ตอนที่ 10 : ดีแล้ว **ขออนุญาตเล่าถึงสาเหตุที่องศาไม่รู้วาปราณเป็นฝาแฝดกับปัตย์นะคะ อันนี้ขอยอมรับว่าวัดจากตัวเองล้วนๆ ไม่รู้คนอื่นเป็นหรือเปล่าแต่คนเขียนรู้จักหน้าพี่หรืองน้องของรุ่นพี่ที่คณะไม่กี่คนเอง ถ้าไม่เคยแนะนำให้รู้จักกันหรือมีใครชี้ให้ดูก็ไม่รู้จักหน้า ไปเจออยู่ด้วยกันที่ไหนก็บอกไม่ได้ว่าเป็นพี่น้องกัน จึงเลือกเขียนให้องศาไม่รู้ว่าปัตย์เป็นพี่ของปราณ
1.ด้วยเหตุผลข้างต้น 2.องศาอาจเคยได้ยินคนพูดถึงแต่ไม่ได้สนใจและเพื่อนในกลุ่มก็ไม่มีใครสนิทกับปราณหรือเคยเห็นหน้าปัตย์มาก่อน 3.ปัตย์ไม่ชอบถ่ายรูป(ตัวเอง) 4.ปัตย์ไม่ค่อยบอกใคร เพราะปราณเป็นนายแบบ ปัตย์คิดว่าตัวเองอ้วนและไม่หล่อเหมือนน้องจึงไม่ชอบออกสื่อ 5.ปัตย์ระวังเป็นพิเศษเพราะตั้งใจจะไม่ให้องศารู้อยู่แล้ว ตามที่เคยได้เขียนไป
**ฝาแฝดหน้าไม่เหมือนกันบ้างเลยหรือ >> คล้ายค่ะ(ส่วนสรีระมีเขียนบรรยายไว้ตอนต้นเรื่อง)
** ไม่เอะใจในความคล้ายบ้างเลยเหรอ >> ตอนที่แล้วปราณกับปัตย์อยู่ด้วยกันไม่นานค่ะและองศาก็มัวแต่อารมณ์ขุ่นมัว อยากรู้ต้องอ่านตอนนี้ ^^ (เมื่อวานอยากจิสปอยมาก 555)
** เรื่องนี้ 29 ตอนจบ สั้นกว่าทุกเรื่อง
ปัตย์ลอบยิ้มกับตัวเอง ครั้งก่อนที่มาเขายังต้องหลบๆ ซ่อนๆ องศาอยู่เลย แต่คราวนี้เขาได้นั่งร่วมโต๊ะกับองศา เป็นความคืบหน้าแบบก้าวกระโดดสำหรับปัตย์
“อยากกินอะไรสั่ง” ปราณยื่นเมนูให้พี่ชาย
“เอาต้มยำกุ้งน้ำข้น ยำสามทหารเสือ กะเพราะไข่เยี่ยวม้า..”
“เดี๋ยวปัตย์ทานได้เหรอ” ปราณเลิกคิ้วแปลกใจ ปัตย์ทานเผ็ดได้บ้างแต่ไม่เก่ง ทานทีไรปากบวมแดงน้ำหูน้ำตาไหล
“ได้” ปัตย์สบตาน้องชาย ส่งสายตาขอร้องไม่ให้ปราณแย้งขึ้นมา เขารู้ว่าองศาชอบกินเผ็ดจากวันที่ไปกินส้มตำด้วยกัน ปราณเป็นคนจ่ายเงินแบบนี้ปัตย์กลัวองศาเกรงใจไม่ยอมสั่ง
“โอเคได้ก็ได้” ปราณพยักหน้า “ผมขอต้มจืดเต้าหู้หมูสับ ผัดผักรวมมิตรกับกุ้งกระเบื้อง”
“พี่ปราณทานจืดหรือครับ ผมนึกว่าชอบทานเผ็ดๆ” ครามเดาจากความคมเข้มของใบหน้าและบุคลิกของปราณ
“พี่ทานได้หมด” ปราณตอบเลี่ยงคำถาม “ใครอยากทานอะไรก็สั่งนะเต็มที่”
“ขอบคุณครับแค่นี้ก็พอแล้ว” เป็นอย่างที่ปัตย์คิดไว้ ไม่มีใครสั่งอาหารเพิ่มนอกจากฟ้าใส
“พี่ปราณกับพี่ปัตย์ดูสนิทกันมากนะครับ เป็นเพื่อนตั้งแต่มัธยมหรือเปล่าเห็นเรียนคนละคณะ” ครามรอให้พนักงานจดรายการอาหารเสร็จแล้วจึงถามขึ้น
“เปล่า ปราณกับผมเป็น..”
