หัวข้อ: เฮ้ย....ขอจุ๊บทีดิ

[patee]

ไม่อยากเชื่อเลยว่าไอ้หมีจะเป็นแบบนี้

ขอสักทีนะ :เตะ1:

เป็นกำลังใจให้คุณหนุ่มนะคะ

[—“L•nely_l3”—]

 :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:

ทำกันได้ เตะพี่หมี

[kevee]

ที ครับ ดูแลหนุ่มน้อย ให้ดีๆนะ

[[€]ŝĊörŦ]

ผิดคาดมากมายกะเรื่องนี้

เฮ้อ...เป็นกำลังใจให้นะคับพี่หนุ่ม

       

[ไอ้หัวแห้ว]

 


งงเลยครับ
ไม่ได้อ่านนานมาก
กลับมาอ่านสองตอน ไหงกลายเ็ป็นแบบนี้ไปได้หว่า?


ถึงแม้จะอ่านแล้ว งงๆ เหมือนไม่รู้เรื่องว่าทำไมถึง...กัน
แต่ว่า พี่หนุ่มก็คงจะมีเหตุผลส่วนตัวเหมือนกัน
ไม่อยากเล่า ก็ดีแล้ว จะได้ไม่รู้สึกแย่ครับ


ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่หนุ่มนะครับ

 

แล้วที ก็นิสัยดีนะครับจริงๆ น่ะ
ช่วยเหลือตลอด แสดงว่าคอยมองพี่หนุ่มอยู่เสมอๆ นั่นแหละ
เฮ้อ...แปลกเนอะ แค่การกระทำผิดครั้งเดียว ก็อาจทำให้ใครคนนึงเลวในสายตาได้เลย



ส่วนร้านส้มตำ เด๋วไว้มีโอกาสไปลองนะครับ
ส่วนร้านเค้กบุพเฟ่ ต้องเป็นร้านเดียวกับที่ผมเลยกินแน่ๆ ครับ
อร่อยๆ แถมถูก บรรยากาศดี ร้านสวยมาก ชอบมากเลยครับพีุ่หนุ่ม หนับหนุน อิอิ


 

รอตอนต่อนะครับ

แล้วจะไปอ่านภาคต่อด้วย
(ตอนแรกงงๆ ว่าเรื่องเก่าจบแล้วเหรอ ตอนนี้เข้าใจแล้วครับ)



สู้ๆ ครับ

 

[pangsung]

ไม่รู้ทำไมว่างานใหม่มันวุ่นวายซะจริง  แทบไม่มีเวลาเลยอ่ะ ยุ่งท๊างงงวัน  จะแว๊บมาแอบเขียนก็กระไรอยู่ (เพิ่งได้งาน  กลัวตกงานอีกไม่เอาๆๆๆ)  เอาไว้จะรีบๆๆๆๆ มาต่อให้นะ  สัญญาครับ

เป็ดหนุ่ม
.............................................

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็แบบว่าแอบร้องไห้อยู่ในห้องน้ำนั่นแหละ เฮ้อ...ตาบวมอีกแล้ว  วันนี้ผมก็ไม่เปิดโทรศัพท์   ขอผ่อนคลายซักวันนึงแล้วกัน ขอวันนึงนะที่ไม่ต้องคิดอะไร ที่ไม่ต้องคิดที่จะรอใครอีก ก็เลยนอนบนโซฟาดูละครทีวีไปเรื่อยๆ จนเผลอหลับไป ทั้งๆที่ยังถือรีโมตในมือแท้ๆ

   ตื่นมาก็เพราะเสียงไอ้ที ค่อยๆลืมตาขึ้นดู ก็เห็นมันเอาผ้าห่มมาห่มให้  พร้อมกับได้กินอะไรหอมๆลอยออกมาจากในครัว  เหลือบไปดูนาฬิกา  หันซ้ายหันขวา ไอ้ทีมันแขวนนาฬิกาไว้ไหนของมันวะ  เลยต้องลุกขึ้นมาดูนาฬิกาข้อมือตัวเอง  โห เกือบ 6 โมงแล้ว นี่ผมหลับนานขนาดนี้เลยหรอเนี่ย 

   คราวนี้ก็เลยลุกขึ้นจริงๆ  เดินไปที่ครัวก็เห็นไอ้ทีกำลังง่วนอยู่กับหม้อบนเตา ที่ตอนนี้ได้กลิ่นหอมแรงขึ้นไปอีก

   “ทำอะไรกินหรอ” เสียงผมยังอู้อี้อยู่เลย

   “อ้าว.....ผมทำหนุ่มตื่นรึเปล่า” ทีมันหันมายิ้มให้ทีนึง  แบบว่า น่ารักว๊า....... ไอ้ทีในชุดผ้ากันเปื่อน ยืนอยู่หน้าเตา ที่มีหม้อต้มอะไรซักอย่าง พร้อมกับถือทัพพีไว้ในมือ  โอ๊ววววววว  น่ารักชมัด

   “ป่าวหรอก  นี่เราหลับไปนานขนาดนี้เลยหรอ 6 โมงกว่าแล้ว เออ ทีไม่มีนาฬิกาแขวนผนังหรอ” ผมก็พยายามสอดส่ายสายตาหานะ

   “ไม่มีหรอกส่วนใหญ่ก็ใส่นาฬิกาข้อมือตลอดอยู่แล้วน่ะ” แล้วมันก็หันไปง่วนอยู่กับหม้อซุบมัน

   “ทำอะไรกินอ่ะ” ผมเดินเข้าไปดูมัน อ้อ ที่แท้เป็นต้มจืดแตงกว่า ยัดไส้หมูนั่นเอง

   “หืมมมม  หอมมากเลย  เก่งจัง ชอบกินหรอ” มันหันมาอมยิ้ม พยักหน้า งึกๆๆๆๆๆๆ

ตอนนี้ผมลืมเรื่องไอ้หมีไปเลย ท้องก็ส่งเสียงร้องแล้ว อายชมัด

   “ช่วยป่ะ”  ผมเสนอตัว.....ก็คนมันหิวแล้วอ่ะ

   “งั้นหนุ่มช่วยตักข้าวใส่จานดีกว่า  เด่ยวก็เสร็จแล้ว  เหลือทอดไข่อีกอย่างเดียวก็เสร็จแล้ว” ผมก็กุลีกุจอเลย สุดท้าย ก็ต้องถามมันอยู่ดีว่าอะไรอยู่ตรงไหน  ก็นะ ของบ้านมัน เก็บไว้อย่างเรียบร้อยอ่ะ  แถมยัง ไฮเทคโนโลยีด้วยหนะ (กรูใช้ไม่เป็นโว๊ย)

   ขอบอกว่า ตักข้าว 2 จาน ผมตักแทบหมดหม้อ รออีกแป๊ปกับข้าวร้อนๆก็วางอยู่บนโต๊ะ ส่งกลิ่นหอมฉุย  ไม่พูดพร่ำทำเพลงครับ  ชืมต้มก่อน  อร่อยยยยยย (มรึงแอบใส่ผงชูรสหมดซองแน่เลย) ไข่เจียว หืมมมม นิ่มอ่ะ ไม่อมน้ำมันด้วย กรี๊ดดดดดด  กรูขอผูกปิ่นโตบ้านมรึงน๊า........แต่ยังไม่ชมครับ หิวครับ ขอกินก่อน อิอิ

[DeShiWa]

 

ครับผม พี่หนุ่มมาต่อมห้แล้วดีใจจังครับผม

ถึงจะสั้นก็ดีใจมากๆเลยครับ

เป็นกำลังใจให้ต่อไปครับ

 

[j4c9y]

มาคบกะทีดีกว่า น่ารักขนาดนี้

ไอ้หมีปล่อบแม่ง

[PakBeob]

เห้นด้วยกะพี่คนข้างบนคับ

[sunflower]

ทีนี่ พ่อศรีเรือนจริง 

อ่านแล้วชักหิวข้าวแหะ

 สู้ๆ กับงานใหม่ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ 

[pongsj]

อิอิ ทีเริ่มดูดีรัศมีจับขึ้นทุกที อิอิ

[cassper_W]

เชียร์ ที จะผิดไหมมมมมม  เนี่ยะ  เอิ๊กๆๆ

พ่อบ้านพ่อเรือนนนน   ดีออก   

[—“L•nely_l3”—]

          ผมว่าคนใหม่ต้องเป็นพี่ทีแน่ๆเลย ใช่รึเปล่าครับ

ผมว่าพี่ที ยังดีกว่า พี่หมีอีกนะ ดูท่าทางคงจะรักพี่เป็ดมากซะด้วยสิ

                          เชียร์พี่ทีครับ 

[astral]

อยากกินไข่เจียววววววววววว 

[subaru]

เกลียดไอ้หมี ตอนนี้ชอบทีแล้วหละน่ารักจัง... อ่านเสร็จแล้วหิวข้าว

[chibi]

กลับใจมาเชียร์ทีแระ  อิอิ 

ตอนนี้ทีได้ใจไปเต็มๆ ดูมีราคี  เฮ้ย...ราศีขึ้นมาทันตา

[~NeMeSiS_PURE~]

อยากกินด้วยจังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[pangsung]

ออกนอกประเด็นหลักไปซะเยอะเลย  นี่ผมตั้งใจเขียนว่า ตกลงผมกับไอ้หมี จบลงยังไง ไหงกลายเป็นเรื่องไอ้ทีไปซะได้ เหอๆๆๆๆ   อ่ะต่อๆๆๆ

   วันรุ่งขึ้นไปเลยละกัน

   วันนี้ผมก็หายตัวอย่างไร้ร่องรอยอีก 1 วัน โดยมีไอ้ทีหายแว๊บเป็นเพื่อน เป้นเวลา 3 วัน แต่ผมโทรบอกแม่ผมไว้ก่อนแล้ว  ว่าผมลางาน 3 วัน แล้วใครโทรไปถามก็ไม่ต้องบอกอะไร  ผมให้เหตุผลว่า พอดีเพื่อนผมมันอกหัก กำลังไม่สบายใจอย่างมาก  มันคิดจะฆ่าตัวตาย ผมเลยกะพามันไปเที่ยว  แต่ไม่ได้บอกใคร  แล้วก็ไม่ได้บอกไอ้หมีด้วยเพราะไอ้หมีเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ (ฟังๆดูอาจจะงง  แต่มันก็เป็นสิ่งที่ผมนึกได้ในตอนนั้น..ใครถามก็บอกไปวว่า ผมไปพักผ่อน....อิอิ) แล้วมันพาผมไปเที่ยวทะเล น้ำตก ภูเขา แล้วก็สวนเสือศรีราชา  จากนั้นก็ไปสวนผึ้งที่ราชบุรี  3วันนั้น ขอบอกว่ามีความสุขในช่วงเวลากลางวันมาก  แต่พอตกกลางคืน ผมก็ต้องนอนร้องไห้จะจนหลับไปเองทุกที มันทรมานนะ  

   ****ขอร้องละครับ  ใครที่กำลังหลอกคนอื่น หรือคบใครอยู่ทีละหลายๆคน เลิกเถอะครับ เพราะคุณกำลังทำร้ายคนที่รักคุณ อย่าทำให้ความดีทุกอย่าง มันพังลงเพียงเพราะความคิดเล่นๆของคุณเลยครับ  มันไม่คุ้มเลย.........ถ้าวันนั้น  ไม่มีไอ้ทีเข้ามา  ผมเองยังไม่รู้เลยว่าจะผ่านช่วงเวลานั้น  มานั่งเขียนเรื่องราวให้คุณอ่านได้รึเปล่า ....ผมยังเคยคิดจะขี่รถมอเตอร์ไซชนเสาไฟฟ้าเลยครับ(ไม่ขำนะ เรื่องจริง)....เคยกะจะเอามีดคัตเตอร์ปาดนิ้วตัวเอง...มันเจ็บปางตายครับ

ปล.สุดท้ายผมก็ไม่ได้ทำร้ายตัวเองหรอกครับ.....กลัวเจ็บ 555555555

   อ่ะๆๆๆๆ เข้าเรื่อง  มันพาผมเที่ยวอยู่ 3 วันเต็มๆ ตอนเย็นกลับมาสู่บรรยากาศเดิมๆ แล้วผมก็ตัดสินใจว่า พรุ่งนี้ ผมจะไปทำงาน  อย่างน้อย ผมก็คิดอะไรได้หลายอย่างแล้วหละ  ผมเข้มแข็งขึ้นกว่าเมื่อ 4 วันก่อนแล้ว  ผมตัดสินใจ ไปเผชิญความจริงซักที  เป็นไงเป้นกัน

.........................................................................................
วันทำงานวันแรกหลังจากหยุดไป 4 วัน

   ผมไปถึงที่ทำงานในเวลาปกติ หน้าตาปกติ แต่ที่ไม่ปกติ คือผมมาพร้อมไอ้ที  และใจผมที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว  สิ่งแรกที่ผมทำ เดินไปที่โต๊ะพี่ฝน  แล้วก็จริงอย่างคาด พี่ฝนมาเช้าเสมอ  ผมเจอพี่แกนั่งอยู่ที่โต๊ะ แกมองหน้าผมด้วยสีหน้าตกใจนิดนึง แล้วก็เปลี่ยนมาเป็นรอยยิ้มและทักทายตามปกติ

   “เป็นไงเรา” ทักแค่นี้ น้ำตาผมก็แทบร่วงแล้ว

   “ก็ดีพี่  ดีขึ้นเยอะแระ” นี่ขนาดผมไม่ได้บอกอะไรแกเลยนะ  แต่ดูแกจะเข้าใจอะไรได้ดีมากจริงๆ

   “แล้วมาทำงานได้นี่  พร้อมแล้วหรอ” ผมพยักหน้ารับเบาๆ

   “ถ้ามีอะไรอยากเล่า ก็เล่านะ เวลายังเหลืออีกเยอะ” แกพูดไป ยิ้มไป แล้วผมก็ตัดสินใจ เล่าให้พี่ฝนฟังแบบกระชับฉับไว  แกมีสีหน้าตกใจมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ  แกคงไม่คิดว่ามันจะร้ายแรงอะไรได้ขนาดนี้

   “แล้วนี่ ตั้งแต่วันนั้น ได้คุยกันบ้างยัง” ผมสั่นหัวแทน เนื่องจากปากผมสั่น ขืนพูดอะไรตอนนี้ น้ำตาคงได้ร่วงแน่ๆเลย

   “เฮ้อ.......จะบอกว่าไม่ต้องคิดอะไรก็คงจะไม่ได้  แต่พี่อยากให้เราได้คุยกันก่อนนะ อย่างน้อยก็จะได้รู้เรื่องกันไปซะ จะเอายังไงกันก็ว่ากันไป จะได้ไม่ต้องคาราคาซัง เพราะพี่เชื่อเลยว่า คนที่เจ็บน่ะ  ก็หนุ่มเองนั่นแหละ” พี่ฝนร่ายยาว น้ำตาผมก็ร่วงตาม

   “เอ้าๆๆๆ  หมดหล่อแล้ว ไม่เอาๆๆๆ  แผนกเรามีหนุ่มเป้นหน้าเป็นตาเลยนะ ร้องไห้แบบนี้หมดหล่อกันพอดี เช็ดหน้าก่อน”

          “ผมยังไม่รู้เลยพี่ ถ้าเจอหน้ามัน ผมจะทำยังไง” ก่อนออกจากห้องผมเข้มแข็งว่านี้นะ ทำไมตอนนี้กลับอ่อนแอได้ขนาดนี้

   “ไม่เป้นไรนะหนุ่ม ร้องไห้ก็เจ็บ ไม่ร้องก็เจ็บ อยากทำอะไรก็ทำนะ พี่นับถือการคิดของเรานะ  พี่เชื่อว่าสิ่งที่เราตัดสินใจทำมันเป้นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว ไม่ว่าผลมันจะออกมาเป็นยังไง  พี่เชื่อว่าหนุ่มทำดีที่สุดแล้ว”

   “ขอบคุณครับ” ร้องไห้แล้วก็สบายใจขึ้นแฮะ  เช็ดหน้าเสร็จก็เดินกลับโต๊ะ  เจอยาคูลย์วางอยู่ 2 ขวด ตอนแรกก็มองๆ ไอ้ทีนี่เอง เห็นมันแอบอยู่แว๊บๆตรงโน้น  มีโน๊ตติดไว้ว่า  

**1 ขวดไม่พอ กินให้หมด 2 ขวดเลยนะ รับรองสดชื่น  สู้ๆ**

   แอบหันไปอมยิ้มให้มันทีนึง  นั่งหยิบเอกสารมาเคีลยร์แป๊ปเดียว ก็มีเงาใหญ่ยักษ์มายืนค้ำหัว  ไม่ต้องเงยหน้ามองก็พอจะเดาได้ว่าเป้นใคร

   “มานี่” ผมยังไม่ทันจะเงยหน้ามองมันเลย แต่มันตะคอกใส่แล้วก็กระชาก(ใช้คำว่ากระชากนะครับ) แขนผมให้ลุก จนเอวผมกระแทกกับขอบโต๊ะอย่างแรง แต่มันก็ยังฉุดผม(ลากมากกว่า) ให้ออกไปที่บันไดหนีไฟ  ตอนนั้นผมเจ็บมากกกกกก  ไอ้เชี่ยเอ้ย....

   “หายไปไหนมา รู้มั้ยว่าเค้าตามหากันให้ทั่ว ย้ายออกจากหอทำไมไม่ปรึกษาหรือบอกกรูก่อน  ทำไมทำตัวแบบนี้ เดี๋ยวนี้เก่งหรอ กล้าใช่มั้ย..บลา บลา บลา..” อีกเยอะครับ จำไม่หมดหรอก  มันยืนด่าผมที่นั่งกองอยู่กับพื้น ทั้งเจ็บ ทั้งจุก น้ำตาไหลพลากกกก  พอเริ่มตั้งสติได้ก็เงยหน้ามองหน้ามัน  โหยยยยย  น่ากลัวชิบ หน้าดำๆ โหดๆๆๆ ตาแทบจะถลนออกมานอกเบ้า  ตัวก็โตกว่า  ของใกล้มือก็ไม่มี กรูจะสู้ยังไงวะเนี่ย

   ซักแป๊ปมันก็เบาลง  ก็คงจะแบบว่าได้ระบายไปแล้ว ก็เลย soft ลงละมั้ง  ผมก็ค่อยๆชันตัวลุกขึ้น ปาดน้ำตาออกให้ดูดีนิดนึง

   “มรึงสนใจกรูด้วยหรอ” เอาไปเบาๆก่อน

   “มรึงหมายความว่าไง”มันทำหน้าตายมากเลยอ่ะ  ผมเองก็เริ่มๆปรี๊ดแระ

   “ถ้ามรึง ยังคิดอะไรไม่ออก งั้นก็ยังไม่ต้องคุยกัน มรึงไปคิดเอาเอง ว่าที่มันเป้นอยู่แบบเนี๊ยะ เพราะอะไร” ผมพยายามพูดเย็นๆ ระงับอารมณ์สุดๆ พูดจบผมก็หันหลังกลับเลย แต่มันฉุดแขนไว้

   “ยังไง กรูคิดไม่ออก มรึงมีอะไรมรึงพูดมาเลยดีกว่า อย่ามาทำพูดดี กรูจะอ้วก” อ้าวววววว ไอ้เชี่ย ปรี๊ดซิผม

   “ก็เพราะมรึงโง่แบบนี้ไง ไอ้เชี่ย ควายยังฉลาดกว่ามรึงอีก” ผมหันกลับมาตะโกนด่าใส่หน้ามัน ยังไม่ทันจะจบประโยคแม่งเจออุ้งมือหมีฟาดเข้าให้  ล้มคมำไม่เป็นท่าเลย อึ้งครับ......นี่มันลงไม้ลงมือกับผม  ดูมันก็อึ้งๆเหมือนกัน  ผมค่อยๆชันตัวลุกขึ้น เจ็บแก้มชมัด

   “อืมมมม  มรึงทำแบบนี้ดีแล้วหละ  กรูจะได้ตัดสินใจอะไรง่ายๆหน่อย” ผมยิ้มเยาะมันไปหน่อยนึง ดูหน้ามันก็โมโหๆอยู่แหละ

   “มรึงไม่ใช่ควาย แค่นี้มรึงน่าจะคิดได้นะ”

   “มรึงพูดได้มั้ย กรูอาจจะเป็นควายอย่างที่มรึงว่าก็ได้” อ้าว เมื่อกี้ยังว่ากรูฉอดๆๆๆ ด่าตัวเองซะละ

   “เฮ้อ......จริงๆแล้วกรูกะไม่พูดหรอก  แต่ถ้ามันจะต้องจบวันนี้ กรูก็ยินดีนะ”

   “ทำไม......มรึงกำลังคั่วไอ้ทีอยู่ใช่มะ” ไม่พูดเปล่าด้วยหนะ กระชากแขนกรูอีก

   “เรื่องเนี๊ยะมันไม่เกี่ยวกับไอ้ทีหรอก มันเกี่ยวกับที่ว่า ตอนวันเกิดมรึงไปแดกเหล้ากับใคร มรึงคุยกับใครตอนที่อยู่กับกรู กรูไม่โง่นะ กรูไม่ได้หูหนวกถึงขนาดจะฟังเสียงมรึงไม่ออกนะ  มรึงเห้นกรูเป็นอะไร  กรูบอกแล้วใช่มั้ย ความไว้ใจมันสร้างได้ครั้งเดียว แต่กรูก็เลือกที่จะไว้ใจมรึงอีกครั้ง แล้วมรึงก็หักหลังกรูอีก มรึงอย่าคิดนะว่าไม่มีใครรู้ ทำอะไรไว้จะไม่มีใครเห็น ทีนี้กรูจะให้โอกาสมรึง  มรึงมีอะไร มรึงก็พูดมาซะแต่วันนี้ ตอนนี้  กรูให้มรึง ได้แค่นี้แหละ”

   เฮ้อ.......หลังจากนี้ ไม่ขอเล่าละกันครับ ไม่ไหวๆๆๆ  สรุปให้ฟังเลยดีกว่า  ก็พูดกันอีกนิดหน่อย ผมตบหรือชกมันไป 2-3 ทีนี่แหละ แต่คราวนี้มันไม่สวน  แล้วไอ้ทีกับพี่ฝนก็เข้ามาแยก.........ไปสงบสติอารมณ์ที่รถ.....แล้วก็คุยกันที่จอดรถ........ผมบอกมันว่า ผมให้อภัยมันไม่ได้........มันไม่ยอมครับ อิอิ.........ผมบอกมันเรื่องข้าวของๆมัน ที่เอามาให้ผม ว่าผมทุบทิ้งไปหมดแล้ว(มันอึ้ง).........ผมขอเลิก  ขอให้จบ...มันไม่ยอม

   วันรุ่งขึ้นผมก็ไปทำงาน ก็เจอมันดักรอที่โต๊ะ คุยกัน มันอยากเคลียร์ (เพราะผมปิดโทรศัพท์ตลอด) ทำงานแทบไม่ได้  เป็นแบบนี้อยู่ 3 วัน ก็โดนหัวหน้าเรียกไปตักเตือน  เพื่อนๆในที่ทำงานก็รู้เรื่องกันหมด  วันที่ 5 ผมตัดสินใจยื่นใบลาออกเพื่อจบปัญหาทุกอย่างซะ  ผมรู้ว่ามันอาจจะไม่ใช่ทางออกที่ดีนัก  แต่สำหรับ ณ.เวลานั้น ผมว่ามันเป็นสิ่งที่ควรทำมากที่สุด  ตกงานผมยังอาศัยอยู่ห้องไอ้ที  มันจะอยู่เป็นเพื่อนผมจนถึง 3 ทุ่ม แล้วก็กลับบ้านมัน  มันไม่ทำอะไรเลย ไม่หางาน ไม่เที่ยว ไม่ไปไหน หมกตัว ซึมเศร้าอยู่แต่ในห้อง คิดอะไรไม่ออก อนู่ร่วมๆ 3 อาทิตย์  สรุปผมก็เลิกกับไอ้หมีแหละ  เลิกแบบเนี๊ยะ แบบไม่เคลียร์งี้แหละ  ตกงาน แถมโดนทิ้ง เฮ้อ...ชีวิตกรูอนาถแท้ๆๆๆๆ

   ผมไม่รู้หรอกว่าตกลงมันเสียใจมั้ย  หรือมันจะดีใจ  แล้วคนที่มันคุยด้วยเป้นใคร  แต่เมื่อผมเลือกที่จะเดินออกมาแล้ว  ผมก็ต้องเดินหน้าต่อไป  และผมก็เชื่อว่าสิ่งที่ทำลงไป เป้นสิ่งที่สมควรที่สุดแล้ว อย่างน้อยก็เพื่อตัวผมเอง  พี่ฝนมาหาผมบ้างเป้นระยะๆ  ไอ้ทีก็ยังทำงานที่เดิม  ไอ้หมีมันก็รู้ว่าผมพักอยู่กับไอ้ทีนะ  แต่มันไม่เคยมาเลย  บางทีผมถามพี่ฝน  พี่ฝนก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็บอกว่าเห้นมันก็ปกติดี  เฮ้อ.....ถามแล้วปวดใจ  กรูจะถามไปหาอะไรว๊า

   พออาทิตย์ที่ 4 ผมก็ดีขึ้น  มันเหมือนดีขึ้นเองอ่ะ เหมือนคิดได้ รู้สึกดีขึ้นมากมายก่ายกอง  ผมเลยให้ไอ้ทีพาไปเที่ยว ดูมันดีใจนะที่เห้นผมกระตือรือร้น  ค่อยดูมีชีวิตหน่อย (ตอนแรกยังกะซากศพ) อ้อ น้ำหนักผมลดลงไป 11 กิโลครับ แต่มันดูซูบซีด  น่ากลัวมากกว่าน่าดูอีกนะ

   กลับจากเที่ยวผมก็สดชื่นขึ้น กินข้าวทีละ 2 จาน บางมื้อ 3 จาน 5555555 ทำเหมือนตายอดตายอยากมานาน  พอเข้าเดือนที่ 2 ผมก็เริ่มหางานทาง internet เริ่มโทรถามบ้าง ส่งจดหมายบ้าง  แต่ก็ขอเป็นงานลักษณะเดิมๆ  ตั้งแต่วันที่ผมออกมาจากบริษัท ผ่านมาเดือนกว่าๆ ผมยังไม่เจอหน้าไอ้หมีเลย  โทรศัพท์มันก็ไม่โทรมา  แม้แต่ตอนที่ผมเขียนอยู่นี่  ผมก็ยังไม่ได้คุยกับมันอีกเลย  ไม่น่าเชื่อว่ามันจะตัดผมได้ง่ายดายขนาดนี้  ผมไม่ได้ทำอะไรผิด แต่คนเจ็บต้องกลายเป้นผม  คนที่ต้องตัดใจกลายเป้นผม  แต่ผมก็บอกมันนะ ขอบคุณที่มีวันนั้น  อย่างน้อยอะไรๆมันจะได้ไม่ไปไกลเกินกว่านี้

   ขอบคุณที่ทำให้ได้รู้จักรัก  รู้จักเจ็บ  ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง  ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆ มิตรภาพที่สวยงาม และความผูกพันธ์ที่แสนหวาน รวมไปถึงความหดหู่ หมองเศร้า ตรอมตม แต่ทั้งหมดนั้น มันก็ได้สร้างภูมิคุ้มกันให้กับผม ให้ผมเข้มแข็งขึ้น พร้อมเผชิญโลกภายนอกที่โหดร้ายต่อไปได้ ด้วยขาของตัวเอง  ขอบคุณสำหรับทุกๆอย่าง
                              หนุ่ม

              ........................จบแล้วครับ..จบอย่างสมบูรณ์......................

[BEta-K]

   ให้กำลังใจกับวันใหม่ๆ ของเป็ดหนุ่ม

[mist]

  แต่ตอนนี้เข้มแข็งขึ้นแล้วใช่ไหมคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[sunflower]

 

สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ปล. ขอ  :เตะ1: นายหมีสักทีเถอะ

[สาวตัวกลม]

มีกำลังใจมาให้หนุ่มเสมอ

[—“L•nely_l3”—]

เฮ้อ~ อ่านแล้วเกลียดพี่หมีเลยอ่ะ  :เตะ1:
 
ยังไงก้อขอให้พี่หนุ่มสู้ต่อไปนะครับ   

[marchmenlo]

อ่านมาตั้งแต่ต้น แอบอิิจฉา หมี & หนุ่ม
ตลอดที่ติดตามมา มีแต่กลิ่นอายของความสนุก ความสุข ความรัก
เห็นหายไปนาน เข้าใจว่าจบเรื่องไปแบบมีความสุขล้นพ้น บางครั้งยังแอบยิ้มคนเดียวเหมือนคนบ้า เมื่อนึกถึงเรื่องเล่านี้ แต่พอกลับมากลับหักมุข อารมณ์กระเจิง หาเหตุผลไม่ได้ ทำไมต้องเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
สาเหตุของปัญหาที่ทำให้เปลี่ยนไปคืออะไร อยากรู้หมีทำไปเพื่ออะไร ความรักที่มีอยู่มันไม่เพียงพอหรืออย่างไร

แต่ ณ.ตอนนี้ไม่อยากรื้อฟื้น เมื่อเลิก ก็คือเลิก ไม่สมควรกลับไปตอกย้ำให้มันเจ็บ เพราะมันไม่่ใช่เรื่องสนุกอีกต่อไป
วันนี้ เวลานี้ มีตักตวงความสุขที่มีให้มากที่สุด ซึ่งแน่นอน รอยยิ้ม เสียหัวเราะ มันย่อมดีกว่าร้อยช้ำที่ขอบตา ที่มันตามมาหลังจากร้องให้

ขอให้มีความสุขกับเวลาปัจจุบันให้มากที่สุดน่ะครับ

[DeShiWa]

อ่าครับผม จบแบบนี้นี่เองระหว่างพี่หนุ่มกับพี่หมี

ยังไงก็เป็นกำลังใจ ให้พี่หนุ่มครับผม

สู้ๆต่อไปครับพี่

[A GE]

  ชีวิตมันก็ไม่เหมือนนิยายตรงนี้แหละครับ  บทจะมาก็มา  บทจะไปก็ไป  แค่เสียดายวันและเวลาที่เคยมีให้กันน่ะครับ   

    เอาเปนว่าฉลองความโสดให้คุณหนุ่มดีก่า 

[astral]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวของคุณเป็ดหนุ่มที่แบ่งปัน ไม่ว่าจะดีหรือร้าย แต่ก็ขอขอบคุณมากๆ 

วันนี้ขอให้คุณเข้มแข็งกับชีวิตใหม่ งานใหม่ นะ สู้ๆ

แล้วจะตามไปให้กำลังใจต่อที่กาทู้ใหม่จ้า 

[crazykung]

เฮ้อ จบเรวกว่าที่คิดอีก สู้ๆคับพี่


ติดตามเรื่องใหม่ฮะ คิคิ

[tatum1234]

  ไมต้องจบลงอย่างนี้ทุกทีเลยอ่า

[[€]ŝĊörŦ]

เฮ้อ...

สุดท้ายก็จบแบบนี้จริงๆ ด้วย

เป็นกำลังใจให้นะคับพี่หนุ่ม ^^"