[เรื่องสั้น]บ่วงเสน่หา(ปีศาจชัดๆ 18+++)ฺByขวัญู^อุ้ม
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น]บ่วงเสน่หา(ปีศาจชัดๆ 18+++)ฺByขวัญู^อุ้ม  (อ่าน 101724 ครั้ง)

NUKWUN

  • บุคคลทั่วไป
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

เรื่องนี่ขวัญแต่งขึ้นกับเพื่อนชื่ออุ้มที่ใช้ Username ว่าO[]Ovampire


บทเริ่มต้น

“วุ่นวายมาหาพ่อสิ ”

“ครับพ่อ”

“พ่อกับคุณลักษณ์จะไปดูงานที่ต่างประเทศ ลูกอยู่กับพี่เค้าดีๆนะ”

“ครับคุณพ่อ”

“วินเซนต์พ่อฝากน้องหน่อยนะ”

“ครับพ่อ”

พี่ชาย ฮึ ปีศาจชัดๆ

“จะทำอะไรน่ะ ออกไปนะ”ร่างสูงเดินเข้ามายังห้องของร่างบาง

“ยังไม่ชินอีกเหรอ” ร่างสูงพูดแล้วก็ คร่อมตัวร่างบางไว้ ร่างบางที่แสนจะเย้ายวน น้องชายต่างสายเลือด

“หยุดนะ...อื้อ”ร่างสูงตรงเข้าจูบร่างบาง จูบไล่ตามแนวฟันแล้วสอดลิ้นเข้าไปช่วงชิงความหอมหวานจากร่างบาง แล้วค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าของร่างบางออกจนเปลือยเปล่า

“ฉันมีของมาเล่นกับนายด้วยนะ”ร่างสูงผละออกไปหยิบของมาเมื่อเห็นสิ่งที่ร่างสูงจะใช้เล่นกับตัวเองร่างบางสั่นสะท้านไปทั่วทั้งกาย

“ยะ...อย่า” ร่างบางพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของร่างสูง แต่ก็ดิ้นไม่หลุด
     ร่างสูงเอากุญแจมือมาล็อคข้อมือร่างบางไว้กับหัวเตียง แล้วล็อคขาทั้งสองข้างของร่างบางไว้ให้อ้ากว้างออกเผยให้เห็นทุกสัดส่วน

“อย่า...ไม่เอาแบบนี้”

“ทำไมล่ะ มาทำให้ส่วนนี้ของนายน่ารักขึ้นดีกว่า” ร่างสูงพูดพร้อมนำผงสีขาวมาทารอบปากทาง และค่อยๆดันนิ้วแกร่งเข้าเพื่อทาผงสีขาวในผนังด้านในช่องทาง ทำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนของเหลวเหนียวใสไหลมาจากช่องทางด้านหลังของร่างบาง

“อะ...อื้อ...อ๊าาาาา” นิ้วแกร่งวนเวียนถูไถอยู่ที่ช่องทางด้านหลังของร่างบาง ร่างสูงเพิ่มนิ้วเข้าไปเป็นสามนิ้วพร้อมมอบสัมผัสที่หนักหน่วงขึ้นเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของร่างบางให้ประทุขึ้น จนร่างบางเริ่มยกซะโพกขึ้นสูง ช่องทางด้านหลังของร่างบางรู้สึกร้อนวูบวาบ

“ยาเริ่มออกฤทธิ์แล้วสินะ” ตอนนี้แก่นกายสีชมพูของร่างบางก็ชูชันโดยที่ยังไม่ได้โดนแตะต้อง ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจที่ร่างบางเลิกขัดขืน และยอมให้ความร่วมมือเต็มที่ จึงหันไปปลดพันธนาการที่ข้อเท้าของร่างบางออก และหันไปให้ความสนใจกับริมฝีปากอวบอิ่มที่แดงช้ำเพราะฝีมือร่างสูง

“น่ารักจริงๆ”

“อะ...อืม...อื้อ” ร่างสูงจูบร่างบางอย่าดูดดื่มเร่าร้อน พลางส่งลิ้นเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นของร่างบาง

แอ๊..............................ด ปัง

“มาเล่นกันไม่รอเลยนะ”

“มาช้าจริงๆเลยเพนเทอร์ มาดูสิร่างกายที่น่ารักของน้องเราสวยขนาดไหน”ร่างสูงพูดพร้อมแยกขาของร่างบางออกกว้างให้ร่างหนาได้สำรวจทุกซอกทุกมุม

“อย่า...ไม่เอานะ...ไม่นะ”

“มาสนุกกันดีกว่าวุ่นวาย นายนี่มันน่ารักจริงๆ”ร่างหนาของอีกคนตรงเข้ามาหาความหอมหวานจากร่างบาง

“เพนเทอร์นายเล่นข้างล่างไปแล้วกัน”

“ได้”

ร่างหนาของเพนเทอร์ตรงเข้าเล่นกับช่องทางด้านหลังของร่างบาง ลิ้นหนาและนิ้วแกร่งสอดเข้าไปควานลึกในช่องทาง สีเชอร์รี่ของร่างบาง จนร่างบางหอบทุรน
ทุราย

“อะ...อ๊า...พะ...พอ...ฮึ่ก” ส่วนร่างสูงของวินเซนต์ก็เล่นอยู่กับยอดอกที่บวมแดง และช้ำเพราะถูกปาก ลิ้นและนิ้วของร่างสูงบดขยี้อย่างรุนแรง อกบางแอ่นขึ้นเพราะความเสียวซ่านที่ได้รับ

“อ๊า...อะ...อื้อ”  ร่างสูงของวินเซนต์และร่างหนาของเพนเทอร์ ผละออกจากร่างบางเพื่อชมผลงาน ร่างบางที่แสนสวยในขณะนี้ตากลมโตที่มีขนตางอนยาวเป็นแพมีน้ำตาคลออยู่เล็กน้อย แก้มใสของร่างบางขึ้นสี สวยเพราะแรงอารมณ์ ปากแดงช้ำเพราะถูกจูบอย่างเร่าร้อนและรุนแรง ยอดอกที่ไวต่อสัมผัสถูกบดขยี้จนบวม แดง แก่นกายสีชมพูน่ารักที่ตั้งชันเพราะอารมณ์ที่ประทุขึ้นสูง  ช่องทางด้านหลังที่ถูกสัมผัสอย่างต่อเนื่องกลายเป็นสีเชอร์รี่สวย

