บทที่ 19 มาแล้วครับ เมื่อบิ๊กปะทะกับไบรท์ กับสงครามหัวใจเล็กๆ ที่มีแทนอยู่ตรงกลาง
จะเป็นอย่างไร มาดูกันต่อได้เลยครับ^^
*********
Chapter 19เป็นไปตามที่คาด การที่หน้าผมช้ำ มือซ้ายพันแผลอยู่ ทำให้ทั้งครู รุ่นน้อง รุ่นพี่ ต่างตกใจว่าผมไปทำอะไรมา ผมได้แต่เล่าไปว่าผมโดนลูกหลงคนตีกัน แต่คนที่ดูจะหงุดหงิดที่สุด ก็คงหนีไม่พ้นคนนี้
“แทน!!! พาเราไปหามัน มีอย่างที่ไหน เรื่องของตัวเองแท้ๆ แต่ทำให้แทนเจ็บตัวได้ เราจะไปกระทืบมัน!!!” ไบร์ทเดือดมากกว่าที่ผมคิด หลังจากที่ผมเล่าเรื่องทั้งหมดแบบชัดเจนถึงที่มาที่ไป ว่าทำไมผมเจ็บตัวแบบนี้
“แต่มันก็ไม่มีอะไรแล้วนะ เราแค่พักอาทิตย์กว่าๆ ก็กลับมาปกติแล้ว” ไบร์ทไม่ต้องเหวี่ยงขนาดนั้นก็ได้
“แทน...เราขอเลยนะ เลิกยุ่งกับเพื่อนที่แทนติวให้เถอะ หาเรื่องเดือดร้อนเกือบตายแบบนี้ มันใช้ได้ที่ไหน” ไบร์ทใจเย็นๆ ก่อน
“แต่ถ้าเค้าไม่ช่วยเรา หรือเค้าหนีไปเลย เราก็ไม่รอดจริงๆ นะ อีกอย่าง เค้าก็ไม่ได้เป็นคนไม่ดีอะไรแบบนั้นนะ” ไบร์ทเหวี่ยงมือแบบคนหงุดหงิดใส่ผม
“เราเข้าใจอะ แทนชอบมัน แทนเลยเข้าข้างมัน ใช่ซิ เราก็แค่เพื่อน เตือนอะไรไม่ได้อยู่แล้ว!!!” ไบร์ท อย่าพาลแบบนี้ซิ!!!
“ไบร์ทพาลกับเรา” ไบร์ทหันควับมาหาผม
“แล้วแทนละ ทำไมต้องปกป้องคนแบบนั้นด้วย” ผมถอนหายใจใส่ ก่อนจะเดินหนีไป
ผมคิดว่าผมเล่าหมดดีๆ แล้วนะ ว่าเรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นจากอะไร ไบร์ทก็ตัดสินบิ๊กอย่างไม่ยุติธรรม เพียงเพราะผมเจ็บตัว แต่ผมไม่โกรธไบร์ทหรอก คนนอกเวลามองเรื่องนี้ ก็มองว่าบิ๊กเป็นตัวปัญหานั้นแหละ
“โอเคๆๆ เราขอโทษ” ไบร์ทวิ่งมาดักหน้าผมอย่างรวดเร็ว
“เราเป็นห่วง ก็เท่านั้นเอง” ผมเข้าใจ แต่ผมไม่ชอบท่าทีที่ไบร์ททำเมื่อสักครู่นี้เลย
“แล้วแทนช่วยเหลือตัวเองได้เหรอ มือเหลือข้างเดียวแบบนี้” ถ้าผมบอกว่าใครดูแลผม ไบร์ทคงเหวี่ยงผมต่อ
“บิ๊กดูแลให้สัปดาห์นึง” ไบร์ทเอากำปั้นทุบเสาทันที นั้นไง เหวี่ยงผมอีกแล้ว
“ตามสบาย เรามันไม่สำคัญไรแล้วนี่” ไบร์ทเดินหนีผมกลับห้องเรียนตัวเองไปแล้ว
