ยังไงช่วงนี้เราทั้งสองคนอาจจะต้องอยู่ห่างๆกันหน่อย”

น้ำต้นถึงกับขมวดคิ้วด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก แต่ก็ต้องกลั้นใจพยักหน้ารับคำไป ข่าวกำลังร้อนแรง ถ้าหากเขายังดื้อดึงต่อไป คนที่เดือดร้อนที่สุดก็คงหนีไม่พ้นนนท์นี่เอง

“พี่เห็นใจแล้วก็เข้าใจทั้งสองคนนะ แล้วจะไม่โกหกด้วยว่านี่มันเป็นเรื่องผลประโยชน์ของบริษัท แต่ที่สุดแล้ว มันจะดีกับเราทั้งสองคนเองด้วย พี่คงต้องเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับพี่นอก่อนแล้วเราค่อยมาคุยกันอีกที ยังไงพี่ขอร้องให้พวกเราใจเย็นๆกันก่อน แล้วก็ห่างกันสักพักนะ”

“ได้ครับพี่เมษ” นนท์รับคำ มือข้างหนึ่งยกขึ้นตบไหล่น้องชายอย่างหมดเรี่ยวแรง “ถ้าอย่างนั้น มีอะไรพี่เมษโทรบอกนนท์ได้เลยนะครับ” เมษพยักหน้าก่อนที่จะมองตามหลังชายหนุ่มที่เดินออกจากห้องไป

“พี่เมษ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันนี่” น้ำต้นทรุดตัวลงนั่งอย่างอ่อนแรง

“พี่ว่าคุณไหมมีส่วนในเรื่องนี้ด้วยแน่ๆ เขาคงเสียหน้านั่นแหละ แล้วไอ้เรื่องรูปถ่ายน่ะ คุณไหมเขารู้จักสื่อเยอะ ไม่ใช่เรื่องยากเลยถ้าเขาจะขอยืมมือสื่อพวกนั้น เขาได้เอาคืนต้น สื่อก็ได้ข่าวเด็ด”

“แต่เรื่องพี่นนท์นี่ ต้นงงมากนะพี่ พี่นนท์เขายังไม่ใช่คนดัง ทำไมถึงโดนเล่นเรื่องนี้ได้ คนที่รู้ว่าต้นสนิทกับพี่นนท์ก็มีแต่พวกเรากันเองนี่แหละ”

“พี่ว่าอาจจะไม่ใช่คุณไหมคนเดียวก็ได้นะต้นเรื่องคราวนี้น่ะ น่าจะมีคนรู้เห็นคนอื่นอีก เพียงแต่เรายังไม่รู้ว่าเป็นใครเท่านั้นเอง”

“ต้นสงสารพี่นนท์เขา เขากำลังจะมีผลงาน เขาเป็นคนดี ไม่น่าจะต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้เลย”

“รักนนท์มากใช่ไหมต้น” เมษถามไปตรงๆ

“รักครับ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะปกป้องเขา ต้นไม่ผิดปกติใช่ไหมพี่เมษ” น้ำต้นว่าด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

“ไม่หรอกครับน้ำต้น เรื่องของความรักก็แบบนี้แหละ เพียงแต่มันจะเข้ามาหาเราในรูปแบบไหนเท่านั้นเอง ต้นกับนนท์ก็มีความรักในแบบของตัวเอง ซึ่งลองได้ชื่อว่าเป็นความรักยังไงมันก็ต้องเป็นเรื่องที่ดีอยู่แล้ว” เมษยื่นมือไปกุมมือของเด็กหนุ่มเอาไว้ “ถ้าเราเชื่อมั่นว่าเราเลือกรักคนไม่ผิด ก็จงรักษามันเอาไว้ให้ดี ตอนนี้เราค่อยๆคิดแก้ปัญหากันไป แล้วทุกอย่างจะดีเอง โอเคไหม”

น้ำต้นกระชับมือข้างที่เมษเกาะกุมเอาไว้แน่น เขาไม่รู้จะเอ่ยปากขอบคุณหญิงสาวอย่างไรดีจึงจะสมกับความรักและความหวังดีที่เธอมอบให้แก่เขา

“ขอพี่ไปสืบข่าวสักหน่อยเถอะ ขอใช้คอนเน็กชั่นที่มีอยู่นี่ให้เป็นประโยชน์เสียหน่อย” เมษยิ้มเหี้ยมเกรียม “เป็นคนดีอย่างเดียวคงรับมือกับไอ้คนพวกนี้ไม่ไหว ก็สวมบทคนร้ายหน่อยก็แล้วกัน ต้นไม่เคยเห็นก็จะได้เห็นซะ จะได้รู้ว่าพี่เมษของเราบทจะร้ายขึ้นมาน่ะ น่ากลัวขนาดไหน”

น้ำต้นพยักหน้าอย่างอดจะแปลกใจในท่าทีที่ไม่ค่อยจะได้เห็นนักของเออาร์คู่ใจขึ้นมาไม่ได้

********************

[Namehoto]

ชายหนุ่มเดินเซื่องๆกลับมานั่งประจำโต๊ะทำงานของตัวเอง เขาพูดไม่ออกและทำอะไรไม่ถูก เมื่อรู้ว่าคนที่เขารักที่สุดถูกทำร้ายอย่างขี้ขลาดที่สุดก็เพราะมาคบหาอยู่กับเขานี่เอง ทำไมเขาจะไม่รู้ว่านอกจากไหมแล้ว ใครอีกที่จะทำแบบนี้กับเขาได้ ถ้าคิดว่าคนอย่างไอ้เอ้จะหยุดแค่นี้ นายคิดผิด ใช่แล้ว เขาคิดผิด คิดผิดที่ไม่คิดว่าเอ้จะทำเรื่องสกปรกกับเขาแบบนี้ได้ น่าขันที่เอ้มาโกรธเกรี้ยวเอากับเขา ทั้งที่เอ้นั่นเองไม่ใช้หรือที่ทอดทิ้งเขาไป ในวันที่เขาคิดว่าเอ้จะเป็นที่พักใจให้ได้ เขาดีกับเอ้ทุกอย่าง ช่วยเหลือเขา คอยเป็นกำลังใจให้เท่าที่เพื่อนสนิทคนหนึ่งจะทำให้ได้ แม้จะบอกตัวเองไม่ได้ว่าในวันนั้นเขารู้สึกกับเอ้เกินเพื่อนหรือไม่ แต่นนท์ในวันนี้นึกขอบคุณกาลเวลาที่ทำให้เขาได้เห็นธาตุแท้ของเอ้เสียก่อนที่เขาจะรู้สึกกับคนคนนั้นเกินเพื่อนจริงๆ

เอ้ตัดขาดเขาไปเสียเฉยๆ เมื่อได้รู้จักกับเพื่อนดีเจหนุ่มคนใหม่ที่ชักชวนให้เขาได้ไปทำงานดีเจจนเริ่มมีชื่อเสียงสมใจเขาในที่สุด ตอนนั้นเขาสงสัยเต็มที่ว่า เผลอทำอะไรให้เอ้ไม่ชอบใจหรือไม่ เอ้จึงเปลี่ยนแปลงไป แต่ท้ายที่สุดเขาจึงเข้าใจว่า สำหรับเอ้ ใครที่ “ให้” เขาได้มากกว่า เขาจึงจะเลือกคนๆนั้น ที่สำคัญ เอ้เป็นคนมักมาก สำส่อนไม่เลือก นนท์รังเกียจการใช้ชีวิตแบบนี้มากที่สุด เพราะแต่ไหนแต่ไรมา เขารู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่า แค่เกิดมาเป็นแบบนี้ก็เป็นทุกข์ในใจเขามากพออยู่แล้ว ยิ่งใช้ชีวิตเหลวแหลกก็ยิ่งจะทำให้รู้สึกแย่กับตัวเองขึ้นไปอีก จนกระทั่งได้มาเจอกับน้ำต้นนี่แหละ เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่า แม้จะเป็นแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่แย่เสมอไป นั่นเพราะน้ำต้นเป็นคนดีและจริงใจกับเขาอย่างที่สุด

แล้วมันเรื่องอะไรที่คนที่เป็นฝ่ายถอยจากเขาไปแต่แรกอย่างเอ้จะมาทำหวงก้างเขา เอ้ไม่ได้มิสิทธิ์อะไรในตัวเขาสักนิด เขากับเอ้ไม่ได้เป็นอะไรกันมากกว่าคำว่าเพื่อนด้วยซ้ำ แล้วทำไมจึงต้องจ้องทำลายเขาและน้ำต้นเช่นนี้ ในวันที่เขามีความสุขและตัดขาดเอ้ได้ ทำไมเอ้จะต้องกลับมาเพื่อที่จะสานต่อกับเขาอีก

นนท์ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และกดหมายเลขที่ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องนึกถึงมันขึ้นมาอีก

“ฮัลโหล”

“เอ้ นนท์พูด”

“รู้อยู่แล้ว มีอะไรให้รับใช้หรือครับ” ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงยียวน

“บอกมาว่าต้องการอะไร ทำไมต้องทำกันขนาดนี้”

“ทำอะไรนนท์ เราแทบจะไม่ต้องทำอะไรด้วยซ้ำ”

“จะเอายังไง” นนท์เสียงแข็งขึ้นมาทันที

“เราอยากเจอนาย ได้ไหม”

“เพื่ออะไร หลังจากที่นายทำเรื่องไว้กับเรากับน้ำต้นน่ะหรือ”

“อยากช่วยไอ้เด็กนั่นนักไม่ใช่เหรอ ก็ลองกลับไปคิดดูก็แล้วกันว่าจะมาเจอกันหรือเปล่า” เมื่อพูดชื่อน้ำต้นขึ้นมา ทุกอย่างราวกับจะหยุดนิ่งลง นนท์ในตอนนี้ยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะช่วยน้องชายของเขา เมื่อชั่งใจดูแล้ว แม้ในใจจะนึกชิงชังคนที่อยู่ปลายสายยิ่งนัก แต่ก็ต้องกัดฟันเอ่ยออกไป

“จะนัดอะไรยังไงก็ว่ามา”

เอ้ที่อยู่ปลายสายนึกกระหยิ่มใจยิ่งนักเมื่อบอกสถานที่และเวลานัดออกไปชนิดแทบไม่ต้องคิดด้วยซ้ำ


********************

เช้าวันนี้มันเป็นยังไงนะ

ไม่เพียงแต่อากาศเบื้องนอกจะขมุกขมัวชวนให้หดหู่แล้ว ปริมาณงานที่กองอยู่บนโต๊ะของชายหนุ่มก็ชวนให้รู้สึกอ่อนใจหนักขึ้นไปอีก

“พี่นนท์ พี่นนท์” เสียงเรียกชื่อเขาดังขึ้นอย่างไม่เกรงใจใครทั้งสิ้น ทำเอานนท์ที่กำลังเคร่งเครียดอยู่กับงานในมือถึงกับงุนงง บวกกับที่เมื่อคืนที่ผ่านมาเขาแทบจะไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ ทั้งงานที่ล้นมือ ทั้งเรื่องข่าวคราวที่เกิดขึ้น ต่างก็เข้ามารุมเร้าเขาชนิดไม่หยุดยั้ง

“อะไรน้ำต้น ทำไมเสียงดังแบบนี้”

“ทำไมเมื่อคืนพี่ไม่รับโทรศัพท์ต้น รู้ไหมว่าโทรไปไม่รู้กี่รอบ” อารมณ์ของน้องชายของเขาในตอนนี้ร้อนรุ่ม และร้อนใจอย่างยิ่ง ยิ่งมาเห็นนนท์นั่งทำงาน ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนี้ ก็ยิ่งทำให้เขาอารมณ์พลุ่งพล่านหนักขึ้นไปอีก เขารึ สู้อุตส่าห์เป็นห่วง กลัวว่าพี่ชายจะไม่สบายใจ ยอมรับปากเมษที่จะอยู่ห่างนนท์เอาไว้ เพื่อหลีกเลี่ยงการตกเป็นข่าว

เมื่อวานนนท์ไปพบเอ้ตามนัด เขาปิดมือถือเอาไว้ การพูดคุยกินเวลานานและทำให้หัวใจของเขารู้สึกหนักอึ้งอย่างสุด เขาขับรถกลับบ้านด้วยความอ่อนล้า กว่าจะอาบน้ำ ทำงานที่คั่งค้างอยู่มากมาย ก็แทบไม่ได้นอน เรื่องจะเปิดโทรศัพท์นั้นลืมไปได้เลย

“พี่ขอโทษ” พูดได้เท่านั้นก็ระบายลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน

“ขอโทษแค่นี้เองหรือ ต้นเป็นห่วงพี่ขนาดไหนรู้ไหม แล้วพี่ไปทำอะไรทำไมต้องปิดโทรศัพท์ ปกติพี่ไม่ปิดนี่” น้ำต้นเริ่มใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล ว่าตามจริง ตอนนี้เหตุผลอะไรเด็กหนุ่มก็คงไม่อยากฟังเท่าไหร่นัก

“น้ำต้น พี่เหนื่อยนะ อย่าใช้อารมณ์แบบนี้ได้ไหม”

“พี่จะไปรู้อะไร” น้ำต้นกำมือแน่นด้วยพยายามระงับโทสะที่แทบทะลักล้นออกมา เขาเป็นห่วงนนท์มากเสียจนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน พี่นนท์จะรู้บ้างไหม แล้วนี่ยังมีหน้ามาบอกให้เขาใช้เหตุผลอย่างนั้นหรือ “บอกหน่อยได้ไหมว่าเมื่อวานพี่หายไปไหนมา”

“พี่ มีนัดกับเพื่อน” นนท์ว่าเนือยๆ

“ดีนี่พี่ พอพี่เมษให้อยู่ห่างกันสักพัก ก็นัดกับเพื่อนเลยทันทีแถมปิดโทรศัพท์อีก บอกต้นมาตรงๆก็ได้นะว่าเพื่อนหรือใคร”

“น้ำต้น! พอสักทีได้ไหม! ถ้าไม่สงบสติอารมณ์เสียก่อน ก็ไม่ต้องมาคุยกัน” ว่าแล้วนนท์ก็เดินออกไปจากบรรยากาศอันคุกกรุ่นนั่นทันที โดยไม่สนใจจะหันมามองอีก เขาแทบจะไม่มีแรงยืนอยู่แล้วด้วยซ้ำ

น้ำต้นเตะเก้าอี้กระแทกผนังอย่างขัดเคืองใจ ทำไมอะไรๆถึงได้ลงเอยในรูปนี้ได้นะ มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับพี่นนท์กันแน่

*********************

'เบื้องหลังนักแต่งเพลงฉาวจับปลาสองมือ!!! เป็นแค่คนเบื้องหลังที่ไม่มีใครรู้จัก แต่คงเห็นเป็นโอกาสเหมาะ ได้เกาะคนดังฉาวไปด้วยกัน เรียกว่าฉลาดไม่เบา นักแต่งเพลงหนุ่ม น ที่เพิ่งมีข่าวว่าป็นคู่ขานักร้องหนุ่มคนดังจนทำเอาแฟนเก่านักแสดงงงเป็นไก่ตาแตก ยิ่งเผยธาตุแท้ ว่าที่จริงตัวเองยังคบหากับดีเจหนุ่มคลื่นดัง แถมยังรักกันหวานชื่น แอบนัดไปจู๋จี๋กันนอกรอบ ระวังเถอะ สับรางไม่ทันขึ้นมาจะหาว่าไม่เตือน!!! พร้อมกับมีภาพที่เห็นได้ชัดว่าเป็นนนท์นั่งพูดคุยกับเอ้สองต่อสองอยู่หลายภาพ'

ข่าวที่อยู่ในหน้าถัดไปพาดหัวพร้อมเนื้อข่าวที่ร้อนแรงไม่แพ้กัน

'นักร้องหนุ่มหน้าโง่ โดนสวมเขาย้งไม่รู้ตัว' โดยมีภาพน้ำต้นขับรถยนต์สีดำของตัวเองที่มีนนท์นั่งมาด้วย และเห็นได้ชัดว่ากำลังขับออกมาจากบ้านของนนท์นั่นเอง ส่วนเนื้อหาของข่าวก็หนีไม่พ้น เรื่องความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งระหว่างชายหนุ่มทั้งสองคน ถึงขนาดที่ไปนอนค้างอ้างแรมอยู่ที่บ้านของอีกฝ่ายได้อย่างเปิดเผย อีกทั้งยังอ้างด้วยว่า นักแต่งเพลงหนุ่มมีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วแท้ๆ แต่กลับใช้โอกาสที่ได้เข้ามาใกล้ชิดนักร้องชื่อดังแสวงหาผลประโยชน์และชื่อเสียง ตัวนักร้องก็โง่ยอมให้หลอกอยู่ได้ไม่ลืมหูลืมตา  ตัวหนังสือที่ถ่ายทอดออกมาแต่ละตัวช่างหยาบและต่ำช้าเสียจนไม่น่าเชื่อว่า คนมีการศึกษาและได้ชื่อว่าเป็นสื่อแท้ๆจะเขียนออกมาได้ถึงขนาดนี้ อย่างนี้สินะที่เขาเรียกว่าหากินบนความทุกข์และความเสียหายของคนอื่น
เมษวางนิตยสารแนวซุบซิบในมือลงบนโต๊ะอย่างอ่อนใจ นี่มันอะไรกันอีกเนี่ย เธอยกมือขึ้นเสยผมที่ปรกหน้าปรกตารุงรังอยู่อย่างไม่ใส่ใจ เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่เสียแล้ว ใครกันนะที่ไปแอบถ่ายภาพของเด็กสองคนนี้ เธอไม่เชื่อหรอกว่า นักข่าวจะสืบรู้ได้เอง เพราะแทบจะยังไม่มีใครรู้จักนนท์ แต่ต่อให้มีภาพนนท์กับน้ำต้น สื่อก็ไม่น่าจะจู่ๆหยิบประเด็นชู้สาวขึ้นมาเล่น เมษแน่ใจว่าเรื่องนี้จะต้องมีตื้นลึกหนาบางเสียแล้ว

ยังไม่ทันไร ก็มีโทรศัพท์มาถึงเมษทันที ปลายสายแจ้งว่ามาจากข่าวสำนักหนึ่ง อยากจะขอพูดคุยสอบถามเรื่องข่าวของน้ำต้น เมษได้แต่บ่ายเบี่ยงตอบปฏิเสธไป หนักๆเข้า ก็เริ่มมีนักข่าวที่สนิทสนมกับเมษเป็นพิเศษโทรมาสอบถามถี่ขึ้นเรื่อยๆ

“แล้วเนี่ย อะไรก็ไม่เท่า ทางน้องไหมเขาออกปากมาเองด้วยนะว่า คนที่เป็นข่าวกับน้ำต้นน่ะเป็นฝ่ายมาตื้อตอแยไม่เลิก เรื่องมันเป็นยังไงแน่พี่เมษ” นักข่าวสาวรายหนึ่งรายงานพร้อมกับถามสำทับตามมาอย่างสงสัยใคร่รู้

“เขาพูดอย่างนั้นเลยเหรอ” เมษนิ่วหน้าถามกรอกหูโทรศัพท์ลงไป

“ก็วันนี้เขาไปออกกองถ่าย นักข่าวเลยตามไปสัมภาษณ์เขา เขาก็เลยใส่ไม่ยั้งเลย”

“อย่าเพิ่งลงข่าวนี้ได้ไหม” เมษว่า

“หนูไม่ลงน่ะไม่เป็นไร แต่คนอื่นล่ะพี่ บางเล่มเขากะเล่นเรื่องนี้แรงๆอยู่แล้ว เขาไม่ปล่อยหรอก แล้วนี่ถ้าเขาลงข่าวนี้แล้วหนูไม่ลงนะ หนูก็ต้องโดนนายว่าอยู่ดี”

เมษถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“เอาเถอะ พี่เข้าใจ”

“พี่เมษ เรื่องมันเป็นยังไงคะ หนูชักไม่แน่ใจแล้วสิ เพราะทางน้องน้ำต้นก็เงียบเหลือเกิน ข่าวมันก็มาจากฝ่ายโน้นเยอะเลย” นักข่าวสาวถามแสดงความเป็นห่วงอย่างจริงใจ

“จอย ขอพี่คุยกับทางนี้ก่อน แล้วถ้าได้เรื่องยังไง พี่จะบอกจอยแน่นอน ขออย่างเดียว จะลงข่าวยังไงก็ช่วยเซฟน้องพี่หน่อยนะ”

“ไม่ต้องห่วงพี่ หนูไม่นิยมเขียนข่าวเลวๆอยู่แล้ว พี่เมษมีอะไรให้หนูช่วยก็บอกได้นะ”

“ขอบใจมาก” เมษวางหูโทรศัพท์แล้ว แต่สีหน้ากังวลยังไม่คลายลงไปแม้แต่น้อย

น้ำต้น นนท์ สองคนอยู่ที่ไหนนะ ทั้งที่พยายามที่จะติดต่อมาตั้งแต่เช้า แต่ดูเหมือนทั้งสองคนเลือกที่จะปิดโทรศัพท์ไปราวกับนัดกันไว้ไม่มีผิด


***********************

เขาไม่สนอีกแล้ว

น้ำต้นขับรถยนต์คู่ใจด้วยสีหน้าเคร่งเครียดบึ่งออกจากบ้านของเขาอย่างไม่คิดหน้าคิดหลังอะไรทั้งสิ้น ไม่สนแม้แต่เรื่องที่โดนห้ามไม่ให้พบกัน ไม่สนเรื่องที่จะต้องตกเป็นข่าว เขาไม่สนใจอะไรแล้ว หลังจากที่ได้อ่านนิตยสารซุบซิบเล่มนั้น สิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้ก็คือการได้ไปเผชิญหน้ากับนนท์แล้วพูดคุยกันให้รู้เรื่อง ไอ้ดีเจคนนั้นมันเป็นใคร ทำไมมีข่าวว่าพี่นนท์คบอยู่กับมัน ที่สำคัญ ทำไมเขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย น้ำต้นรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโง่ ใจหนึ่งก็ไม่อยากจะเชื่อข่าวที่ลงในนิตยสารเล่มที่ว่า แต่อีกใจก็อดคิดไม่ได้ถึงความประจวบเหมาะ วันนั้นพี่นนท์ไม่รับสายของเขา ถึงกับปิดโทรศัพท์ด้วยซ้ำ แล้วภาพที่ลง ดูยังไงก็คือนนท์ชัดๆ มีหรือเขาจะจำนนท์ไม่ได้ แล้วทำไมนนท์ไม่บอกเขาว่าไปไหน ไปทำอะไร กับใคร ทำไมจะต้องปิดบัง นั่นคือสิ่งที่น้ำต้นทนไม่ได้อย่างยิ่ง

ป้าชื่นเป็นคนแรกที่เห็นรถเก๋งสีดำมันปลาบที่แสนคุ้นเคยขับเข้ามาจอดหน้าเรือนหลังเล็ก นางเดินออกมาดูให้แน่ใจ และเมื่อเห็นว่าเป็นเด็กหนุ่มนางจึงออกปากทักทาย

“คุณน้ำต้น” เด็กหนุ่มหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะยกมือไหว้ด้วยสีหน้าที่ไม่สู้สบายใจนัก

“พี่นนท์ล่ะครับป้า”

“เอ ป้ายังไม่เห็นนะคะ น่าจะยังอยู่ในเรือนเล็กนั่นแหละค่ะ แต่สายป่านนี้แล้ว” ป้าชื่นเริ่มรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมา น้ำต้นร้อนใจจนไม่รอฟังอะไรอีก เขามีกุญแจสำรองอยู่แล้ว จึงเดินดุ่มๆเข้าไปไขกุญแจประตูหน้าบ้าน ไฟในบ้านปิดสนิท ข้างในเงียบผิดวิสัย

“พี่นนท์” น้ำต้นเรียก เขาเดินตรงเข้าไปยังห้องนอนของชายหนุ่ม ก่อนจะเคาะพอให้คนข้างในได้ยิน “พี่ นี่ต้นนะ” น้ำต้นยังคงเคาะประตูต่อไป แต่เคาะอย่างไร คนด้านในก็ไม่ยอมเปิดเสียที เขาจึงตัดสินใจถือวิสาสะหมุนลูกบิดประตูเข้าไป ไม่ได้ล็อก ในห้องมืดสนิท ผ้าม่านถูกปิดเอาไว้จนหมด น้ำต้นนิ่วหน้าก่อนที่จะยื่นมือไปกดสวิตช์ไฟ

ร่างที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงไหวน้อยๆ พร้อมกับส่งเสียงครางเบาๆออกมา

“พี่นนท์เป็นอะไร” น้ำต้นถลาเข้าไปยังร่างที่คลุมโปงอยู่ในผ้านวมผืนใหญ่

“ปิดไฟ…” เสียงนั้นแหบโหย และอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัด

“เป็นอะไรพี่นนท์”

“ปิดไฟหน่อย ปวดหัว...”

น้ำต้นรีบถลาไปปิดสวิตช์ไฟก่อนจะรีบกลับไปที่เตียงดังเดิม เขาค่อยๆดึงผ้าห่มออก แม้ห้องจะมืดแต่เห็นได้ชัดว่า นนท์อาการไม่สู้ดีนัก

“ป้าชื่นครับ ป้า!”

“ต้น อย่าเสียงดัง หัวพี่จะระเบิด” เขาครางออกมาอย่างยากเย็น แต่ยังไม่ทันที่น้ำต้นจะได้ทำอะไรต่อ ร่างอวบท้วมของแม่บ้านชราก็ปรากฏขึ้นตรงประตู

“ตายจริง คุณนนท์เป็นไมเกรนหรือคะนี่” นางรีบเดินเข้าไปดูอาการชายหนุ่มอย่างร้อนใจ “เป็นมากเสียด้วย อาเจียนด้วยใช่ไหมคะ ตายแล้ว...”

“ป้า พี่นนท์เป็นอะไรมากไหมครับ” น้ำต้นถามอย่างร้อนใจ

“ไมเกรนค่ะคุณ โรคประจำตัวเขา ไม่เป็นมาตั้งนานแล้ว โถ่...ไม่รู้ปล่อยเอาไว้แบบนี้ได้ยังไง ไม่ยอมบอกใคร เห็นทีต้องรบกวนคุณต้นแล้วค่ะ พาไปโรงพยาบาลเถอะ”

น้ำต้นไม่คิดนาน ก้มหน้าลงกระซิบร่างเล็กๆที่นอดขดตัวนิ่วหน้าด้วยความทรมาณทันที

“พี่นนท์ อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวจะอุ้มไปขึ้นรถ เราจะไปหาหมอกัน” เขาไม่แน่ใจว่านนท์พยักหน้าตอบรับแก่เขาหรือไม่ แต่ก็ไม่ได้รอคำตอบแต่อย่างใด สอดแขนแข็งแรงขึ้นช้อนร่างนั้นขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนทันที เขาเดินอุ้มร่างพี่ชายของเขาออกไปขึ้นรถของเขาที่จอดอยู่ ตอนนั้นเองที่ได้เห็นว่าสีหน้าของนนท์ซีดเซียวและอ่อนล้าเพียงไร นนท์นิ่วหน้าเมื่อแสงจากภายนอกแยงตา ยิ่งทำให้อาการปวดหัวนั้นหนักหนาขึ้นอีก เขาทำอะไรไม่ได้มากไปกว่า เบือนหน้าซุกเข้ากับอ้อมอกหนาที่อุ้มเขาเอาไว้

เมื่อวางร่างนั้นลงบนเบาะหลังแล้ว น้ำต้นแทบจะเรียกได้ว่ากระโจนขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับทันที โดยมีป้าชื่นเข้าไปนั่งดูแลคุณนนท์ของนางแบบไม่ต้องรอให้ใครสั่ง

น้ำต้นลืมไปจนหมดสิ้นว่า เขามาบ้านนนท์เพื่ออะไร ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ต้องพาพี่นนท์ไปหาหมอเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

*********************

หญิงสาวผมสั้นในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ เดินจ้ำแบบไม่สนใจใครทันทีที่จอดรถได้แล้ว โรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้ ต้องยอมรับล่ะว่า หรูหราเอาเรื่องจริงๆ อีกนิดเดียวก็เฉียดคล้ายโรงแรมเข้าไปเต็มทีแล้ว ไหนจะเรื่องความสะอาดสะอ้าน ที่นั่งหรือแม้แต่การตกแต่งก็ดูสวยงามเป็นระเบียบไปเสียหมด หรือเพราะมันน่าเข้าอย่างนี้นี่เอง คนถึงได้ขยันมานอนป่วยกันนัก เธอคิดกึ่งประชด ดูเอาเถอะ แม้แต่ลิฟต์ยังดูดีถึงเพียงนี้

ห้อง 402 นี่แหละ ห้องพิเศษที่น้ำต้นโทรบอกว่านนท์นอนพักรักษาตัวอยู่ เมษเคาะประตูพอเป็นพิธีก่อนจะเปิดเข้าไป ภาพที่เห็นคือเด็กหนุ่มน้ำต้น นั่งเฝ้าชายหนุ่มอีกคนที่กลายสภาพเป็นคนป่วยนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงชนิดไม่ยอมห่างและไม่ยอมให้คลาดสายตาแม้แต่น้อย เมษได้แต่ส่ายหน้าเมื่อเห็นสีหน้าของน้ำต้น เจ้าตัวจะรู้ไหมหนอว่า ตัวเองก็มีสภาพไม่ต่างอะไรกับคนป่วยที่นอนอยู่นั่นเลย น้ำต้นนั่งหน้าเซียว สีหน้าหมอง ไม่สดชื่นเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่รู้เพราะเป็นห่วงนนท์ หรือมีปัญหาให้ขบคิดมากเกินจะรับมือกันแน่ แต่เมษเชื่อว่าน่าจะเป็นทั้งสองอย่างรวมกัน

เธอเดินเข้าไปหาเด็กหนุ่ม วางมือไว้บนไหล่ของเขาเบาๆ

“นนท์เป็นยังไงบ้าง”

“เป็นไมเกรนครับ เป็นหนักมาก...” น้ำต้นน้ำตาคลอเมื่อพูดถึงตรงนี้ “โชคดีที่ต้นไปเจอเข้าพอดี ไม่งั้นไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง”

“ไปหานนท์เขาเหรอวันนี้” เมษถามด้วยน้ำเสียงปกติ ไม่เจือแววตำหนิติเตียนอะไรทั้งสิ้น เด็กหนุ่มพยักหน้า เขาละสายตาจากวงหน้าของนนท์ที่นอนหลับใหลอยู่แล้วเงยหน้าขึ้นมองเมษก่อนจะยกมือไหว้

“ต้นขอโทษนะพี่” เด็กหนุ่มว่าอย่างสำนึกผิด “ที่ไม่ฟังพี่เมษ ยังดื้อจะไปหาพี่นนท์จนได้”

“มานี่มา” เธอตบบ่าน้ำต้นเบาๆแล้วพยักเพยิดให้ไปคุยกันตรงโซฟา “จะได้ไม่ไปกวนนนท์เขา”

น้ำต้นลุกขึ้นทำตามอย่างว่าง่าย

“ไหนเล่ามาซิ ทำไมจะต้องไปหานนท์วันนี้ด้วย ทุกทีพี่ก็เห็นว่าต้นเชื่อฟังพี่ดีนี่นา”

“ต้นอ่านเจอข่าวพี่นนท์…”

“อือม์... พี่ก็ว่าน่าจะเป็นอย่างนั้นแหละ” เมษว่าอย่างเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างทะลุปรุโปร่ง

“ก็เลยอยากจะไปคุยกะพี่เขาให้รู้เรื่อง ว่าเรื่องมันเป็นยังไงแน่ คือ เราเพิ่งทะเลาะกันน่ะพี่”

“แล้วยังไงอีก”

“ทีแรก ตอนที่ขับรถไปหาพี่นนท์ ต้นโกรธมากเลยนะ”

“โกรธที่เขามีคนอื่นไม่บอกเราเหรอ” เมษถามลองใจ

“เปล่า โกรธที่ทำไมพี่นนท์ไม่ยอมบอกอะไรเลย เหมือนต้นพึ่งพาไม่ได้น่ะพี่ มันก็เลยแบบน้อยใจ” เมษได้ยินแล้วก็ได้แต่ยิ้มส่ายหน้า พลางยกมือขึ้นลูบศีรษะน้ำต้นราวกับจะปลอบประโลมไม่ให้คิดมาก “ทีแรกต้นก็คิดนะว่าต้องคุยให้มันรู้เรื่องกันไปเลยวันนี้แหละ ถ้าต้องหมางใจกันก็ยอม” น้ำต้นหันไปมองที่เตียงคนป่วยอีกครั้ง “แต่พอเห็นพี่นนท์ป่วยขนาดนั้น ความตกใจ ความเป็นห่วงมันก็เข้ามาแทนทุกอย่าง ก็เลยเหมือนมันเบรกยั้งอารมณ์ให้เราได้มีสติขึ้นมา”

“แล้วตอนนี้เป็นไง”

“ก็คิดอยู่อย่างเดียวว่า อยากให้พี่นนท์หายเร็วๆ ตอนเห็นพี่นนท์ต้นลืมทุกอย่างเลย ตอนนั้นแหละที่บอกตัวเองว่า ถ้าพี่นนท์เป็นอะไรไปต้นจะไม่ยอมให้อภัยตัวเองเลย”

“แต่ตอนนี้เขาไม่ได้เป็นอะไรแล้วใช่ไหม” น้ำต้นพยักหน้า “งั้นเราก็สบายใจได้แล้วนะ” เด็กหนุ่มพยักหน้าอีกครั้ง

“พี่นนท์น่ะ... มีอะไรไม่ค่อยพูด เขามีอะไรก็เก็บไว้ จนเป็นแบบนี้ คอยดูนะพี่ ถ้าพี่นนท์ตื่นแล้ว ต้นจะคุยกะเขาเรื่องนี้ก่อนเป็นอย่างแรกเลย ไม่งั้นไมเกรนก็จะกำเริบแบบนี้อยู่นั่น มีอย่างที่ไหนปล่อยให้เราต้องเป็นห่วงแทบตายแบบนี้ ไม่เอาแล้วนะ” พอได้พูดเท่านั้นแหละ น้ำต้นก็หยุดบ่นไม่ได้ ทำเอาเมษนึกขันขึ้นมาอย่างนึกเอ็นดู ดูเอาเถอะ เมื่อกี้ยังทำท่าเหมือนจะเป็นจะตายอยู่เลย น้ำต้นเอ๋ย

“เอาล่ะ ทีนี้มาเข้าเรื่องปัญหาของเราหน่อยดีไหม”

“ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นแน่พี่เมษ”

“ตอนนี้พี่ค่อนข้างแน่ใจแล้วล่ะว่า คุณไหมมีเอี่ยวกะเรื่องนี้” น้ำต้นนิ่งไป ทำไมเขาถึงไม่แปลกใจสักนิดนะ “น้องนักข่าวที่สนิทกับพี่คนนึงบอกว่า ล่าสุด เขาให้ข่าวไปว่า นนท์เป็นฝ่ายมาก้อร่อก้อติกกะต้นเอง แล้วก็ตื๊อไม่เลิก เขายืนยันว่า เขากับน้ำต้นจะกลับมารีเทิร์นกันแน่นอน ติดอยู่ที่นนท์คนเดียว”
ความโกรธของเด็กหนุ่มแล่นขึ้นเป็นริ้วๆ เขากัดฟันแน่นจนกรามนูนขึ้นเป็นสัน มือประสานกันแน่นเสียจนข้อนิ้วไม่มีสีเลือด เมษเข้าใจความรู้สึกของเด็กหนุ่มเป็นอย่างดี เธอเอื้อมมือไปจับมือที่เย็นชืดของน้ำต้นอย่างแผ่วเบา

“ใจเย็นๆก่อนน้ำต้น”

“ทำไม เขาต้องทำกับเราขนาดนี้พี่เมษ ต้นกับเขาเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว ทำไมเขาจะต้องมาทำร้ายคนที่ต้นรักด้วย”

“คงหนีไม่พ้นเรื่องของอีโก้และความหวงก้างล่ะมั้งต้น ไม่รู้สิ พี่ไม่รู้จักเขาเท่าเราน่ะนะ”

“ไหมทำเรื่องนี้คนเดียวหรือครับพี่เมษ”

“อือ อันนี้แหละที่พี่อยากจะมาคุยกะเรา เมื่อเช้า โอ้โห... ไม่อยากจะบอกเลย พี่แทบไม่เป็นอันทำงาน รับแต่โทรศัพท์อย่างเดียว”

“ต้นขอโทษครับพี่”

“ไม่ต้องขอโทษ มันกลายเป็นเรื่องที่ดีด้วยซ้ำ คนที่โทรมาส่วนใหญ่เขาอยากได้ข่าวจากเราก็จริง แต่บางคนก็โทรมาบอกอะไรเราเยอะ พี่ก็... ไหนๆก็ต้องรับโทรศัพท์อยู่แล้ว ก็ใช้แหล่งข่าวให้เป็นประโยชน์เสียเลย แล้วก็ได้เรื่องจริงๆเสียด้วย”

“ได้อะไรเหรอพี่เมษ” หนนี้ น้ำต้นสนอกสนใจขึ้นมาอย่างไม่ปิดบัง

“ก็ไอ้รูปทั้งหลายที่เป็นข่าวน่ะ ทั้งหมดนั่น ถ่ายโดยช่างภาพคนเดียวกันหมดเลย”

“เฮ้ย... จะเป็นไปได้เหรอพี่ มันต่างวาระ ต่างสถานที่ทั้งนั้นเลยนะ”

“ก็แปลว่ามันต้องมีคนคอยบอกให้ช่างภาพไปถ่ายใช่ไหม นั่นแหละ แต่รายละเอียดพี่ยังไม่รู้ ต้องรอให้แหล่งข่าวโทรมาบอกอีกที คงต้องรอหน่อยล่ะนะ เรื่องช่างภาพ”

น้ำต้นพยักหน้า

“ส่วนเรื่องผู้สมรู้ร่วมคิด ทีแรกพี่สงสัยมากว่าทำไมจู่ๆนนท์ถึงได้มีข่าวกับดีเจคนนั้นได้ ที่มาที่ไปมันน่าสงสัยเกินไปหน่อย ก็เลยลองโทรไปคุยกับคนทางคลื่นวิทยุที่ไอ้ดีเจคนที่เป็นข่าวกับนนท์จัดอยู่ เขาถึงได้หลุดปากออกมาว่า ดีเจคนที่ว่านี่ชื่อเอ้ มันเคยสนิทสนมกับนนท์อยู่พักนึง ตอนที่นนท์กลับจากเมืองนอกแล้วก็มาทำงานที่นี่ใหม่ๆ”

“เขาคบกันเหรือพี่” น้ำต้นกลั้นใจถาม

“ทางโน้นไม่ได้บอกนะ เขาว่าเขาก็ไม่แน่ใจว่าคบกันแบบไหน เพราะท่าทางคนที่ชื่อเอ้เนี่ย จะถูกใจนนท์ออกนอกหน้า ส่วนนนท์ก็เฉยๆ วางตัวเหมือนเพื่อนมากกว่า คนก็เลยดูไม่ออก แต่ที่รู้มาก็คือ ไอ้เจ้าเอ้เนี่ยมีรสนิยมชอบผู้ชาย ที่สำคัญคือเจ้าชู้มาก เปลี่ยนคู่เป็นว่าเล่น”

“อ้าวแล้วพี่นนท์ล่ะ”

“ก็ไม่รู้นะ เหมือนแบบพอรู้อีกที เอ้ก็มาสนิทสนมกับดีเจคนหนึ่งในคลื่น แล้วตอนหลังก็ได้เป็นดีเจไปเลย ส่วนนนท์ก็ย้ายมาทำงานกับพี่มิ่ง”

“ดีเจเอ้เหรอ ต้นว่าเหมือนจะคุ้นๆหน้าเขาอยู่นะ...” น้ำต้นพยายามนึกอยู่เป็นนาน เขาแน่ใจว่าไม่เคยเสวนาอันใดกับดีเจคนนี้แน่นอน แต่ทำไมรู้สึกคุ้นนักก็ไม่รู้ “อ๋อ...ไอ้หมอนั่น”

“ทำไมหรือต้น”

“ต้นเคยไปกินกาแฟ แล้วพี่นนท์ก็ไปร้านนั้นด้วย แต่ตอนนั้นเรายังเพิ่งรู้จักกัน ต้นก็เห็นดีเจคนนี้แหละ เข้าไปคุยกับพี่นนท์ แต่เหมือนพี่นนท์ไม่อยากจะคุยด้วย ท่าทางเขาหัวเสียอยู่เหมือนกัน นี่ถ้าพี่ไม่พูดขึ้นมาต้นคงลืมไปแล้วนะเนี่ย”

“พี่ก็เลยคิดว่า หรือดีเจคนนี้จะร่วมมือกับไหมด้วย เพราะจังหวะมันประจวบเหมาะพอดี ต้นมีข่าวกับไหม แล้วนนท์ก็มีข่าวกับเขาเฉพาะเจาะจงว่าจะต้องเป็นตอนนี้เสียด้วย ทั้งที่เรื่องของเขากับนนท์มันก็นานมากแล้ว”

“ลำพังไหมคนเดียว คงไม่รู้เรื่องพี่นนท์กับดีเจคนนี้หรอก ถ้าเขาไม่ร่วมมือกัน”

“เอาเป็นว่า ตอนนี้เรารู้แล้วว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด เข้าเค้าเลยทั้งสองคน คนนึงก็หวังจะกลับมาคบกับเรา อีกคนก็หวังทางนนท์”

“เราจะเอายังไงดีพี่เมษ”

“จำที่พี่บอกได้ไหม เรื่องพี่ในด้านมืดน่ะ” เมษว่าพลางกระดกริมฝีปากขึ้นยิ้มข้างหนึ่ง

“จำได้ครับ”

“อยากเห็นด้านร้ายๆของพี่ขึ้นมาบ้างแล้วหรือยัง”

“ครับพี่เมษ”

“คอยดูดีๆก็แล้วกันน้ำต้น”

เมษลุกขึ้นยืน ก่อนจะบอกแค่ว่า

“ดูแลนนท์ดีๆนะ อะไรที่ไม่เข้าใจก็คุยกันซะ นนท์เขาไม่มีใครหรอก มีแต่เรานั่นแหละ” ว่าแล้วก็เดินไปที่ประตูก่อนจะหันมาทิ้งท้ายเอาไว้ว่า “แล้วพี่จะโทรหานะ”

______________________________

มาถึงตอนที่ 13 ก็แปลว่าใกล้แล้วล่ะค่ะ เรื่องราวจึงต้องเข้มข้นขึ้น และจะเข้มข้นขึ้นอีก ซึ่งก็แปลว่ามีแนวโน้มจะทำร้ายจิตใจคนอ่านสูงมาก แต่ก็หวังว่าจะชอบกัน และจะติดตามกันไปเรื่อยๆจนจบค่ะ

อ่านให้สนุก ชอบไม่ชอบอย่าลืมบอกกัน และขอบคุณที่ยังติดตามนะคะ

จากคุณ : fingers-crossed 

[Chatcha]

พี่เมษ

เอาให้แสบเลยนะพี่

[MaeMoo]

สวัสดีค่ะ คุณนาเมฮ์ และคุณนิ้วไขว้ นะคะ

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ มันเป็นความสวยงามในความรักจริงๆ
มีความต้องการให้เกิดสิ่งดีๆ กับคนที่ตนรัก

ชอบน้ำต้นมาก ในความเป็นเด็กและผู้ใหญ่ในคนเดียวกัน

ชอบนนท์มาก เป็นพี่ที่น่ารัก และรักน้องมากมาย

สรุปคือ ชอบทุกอย่างในเรื่องนี้เลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งคนแต่งและคนโพสเลยนะคะ

[both^^]

อ่านจบตอนนี้แล้ว
ไมเกรนจะกินตามพี่นนท์เลยล่ะค่ะ


ขอบคุณคนส่งข่าวนะคะ  อิอิ

[pongsj]

รอด้านมืดของพี่เมษดีก่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[lizzii]

 
เอ้กับไหมนี่ไม่มีคำบรรยายจริง ๆๆ
น้ำต้นต้องอย่าให้เค้ามาทำร้ายยน๊า ๆๆ
ดูแลพี่นนท์ดี ๆ ด้วย ๆๆๆ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ดูก้รู้ว่าพี่เมษอะร้ายใน ของแบบนี้ไม่ร้ายมันไม่รอดหรอก 

[bixzz]

รอสะใจ...พี่เมษเอาคืนเร็วๆ นะครับ...
ส่วนไหมกับเอ้...ทำอะไรไว้ก็ต้องชดใช้กรรมในไม่ช้าแน่นอน
สิ่งที่นนท์และน้ำต้นต้องการในตอนนี้คงเป็น "ความเชื่อใจ" และ "ความหนักแน่น" นะครับ
ขอบคุณคุณนิ้วไขว้และคุณนาเมฮ์มากๆ เลยครับ 

[Sakana2yunjae]

เอาให้เต็มที่เลยพี่เมษ ร้ายมาก็ร้ายกลับ  ซะใจ

ขอบคุณคนโพสต์ แอนด์ คนแต่งนะคะ

[ToeyTato]

จัดไปชุดใหญ่เลยพี่เมษ 5555 เอาให้หน้าหงายไปเลย บังอาจมากกกมาทำพี่นนท์ของน้ำต้นได้ 

[Tifa]

มาร่วมให้กำลังใจน้ำต้นกับนนนี่

ขอให้ผ่านเรื่องร้ายๆไปได้จ้า

[thaitanoi]

น้ำต้นกับนนท์คงต้องร่วมกันฟันฝ่าไปให้ได้สินะ