“รู้จักกันตั้งแต่เด็ก” ปัตย์หันไปมองปราณตาโต พอๆ กับณดลและฟ้าใสที่ออกอาการเหวอกับคำตอบของปราณ
“ดูๆ ไปผมว่าพี่ปราณกับพี่ปัตย์หน้าตาคล้ายกันแฮะบอกว่าเป็นพี่น้องก็เชื่อ” ภาคมองหน้าปราณกับปัตย์สลับกันไปมา
“คนชอบทักแบบนั้นสงสัยจะเป็นเนื้อคู่กันมั้ง ใช่ไหมปัตย์” ปัตย์ยิ่งเลิ่กลั่กเข้าไปใหญ่เพราะตามน้องชายไม่ทัน
“ปราณ” ปัตย์เรียกปราณเสียงเบาอยากได้คำอธิบาย แต่น้องชายเอาแต่ยิ้มร้ายๆ
“เขินเหรอ ล้อเล่นน่า” รอยยิ้มขำในดวงตาของปราณทำเอาปัตย์ใจแป้ว ปราณคิดอะไรอยู่แน่ๆ อะไรที่เขาไม่รู้และรับมือไม่ถูก
“ขอไปห้องน้ำเดี๋ยวมา” องศาลุกขึ้นยืน ปัตย์ที่ตระหนกอยู่แล้วยิ่งตื่นเข้าไปใหญ่
“อะ..อืม” ปัตย์มองตามองศาตาละห้อยจนปราณต้องสะกิดพี่ชายใต้โต๊ะก่อนที่ครามกับภาคจะสังเกตเห็น เขาไม่ได้คิดจะก้าวก่ายความรักของพี่ชายหรือขัดขวาง สิ่งเดียวที่ต้องการรู้คือองศาคิดอย่างไรกับปัตย์ ทำไมถึงเข้ามาใกล้ชิด ทำไมถึงมีอาการกับเขา หากสุดท้ายผลออกมาว่าองศาไม่ได้คิดอะไรและเขาเข้าใจผิด อย่างน้อยเขาก็จะได้ดึงพี่ชายกลับมาทัน
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
องศาวักน้ำขึ้นล้างหน้าเขาหงุดหงิดจนไม่อยากนั่งต่อ ยอมรับว่าเขาไม่ชอบใจที่เห็นกระต่ายอ้วนทำท่าสนิทชิดเชื้อกับรุ่นพี่อย่างปราณ แต่เพราะอะไร เพราะเขาคิดว่าปัตย์แอบชอบเขาแต่ความจริงไม่ใช่ จึงรู้สึกเสียหน้าอย่างนั้นหรือ หรือเพราะว่าเขา...องศานิ่งเงียบเมื่อบางคำตอบผุดขึ้นมาในใจ
..หรือเขากำลังสนใจปัตย์ บ้าน่า เขาคนที่สนใจผู้หญิงมาโดยตลอด ขนลุกกับคำว่าแฟนบอย จู่ๆ จะหันมาสนใจผู้ชายด้วยกันมันไม่ตลกไปหน่อยเหรอ เขาอาจจะคาดหวังว่าปัตย์เป็นกระต่ายอ้วนมากเกินไป พอรู้ว่าอาจคิดผิดก็ต้องเซ็งเป็นเรื่องธรรมดา มันน่าจะใช่ องศาสรุปความรู้สึกของตัวเอง
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“ปัตย์กินไหม”
“กินครับกิน!” ปัตย์สะดุ้งโหยงเมื่อปราณจี้เข้าที่เอว เสียงหัวเราะชอบใจของน้องชายทำเอาปัตย์หน้ามุ่ย รู้อยู่ว่าองศาอยู่ด้วยยังจะแกล้งให้เขาทำอะไรโก๊ะกังออกมา
“แค่นี้ต้องงอนด้วย” ปราณใช้นิ้วเขี่ยแก้มยุ้ยของพี่ชาย “รักหรอกน่าถึงชอบแกล้ง”
“รักน้อยๆ ก็ได้จะได้เลิกแกล้งเราสักที” ปัตย์พูดด้วยความเคยชิน ลืมไปว่ากลุ่มองศายังไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกัน
“พวกพี่คบกันเหรอครับ” ครามถามโพล่งขึ้น ยิ่งฟังยิ่งเห็นความสนิทสนมเขาก็ยิ่งคิดเป็นอื่นไม่ได้
“บ้าแล้ว!” ฟ้าใสตาเหลือก เกือบพุ่งเหล้าที่เพิ่งดื่มเข้าไปออกมา
“ขอโทษครับถ้าผมละลาบละล้วง มันคาใจเลยเผลอถาม” ครามรีบขอโทษขอโพยกับความไม่มีมารยาทของตนเอง
“ไม่เป็นไรถามได้” ปราณอนุญาตแต่กลับไม่ตอบ เขาพาดมือลงบนพนักเก้าอี้ของปัตย์ ชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้ากลมของพี่ชาย “เรารักกันไหม”
“ปราณ~”
“เรารักปัตย์แล้วปัตย์รักเราไหม” ปัตย์เหลือบสายตามองผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า ใบหน้าขององศาบึ้งตึง ดวงตามที่มองเขาให้ความรู้สึกเย็นยะเยือก
“ปราณไม่เห็นขำเลยหยุดเล่นได้แล้ว” ปัตย์ละสายตามาปรามน้องชายแต่ไม่ได้ผล
“ไม่ได้เล่น เราอยากรู้ปัตย์ตอบมาเร็วๆ” จมูกโด่งยื่นเกือบชิดแก้มของปัตย์ องศายกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม ในใจเดือดพล่าน เขาเป็นบ้าอะไรทำไมถึงไม่พอใจกับภาพที่เห็น
“หึหึ ดูทำหน้าเข้าน่ารักจริงๆ” ปราณยืดตัวขึ้นหมายจะแตะริมฝีปากลงบนหน้าผากของพี่ชาย แต่ต้องชะงักเมื่อมีเสียงขัดขึ้นก่อน
“ผมว่าพี่กำลังทำปัตย์อึดอัด” องศาจ้องตากับปราณ
“องศารู้ได้ยังไง ปัตย์ไม่อึดอัดหรอกรายนี้ชอบให้กวนใจ” ดวงตาแพรวพราวของปราณทำให้องศานึกอยากลุกไปกระชากปัตย์ออกมาให้ห่าง วินาทีนี้ไม่ต้องถามหาเหตุผลอีกแล้ว เขาสนใจปัตย์ องศาตอบตัวเองได้ชัดเจน
“พอแค่นี้ดีกว่าครับ”
“ถ้าไม่ล่ะ”
“หยุด~” ปัตย์ผลักหน้าปราณออกห่าง หันไปมององศาก่อนตัดสินใจพูดออกมาดังๆ “ปราณเป็นน้องชายผมเอง”
“หา!” ครามอุทานออกมาเป็นคนแรก ภาคทำหน้างงในขณะที่องศาได้แต่นิ่งเงียบเหมือนไม่เชื่อหู
“น้องชาย? พี่ปราณกับพี่ปัตย์เป็นพี่น้องกันเหรอครับ”
“โธ่ปัตย์จะรีบบอกทำไมกำลังสนุก” ปราณทิ้งตัวลงพิงพนักเก้าอี้ ทำสีหน้าเบื่อหน่ายไม่ได้ดั่งใจ
“แต่พวกพี่เรียนปีเดียวกัน” ภาคยังข้องใจ
“คู่นี้เป็นฝาแฝด ไข่คนละใบแต่อาจจะแตกต่างกันมากไปนิด” ฟ้าใสพูดปนหัวเราะ รู้ว่าพูดถึงเรื่องนี้ทีไรปัตย์หน้าหงิกทุกที
“เชื่อสิว่าการกินและการออกกำลังกายมีผล” ปราณยักคิ้วให้รุ่นน้อง เห็นชัดว่าแต่ละคนตกใจแค่ไหน
“แต่ดูไปดูมาก็หน้าตาดีทั้งคู่นะครับ” ภาคตั้งสติได้เป็นคนแรก รีบพูดเอาใจปัตย์เมื่อเห็นอีกฝ่ายหน้าง้ำ
“ผมส่องกระจกทุกวัน” ปัตย์อยากบอกว่าไม่ต้องปลอบใจเขาหรอก เขารู้ตัวดี
“ฮ่าๆ พี่ปัตย์ผมพูดจริงๆ ไม่ได้ยอ”
“ไม่เห็นจำเป็นต้องเหมือนกัน” องศาพูดเสียงเรียบสายตาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของกระต่ายอ้วน ปัตย์ทนมองตอบอยู่ได้ไม่นานต้องหลบสายตาหนี ทำไมวันนี้องศาดูแปลกๆ
“แต่พี่ปราณหลอกผมเสียสนิทเลยครับ เกือบคิดว่ากำลังจีบกันอยู่จริงๆ” ครามเชื่อไปแล้วเกินครึ่ง ดีที่ปัตย์เฉลยความจริงเสียก่อน
“นั่นสิผมยังตกใจว่าพี่ปราณชอบผู้ชายเหรอ ข่าวใหม่ข่าวใหญ่เลยนะครับ” ภาคยอมรับออกมาตรงๆ ว่าเขาเองก็เชื่อเช่นกัน
“ไม่เห็นมันเป็นเรื่องแปลกอะไร สมัยนี้แล้วถูกใจเสียอย่างเพศไหนก็ไม่สำคัญ มันอยู่ที่ใจเรามากกว่า”
“พี่ปราณพูดได้ดีมากครับ ผมเห็นด้วย” ครามยกแก้วขึ้นขอชนกับปราณ ชื่นชมความคิดาของรุ่นพี่ “ว่าแต่พี่หลอกพวกผมทำไมครับ”
ปราณหัวเราะขำสีหน้าของคราม “ไม่มีอะไรก็เห็นถามขึ้นมาว่าคบกันหรือเปล่า มีช่องให้เล่นพี่ก็เลยเล่น” ปราณพูดกับครามแต่สายตามองตรงไปยังองศา อีกฝ่ายไม่ได้มองตอบเอาแต่จ้องหน้าพี่ชายของเขา น่าเสียดายที่ปัตย์เฉลยออกมาก่อน หวังว่าที่เขาทำไปจะไม่เสียแรงเปล่า
“ผมคิดว่าผมไม่ควรไปไหนมาไหนกับพี่ปราณ” ครามบ่นออกมาดังๆ สายตาจับจ้องปราณที่โดนเจ้าของร้านทั้งขอร้องทั้งบังคับให้ขึ้นไปร้องเพลงบนเวที
“ไม่มีใครถามเหรอครับว่าทำไม” ครามเอ่ยปากถามเมื่อไม่มีใครรับมุกของเขา
“ไม่ถาม พี่รู้คำตอบก่อนเรามาเป็นปีๆ”
“ฮ่าๆ แปลว่าพี่นะเจอมาเยอะ”
“ไม่เยอะแต่ก็โสดมาจนถึงทุกวันนี้”
“วิ้ว~” ครามผิวปากหวือ
“เลยคิดได้ว่าไม่ควรไปไหนกับปราณบ่อยๆ ออร่ากลบหมดไม่มีเหลือ ไม่มีสาวมอง แร้นแค้น เหี่ยวเฉา”
“นี่เก็บกดมากใช่ไหม” ฟ้าใสแซ็วเพื่อน เมื่อณดลพูดความรู้สึกออกมาเป็นชุด
“ประมาณหนึ่งแต่ยังดีกว่าปัตย์หน่อย ขานี้โดนเปรียบเทียบเยอะ” ณดลบุ้ยใบ้ไปทางปัตย์
“เราชินแล้ว”
“อย่าบอกว่าพี่ปัตย์โสดเพราะพี่ปราณนะครับ”
“ก็ไม่เชิง” ปัตย์อึกอัก เขาไม่กล้าตอบครามว่าปราณไม่มีผลอะไรทั้งสิ้นกับความรักของเขา จะมีได้อย่างไรในเมื่อคนที่เขาชอบคือผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าตอนนี้
“โสดก็ดีอยู่แล้ว” คำพูลอยๆ ขององศาเรียกความสนใจจากทุกคน
“ดียังไงวะ ดูกูสิห่อเหี่ยวฉิบตาย” ครามไม่เห็นด้วยกับคำพูดขององศา
“คนที่ชอบจะได้มีโอกาสจีบ” ปัตย์ใจเต้นตุ้บตั้บ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ปากอิ่มเผยอน้อยๆ องศามองเพลินจนไม่ได้ยินเสียงของภาค
“ไอ้องศา!”
“หะ?”
“กูถามว่าที่มึงพูดมึงหมายถึงพี่ปัตย์หรือหมายถึงไอ้คราม”
“กูหมายถึงตัวเอง”
ฟ้าใสหันไปสบตากับณดล อยากถามเพื่อนว่าคิดเหมือนกันหรือเปล่า คำพูดขององศาฟังแปลกๆ องศาหมายถึงตัวเองเป็นโสดหรือหมายถึงตัวเองคือคนที่อยากจีบ เป็นไปได้ไหมว่าเพื่อนของเธอกำลังจะมีลุ้น ฟ้าใสตื่นเต้นแต่ต้องพยายามเก็บอาการ
“กูเริ่มงง มึงช่วยอธิบายหน่อย” ครามพยายามจับใจความแต่เขาไม่แน่ใจว่าประโยคไหนที่องศาหมายถึงตัวเอง
“ไม่มีอะไรต้องอธิบาย เพราะกูก็ยังโสด”
“เดี๋ยวนะ มึงจะบอกว่าคนที่ชอบจะได้มีโอกาสจีบมึงได้งี้”
“มึงจะอยากรู้ไปทำไม ไอ้ภาคมันยังนั่งฟังเฉยๆ “
“สรุปกูเสือก”
“พี่ก็ไม่อยากบอกว่าใช่นะ แต่พี่ว่าใช่” ฟ้าใสช่วยขยี้ เธอเองก็อยากรู้แต่เจอประโยคนี้เข้าไปขออยู่เฉยๆ ดีกว่า
“อ้วน”
“หือ?” ปัตย์มององศางงๆ เขากำลังตั้งใจฟังครามพูด จู่ๆ องศาก็หันมามองหน้า
“พรุ่งนี้ตอนเย็นทำตัวให้ว่างนะ”
“อย่าบอกว่ามึงจะไปซ้อมบอล กูขอบายขอพักร่างก่อนเถอะว่ะ เล่นเต็มเวลาแล้วล้าฉิบหาย” ครามโวยวาย ออกตัวปฏิเสธเป็นคนแรก
“ใครบอกว่ากูจะไปซ้อมบอล”
“แล้วองศาจะไปไหน”
“คิดจะเบี้ยวผมเหรอ” องศาโน้นตัวข้ามโต๊ะ จ้องเข้าไปในตาของกระต่ายอ้วน
“เบี้ยวอะไร” ใบหน้ากลมผงะหนี แก้มยุ้ยขึ้นสีแดงเรื่อ
“ไหนบอกว่าถ้าผมชนะจะเลี้ยงหนัง”
“องศาจะไปจริงๆ เหรอ” ปัตย์แอบหวังไว้ลึกๆ ว่าจะได้ไปดูหนังกับองศา แต่ก็ทำใจไว้บางส่วนว่าองศาอาจพูดเล่น
“ไม่จริงใครจะพูด พรุ่งนี้เจอกันที่คณะผมจะแวะไปรับ”
“ผมไปเองก็ได้”
“ไม่เด็ดขาด ผมขี้เกียจรอเก้อ”
“ผมไม่เบี้ยวหรอกน่า” ปัตย์ทำน้ำเสียงกระเง้ากระงอด งอนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนชอบเบี้ยวนัด
“เปล่าผมไม่ได้กลัวปัตย์เบี้ยว”
“อ้าว”
“ผมกลัวปัตย์เจออุบัติเหตุระหว่างทางมากกว่า ขี้เกียจไปตามหาตามโรงพยาบาล”
“องศา~”
“ฮ่าๆ นี่เขาเรียกว่ารู้จริง” ณดลชูนิ้วโป้งให้องศาเลยโดนเพื่อนค้อนให้วงใหญ่ ปัตย์หน้าง้ำล้อเขากันเข้าไป
องศามองปากยื่นๆ แก้มยุ้ยๆ แล้วเผลอยิ้มออกมา สเปคเขาเปลี่ยนไปมากจริงๆ ใครจะเชื่อว่าวันหนึ่งเขาจะสนใจผู้ชายขึ้นมา แถมเป็นผู้ชายกะเปิ๊บกะป๊าบ ขี้อาย ตัวกลมนิดๆ ขาสั้นหน่อยๆ แก้มยุ้ยๆ เหมือนคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า แต่ว่าโคตรน่ารัก ขอบคุณนะกระต่ายอ้วนที่ยังโสดมาจนถึงวันนี้
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