“อืม สวยจริง”

“อา ทนไม่ไหวแล้ว”

ร่างสูงของวินเซนต์จับร่างบางคว่ำลงกับเตียงแล้วยกสะโพกของร่างบางขึ้นสูง แล้วเสือกแก่นกายอันใหญ่โตเข้าไปในช่องทางด้านหลังของร่างบางจนสุดในครั้งเดียวได้อย่างง่ายดาย ซึ่งมันก็เข้าไปกระแทกจุดกระสันของร่างบางอย่างแรง ร่างบางจึงปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเลอะผ้าปูที่นอน ซึ่งทำให้ช่องทางด้านหลังตอดรัดแก่นกายอันใหญ่โตของร่างสูงที่แทรกคาอยู่
อย่างรุนแรง

“อ๊าาาาาาาา”

“อึ่ก” ร่างสูงที่เจอแรงตอดรัดอย่างรุนแรง กลั้นหายใจเพื่อระงับอารมณ์ ร่างสูงไม่ยอมปล่อยให้สวรรค์ล่มเพราะแรงตอดรัดนี้แน่ หลังจากที่อารมณ์เริ่มสงบ ร่างสูงก็เริ่มขยับแก่นกายอันใหญ่โตที่สอดแทรกคาอยู่ในช่องทางอย่างเนิบช้า
          ส่วนทางด้านร่างหนาของเพนเทอร์กำลังเล่นอยู่กับแก่นกายสีชมพูที่ตั้งชันอยู่ของร่างบางลิ้นร้อนของร่างหนาไล่ เลียไปตามความยาวของแก่นกายร่างบาง และมาหยุดอยู่ที่ส่วนปลายยอดที่ไวต่อสัมผัส

“อะ...อ๊า...อือ...อืม” ร่างบางหอบทุรนทุรายจากความเสียวซ่านที่ได้รับจากทั้งสองทาง แม้จะเคยโดนมาก่อนแค่ก็ยังไม่คุ้นชินสักที

“อ.......า ทำไมรัดแน่นแบบนี้”

“อื........ม”  ร่างสูงตอนนี้ ขยับแก่นกายอันใหญ่โตเข้าออกอย่างรุนแรง ล้ำลึก ตามแรงอารมณ์ที่ประทุสูงขึ้น ลมหายใจหอบกระชั้นถี่ขึ้น

“อาาาาาาาา”ร่างสูงกระแทกแก่นกายอันใหญ่โตเข้าไปจนสุดความยาวแล้วปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในช่องทางด้านหลังของร่างบางจนล้น พร้อมกับร่างบางที่ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นในปากของร่างหนา

 “อ๊าาาาาาาา”ร่างสูงถอนกายออกจากช่องทางด้านหลังของร่างบางไปช้าๆ

“เฮ้อ!”ร่างบางถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ

“อ๊ะ... พะ...พอแล้ว...มะ...ไม่ไหวแล้ว..อา”ไม่นาน ก็มีสัมผัสเร่าร้อนมาจ่อที่ช่องทางด้านหลังของร่างบาง

“ยังไงก็ช่วยอดทนหน่อยแล้วกัน” ร่างหนาของเพนเทอร์ค่อยๆสอดแทรกความเป็นชายเข้ามาทำให้เกิดเสียงเฉอะแฉะดังขึ้น น้ำที่ร่างสูงของวินเซนต์ปล่อยไว้ได้ล้นออกมา ตอนนี้ร่างสูงของวินเซนต์กำลังเล่นกับยอดอกของร่างบางอีกครั้ง

“อ....าขนาดโดนไปขนาดนั้นแล้วยังแน่นอยู่เลย”ร่างหนาขยับเข้าออกช้า และเร็วสลับกันไป

“อะ...อ๊า...อึ่ก...อืม”

“วินเซนต์นายอยากเข้ามาพร้อมฉันไหม”

 “เอาสิ”

“ไม่...ไม่เอานะ...ยะ...อย่า” ร่างบางร้องอย่างตื่นตระหนกเมื่อรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้  เมื่อช่องทางที่ถูกความเป็นชายของร่างหนาสอดแทรกอยู่ถูกแยกออกจนมีช่องทางให้แก่นกายของร่างสูงได้สอดแทรกเข้าไป

“หยุดนะ...อย่า” ร่างสูงค่อยๆแทรกกายเข้าไปในช่องทางที่ยังมีความเป็นชายของร่างหนาแทรกคาอยู่แล้ว ช่องทางที่ฉ่ำเยิ้มไปด้านน้ำที่ร่างสูงปล่อยเอาไว้จึงทำให้ไม่ฉีกขาด แต่มันก็ยังเจ็บอยู่มาก

“อาาาาาา สุดยอด”

“จะ..เจ็บ...เอาออกไป” ร่างสูงและร่างหนาขยับเสียดสีไปพร้อมกันจากช้าๆเพื่อให้ช่องทางด้านหลังของร่างบางได้ปรับตัว

“อ๊ะ...อา” จนความเจ็บปวดเริ่มเปลี่ยนเป็นความสุขสม ร่างสูงและร่างหนาเร็วเริ่มขยับสอดแทรกรัวเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์จนที่สุดของอารมณ์ก็มาถึงร่างสูงและร่างหนาก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในช่องทางด้านหลังของร่างบาง แล้วร่างบางก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาถัดจากปลดร่างสูงและร่างหนาไม่นาน

“อ.........................า”

“อ.........................า” ร่างสูงและร่างหนาค่อยๆถอนแก่นกายออกจากช่องทางด้านหลังของร่างบางช้าๆแล้วพากับฟุบหลับไป

........
อันนี้แต่งกับเพื่อนนานเเล้วเหมือนกันพึ่งหาไฟล์เจอด้วยเเหละเเล้วเพื่อนก็
ดันหื่นเหมือนกันเรื่องก็เลยออกมาแนวนี้ มันเเรงไปป่ะรู้สึกได้
ผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยรู้สึกว่าเขียนNC ไม่ได้อารมณ์เลย :serius2:
ขอโทษน๊า มือใหม่หัดแต่งทั้งคู่ ยังไงจะรอ COMMENT ถ้าไม่ค่อยดีจะได้
รีบเอาตอนจบมาลงเลย




*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-11-2011 21:36:27 โดย @aOoM&jAe@ »

shockoBB

  • บุคคลทั่วไป
มาเป็นกำลังใจให้  o13

m_pop91

  • บุคคลทั่วไป
น่าติดตามครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ

ออฟไลน์ pooinfinity

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +140/-3
หื่นได้จายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

+1 ให้กับ nc

jokirito

  • บุคคลทั่วไป
ตอนจบจะเป็นยังไงอ่ะ  ประมาณว่า  และแล้วทั้งสามคนก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขชั่วนิรันดร์  รึเปล่า  เอิ้กๆ  :laugh:

benxine

  • บุคคลทั่วไป
 :pighaun: :pighaun:

ตอนแรกก็น่ะ !! .....

ออฟไลน์ bigbeeboom

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 381
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-0
 :pighaun:คริ คริ ชอบจ้าๆๆ

รอลุ้นตอนหน้านะว่าเป็นไงต่อ สงสารน้องชายตัวเล็กเหมือนกัน (แต่ชอบมากกว่า)

สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้จ้า  :mc4:

ออฟไลน์ jasmin

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1801
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +174/-1
มาตอนแรกก็เรียกเลือดซะแล้ว

 :m25: :m25: :m25:

จัดไป +1  เป็นกำลังใจให้นะ

ออฟไลน์ Dee^daY

  • ไม่เคย ทำให้ใครเดือดร้อน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +330/-6
ประเดิมด้วยฉาก NC เลยหรือ..

ออฟไลน์ nOn†ღ

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4390
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-6

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






bbyuqin

  • บุคคลทั่วไป
 :haun4: :pighaun:
 เลือดหมดตัวว

ออฟไลน์ Oo๐FosfoggY๐oO

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 442
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-0
มาตอนแรกก็.. :pighaun: :pighaun: :jul1:

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19

ออฟไลน์ Aon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 311
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
 :jul1:สุดยอดอ่ะเลือดท่วมจอเลย

อ๊ากกกกกกกกกก......

NUKWUN

  • บุคคลทั่วไป
 “ทำไมกัน” ทำไมถึงเห็นเราเป็นของเล่น ของเล่นที่แบ่งกันเล่น เมื่อไหร่จะหยุดซะที วุ่นวายตื่นมาด้วยสภาพที่ไม่ค่อยจะดีนัก ช่องทางที่ถูกสัมผัสอย่างหนักหน่วงเมื่อคืนปวดหนึบจนแทบลุกไม่ขึ้น แต่จำเป็นต้องตื่นไปโรงเรียน   เมื่อคืนถูกทำให้กลายเป็นของเล่น เจ็บ เจ็บนะ เมื่อไหร่จะหยุดสักที  เมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากการถูกทำเหมือนเป็นของเล่น

“วุ่นเป็นอะไรวะทำไมโทรมแบบนั่นล่ะ”

“เราดูหนังสือดึกน่ะ”

“อย่าหักโหมนักดิ แค่นี้ยังเก่งไม่พออีกเหรอ”

“อืม เดี๋ยวเราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” บอกไม่ได้เรื่องนั้น บอกใครไม่ได้ อึดอัดเมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากวังวนนั้นสักที ทำไมถึงต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย พี่ชายอย่างนั้นเหรอ ทำไมถึงทำแบบนั้นกับเรา

ตุบ....

“โอ๊ย!” วุ่นวายเดินเหม่ออยู่ดีๆก็มีลูกบอลลอยมากระแทกหัว

“โทษทีครับน้อง เป็นอะไรรึเปล่า”

“ไม่เป็นไรครับ” ทำไม รอยยิ้มเจิดจ้าราวกับแสงอาทิตย์ ตาคมดึงดูดให้น่ามอง

“พี่มีอะไรติดหน้ารึเปล่าครับ เห็นมองตั้งนาน”

“มะ...ไม่มีครับ ขอตัวก่อนนะครับ”

...

“น่ารัก” ร่างบอบบางนี่น่ารักจริงๆแก้มแดงเวลาอาย น่าแกล้ง นักรบพึมพำกับตัวเอง

“ไอ้นักรบไปเก็บบอลนานเป็นชาติ เลยนะมรึง ทำหน้าแบบนั้นไปเจอเหยื่อใหม่มารึไง”

“อือ”

“มรึง...อีกแล้วนะ กรูล่ะสงสารเหยื่อของมรึงจริงๆ”

...

“วุ่นไหวรึเปล่า หน้าซีดมากเลย”

“อืมไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องห่วง”

“ไม่ห่วงได้ไงวุ่นเป็นเพื่อนเรานะ”

“ขอบใจมากนะต้น”

“เราว่าวุ่นไปนอนพักที่ห้องพยาบาลดีกว่า”

“ก็ดีเหมือนกัน”

“อาจารย์ครับขออนุญาตพาเพื่อนไปห้องพยาบาลครับ”

“อืม”

“ต้นไปเรียนเถอะเราอยู่คนเดียวได้”

“ไม่เป็นไรแน่นะ”

“อือ ไปเถอะ”

“เดี๋ยวตอนพักกลางวันเรามาหานะ”

“อืม”

แอ๊.......................ด เอี๊ยด

“อ้าว! น้องเองเหรอ”

“คะ...ครับ” พี่คนเมื่อเช้านี่ บังเอิญจัง

“แล้วน้องชื่ออะไรล่ะ”

“เอ่อ วุ่นวายครับ”

“พี่ชื่อนักรบนะ แล้วเป็นอะไรถึงมานอนห้องพยาบาลล่ะ”

“อ๋อ ปวดหัวนิดหน่อยน่ะครับ” จะให้บอกได้ไงล่ะว่าจริงๆแล้วเป็นอะไร

“ไหนดูสิ...เอ๋! ตัวก็ไม่ร้อนนิ” นักรบเดินเข้ามาวางหลังมือทาบทับหน้าผากวุ่นวาย แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้

“เอ่อ!” วุ่นวายรู้สึกอายจนแก้มแดงแจ๋ หันหน้าหนีนักรบแทบไม่ทัน

“ฮึ” นักรบรู้สึกอยากแกล้งร่างบอบบางตรงหน้า จึงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ร่างบางยิ่งกว่าเดิม จนร่างบอบบางแก้มขึ้นสียิ่งกว่าเดิม น่ารักจริงๆนักรบคิดในใจ ริมฝีปากแดงๆ
นั่นน่าจูบจริงๆ เมื่อคิดดังนั้นก็เหมือนกันมีแรงดึงดูดให้นักรบก้มลงไปสัมผัสกับริมฝีปากของร่างบอบบาง

ปัง...

“ทำอะไรกันน่ะ”

นักรบรีบผละออกจากร่างบอบบาง

“มรึงจะทำอะไรน้องกรูวะไอ้นักรบ”

“ก็เปล่านิ”

“เปล่าอะไรเมื่อกี้กรูเห็นว่ามรึงกำลังจูบน้องกรู”

“มรึงเห็นแล้วจะถามกรูทำไมล่ะวะไอ้วิน”

“สัสมรึงรีบออกไปเลยไป”

“แล้วถ้ากรูไม่ออกล่ะ” วินเซนต์กำลังจะตรงเข้าไปเพื่อต่อยหน้านักรบที่บังอาจกล้าดีมายุ่งกับของๆเค้า

“อย่าครับพี่ เอ่อพี่นักรบออกไปก่อนได้ไหมครับ”

“งั้นก็ได้ครับ แล้วเจอกันนะครับ ฮึ” นักรบพูดกับวุ่นวายแล้วมองหน้าวินเซนต์ราวกับจะบอกว่า ฝากไว้ก่อนเถอะเราได้เจอกันอีกแน่

...


“...”

“...”ผ่านไปหลายนาทีก็ไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากปากทั้งคู่

“จะไปไหน” วุ่นวายทนความอึดอัดไม่ไหวจึงเดินออกไป แต่มือของวินเซนต์ก็คว้าข้อมือของร่างบางไว้

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วย”

“เกี่ยวสิก็นายเป็นของฉัน แล้วอย่าให้ฉันเห็นนะว่าไปยุ่งกับไอ้นักรบอีก ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้องนายทั้งนั้น”

“ฉันไม่ได้เป็นของนาย”

“ฮึจะให้ฉันย้ำมั้ยว่านายเป็นของฉัน” ร่างสูงพูดแล้วกระชากร่างบางไปที่เตียง แล้วค่อมร่างบางไว้

“ฮึ”ร่างบางหันหน้าหนีร่างสูงเพราะไม่อยากมองหน้า ร่างสูงจึงก้มไปเล่นกับซอกคอขาวหอมกลุ่นของร่างบางได้อย่างถนัด

“นายเป็นของฉัน จำเอาไว้” ร่างสูงชะงักไป เมื่อเห็นน้ำตาของร่างบาง

“ฮึก ทำไม ทำไมทำกับผมแบบนี้”

“...”นั่นสิทำไมถึงทำแบบนี้ ทำไมถึงได้โมโหนัก ตอนที่เห็นว่าไอ้เวรนักรบมันจะจูบร่างบางนี่ ทำไมถึงลากร่างบางเข้ามาสู่วังวนนี้สร้างสัมพันธ์ทางกาย  ไม่เข้าใจ
อยากให้ร่างบางเป็นของตัวเองคนเดียวต่อไปจะไม่ให้ใครได้สัมผัสอีกแล้วแม้แต่ไอ้เพนเทอร์ หวงจนอยากจะประกาศให้ทั้งโลกได้รู้ว่าร่างบางเป็นของตัวเอง ร่างสูงที่เต็มไปด้วยความสับสน ทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นน้ำตาของร่างบาง  จึงจูบซับน้ำตาให้ร่างบาง

“ทำไม” ทำไมตอนนี้ ถึงได้อ่อนโยนนัก ไม่เชื่อ เดี๋ยวก็ถูกทำเหมือนเป็นของเล่นอีก ใจร้าย ร่างบางผลักร่างสูงออกแล้ววิ่งหนีไป :o12:

.........................................................

สั้นหน่อยนะ   เดียวกลับมาต่อให้  
ขอบคุณสำหรับทุก Comment  :pig4:  :เฮ้อ:เริ่มมีกำลังใจเอาเรื่องมาลงต่อ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-02-2010 16:56:32 โดย NUKWUN »

ออฟไลน์ Dee^daY

  • ไม่เคย ทำให้ใครเดือดร้อน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +330/-6
คนเราต้องรักษาสิ่งที่ดีที่สุดของตัวเราไว้ด้วย..ตัวเราเอง

Jellio

  • บุคคลทั่วไป
สงสารน้องวุ่นวาายค่ะ อีตาพี่ชายหื่นไม่บันยะบันยัง มีคำว่าร่างบางร่างสูงเยอะไปหน่อยแต่โดยรวมก็ดีค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ

ออฟไลน์ manami1155

  • ~I Still Love You~
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +99/-1
เนื้อเรื่องแปลกดีคะ
ตอนแรกนึกว่าจะอยู่กันไปแบบเรา3คนตลอดซะแล้ว
แต่ดูจากตอนล่าสุดนี้วินเทอร์เหมือนอยากจะเก็บวุ่นไว้คนเดียว

ไรเตอร์คะ แบบว่าไรเตอร์อย่าโกรธนะ
ถ้าเราจะบอกว่าไรเตอร์ช่วยลดคำว่า
ร่างบาง ร่างสูง ร่างหนา ออกไปบ้างได้ไหมอ่าคะ
บางทีมันใช้คำพวกนี้เยอะเกิน อ่านแล้วมันดูขัดๆอ่าคะ

เป็นกำลังใจให้คะ
 :L2:

ออฟไลน์ Oo๐FosfoggY๐oO

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 442
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-0
สงสารวุ่นวายอ่ะ :กอด1:
วินเทอร์มาเคลียให้ชัดเลยนะทำไมทำแบบนี้ห๊าา :angry2: เดี๋ยวก็โดน หคปด หรอกชิส์!!! :a14:

NUKWUN

  • บุคคลทั่วไป
ขอโทษจริงพิมพ์  :monkeysad:ชื่อผิดอ่ะเลย RE ใหม่จริงเเล้วไม่ได้ชื่อวินเทอร์เเต่ชื่อวิเซนต์สงสัย

ตอนเเต่งเมามันส์ในอารมณ์ไปหน่อยเลยพิมพ์ชื่อผิด เเต่ตอนนี้เปลี่ยนเเล้ว ขอโทษน๊า

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19
 :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:



ไห้ วินเซนต์



ออฟไลน์ jasmin

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1801
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +174/-1
ถ้ารู้ว่าสำคัญก็รักษาดีๆเซ่

หึง หวง ได้แต่ก็ต้องดูแลด้วยสิ

มันน่านักนายวินเซนต์ :z6:

NUKWUN

  • บุคคลทั่วไป
“วุ่นวิ่งหนีอะไรมา”

“อ๋อ! เปล่าหรอเราหิวข้าวน่ะเลยจะรีบไปกินข้าว”

“แปลกคน”

“เรารีบไปกินข้าวกันเถอะ”

“ก็ได้รีบจริงๆ”

...

“ไอ้นักรบ มรึงเลิกยุ่งกับน้องกรูซะ”

“ทำไมล่ะ หรือว่า จะเก็บไว้กินเอง”

“ไอ้สัส”

“กรูไม่เลิกยุ่งกับน้องมรึงง่ายๆหรอก น้องมรึงน่ากินขนาดนั้น”

“ไอ้เวรเอ๊ย” วินเซนต์พุ่งเข้าไปต่อยนักรบทันทีที่นักรบพูดจบ และการตะรุมบอลก็เริ่มขึ้น

“เฮ้ย! อาจารย์มาหนีเร็ว”

“ฝากไว้ก่อนเถอะมรึงไอ้นักรบ”

“ได้กรูจะรอ”

...

ตอนเช้า

“วันนี้มาเช้าจังวะวุ่น”

“ทำไมเรามาเช้าแล้วผิดเหรอ”

“ฮ่าๆก็ไม่ผิดหรอก แต่ไม่เคยเห็น”

“ร้ายกาจ”

 “น้องวุ่นครับเย็นนี้ไปกินข้าวกับพี่นะครับ ถือเป็นการไถ่โทษที่พี่เตะลูกบอลไปโดนวุ่นเมื่อวานนี้”

“เอ่อ”

“อย่าปฏิเสธเลยนะครับ”

“ก็ได้ครับ พี่นักรบ”

“เดี๋ยวตอนเย็นพี่รอหน้าโรงเรียนนะครับ”

“รู้จักกันนานแล้วเหรอ”

“อ๋อ! ก็ไม่นานหรอก”

“เราว่าพี่เค้าแปลกๆยังไงไม่รู้”

“เหรอ ช่างมันเถอะไปเรียนกันดีกว่า”

“อือ”

ที่บ้าน

“กลับมาแล้วเหรอ”

“อือ” วุ่นวายพูดแล้วรีบเดินเข้าห้อง แต่ก็ถูกวินเซนต์คว้าข้อมือไว้ก่อน

“ไปไหนมา”

“มันเป็นเรื่องของวุ่น”

“แต่พี่มีสิทธิ์รู้”

“ก็ได้ ไปกับพี่นักรบมาจะทำไมล่ะ”

“ก็บอกแล้วไงว่าอย่าไปยุ่งกับมัน”

“มันก็เป็นเรื่องของวุ่นอีกนั่นแหละ”วุ่นวายพูดแล้วก็สะบัดข้อมือให้หลุดจากการเกาะกุม แล้วรีบเดินไป

“อย่าไปกับมันอีกได้ไหม อย่าไปอีกเลยนะ พี่...เป็นห่วง” วินเซนต์พูดขึ้นมาทำให้วุ่นวายชะงักไป

“...” ทำไมถึงไม่ทำตัวร้ายกาจ ทำไมถึงพูดแบบนี้ ไม่...อย่าไปเชื่อนะเดี๋ยวก็เป็นเหมือนเดิมอีกเดี๋ยวก็โดนทำร้ายอีก วุ่นวายคิดแล้วรีบวิ่งเข้าห้องไป

“เฮ้อ! จะทำยังไงดีนะ”
...

“อือ...เย็น”

“รู้สึกตัวแล้วเหรอ”

“วุ่น...” เราเป็นอะไร ทำไมหัวหนักแบบนี้

“เราไม่สบายน่ะ เดี๋ยวเช็ดตัวแล้วกินยา จะได้ดีขึ้น”

“หยุด”

“แค่เช็ดตัวเอง พี่ไม่ทำอะไรคนป่วยหรอกน่า”

...

        น่ารัก ไม่ได้ไม่ได้ ไอ้บ้าวินมรึงหยุดคิดนะวุ่นมันไม่สบายอยู่หยุดเลยไอ้ร่างกายไม่รักดี แต่เห็นร่างบอบบางที่แดงก่ำเพราะพิษไข้ก็รู้สึกขึ้นมาแล้ว ไม่ไหวเลย

“เป็นอะไรรึเปล่า”  วุ่นวายถามแล้วเอียงคออย่างน่ารัก

"ปะ..เปล่า.”อย่าทำหน้าแบบนั้นสิวุ่นพี่จะไม่ไหวแล้วนะ

วินเซนต์รีบเช็ดตัวและรีบแต่งตัวให้ร่างบาง ไม่งั้นคงอดใจไว้ไม่ไหวแน่

“กินข้าวต้มนี่ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวพี่ป้อน”

“วุ่นกินเองได้”

“อย่าดื้อสิ”ทำตัวเหมือนเด็ก ทำแก้มป่องอีกต่างหาก น่ารัก

“ก็ได้”

“นอนซะ เดี๋ยวพี่ไปโรงเรียนก่อนนะ”

“อื้อ”

“นอนซะคนดี” วินเซนต์พูดแล้วลูบหัวร่างบางเบาๆ

“...”ทำไมถึงอ่อนโยนขนาดนี้ ทำไมไม่ใจร้าย แล้วแบบนี้จะเกลียดได้ยังไง คนบ้า

...

ขอบคุณสำหรับทุก Comment จะนำไปปรับปรุงให้ดีขึ้นนะคะ

ตอนนี้เรื่องกำลังจะเข้มข้นขึ้นเเล้ว
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-02-2010 20:57:01 โดย NUKWUN »

ออฟไลน์ jasmin

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1801
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +174/-1
อ่อนโยนก็ได้นิ นายวินเนี่ย

น่ารักดีนะ เริ่มมองในแง่ดีเล็กน้อย

น้องวุ่นดูท่าว่าจะหลงพี่ซะแล้วน๊า


NUKWUN

  • บุคคลทั่วไป
...

ค่อยยังชั่วแล้วไข้ลดแล้ว ไปหาอะไรกินดีกว่า

“เอ๋! บ้านเงียบจังสงสัยยังไม่มีใครกลับมาแต่ก็ดีเหมือนกัน”ก็ดีแล้วเราก็ไม่ได้อยากเจอหน้าคนใจร้ายนั่นซะหน่อย แต่ทำไมต้องรู้สึงโหวงเหวงในอก ทั้งที่ถูกทำเหมือนของเล่นแต่ทำไมยังคิดถึง ไม่เอาไม่คิดแล้ว

ตกดึก

“เฮ้อ! หิวน้ำจัง”

“อะ...อ๊า...เร็วสิครับพี่วิน ยะอย่าทำแบบนั้นครับพี่เพน”

“เสียงอะไรน่ะ เอ๋! ประตูไม่ได้ล็อคนิ” เมื่อวุ่นวายเปิดประตูเข้าไปก็ต้องตะลึงกับภาพที่เห็น คนสามคนกำลังสนุกสุดเหวี่ยงกัน วุ่นวายรีบวิ่งกลับห้องไป

“ฮึ่ก ทำไม” ทั้งที่อ่อนโยนตอนนั้น เป็นเรื่องโกหก วินเซนต์คนใจร้าย สุดท้ายก็เห็นเราเป็นแค่ของเล่น เกลียดเกลียดที่สุด เกลียดตัวเองด้วยที่ไปเสียน้ำตาให้คนใจร้ายแบบนั้น  ร่างบางร้องไห้จนหลับไป

...

“วุ่น...” ทำไม ทั้งที่กำลังมีจะ SEX กับคนอื่นถึงได้คิดถึงแต่ร่างบอบบางของวุ่นวาย

“เป็นไรวะวิน”

“เปล่า...กรูไม่มีอารมณ์ว่ะ”

“กำลังคิดถึงน้องชายสุดที่รักของเราอยู่เหรอ”

“...”

“ว่าไง”

“กรูสับสนว่ะเพน” ไม่ใช่ไม่รู้ว่า ความรู้สึกนี้คืออะไรอยาก แต่มันไม่อยากยอมรับ มันกะทันหันเกินไป

“หลงรักหมอนั่นแล้วอ่ะดิ”

“ก็คงงั้น เฮ้อ!”

“งั้นผมก็ต้องเลิกยุ่งกับหมอนั่นแล้วอะดิ”

“เออ!ห้ามยุ่งเด็ดขาด ตอนนี้กรูหมดอารมณ์แล้วว่ะงานนี้กรูขอบายดีกว่า”

“ฮึ ก็ตามใจสิ”

“ไปดีกว่า” วินเซนต์พูดแล้วเดินออกไป

“พี่วินเซนต์จะไปไหนครับ”

“อย่าสนเลยมาต่อกันดีกว่าครับ” เพนเทอร์พูดแล้วเสียงครางด้วยความสุขก็ดังเกือบทั้งคืน

...

ตอนเช้าที่โรงเรียน

“วุ่นทำไมตาบวมงั้นล่ะ”

“อ๋อ! เมื่อคืนแมลงเข้าตาเลยขยี้ตาจนบวมแบบนี้แหละ”

“จริงอ่ะ”

“จริงดิ”

“เฮ้อ!เราเป็นเพื่อนกันรึเปล่าวุ่น”

“เรา...ขอโทษ เอาไว้เราจะเล่าให้ฟังนะ”

“ก็ได้ไม่เป็นไร”

“ไม่โกรธนะ”

“ไม่หรอก อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”

“วุ่นพี่มีเรื่องจะคุยด้วย”

“แต่วุ่นไม่มีอะไรจะคุยด้วย ต้นไปกันเถอะ”

“เดี๋ยว...พี่” เป็นอะไรไปนะ วุ่นวายโกรธอะไร

“ไปได้แล้วต้น”

...

“ทะเลาะกับพี่วินอยู่เหรอ”

“คงงั้น เราไม่อยากพูดถึงมัน

ตอนเย็น

“วุ่นกลับบ้านด้วยกันป่ะ”

“ไม่เป็นไรหรอก ต้นกลับไปเหอะ”

“อือ...กลับบ้านดีๆนะ บาย”

“อือ บาย” ไม่อยากกลับบ้าน ไม่อยากเจอคนใจร้าย วินเซนต์ คนบ้า เกลียดที่สุด ไม่รู้อะไรบ้างเลย แล้วเราไปหลงรักคนแบบนั้นตอนไหนกันนะ

 “อ้าว! น้องวุ่นยังไม่กลับบ้าเหรอครับ”

“อะ...ครับพี่นักรบ”

“งั้นไปด้วยกันไหม”

“เอ่อ...ผม”

“ไปด้วยกันดีกว่า”วุ่นวายยังไม่ทันได้ปฎิเสธก็ถูก มือหนาลากไปขึ้นรถ

“ที่นี่ ที่ไหน”

“อ๋อ! นี่คอนโดพี่เอง วันนี้มีปาร์ตี้วันเกิดพี่น่ะ”

“เอ่อ...ผมต้อง”

“อย่าปฎิเสธเลยน่าไหนๆก็มาแล้ว”วุ่นวายไม่ทันได้ปฏิเสธเพราะถูกนักรบพูดขัดขึ้นมาก่อน

“...” ทำยังไงดี ไม่น่าไว้ใจเลย แววตาของพี่เค้าเหมือนจะกลืนกินเราเข้าไปทั้งตัว จะหนียังไงดี

“เฮ้ย! ไอ้นักรบเอ่อ นี่...” อยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นขัดความคิดของวุ่นวาย  สงสัยเป็นพวกเพื่อนของพี่นักรบมากันเยอะเหมือนกัน

“รุ่นน้องที่โรงเรียนกรู”

“น่ารักดีนี่หว่า”

“สัส น้องเค้ากลัวหมด”

“น้องวุ่นครับนี่พวกเพื่อนพี่เอง”

“เอ่อครับ” คนพวกนี้ไม่น่าไว้ใจเลย แถมมองเราแปลก

...

“น้องวุ่นครับดื่มหน่อยสิครับ”

“เอ่อ! ไม่ดีกว่าครับ”

“ดื่มหน่อยสิไหนๆก็มาแล้ว”

“ผมต้องรีบกลับบ้านน่ะครับ”

“งั้นดื่มแก้วนี้หมด แล้วค่อยกลับนะครับ”

“ดื่มอีกสิครับ น้องวุ่นให้หมดเลย” พวกเพื่อนๆของนักรบคะยั้นคะยอให้วุ่นวายดื่มเหล้า จนตอนนี้วุ่นวายเริ่มครองสติไว้ไม่อยู่แล้ว

“ผมกลับแล้วนะครับ”

 “จะรีบกลับไปไหนล่ะครับ”อยู่ดีๆความร้อนในร่างกายของร่างบางก็พุ่งสูงขึ้นอย่างผิดปกติ

“อ๊ะ...” หรือว่า เราจะโดน........

...
ต้องเตรียมหลบระเบิดไว้ก่อน o22 เดี๋ยวค่อยกลับมาต่อ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-02-2010 21:18:41 โดย NUKWUN »

ออฟไลน์ manami1155

  • ~I Still Love You~
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +99/-1
ง่า...นู่วุ่นรนหาที่เองแท้ๆเลย
พี่วินมาช่วยน้องเร็วๆเข้า

แอบตกใจที่เพนยอมถอยง่ายๆ
แต่ก็ดีแล้วละเนอะแค่นักรบคนเดียววินก็เหนื่อยจะแย่
ถ้ามีเพนมาแย่งวุ่นอีกคนคงได้วุ่นกันสมจแน่ๆ อิอิ

รอตอนหน้าค่า
+1ให้กำลังไรเตอร์ด้วยคะ

jokirito

  • บุคคลทั่วไป
โดนไปเหอะน้องวุ่น  ไม่มีอะไรจะเสียแล้วล่ะ อาจจะหลวมมากขึ้นเท่านั้นเอง

ออฟไลน์ Dee^daY

  • ไม่เคย ทำให้ใครเดือดร้อน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +330/-6
หาเรื่องใส่ตัวอีกแล้ว..

bbyuqin

  • บุคคลทั่วไป
ท่าจะไม่รอด...... :z1:

NUKWUN

  • บุคคลทั่วไป
ร่างบางถูกพาตัวมาที่ห้องนอน และเริ่มถูกปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจนหมด

“อือ เป็นร่างกายที่สวยงามจริงๆ”

“ใช่สวยมาก” ร่างบางของวุ่นวายถูกรุมล้อมไปด้วยแววตาอันหื่นกระหาย

“อะ...อื้อ” อยากขัดขืน แต่ไม่มีแรงเลย ทำไงดี รู้สึกแปลกๆ อื้ออยากได้อยากให้ใครก็ได้มาเติมเต็มความต้องการ พี่วินช่วยวุ่นด้วย

“ต้องการแล้วเหรอ”

“พวกมรึงออกไปก่อนกรูขอก่อน”

“เออ!ก็ได้เหยื่อมรึงนี่ไอ้นักรบ”

แอ๊...................ด ปัง

“มาสนุกกันดีกว่าครับวุ่นวาย” นักรบพูดหลังจากที่เพื่อนออกไปหมดแล้ว

“อ๊ะ...อ๊า” นักรบตรงเข้าจูบวุ่นวาย และลูบไล้ไปทั่วร่างกาย และหยุดที่ยอดอกของวุ่นวายที่แอ่นขึ้นรับสัมผัส

“เยี่ยมจริงๆ งั้นคราวนี้แยกขาออกกว้างๆหน่อยสิ” ด้วยฤทธิ์ยาทำให้วุ่นวายยอมแยกขาออกอย่างง่ายดาย

 “อ๊ะ!ตรงนี้สวยจัง” เมื่อวุ่นวายยอมแยกขาของออกแล้วนักรบก็เริ่มสำรวจช่องทางด้านหลังด้วยนิ้วแกร่งทันที

“อ๊ะ...แน่นจัง”นักรบหันไปหาของที่ช่วยหล่อลื่นให้ช่องทางเข้าง่ายกว่านี้ เมื่อหาเจอก็นำมาชโลมที่ช่องทางด้านหลังของวุ่นวายจนชุ่ม

 “อะ...อ๊า...ช่วย...ช่วยวุ่นที”

“ทนไม่ไหวแล้วเหรอ อยากได้อะไรล่ะ หืม” นักรบถามพร้อมรูดซิปกางเกงลง และใช้ส่วนปลายของแก่นกายที่แข็งขึงถูไถปากทางของช่องทางด้านหลังเละกำลังจะ
สอดแทรกแก่นกายเข้าไป

ปัง..................

“ไอ้เวรเอ๊ย!” วินเซนต์ถีบประตูเข้ามา แล้วตรงเข้าไปกระชากตัวนักรบออกจากวุ่นวาย

“นึกว่าใครมรึงเองเหรอ”

“บอกแล้วไงว่าอย่ายุ่งกับน้องกรู” วินเซนต์ตะคอกใส่นักรบแล้วต่อยนักรบทันที หลังจากนั้นก็เกิดการตะลุมบอลขึ้นระหว่างนักรบและวิเซนต์ขึ้น

“ไอ้วินมรึงพาน้องมรึงกลับบ้านเหอะ เดี๋ยวทางนี้พวกกรูจัดการเอง”

“เออ” วินเซนต์รีบเอาผ้ามาคลุมตัววุ่นวายไว้

...

“วุ่นครับ วุ่นได้ยินพี่รึเปล่า”

“อ๊ะ”เสียงใครกัน ทำไมถึงคุ้นหูอย่างนี้

“วุ่น วุ่นวาย”

“อือ พี่วิน”

“ครับพี่อยู่นี่ กลับบ้านกันนะครับ”

“พี่วิน...คนใจร้าย ออกๆไปนะ...ฮึ่ก...เกลียด เกลียดที่สุดคนบ้า”

“อย่าร้องสิครับคนดี กลับไปคุยกันที่บ้านนะ”

“มะ ไม่เอา” อ๊ะ! ทำไมรู้สึกหมดแรง

“อย่าดื้อสิครับ” เมื่อพูดจบวินเซนต์ก็อุ้มวุ่นวายไปที่รถ

“อื้อ”

“เพนออกรถ”

“เออ! มาถึงก็สั่งเลยนะ”

“อะ...อื้อ...ชะ...ช่วยที...พี่วิน”

“เป็นอะไรไปฮึ รึว่า...” จะโดนยา วินเซนต์รับรู้ได้ถึงความตื่นตัวเละอุณหภูมิที่สูงขึ้นของร่างบางจึงเลิกผ้าที่คลุมตัวร่างบางออก

“ปล่อยตัวแบบนี้กับผู้ชายอื่นได้ไงฮะ” นายเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น นึกได้ดังนั้นก็จับร่างบางนอนราบไปกับเบาะรถและบดขยี้จูบลงไปทันที

“อือ” วินเซนต์จู่โจมเข้าจูบร่างบาง นาน จนร่างบางต้องประท้วงขออากาศหายใจ

 “อื้อ...ฮ้า” วินเซนต์จึงละออกจากริมฝีปากบางอย่าเสียดาย และหันไปให้ความสนใจกับยอดอกที่ชูชันของร่างบางแทน จนร่างบางหอบฮั่ก

“อ๊า...ทรมาน”

“ต้องการแล้วอะไรล่ะ บอกหน่อยสิ”

“อ๊ะ”

“ถ้าเราไม่พูดพี่ก็ไม่รู้หรอกนะว่าเราต้องการ” ร่างสูงพูดพร้อมเค้นคลึงช่องทางที่เปียกชุ่มของร่างบางเป็นการยั่วยุ

“อ๊ะ!...ขะ...เข้ามาในตัววุ่นเถอะ ได้โปรด”

“ได้สิ” ร่างสูงจ่อแก่นกายเข้าที่ช่องทางด้านหลังของร่างบาง และเสือกกายเข้าไปจนสุดความยาว

“อ๊าาาาาาาาา”

“อืม...”

“ทำอะไรเกรงใจกันหน่อยดิ ผมก็รู้สึกเป็นเหมือนกันนะ”

“หุบปากไปเลยไอ้เพนมีหน้าที่ขับก็ขับไป อย่ายุ่ง” วินเซนต์พูดด้วยน้ำเสียงปนหอบหน่อยๆ

“เออใช่สิ ไม่ยุ่งก็ได้”

“จะขยับแล้วนะครับ”วินเซนต์พูดและขยับกายช้าๆเป็นจังหวะ

“อะ...อือ...อ๊า...แรงขึ้นอีก”

“อา...วันนี้วุ่นร้อนแรงจัง อย่ายั่วนักเลยแค่นี้พี่ก็จะคลั่งตายอยู่แล้ว” วินเซนต์พูดพร้อมขยับกระแทกกายรัวเร็วตามที่ร่างบางขอ

“อ๊ะ...จะทำอะไร”ก่อนที่จะถึงจุดสิ้นสุดของอารมณ์อยู่ๆร่างสูงก็ชะงักไป และเปลี่ยนให้ร่างบางมาอยู่ด้านบนแทน

“ขยับเองสิ ขยับอย่าที่นายต้องการเลย”

“...” ร่างบางสับสน แต่เพราะฤทธิ์ยาคงอยู่จึงส่งผลให้อารมณ์อยู่เหนือความอาย ร่างบางจึงขยับสะโพกตามที่ตัวเองต้องการ

“อา...อย่างนั้นแหละเด็กดี...อืม...แรงอีกนิดสิ” ร่างสูงขยับกระแทกสวนร่างบางเป็นครั้ง และจับแก่นกายของร่างบางรูดขึ้นลงอย่างรัวเร็วเป็นการให้รางวัลร่างบาง
ที่ทำตัวน่ารัก

“...อา...อึ่ก...อึม...อ๊า”ร่างบางเริ่มขยับสะโพกรัวเร็วขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น

“เรียกชื่อพี่สิ วุ่น”

“อะ...อา”

“เรียกสิ”

“อึ่ก...อือ...พี่วิน”

“อืม ดีมาก”ร่างสูงกระแทกสวนร่างบางอย่างแรงเป็นการตอบรับการเรียกชื่อนั้น

“พี่วิน...อ๊า!”

“ดีจัง อา...อึม เร็วขึ้นอีกสิ”จนในที่สุดของอารมณ์ของทั้งคู่มาถึงจุดสิ้นสุด

“อาาาาาาาาาา”

“อ๊าาาาาาาาาา” ร่างบางปลดปล่อยความต้องการอย่ารุนแรง จะเลอะทั้งตัวเองและร่างสูง พร้อมๆกับร่างสูงที่ปลดปล่อยความต้องเข้าสู่ช่องทางด้านหลังของร่าง
บางอย่างรุนแรง

“อะ...อื้อ...อา” แก่นกายของร่างบางที่พึ่งปลดปล่อยไปไม่นาน กลับแข็งขึงขึ้นมาอีกครั้ง เพราะฤทธิ์ยาที่ยังไม่หมดไปง่ายๆ

“ฮึ ฮึ เด็กดื้อ ยังต้องการอีกเหรอ...งั้นฉันจะเอ็นดูตรงนั้นของนายเอง...จนกว่าจะพอ..ดีมั้ย” จบคำพูดของร่างสูงทั้งคู่ก็เริ่มบทรักบทใหม่จนกว่า ฤทธิ์ของยาจะหมดไป

...
 :pig4: สำหรับทุกComment

ที่ทำให้ไรท์เตอ์มีกำลังใจเเต่งต่อ ขอบคุณจรืงๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-02-2010 14:13:26 โดย NUKWUN »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด