^
^
^
เออ จริงด้วยนิ ได้สองตำแหน่ง คริคริ
“อ้าวใบหม่อนมาที่นี่ได้ยัง” (ยังไง)
ผมรู้สึกเย็นเฉียบไปทั้งตั้ง (ทั้งตัว รึตั้งใจบอกว่าเย็นเฉียบจนขนหัวตั้ง?)
คำนี้สะท้องอยู่ในหัวผม (สะท้อน)
“ทำไมนามสกุล” สียงของพี่ชาถาม (เสียง)
น้ำตาผมก้ไหลออกมา (ก็)
กี่ครั้งที่ผมมีแม่คนอื่นโหล่มา (โผล่)
สับสนในความสัมพัน (สัมพันธ์)
เสียงคุ้ยเคยแทรกเข้า (คุ้นเคย)
ผมถามเขาๆพี่ชาตัวสั่นเล็กน้อย (ไม้ยมกใส่มาทำไม? รึตั้งใจพิมพ์ว่าผมถามเขาเบาๆ?)
ไปที่บรรไดหนีไฟ (บันได)
เขากอดผมแน่จนผมเจ็บแต่ผมไม่สนใจ (แน่น)
..............เฮ้อ....เจ็บเกินไป สองคนนี้ซวยจริงๆที่มีพ่อที่มีภรรยาและลูกไปทั่วเมือง
ซวย ไม่รู้จะจำกัดความยังไงนอกจากนี้