เอ๋....มีคนทันเรื่อง "รักเอย" ด้วยเหรอ อายุน่าจาซักเท่าไหร่น๊า...
แน๋วยางมะรู้จักเยย 
*********************************************************************************************
ตอนที่ 29พอเข้าไปในบ้านผมกับไอตัวสูง ก็พยุงไอปอด์นเข้าไปในห้องห้องนึง ...ในห้องมี เตียง เดี่ยว 2 เตียง อยู่ติดผนังห้องคนละด้าน..ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ 1 ตู้...เครื่องคอมฯ และอะไรอีกจิปาถะ จนห้องนั้นรก ไปหมด...
“เตียงนี้แหละแตงโม.” แล้วเราก็ค่อยๆวางไอปอด์นให้มันนอนบนเตียง
“อืม อูย ซี๊ด...เจ็บหว่ะ...ค่อยๆ ดิวะ ไอโย กูเจ็บ” อ๋อ ไอตัวสูงนี้ชื่อโยเหรอ น่าจะชื่อโย่งมากกว่านะ คริคริ
“ขอบใจมากนะโม...ลำบากนายจนถึงที่สุดจริงๆเลยหว่ะ ...ขอบใจมากเพื่อน” ไอปอด์นมันพูดเสียงสั่นๆเบาๆแล้วยิ้มอย่างซาบซึ้งใจจริงๆ ....ทำให้ผมต้องพลอยยิ้มไปด้วย
“ไม่เป้นไร ..... ก็คนที่ทำให้นายเป้นแบบนี้มันน้องเรานี้หว่า...นอนพักซะนะ อ๋อ...นี้ยานะ..” ผมเอาถุงยาวางไว้บนโต๊ะหัวเตียง
“…เอ่อ ..นาย..โย ใช่มะ”ไอโยพยักหน้านิดนึง
“ขอน้ำ ...แก้วนึงสิ...จะให้ปอด์นกินยาหน่ะ...จะได้นอนพัก...”ผมหันไปพูดกับไอโยเบาๆ ...ไอโยพยักหน้าแล้วเดินออกไป..
.แล้วกลับมาพร้อมแก้วน้ำ ผมยื่นยา ให้ไอปอด์น มันคว้าไปโยนเข้าปากกินน้ำตาม ....มันมองหน้าผม แล้วยิ้มบางๆ พอไอปอด์นหลับ ผมก็บอกกับไอโย ว่าให้ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็เช็ดตัวให้ ไอปอด์นด้วย อยากรู้เรื่องอะไรก้อ ไปถามไอปอด์น ตอนมันตื่นแล้วกัน
...ผมคุยกับไอโย และไอแซน (ก็ไอเสื้อกล้ามนั้นแหละ) แป๊บนึงก็ขอตัวกลับมันดึกมากแล้วอะผมอยากนอน เดี๊ยะหน้าโทรมไม่หล่อหล่ะแย่เลยผม....อาฮุ อาฮุ
ไอแซนเดินมาส่งผมที่หน้าบ้าน ส่วนไอโย เข้าไปดูไอปอด์น... แล้วก็มีรถยนต์คันนึง วิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้าน ...
“อ้าว ไอคิม ไอตี้กลับมาพอดีอะโม แป๊บนึงนะ ...แฮะ” ไอแซนมันหันมายิ้มให้ผมแล้วเปิดประตูให้รถคันนั้นขับผ่านเข้ามา.
...ผมมองรถที่ขับผ่านหน้าผมไปช้าๆ เฮ้อ...รถสวยดีจัง...กูจะมีวาสนาได้เป้นเจ้าของกับเค้าบ้างไหมว้า....มองจนน้ำลายจะไหลแหละครับพี่น้อง...ก็คนมันไม่เคยมีนี้หว่า มีแต่แมงกะไซต์ฮ่างๆ คู่กายเท่านั้นแหละ นักศึกษาจนๆ อย่างผม จะเอาอะไรมากมาย...มัวแต่มองรถ จนไม่รู้ว่า คนที่อยู่บนรถมันลงมายืนข้างๆแล้ว.
“ชอบเหรอ...” ผมตวัดหางตาขึ้นมองคนพูดนิดนึง....อ๋อ ไอหน้าคม ที่นั่งอยู่ข้างๆ ไอปอด์นวันนั้นนั่นเอง ....
“โม นี้ ไอคิมนะ”ไอแซนพยักพเยิดไปทางไอหน้าคม..ผมก็ได้แต่พยักหน้าเซ็ง ๆส่วนไอคิม มันก็ไม่พูดอะไรนอกจากมองผมนิ่งๆ มองไมวะ รถมึงไม่ลุกเป้นไฟหรอกนะ กะอีแค่มองรถมึงแค่นี้มึงจะอะไรนักหนาวะ
“ไอแว่นนั้น มันชื่อ ตี้นะโม เรียนวิดวะฯเหมือนกันหมดทุกคนหน่ะ” ไอแซน ยังเป้นเจ้าบ้านที่ดีแนะนำเพื่อนๆให้ผมรู้จักต่อไป..ผมยิ้มให้ไอตี้นิดนึง ..ก้มันยิ้มให้ผมนี้นา
“นี้แตงโมไง ....เป็นคนพาไอปอด์นกลับบ้าน” ไอแซนยังพูดจ้อยๆ
“อืม พวกเรารู้จักแตงโมดีน่า...หึหึ ว่าแต่ว่า...นายไปเจอมันที่ไหนหล่ะ....แตงโม....เราไปถึงคนที่ผับนั้นเค้าบอกว่า...ไอปอด์นโดนกระทืบ แล้วไม่รู้หายไปไหน” อืม สะอึกนิดๆ แต่ไม่เป็นไรสู้ว้อย
“อ๋อ ...ที่ผับนั้นแหละ...เฮ้อ .....เราว่าพวกนายมีอะไรก็ ไว้คอย ถามปอด์นมันเองแล้วกันนะ...เรากลับหล่ะ ไปนะ” ผมขึ้นคร่อมแมงกะไซต์ หันไปยิ้ม ให้พวกมัน...... พวกมันก็ยกมือขึ้นโบกๆ ให้ผม..ผมสตาร์ทรถขับออกมาจากที่นั้น ..เฮ้อ กลับได้ซะทีกู...เหนื่อยชิบหายยยยยยยยเป็นวันที่ยาวนานจริงๆ....กูอยากนอนนนนนนนนนนนนนนน
หัวข้อ: ที่นายทำ...นี่เรียกว่ารัก ...งั้นเหรอ ภาคll (^_^)"(โมโม) (อ่าน 312933 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก