68
#
เวลาที่เหลือ...
กูรีบเคลียร์งานให้เสร็จก่อนหนึ่งวันแล้วบินกลับกรุงเทพฯ ทันที อิฐบอกว่ามันรออยู่ที่บ้านกู...
ที่จริงไม่เห็นหน้ากันนานกว่านี้กูยังพอทนได้ แต่ครั้งนี้กูต้องรีบกลับมา และกูทนรอไม่ไหวแล้ว
ทันทีที่เปิดประตูรถ แค่เห็นอิฐยิ้มรอกูอยู่ กูก็ยิ้มตามได้แล้วว่ะ
“ทำงานเหนื่อยไหม?” อิฐถามตอนกูเดินมาหามันที่ยืนรออยู่ตรงบันไดบ้าน
“หายเหนื่อยแล้ว” พูดจบอิฐก็เดินมากอดเอวกูแน่น มันซุกหน้าลงกับไหล่กู ได้ยินคำว่า คิดถึง เบาๆ อยู่หลายครั้ง
“ตัวสูงขึ้นป่าวเนี่ย?” กูกอดตอบแล้วถามมันขำๆ มันรู้สึกเต็มตื้นในใจ เหมือนเวลาเราทะเลาะกันแล้ว เราก็หายโกรธกัน แบบนั้นแหล่ะ
“งั้นมั้ง” อิฐตอบแบบระคายหูกูหน่อยๆ
ที่ผ่านมามีเรื่องที่พร้อมประเคนความปวดหัวให้กูอยู่มากมาย จนเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ทำให้เรามองข้ามไป กูเพิ่งได้ยืนกอดมันนิ่งๆ ก็ครั้งนี้ล่ะ
“สูงเท่าไหร่แล้ว?” กูถามพลางลูบหน้าใสที่กูหลงรักเบาๆ
“หนึ่ง เจ็ด สอง”
“ไอ้เตี้ยเอ๊ย” พูดแล้วขอตบหน้าผากแกล้งสักหน่อย
“ชิ” มันบีบจมูกกูคืน “สูงตายอ่ะ!”
“พี่หนึ่ง แปด สาม เว้ย รู้จักออกกำลังกายกินนมซะบ้างนะ”
“ก็ออกอยู่บ่อยๆ” อิฐพูดยิ้มๆ กูขมวดคิ้วมอง... มันแฝงความนัยอะไรรึเปล่าวะ
“อาบน้ำป่ะพี่ต้าน จะอาบให้!” ชวนแบบนี้ไม่เอาก็ควายละ
“จริงอ้ะ!?” กูถามแบบแหย่ๆ
“จริงดี้ แถมนวดให้ฟรีด้วย”
“นาบด้วยนะ” อิฐยิ้มยักคิ้วไม่ตอบแต่ลากกูขึ้นห้องทันที
มันเดินเข้าไปเปิดน้ำในอ่าง หยอดอโรม่า กับสปาบาร์ธตีฟองฟู่เลย น่านอนมาก
กูแก้ผ้าเสร็จก็ลงไปแช่ในอ่าง ส่วนอิฐมันนั่งอยู่แค่ขอบอ่าง หยิบฝักบัวเปิดน้ำสระผมให้กู
กูนอนพิงตรงหว่างขาอิฐ หลับตาสบาย.......
“พี่ต้าน”
“หืม?”
“เรียกเฉยๆ”
“มีไรก็พูดมาดิ ไม่ต้องเกริ่นก็ได้ กูไม่สนกระบวนการ ขอฟังแล้วเข้าใจพอ” พูดไปอย่างนี้อิฐเลยโพล่งขึ้นมาเฉยๆ ว่า
“แทนบอกผมว่าพี่ต้านคบผมเพราะหน้าตา... แล้วหน้าอย่างผมก็เป็นได้แค่ที่ระบายความใคร่ของพี่ชั่วคราวเดี๋ยวก็เบื่อ”
“.................” นี่มันทำนิ่งเก็บเรื่องนี้ไว้นานขนาดนี้เลยเหรอวะ
“ไร้สาระทั้งนั้น ไม่เห็นจะจริงเลย” อิฐพูดห้วนๆ เสร็จแล้วก็เปิดฝักบัวล้างฟองให้กู
“แล้วไงต่อ?”
“เค้ามาคุยกับผมที่สตูฯ วันที่พี่ส่งงานวันสุดท้ายอ่ะ อยู่ๆ ก็จะมาขอเบอร์พี่จากผม ผมไม่ให้อ่ะ อยากได้ก็ไปขอเองดิ”
“ฮะๆๆ”
“เค้าว่าผมเป็นแค่ของเล่น แล้วของเล่นน่ะ ถ้าขัดขืนก็จะเจ็บตัว... มันไม่ใช่ความรักหรอกแบบนั้น......”
กูชะงัก นึกถึงวันที่เมาแล้วทำเลวๆ กับอิฐลงไป
หรือว่าที่มันขัดขืนกู ก็เพราะว่าคำพูดของไอ้แทนด้วย?
“ถ้าวันนั้นผมยอมพี่ เรื่องมันก็จบ... แต่เพราะผมมัวแต่คิดว่าแทนจะพูดจริงรึเปล่า เลยลองขัดใจพี่ดู ผมไม่ได้เสียใจที่พี่ต้านทำหรอก แต่ผมเสียใจเพราะผมเชื่อคำพูดของคนอื่นมากกว่า” เป็นอย่างนี้เองเหรอวะ
“......ไม่ใช่หรอกอิฐ” กูคว้ามือมันมาจูบเบาๆ
“พี่ผิดเองจริงๆ ไม่เกี่ยวว่าอิฐจะขัดขืนรึเปล่าหรอก เป็นเพราะพี่มันไม่รู้จักยับยั้งตัวเอง ...พี่เมา เครียด ปวดหัว แล้วก็อยากมีเซ็กซ์กับอิฐพี่เลยทำ อิฐอย่าโทษตัวเองนะ มันเป็นความผิดของพี่คนเดียว แต่รู้ไว้เลยถ้าเป็นแค่ความใคร่ พี่ไม่จำเป็นต้องทำกับอิฐก็ได้ พี่ไปทำกับคนอื่นเร็วกว่าอีก แต่เพราะพี่รักอิฐคนเดียว พี่เลยไม่คิดจะไปทำกับคนอื่นต่างหาก”
“.......................”
“คนที่ลวนลามพี่ต้านได้ มีแค่น้องอิฐเท่านั้นนะ” อิฐยิ้มให้กูแล้วก้มมาจูบหนักๆ ที่หน้าผาก
“แต่ทำไมน้องอิฐถึงให้คนอื่นลวนลามได้ละครับ” กูพูดตัดพ้อ หมายถึงพี่ธันไปเต็มๆ
“พี่ธันเหรอ? เค้าแกล้งนะ ผมไม่ทันตั้งตัว”
“มันแกล้งอะไร?” กูพูดแบบงอนๆ
“ก็พูดไปเรื่อยเปื่อย ว่าผมเตี้ย หน้าอ่อน ผมก็สั้นเหมือนเด็กม.ต้น แล้วอยู่ๆ เค้าก็กอดผมแน่นเลย บอกว่าอยากมีลูกน่ารักแบบนี้จัง!”
ไอ้สาด นี่เมิงแกล้งกูใช่ไหมเนี่ย ทำกูแทบบ้าเลยนะพี่ธัน
ตลอดเลยมึง อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะ กูเอาตาย!
“สรุปตัดทรงนี้คิดผิดมหันต์เลย ทีหลังไม่ละ ไว้ผมยาวๆ ดีกว่า จะได้ไม่หน้าอ่อน เนอะพี่ต้าน?” คราวนี้อิฐเทครีมอาบน้ำใส่ฟองน้ำมาถูตัวให้กู
“ทรงไหนก็น่ารักครับ ที่รักขอพี่ต้านจูบหน่อยดิ” อิฐก้มหน้าลงมายื่นแก้มให้
กูฟัดแก้มมันได้พักนึง ก็ขอปากด้วย
“แลบลิ้น” อิฐทำตาม กูจูบแล้วดูดลิ้นมันจนอิฐแทบล้มตกลงมาในอ่างกับกู
“อ่า เดี๋ยวเสื้อเปียก พอก่อน” อิฐกลับไปนั่งหลังตรงเหมือนเดิม
“นี่พี่ต้าน อิฐซื้อลูกเป็ดพ่นน้ำมาด้วย อ่ะ เอาไปเล่น” มันเอื้อมไปหยิบไอ้ตัวส้มๆ ปากแบนๆ มาวางไว้บนผิวน้ำตรงหน้ากู
“ฮะๆๆ เล่นอะไรเหมือนเด็ก พี่โตแล้วนะเว้ย” กูกดเป็ดลงซดน้ำจนเต็มกระเพาะแล้วค่อยบีบ แมร่ง...พ่นออกมาเป็นน้ำพุเลยนะเมิง ฮ่าๆๆ
“ฮั่นแน่ น่ารักอ่ะดี้” อิฐเอานิ้วมาสะกิดแก้มกูล้อๆ
“น่ารักได้ไม่ถึงครึ่งเมียพี่หรอก” ฮ่าๆๆ
“ชิ.. อันนั้นก็ช่าย....” พูดจบอิฐก็ยกมือนวดไหล่ให้กู เส้นที่มันตึงๆ อยู่ค่อยคลายลงหน่อย
“แล้วหลังจากนั้น ไอ้แทนมันยังมายุ่งกับอิฐอีกป่ะ?” กูถามต่อ
“มา” อิฐตอบนิ่งๆ
“มันมาทำเชี้ยอะไร?” ไอ้แทนนี่ยิ่งกว่าที่คิดว่ะ... มันบ้ารึไง มีเรื่องแล้วไม่มาคุยกับกู ต้องไปหาเรื่องกับอิฐแทน
“คืนนั้นที่พี่เมาเค้ามาหาอิฐที่คอนโดพี่ต้าน” กูตกใจ ไอ้เหี้ยนี่มันรู้จักคอนโดกูด้วยเหรอวะ
“พากิ๊กพี่ต้านมาด้วย ชื่อส้ม พี่อั๋นเค้าโทรขึ้นห้องบอกอิฐว่ามีคนมาหา อิฐเลยลงไปแล้วเจอสองคนนั้น...” พี่อั๋นเป็นคนเฝ้าเค้าเตอร์กะดึก
“พวกมันทำอะไรอิฐ?”
“ก็.....มาพูดไรไม่รู้ ฟังไม่ทัน แต่แทนทำท่าจะมาต่อยอิฐ อิฐเลยกระโดดถีบมันซะกระเด็นเลย ฮะๆๆ สะใจ” ไอ้นี่... คนเค้าเป็นห่วงดันหัวเราะ
“พอสองคนนั้นจะมารุมยำอิฐ พวกพี่อั๋นก็มาช่วยลากตัวออกไป แหะๆๆ แทนกับพี่ส้มเลยกลายเป็นบุคคลอันตรายของที่คอนโดไปแล้ว จะเข้ามาอีกก็ยากอ่ะ ฮะๆๆ” ไอ้แทนโดนถีบยังน้อยไป เดี๋ยวกูเจอมัน มันจะต้องโดนหนักกว่านี้
“อ่อ แล้วเรื่องไอ้นิวล่ะ?” กูถามแบบเพิ่งนึกขึ้นได้
“พ่อน้องเค้าติดเหล้า เลยชอบดุ ชอบทำร้ายร่างกายนิวบ่อยๆ” อิฐตอบเสียงเรียบ
“น้องเค้าไม่ค่อยมีเงิน อิฐเลยพาไปเลี้ยงข้าว ซื้อสี อุปกรณ์การเรียนให้บ้าง ...นิดหน่อย” อิฐพูดเหมือนกลัวกูว่า ก็นะ... กูให้เงินมันใช้ด้วยส่วนนึง
“ใจดีขนาดนั้น?” ยังไงกูก็ไม่ไว้ใจไอ้นิว
“เปล่า ก็น่าสงสารอ่ะ”
“ขี้สงสารมากๆ ใช่ว่าจะดีเสมอไป” กูพูดแบบเซ็งๆ
“ไอ้นิวมันอาจจะเคยมีเรื่องกับพี่มาก่อน แต่พี่จำไม่ได้”
“.......หา! จริงเหรอ? เคยมีเรื่องอะไรกัน” อิฐทำเสียงตกใจใหญ่
“ไม่รู้ จำไม่ได้”
“เรื่องเยอะล่ะสิ” อิฐผลักไหล่กูทีนึง
“คิดว่าผ่านมาสิบปีนี้ พี่จะนั่งเย็บผ้า ร้อยพวงมาลัยรึเปล่าล่ะ?” เหอะๆ แค่คิดก็สยองแล้ว ถ้ากูทำแบบนั้นจริง
“อ่ะนะ พี่ต้าน ไปทำอะไรมาบ้างเนี่ย สิบปีก็ตั้งแต่ม.ต้นเลยเหรอ?”
“ก็มีบ้างเหอะ... ดูนี่ พี่มีรอยแผลเป็นตรงหัวด้วย” กูเอามือคลำๆ ผมตรงข้างขมับเหนือใบหูแล้วแหวกให้อิฐดู
“ไปโดนอะไรมา?”
“ขวดเบียร์”
“.................”
“ช่างเหอะ แค่เล่าให้ฟัง”
“แล้วตอนมีเรื่องกับพี่ยูล่ะ?”
“ก็ชกต่อย ช้ำๆ ตามตัวบ้างเป็นเรื่องธรรมชาติ”
“เพราะงี้พี่เลยหลบหน้าผมนี่เอง...” อิฐพูดเสียงหงอยๆ
“ก็ไม่อยากให้เห็น หน้าเยินเลย ไม่หล่อเดี๋ยวอิฐไม่ชอบ” พูดจบอิฐกำมือมายันหน้ากูแรงๆ
“จะไม่ชอบเพราะพี่ต้านไม่เอาหน้าเยินๆ มาให้อิฐดูเนี่ยแหล่ะ คิดว่าคนอื่นเค้าชอบแค่หน้ารึไง”
ฟังแล้วกูหลุดขำพรืด เพราะดีใจสุดๆ...
“ฮะๆๆๆ เหมือนกันเลยว่ะ” กูก็ไม่ได้ชอบมันแค่หน้าตาเหมือนกัน
“แล้วพี่ทำไงกับพวกนั้นบ้าง?”
“จะให้เล่าจริงดิ rate สิบแปดบวกนะ”
“สิบแปดแล้ว”
“จริงดิ้ หน้าเหมือนเด็ก ม.ต้นเลย”
“ชิ แขวะตลอด”
กูก็เล่าให้ฟังเท่าที่จำได้ พอถึงตอนโหดๆ อิฐมันจะนิ่งฟังเงียบๆ ไม่นวดไหล่ ไม่เคลื่อนไหวใดๆ อีก เหมือนตั้งใจฟังมาก
จนกูเล่าจบ
“น่ากลัว!!” อิฐตะโกน...
“หึหึ รู้ไว้ซะ ทีหลังจะได้ทำตัวดีๆ” กูแกล้งขู่มัน หันไปมองเห็นอิฐทำหน้าสยดสยองแล้วยิ้มแหยๆ ให้กู
"แล้วเรื่องพี่ธันล่ะ... มันรู้อะไรแค่ไหนแล้วรู้ป่ะ?" กูถาม เซ็งตั้งแต่อยู่ภูเก็ตละแมร่ง แกล้งยั่วโมโหกูตลอด โรคจิตรึไงวะ
"เห็นบอกว่ารู้หมดแล้วนะ พี่เค้าไปถามพี่เนตรมาอ่ะ" เนตรแมร่งอ่อนฉิบ จะปล่อยให้กูโดนไล่ต้อนไปถึงไหน
"หลอกถามสิไม่ว่า" จบกันกรู... ได้เจอพี่ธันแกล้งไปจนมันเบื่อแน่...
"จะเป็นไรไหมอ่ะ?" อิฐลองแย่บถาม
"เป็นดิ ก็เห็นฤทธิ์มันแล้วตอนอยู่ภูเก็ต"
"แต่พี่ธันบอกจะไม่พูดนะ"
"อืม...ก็คงงั้น แต่มันจะแกล้งเราน่ะสิ" เบื่อมันจริงโว้ย
#
อาบน้ำเสร็จกูเปิดทีวีดู เจอสารคดีเชอร์โนบิล* มันช่างเป็นอะไรที่คลาสสิคจริงๆ เลยนั่งดูไปเรื่อยๆ จนหลับคาจอ
“พี่ต้าน ไปนอนดีๆ ดิ” อิฐอาบน้ำเสร็จเดินออกมาดึงแขนกูให้ขึ้นไปนอนบนเตียง เพราะตอนแรกกูนั่งหลับอยู่โซฟาหน้าทีวี (*เมืองร้าง ซึ่งเกิดจากการระเบิดของกัมมันตภาพรังสีในปท.รัสเซีย)
“ลากไปหน่อย ไม่มีแรงแล้ว” กูสำออย ชูมือให้อิฐลากไป
อิฐมันก็ฉุดกระชากกูลุกขึ้น
“หนัก! ลุกขึ้นมา” กูไม่ได้ผ่อนน้ำหนักตามแรงมือ อิฐลากไงก็ไม่ขึ้นว่ะ...
“เร็วดี้ เหนื่อยนะ” มันปล่อยแขนกูลงที่เดิม
“โหย ไรวะ ไม่มีความพยายามเลย” กูปีนขึ้นไปนอนเอง พอหัวถึงหมอนก็หลับตาลงทันที ......ทำงานมันเหนื่อยว่ะ
“หมดสภาพแล้วเหรอพี่ต้าน ไหนบอกจะนาบไง?”
“ว้อนท์เหรอน้อง มานี่ดิ” กูกระดิกนิ้วเรียก
“เหอะ ไม่ทำหรอก ถามเฉยๆ” ได้ไงวะ มาพูดให้กูอยากแล้วจากไป
“ถามแบบนี้เค้าเรียกว่าให้ท่ารู้ไหม?” กูเริ่มจะหายง่วง กำลังลุกขึ้นไปจะคว้าแขนอิฐเข้ามา แต่จั่วโดนอากาศ..
“นอนไปๆ” อิฐเอาหมอนฟาดใส่หน้ากู
“ชวนแล้วอย่าหนีดิ อ่อนเหรอ?” กูแกล้งพูดยั่วมัน
“อะไร ใครอ่อน?” กูยักไหล่กวนๆ เสร็จแล้วก็ทำไม่สนใจล้มตัวลงนอน
“อย่ามาว่าอ่อนนะ เหนือตายล่ะ” อิฐเดินมาคว้าคอเสื้อกูขยำ
“โชว์เหนือมาดิ”
พูดจบอิฐผลักกูจมหมอนแล้วมันก็ตามมาคร่อมตัวกูไว้ มันก้มลงประกบปากกูอย่างร้อนแรง... เหอะๆ นับวันยิ่งจูบเก่งว่ะ สามีเทรนด์มาดีก็อย่างงี้แหล่ะ
วางแผนไว้ว่าหลังจากจูบ กูจะสอนขั้นต่อไปให้เก่งยิ่งไปกว่านี้อีก หึหึ คืนนี้ก็มีความสุขสุดๆ อีกแล้วกรู...
#
จากที่ไม่ได้กลับคณะมานาน... วันนี้กูต้องไปซ้อมรับปริญญาว่ะ เจอเพื่อนที่ไม่ได้เจอมาเป็นเดือน เลยคุยกันไม่หยุด
“เชี้ยต้าน เค้าให้แต่งเต็มยศ แล้วนี่มึงอะไร?” ไอ้ด้ามองกูหัวจรดเท้าแบบเหยียดๆ
“กูหาเนคไทไม่เจอ” ไม่รู้มันหายไปไหน...
“หาซื้อซะมึง รู้จักเตรียมตัวบ้างอะไรบ้าง”
“งานยุ่งเว้ย” ช่วงนี้อิฐไม่ว่างมาเตรียมเสื้อผ้าให้กูเลย... มันติดสอบ เลยกลับไปอยู่บ้านอ่านหนังสือ
ซ้อมเสร็จก็ตอนบ่าย กลุ่มกูเลยไปสังสรรค์กันนิดหน่อยจากที่ไม่ได้เจอกันมานาน
“พวกมึงหาตากล้องได้ยัง?” ไอ้นัทถาม พลางนั่งจิ้มเฟรนซ์ฟรายเข้าปากไปเรื่อยๆ .......เหอะ...อาหารขยะ
“กูจ้างน้องในคณะล่ะว่ะ มีหลายคนรับถ่ายรูปรับปริญญา” ไอ้ขิงบอก
“อืมๆๆ กูเห็นน้องกานต์ มีเลนส์เชี้ยไรไม่รู้ ตัวใหญ่ๆ อ่ะ ราคาแมร่งหลายหมื่นอยู่”
เหอะๆ กูยังไม่ได้หาเลยว่ะ... แต่คิดว่าอาจจะให้อิฐมาถ่ายให้ เห็นมันว่าอยากมาเป็นตากล้องให้กูมากอยู่ แต่กูก็....ห่วงกลัวมันเหนื่อยว่ะ
ดึกๆ กูกลับไปบ้าน นั่งเคลียร์งานต่อ.... เรียนจบงานกูก็เยอะเหมือนเดิม ไม่เห็นชีวิตมันจะโรยด้วยกลีบกุหลาบตรงไหนเลยวะ
จนค่ำวันหนึ่งอิฐมาหากู กูเลยบอกมันเรื่องที่มันจะมาช่วยถ่ายรูปให้
“เคๆๆ พี่ อยากถ่าย” อิฐตอบรับทันที
“ว่างแน่นะ?” ไอ้นี่ว่างไม่ว่าง ถ้าอยากทำก็ไม่สนอะไรเหมือนกัน
“แน่ดิ แฟนรับปริญญาทั้งที” เอ่า... มีหยอด
“เตรียมตัวพร้อมยัง? เสื้อผ้า หน้าผม อ่อ เตรียมใจด้วย” อิฐถามพลางกอดคอกูไว้จากด้านหลัง มันเอาหัวเอาหน้ามานัวเนียซอกคอกูเหมือนลูกแมวเลย
“เตรียมหมดแล้ว” กูหันไปตอบ ..ได้กลิ่นตัวหอมๆ ของอิฐแล้วเกิดอารมณ์ว่ะ
กูเลยยกมือไปกดหน้ามันมาจูบแก้ม ซอกคอหนักๆ ไปซะหลายที
อิฐมันจูบแก้มกูคืน แถมไซร้คอกูอีก...
“อืม... ปีนมานี่มา ขี้ยั่วชริป ขอเอาสักทีเหอะ” กูดึงแขนมันให้มาข้างหน้าโซฟา
“พอก่อน พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าไปส่งงาน ขอกลับบ้านก่อนนะ” อีกแล้ว... เดี๋ยวนี้แมร่งชอบอ่อยแล้วหนี แกล้งยั่วกูตลอด
“ค้างกับพี่ดิ” กูไม่ยอมปล่อยแขนมัน แถมขบสลับกับดูดท้องแขนมันจนเป็นรอยแดง
“อ่ะ พอก่อน ไม่ได้เอางานมา” อิฐเอามือดันหัวกูออก
“มายั่วกันหลายทีแล้วนะ” กูพูดแบบเคืองๆ ก็มันไม่ให้เอาอ่ะ
“โห ไม่เคยยั่วเลย อิฐก็เป็นงี้มาตั้งนานแล้ว....ขอกลับบ้านก่อนนะ เดี๋ยววันหลังมาใหม่” อะไรวะ กำลังเซ็งกูก็ถูกมันจับหน้าหมุนมาข้างหลัง
“อือออ” มันจูบปากกูหนักๆ ส่งท้ายแล้วรีบวิ่งหลบออกจากห้องไป
ชิ...
ถ้ากูไม่ปล่อยจะหนีไงก็ไม่พ้นหรอก
กูนั่งคิด.........
อิฐเป็นงี้มาตั้งนานแล้ว?........ ใช่ มันชอบยั่วกูมาตั้งแต่แรกแล้วนี่หว่า
เหอะ ขี้ยั่ว....... แต่พอเอาจริง ก็เผ่นแน่บทุกทีH
ตอนนี้ก็เคลียร์ไปแล้วล่ะนะทุกท่าน delay ไปหน่อย
โปรดทำใจ...
ต้านสติแตกเป็นพักๆ เหมือนคนที่ปกติแก้สมการแคลได้ง่ายๆ แต่พอทำไม่ได้ มันจะเครียด ระเบิด เหมือนตอนที่แล้ว...
แต่พอทำได้ ก็จะกลายเป็นคนปกติ ฮ่าๆๆ
เรื่องนี้มันมีความเวอร์ และความบ้าเยอะ โปรดทำใจ...
บางทีอาจจะอ่านแล้วไม่ชิว เพราะชอบความรุนแรงเป็นเมนหลัก ก็โปรดทำใจอีกเหมือนกัน
มันคือนิยาย ผสมประสบการณ์จริงนิดหน่อย เท่านั้นนะพี่น้อง อ่านกันหนุกๆ ดีกว่า...
เวลคั่มทุกท่านที่หลงเข้ามารับความดาร์คด้วยกัน
ปล. บางทีมันก็ไลท์ แอนด์ อีโรติคนะ เหอะๆ (คนอ่านคงชอบแนวนี้มากกว่าล่ะสิ)
หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด) (อ่าน 483903 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก