บทที่ 22
“ข้าวจ้าว ข้าวจ้าว” ไข่ตุ๋นกลับมาบ้าน หลังจากเสร็จธุระทั้งหมด
“เอะอะ โวยวายอะไร”
“แม่ ข้าวจ้าวละครับ” ไข่ตุ๋นรีบไปถามคุณหญิงที่นั่งดูโทรศัพท์อยู่ในห้องรับแขก
“ชั้น จะไปรู้หรอ มือถือนะ เอาไว้ปั่นน้ำผลไม้หรอ แล้วไม่โทรไปล่ะ”
“แม่จะรับน้ำอะไรล่ะครับ ไม่ใช่ ผมโทรแล้ว ข้าวจ้าวปิดเครื่อง โถโว๊ย”
“นี่ ไปไกลๆเลย อย่าเอากริยาแบบนี้ มาทำให้เห็นนะ ชั้นไม่ชอบ”
ไข่ตุ๋น รีบวิ่งออกจากบ้าน ที่หมายที่ต่อไปคือ บ้านข้าวจ้าว
“ฮัลโหล นี่คุณหญิงแม่นะค่ะ”
“………………….”
“มันไปแล้วนะค่ะ คาดการว่าน่าจะไปนั้นแหละค่ะ”
“………………..”
“ค่ะ คุณหญิงแม่ช่วยเต็มทีค่ะ”
“ลองดูกันสักตั้งนะ หึหึหึ” คุณหญิงยิ้มให้กับชัยชนะที่ได้รับ
เอี๊ยด ปัง
ไข่ตุ๋นมาถึงบ้านข้าวจ้าว แล้วรีบลงไปทันที
ปัง ปัง ปัง
“ข้าวจ้าวครับ ข้าวจ้าว”
“………..”
ปัง ปัง ปัง
“ข้าวจ้าวครับ ฟังไข่ตุ๋นก่อนนะ ไข่ตุ๋นอธิบายได้นะ ข้าวจ้าวขอร้องล่ะ ข้าวจ้าว”
ปัง ปัง ปัง
แอ๊ด
“เคาะ หาอะไรหนักหนาว่ะ โอ๊ย มีไรพูดมา”
“พี่ข้าวปั้น ขะ ข้าวจ้าวละครับ พี่”
“ไม่ต้องรน ถ้ามึงตอบคำถามถูกใจกู เร็วๆก่อนกูจะ ถีบมึงไปไกลๆ”
“คือ ผะ ผมไปดูงานจริงๆนะ เค้าเป็นลูกเจ้าของห้างที่ พ่อจะเปิดสาขาใหม่ เลยให้ผมไปช่วยเจรจา”
“หร๊า กูอยากเชื่อนะ จับมือล่ะ”
“เค้าจับผม ผมก็พูดยากนะพี่ แต่ผมไม่คิดอะไรจริงๆ ผมกับพี่เค้า รู้จักกันมานานแหละ”
“ไม่เกี่ยว กูไม่สน ว่ารู้จักหรอไม่ แต่มึงทำแบบนี้เท่ากับ มึงนอกใจน้องกู”
ผลั๊ก ผัวะ
“หมัดนี้นะ ที่มึงทำน้องกูเสียใจ”
ผั๊วะ
“หมัดนี้ ที่มึงโกหก”
ผัวะ
“หมัดนี้ที่มึง ทำให้กูเสียเวลา มึงน่าจะมาไวกว่านี้อีก นี่เกิดเรื่องตั้งสามสี่ชั่วโมงแหละ”
“โอ๊ย ซี๊ด พี่ที่ผมมาช้า เพราะ ต้องเจรจาให้เรียบร้อยไง โอ๊ย”
ผัวะ
“โอ๊ย ยังมีอีกไหมกี่ ขอแบบเหมาที่เดียวเลยได้ไหม”
“หมัดนี่ กูหมั่นไส้มานานแหละ แม่งดันหล่อ รวย สัดเอ๊ย”
“อ้าว ผะ ผมไปหาข้าวจ้าวนะ”
“มึงรอให้ไอข้าวจ้าว งอกรากผลิดอกออกผล ก่อนหรอไง ไอสัดนี้”
ไข่ตุ๋นรีบวิ่งขึ้นบันไดไป ที่หมายคือ ห้องนอน
ก่อนถึงห้องนอน ก็พบกับ
“เดี๋ยว ไม่ต้องรีบ”
“พี่ข้าวปุ้น ผมขอเถอะ”
แกร๊ก ปัง ปัง
“ข้าวจ้าว ครับ เปิดประตูให้ไข่ตุ๋นหน่อยนะ”
แก๊ง
“เรียกให้ตาย มันก็ไม่เปิดหรอก” ข้าวปุ้น โชว์กุญแจห้องที่ตัวเองถืออยู่
“พี่ข้าวปุ้น ผมขอกุญแจ หน่อยครับ”
“มันง่ายไปไหม ทำกับน้องกู แล้วมาขอแบบนี้หน้าด้านๆ”
“พี่ครับ ผม อธิบายได้นะ แต่ผม อยากอธิบายให้ข้าวจ้าวฟังก่อน”
“ทำไม กูฟังไม่ได้ไง”
“ได้พี่ ผมขอก่อนนะ”
“เอา โทรศัพท์มา” ไข่ตุ๋นต้องยอม เอาโทรศัพท์ให้ข้าวปุ้น
“ดูจากประวัติการโทรแล้ว เบอร์นี้สินะ ที่ มึงไม่ยอมรับต่อหน้าไอข้าวจ้าว”
“เบอร์….”
“ฮัลโหล สวัสดีครับ” ข้าวปุ้นไม่รอช้า รีบโทรออกทันที
“…………………..”
“คุณเป็นอะไรกับไข่ตุ๋นหรอครับ”
“………………..”
“ก็ไม่ทำไมหรอกครับ แค่อยากจะบอกว่า ไข่ตุ๋นมันมีเมียแล้ว ถ้าคุณอยากเป็นผัว หรอเมียน้อยมันก็ได้นะครับ”
“……………….”
“ออ หรอครับ”
“………………”
“ก็ดีครับ ผมหรอครับ พี่เมียมันไงครับ อร่อยไหมครับ แป๊ปซี่ ป๊อปคอร์น”
“……………………”
“ครับ ไม่สนครับ”
“…………………”
“งั้น ถ้าคุณยื่นยันแบบนั้น ก็โอเค ครับ คุณเป็นพูดเองนะครับ ถ้าผมรู้ที่หลังว่า คุณ ทำน้องผมแบบนี้อีก ผมนี้แหละครับ จะจัดการในแบบของผมเอง”
“………………”
“ไม่ใหญ่หรอกครับ แค่9 นิ้วเอง อยากลองไหมครับ”
“……………….”
“๕๕๕๕ งั้นแค่นี้นะครับ เสียเวลา”
ตุบ
“อ่ะ” ข้าวปุ้นโยนโทรศัพท์และกุญแจให้ไข่ตุ๋น
“ถ้าอยากเอาเมียมึงกลับมา อย่าช้านะ มีเวลาอีก ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น”
แกร๊ก แอ๊ด
ไข่ตุ๋น รีบเข้าไปในห้องทันที แต่สภาพห้องแน่นอนไม่มีคนอยู่
“ข้าวจ้าว ครับ ข้าวจ้าว”
ไข่ตุ๋นเดินหาจนทั่วจนพบกับ
ตั๋ว เครื่องบินที่เค้าซื้อให้ข้าวจ้าวกับเค้าไปเที่ยวเกาหลีด้วยกัน แต่มันเหลือแค่ใบเดียวแล้ว และ ซีรี่ย์เกาหลีมากมายกองอยู่
จบ
มั้ง ๕๕๕๕๕
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
