หัวข้อ: อยากให้รัก ตอนที่ 6 คนบนฟ้า (ต่อจากตอนที่แล้ว)52 29/7/55

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

อย่ามาเลยพี่ทรี ไม่ใช่เพราะตัวเองเหรอ เค้าถึงเป็นแบบนี้อ่ะ แหม๋เรียกมาได้แม่หมู แม่หมูแล้วรักไหม๊ล่ะพี่ทรี

ครอบครัวสุขสันต์ พ่อแม่น้องแฝด

ไรเตอร์จ๋าวันนี้ก็จะมาต่ออีกใช่ไหม๊เอ่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[Rinze]

ขอบคุณค่ะ น่ารักจังเลย~
พี่ทรีเค้าก็ดูเป็นพ่อที่ดีนะ รักลูก รักแม่ดี
ตอนแรกแอบหมันไส้ว่ากิ๊กเยอะกิ๊น ฮ่าๆ

[cheyp]

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก

อ๊ายยๆๆๆๆ

ปลื้มอ่ะ

ชอบพี่ทรีอ่ะ ดูอบอุ่นจัง

คู่นี้ชอบมาก ขออีกๆ
 

[P★RiTŸ]

 
 

[acorntan]

มีคนรอไหมคะ

[PandP]

มีค่ะ เรารออยู่ อิอิ

[iChoCoHoLiC]

รออยู่เหมือนกัน มาได้แล้วครับ...

[P★RiTŸ]

เค้ารอ เค้ารอ เค้ารอ

[aimaim]

ถ้าลงก่อนตีสามเค้าจะรอ!! กลัวแม่ตื่นมาด่าอ่ะ เพราะเรามันเด็กติดแม่ โตจน 22 ขวบแล้วยังนอนกับแม่อยู่เลยอิอิ

[ThyRist]

แม่หมูน้อยยยยยยยยย 55+

..

[Michiyolovniiz]

เพิ่งสอบเสร็จ  มารอเเล้วค้าาา! ^[]^


อิอิ.....วันนี้อัพน้าๆ ค้า รอ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

[darling]

พี่ทรีกะแม่หมูโฟมน่ารักจริงๆ 

[fannan]

โฮ่ๆๆๆ พี่ทรีไหงกิ๊กเยอะงี้อ่ะ


แอบเหนื่อยแทนต้องคอยไล่กิ๊กอิอิ



เพิ่งสองเดือนท้องใหญ่เชียว


รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบ

[mixmix]

เข้ามารอนู๋โฟมยามบ่ายๆใกล้จะเย็นค่า 

กอดๆรัดๆนู๋โฟม  เสร็จแล้วก็วิ่งลั้ลล้าออกไปอ่านหนังสือรอ ฮ่าาาาาาาาาาา 

[august_may]

พึ่งอ่านมาถึงตอนที่มีสตอรเบอร์รี่ อันนี้พี่แตนเอามาจากความชอบส่วนตัวปะคะเนี่ย  แต่อ่านแล้วสนุกดีคะ คลายเครียด หุหุ

[Zurruz]

หายหัวไปหลายวัน ได้อ่านทีเดียว 2 ตอนรวดเลย เย้ๆ

มาต่อไวๆนะค่ะ อยากรู้ว่าจะกำจัดกฺกอันมาหาศาลนี้ยังไง

เหอๆ

[fahsai]

น่ารักๆ ๆๆๆ


ดูแลโฟมดีๆนะ

[akike]

หน้ารักดีน๊า...เมืองไทยในอนาคตงั้นหรอ
ว้าวววว  ช้านจามีวันได้เห็นไหมนะ
แต่น่ารักดีน๊า...คุณเฮียแกกิ๊กเยอะไปไหม  แต่ก้อดีที่แกชัดเจนล่ะนะ
อยากจะถามเฮียแกเหมือนกัน  อุ้มทั้งแม่ทั้งลูกแฝดพร้อมกานนี่มันหนักมากไหม  เห็นอุ้มตลอดเลย
คาดว่าท้องสองเดือนนี่เหมือนท้องสัก 9 เดือนเลยนะเนี่ย

ขออีกคำถามล่ะกัน  มีช่วงหนึ่งที่บรรยายว่านั่งเข้าห้องน้ำ
โฟมเค้าไม่ได้ยิงกระต่ายหรอ...หรือว่าปลดทุกข์หนัก  ช่วยเคลียนิดนึง

[P★RiTŸ]

มารอค่าาาา

[Michiyolovniiz]

  ( รอ ๆ อิอิ^[]^)

[YongaMO]

พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ ๆ ชอบเรื่องนี้มาก   

[monoo]

ยกมือรอค่า 

[aimaim]

  มานั่งรอ ค่ะ

[sa~waii]

เค้าก็รอน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[acorntan]

ห๊าว.....  แจ๊บ ๆ  สวัสดีครับทุกคนผมกำลังนั่งรถกลับมาจากการตรวจครรภ์ระยะย่างเข้าสู่เดือนที่ 2 ของผู้ชาย  แต่อายุของเด็กในท้องเท่ากับวัย  4 เดือนของผู้หญิง  ยังจำกันได้ใช่ไหมครับ  ตอนนี้ผมเลยต้องแบกพุงหลามใหญ่โตมากมายกว่าเดิม  ชาวบ้านเค้าท้อง 4 เดือนโตขนาดไหนของผมก็ใหญ่กว่าเค้าเท่าหนึ่งประมาณนั้น

   มีคนฝากมาถามผมว่าลูกดิ้นมันเจ็บมากเลยหรอ  เมื่อก่อนผมก็ไม่รู้หรอกครับจนมาเจอกับตัวเอง  ตอนที่ดิ้นครั้งแรกมันจุกมากกว่าอาจเป็นเพราะผมตกใจด้วยมันเลยทำให้ผมรู้สึกว่าลูกดิ้นแรง  แต่พอเค้าสับขาหลอกกันสองพี่น้องในท้องบ่อย ๆ ผมก็ค่อย ๆ ชินไป  นี้ 4  เดือนยังสับขาหลอกกันขนาดนี้  ผมไม่อยากคิดว่าถ้าเดือนหน้าลูกผมไม่เตะท้องเหมือนซ้อมกระสอบทรายเลยหรือเปล่า

   พูดถึงผลการตรวจลูกของผมนอนตีพุงอ้วนในท้องเชียวครับ  ส่วนเพศไอ้ผมนะรู้อยู่เต็มตูดว่าเป็นผู้ชายแต่ไอ้ตัวพ่อมันไม่รู้ก็เลยทุรนทุราย  ใคร่รู้ว่าลูกเป็นชายหรือหญิงเพื่อจะได้เตรียมห้องเตรียมของให้ลูกทัน  แต่ลูกชายของผมมันแต๊บขาหนีบไว้แน่นไม่ให้ลุงหมอแอบจิตดูอะไรของเค้า  ผลก็คือ  ไม่ว่าจะเป็นนักข่าว  ปู่กับย่า  และนักศึกษาแพทย์ที่อยากให้ผมสละร่างเป็นอาจารย์ใหญ่ต่างผิดหวังไปตาม ๆ กัน

   “พี่ทรี...หิวข้าวแล้ว”  ช่วงนี้ผมหิวง่ายครับ  กินอะไรก็อร่อย  อ้วกก็น้อยลงมาหนักตรงชอบเวียนหัวตอนเช้า  แล้วก็ปวดหลัง  บางวันถึงขึ้นเป็นตะคริวด้วยเหตุนี้พี่ทรีเลยไปทำงานสายทุกวันเพราะต้องรอผมนอนอิ่มแล้วลุกกินลูกเดยกับนมทุกวันก่อนแล้วค่อยออกไปทำงาน  บ้างก็หนีบผมไปทำงานด้วยเลยก็มี

   “เดี่ยวก็ถึงแล้วใจเย็น ๆ นะ...พี่นัทดาป  ต้นข้าว  เอม  แล้วก็ซองไว้ที่ร้านอาหาร  ทีแรกกะจะเอารูปไปอวดไอ้พวกนั้นให้ดูว่าได้ลูกชาย...แต่ลูกขี้อายเลยทำให้พ่อหน้าแตก”  นี้เป็นอีกอาการของไอ้คุณสามีครับ  คือ  เห่อลูกมากเกินควร  เห่อเกินความจำเป็น  เพราะผมเป็นผู้เดือดร้อนกับพฤติกรรมโดยตรง

   “แล้วทีนี้จะเอาอะไรไปอวดพวกพี่ ๆ เค้าละ...”

