ตอนที่ 16 อดีตฝังใจ
...กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง...
"สวัสดีครับ โอ๊ตครับ" เบอร์แปลกๆ โทรมาหาผมแต่เช้า
"สวัสดีครับพี่โอ๊ต ประธานเอก...ปี 4 ใช่ไหมครับ" ปลายสายถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเขอะเขิน(จะเขินทำไมเนี้ย)
"ใช่ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ"
"คือผมเป็นตัวแทนสโมสรนะครับ พี่หนึ่งขอให้พี่มาเข้าพบนะครับ" พี่หนึ่งเป็นเจ้าหน้าที่กิจกรรมนิสิต ผมขออนุญาตรับน้องผ่านเพราะพี่ท่านนี้และครับ
"ได้ครับ กี่โมงครับ"
"สะดวกเมื่อไรมาได้เลยครับ"
"ได้ครับ สวัสดีครับ"
"ครับ" ผมตัดสายทิ้ง แล้วบึ่งรถไปมหาวิทยาลัยทันที(คุยโทรศัพท์ขณะขับรถไม่ดีนะเด็กๆ)
...หน้าที่ผมเหมือนกับทุกๆวันที่ผ่านมาคือการไปรับไอ้เด็กแสบ ซึ่งหลังๆมาเรียกว่าไปปลุกมันดีกว่า ผมไปถึงห้องมันที่ไรนอนทุกที แล้วปลุกมันก็ไม่ใช่ง่ายๆขี้เซาสุดๆ ผมไปถึงหอแซนก็รีบขึ้นไปที่ห้องแซนทันที ไอ้เจ้าแซนมาเปิดประตูให้ก่อนเดินโซซัดโซเซไปยังที่นอนของมัน
"แม่งขี้เซาจริง เดี๋ยวลักหลับเสียหรอก"
"ลักเลยผมยอม" มันไม่พูดเปล่าเอานิ้วดึงขอบกางเกงโชว์แก้มก้นขาวๆ
"ไอ้นี้นิ"
"หรือพี่จะให้ผมทำให้ ขออีก 15 นาที ตื่นก่อนแล้วเดียวจัดให้"
"ส้นทีนแกสิ"
"เห้ย แซนงั้นพี่เอามอไซค์ไปทำธุระแป๊บนะ"
"ไปไหน"
"ไปกินข้าวกับบีมมั้ง" ผมปากเปราะ
...ผมไม่รู้ว่าแซนไม่ถูกอะไรกับบีม ผมเลยกวนทีนมันเล่น ก่อนออกจากห้อง ผมเดินลงบันไดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ จนมาถึงข้างล่าง ปรากฎมีคนออกพอดี
"รอด้วยครับ" ผมตะโกนไป ก็นะจะต้องกดเซนเซอร์เปิดประตู ไหนจะต้องรอมันปลดล๊อคอีก รำคาญอ่ะ ผมวิ่งไปที่ประตู
"อ่าวพี่โอ๊ต"
"อ่าวหมอบีม"
"บีมเฉยๆครับ ยังไม่ได้เป็นหมอ"
"แหะๆ ไปเรียนเช้าเหรอ"
"ครับ พอดีตื่นเช้านะ ไม่รู้จะไปไหนเลยว่าจะขับรถเล่น" บีมยิ้ม(โอ้ยใจจะละลาย) "ว่าแต่พี่โอ๊ตจะไปไหนเหรอ ท่าทางรีบร้อนจังครับ" เดินไปคุยไป
"ออพี่หนึ่ง เออ...เจ้าหน้ากองกิจกรรมนิสิตเรียกพบนะ"
"ผมไปเป็นไหม"
"ไม่เอาดีกว่า เสียเวลาบีมเปล่าๆ"
"ไม่หรอกครับ บีมว่าง"
"งั้นเจอกันที่ตึกคณะพี่นะ"
"พี่ไปกับผมก็ได้ครับ รถ 2 คนเปลืองน้ำมัน ช่วยชาติพี่" เออจริงอย่างที่บีมพูดครับ ผมเลยนั่งซ้อนไปกับบีม
...บีมขี่รถแข็งพอควรครับและปลอดภัยดีขับไม่เร็วเท่าไร ผมไปถึงตึกคณะในอึดใจเดียว ผมรีบวิ่งไปที่ห้องพี่หนึ่ง ไม่อยากให้เจ้าแซนรอนะ พอไปถึงพี่หนึ่งกำลังคุยกับน้องๆหน้าห้องสโมสรนิสิต
"พี่หนึ่ง สวัสดีครับ"
"อ่าวว่าไงโอ๊ต"
"อ่าวพี่ให้น้องโทรตามผมอ่ะ"
"ออ เออใช่ พี่จะให้เราหาคนประกวด"
"ประกวดอะไรพี่"
"งานพร๊อมไง จัดเดือนสิงหาคม"
"ผมไม่เห็นรู้เรื่อง"
"เออใช่ เอกโอ๊ตไม่มาเข้าประชุมนิ งั้นไปคุยที่ห้องพี่" ผมมองไปยังบีมที่เดินตามมาทันผม บีมพยักหน้าให้ผมแล้วยิ้มให้ ผมพยักหน้าตอบ แล้วเดินเข้าห้องพี่หนึ่งไป
...ผมกับยธุระได้ไม่ถึง 5 นาที ถือว่าเร็วมาก ผมทำเวลาเพื่อไม่ให้กับไปรับแซนสายเพราะกุญแจรถมันอยู่ที่ผม และเกรงใจบีมเขาด้วย สรุปปีนี้จัดงานปัจฉิมนิเทศและเป็นปีแรกที่จะจัดงานพร๊อม โดยลักษณะงานเอามาจากฝรั่งทั้งหมด มีการประกวดคิงค์-ควีน แต่งานนี้ไม่เน้นสวย-หล่อ เน้นฮา และเป็นที่ยอมรับ พูดง่ายๆ เกย์ กระเทย ทอม ดี้ ชายจริง หญิงแท้ สมัครได้หมด เมื่อคุยธุระสร็จผมก็ขอตัวลากลับ ผมเดินออกมาจากห้องโดยมีพี่หนึ่งเดินตามมา หมอบีมนั่งรอผมอยู่หน้าห้อง ผมเกรงใจหมอจริงๆ
"เสร็จธุระแล้วเหรอครับ"
"ครับ ขอโทษที่รบกวนนะ"
"ไม่รบกวนเลย ผมเต็มใจนะ"
"ครับ แล้วหมอบีม...เออบีมทานข้าวยัง"
"ยังเลยครับว่าจะหาทานอยู่"
"ขอโทษครับ แทนทีบีมจะได้กินข้าวแล้วไปเรียน"
"ผมบอกแล้วไงผมเต็มใจ ถ้าเกรงใจเอาเป็นว่าไปทานข้าวกับผมสิครับ"
"ได้ครับ อยากทานอะไรหล่ะ"
"ทานโจ๊กไหมครับ ง่ายดีด้วย"
"ครับ"
...เราออกจากมหาวิทยาลัยขี่มอไซค์ไปทางหอพัก ระหว่างทางจะมีร้านโจ๊กอยู่ครับ ผมกับบีมนั่งทานที่นั้น สั่งไปไม่นานโจ๊กก็มาเสิร์ฟข้างหน้าเรา ข้าวเม็ดเล็กที่ต้มกับน้ำซุปกระดูกหมอ สีขาวนวลมีหมอและเครื่องในนานาชนิดบนข้าว พร้อมไข่ต้มเกือบสุกอีก 1 ฟอง โรยด้วยหอมซอยสีเขียว ขิงและหมี่ขาว เสิร์ฟมาพร้อมกับจานใส่ปาท๋องโกตัวเล็ก น่ากินที่สุด ผมกับบีมลงมือทาน พอทานได้ครึ่งชาม ผมจัดการตีไข่แดงให้เข้ากับโจ๊กซึ่งบีมก็ทำเหมือนกัน ผมว่าวิธีที่ผมทานแปลกแล้วนะ เพราะคนส่วนมากจะตีไข่เลย หรือไม่ก็เก็บไว้กินที่หลัง ผมทำหน้างง งง เหมือนบีมรู้ครับ
"ทำไมเหรอครับ"
"เปล่าครับ เพิ่งเห็นคนที่ทานคล้ายๆกัน"
"555 จำบีมไม่ได้จริงสินะ" ผมอึ้งไปสักพัก
"เห้ยอย่าล้อเล่นนะ เคยรู้จักกันด้วยเหรอครับ"
"ครับ 3 ปีที่แล้ว พี่เคยพาผมมาทานโจ๊กที่นี้" มีงานเข้าแล้วตู ตูเคยพาคนหน้าตาดีมากินโจ๊กด้วยหรือ 3 ปีที่ผ่านมาอยู่เป็นโสดมาตลอดนะ
"ไม่จริงม่างครับ จำคนผิดหรือเปล่า"
"ไม่หรอกครับ งานรับน้องมหาวิทยาลัยปีที่แล้ว ก่อนจะมีพิธีถวายตัวเป็นนิสิต มีเด็กคนหนึ่งโรคกระเพาะกำเริบ พวกพี่ไม่มีอาหารเตรียมไว้ ส่วนอาหารเช้าพวกพี่จะให้หลังเสร็จพิธี อาหารเช้าเลยยังไม่เสร็จ แล้วพี่พาเด็กคนนั้นมาทานโจ๊กที่ร้านนี้" บีมตอบ ผมก็คุ้นอยู่บ้าง แต่จะว่าไงดี น้องคนนั้นดูเป็นเรียนมากๆ แว่นหนาๆ ผมเรียบๆ ตัวเล็กๆ ไม่ใช่บีมนะผมว่า
"น้องคนนั้นเพื่อนบีมเหรอครับ"
"555 ผิดครับ นั้นนะบีมเอง"
"เห้ยไม่ใช่อ่ะ" ผมส่ายหน้า บีมได้แต่ขำ "น้องคนนั้นใส่แว่นหนามาก ตัวเล็ก ผมเรียบๆ ไม่ใช่บีมอ่ะ"
"เหมือนพวกเนิร์ดช่ายม่ะ"
"เออ...ใช่ครับ" ผมตอบสัจจริงก่อนยัดโจ๊กเข้าปาก
"ผมไปยิงเลเซอร์ที่ตามาครับ เลยไม่ต้องใส่แว่นแล้ว ส่วนที่สูงขึ้นอันนี้สูงเองนะ" บีมไม่พูดเปล่า เอาแว่นมาสวมครับ เป็นแว่นแฟชั่น เออดูดูไปก็คล้ายนะ "ผมหาพี่ตั้งนานพี่บ้านก็ไม่ใช่ พี่สันทนาการก็ไม่ใช่ โชคดีที่วันก่อนเจอพี่ใต้หอ ผมจำพี่ได้"
"อ่ะนะ เก่งแหะจำได้ด้วย"
"ครับ" เรานั่งคุยเรื่องในอดีตจนทานเสร็จ สรุปมื้อนั้นผมเลี้ยงเป็นการขอบคุณครับ บีมไปส่งผมที่หอก่อนไปเรียน พอถึงหอผมไปที่ห้องแซนทันที แซนแต่งตัวเสร็จแล้วครับ ผมเดาว่าผมขึ้นมาแซนยังนอนอยู่แต่ก็ชั่งครับ ผมกับแซนไปเรียนด้วยกันเหมือนปรกติ แต่ที่ไม่ปรกติดูแซนเงียบนี้แหละครับ สงสัยโดนปลุกแต่เช้า อิอิ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อีกด้านหนึ่ง
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
...พี่โอ๊ตคิดหรือว่าเราไม่เห็น ไปกินข้าวมากับไอ้หมอนั้นจริงๆด้วย แถมไปด้วยกันอีกต่างหาก ทั้งๆที่มีผมทั้งคน ทำไมต้องไปยุ่งกับมัน หรือพี่โอ๊ตไปยุ่งกับมันเอง ขณะที่ผมนั่งคิดจนปวดหัวก็มาถึงตึกเรียนพอดี
"พี่โอ๊ตไปไหน"
"ขึ้นห้องเรียนนะ"
"ไม่ทานข้าวกับผมก่อนเหรอ"
"เออ..."
"ข้าวเช้ามันสำคัญนะพี่ พี่เป็นคนบอกผมเองนะ"
"คร๊าบบบ" (ทำไมวันนี้มันโหดจังว่ะ)
...ผมกับพี่โอ๊ตเดินเข้าโรงอาหาร ผมจัดแจงซื้อข้าวมาให้พี่โอ๊ต ผมอยู่กับพี่โอ๊ตมาจะ 3 เดือน ผมย่อมรู้ว่าโอ๊ตชอบทานอะไร ไม่ชอบอะไร แค่นี้ไม่เป็นปัญหาสำหรับผมหรอก ผมวางจานข้าวไว้หน้าพี่โอ๊ต แล้วมองดูพี่โอ๊ต พี่โอ๊ตเขี่ยข้าวเล่น
"ทำไมครับพี่ ของโปรดพี่เลยนะวันนี้"
"พี่ไม่ค่อยหิวนะ"
"ทำไมเหรอครับ"
"..."
"หรือไปกินข้าวกับคนอื่นมาแล้ว"
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนที่ 16
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องเล่า หลังคอมพ์
เราก็นึกว่าพี่โอ๊ตได้ยิน
ตอบ...ไม่ได้ยินครับ อิอิ เรื่องไม่จบง่ายๆหรอกน้องหนู
อิอิแซนมัวแต่เขม่นกับบีม
ผู้โชคดีเลยกลายเบ็นซะง้าน.... 
ตอบ...เย้ๆ มีคนอ่านตอนพิเศษด้วย ชอบมะ ชอบมะ
โอ๊ดหลับซะงั้น
นึกว่าแกล้งหลับอะ
ตอบ...ก็อยากแกล้งนะ อิอิ
โอ๊ตมานหลับได้ยังงายอ่ะง่ายไปป่ะ
ตอบ...โอ๊ต - ก็มันนุ่ม + อุ่นอ่ะ อิอิ
ขอบคุณทุกท่านนะครับ นี้ตอนพิเศษขอบคุณทุกกำลังใจและขอบคุณที่ติดตามครับ
มันอุ่น เพราะเนื้อห่มเนื้อไงพี่โอ๊ตจ๋า
ตอนพิเศษแบบว่า อิตาพี่โอ๊ตน่าโดนถีบไปมั๊ย อินโนเซ้นตั้งแต่ต้นจนปลาย
โอ๊ต ไม่แคร์สื่อ 
(รู้สึกว่าไม่ใช่แค่สื่อ เซนต์ บีม ก็ไม่แคร์ แคร์ของกินอย่างเดียว ถ้าเบ็นบอกเลี้ยงด้วยคงวิ่งไปละ)
ตอบ...ขำ ขำ น่าอย่าคิดมากดิครับ แค่ล้อเรียนนะ ว่าเซนต์คือใครหยออออ
โอ๊ตหลับไปซะงั้น
แต่แบบนี้ครึีงหลับครึ่งตื่นอะดิ
แซนสารภาพใหม่อีกรอบเลย อย่าช้าๆ
รูปตอนพิเศษน่ารักดีอ้ะ
บวก 1 แต้มด้วยจ้า
ตอบ...ขอบคุณจ้า
หะ...หาาา 
หลับ???
หลับซะอย่างงั้น???? 
จะร้องไห้ 
+1ให้รูปตอนพิเศษคร้าบ
ตอบ...โอ้ๆ มามะ เดียวเช็ดน้ำตาให้
สวัสดีครับ
โอ้ โอ้ โอ้
หลับ........ 
ดีเนาะ
ไอ้ตัวพี่นี่มันแกล้งหลับกะแกล้งโง่อ้ะป่าววะ
หึหึ
ขอบคุณและจะติดตามครับ
ตอบ...ไม่ได้แกล้งหลับ และไม่ได้แกล้งโง่นะจ๊ะ ขอแก้ข่าวด้วย แล้วอีกอย่างคุณเป็นคนต้นคิดเรื่องการ์ตูนมิใช่หรือไม่พูดอะไรเกี่ยวกับมันหน่อยเหรอ งิงิ
บอกตอนหลับอ่ะ
ไม่แน่จริงนี่นา
แน่จริงบอกตอนตื่นดิ
ไอ้เราก็นึกว่าแกล้งหลับ
เล่นหลับจริงซะงั้นนนนนนนนนน
ตอบ...อิอิ ไม่แน่จริง ยอมรับคร๊าบบบ
หลับซะงั้นนนน
ตอบ...555+
กะแล้วว่าต้องหลับ ดีนะที่ไม่ได้กรนด้วยน่ะ 
ตอบ...ง่ะรู้ทัน ชิชิ ว่าแต่ถ้ากรนเดียวแซนก็รู้ว่าหลับอ่ะดิครับ อิอิ
ขอบคุณที่ทักด้วยครับ พิมพ์ผิด มันส์ในอารมณ์เกิน อิอิ
หัวข้อ: วุ่นนัก...รักรุ่นพี่ UP UP UP!!! ตอนที่ 65 จุดเริ่มต้น 28-03-2553 (อ่าน 343493 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก