หัวข้อ: มีปัญหาเรื่องการเขียนนิยายคับ ... รบกวนใครสักคนให้คำปรึกษาด้วยนะคับ :)

[bankimpossible]

ผมกำลังเขียนนิยายอยู่คับ..แต่ติดปัญหาตรงที่ว่า ผมให้ A คบกับ B
โดยที่ A และ B  เริ่มความพันธ์กันจากความบังเอิญที่ทำให้ทั้งสองพบกัน
แต่ติดปัญหาอยู่ที่อยู่คนละจังหวัด ทำให้ทั้งสองคนทำได้แค่เพียงส่งจดหมายคุยกัน
เมื่อผ่านมา 3 ปี ( จากการคุยกันผ่านทางจดหมายอยู่ 2 ปี การได้อยู่ด้วยกันแบบคู่รัก 1 ปี )
ทั้งสองได้เจอกัน... มีอะไรกันและอยู่ด้วยกันตอนอายุ 18 ปี
ปัญหาที่ผมกำลังพบเจอกับทางตันอยู่ตอนนี้คือ...
#ความสมเหตุสมผลของตัวละคร ผมแค่อยากรู้คำตอบว่า การที่คนเราคุยกันผ่านจดหมายถึงสองปีแต่มีความรู้สึกที่ดีต่อกัน
มันมีน้ำหนักมากพอไหม ? ที่จะทำให้ทั้งสองเกิดความรัก ....
ผมอยากรู้คำตอบในมุมมองของคุณ... ไม่มีถูกไม่มีผิดสำหรับทุกคำตอบ
ยังไงก็รบกวนด้วยนะคับ

 

ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าคับ ....

[Wordslinger]

ดิฉันมีคนรู้จักคนหนึ่ง เขาคุยกับแฟนผ่านทาง MSN ไม่เคยเจอกันเลยเป็นเวลา ๑ ปีกว่า พอได้เจอกันจริงๆ เขาก็รักกัน แม้ว่าช่วงแรกจะมีเขินอายกันบ้าง เพราะได้เจอกันตัวเป็นๆ สักที แต่ตอนนี้เขาก็ยังคบกันอยู่ ทั้งที่ตอนนี้จะเป็นสิบปีแล้ว แต่สำหรับกรณีเขียนจดหมายนี้คิดว่าก็น่าจะไม่ผิดอะไร มันเป็นไปได้หมดแหละค่ะ ระหว่างที่เขียนจดหมายหากัน ได้ส่งรูปให้ดูไหมคะ? คืออย่างน้อยดิฉันก็คิดว่าน่าจะได้ให้เห็นหน้าค่าตากันบ้าง  แม้ไม่ได้คุยทางเสียงกันก็ตาม

ไม่รู้ความเห็นเข้าท่าหรือไม่ รอท่านอื่นมาให้ไอเดียนะคะ

ปล. น่าสนใจจังเลยค่ะ แต่งจบแล้วอย่าลืมเอามาลงให้อ่านบ้างนะคะ 

[zipboy]

มีคติหนึ่งที่ชีวิตตัวเองเจอมา แล้วอยากบอกคือ

"คนเราคุยผ่านอักษรนานแค่ไหนก็ตาม เจอหน้าครั้งเดียว อาจใช่ หรือไม่ใช่ไปเลย ก็ได้"

ถ้าเขียนว่าใช่จนติดเครื่องกันได้ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกครับ แต่คำถามต่อมาคือ ความรู้สึกเมื่อได้ใช้ชีวิตร่วมกันจริง แบบไม่อักษร จะออกแบบอย่างไร ให้ไปทิศไหน โดยอิงจากวัยวุฒิ ทัศนคติของตัวละคร จะทำให้เรื่องนี้เป็นไปได้หรือเป็นไปไม่ได้เองครับ

เป็น คคห ส่วนตัวนะครับ^^

[AppleBerry]

สำหรับเราคิดว่าไม่ผิดนะคะ ถ้าเป็นเรื่องสมัยก่อนๆนิดนึง เพราะตอนนี้มันยุคดิจิตอลส่วนใหญ่จะใช้โซเชียลคุยกัน เรื่องจริงก็มีนะคะไม่เคยเห็นหน้ากันแต่คุยกันแบบแฟนเป็นปีๆเลยก็มี

อยากทราบว่าตอนเขียนจดหมายได้เห็นหน้ากันหรือเปล่าคะ ถ้าเห็นหน้ากันถือว่าไม่แปลกเลยค่ะ แต่ไม่เห็นหน้านี่แอบแปลกใจนิดๆ แต่ถ้าเป็นนิยายอะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ ในบางครั้งเรื่องจริงยิ่งกว่านิยายเสียอีก

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

[buzeative]

ผมว่าประเด็นมันอยู่ที่หลังจากได้เจอกันมากกว่า ตอนคุยกับทางจดหมายมันรักกันก้เรื่องนึง แต่พอมาเจอกันมันจะเกิดความรักต่อเนื่อง หรือ เกิดความรักใหม่ในอีกมุมมอง หรือ ไม่ชอบ เพราะมันขึ้นอยู่กับจินตนาการของสองคนนั้นในตอนที่ยังไม่ได้เจอกันว่าเสียงของเค้าเป็นยังไง ท่าทางของเค้าเป็นยังไงอะไรแบบนี้

[bankimpossible]

ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบนะคับ ...
ผมพอจะเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาบ้างแล้ว..
Wordslinger... เดี๋ยวถ้าแต่งเสร็จแล้วเดี๋ยวจะอัพเดทให้ได้อ่านนะคับ
แต่ก็คงจะอีกนานอยู่เหมือนกัน... พล็อตมันยังไม่ลงตัวเท่าไหร่

 

[กฤษณ์]

มาตอบทันมั้ยหว่า..
คือเราก็มีเพื่อนทางจดหมายเหมือนกันคนนึง..
คือคุยกันทางจดหมายตลอดเลย ไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยเห็นเฟสเห็นเมลเห็นไลน์
เวลาเขียนหาก็จะเขียนเรื่องเวลาเที่ยว เวลาเดินทาง บางครั้งก็คุยกันเรื่องจิปาถะเมื่อคืนฝันร้ายอะไรแบบนี้
ช่วงไหนพิเศษหน่อยก็ส่งเป็นโปสการ์ดบ้าง เขาวาดภาพส่งมาให้บ้าง
ก็ให้อารมณ์คลาสสิคดีนะ แบบเดี๋ยวนี้เขาคุยกันผ่านทางโซเชี่ยล ส่งไปสักพักก็ตอบมาแล้ว
แต่ทางจดหมาย มันนานนะ 3วันถึงมั่ง7วันถึงมั่ง มันดูให้บรรยากาศดีๆกว่าเยอะโขเลย..
เราว่าความรู้สึกดีๆบางทีไม่เกิดเกิดจากการพบหน้ากันอย่างเดียวนะ แต่เกิดจากการที่ได้พูดคุยกันตลอด ; w ;

[minezze]

โต้ตอบกันทางจดหมาย แล้วยิ่งเคยพบตัวจริงกันมาก่อนด้วย เป็นไปได้สิคะ
เพียงเเต่สิ่งที่เกิดขึ้นจะเป็นความรัก ความหลง หรือความเคลิบเคลิ้มหลงไหลเพียงชั่วครู่รึป่าวก็อยู่ที่เค้าสองคนนั้น

เราเคยได้ยินเรื่องพวกนี้มาเยอะเเยะ ทั้งจากคนรู้จักบ้าง จากอินเตอร์เนตบ้างแล้วมาโพสต์กระทู้ปรึกษาคนในเนตเราก็เจอออกบ่อย
บางเคสนี่ไม่เคยแม้เเต่จะเห็นหน้ากันด้วยซ้ำ แต่คุยเเชทกันมาเป็นปีๆเเล้วก็รักกัน
เเต่ส่วนใหญ่ความรักที่เกิดจากเเบบนี้ เท่าที่เราเห็นมักไม่สมหวัง
เพราะฝ่ายหนึ่งอาจจะเผลอหลงไหลไปรักจริง แต่อีกฝ่ายอาจจะเห็นเป็นเเค่เพื่อนคุยเเก้เหงาก็ได้
รึไม่ก็เพราะได้เเค่คุยกันผ่านตัวอักษร การทำเเค่นี้มันทำให้รู้นิสัยที่เเท้จริงไม่ได้(อาจจะทำให้แค่พอรู้ทัศนคติของกันเเละกันบ้าง)
ตัวจริงๆเป็นอย่างนึง แต่พออยู่ในโลกอินเตอร์เนตก็นิสัยอีกอย่างนึง
หลายคนในชีวิตจริงเป็นคนเงียบๆโลกส่วนตัวสูง เเต่เวลาคุยเเชทกันอาจดูเป็นคนคุยสนุกคุยเก่งเลยก็ได้เนื่องจากเห็นว่าคนที่คุยด้วยเป็นใครก็ไม่รู้ที่เราไม่รู้จักจึงยินดีเเละสบายใจที่จะเล่าเรื่องต่างๆให้เค้าฟัง(อย่างเราเป็นต้น)
บางคนในชีวิตจริงอาจเฟรนรี่เฮฮา คุยสนุก เเต่คุยเเชทไม่เก่งก็มี
แล้วอีกอย่างการคุยกันผ่านตัวอักษรมันมักทำให้เราคาดหวังอีกฝ่ายไปโดยไม่รู้ตัว
พอคุยกันเเบบนี้เเล้วรู้สึกชอบใจในตัวอีกฝ่าย เราก็มักอดวาดฝันไปเองไม่ได้ว่าอีกฝ่ายต้องนิสัยดีอย่างงู้นอย่างงั้น เราเข้ากันได้ดีเวลาที่คุยเเชท ตัวจริงเราก็น่าจะเข้ากันได้เช่นกัน รวมถึงคาดหวังถึงรูปลักษณ์ภายนอกของอีกฝ่ายด้วย

พอมาเจอกันจะจริงจังถึงขั้นเป็นคนรักได้รึป่าว ก็ขึ้นอยู่กับตัวจริงของเค้าสองคนว่านิสัยจะเข้ากันได้มั้ย มีความจริงจังเเละจริงใจต่อกันเเค่ไหน จะทำใจได้มั้ยถ้าตัวจริงของอีกฝ่ายไม่ได้เป็นไปตามที่เราคาดหวัง ได้รู้ข้อเสียของอีกฝ่ายที่เราไม่มีทางรู้เลยถ้าเเค่คุยกันผ่านตัวอักษร

[กิมกวง]

เกิดขึ้นได้ค่ะ เกิดขึ้นกับเราบ่อย ๆ ด้วย 555 (ส่วนมากใช้ชีวิตหน้าคอม)
ส่วนมากแฟนเราก็มาจากโปรแกรม MSN บ่อย ๆ (สมัยก่อน)
พอมาเจอกัน ก็คบกันรอดบ้างไม่รอดบ้าง เพราะบางทีเจอกันนิสัยคนละอย่างไปเลย (บางทีเราก็ทำตัวงี่เง่า)

ส่วนตัวนิยายที่คุณถาม เราคิดว่า 2 ปีเนี่ย มากพอให้คนรู้สึกดี ๆ ต่อกันเลยนะ (ถ้าเริ่มคุยแบบเกี้ยวกันเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นเลย)
ส่วนเรื่องการมีอะไรกัน ไมต้องคุยมาถึง 2 ปี เจอหน้ากันครั้งแรก ถ้าดึงดูดก็คงพุ่งเข้าใส่กันได้เลย (555)
เพราะฉะนั้น 2 ปีที่ฟูมฟักกันมา เจอหน้ากันแล้วถูกใจ ก็เป็นไปได้ค่ะ 

แต่เรื่องจากนั้นจะดำเนินยังไงต่อ จะ Archplot มั้ย หรืออะไรก็เป็นเรื่องที่สุดแล้วแต่จขกท.แล้วค่ะ

ปล.รออ่านนะคะ -//- สำหรับเราฟินมากกับอะไรที่ไม่เห็นหน้ากันแบบนี้ มันลุ้นและเอาใจช่วยมาก

[popylove11]

 
น่ารักมากๆออะค่ะ
แต่อันนี้ของงส่วนตัวสักนิด
ที่ว่าอยู่ด้วยกัน 1 ปีนี่คือหลังบังเอิญพบกัน หรือว่าก่อนมี อะไรกันอะคะ ?
ส่วนเรื่อง จดหมายนี่กินใจสุดๆ
คนเราไม่ต้องเห็นหน้ากันแต่ถ่ายทอดความรู้สึกผ่านจดหมายแบบนี้ ยิ่งมีการแสดงถึงความเป็นห่วงและเข้าใจกัน มันยิ่งกว่าได้อยู่ดวยกันอีกนะ ในความคิดเรา
 รออ่านนิยายนะคะ ต้องฟินแนาเบย รอๆๆๆ

[AI.NoR]

เป็นไปไม่ได้ยกเว้นว่าจะแต่งเป็นโลกสมัยก่อน หรือไม่ก็เด็กพวกนี้ติสแตก ยากอินดี้ใช้จดหมายติดต่อกัน เช่นเหตุบังเอิญแบบส่งอะไรสักอย่างผิดแล้วส่งกลับพร้อมแนบข้อความไปให้แล้วติดต่อกันเรื่อยๆ
อย่าลืมนะว่าวัยรุ่นสมัยนี้มีมือถือกันแทบทุกคน เด็กมันไลน์ เฟซกันแล้ว แทบไม่มีใครพิมพ์ยาวๆ ด้วยเวลาคุยกัน แล้วจะให้มานั่งเขียนจดหมายเนี่ยนะ?
สร้างพล็อตให้เขียนจดหมายติดต่อกันอ่ะได้ แต่มันจะไม่สมจริงถ้าคาแรคเตอร์ไม่ชวนให้เชื่อว่าเป็นคนที่ชอบทำกิจกรรมแบบนั้น จะเอาให้สมจริงต้องปั้นคาแรคเตอร์ที่มีนิสัยรองรับกับการกระทำด้วยอ่ะ
เช่น เพื่อนคนนี้พิเศษที่ทำให้เขาอยากตั้งใจแนบอะไรไปให้ และก็ต้องคิดว่า สองคนนี้มันมีเบอร์กันมั้ย รู้จักที่อยู่กันรึเปล่า เฟซล่ะ? อะไรยังไง ไม่ใช่แบบ... มีมือถือ รวยมาก ไลน์หาเพื่อนบ่อยๆ อัพเฟซถี่ๆ แต่กับเพื่อนคนนั้นดันเลือกส่งจดหมายทั้งๆ ที่มีเบอร์กัน แอดเฟรนกัน แบบนี้ก็ประหลาดใช่มั้ยล่ะ? ก็ต้องหาเหตุผลมารองรับ ไม่งั้นมันไม่สมจริงทันที