ตอนที่ 13 : เช็กเมทซีซันสาม
ด้วยสถานการณ์ที่พลิกผัน ทำให้นิฌานกลับมาโด่งดังด้วยกระแสชื่นชมอย่างล้นหลาม เดิมทีก็ถูกยกย่องเป็นสุภาพบุรุษ เป็นลูกกตัญญู เป็นผู้ชายแสนอบอุ่นอยู่แล้ว ตอนนี้พ่วงพี่ชายแสนดีเพิ่มไปอีก แถมยังสร้างความเชื่อ ‘จงภูมิใจในความสวยแบบที่เป็นคุณ’ ตามคอนเซปของบิวตี้เพอร์ฟูมจนมีงานอีเวนต์เข้ามากกว่าเดิมจนวิ่งวุ่น หนักหน่อยคือไปโชว์ตัวที่ต่างจังหวัด เสียเวลาทั้งวันเพราะต้องขึ้นเครื่องบิน
โชคดี...เพราะหลังจากนั้นไม่กี่วันผมก็ได้ใบขับขี่มาครอบครอง
นิฌานซึ่งอยู่ในช่วงกอบช่วงโกย มีงานอะไรมาก็รับเกือบทั้งหมดจึงไม่ต้องเหนื่อยหนักมากนัก ทุกวันนี้ผมเลิกงานดึกกว่าเดิมเพราะต้องขับรถไปส่งเขาที่คอนโดก่อนแล้วค่อยนั่งรถเมล์กลับบ้าน แม้นิฌานจะบอกว่าไม่จำเป็น แค่ช่วยเขาขับรถระหว่างการทำงานก็พอแล้ว แต่ผมล่ะกลัวดาราชื่อดังจะหลับใน หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ต้องพาเขาไปส่งถึงที่ให้ได้ถึงวางใจ
พอยืนยันแบบนี้ทีไร...สายตาของคนเจ้าชู้ก็หวานเยิ้มแปลกๆ ช่างเถอะ เขาจะตกหลุมรักจมไปถึงไหนก็ไม่สน ผมทำเพราะเป็นหน้าที่ต่างหาก!
อย่างวันนี้ ตอนทะเลาะกับเขาเรื่องนี้รอบที่ห้า และยืนยันว่ากลับเองได้ปลอดภัยหายห่วง หรือถ้าห่วงนักก็หัดห่วงตัวเองที่ใต้ตาดำคล้ำเป็นหมีแพนด้าไม่หายสักทีบ้างเถอะ นิฌานก็ทำหน้าปลื้มปริ่มเหมือนสาวน้อย มองผมอย่างลึกซึ้งพร้อมพูดว่า...
“ตกหลุมรักอีกแล้ว”
“ถึงไม่โดนพรากผู้เยาว์ แต่ผมฟ้องล่วงละเมิดทางเพศได้นะ พี่อยากขึ้นหน้าหนึ่งวันพรุ่งนี้รึเปล่า”
ก็นั่นแหละครับชีวิตประจำวันของพวกผม ทางด้านแม่ของนิฌานก็เงียบไปหลังโดนแก้เกม แม้จะแอบโทรมาสอบถามว่าผมมีส่วนรู้เห็นกับการจัดฉากหลอกสมฤดีมาติดกับด้วยรึเปล่าก็ตาม แล้วเรื่องอะไรจะยอมรับกันล่ะ ตั้งแต่รู้จักนิฌาน ผมก็กลายเป็นเด็กเลี้ยงแกะ ต้องโกหกเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ใจของตัวเอง
แน่นอนว่าหลังจากนั้นโทรศัพท์จากแอนตี้แฟนหรือแอนแอนก็หายเงียบ
โดนแฉภาพในอดีตกลางงานขนาดนั้น หญิงสาวที่ให้ความสำคัญกับใบหน้าตัวเองยิ่งกว่าสิ่งใดถึงขั้นเสพติดศัลยกรรมย่อมไม่มีกระจิตกระใจจะโทรป่วนใครแล้ว แต่ผมก็ไม่ถึงกับแล้งน้ำใจ แอบส่งข้อมูลการออดิชั่นไปให้ เผื่อว่าเธอจะตั้งตัวใหม่ ถือโอกาสเข้าวงการด้วยสถานะน้องสาวที่กลับตัวกลับใจสานฝันต่อตามคำของพี่ชายมากกว่าการโด่งดังอย่างฉาบฉวยด้วยข่าวคาวในเครือญาติ
หวังว่าเธอจะเลือกเส้นทางที่ถูกต้องไม่ใช้ทางลัดอีกแล้วกัน
อันที่จริงผมก็ยังสงสัยสายสัมพันธ์สองแม่ลูกคู่นี้ คันปากน่ะใช่แต่เพราะนิฌานเคยตอบเลี่ยงไปรอบหนึ่ง ผมเลยไม่คิดว่าการถามอีกครั้งจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นตรงไหน จึงเลือกปิดปากเงียบแล้วเตรียมแผนรับมือแทน
เพราะที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือ...
เช็กเมทซีซันสามจะเริ่มฉายแล้ว!!
นับจากวันแรกที่ได้ข่าวเรื่องเปิดกอง มาจนตอนนี้ที่ใกล้จะได้ดูซีรีส์ในดวงใจ เท่ากับว่าผมเป็นผู้จัดการให้นิฌานครบหนึ่งเดือนพอดิบพอดี
“แม่ห้ามสปอยผมนะ”
“จ้าๆ ไปทำงานเถอะเจ”
บ้านทองคำดีติดซีรีส์เรื่องนี้หนึบหนับทุกคน ซีรีส์เรื่องโปรด...แต่อดดูสดเพราะติดงาน ช่างทรมานใจสำหรับแฟนพันธุ์แท้ทุกซีซันอย่างผมจริงๆ จริงอยู่ว่าสมัยนี้ดูย้อนหลังได้เร็ว แต่เช็กเมทเป็นซีรีส์แนวสืบสวนหักมุม หากโดนสปอยจะหมดสนุกทันที โดยเฉพาะกับคนที่ชอบคิดตามเนื้อเรื่องมักวิเคราะห์คนร้ายอย่างผมเนี่ย
โอ๊ย อยากดูชะมัดเลย!!เช็กเมทฉายทุกวันเสาร์อาทิตย์ และน่าเสียดายที่วันหยุดนั้นตารางคิวของนิฌานแน่นเอี๊ยดแทบขยับตัวไม่ได้ ผมนั่งคำนวณในใจว่ากว่าจะครบสามเดือนเช็กเมทคงฉายเกือบจบแล้ว เพราะทุกซีซันจะมียี่สิบตอน...ฉายแค่สองเดือนกว่าก็จบ เท่ากับว่าผมจะชวดยาวๆ ไป
เจ็บปวด เจ็บปวดเหลือเกิน!
ใจภักดีต่อซีรีส์เรื่องโปรดทุบตีกับความโลภอย่างได้เงิน สุดท้ายเงินก็ชนะเลิศ ผมก้มหน้าเก็บความกล้ำกลืนทำงานกับนิฌานอย่างขยันขันแข็ง จนกระทั่งหนึ่งวันหลังตอนแรกฉาย...ก็ถูกเลขาคมสันเรียกตัวเข้าพบ กำชับนักหนาว่าต้องมาคนเดียวเท่านั้น
ส่อพิรุธเห็นๆ!
ถึงจะอายุสิบแปดแต่ไม่ได้ใสซื่อโดนหลอกง่ายๆ นะ ผมคิดสรตะเตรียมแผนรับมือไว้มากมาย เชื่อว่าคนอย่างคมสันเรียกพบเป็นส่วนตัวจะต้องมีผลประโยชน์อันยิ่งใหญ่อยู่เบื้องหลัง! และสิ่งนั้นต้องยากยอมรับจึงคิดเกลี้ยกล่อม!!
ผมทำตามรับปากโดยรอจังหวะนิฌานกำลังอัดรายการแอบเนียนเดินออกจากห้องสตูดิโอ ตรงไปยังที่นัดหมายซึ่งอยู่คนละชั้นกัน ก่อนจะเคาะประตูห้องประชุมแล้วเปิดเข้าไปด้วยใจตุ้มๆ ต่อมๆ
คมสันนั่งรออยู่แล้วด้วยรัศมีเปี่ยมชัยชนะทั้งที่ยังไม่เริ่มเจรจา
เห็นอย่างนั้นก็ลอบกลืนน้ำลาย พลางทิ้งตัวนั่งอย่างใจเย็นพร้อมรับมือทุกสถานการณ์
“มีอะไรเหรอครับคุณเลขา” ผมเปิดบทสนทนาก่อน แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายมีเจตนาดี แต่ความเจ้าเล่ห์กลับกลอกของคมสันก็ชวนระแวงทุกครั้ง โดยเฉพาะครั้งนี้...ห้ามให้นิฌานมาด้วย ต้องคุยสองต่อสองเท่านั้น น่าสงสัยเกินไปแล้ว!
“ผมมีเรื่องอยากขอร้องคุณเจเกี่ยวกับคุณนิฌานครับ”
ผมยิ้มกริ่ม นับว่าไม่เกินความคาดหมาย แต่เกริ่นด้วยสีหน้ามั่นอกมั่นใจแบบนี้แสดงว่าคมสันเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าว่าผมต้องรับปาก ไม่ได้การ ผมกำลังตกหลุมพรางจอมมารหรือเปล่าเนี่ย ต้องตั้งสติให้ดีกว่านี้ ต้องไตร่ตรองขอเสนอให้รอบคอบ ใช่...ต้องค่อยเป็นค่อยไป อย่ารีบร้อนตัดสินใจเด็ดขาด!
“ผมอยากให้คุณนิฌานแสดงเป็นตัวร้ายในซีรีส์เช็กเมทซีซันสา...”
“ตกลง!!”
...หมดสิ้นแล้วความหนักแน่นที่สะสมมา!!
คมสันที่พูดยังไม่ทันจบประโยคดีก็ได้รับคำตอบน่าพอใจถึงกับดันกรอบแว่นเล็กน้อยกลบเกลื่อนรอยยิ้มขัน ส่วนผมก้มหน้าแก้มแดงเปล่งปลั่ง ทั้งดีใจทั้งอับอาย แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่คิดเปลี่ยนคำ โทษเถอะ มีข้อเสนอดีๆ ขนาดนี้มาประเคนตรงหน้า แฟนพันธุ์แท้ตัวจริงอย่างผมมีหรือจะอดใจไหว!
แม้อดใจไม่ไหว แต่อย่างน้อยก็ต้องทำให้เป็นการเป็นงาน
“อะแฮ่ม”
ด้วยการกระแอมไอแก้เก้อ เลิกเผยสีหน้าระรื่นเพื่อความสุขุมเยือกเย็น
“ก่อนหน้านี้นิฌานเคยบอกผมแล้วว่าได้รับการติดต่อให้แสดงเป็นตัวร้ายในซีซันสาม แต่เขาปฏิเสธไป ทางกองเองก็แคสนักแสดงคนใหม่เสร็จก่อนเปิดกอง แล้วทำไมถึงได้...”
“เพราะนักแสดงคนนั้นประสบอุบัติเหตุน่ะครับ” คมสันว่าพลางยื่นหนังสือพิมพ์ให้อ่านเป็นหลักฐาน หน้าหนึ่งพาดหัวด้วยอุบัติเหตุขับรถหลับในของดาราชื่อดังของบริษัทเอ็มเอชเอ็น เอนเตอร์เทนเมนต์ ผมจำได้ดี ก็เพราะข่าวนี้ไงถึงยิ่งยืนยันเสียงแข็งว่าจะขับรถไปส่งนิฌานถึงคอนโดให้ได้
คาดไม่ถึงว่าดาราคนนี้จะรับบทเป็นตัวร้ายในซีรีส์เช็กเมท เพราะทางบริษัทปิดข่าวเพื่อสร้างความน่าติดตามลุ้นระทึก เหมือนที่เคยปิดว่าจิระจะกลับมารับบทมิสเตอร์เอสอีกครั้งในซีซันสอง
“แม้อุบัติเหตุไม่ร้ายแรงมาก แต่ดาราคนนี้แขนหัก ต้องใช้เวลาฟื้นตัวหลายเดือน คุณเจคงรู้ดีว่าเช็กเมทเป็นซีรีส์แบบถ่ายไปฉายไป จึงต้องยกเลิกสัญญาอย่างน่าเสียดาย” คมสันอธิบายเสียงเรียบ “แม้จะมีตัวเลือกอันดับสองอยู่แล้ว แต่ตัวเลือกแรกของเราก่อนจะแคสนักแสดงคนนี้คือนิฌาน เสียก็แต่...เขาไม่รับเล่นละคร”
“คุณเลขาเลยอยากให้ผมเกลี้ยกล่อมใช่มั้ยครับ” ผมว่าอย่างรู้ทันในแผนการอันชั่วร้ายของจอมมาร นิฌานไม่รับเล่นละคร ต่อให้เลขาบริษัทเจาะจงชี้ตัวก็ปฏิเสธ แต่ถ้าผมเป็นคนออกปากล่ะ...
นี่มันแผนลวงด้วยเสน่ห์ชายงามชัดๆ!
“คุณเจตอบตกลงแล้วนะครับ” คมสันย้ำเสียงเย็นเยี่ยงวายร้าย “ฉะนั้นคุณคงต้องพยายามหน่อยแล้วล่ะ ทางกองถ่ายรอคำยืนยันจากผมอยู่ เพราะถ้านิฌานไม่รับ ตัวเลือกลำดับสองยังรอแสตนบาย...”
“ผมจะจัดการให้เร็วที่สุด!” ตอบไปกัดฝันไป เพราะดันตกกับดักจอมมารจนได้ หมากตานี้ลึกล้ำนัก ผมไม่สามารถเพิกเฉยได้เลย มีแต่ต้องรับปาก ยืดอกเผชิญหน้าเท่านั้น!
ก็นี่น่ะกองถ่ายในฝัน!
เช็กเมทจงเจริญ!!
กระผม นายเจตริน ทองคำดีกำลังถูกนิฌาน ชาญชัยต้อนจนมุม
“พี่ฌาน...พี่จะทำอะไรน่ะ”
เล่าย้อนความกันสักนิด หลังผมเจรจากับคุณเลขาเสร็จสิ้นด้วยใจอันฮึกเหิม มีแรงกระตุ้นจากแฟนพันธุ์แท้ซีรีส์เช็กเมทเป็นทุนเดิม จึงเดินเข้าสตูดิโอด้วยความมาดมั่น ก่อนจะชะงัก เพราะเจอกับนิฌานจ้องเขม็งอย่างจับผิด หน้าตามึนตึงแทบดูไม่ได้ ตอนนั้นอยู่ท่ามกลางกลุ่มคนผู้ทำงานเบื้องหลัง ต่อให้อยากถามว่าเกิดอะไรขึ้นก็ได้แต่เฉไฉไปก่อน หลังรอเขาเปลี่ยนเสื้อเสร็จเรียบร้อยเลยมานั่งเป็นสารถี เป็นคนขับรถที่ดีคอยดูแลดาราในสังกัด
แต่นิฌานกลับกระชากกุญแจรถออกแล้วยกมือยันประตูรถข้างหนึ่ง กักผมระหว่างเบาะที่นั่งกับแขนของเขา เอิ่ม ทำตัวเป็นพระเอกการ์ตูนญี่ปุ่นไปได้
“เมื่อกี้น้องเจหายไปไหนมาครับ พี่โทรไปก็ไม่รับ ถามใครก็ไม่มีคนรู้”
“เลขาคมสันเรียกพบกะทันหันน่ะครับ” ผมตอบ เรียกเสียงถอนหายใจยาวจากนิฌาน
“หลงนึกว่าน้องเจโดนแม่พี่ลักพาตัวอีกครั้งซะแล้ว”
“...ขอโทษครับ” ผมว่าอย่างสำนึกผิด ถ้าไม่เพราะเคยเกิดเหตุการณ์โดนปืนจ่อมาก่อนนิฌานคงไม่ร้อนรนเป็นห่วงขนาดนี้ ไอ้เราเองซะอีกที่คิดน้อยไป ต่อให้คมสันกำชับว่าเป็นความลับแต่อย่างน้อยก็ควรจะบอกก่อนสักคำ เพราะระหว่างโดนเลขาจอมมารกินหัวกับนิฌานเป็นห่วงจนหน้าตึงขมวดคิ้วมุ่น ผมย่อมไม่อยากเห็นอย่างหลังในเมื่อเลขาคมสันเจอแค่ครั้งคราวแต่กับนิฌานเจอกันทุกวันทุกเวลา
“แล้วเลขาคมสันเรียกน้องเจไปทำไมเหรอครับ แถมยังเรียกตอนพี่ทำงานอยู่ซะด้วย...วางแผนให้น้องเจทำอะไรรึเปล่า” พอรู้ว่าไม่เกี่ยวกับเรื่องครอบครัว นิฌานคนหน้าตึงก็กลายเป็นจอมเจ้าเล่ห์ที่เหยียดยิ้มจับผิด จ้องกันจนแทบพรุน
“พี่ฌานเอาแขนออกก่อนดีกว่ามั้ย” ผมขยับตัวอึดอัด
“ไม่เอา มุมนี้กำลังดี โอ๊ยๆๆ น้องเจครับ พี่ยังมีงานต่อนะ”
“ผมก็ไม่ได้หักแขนพี่ฌานสักหน่อย อย่าสำออยสิครับ” ถึงตาผมยิ้มกลับบ้าง รุกไล่เกินจริงเลยโดนจับบิดข้อมือไปตามระเบียบ ผมยักคิ้วยั่ว พร้อมกระดิกนิ้วขอกุญแจรถคืน
“บอกก่อนสิว่าเลขาคมสันเรียกไปคุยเรื่องอะไร” นิฌานอิดออด
“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ” ผมเอ่ยเสียงเรียบ เหลือบมองคนตรงหน้าอย่างลังเลว่าจะตะล่อมกล่อมยังไงดี “คุณเลขามาปรึกษาเพราะคนรับบทตัวร้ายในซีซันสามประสบอุบัติ...”
“อ้อ”
“...เหตุ”
ไม่ทันจบประโยคนิฌานก็บรรลุแล้ว เขายอมส่งกุญแจคืนแต่โดยดีด้วยแววตาประกายระยับ เพราะรู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังเป็นต่อ และผมต้องเป็นฝ่ายขอความเห็นใจจากเขา
“งั้นน้องเจก็มีเรื่องสำคัญจะบอกพี่ใช่มั้ยครับ”
หน้าตายียวนน่ากระทืบมาก! ผมได้แต่ทำใจเย็น เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงไม่สะทกสะท้านกับสายตาวับวาวชวนหนาวๆ ร้อนๆ นั่น
“เพราะคนรับบทตัวร้ายมาถ่ายทำต่อไม่ได้ เลขาคมสันเลยอยากให้พี่ฌานแสดงแทน”
“แต่พี่ไม่ชอบแสดงละครนี่นา”
“ผมตอบตกลงไปแล้ว”
“อ้าว น้องเจทำแบบนี้ได้ยังไงครับ ต่อให้ผู้จัดการจะมีอำนาจเลือกงาน แต่ก็ต้องถามความเห็นกันสักคำสิ ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ”
“ผมก็ไม่ได้อยากน่ารักในสายตาพี่ฌานสักหน่อย” ผมงึมงำ ไม่กล้าหือมากเพราะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ “พี่ฌานไม่ชอบแสดงละคร แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่รับเล่นละครนี่ครับ”
“แต่หลายปีที่ผ่านมาพี่ก็ไม่เคยรับเล่นละคร น้องเจก็รู้”
“รู้สิครับ ถึงได้ตอบตกลง”
ทำงานร่วมกันมาขนาดนี้แล้วมีเหรอผมจะไม่เคยถามเหตุผลว่าทำไมถึงเลือกรับแต่หนัง คำตอบคือศาสตร์การแสดงละครกับภาพยนตร์นั้นต่างกัน ตอนเด็กนิฌานโด่งดังจากการแสดงภาพยนตร์ ได้รับรางวัลได้รับคำชมมากมาย พอแสดงละครกลับโดนด่ายับ ด้วยจิตใจแสนบอบบางในวัยเยาว์ทำให้ฝังใจไม่กล้ารับเล่นอีก
“นับจากตอนนั้นพี่ฌานก็สะสมประสบการณ์มาตั้งเยอะ ตอนนี้พี่ฌานน่ะเก่งจะตาย เล่นละครได้อยู่แล้วครับ”
เหอๆ ให้ออดอ้อนใส่เขาน่ะขอทีเถอะ ใช้ความจริงใจพุ่งชนดีกว่า!
แต่ดูเหมือนจะพุ่งชนแรงไป นิฌานถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แต่ไม่วายเล่นตัวตามประสาเจ้าพ่อปลาไหล
“พี่ไม่มั่นใจเลย”
ผมกลอกตา เห็นอยู่ชัดๆ ว่าตายิ้มเยิ้มขนาดนั้นยังจะทำเสียงหงอยอีก
เอาวะ ตามน้ำสักหน่อย ทั้งหมดเพื่อเช็กเมท*!*
“พี่ฌานไม่มั่นใจตัวเอง อย่างน้อยก็ควรมั่นใจในตัวผมที่เชื่อว่าพี่ทำได้นะครับ” ผมพยายามให้กำลังใจอย่างเต็มที่ กำหมัดสองมือระดับอกพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นชวนฮึกเหิม
“น้องเจกำลังจีบพี่อยู่เหรอ”
“จีบให้เล่นละคร ?ใช่ครับ” อย่าหวังเลยว่าจะเนียนให้หลงกล! นายเจตรินยังสติดีอยู่นะ!
“เฮ้อ...” นิฌานคล้ายไม่พอใจ มองผมแล้วถอนหายใจหลายต่อหลายครั้งไม่ยอมรับปากสักที
“พี่ฌานไม่ต้องอ้อมค้อมถ่วงเวลาหรอกครับ คิดเห็นยังไงพูดมาตรงๆ เลยดีกว่า”
“พี่พูดได้นะ?”
“พูดมาเถอะครับ”
“พี่ไม่อยากเล่นละครจริงๆ นอกจากความฝังใจในวัยเด็กแล้วพี่ยังทำงานมาหลายสิบปี โด่งดังจากการแสดงภาพยนตร์ ถ้าต้องมาถูกตำหนิจากการแสดงละคร ถูกต่อว่าเพราะซีรีส์เรื่องนี้มันไม่คุ้มกันเลย”
คาดไม่ถึงว่านิฌานจะสารภาพออกมาโต้งๆ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด คนขี้เล่นเมื่อกี้หายไปไหน เปลี่ยนหน้ากากไวไปแล้ว!
“แต่ก็ใช่ว่าพี่จะไม่อยากก้าวข้ามความกลัวนั้นหรอกนะ ยิ่งน้องเจเชื่อมั่นในตัวพี่ขนาดนี้ใจเลยตอบรับไปส่วนหนึ่งแล้ว แต่อีกส่วน...”
นิฌานถอนหายใจอีกเฮือก
“แอบน้อยใจยังไงไม่รู้ที่น้องเจใช้ความรักของพี่ไปการันตีคำตอบกับเลขาคมสัน น้องเจเห็นหัวใจพี่เป็นของตายหรือครับ”
คนเจ้าชู้พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มเหมือนไม่ถือสาแต่สายตาที่มองสบแฝงความน้อยอกน้อยใจ ผมกลืนน้ำลาย รู้สึกผิดท่วมท้นจนทำอะไรไม่ถูก
“ขอโทษครับพี่ฌาน” นอกจากขอโทษด้วยท่าทางที่อ่อนลง “ขอโทษนะพี่...”
ผมดึงแขนเสื้อนิฌานเบาๆ อย่างเสียใจ ท่าไม้ตายนี้ใช้กับพี่จิแล้วได้ผลตลอด พี่ชายมักใจอ่อนยวบ ยอมยกโทษให้แต่โดยดี
แต่นิฌานดันใจแข็ง
“เฮ้อ...ในเมื่อน้องเจตอบตกลงไปแล้วพี่คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรับเล่น”
ยิ่งพูดยิ่งตอกย้ำ ผมเห็นซีรีส์เช็กเมทสำคัญกว่าความรู้สึกคนตรงหน้าได้ยังไงนะ ถ้าเล่าให้พ่อกับแม่ฟัง ต้องถูกตำหนิแน่ๆ ที่มัดมือชกคนอื่นด้วยความคึกคะนองของตัวเอง
“เอ่อ ถ้าพี่ไม่อยากเล่นจริงๆ ผมจะไปคุยกับคุณเลขา...”
“พี่รับเล่น”
“...เอง” ผมคิ้วกระตุก โดนแทรกท้ายประโยคอีกแล้ว แถมหน้าตาของนิฌานก็ไม่ยักจะสลดสักนิด
“พี่รับเล่นถ้าน้องเจขอร้องพี่”
“ได้คืบจะเอาศอกรึเปล่าครับพี่ฌาน” ผมกัดฟันถามอย่างเข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟัน เห็นยอมอ่อนเข้าหน่อยล่ะกล้าเชียวนะ
“ไหนพูดซิว่า ‘พี่ฌาน น้องเจขอร้อง พี่ฌานรับเล่นเพื่อน้องเจนะครับ’”
ใครจะกล้าพูดคำน่าอายนั่น!
“ว่ายังไงครับน้องเจ” นิฌานยิ้มระรื่น รู้ว่าเด็กดีอย่างผมยังสำนึกผิด เลยกล้าเอาเปรียบเพราะผมดันไปเอาเปรียบเขาก่อน เลยไม่มีหนทางโต้แย้งนอกจากก้มหน้ารับกรรมที่ก่อไว้
“พี่ฌาน...” เอ่ยได้แค่สองคำก็ชะงัก มองหน้าเขาว่าเอาจริงเหรอ และใช่ นิฌานส่งโทรจิตบอกว่าเอาจริง ถ้าไม่พูดก็อย่าหวังเลยว่าจะจบเรื่องง่ายๆ “น้องเจ...ขอร้อง”
เสียงผมสั่นไปหมด มือกำแน่นอย่างรับตัวเองไม่ได้ สยิวจนขนลุกขนพอง!
“ขอร้องว่าอะไรครับ”
“ขอร้องให้พี่ฌานรับเล่นเพื่อน้องเจ...นะครับ” พูดจบผมก็หลับตาปี๋ อยากแทรกแผ่นดินหนีชะมัด ถ้าเขากล้าแซวรับรองมีออกหมัดแน่ๆ ปรากฏว่านิฌานไม่ฉวยโอกาสซ้ำเติม แต่ขยี้ศีรษะผมคล้ายมันเขี้ยว พร้อมตอบรับหนักแน่นด้วยรอยยิ้มอบอุ่น
“ตกลงครับ”
เงยมองรอยยิ้มไม่ถือสาพร้อมจะตามอกตามใจจนถึงที่สุดนั่นแล้ว...ความอับอายก็คล้ายจะกลายเป็นความเขินอาย
“พี่ฌานตกลงจริงเหรอ ถ้าปฏิเสธผมก็ไม่โกรธหรอกนะ” ผมลูบแก้มตัวเอง เริ่มรู้สึกว่าไม่เป็นธรรมกับเขา
“เอ้า ไหงน้องเจกลับคำเองซะงั้นล่ะ” นิฌานยิ่งยิ้มกว้าง “พี่รู้ว่าน้องเจชอบเช็กเมทขนาดไหน เห็นน้องเจดีใจพี่ก็มีความสุข”
“ก็พี่เป็นซะแบบนี้จะไม่ให้ผมเผลอคิดว่าหัวใจพี่เป็นของตายได้ยังไง” ผมอดประชดกึ่งเตือนไม่ได้ เขากำลังจะทำให้ผมเป็นเด็กนิสัยเสีย!
ผลคือนิฌานหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจไปกันใหญ่ เหมือนคำพูดนั้นช่างตรงใจมากกว่าแทงใจดำ
นะ...นี่มันเกินเยียวยาแล้ว!
---------------
อาการของนิฌานก็หนักไปตามคำพูดน่ารักๆ ของน้องเจ ฮือ ตอนนี้น้องมีแอบเขินด้วย! อิจฉานัก!! ทางนี้ก็พร้อมจะเอาอกเอาใจ ตามใจน้องเหมือนกันนะ!
ปล. มีเรื่องอยากปรึกษาค่ะ แฮซแทคเรื่องนี้คือ #JustUnotUS แต่ไปส่องมาแล้วแอบแห้งๆ เหี่ยวๆ น่าจะเพราะพิมพ์ยากรึเปล่านะ?? เราคิดออกอีกสองแทคคือ #น้องเจที่ไม่น่ารัก #น้องเจของพี่ฌาน แต่น้องเจที่ไม่น่ารักอาจจะดูแปลกๆ หน่อยสำหรับคนผ่านมาเห็น จะบอกน้องเจของพี่ฌานก็ทำใจไม่ได้!!!! ถ้าชอบอันไหนหรือมีความเห็นใหม่ๆ ก็เสนอมาได้เลยนะคะ!!
*เปิดรับความเห็นสำหรับแฮชแทคเรื่องนี้*
หรือจะหักมุม #น้องเจของเหล่าแม่ยก เลยดี...แคกๆๆๆ
เพจนักเขียนที่ระทวยกับคำขอร้องของน้องเจ
หัวข้อ: {{ Just U,Not US }} เมื่อผมเป็นผู้จัดการดารา -(ตัวอย่าง)ตอนพิเศษ:เกมเศรษฐี P.25 (อ่าน 143771 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก