[เรื่องสั้น]☻สงสัยน้ำมันพรายจะออกฤทธิ์☻ ตอนที่ ๖ ณดลกับตุ่นพิมพ์--จบบริบูรณ์--
หลังจากที่ผ่านไปได้หนึ่งอาทิตย์ ดลก็เริ่มเข้าสู่ช่วงการติวหนังสือเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย ซึ่งดลก็มีคณะที่อยู่ในใจสองสามคณะเขาอยากเรียนวิศวะกรรมแต่คงยากเกินไปสำหรับดลจริงๆ เขาเลยเลือกเรียนคณะสถาปัตยกรรมแทน
เจ้าเด็กตุ่นนั่นก็แวะเวียนมาหาเขาได้ทุกวัน บางวันก็มาตั้งแต่บ่ายโมงซึ่งมันโดดเรียนออกมาพาผม ถ้าแม่กับพี่แตรู้เขาคงจะเกลียดขี้หน้าดลแน่ๆ
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เจ้าเด็กตุ่นมาหาเขาที่ห้องเอาข้าวมากล่องมากินด้วยกัน
"ดลจะเรียนจบเเล้วจริงๆหรอ...งั้นตุ่นก็จะไม่ได้เจอดลเเล้วสิเนี่ย"เจ้าเด็กตุ่นทำหน้างอ เขาสอบติดได้มอดังอย่างไม่น่าเชื่อ ระยะทางระหว่างมหา'ลัยกับบ้านของเขาไกลกันมากจนเขาคิดว่าต้องเช่าหอนอนเอา แน่นอนว่ามันก็อยู่หางจากบ้านเจ้าเด็กตุ่นพิมพ์เป็นโยชน์เชียว
คงไม่ได้เจอกันบ่อยแน่ๆ สำหรับเขามันไม่ใช่เรื่องหนักหนาสาหัสอะไร เสาอาทิตย์ก็แวะไปหากันได้ แต่เจ้าเด็ฏตุ่นเนี่ยสิ งอแงไม่ยอมให้เขาไปเรียนท่าเดียว บอกให้ดลเรียนซ้ำม.6อีกรอบนึง เเพื่อที่ว่าเจ้าเด็กนั่นจะได้อยู่กับเขาไปนานๆ
เฮ้อ ดูความคิดมันสิ เมื่อไหร่จะโตเนี่ย
"มึงพูดเหมือนกูไปเรียนต่างจังหวัดงั้นแหละ กูว่างเมื่อไหร่ก็ไปหามึงได้หน่า ไม่ต้องห่วงหรอก"ดลเอ่ย เอามือเขกหัวเจ้าเด็กตุ่นเบาๆด้วยความหมั่นไส้
"ก็ตุ่นคิดถึงดลอ่ะ งั้นตุ่นไปอยู่กับดลดีกว่าเนอะ ง่ายดี"ดลแทบจะหงายหลังตึง
"จะบ้าหรือไง ระยะทางจากหอที่นั่นกับโรงเรียนมึงไม่ได้ใกล้ๆกันเลยนะเว้ย อย่ามาปัญญาอ่อนให้มันมากไอ้เด็กตุ่น เดี๋ยวกูจะฟ้องพี่แต"
"เชิญเลย ไม่กลัวอยู่เเล้วพี่เเตต้องตามใจตุ่นแน่ๆ"มันยิ้มอย่างมั่นใจ อีกไม่กี่อาทิตย์ผมก็ไปรายงานตัวที่มหา'ลัยแล้ว ไอ้เด็กตุ่นมันถึงได้วุ่นวายงอแงไม่เลิก
"เฮ้อ ตามใจมึงเหอะ"ผมบอกเอือมๆ ขี้เกียจไปต่อล้อต่อเถียงด้วย ยาว ไม่จบวันนี้แน่ๆ
ตุ่นยิ้มแป้นเมื่อเห็นดลยอมแพ้ ดลต้องตามใจตุ่นมากๆสิ ถึงจะถูก ว่าแล้วตุ่นก็ตักข้าวใส่ช้อนแล้วยื่นไปจ่อปากดล ส่งสายตาวิ้งๆอ้อนๆไปให้
"นะๆ อ้าปาก อั้มๆ"ตุ่นยังยิ้ม พยายามจะป้อนข้าวดล ดลอายหน้าแดงก่ำ จะบ้าหรือไง เจ้าเด็กบ้า ดลหันไปมองซ้ายขวาก่อนจะอ้าปากกินข้าวที่ตุ่นป้อนให้
"อร่อยมั้ยดล ตุ่นทำเองกับมือเลยนะ"ได้ยินแบบนี้ดลทำตาโตมองตุ่นอย่างไม่เชื่อหู
เอ๊ะ ทำไมต้องมองตุ่นแบบนี้ด้วยล่ะ อร่อยล่ะสิ ฮี่ๆ
"มึงพูดจริงหรอเนี่ย"ดลทำหน้าอึ้งๆ
"จริงสิ ตุ่นทั้งตักข้าวใส่กล่อง ตักกับข้าวให้พอดี แล้วไหนจะยัง......"ดลรีบตัดบททันที
"พอๆ มึงแค่จัดข้าวใส่กล่องแค่นี้ แล้วมาทำเป็นพูดว่าทำเองกับมือ"
"เอ้า เเล้วตุ่นทำเองกับมือมั้ยล่ะ"ยังจะมาเถียง
"เออ! ทำเองก็ทำเอง"ดลก็ต้องยอมแพ้ไป เจ้าเด็กตุ่นถึงกลับยิ้มระรื่น เฮ้อ เด็กบ้า
.
.
.
.
.
.
"ดล ตุ่นอยากกินหมูกะทะอ่ะ"เจ้าตุ่นพิมพ์เขย่าเเขนดล ใบหน้ากลมนั้นอ้อนเต็มที่
"มึงมีตังค์หรอ"ดลถาม บ้านรวยแต่ไม่เคยพกเงินเกินสองร้อย ดลเองก็ไม่เคยถามว่าเพราะอะไร
"หึ ให้ดลเลี้ยงไง ตุ่นเป็นแฟนดลนะ"ตุ่นตีแขนเขาสองสามที อะไรนะ เขาเคยพูดหรือไง
"จะบ้าหรือไง กูยังไม่ได้ขอมึงเป็นแฟนเลยนะ"ดเริ่มปวดหัว ปัญญาอ่อนจริงๆ ตุ่นทำหน้างอ
"ก็ขอสิดล ตุ่นรอมานานเเล้วนะ"ตุ่นยิ้มหน้าแดง จับมือเขาเล่น ดลมองเจ้าเด็กตุ่นอยู่ครู่นึง บ้าหรอ ใครจะไปอยากเป็นแฟนมัน
"พูดมาก จะกินมั้ยหมูกะทะอ่ะ"ดลถามซ้ำ ตุ่นกระโดดดีใจ
"กินๆ ดลเลี้ยงตุ่นใช่มั้ย"
"เออดิ"ดลบอกเเล้วส่ายหน้า เจ้าเด็กตุ่นร้องเย้ ทำท่าดีใจเกินกว่าเหตุ จะบ้าตาย
"ดล ดลลลลลลล"เรียกแบบนี้อีกแล้ว อยากได้อะไรล่ะ เขาหันไปมองเจ้าตุ่นที่กำลังเดินตามหลังเขามาที่รถมอ'ไซด์
"อะไรอีก"เขาถาม มองร่างเล็กที่เดินเข้ามาหาเขา
.
.
.
.
.
.
"...เป็นแฟนตุ่นนะ..."
...เป็นแฟนตุ่นนะ.. พูดเล่นหรือไงกัน
ดลทำหน้าอึ้ง!!!
ไม่คิดว่าไอ้ตุ่นมันจะกล้าขอเขาเป็นแฟน
เด็กตุ่นยิ้มอายๆ เงยหน้ามองดลเเล้วก้มหน้าไปมองพื้น
"นะ ดล ตุ่นชอบดลมากๆๆๆเลยนะ เป็นแฟนกันนะ"อย่ามาอ้อนเเบบนี้นะเว้ย ดลเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เขาแพ้ไอ้อาการออดอ้อนใส่ของเจ้านี่จริงๆ
"....ไม่รู้เว้ย ถามทำไมเนี่ย"ดลรีบเปลี่ยนเรื่อง แต่เด็กตุ่นเข้ามากอดแขนเขาไว้
"ตุ่นชอบดลอ่ะ ชอบมากเลยนะ"
"เอ่อ...อื้ม ขอคิดก่อน"เขาบอก
"อะไร ไม่ต้องคิดแล้ว เป็นแฟนกัน"เด็กตุ่นยิ้ม ยื่นนิ้วก้อยมาให้ ขอเป็นแฟนมันต้องเกี่ยวก้อยกันหรือไง เพิ่งรู้ก็วันนี้
"...ถ้าเป็นแฟนกับมึงเเล้วกูจะได้อะไรล่ะ"ดลแกล้งถามไปอย่างนั้น อยากจะรู้ว่าเจ้าตุ่นมันตอบมาว่าอะไร พอดลได้ฟังคำตอบก็แทบจะหงายหลัง ไม่คิดว่ามันจะกล้า
"อ๋อ ได้ตัวของตุ่นไง ตุ่นยอมเป็นของดล"มันพูดแล้วยิ้มอายๆ ยังมีหน้ามาอายอีกนะ พูดมาขนาดนี้ ดลมองตุ่นอย่างตกใจ มันไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหนกัน เด็กแก่แดด
"บ้า! ทะลึ่งนะมึง"ดลผลักหัวตุ่นเบาๆ คิดได้ยังไงของมัน
"ไม่เห็นทะลึ่งตรงไหน ใบเตยบอกว่าคนเป็นแฟนกันต้องปล้ำกัน"โอ้ยยย เอาเข้าไป คนบ้านนนี้ ใครสั่งใครสอนเนี่ย ดลมองตุ่น ที่ยิ้มไม่รู้เรื่องรู้ราว
"ใช่ที่ไหน คนเป็นแฟนกันรักกันอย่างเดียวก็ได้ ไม่ต้องมีเรื่องปล้ำกันหรอก อันนั้นมันเป็นแค่ส่วนหนึ่ง"ดลบอก มันจะเข้าใจมั้ย
"หรอ แต่ปล้ำกันก็ดีนะ ตุ่นชอบ"หือ ชอบ มันเคยหรือไง ดลมองตุ่นให้เต็มตาอีกครั้ง
"อะไรมึงเคยหรือไงห๊ะ"
"เปล่า ตุ่นยังซิงอยู่ แต่ดูจากซีดีเอา"กรรม มันไปหามาจากไหน
"มึงดูหนังโป๊หรอตุ่น หื่นเหมือนกันนะมึง"ว่ากันว่า อย่ามองคนแค่ภายนอก ไอ้ตุ่นนี่ท่าทางใสซื่อแต่ก็ไม่ซื่อไปทุกเรื่อง
"เอ้า ตุ่นกำลังโตนะ...เวลาตุ่นดูทีไรนะ ไอ้ตรงนี้มันจะพองตลอดเลยอ่ะ"มันพูดซื่อ ตาใสๆไม่รู้เรื่อง โอ้ย ตายแน่ๆ ดลอยากจะร้องไห้ ช่างไม่รู้อะไรจริงๆ มีพี่เป็นผู้ชายแท้ๆ น่าจะบอกจะสอนน้องหน่อยนะ
"หรอ แล้วมึงทำยังไง"ดลถามต่อ ตุ่นทำหน้าอายๆ แก้มแดงแป๊ด
"ก็ไม่ทำไง ปล่อยให้มันยุบเอง"อือ กรรมของมึงแท้ๆนะไอ้ตุ่น ดลส่ายหัว มันไม่รู้จักการชัก...เอ้ย การช่วยตัวเองหรือไง ปล่อยให้ยุบเอง โถ่ธัง จะสงสารดีมั้ย
"พอๆ เลิก พูดจะกินมั้ยหมูกะทะ"ดลถามอีกครั้ง มัวแต่พูดเรื่องทะลึ่ง ไอ้ตุ่นเป็นคนเริ่ม
"กินซี่ แต่ดลยังไม่ได้ตอบตุ่นเลยนะ ว่าจะเป็นแฟนกับตุ่นมั้ย"
ตุ่นยิ้ม เขยิบเข้ามาใกล้ดลมากขึ้นกว่าเดิม
เห็นดวงตาใสเเจ๋วของตุ่นเเล้วดลก็ใจเต้นแรง
"เออ ก็ได้ เป็นก็เป็น"ดลรีบบอก หน้าแดงก่ำไปถึงหู เจ้าเด็กตุ่นกระโดดดีใจเสียงดัง
"เย้ๆๆ ตุ่นเป็นแฟนกับดลเเล้ว กินหมูกะทะเสร็จเดี๋ยวเราไปปล้ำกันนะ"ตุ่นบอก ดลแทบจะเป็นลม อยากจะบ้าตาย มันยังไม่จบเรื่องนี้อีกนะ
"ป่ะๆ ขึ้นมาๆ"ดลบอกหลังจากที่สตาร์ทรถ เจ้าเด็กตุ่นขึ้นมาซ้อนท้ายเขาเเล้วเขยิบมาชิดกอดเอวดลแน่น ไม่อายคนเลยจริงๆนะ
เฮ้อออ เด็กตุ่นมันน่ารักขนาดนี้ใครจะไม่อยากเป็นแฟนล่ะ
แต่เรื่องที่มันพูดนี่....ดลควรจะจริงจังไปกับมันไหมนะ
"อ๋อ ได้ตัวของตุ่นไง ตุ่นยอมเป็นของดล" ดลคิดหนัก เขาควรทำยังไงดีน้า...
--จบบริบูรณ์-- --จบบริบูรณ์------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบเเล้ววววววววววววววววววววววววววววว
แต่เหมือนไม่จบนะ เอ๊ะ ยังไง
ควรจะมีตอนพิเศษดีไหมนะ ทั้งของดลตุ่น หรือว่าของภัครดี จำได้หรือเปล่าว่าเป็นเพื่อนของดล
อยากให้เขียนอะไรบอกได้นะ ถ้าไม่ยากเกินไปก็จะจัดให้
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------