ผมไม่ชอบให้ไบร์ทเป็นแบบนี้เลย แต่ผมคงทำอะไรไม่ได้ เพราะไบร์ทคิดยังไงกับผม ผมก็รู้ ไบร์ทโกรธผมเพราะความเป็นห่วงผม แต่ผมไม่เป็นไรแล้ว...ก็ไม่อยากให้ไบร์ทเป็นแบบนี้เหมือนกัน
พอถึงพักเที่ยง ไบร์ทมาหาผมที่ห้อง ในมือหิ้วกล่องข้าวมาวางที่โต๊ะผม แต่สีหน้าไบร์ทเหมือนยังไม่หายโกรธผมอยู่ดี ก่อนจะเปิดกล่องข้าว แล้วป้อนให้ผม
“เราซื้อข้าวมาให้ มือแทนคงไม่สะดวกจะไปซื้อข้าวมาทานหรอก” ไบร์ทถือช้อนจ่อปากผมอยู่ ผมอ้าปากทานตามที่ไบร์ทป้อนมา
“ยังโกรธเราเหรอ” ไบร์ทพยักหน้า
“แล้วซื้อข้าวมาให้เราทำไม” ไบร์ทตักคำต่อไปป้อนผมต่อ
“ถึงจะโกรธ แต่เราก็รักแทนเหมือนเดิมนั้นแหละ แค่อยากให้แทนฟังแล้วทำตามเราบ้าง” ไบร์ทตักคำต่อไปรอผมเคี้ยวให้เสร็จก่อน
“เราแค่ไม่อยากให้แทนอยู่ใกล้กับคนแบบนั้น เราไม่ไว้ใจมัน” ผมเข้าใจนะไบร์ท เอว่าผมไม่พูดต่อแล้วกัน
“แต่เราก็คงห้ามไรแทนไม่ได้ ขออย่างเดียวละกัน ถ้าเกิดอะไรขึ้น เรียกเราก่อนมันได้เปล่า” ผมปล่อยไบร์ทพูดแล้วกัน กลัวว่าถ้าพูดแล้วจะไปทำให้อารมณ์ไบร์ทพุ่งไปอีก
“เย็นนี้ต้องไปล้างแผลเปล่าแทน” ผมพยักหน้า
“งั้นเดี๋ยวเราไปเป็นเพื่อนแทนนะ” แต่ว่า....ไบร์ท คือ....
ตอนเลิกเรียน ไบร์ทที่ยังหน้าบูดเป็นตูดก็มายืนส่งผมที่ริมสนามบอลของโรงเรียน บิ๊กกำลังมารับผมไปหาหมอเพื่อล้างแผลตามที่นัดไว้ แล้วบิ๊กในชุดเสื้อยืดคอกลม กางเกงยีนส์ รองเท้าขับมอไซค์ พร้อมกระเป๋าคาดอกใบประจำ ก็มาจอดริมสนามของโรงเรียนตามที่นัดไว้
ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง เพื่อนร่วมรุ่นผม ที่เดินผ่านไป หลายคนถึงกับมองบิ๊กที่กำลังจอดน้องถ่านแบบต้องเหลียวกลับมาดู สาวๆ บางคนถึงกับซุบซิบอย่างตื่นเต้น เว้นแต่ไบร์ท ที่ตอนนี้มองบิ๊กด้วยหางตาแบบหัวจรดเท้า
“สวัสดีครับ นายคงเป็น บิ๊ก ที่มาให้แทนติวที่ห้องใช่มะ” บิ๊กที่พึ่งถอดหมวกกันน็อคออก พยักหน้าให้ น้ำเสียงของไบร์ทบอกถึงความไม่เป็นมิตรอย่างแรง บิ๊กยื่นมือให้ไบร์ทเช็คแฮนด์
“ใช่แล้วครับ แล้ว...” ทั้งคู่จับมือกันอยู่
“เราชื่อไบร์ท เป็นเพื่อนสนิทของแทน” ทั้งคู่ยังไม่ปล่อยมือกันซะที ทั้งคู่ไม่ได้จับมือ แต่ทั้งคู่กำลังแข่งกันบีบมือ แล้วไบร์ทก็รู้สึกเจ็บก่อน ในขณะที่บิ๊กยิ้มเหี้ยมๆ ให้
“ขอโทษด้วย เราเช็คแฮนด์แรงแบบนี้แหละ ถ้าบีบแรงไป ก็ขอโทษด้วยนะ” ใบหน้าของบิ๊กตอนนี้ กวนประสาทตามแบบคุณชายที่ไม่กลัวใครจริงๆ
“ก็ไม่เจ็บเท่าไหร่นะ เพราะเราเข้าใจว่าคนอย่างนาย ใครอยู่ด้วย ก็ต้องเจ็บตัวบ้างเป็นธรรมดา” ไบร์ท...พอเลย ผมรีบเดินไปที่น้องถ่านทันที รีบไปจากตรงนี้ก่อนที่ทั้งคู่จะทะเลาะกันดีกว่า
“เราพาแทนไปล้างแผลก่อนนะ อ้อ!!! ถ้าอยากด่าเรา ด่ามาตรงๆ ก็ได้นะ การพูดอ้อมค้อม มันเหมือนจะหล่อ แค่เหมือนจริงๆ” น้ำเสียงที่เรียบเย็นว่าปกติ ทำให้ไบร์ทโถมหมัดขวาเข้าบิ๊ก แต่ไม่ทันที่ผมจะอ้าปากห้าม มือซ้ายของบิ๊กก็รับหมัดไบร์ทไว้ได้ทัน แถมทำไบร์ททรุดจนคุกเข่าตรงหน้า
“หมัดนายช้าไปนะ มือก็อ่อนเหมือนไม่เคยต่อยคนมาก่อน เราไม่ถือสาละกัน เพราะนายก็คุกเข่าขอโทษเราแล้ว” สีหน้าไบร์ทเจ็บปวดอย่างยิ่ง บิ๊กยังคงใช้ฝ่ามือบีบมือที่กำหมัดของไบร์ท แล้วกดลงจนเจ้าตัวทรุดลงไปคุกเข่าเพราะเจ็บจนยืนไม่ได้
“พอนะ ทั้งคู่เลย บิ๊กหยุดนะ เราขอร้อง!!!” บิ๊กปล่อยมือออก แล้วเอามือซ้ายที่กำเมื่อครู่ไปลูบหัวไบร์ทเหมือนเช็ดมือ
“กูจะไม่ให้มึงอยู่ใกล้ๆ แทน คนสกปรกอย่างมึง อยู่กับใครก็เดือดร้อน” ไบร์ทลุกขึ้นสบถใส่บิ๊กต่อ
“ไบร์ท!!!!” ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะไบร์ท
“ไปเถอะแทน ไปช้าเดี๋ยวรอคิวนานนะ” บิ๊กหยิบหมวกกันน็อคของผมที่คาดไว้กับเบาะหลังมาสวมให้ผม แล้วสวมหมวกของตัวเอง บิ๊กหันไปบอกกับไบร์ทหลังจากคร่อมรถกับสตาร์ทเครื่องแล้วว่า
“เราดูแลแทนได้ดีไม่แพ้นายแน่นอน แล้วนายจะเห็นเองว่าเราทำได้ดีกว่า” บิ๊กตบกระจกหมวกกันน็อคลง ก่อนจะขับออกไปช้าๆ ผมมองเห็นไบร์ทยืนดูจากกระจกมองหลัง ถึงจะเห็นหน้าไม่ชัด แต่ไบร์ทคงไม่พอใจอย่างแน่นอน
ที่น่าแปลกใจคือ วันนี้บิ๊กขับน้องถ่านช้ามาก จังหวะที่ติดไฟแดง ก็ดึงมือผมทั้งสองข้างให้โอบลำตัวให้แนบชิดกว่าปกติเช่นกัน
ขอบใจที่บิ๊กพยายามใจเย็นกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทั้งที่บิ๊กไม่จำเป็นต้องใจเย็นด้วยซ้ำ
………………..
ผมแอบโกรธไบร์ทนะ แต่ผมต้องท่องไว้ว่า
“นั้นเพื่อนสนิทแทน” ถึงการเจอกันครั้งแรกจะไม่ค่อยดีนัก แต่ผมก็ต้องรักษาความสัมพันธ์กับคนๆ นี้เอาไว้ เพราะแทนอยู่โรงเรียนเดียวกับไบร์ท ถ้าให้เพื่อนแตกคอเพราะผม คงเป็นบาปซ้ำซากที่ผมทำกับแทนนั้นแหละ
ผมคิดเรื่องนี้เรื่อยเปื่อยระหว่างที่รอแทนทำแผลให้เสร็จ ผ่านไป 20 นาที แทนกลับออกมาจากห้องฉุกเฉิน พร้อมกับผ้าพันแผลที่บางลง แทนมีเหงื่อซึมตามคอ รู้เลยว่าแสบขนาดไหนตอนล้างแผล
“เราขอโทษแทนไบร์ทด้วยนะ” แทนเอยขึ้นตอนเรากำลังเดินกลับไปหาน้องถ่านกัน
“ไม่เป็นไรหรอก ถ้าเราเป็นเพื่อนสนิทแทน เราก็คงอารมณ์เดียวกับไบร์ทแหละ” ก็พอเข้าใจไบร์ทเค้าอะนะ
“ไบร์ทคงชอบแทนมากนะ” ผมรู้สึกได้ว่า ไบร์ทออกตัวแรงเกินกว่าจะแค่เพื่อนธรรมดา
“อือ...ไบร์ทก็บอกว่าชอบเรา” สนิทกันแบบนี้ แทนก็คงมองไบร์ทพิเศษนั้นแหละ
“เราว่าก็ดีนะ ไบร์ทก็หน้าตาดี อยู่ทีมเดียวกัน แถมเทคแคร์ดี ไม่มีประวัติเสีย ไม่ชอบเหรอ” แทนไม่ตอบอะไร จนเราทั้งคู่เดินมาถึงรถกันละ ผมเริ่มสวมหมวกกันน็อคให้แทน
“เราหิ้วเสื้อผ้า ตารางเรียน มาอยู่กับแทนอาทิตย์นึงนะ เราช่วยแทนหมด เว้นเรื่องเดียวนะ...ช่วยสอนการบ้านเราด้วย” อย่างอื่นผมทำได้ แต่การบ้านเนี่ย ผมโง่อยู่
“นึกว่าอะไร ง่ายๆ เดี๋ยวสอนให้นะ” ผมใส่หมวกให้แทนเสร็จละ ผมใส่บ้างก่อนจะขึ้นคร่อม แล้วให้แทนซ้อน
ผมแวะซื้ออาหารเย็นแถวคอนโด ก่อนจะกลับเข้าห้อง หลังจากทานเสร็จ ล้างจานเสร็จ แล้วลงมือทำความสะอาดห้อง ซักผ้า รีดชุดนักเรียนของแทน ตามด้วยขัดห้องน้ำให้ ได้เวลาอาบน้ำให้แทนแล้ว
“เมื่อวานก็เห็นหมดแล้ว ยังจะเขินอีกเหรอ” แทนมองหน้าผมตรงๆ แต่แก้มยังแดงอยู่
“ก็บิ๊กถอดหมดแบบนี้...เราก็ตื่นเต้นซิ” บอกแล้ว ผมมันหล่อ ขั้วตรงข้ามผมทุกเพศ ยังไงก็ตื่นเต้นหมด
“เสมอภาคไง เมื่อวานเราใส่กางเกงใน วันนี้เราถอด จะได้ไม่เอาเปรียบ อีกอย่าง เสร็จแล้วเราอาบต่อได้เลย” แทนยังคงหน้าตรง ไม่มองขึ้นหรือลง ให้ผมทำความสะอาดทั้งตัวต่อไป
“รู้เปล่าแทน เกิดมาไม่เคยอาบน้ำให้ใครเลยนะ แทนนี่คนแรกเลยแหละ” แทนได้แต่ตอบรับในลำคอออกมา
ยิ่งแทนเขินอาย ผมยิ่งแกล้ง ไม่ว่าจะไล่ถูวนท่อนกลาง ลูบไล้ก้นสลับขยำเล่น แทนโวยวายว่าอย่าแกล้ง แต่ผมไม่สน ยิ่งแกล้งยิ่งมันส์ เอาน๊าแทน เราไม่เอาไปเล่าให้ใครฟังหรอก แค่อาทิตย์เดียวเองๆๆ
“ฝากไว้ก่อนนะ ทีหลังจะเอาคืน!!!” รีบมาเอาคืนนะครับ ตอนนี้เราเป็นต่อ แกล้งได้ทั้งที จะปล่อยไปได้ไง : P
………………..
ครบอาทิตย์แล้ว...วันนี้นัดตัดไหมแล้ว บิ๊กดูแลผมดีมากนะ ไม่ต้องทำอะไรเลยนอกจากสอนการบ้านให้บิ๊ก ทุกเช้า บิ๊กจะอาบน้ำให้ผม แต่งตัวให้ตั้งแต่สวมเสื้อ ติดกระดุม ใส่กางเกงทั้งในและนอกให้ เข็มขัด ถุงเท้า ใส่ให้หมด แล้วเตรียมอาหารเช้ารอไว้ให้ผมทาน ก่อนที่บิ๊กจะจัดการตัวเองแล้วมากินข้าวหลังผมทานเสร็จ ตามด้วยล้างจานให้ก่อนออกไปเรียน วันเสาร์ อาทิตย์ บิ๊กก็ลงมือทำความสะอาดห้อง ซักผ้า แบบไม่หยุดพักทั้งวันให้ผม แถมเปลี่ยนหลอดไฟให้ผมด้วย
แน่นอนว่าเป็นภาพที่แปลกตาสำหรับหลายคนในโรงเรียนผม ที่มีมอไซค์คันใหญ่สีดำ กับสารถีในชุดนักเรียนโรงเรียนดังกลางเมือง ที่รวมคุณหนู คุณชายแทบจะทั้งโรงเรียนเอาไว้มาส่งผม เพื่อนๆ ในห้อง รุ่นพี่ รุ่นน้องหลายคนก็มาถามว่าใคร สาวๆ หลายคนถึงกับอยากให้ผมแนะนำบิ๊กให้รู้จัก แต่คนที่ดูจะหงุดหงิดที่สุด ก็คงหนีไม่พ้น...
“มอไซค์ใหญ่ๆ ที่ไอ้นั้นมันขับ อันตรายจะตาย นั่งไปไม่กลัวตายเหรอ” ไบร์ทก็ยังคงหาเรื่องว่าบิ๊กต่อไป หลังจากผมทานข้าวเที่ยงที่โต๊ะเรียนตัวเองเสร็จ
“ถ้าเราตาย เราคงไม่อยู่ตรงนี้ตั้งแต่วันแรกที่นั่งรถบิ๊กแล้ว” ผมแอบรำคาญไบร์ทที่ตั้งแต่เจอบิ๊กวันแรก ก็หาเรื่องด่าได้ทุกเม็ดจนผมรู้สึกว่า นี่ไม่ใช่นิสัยที่ดีเลย
“วันนี้แทนตัดไหมแล้วใช่ไหม งั้น เราไปหาไรทานกันเปล่า” ผมมีนัดแล้วอะซิ
“เราจะเลี้ยงขอบคุณบิ๊ก ไบร์ทไปด้วยกันได้นะ” ไบร์ททำหน้าเหมือนโดนของเหม็นเข้าเต็มๆ
“งั้นทานกับเราก่อน บิ๊กไว้พรุ่งนี้ ได้ปะ” ไบร์ทนะ ก็บอกอยู่ว่าเรานัดก่อนแล้ว ผมมองไบร์ทดีๆ ให้รู้ว่า ไบร์ทกำลังพูดไม่รู้เรื่องกับเรา
“โอเคๆ งั้นพรุ่งนี้ไปกินข้าวกับเรานะ แต่ไบร์ทต้องสัญญาก่อนว่า" ผมไม่อยากให้ไบร์ททำแบบนี้อีก
“ไบร์ทต้องเลิกทำตัวงี่เง่าแบบนี้ รู้ว่าไม่ชอบบิ๊ก แต่เค้าก็เป็นเพื่อนเราอีกคนนะ” ไบร์ทถึงกับนิ่ง แต่ก็ยอมรับโดยดี ก่อนจะบอกผมว่า
“เรารักและเป็นห่วงแทนมากนะ ถึงได้ทำลงไป อยากให้แทนเข้าใจเราด้วย” ไบร์ทหันมาหาผมด้วยสายตาจริงจังมากๆ
“แต่ไบร์ทก็ไม่ควรจ้องหาเรื่องบิ๊กแบบที่ทำอยู่” เหมือนไบร์ทจะอ้าปากไม่เห็นด้วย แล้วไบร์ทก็หยุดเองแบบทันที
“ก็ได้...เราขอโทษ...อีกอย่าง เรา...” ผมรู้ว่าไบร์ทจะบอกว่าอะไร
“กลัวเราชอบบิ๊กมากกว่าไบร์ท” ไบร์ทพยักหน้าให้กับคำตอบที่อยากพูด ตามด้วยดึงผมไปกอด
“เราคงทนไม่ได้ ถ้าเห็นแทนเลือกคนอื่นที่ไม่ใช่เรา” ผมก็กลัวเหมือนกัน ว่าไบร์ทจะเกลียดผม ถ้าผมไม่เลือกไบร์ทเหมือนกัน ไบร์ทกอดผมอยู่สักครู่ปล่อยกอดผม
“เราจะรอวันที่แทนเลือกเรานะ” ผมไม่รู้จะตอบต่อยังไง
“ถ้าถึงวันนั้น แล้วเราไม่ได้เลือกไบร์ทละ” ไบร์ทนิ่งไปสักครู่ ก่อนจะบอกผมว่า
“เราก็ต้องยอมรับมัน และเราไม่เลิกทำดีกับแทนแน่นอน สัญญา” ไบร์ทชูนิ้วก้อยให้ผมเกี่ยวเป็นการสัญญา
“ไบร์ท...บางทีเราก็รู้สึกนะ เราไม่ดีพอกับใครหรอก ไบร์ทเองก็เหมือนกัน อาจมีคนที่ดีกว่าเราในอนาคตรออยู่ก็ได้นะ” ไบร์ทยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะบอกว่า
“เราเลือกแล้ว...และไม่เสียใจที่ได้เลือกด้วย และจะรอวันนั้นนะ” ไบร์ทเดินกลับไปห้องเรียนตัวเองก่อนจะเก็บข้าวกล่องที่ผมทานเสร็จไปด้วย
ผมลำบากใจ คนนึงผมก็อยากให้เค้ารัก อีกคนก็เป็นเพื่อนที่ไม่อยากเสียไป เข้าใจคำว่า คนที่ใช่เค้าไม่ได้รักเรา คนที่รักเราเค้าก็ไม่ใช่ ก็วันนี้แหละ...
**********
บทที่ 20 จะเป็นบทสำคัญของความรู้สึกที่แทนมีให้กับบิ๊ก และบิ๊กจะตอบมันอย่างไร แทนจะสมหวังไหม? ติดตามกันต่อในบทที่ 20 ได้ครับ
บทที่ 20 มาวันอังคาร บ่ายๆ เช่นเดิมนะครับ
อัปเดตเล็กน้อย ตอนนี้เขียนถึงบทที่ 29 กลางๆ บทที่ 28 ที่ผ่านมา ผ่านการแก้จนเป็นบทที่สอง ที่เขียนเกินสี่หน้าต่อบทไปเรียบร้อยละครับ
ขอบคุณสำหรับการติดตามครับ^^
หัวข้อ: ++เพื่อน(เรียน)พิเศษ (END) : Special Chapter "30" (Part 2 // หน้า 36)++ (อ่าน 324991 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก