หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด)

[anajulia]

^
^
^
จิ้มๆ รับทราบค่ะ

(อีกเรื่องก็อ่าน แต่แบบว่าตามไปช้าๆ แหะๆ แต่ตอนนี้ติดพี่ต้านน้องอิฐ ฮี่ๆๆๆๆๆๆ)

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ตามทันแล้ววววววววววววว

ว่าแต่ไรเตอร์ไปไหน เค้าอยากอ่านน้องอิฐเฮียต้านแล้วนะ

เรืองนี้น่าทำหนังสือนะ ไรเตอร์สนไหม๊อ่ะ เค้าอยากเก็บไว้โดยส่วนตัวอ่ะไรเตอร์

[foyer]

96
#

ไอ่.....


บัด


ซบ!!

โว้ยยย นี่มันนรกเหี้ยอะไรวะนี่... กูจะลาออก
....ลาออก
กูลาออกแน่นอน ใช้งานกันยังกับทาส
พวกมึงสั่งกูฉอดๆ นึกว่ากูไม่ทนอยู่รึไงวะ

นอกจากที่กูต้องไปทำงานในไซต์ตากแดด เจอมลภาวะทั้งวัน อิฐหาซันบล็อคมาให้กู SPF 80 PA+++ ก็ไม่ได้ช่วยไรมาก เพราะกูก็ดำขึ้นอยู่ดี ก็ไอ้บ้าที่ไหนแม่งจะมานั่งโปะโลชั่นทุกๆ สองชั่วโมงละว่ะ แถมเวลาก็ไม่มี
งานในไซต์เสร็จ เจ้านายสั่งให้มาเคลียร์แบบคอนฯ รอ as built ที่ออฟฟิสต่ออีก มันช่าง........
ระยำตำบอนสุดๆ !!

นี่กูอยู่ออฟฟิสเกือบเที่ยงคืนมาห้าวันแล้ว  
ชีวิตกูแฮปปี้มากก มากจนแทบอยากจะทุ่มมอนิเตอร์ใส่หัวไอ้มนุษย์บ้างานในนี้แมร่งให้หมดทุกคน


“......ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยย!!!” กูตะโกนออกมาอย่างสุดจะกลั้นไหว
ช่างแม่งมันละกัน งานกากๆ แบบนี้ ขืนอยู่ต่อไป กูคงนอนตายคาออฟฟิศโดยไม่ได้ร่ำลาเมีย

“ต้านจะไปไหน เป็นอะไรของนายวะ?” พี่ร่วมงานคนหนึ่งถามหน้าตื่นตอนกูคว้ากระเป๋าจะเดินออกจากห้อง
“ผมเครียดครับ งานแม่งจะเร่งอะไรนักหนา ออฟฟิศคนก็แค่เนี้ย” สถาปนิกหกคน โปรเจคกว่าสิบ ไม่เสร็จแม่งสักอย่าง
“สปอนเซอร์เค้าเร่งให้เปิดตัวโครงการ xxx อาทิตย์หน้า งานมันก็ต้องเร่งเป็นธรรมดา ใจเย็นหน่อยสิ” พี่เค้าเห็นกูระเบิดอารมณ์แบบไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้าเลยดูจะตกใจกันนิดหน่อย (ไม่หน่อยอ่ะ)

“มันเย็นไม่ไหวแล้วครับ ผมขอลาออกแล้วกัน”
“หา!!”
“พรุ่งนี้จะบอกอย่างเป็นทางการอีกที ผมกลับก่อนนะครับ”
“ต้าน!! ไอ้ต้าน!!!” ไอ้เชี้ยยต้านน อันนี้ได้ยินแว่วๆ

เออ เรียกกันไปเถอะ ใครมาขวางทางกู แม่งจะถีบกลับเข้าคอกให้กระเด็น

#

บ้าชิบ..... ไม่ใช่กูบ้านะ งานต่างหาก
สัดเอ๊ย... กูไม่ใช่วัวใช่ควาย จะได้ถึกทนทุกสภาพอากาศขนาดนั้นนะเว้ยย ใครอยากจะอยู่ในนรกแบบนั้นก็ตามใจ แต่กูไม่อยู่

RRRR

ระหว่างทางเดินไปรอรถเมล์ที่ป้าย... น้องอิฐก็โทรมาพอดี เห็นเวลาที่บอกบนหน้าจอมือถือแล้วกูยิ่งโมโหว่ะ

เที่ยงคืน....
“งานยังไม่เสร็จอีกเหรอครับดาร์ลิ้ง?” เสียงแง้วเป็นน้องเหมียวมาเลยที่รักกู
“ยัง” แต่ช่างหัวแม่งแล้ว
“อ่า....ไหวมั้ย ให้อิฐไปหาป่าว?”
“ไม่ไหว ใกล้จะฆ่าคนตายละ” กูเลื่อนจอมาดูสายซ้อนจากพี่ที่ออฟฟิศ เหอะ สงสัยจะโทรมาตามไปทำงานต่อ.... ฝันอยู่ป่าววะ ให้ตายกูก็ไม่กลับเว้ยย  
  
“งั้นเดี๋ยวเค้าออกไปหาที่ออฟฟิศนะ ซื้อของกินไปให้ด้วยดีป่ะ... กระทิงแดงกับบุหรี่ซักตัวสองตัวก็ได้ ถ้าเครียดมากอ่ะ” เรื่องบุหรี่เนี่ยถ้ากูบอกอิฐว่าเครียด มันก็จะไฟเหลืองให้กูดูดอยู่หรอก แต่กูก็ไม่ได้ดูด...    
“สองตัวแก้เครียดไม่ได้หรอก” ต้องสองโหล... ล้อเล่นว่ะ กูเลิกแล้ว (จริงๆ)
“อ่า... งั้นจะเอาอะไร?” เจอคำถามนี้ คิดออกอยู่อย่างเดียวว่ะ

“เอาน้องอิฐ ขอเอาแรงๆ หลายๆ ทีเลยได้ป่ะ ทนไม่ไหวละ” ไม่ได้มีเซ็กซ์มาเกือบอาทิตย์ กูจะบ้า.......  
“.....................”

อ่าว เงียบซะงั้น กูเครียดงานเฉยๆ แหม....
“ล้อเล่น”
“...เสียงเอาจริงเลยอ่ะ” ถ้าได้ก็ดีไง แต่แม่งกว่าจะไปถึงบ้านกูก็สลบเหมือดทุกที เหนื่อยว่ะ
“ช่างเหอะ กำลังกลับละ ส่วนงานก็ช่างแม่งมัน เหี้ยมากนักก็ลาออก ไม่เห็นจะยากเลย”

“เฮ้ย!”              
“เจอกัน”
“เดี๋ยววว” อิฐรีบเบรกกูเสียงหลง
“ลาออกอะไร เพิ่งทำงานได้ไม่ถึงอาทิตย์” เสียงมันออกแนวตื่นๆ...
“เบื่อแม่ง!!”

กูใส่อารมณ์นิดหน่อย งานมันหนักจริงๆ นะเว้ย วิดวะ ยังไม่เหี้ยเท่าถาปัตย์เลย รู้งี้ไม่เรียนแม่งซะก็ดี กูโดนโขกสับเป็นหมูเลย
แถมเจ้านายสั่งงานเสร็จแล้วชอบเปิดตรูด ชิ่งหนีไปก่อนทุกที เจอเอาเปรียบต่อหน้าต่อตาแบบนี้คิดว่ากูทนได้เหรอ

“ใจเย็นก่อนพี่ต้าน ถ้าออกตอนนี้ที่ทำมาตั้งห้าวันก็เหนื่อยเปล่าดิ่”
“ช่างแมร่งมันเลยได้ป่ะ” นึกถึงแล้วมันหงุดหงิด
  
“อ่า.....ถ้าลาออกเงินเดือนนี้ก็ไม่ได้ดิพี่ อย่างน้อยให้หางานใหม่ได้ก่อน หรือไม่ก็ให้ผ่านเดือนนี้ไปก่อน ค่อยลาออกก็ได้นี่”
“กูไม่รอนานขนาดนั้นหรอกว่ะ พวกแมร่งใช้งานกูยังกับเป็นโรงงานนรก พอตอนกลางวันก็ให้กูไปออกแดด กูไม่อยากทนเป็นควายให้พวกมันไถอีกแล้ว เข้าใจป่ะอิฐ?”
“เข้าใจครับ” กูผ่อนลมหายใจหลังจากระเบิดอารมณ์ไปชุดใหญ่

“แต่พี่ต้าน” อิฐพูดขึ้นมาอีก
“ถ้าออฟฟิศอื่นเป็นแบบนี้ หรือไม่ต่างจากนี้..... พี่ไม่ต้องลาออกทุกๆ อาทิตย์เลยเหรอ การทำงานมันก็ต้องอดทนทั้งนั้นแหล่ะพี่ ไม่มีอะไรได้อย่างใจไปหมดทุกอย่างหรอก มันขึ้นอยู่กับว่า...พี่จะจัดการตัวเองร่วมกับงานยังไงมากกว่า”
“.........................”
“อิฐรู้ว่าพี่เหนื่อย.... ถ้างานมันบังคับพี่มาก พี่ก็ไม่มีอารมณ์ทำ งั้นก็คิดซะว่างานมันเหมือนคนละกัน ถ้ามันเหี้ยนักพี่ก็จัดการมันซะ เอาชนะมันให้ได้.... เหมือนที่พี่ต้านไม่ชอบยอมแพ้ใครไง..... ฮะๆๆ อาจจะฟังดูน้ำเน่า แต่อิฐรู้สึกงั้นจริงๆ งานแค่นี้พี่ต้านชนะมันได้อยู่แล้วจริงป่ะ....?” เจออิฐพูดไปงี้แล้วกูอึ้ง เริ่มจะคิดอะไรได้รางๆ ซะงั้นอ่ะ

แต่ประเด็นคือ..........

กู....ยอมแพ้มาแล้วเนี่ยดิ  

“ทนนิดนึงนะครับ พรุ่งนี้ก็ได้อยู่ด้วยกันทั้งวันละ... พี่อ่ะชอบว่าอิฐ มีไรไม่พูด ตอนนี้อิฐพูดโคตรเยอะละนะ... ถ้าสิ่งไหนมันดีก็แค่พยายามทำไป ไม่ได้บอกว่าทำเพื่อพี่ต้านหรอก”
“....อ่าว”

“แต่ทำเพื่อเราอ่ะ”

ตอนนี้บอกไม่ถูกว่ากูรู้สึกยังไงว่ะ แต่ทุกคำที่มันพูด ทำให้กูมีแรงฮึดขึ้นมาอย่างง่ายๆ เลยว่ะ.... ที่ออฟฟิศเดิมกูรู้สึกว่าตัวเองมีแบ๊คขาใหญ่ที่สุด คือพ่อกู พอกูทำนิสัยเลวเอาแต่ใจตัวเองแค่ไหนก็จะไม่มีใครบ่นด่าจริงจัง หรือบังคับให้กูทำงานเป็นบ้าเป็นหลังขนาดนี้
การปรับตัวโดยถูกสังคมรอบด้านบังคับ มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับกู
นิสัยคนมันเปลี่ยนไม่ได้ง่ายๆ จริง แต่มันก็ไม่ได้ยากหรอก ถ้าจะทำ

เหอะ ชิบหายดิกู..... ถ้ากลับไปตอนนี้ยังทันมั้ยวะ?

“กูจะกลับไปทำงาน” กูบอกอิฐในที่สุด
“แล้วก็ไม่ต้องมาหาหรอก มันดึกแล้ว... เตรียมแพคของใส่กระเป๋าพรุ่งนี้ให้กูก็พอ” ที่ต้องไปค่ายธรรมะอะไรนั่นไงวะ... ไม่อยากพูดเลยว่า

'เวรเอ๊ย ทำงานเหนื่อยจะตายห่า ยังต้องไปทรมานตัวเองต่อในวัดอีก' แต่ก็เอาเหอะ เพื่อเมียกูอ่ะทำได้ทุกอย่าง ภาษาอังกฤษก็ประโยคนี้เลย
EVERYTHING I DO FOR MY WIFE!
ฮ่าๆๆ จะเอามาบอกทำเตี่ยอาไรวะเนี่ยยย

กูวางสายจากอิฐแล้วบากหน้ากลับออฟฟิศ ถามว่าอายมั้ยที่หน้าด้านกลับมาทั้งที่เพิ่งแหกปากโวยวายจะลาออกอยู่เมื่อกี้

อายดิวะครับ! ห่า กูไม่ใช่คนชอบพูดอะไรส่งๆ นะเว้ย
กูพูด แล้วกูก็ทำ ไม่ได้พูดแล้วเดินหน้าระรื่นกลับมาบอกพี่ทุกคนว่า

‘พี่ๆ ฮะ เมื่อกี้เค้าล้อเล่นนะตัวเอง อย่าโกรธเค้านะ เค้าไม่ได้ตั้งใจ...’

....มันทุเรศ!

“พี่ๆ ครับ” กูเดินเข้ามาแล้วพูดขึ้นเสียงดัง ตอนนี้ในแผนกก็มีแต่สถาปนิกรุ่นพี่นั่งทำงานเหมือนเครื่องจักรกันสี่ห้าคนตามคอกตัวเอง
พอได้ยินเสียงกู พวกเค้าก็เงยหน้าขึ้นมามองด้วยสีหน้าต่างๆ กัน ที่แน่ๆ ไม่ได้ปลาบปลื้มกูนักหรอก

“เมื่อกี้..ผมผิดเองที่เอาแต่ใจ อยากจะสั่งสอนอะไรก็เชิญ..ตามสบายครับ แต่ผมขอโทษจริงๆ”

เกิดความเงียบแบบพิลึกขึ้นชั่วอึดใจ จากนั้นก็มีพี่คนนึงพูดขึ้นมา
“ขอโทษอะไรของมึงวะ อวดดีชิบหาย” เจอไปเม็ดแรกก็สะอึกแล้วกู

“อยู่ๆ มึงทิ้งงานแล้วมาพูดแบบนี้ คิดว่าตัวเองเป็นใคร กูทำงานกูก็เหนื่อยไม่แพ้มึงเหอะไอ้เหี้ยต้าน กูก็อยากลุกขึ้นมาตะโกนว่าทนแม่งไม่ไหวแล้วเหมือนกัน!” พี่อีกคนลุกขึ้นมาพูด แถมเดินมาเผชิญหน้ากับกูด้วยสายตาดุเดือด

“แต่ที่กูทนอยู่เนี่ย ไม่ใช่ว่ากูอยากทำนักหรอก แต่ถ้าไม่ทำกูก็ไม่มีอะไรแดก ภาระหนี้สินกูก็มีท่วมหัว กูมีอะไรหลายอย่างต้องรับผิดชอบ แต่มึงมันยังเด็ก มึงไม่ต้องรับผิดชอบห่าอะไรมากนอกจากงานที่มึงทำ แต่มึงรู้ป่ะทีมึงพูดเมื่อกี้คือ มึงทิ้งความรับผิดชอบของตัวเอง ตัวมึงไม่เป็นอะไร แล้วคนอื่นล่ะ มึงคิดบ้างมั้ยว่าเค้าต้องเหนื่อยกว่าเดิมเป็นเท่าตัวเพราะความเอาแต่ใจของมึง”

กูโดนสั่งสอนไปชุดใหญ่ตามคำขอจริงว่ะ การที่มีคนมาตะโกนด่ากูปาวๆ แบบนี้ คิดว่ากูจะรู้สึกยังไง เอาตรงๆ กูอยากต่อยหน้าพี่เค้าจริงๆ
เค้าด่ากู ‘คิดว่าตัวเองเป็นใคร’
แล้วมึงล่ะเป็นใครวะ ถึงกล้ามาด่ากู

“ผมจะไม่ทำแบบนี้อีก” เหอะ ความคิดข้างบน กูพับเก็บใส่ล็อคไว้ก่อนว่ะ
บางสิ่งที่ไม่ควรพูดหรือไม่ควรทำ ก็อย่าทำ.... กูต้องพยายามอดทน  

จริงๆ มันก็แค่การเอาชนะ...... เพื่อนร่วมงาน? หรือว่างานที่สุมหัวกูอยู่
เหอะ การเอาชนะตัวเองต่างหากที่กูกำลังทำอยู่
 
หากคิดสักนิด ที่พี่เค้าด่าก็ถูกแล้วว่ะ

“ไอ้ชัช ต้านมันกลับมาแล้วก็แล้วกันไปเหอะว่ะ คงแค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้นแหล่ะ เด็กใหม่เจองานหิน มันก็งี้ล่ะวะ เป็นกูๆ ก็อาจทนไม่ไหวเหมือนกัน” พี่อีกคนช่วยพูดขึ้นมาจากมุมหนึ่งของห้อง
พี่ชัชหันมามองกู ก่อนจะถอนหายใจพยักหน้า

“กลับไปทำงานไป... มึงจะโวยวาย ห่าเหวอะไรก็ได้ แต่อย่าทำให้คนอื่นเดือดร้อนแบบนี้อีก” พี่ชัชว่า
“ครับ ผมขอโทษทุกคน แล้วก็ขอบคุณพี่ชัชนะครับที่ช่วยเตือนสติ” กูยกมือไหว้คนที่ด่ากู.... เหอะๆ แต่กูไหว้ด้วยใจจริงนะเว้ย เพราะพี่เค้าก็ด่ากูตรงๆ แบบใจๆ เหมือนกัน  

พี่ชัชตบไหล่กูหนักๆ แล้วกลับไปนั่งประจำที่ทำงานต่อ... ส่วนกู... ก็กลับที่ตัวเอง

บรรยากาศเหมือนพายุถล่มออฟฟิศเหมือนกี้เหลือเพียงหมอกจางๆ จนกระทั่งเลือนหายไปในที่สุด
เหอะ คงไม่มีใครเก็บเอาเรื่องบ้าๆ มาเป็นอารมณ์ในเวลางานล้นมือแบบนี้หรอก กูก็จำทำอย่างนั้นเหมือนกัน  
  
RRRRR
นั่งทำงานด้วยความโล่งใจไปสักพัก อิฐก็โทรเข้ามา
“โทษนะครับ คือ... พี่ต้านเป็นไงบ้าง?” อิฐถามเสียงตะกุกตะกัก เวลางานมันไม่ค่อยโทรหากูหรอก กลัวรบกวน....  
"เจอด่าซะไม่มีดีเลยว่ะ” กูตอบเสียงเซ็งๆ  
“แต่เค้าก็ให้กูกลับมาทำงานเหมือนเดิมแล้ว” กูพูดให้มันสบายใจ ...ที่จริงตัวกูเองสบายใจด้วยนั่นแหล่ะว่ะ
“.......ครับ งั้นก็...โอเคแล้วนะ”
“มั้ง ด้านจิตใจพอไหว แต่ร่างกายแม่งแย่สุดๆ กูง่วง ไม่มีสาร Activate เลยว่ะ”  
“สารไรอ่ะ เหมือนเคยได้ยินในโฆษณา”
“ฮะๆ สารกระตุ้น..... ตอนนี้โคตรห่อเหี่ยวหัวใจเลยว่ะ” มันเจ็บปวดใจจริงๆ นะไม่ได้กลับไปหาเมียเนี่ย คิดถึงใจจะขาดรอนๆ อยู่และ น้องเหมียวของกู

“ทำงานจนเพี้ยนป่าวพี่ต้าน อิฐงง”
“เอออ มั้ง ทำไรให้หายง่วงหน่อยดิ ........อ่อ คิดออกละ”
“อะไรเหรอ?”
“sex phone กันป่ะ?”
“.......เฮ่ย บ้า”
“ฮะๆๆ ยังไม่เคยทำเลย ลองหน่อยมะ”
“บ้า.... ไม่เอา”
“กูเครียด”
“งั้นเสียบหูฟังหน่อยดิ”

พออิฐพูดแบบนี้ กูนึกว่ามันโอเค เลยกลั้นขำจนปวดท้อง บวกเตรียมตัวให้พร้อมกับสิ่งที่มันจะเริ่มต่อไป
“ทำงานไปด้วยนะ จะได้ไม่เสียเวลา” อิฐบอก  
“จะเริ่มภารกิจแล้วใช่ป่ะ ได้ๆ” เฮ้ยยย มันตื่นเต้นนะเนี่ย... โชคดีออฟฟิศนี้ทำงานแบบแยกตัวฉายเดี่ยว อยู่กันเป็นเอกเทศ คอกใครคอกมัน... เวลาจะทำไรก็ไม่มีใครมากวนให้เสีย-บลิ้ว


“ใจ....หนึ่งใจ จะต้องการอะไร ให้มันมากมาย ให้มันวุ่นวาย”
อ้าวกำ อะไรวะเนี่ย.... นึกว่าจะได้ฟังอะไรอีโรติกทำไมมันถึงกลายเป็นเพลงไปได้วะเนี่ย...

“เพียงเธอนั้น ใส่ใจกันเบาๆ พอให้สองเรา ได้ทำอะไรมากมายในตอนนี้”
 
กูอ้าปากค้าง... อยากจะแทรกคำพูด โวยวายว่าไม่เอา ไม่อยากฟังแบบนี้ แต่ว่า....
อิฐอุตส่าห์โซโล่มา จะมัวแต่สนองตัณหาตัวเองก็ดูจะเหี้ยไปหน่อย กูเลยฟังเพลงที่มันร้องคลอเสียงกีต้าร์ไปเรื่อยๆ

“บางเวลาไม่เป็นไร ถ้าเธออยู่ไกล บางเวลาฉันเข้าใจ
        เธอลืมกันไป บางเวลาไม่เป็นใจ ก็ไม่ต้องเสียดาย ปล่อยมันไปก่อนนะ
 
                ** คิดถึงฉันสักครั้งเมื่อไม่ได้คิดถึงใคร ทำตัวตามสบายแล้วเจอกันในความฝัน
                มีเวลาดีๆ ก็บอกให้ฉันได้ฟังไม่มากเกินไปดังนั้น ค่อยๆรักกันเบาๆ
 
เธอกับฉัน ยังต้องเดินทางไกล คงไม่สายไป ให้เวลากับใจได้เรียนรู้

บางเวลาไม่เป็นไร ถ้าเธอเหนื่อยไป บางเวลาฉันเข้าใจ  
เธอขี้โวยวาย บางเวลาไม่เป็นใจ ก็ไม่ต้องเสียดาย ใช้มือไปก่อนนะ
 
คิดถึงฉันทุกครั้งและไม่ต้องคิดถึงใคร ทำตัวตามสบายแล้วเจอกันก่อนไก่ขัน
มีเวลาดีๆ นะฉันจะให้เธอทำ ขอเธอทาเจลตรงนั้น แล้วค่อยรักกันแรงๆ”
   
“ฮ่าๆๆ” มีความรู้สึกว่าอิฐมันจะเปลี่ยนเนื้อร้องตอนใกล้จบเพลงว่ะ... ก็แน่ดิ ใครจะใส่เนื้อแบบนี้ลงไปในเพลงวะ ฮ่ะๆๆ  
“ได้เท่านี้ล่ะพี่” เสียงอิฐกลับเข้ามาในสายอีกครั้ง
“โห...มันเซ็กซ์โฟนตรงไหน” เรียกร้องไม่เลิกนะกู

“เอ๊า ก็อายอ่ะ แค่นี้ก็ทำเพลงเค้าเสื่อมจะแย่แล้ว ฮะๆๆ”  
กูขำตามมันไปด้วย.... น่ารักเหลือเกินนะเมิงอ่ะ  
"ยังไม่ทันชักตามไปด้วยเลย ร้องใหม่ดิ๊" แกล้งพูดนะเว้ย อย่านึกว่ากูจะทำจริง...
".....เฮ่ย เกินไป ทำงานๆ"

"ขี้อายตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย" ตอนแรกไม่เป็นอย่างนี้เลยนะ    
".....ก็...เล่นเจอทำทะลึ่งใส่ทุกวัน ไม่อายได้ไง"
"อ่าว เห็นตอนแรกมึงยั่วกูเก่งโคตร"
"ก็ตอนแรกพี่ต้านไม่ได้หื่นแบบนี้หนิ ขืนยั่วบ่อยๆ อิฐก็แย่พอดี"
"ไม่แย่หรอกคร้าบ... พี่ต้านตามใจน้องอิฐจะตาย"  
"ตามใจจะตายยยย" มันประชด

"แต่ที่ร้องให้ฟังอ่ะ แต๊งกิ้วนะที่รัก หายง่วงเลย"

จริงๆ แล้ว แค่เพลงเดียวกูก็มีแรงทำงานไปทั้งคืนแล้วว่ะ เพลงอ่ะเพราะ เนื้อร้องแอบฮา มีทะลึ่งเล็กน้อย ก็ดูน่ารักดี ฮ่าๆๆ
เพิ่งบรรลุว่าไม่ต้องน้ำแตก สมองก็โลดแล่นได้
รักคนไอเดียบรรเจิดจริงๆ

ก่อนวางสาย

“อิฐ”
“ครับผม”
“กลับไปให้รักแรงๆ ได้จริงดิ?”                  

 

http://www.youtube.com/v/X5OMZZYnlto


H
เห็น rep คุณ จุ๊บจิ๊บฯ เรื่องหนังสือ...โอ๊ะ ไม่รู้เรื่องคับ โรงพงโรงพิม...???
แต่ถ้าจะทำจริงก็ต้องดูตลาดด้วย เรื่องผมกับโบไม่ค่อยฮอตอ่ะ อาจตีตลาดไม่แตก ฮะๆๆ
THANK YOU ทุกท่านที่ยังรออ่านอยู่นะคับ  

ปล. ไอเดียตอนนี้มาจากเพลง

[BeeRY]

รักน้องอิฐสุดๆ  พี่ต้านอย่าหึงนะ
แต่พี่ต้านคงจะรักเบาๆไม่ได้นะน้องอิฐ ต้องรักกันแรงๆเหมือนท่อนที่น้องอิฐแปลงไปนั่นแหละ
แต่เค้าลองจิ้นพี่ซินร้องท่อนที่น้องอิฐแต่งแล้วฮาอะ กร๊ากๆๆ
+1 ขอบคุณค่ะ พี่ต้านจะรอดจากค่ายธรรมะมั้ยนะ 555

[EunJin]

โอ้ยยยยยยย มาซะที คิดถึงเป็นที่สุด....
ชอบเพลงที่น้องอิฐเล่นอ่าาา อ่านไปแอบฮาไปจริงๆๆ
โดยส่วนตัวเค้าแล้ว ชอบเรื่องนี้มากกกกเลยนะ
ถ้าทำเป็นเล่มออกมา แน่นอนว่า ซื้ออยู่แล้วจ้า
+1 ให้ต้านนะ อิอิ 

[andaseen]

 :m1:น่าร๊ากกกกกกกก  ชอบๆๆๆๆคู่นี้มากมาย

[nunamicky]

รักพี่อิฐกับน้องต้านที่สุด
+1 ให้ค่ะ

[RakorN]

อ่านแล้วยัวะตามพี่ต้านอ่า อารมณ์มนุษย์เงินเดือนสิงแล้วฮีท หน่ายจริงๆกับคำว่า"ลูกค้าคือพระเจ้า" บางครั้งงานที่เร่งก็ไม่ได้ช้าอยู่ที่เรานะ พวกคุณๆนั้นแหละ กว่าจะตกลงกันได้แต่ละโปรเจคท์ ฮึ่ย!
แต่ก่อนไปค่ายธรรมะเนี้ย น้องอิฐน่าจะให้พี่ต้านสักยกนะ
ไม่งั้นนั่งสมาธิอยู่ดีๆ พี่ต้านอาจธาตุไฟเข้าแทรกได้

[yayu]

คิดถึงพี่ต้านน้องอิฐมากมาย 

ชอบเพลงนี้ๆ พอน้องอิฐร้องชอบมากขึ้นอีกหลายเท่า 
งานหนักก็อดทนหน่อยนะพี่ต้าน สู้ๆ เพื่อ "เรา" แบบที่น้องอิฐบอกไง

ถ้าทำเป็นเล่มจริงยกมือจองด้วยนะ
+ให้พี่ต้านxน้องอิฐ ให้คนแต่งด้วยค่ะ   

[anajulia]

น้องอิฐจ๋าาาาาาาาาาา 
พี่ต้านก็สู้ๆนะ เอาชนะมันให้หมดทุกสิ่งอย่างที่ขวางหน้า ฮึบๆๆๆๆ

[สมุนไพร]

อบอุ่น

[NASS.NET]

อิฐน่ารักอ่ะ^^
พี่ด้านสู้ๆนะ ก็เข้าใจว่าไม่เคยต้องมาลำบากอ่ะเนาะ
ตอนหน้าคงไปค่ายธรรมะกันแล้วสินะคะ

[A_ay]

พี่ต้าน
อดทนๆๆ
เพื่อน้องอิฐเมียรักเลยนะต้องทน
5555+

[zatamare]

อิฐน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก

[gayraygirl]

เอาชนะตัวเองมันยากจริง
แต่เชื่อว่าพี่ต้านทำได้
ก็รักอิฐขนาดนั้น ต้องอดทนสิเนาะ
เพื่ออนาคตของเรา


ปล.อร๊ายยยยถ้ามีคนแบบพี่ต้านทำไรให้เราแบบนี้
รักตายถวายชีวิตเลยวุ้ย  

[yeyong]

สนับสนุนให้รวมเล่ม
แบบพิมพ์เองอ่ะค่ะ ปกสันกาว
อยากเก็บเป็นที่ระลึก

[Little Devil]

+1 เป็นกำลังใจให้นายต้าน น้องอิฐ

[SJ]

ฮาได้อีกนะเพลงอ่ะ อิฐคิดได้ 555

[OhJa]

น้องอิฐสุดยอด 
สามารถมากๆ
มีแค่น้องอิฐคนเดียวนี่แหล่ะ ที่จะเอาเฮียต้านอยู่

[ordkrub]

อ่านตอนนี้แล้ว อิ่มใจๆๆๆๆ ความรักทำให้ต้านปรับตัวได้

[ZakeiHarha]

ยังอ่านตามไม่ทันเลย T_T~
หลงเสน่ห์อิฐ ต้าน   555555555555+
พี่อิฐน่ารักกกกกกก  กวนๆดี  ฮ่าๆๆๆ
ส่วนพี่ต้าน -_-;  ไม่แคร์สิ่งใดในโลกหล้า  สายตาคู่นี้มองแค่อิฐคนเดียว  ฮ่าๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เลยนะ ^^~

[sin]

เพลง เพลง เพลง อินเทรนมากน้องอิฐ ฮ่าๆๆๆ

เค้าชอบเพลงนี้อ่ะ 

[dragonfly08]

น้องอิฐเป็นกำลังใจให้พี่ต้านได้ดีจริง
เพลงเพราะนะ

[covnizz]

Luv IT ' Kub ^^

 

[TENSHINEKO]

ขอเพลง ดอกไม้ให้คุณ  ให้แก่ต้านและน้องอิฐด้วยเหอะ

พ่อกับแม่ไม่มารับสักที

[iiดาวพระสุขლii]

ต้านโตขึ้นนนะ...เริ่มรู้จักรับผิดชอบ และ เผชิญหน้ากับความผิดพลาดของตัวเอง...สู้ๆๆ   
พยายามต่อไป เลี้ยงเมียได้แน่...

ปอลิง.  อยากอ่านฉาก รักแรงๆ   55   

[anajulia]

สนับสนุนให้รวมเล่ม
แบบพิมพ์เองอ่ะค่ะ ปกสันกาว
อยากเก็บเป็นที่ระลึก

me too. ^o^

[Nus@nT@R@]

ได้เมียดีนะพี่ต้าน
คอยเตือนสติ หาเมียดีๆแบบนี้ไม่ได้แล้วล่ะ
ปล.จะรักกันแรงๆ จริงหรอ 5555

[BossZa]

     

      เพลงให้กำลังใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกก

[TONG]

เหมือนพี่ต้านจะโตขึ้นอีกหน่อยแล้วละ