   “ก็เอาลูกในท้องของโฟมไปอวดไง”  เอาเข้าไปครับเห่อได้อีก  ไม่ถึง 15 นาที คนขับรถก็พาผมกับไอ้คุณสามีมาห้างเดิมที่เค้าพาผมมาซื้อผ้าไปถ่มที่คราวก่อน

   ผมค่อย ๆ ลงจากรถช้า ๆ ด้วยน้ำหนักด้านหน้ากับด้านหลังไม่เท่ากัน  เวลาจะลุกจะนั่งเลยต้องกะน้ำหนักให้ถูก  ผมอยู่ในชุดเอี้ยมสีขาวเสื้อยืดสีเขียวอ่อน  แล้วก็ใส่เสื้อกันหนาวมีหมวกทับไปอีกที  รวมๆ เสื้อผ้าของผมก็หนักอยู่แล้ว  ไหนจะหนักคอเพราะสร้อยพระเกือบ 10 บาท  นาฬิกาโคตรแพงอีก 1 เรือน  แหวนนิ้วนางที่ผมประเมินค่าไม่ได้อีก 2 วง  ตุ้มหูเพชรคงไม่เกิน 1 กะรัต อีก 1 ข้าง  พวกคุณไม่ต้องว่าผมเวอร์หรอกครับ...ผมไม่ได้เต็มใจจะแต่งแต่โดนจับแต่ง  ฉะนั้นผ่าน!!

   ไอ้พี่ทรีวันนี้ไม่ได้ใส่ชุดสูธหรอกครับ  แต่เค้าแต่งตัวสบาย ๆ เพื่อพาผมมาตรวจครรภ์แทน  ไอ้พี่ทรีประคองผมให้เดินไปเรื่อย ๆ ช้า ๆ  หันมามองผมเป็นระยะเวลาผมเงียบเพราะปวดหลัง

   “เป็นไงเดินแค่นี้เหนื่อยไหม”  ผมเงยหน้าไปมองไอ้พี่ทรีที่คอยโอบเอวประคองผมอยู่

   “ไหว...ไม่ต้องห่วงมากขนาดนั้นก็ได้  ท้องไม่ได้พิการจะเดินแล้วเป็นอะไร”  ไอ้ผมก็เขินแหละครับ  ก็พ่อคุณเล่นมายิ้มหวานให้ผมไม่เกรงใจชาวบ้านชาวช่องที่หยุดดูเราสองคนกระหนุงกระหนิงกันไม่ห่าง  มึงไม่ต้องมายิ้มเลย.....

   “ก็โฟมตัวเล็กแบบนี้จะไม่ให้พี่ห่วงได้ยังไง  กินข้าวก็เยอะทำไมโตแต่ท้องโฟมไม่ยอมโตตามเลย  หรือว่าลูกแย่งสารอาหารไปหมด”  มึงจะว่ากูเตี้ยใช่ไหม...

   “แหม๋...พ่อสูงชะรูด  พ่อเปรตวัดสุทัศน์   พ่อลำไพ่ใบตาล  ที่เป็นแบบนี้เพราะใครกันละ”  ผมฉุนเลยครับมาว่าผมเตี้ยได้ยังไง  พวกมันสูงเกินมาตรฐานชายเอเชียต่างหาก..พวกลืมกำพืด

   “แนะ ๆ  งอนแบบนี้แสดงว่าหิวใช่ไหม  ปะ ๆ ...ร้านข้างหน้านี้แหละเราจะได้เอาข้าวให้ลูกกินกัน”

   “ใครบอกว่างอน  ชิ!”  พวกผมสองคนเดินเข้ามาในร้านก็พบกับพนักงานต้อนรับที่เข้ามาสอบถามเป็นอย่างดี  ไอ้พี่ทรีประคองผมให้เข้าไปยังห้องที่จองเตรียมไว้  และได้รู้แล้วว่าบรรดาเพื่อน ๆ ได้มากันครบแล้ว  ไอ้พี่ทรีเปิดประตูให้ผมก่อนแล้วค่อยมาประคองผม  แต่ทันทีที่ผมกับไอ้พี่ทรีก้าวเข้าไปผมก็เจอกับชะนีฝูงใหญ่ ๆ เลยครับ

   “พี่ทรี!  ทรีคะ!  ทรีขา!  พี่ทรีฮะ! ทรี!”  ประโยคเหล่านี้คือบุคคลที่ผมไม่อาจทราบนามได้  แต่ที่แน่ ๆ พวกเค้ารู้จักไอ้สามีของผมเป็นอย่างดี  จากอาการลุกจากเก้าอี้กระดี้กระด้าเข้ามายื้อแย่งไอ้คุณสามีกันอย่างดุเดือด 

   ผมถูกเบียดให้ออกนอกวงการเลือกคู่ผสมพันธ์  ไม่ว่าจะชายหรือหญิงต่างหมายปองพ่อควายพันธุ์ดีของผมทั้งนั้น  ไอ้ควายเผือกเอ๊ย!  ต้นข้าวเข้ามาประคองผมให้ห่างจากเทศกาลหาผัว  เมื่อผมเข้ามานั่งบนเก้าอี้สายตาของผมก็หาเรื่องไปสบตากับพี่ซองคู่กรณีที่ยิ้มเยาะผมอย่างออกนหน้าออกตา

   “โฟม..ในเย็น ๆ นะ”  ต้นข้าวเข้ามาลูบแขนผมปลอบ ๆ ไอ้ผมนะไม่รู้สึกอะไรมากมายหรอกครับ  ถ้าผมออกอาการนั้นหมายถึงผมกำลังเต้นไปตามเกมส์แย่งผัวกับพวกเค้าอยู่

   “ไม่เป็นไรหรอกต้นข้าว...  เอ๊า!  สั่งอาหารรึยังโฟมหิวจะแย่แล้ว”  ผมเปิดเมนูแล้วกวักเรียกบริกรที่ยืนมองผัวผมโดนชะนี กับกระทิงขวิดแย่งกันอยู่

   “ต้นข้าวช่วยเลือกนะ”  ผมพยักหน้าแล้วจิ้มไอ้รูปที่น่ากินมาลอง  พอสั่งเสร็จก็นั่งพิงเก้าอี้หันไปมองละครสัตว์หน้าประตูอย่างขำ ๆ

   “ทรีคะ...วันนี้เราไปเที่ยวด้วยกันนะคะ”  ผู้หญิงหน้าตาดี นมใหญ่ไซด์มหาลัยครับ

   “ทรีขา.....เราไปหาเรื่องสนุก ๆ ทำดีกว่าคะ”  คนนี้เปรี้ยวไปหน่อยครับ  แต่นมมหาลัยสู่สีมีรสนิยมดี

   “พี่ทรี.....ทำไมพี่ทำกับแก้วแบบนี้หละคะ  ฮือ...”  คนนี้สวยแบ๊วน่ารักดีครับ  ให้อารมณ์โลลิคอนดี

   “ผมยังไงก็ได้แค่พี่ไม่ทิ้งผมก็พอ”  หล่อน่ารักขาว  บอบบางแต่ตัวโตกว่าผมหลายขุม

   “ทรีไหนคุณเคยบอกกับผมว่าคุณจะไม่แต่งงานกับผู้ชาย  แล้วนี้มันหมายความว่ายังไง”  คนนี้หน้าสวยจนแยกไม่ออกว่าเป็นหญิงหรือชาย

   ผมมองไอ้ผัวสาธารณะสมบัติกันไปทางนั้นที  ทางนี้ที...แอบเหลือบมองผมเป็นพัก ๆ ผมก็แค่ยิ้มให้ก็แค่นั้น  อาหารค่อย ๆ ลำเลียงเข้ามาบนโต๊ะจนเต็ม  ไอ้ผัวสาธารณะก็ยังไม่สามารถตกลงคิวกับบรรดาเมีย ๆ ของเขาเสร็จ  ผมหิวเกินจะรอเลยขอหม่ำข้าวก่อน  จริง ๆ ผมนะรอได้แต่ลูกนี้สิไม่อยากรอ

   “ไม่หึงหรอ..”  ผมเงยหน้ามองพี่ซองที่คีบอะไรสักอย่างมาให้ผม  ผมก้มลงขอบคุณไม่กล้าพูดทั้งๆ ที่ข้าวยังเต็มปาก  มีแต่ผมนะครับกินข้าว..คนอื่นเค้ากินอาหารไก่กัน

   “ถามใจพี่เองดีกว่าครับว่าไม่หึงหรอ... คนมาก่อนเจ็บก่อนไม่ใช่หรอฮะ”  ผมตักผัดผักให้พี่ซองบ้างเป็นการตอบแทน 

   “เจ็บนะมันเจ็บ  แต่พี่ทำอะไรไม่ได้เพราะเราก็แค่เพื่อนกัน”  ผมจับน้ำเสียไงว่าพี่ซองก็คงรู้สึกไม่ดีมากหรอกครับ
   “แล้วพี่จะให้ผมทำยังไง...ผมไม่อยากไปตบตีชาวบ้านหรอกคะ  ดูโง่ๆ ไงไม่รู้” 

   “ก็ใช่วิธีของคนฉลาดสิ”  วิธีของคนฉลาด...วิธีของผมคือ  นิ่ง  และเงียบไงครับพี่ซอง

   “ก็ผมกำลังทำอยู่ไง....ถ้าพี่พอจะเห็นก็แสดงว่าพี่ฉลาดไงครับ”  ผมก้มหน้าก้มตากินข้าวอีกครั้ง  บางครั้งพี่เอมกับพี่ดาปก็ชวนคุย  ส่วนต้นข้าวออกแนวอยากไปออกแรงแย่งไอ้ผัวของผมออกมาจากฝูงชนมากกว่า  จนผมกินเสร็จแถมซัดนมร้อนไปอีกถ้วย  แถมตอนนี้ยังมีองุ่นในมือกินไปดูหนังสดไปสบายใจจริง ๆ ครับ

   “พี่ทรีมากินข้าว...”  ผมนั่งพิงกับเก้าอี้เรียกไอ้พี่ทรีขึ้นมาดื้อ ๆ  ทั้งชะนี  ทั้งกระทิงตาหยุดการกระทำใด ๆ ต่อควายเผือกของผม

   “เดี๋ยวนะโฟม..”

   “ผมบอกมากินข้าวไง”  ผมยิ้มให้พวกบรรดาเมียเก็บของไอ้ผัวผม  ปากก็เคี้ยวองุ่นไปด้วย  ไอ้พี่ทรีเดินเข้ามาหาผมช้า ๆ เลยทำให้ชะนีนางหนึ่งสาวเท้ายาว ๆ มาหาผมก่อน

   “ทรีเป็นของทุกคน  อย่ามาทำเบ่งแถวนี้นะ..อย่าคิดว่าท้องแล้วฉันจะกลัวนะ!”  ผมมองเจ๊คนนั้นนิ่ง ๆ แถมยิ้มให้ด้วย

   “ผมไม่ได้ขัดขวางอะไรนี้ครับ  ผมแค่เรียกมากินข้าว...ผมไม่ได้อวดเบ่งด้วย  ผมเข้าใจพวกที่พบกับความผิดหวัง  อยากได้ก็เอาไปครับ..แต่ถ้าเค้าไม่ไปจะมาว่าผมก็ไม่ได้”  ผมจ้องหน้าไอ้พี่ทรีให้นั่งลงข้าง ๆ ผม  ผมยิ้มให้ไอ้สามีสาธารณะสมบัติหวาน ๆ

   “โฟม..คือ”  ผมยกนิ้วทาบทับกับริมฝีปากของไอ้พี่ทรีไว้  ผมโน้มตัวไปหอมแก้มไอ้พี่ทรีช้า ๆ แล้วกระซิบว่า

   “กลับบ้านมึงตาย....”

[acorntan]

พิมพ์ได้เท่านี้จริง ๆ คะ  พอดีบาดเจ็บที่นิ้วมือเล็กน้อยเพราะโง่นิดหน่อย  เอาเล็บไปเกี่ยวกับตู้เอกสารทำให้เนื้อเล็บเปิดและเลือดสาดกระจาย  มันเจ็บงะ...เจ็บที่เล็บทำไมมันเจ็บยิ่งกว่าโดนที่อื่นไม่รู้

[P★RiTŸ]

เอาให้ตายคาทีนเลยนะโฟม
เพราะไอ้พี่ทรีแหละ ทำอะไรไม่เด็ดขาด
ตอนนี้โฟมอาจจะแค่โดนด่าโดนว่าจากเมียเก่าไอ้พี่ทรี
แต่อีกหน่อยโฟมอาจจะต้องเจ็บตัวก็ได้ใครจะไปรู้
ถ้าไอ้พี่ทรีมันยังไม่คิดจะทำอะไรให้จบๆไปซักที
+1ให้พี่แตน หายเจ็บไวๆนะคะ

[acorntan]

เอาไว้จะมาชดใช้ 2 เท่าตอนต่อไปนะคะ

[iforgive]

สมควร  น่ารำคาญว่ะเรื่องแค่นี้จัดการไม่ได้
จนโฟมกินข้าวเสร็จแล้ว  ยังอะไรกันอยู่ได้
หนีไปอยู่บ้านคนอื่นเลยดีกว่า  อย่างต้นข้าวอะไรแบบนี้  เซ็ง

[mixmix]

หายไวๆนะคะไรท์เตอร์ แค่คิดก็เจ็บตามแล้ว เพราะเคยโดนคล้ายๆแบบนี้เหมือนกัน  

ส่วนคุณพีทรีก็นะ สรุปเหมือนจะยังเหมือนเดิม แก้ปัญหาอะไรไม่ได้เลย ใช้ไม่ได้ๆ  

กอดรัดฟัดเหวี้ยงนู๋โฟม น่ารักจริงๆนะเรา   ยังไงก็อย่าเพิ่งไปหวั่นไหวกับพี่ทรีน๊า ไม่อยากเห็นนู๋โฟมเจ็บอ่า