อ่านจบแล้วอยากถามคุณจิตติเลยค่ะว่าเอาชีวิตจริงเรามาเขียนรึเปล่าเนี่ย? 5555 มันใช่มากค่ะ เสียแต่ว่าอีกฝ่ายเป็นเพื่อนร่วมเมเจอร์ ไม่ใช่น้องต่างคณะ แต่ความรู้สึกของทุกอย่างของโฟร์เราเข้าใจหมดเลย
โฟร์ชอบเทคตอนปี 2 เราเองก็ชอบเขาตอนปี 2 เทอม 1 เหมือนกัน มันอาจจะไม่ใช่แรกพบสบตาแบบโฟร์กับเทค แต่มันเป็นความรู้สึกที่ค่อยๆ เอ่อออกมา จากเพื่อนร่วมคณะที่เจอหน้าบ้าง จำได้บ้างจำไม่ได้บ้าง จนทำเหมือนโฟร์ นั่งหาเฟสเขาเป็นบ้าเป็นหลัง นั่งส่องเฟสว่าเขามีแฟนรึยัง รู้จักเขาฝ่ายเดียวมาตลอดเกือบ 3 ปีที่ผ่านมา
อีกเทอมเดียวก็เรียนจบแล้ว ความรู้สึกของโฟร์วันรับปริญญานี่ทำเอาน้ำตาแตกเป็นเขื่อนเลยค่ะ เราคิดว่าวันนั้นราคงรู้สึกเหมือนโฟร์ เพียงแต่เราอาจจะไม่กล้าพออย่างโฟร์ ความรู้สึกของโฟร์ที่บอกพอแล้วๆ สำหรับคนแอบรักนี่มันทำยากจริงๆ ค่ะ อิหรอบเดียวกันคือพูดมา 3 ปีสรุปก็ทำไม่ได้สักที
สุดท้ายขอบคุณคุณจิตตินะคะที่เข็นเรื่องนี้ออกมาให้อ่าน อ่านไปก็ได้แต่นึกในใจว่าชีวิตเรานี่หว่า 55555 เทคโฟร์สมหวัง ก็แอบหวังลึกๆ ว่าวันนึงความรู้สึกนี้จะเป็นของเราบ้างนะคะ สำหรับรูปเล่มเตรียมซื้อแน่นอนค่ะ จะเก็บไว้อ่านตอนแก่ว่าสมัยวัยรุ่นเราเป็นแบบนี้นะ 555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