360ong_saa: @rabbitboy ราตรีสวัสดิ์ครับปัตย์กลิ้งตัวสามตลบบนเตียง เขินกับข้อความสั้นๆ ที่องศาทิ้งเอาไว้ ทำไมเขาถึงไม่ได้ยินเสียงเตือนต้องเป็นตอนที่เข้าไปอาบน้ำแน่ๆ ปัตย์ซุกหน้ากับผ้าห่มหุบยิ้มไมได้แม้แต่นาทีเดียว ทำไมองศาถึงน่ารักแบบนี้
ปัตย์ดีใจอยู่ได้ไม่นาน รอยยิ้มบนแก้มใสค่อยๆ จางหายเมื่อนึกบางสิ่งขึ้นมาได้ องศาส่งข้อความให้ rabbitboy ต่างหากไม่ใช่เขาเสียหน่อย ไลน์ของเขาเงียบสนิทไม่มีข้อความจากองศาส่งเข้ามา เฮ้อ ทำไมเขาถึงรู้สึกอิจฉาrabbitboy ขึ้นมา องศารู้ว่าrabbitboyเป็นผู้ชาย รู้ว่าrabbitboyแอบชอบแต่ยังยอมติดต่อพูดคุยด้วยไม่เคยแสดงท่าทีรังเกียจ ถ้าเขากล้าบอกความในใจเหมือนที่พิมพ์ลงไปในrabbitboyก็คงดี
ปัตย์สะบัดหน้าไปมาไล่ความคิดแง่ลบออกจากหัว ไม่เอาอย่ากลุ้ม ได้แค่นี้ก็ยังดีกว่าที่ผ่านมามากแล้ว อย่างน้อยข้อความราตรีสวัสดิ์ก็ส่งมาถึงเขา ปัตย์ยิ้มออกมาได้อีกครั้ง
rabbitboy: @360ong_saa ฝันดีครับแอปเปิ้ลของผม ปัตย์ขดตัวเป็นก้อนกลมอยู่ในผ้าห่ม โอ๊ยทำไมเขากล้าบ้าบิ่นแบบนี้ องศาเห็นแล้วจะว่าอย่างไรบ้าง หรือเขาควรจะลบออกดี ลบทันไหม
ปัตย์โผล่ศีรษะออกจากผ้าห่ม หยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างหมอนหมายจะกดลบความคิดเห็นที่เพิ่งพิมพ์ลงไป แต่เสียงเตือนดังขึ้นก่อน เขารีบกดเข้าไปดูข้อความ
360ong_saa: @rabbitboy ฝันดีครับกระต่ายอ้วน งื้อ องศาไม่โกรธ องศาตอบกลับด้วย ปัตย์ยิ้มกว้างเขินอายราวกับคนพูดมายืนกระซิบอยู่ข้างหู องศาน่ารักที่สุดไม่ไหวแล้ว ปัตย์กลิ้งตัวไปมาหยุดยิ้มไม่ได้ คิดได้อย่างไรฝันดีกระต่ายอ้วน
!!! กระต่ายอ้วน!! ปัตย์ตัวแข็งยิ้มค้าง ใจเต้นตุ้บตั้บ องศารู้ได้อย่างไรว่าเขาอ้วน! องศารู้เหรอว่าเป็นเขา! ปัตย์เกือบวิ่งโร่ไปหาปราณที่ห้องยังดีที่มีสติคิดได้เสียก่อน ต้องเป็นเพราะรูปมันแกวแน่ๆ องศาคงหมายถึงมันแกว ไม่มีอะไรหรอกน่าอย่าคิดมาก ปัตย์ลูบอกตัวเองเป็นการปลอบขวัญ กดรูปโปรไฟล์ของrabbitboyขึ้นมาดูอีกครั้งให้แน่ใจ
เห็นไหมเจ้ามันแกวกระต่ายตัวอ้วนจ้องตอบตาแป๋ว เขาเรียกองศาว่าแอปเปิ้ลองศาคงหาคำมาเรียกเขาบ้างก็เท่านั้น พู่~! ปัตย์เป่าลมหายใจออกจากปาก เกือบหัวใจวายแล้วไหมเรา ฝันดีนะสุดที่รักของผม
✪✣✤✥✦✧✣✤TBC✥✦✧✣✤✥✦✧✪
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ✿ Apple of my eye ♥ สุดที่รักของผม [ตอนที่ 30 ] 02/09/17 ✿ P.62 (อ่าน 462356 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก