เป็นเรื่องที่ถูกใจใช่เลยยยยย
ส่วนตัวชอบแนวฮาเร็มที่มีเหตุมีผลอยู่แล้วค่ะ
สารภาพว่าเรื่องอื่นของคุณเราอ่านผ่านๆ จบบ้างไม่จบบ้างเพราะไม่ใช่แนวเราค่ะ (กาลกีรติ, สาปรากไทร, ไก่กุ๊กๆ ฯลฯ)
มีเรื่องนี้แหละที่ยกขึ้นหิ้งตั้งแต่อ่านได้แค่ 3-4 ตอน
เสียดายที่จบแบบปลายเปิด ถ้าทำเป็นเรื่องยาวลงรายละเอียดเรื่องคุณอากิด้วยคงน่าสนใจไม่น้อยเลยค่ะ
ดูจากความรักฝังใจเป็นปีๆ ขนาดนี้ไม่มีทางที่คนระดับยากูซ่าจะยอมรามือง่ายๆ แน่
เราตกบ่วงรักหนูดิวเต็มๆ อยากสมัครเป็นหมา (เห่าเครื่องบิน) บ้างจังเลยค่ะ
ชอบที่คุณไม่อธิบายความรู้สึกของดิวว่าตกลงรักใครกันแน่ หรือไม่รักใครเลย
แต่ก็มีจุดที่บอกว่านายฟรอส์ทมาเหนือทุกคน แต่ยกเว้นอาม่า กร๊ากกกก
ขอบคุณสำหรับผลงานเรื่องนี้นะคะ