มามา รออ่านเลยคะ
หลังๆมานี้อ้นเริ่มน่ารัก ดูสิจะเป็นยังไงกันต่อไป
กรี๊ด! แฟนคลับสมัย
#พี่ชัชน้องต้น ปลามปลื้มค่ะ!
ติดตามกันต่อไปเรื่อยๆ น้าตัวเอง
เอ่ออออ.....
มันจบแล้วหรอค่ะ?
แบบว่าไม่เอาแบบนี้ดิ ทำไมพี่ป้องต้องผิดหวังแบบนี้
ทำไมไม่มีตอนของเติ้ลมาอธิบายบ้างอ่ะ อยากรู้ว่าเติ้ลคิดอะไรบ้าง T^T
สงสารพี่ป้องมากขอบอก แบบว่าเฮ้ยยยยยยย หน่วงค่ะ
ถ้าพี่ป้องเปิดใจให้ใครสักคนก็ดีนะคะแบบว่าเลิกรักเติ้ลได้แล้วไงเงี่ย
ไม่รู้จะตอบอะไรเลยค่ะ
ขอโทษที่ชอบเม้นคุยยาวๆ คนอ่านนิยายเลยรำคาญ ขี้เกียจอ่าน Talk นะคะ
อิอิ. ว่าแล้วเชียว อิน้องเติ้ลเมื่อไหร่จะสำนึกเนี่ย. ปลายภาคสองหรือไง
เราเอ็นดูอ้นง่ะ ถ้าสุดท้ายป้องไม่รักก็อยากให้นางเจอคนจริงใจ
ท้ายนี้อวยพรให้ขายดีๆจ้า
ทีมพี่ป้องเช่นเคย.
ปล.รอพี่ตั้มอยู่นะ 55
เดี๋ยวก็รู้ค่ะ ฮ่าๆ รออ่านนะคะ
ขอบพระคุณมากค่า
แล้วอ้นจะเป็นยังไงต่อ นางจะมีความสุขจริงๆ ไหมนะ
ถึงจะได้อยู่ข้างๆ แต่ป้องก็ไม่ได้รัก
ถ้าเป็นนิยายเรื่องอื่น นักเขียนจะต้องเสกคู่รองให้คนดี เขียนให้คนร้ายฉิบหาย หรือถ้าจะให้ถูกกล่าวขวัญว่า"ดราม่า"ก็ต้องผิดหวังไร้รัก
แต่สำหรับเรา
#การมีผัวไม่ได้แปลว่ามีความสุขค่ะ เราว่าอ้นฉลาดเกินกว่าจะมานั่งฝันกลางวันยึดติดกับผู้ชาย อ้นไม่ใช่คนประเภทที่บูชาความรักและมองคุณค่าของตัวเองว่าการมีแฟนคือสาระคัญในชีวิตของนาง ถ้านางงี่เง่าเหมือนเติ้ลนางจะยังรู้สึกดีๆ กับพี่ป้องที่ซ้อมนางได้ยังไง? นางแกร่งนะคะ
ซึ่งคนแบบนางหาได้ทั่วไปนะ คนโสดและเพศที่สามหลายๆ คนก็เป็นเช่นนี้ คือมีความสุขกับชีวิต สนุกกับงาน เฮฮากับเพื่อนฝูง อาจจะเหงาบ้างอะไรบ้างแต่ก็ไม่ถึงกับขาดแฟนไม่ได้เหมือนพวกคร่ำครวญอีกหลายๆ คนที่จะเป็นจะตายถ้าขาดคนรัก
เราว่าคนพวกนี้ไม่ได้"อยากมีความรัก"หรอก แต่พวกนี้"อยากถูกรัก"มากกว่า เลยขาดคนรักไม่ได้ อาจจะมีปมในใจ ขาดความอบอุ่น หรือไม่เชื่อมั่นใจตนเอง ขาดความนับถือตนเอง และอื่นๆ
ดังนั้นเวลาเราเขียนนิยายเราเลยชอบ
ให้เกียรติตัวละคร ไม่เขียนให้ลูกๆ ของเราทุกคนโผล่ออกมาเพื่อหาคู่หรือทำอะไรกลวงๆ เป็นไม้ประดับในนิยาย เราเขียนเพื่อให้เค้าเป็นตัวแทนของมนุษย์ในแต่ละประเภทค่ะ และสำหรับเรา เราตีค่าอ้นไว้ว่านางเป็น
ตุ๊ดที่มีความภาคภูมิใจในตนเองถึงจะมีภาค2. ซึ่งเป็นความในใจเติ้ล ก็ยังไม่ชอบเติ้ลอยู่ดี. จะเศร้าจะเสียใจขนาดไหน ดูยังไงก็ไม่เกี่ยวกับพี่ป้อง. ทำตัวเองชัดๆ. ทีมพี่ป้อง
ใช่ค่ะ สิ่งที่เติ้ลทำไปมันก็ส่งผลมาที่ตัวเติ้ลแล้ว ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรเติ้ลไม่มีสิทธิ์ไปทำร้ายป้อง เติ้ลทำลายจิตใจป้องๆ ก็เจ็บ ป้องเคยพยายามอดทน จนวันนึงก็ทนไม่ได้ขึ้นมาเลยเลือกเดินจากไป เป็นส่วนของดราม่าภาคแรกค่ะ
แต่ในส่วนของภาคนี้ อยากให้ดูการรับมือกับปัญหาของเติ้ลค่ะ เติ้ลจะแก้ปัญหาที่ถาโถมเข้ามาในชีวิตยังไง? จะปรับปรุงตัวเองได้หรือไม่ หรือจะยังทำผิดซ้ำๆ เหมือนเดิมไม่เรียนรู้?
ป้องเองก็เช่นกัน เขาจะใช้ชีวิตยังไง? เติบโตขึ้นหรือไม่? หรือจะเปลี่ยนไปแค่ไหน?
คนเรามีการเปลี่ยนแปลงตลอดค่ะ แต่ลึกๆ แล้ว เราเชื่อว่า "สันดาน" ยังไงก็ยังเหมือนเดิม แต่ความยับยั้งชั่งใจ ความอดทน และความคิดอย่างมีสติ มีเหตุและผล สิ่งเหล่านี้เปลี่ยนได้ และควรจะเปลี่ยนไปในทางพัฒนาค่ะ
แล้วถ้ามีคนที่ปรับปรุงตัว? จะมีใครให้โอกาสเขารึเปล่า? คนอ่านจะมองในแง่คนเจ็บช้ำเคยถูกกระทำ หรือจะมองในแง่คนผิด อยากขอโอกาส
เราว่าน่าสนุกนะคะ เหอๆ แต่ละคนมีหัวใจแตกต่างกันไปด้วย บางคนก็ไม่คิดถือโทษใคร กับบางคนก็ไม่เคยให้อภัยใคร ยิ่งถ้ามีอคติเข้ามาประกอบนะคะ คนที่รักทำอะไรก็ไม่เคยผิด คนที่เกลียดนั่งหายใจเฉยๆ ยังน่ารำคาญ!
สงสารอ้นนะ ถึงจะได้เป็นแฟน แต่ป้องไม่รัก
เหมือนถูกหลอกใช้เลย ป้องก็ไม่ต่างจากเติ้ลเลยนะ
ไปกันไม่ได้ ค่อยมีแฟนใหม่ไปเรื่อยๆ
เห้ออออ ตัดใจจากเติ้ลให้ได้ทีเถอะ
หวังว่าพี่ป้องจะไม่กลับไปได้กับเติ้ลนะ
ขอให้รักอ้นบ้างทีเถอะ
รออ่านเถอะค่ะ พระเอกผู้น่าสงสารของใครหลายๆ คน อาจจะเลวกว่าที่คิดก็ได้
นิยายเรามีแต่ตัวละครสีเทาค่ะ สีขาวไม่มี๊! อยากได้พวกโลกสวยต้องไปเป็นสาวก
#พี่เทพน้องดาวค่ะ เพราะเทพค่อนข้างจะเกรียน แต่ไม่บิดเบี้ยวแบบตัวเอกคนอื่นๆ ในโลกนิยายของเรา
อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค ทำมายเป็นแบบเน้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อะไรกัน อีพี่ป้อง แกไปขอเป็นกิ๊กอ้นทำไม หรือ ฉันต้องโทษคนเขียนที่ทำกับฉันแบบนี้ อุตส่าห์กันพี่ตั้มจากนาง ดั๊นให้นางมาเป็นแฟนอีพี่ป้อง ฮืออออออออออๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอาเป็นว่า น้องเติ้ลแม่งก็ทำตัวเองด้วยแหละ เอาแต่ใจ เอาแต่ได้ พอได้ก็ไม่ดูแลให้ดี เข้าใจน้องเติ้ลอย่างนะเรื่องอีพี่เบสท์ พอเรามานั่งคิด ก็เออ จริงของมันว่ะ พี่ตั้มกับพี่ป้อง ทำเกินไปหรือเปล่า ถ้าเกิดพี่เบสท์มันแจ้งความเป็นเรื่องขึ้นมา พี่ตั้มกับพี่ป้องแม่งหมดอนาคตแน่ๆ น้องเติ้ลมันก็คงเสียใจที่ตัวเองเป็นสาเหตุ ตอนนี้เราว่าถึงจะโมโหเติ้ลแต่ก็เห็นใจเติ้ลมันว่ะ พี่ป้องมันโตแต่ตัว รักอย่างเดียว แต่ไม่เข้าใจน้องมันซะเลย แถมยังไปเอาอ้นมาแนบกายอีก รู้ว่าอ้นรักตัวเองแต่ตัวเองยังไม่ได้รักหรือชอบมากขนาดนั้น มันเหมือนไปให้ความหวังอ้นมันนะ สงสารนางเหมือนกัน เรื่องของความรู้สึกเอามาล้อเล่นไม่ได้หรอกนะ มันเจ็บปวด สรุปฉันต้องไปตามอ่าน E-BOOK ใช่ไหม
ซื้ออีบุ๊คเค้าก็ดีนะตัวเอง ฮ่าๆ #แอบขายของ แต่เค้าไม่ได้บังคับนะ เค้าบอกละไงเดี๋ยวมาลงต่อแน่ๆ เค้าแค่แอบไปอู้นิดนึง แหะๆ
ไม่กล้าเม้นเยย จะบอกว่า "รอก่อน เดี๋ยวพี่ป้องจะเชี่ยหว่านี้" ก็กระไรอยู่ อิๆ
รู้สึกเหมือนรอตอนนี้มานานนนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกกกกกก
ตอนที่ป้องรักตัวเองมากกว่าแคร์เติ้ลอ่ะ พี่ป้องทำถูกล่ะ ไม่รักก็ไม่ควรรั้ง จากกันน่ะดีแล้ว
ขอโทษนะค้า แปลว่านิยายเราอืดใช่มั้ยเนี่ย?
เรื่องหน้าจะแต่งให้กระชับกว่านี้นะคะ เอาแบบ ทะเลาะกันหนเดียวเลิกเลย เหอๆ
เฮ้ยยย จบถูกใจ! คือถ้าไม่มีภาคสองจะสะใจมาก แต่ก็นะอยากรู้เหมือนกันในหัวคนตรรกะวิบัติมันเป็นอย่างไร
----
AI.NoR เขียนคาแรคเตอร์ชัดเจนแล้วล่ะคะ แต่เผอิ๊ญว่านิสัยเติ้ลเป็นแบบที่เราเกลียดมากเราเลยค่อนข้างหมั่นไส้ อคตินางเป็นการส่วนตัว
เราชอบคนที่ทำอะไรชัดเจน เดินไปข้างหน้า ไม่ทนอยู่กับอะไรที่ทำให้เจ็บ ก็เลยค่อนข้างจะชอบพี่ป้องอยู่พอควร
จะชอบเติ้ลก็ตรงที่นางเอ็นจอยมีเซ็กส์5555 เราชอบเคะหื่นๆไม่เหนียมอาย ปกติอ่านแต่เมะเอร็ดอร่อยอิ่มพุงกางฝ่ายเดียว ส่วนเคะไม่เข้าใจว่าผ่านคืนหฤหรรษ์มาทำไมต้องไข้ขึ้น เดินขาถ่าง เอิ่มไม่ได้โดนรุมโทรมนะเว้ย ก็แค่เสียดๆพอให้รู้สึกระบมป่ะ
อ่านที่เขียนถึงพล๊อตพิมพ์นิยมแล้วก็เบื่อจริงเน๊อะ ไอ้แบบที่ไม่ได้ชอบผู้ชายมาก่อนแต่ยอมเป็นเกย์เพื่อนาย เคยถามเพื่อนที่เป็นเกย์มันบอกว่าก็เห็นผู้หญิงแล้วมันไม่เกิดอารมณ์ตัวนิ่มๆเหลวๆมีแต่ไขมันมันขยะแขยง เราเลยคิดว่าคนที่เป็นไบได้ทั้งชายหญิงนี่ต้องมีขอบเขตความชอบกว้างขวางมาาาาาาก เพราะเอาเข้าจริงๆช ญ นี่มันต่างกันมากทั้งสรีระ นิสัย อารมณ์ ความคิด หรือไม่ได้คิดอะไรขอแค่มีช่องแคบนุ่มอุ่นชื้นบีบรัดเป็นจังหวะได้ก็พอ?
เขียนแบบที่ชอบเขียนเถอะค่ะ ถือว่าเป็นของแรร์ให้คนอ่านได้เสพเปลี่ยนบรรยากาศ
---------------------
กลับมาอีกครั้งหลังจากอ่าน E book จบ...เป็นอีบุ๊คภาษาไทยเรื่องแรกที่ซื้อเลย ปกติจะซื้อเป็นเล่มเก็บเอา พวกอีบุ๊คมักเอาไว้เก็บที่ซื้อจาก amazon เนื่องจากค่าส่งเป็นเล่มแพงกว่าค่าหนังสือ -_-"
เติ้ล มันมุ้งมิ้งสาวน้อยกว่าที่คิดแหะ เขินอ่ะ! อาย เยอะมาาาก จริงๆอยากรู้จากมุมมองของเติ้ลในช่วง"ไม่ฟิต"มากกว่าว่าทำไมนางถึงได้ทำอะไรไร้สติ ไม่คิดถึงใจคนอื่นได้ขนาดนั้น ใน"ไม่รัก"นางสำนึกผิดสลดลงไปแล้วระดับนึง เลเวลความเกรียนเลยไม่มากเท่าที่ควร
เราชอบฟีลรันทดของพี่ป้องมากกว่านะคือมันดูเจ็บกว่าที่เติ้ลเหมือนเห็นป้องเป็นของตายเป็นดิลโด้ส่วนตัว ของเติ้ลมันเจ็บแบบทำตัวเอง ปล่อยของมีค่าหลุดมือไปรู้ตัวเมื่อสาย
ส่วนพี่ตั้มกับคุณพ่อตานี่ดีงามมากค่ะ โหดเด็ดขาด แถมพาไปเปิดตัวกับคนในท้องที่ให้รับรู้กันถ้วนหน้า ชอบอิตอนเข้ามาขัดจังหวะตอนสองคนเขากำลังสำรวจช่องแช่แข็งกันอยู่ ฮาดี
อ่านจบไปแล้ว ไม่รู้จะได้เข้ามาเม้าท์มอยอีกไหม เลยเม้าท์มันซะตรงนี้เลย
โอ้ ซื้อแล้วเหรอคะ ขอบพระคุณมากๆ เลยค่ะ มิน่า ทำยอดได้ 20 เล่มแย้ว
ดีใจง่ะ
ภาคแรกเติ้ลมันก็มุ้งมิ้งน้า ตอนโดนพี่ป้องจับมือ หรือบางตอนที่เราแอบบอกใบ้
แต่ก็นะ... พี่ป้องมันจูนิเบียว มันไม่ใช่คนแบบ "เฮ้ย เด็กมันเขินกูเว้ย น่ารักว่ะ" อิพี่ป้องก็สับสนชีวิตนะ มีปัญหาในการสื่อสารกะเพื่อนมนุษย์เหมือนกัน ฮ่าๆ
คือช่วงแรกๆ ในไม่ฟิตนี่เติ้ลก็สนแต่ตัวเองจริงๆ นั่นแหละ แล้วน้องมันไม่คิดว่าอิพี่จะรักตัวเองด้วยมั้งคะ ปัญหาเรื่องโดนแฟนเกย์ทิ้งก็ยังค้างๆ คาๆ ไม่รู้จะเอายังไงต่อ เปิดตัวเป็นเกย์ไปเลยหรือเลิกแล้วไม่รักใครอีก เป็นช่วงที่เติ้ลสับสนอย่างหนักค่ะ แต่ด้วยความเอาแต่ใจแบบโคตรเด็ก(ทุกคนตามใจ) เลยงอแงกับพี่ป้องที่นางรู้สึกว่า"ยังไงพี่ป้องก็ทนนางได้" หลังๆเริ่มหึงเค้า กลัวจะเสียเค้าไป แต่ยังปฏิเสธตัวเองอยู่ พอเค้าไปแล้วจริงๆ ถึงกับทรุด ฮ่าๆ
พี่ตั้มนี่สุดยอดเนอะ อิๆ ถ้าเติ้ลไม่ได้พี่ตั้มช่วยไว้นี่แย่แน่ๆ
แต่จริงๆ เค้าไม่ได้เบื่อพล็อตพิมพ์นิยมทั้งหมดนะ เค้าก็ชอบอ่านอะไรที่มันใสๆ สนุกๆ นะ จะสาวน้อยเค้าก็ไม่ว่า เค้าเกลียดอยู่ประเภทเดียวเท่านั้น ประเภทที่พยายามบอกคนอ่านว่า #
เคะในเรื่องแมนมากๆ แบบที่จงใจจัดฉากความแมนจนน่าเบื่อทั้งๆ ที่บริบทมันไม่น่าเชื่อถืออ่ะค่ะ แบบนั้นอ่านแล้วมันไม่สนุกอ่ะ มันดูดัดจริต เราไม่ค่อยถูกโรคกับอะไรที่มันดัดจริตตอแหลซะด้วย เห็นแล้วหงุดหงิดนิดๆ อ่ะค่ะ ตามนิสัยคนตรงๆ ราศีเมษ ฮ่าๆ
ดังนั้นพล็อตที่เขียนให้เคะไปจีบผู้หญิงแต่สุดท้ายแล้วดันไปหึงเมะที่สาวมาชอบนี่มัน .... แล้วเคะจะชอบหมั่นไส้เมะที่หล่อกว่าด้วยนะ! แต่สุดท้ายฮีก็จะอ้าขากางVเชฟให้เมะแต่โดยดี แหม๋! มุ้งมิ้งดอกไม้บานเป็นฉากหลังสีชมพูมาเชียว!
จบแบบนี้ก็ดีนะ ยังไงเราก็ #ทีมคนน่าสงสาร แล้วตอนนี้ปกป้องก็น่าสงสาร
ป้องเลวร้ายก็เพราะรักบวกกับนิสัยเดิมติดมา ดีแค่ไหนแล้วที่เรื่องไปไม่ถึงป๊ะป๋าของเติ้ล
ส่วนเติ้ลก็ควรแล้วที่ต้องอยู่กับสิ่งที่ตัวเองกลัว (การที่ไม่เหลือใคร) เพราะบางเรื่องนางก็บอกตั้มไม่ได้
นิสัยนางคือตัวเองถูกเสมอ ไม่ยอมรับฟัง และ ชอบตัดสินคนอื่น จากนี้ไปนางคงต้องหัดทบทวนตัวเอง
ดีใจกับอ้นศรีนะที่ สิ่งดีๆ ที่ทำในที่สุดก็ถูกมองเห็นโดยคนที่นางรัก
ปล. ว่าแล้วก็ ทวงซะเลย บันทึกลับสาวดุ้น เอ้ย พี่สตาร์ล่าเทพ อยู่ไหนจ๊ะ
ตะเอง... บันทึกลับสาวดุ้นกำลังทำจ้ะ
แต่อยากให้คนอ่านรอหน่อย เรากะว่าถ้าทำเล่มเสร็จจะพิมพ์ก็จะเอามาลงต่อแล้วเปิดขายตอนนั้นด้วยอ่ะจ้ะ เผื่อมีคนอ่านหน้าใหม่ๆ สนใจ เผื่อมีคนเห็นรูปเล่ม เห็นอะไรต่อมิอะไรแล้วจะอยากสั่งซื้อ คือเราตั้งใจไว้แบบนี้อ่ะเพราะรู้ว่าแฟนคลับเราน้อย ไม่ได้ค่อยดังแบบคนอื่นเขา ขืนนิยายจบเลยแล้วเดี๋ยวคนจะลืม
อยากให้รอกันหน่อยนึงถ้ารักกันจริง นี่ควักไปแล้วหลายพันจ้างวาดปก อยากมีหนังสือเป็นเล่มเหมือนกันนะ เผื่อได้ทำเล่มเดียวในชีวิตจะได้ทำออกมาดีๆ
นี่รู้สึกคิดถูกมากที่ไม่ทำ #ไม่ฟิต ออกมาแบบเล่มจริงๆ ขนาดขายในเน็ตถูกๆ ยังขายได้แค่ 20 เล่ม ทั้งๆ คนที่อ่านกว่าสี่หมื่นวิว แล้วเรื่องนั้นแฟนคลับที่ตามอ่านน้อยกว่าเรื่องนี้อีก จำนวน20เล่ม เอาไปพิมพ์เป็นเล่มจริงๆ ขาย ต้องขายราคาเท่าไหร่ถึงจะบวกแล้วคุ้มค่าปกที่จ้างวาด? เดี๋ยวขายแพงแล้วคนอ่านก็บอกแพงไปไม่ซื้ออีก มองเห็นคำว่า #เข้าเนื้อ ลอยมาเห็นๆ เลยจ้ะ
ถ้าคนอ่านรักกันจริงก็รอหน่อยนะ นี่เค้าก็เร่งสุดๆ แล้ว ในเฟซเค้าก็อัพเดทข่าวเรื่องนี้ตลอดนะ ไม่ได้อู้จริงๆ
กลับมาอีกทีก็จบภาคซะแล้ว ขอเชียร์ให้ป้องรักอ้นจริงๆ เถอะ จะได้มีความสุขจริงๆ ซะที ในสายตาเราอ้นน่ารักมากจริงๆ เมะไรน่าสงสารจนน้ำตาคลอขนาดนี้เนี่ย
เมะของคนแต่งโรคจิตคนนี้แหละค่ะ ฮ่าๆ
ฮาเลลูย่าาาาาาาาาา
คืออ่านจบแล้วฟิน อิ่มเอมแบบประหลาด5555555555
เราอั้นไว้ไม่ยอมกดซื้อ เพราะเดี๊ยวซื้อแล้วชั้น
มันก็พันธุ์ ขี้เกียจตัวเปนขน เด้วไม่มาเม้น อดคุยกะคนเขียน
55555555 แต่เดี๊ยวคงไปกดจริงๆละ
เราชอบและฟินมากที่ตอนนี้มันจบแบบนี้
มันตอบโจทย์เราดี ดีจุยๆ ฟินๆๆๆ
เราอ่านที่คนเขียนตอบเรา เราเข้าใจว่าโลกจริงๆมันโหดร้าย บ้างแอ๊บสวยบ้าง
เปนอะไรที่มันไม่คาดเดาลำบาก เราเข้าใจ (ตบบ่าคนเขียนแปะๆ)
ไปๆมาๆ ลากเพื่อนมาอ่าน นางบอก ที่มึงอินและว่าน้องเด็ก
เพราะมึงคล้ายน้องเติ้ล 5555 เราก็เลยตกใจนิดหน่อยถึงปานกลางและงงว่าเพื่อนมึงหมายถึงอะไรแปลให้กุฟังที ดากุรึป่าว แต่ที่ๆแน่ไคือเปนพวกยึดติด ไม่กล้าเผชิญความจริง
เพราะจิงๆ เราว่าเราน่าจะคล้ายอ้น แต่ชอบป้องที่หน้าด้านดี ทำไปก่อนผลว่าไงช่างมัน
แต่นั้นแหละ เราเข้าใจว่าเรื่องที่อ่านมันมาจากมุมผู้พูดไง
พอเราอ่านความคิดใครมากๆ ก็กลายเป็นว่าเราจะเข้าข้างเขา
เราเป็นพวกถูกชักจุงง่ายด้วย
พอคนเขียนจุงใจจะหลอกให้คล้อยตามไปทางไหน
เราก็พร้อมเดินตาม
ตัวละครเรื่องนี้ไม่แบนดีค่ะ ชอบๆๆๆ
เม้าท์หน่อย บางทีอ่านเคะเมะตามอุดมคติ เราก็มาคิดนะ
ว่าแบบ ชีวิตกรู จริงๆ ยังไม่เคยเจอแบบนี้เบย
แต่นั้นแหละ ข้อดีของนิยาย ทำเอาเราหลุดจากโลกความเป็นจริง
ที่แสนโหดร้าย
จุดที่ฟินคือบางอย่างตัวเราเอง หมายถึงเราตัวเป็นๆอะ
ไม่ได้ทำสิ่งเหล่านั้นในโลกความเปนจริง
เราเองเหมือนอ้นเคยถูกถามคำถามแบบเดียวกับที่ป้องถาม
แต่ตอบว่าไม่ ไม่ได้เซเยสเหมืออ้น เลยฟินกะอ้นป้องนิดๆ
เอาเข้าจิงคือถ้าป้องแค่ต้องการใครสักคน ป้องพร้อมจะรักมั้ยหรือไว้แค้แก้เหงา
แล้วอ้นล่ะ อ้นรู้รึป่าวว่าถ้าตกลงไป โอเคความสุขจากคนที่เราชอบมาอยู่ใกล้เรามากขึ้น เรามีสิทธิในตัวเขามากขึ้น อ้นแน่ใจมั้ยสิ่งที่รออ้นอยู่คืออะไร ปลายทางล่ะ
ความรู้สึกของป้องจริงๆ กับที่อ้นคิดว่าป้องรู้สึกมันไปในทางเดียวกันรึป่าว
สุดท้ายแล้วหากอ้นไม่รุอะไรจริงๆ ใครที่น่าสงสาร
คือเรารุสึกได้ว่าป้องเรียลอะ ปัญหาไม่แก้ แต่ขมวดปมเข้าไปอีก (นี่แกเอาชีวิตจิงมาปนแล้วนะ5555)
ส่วนเรื่องเติ้ลจะรอตามต่อไป
แต่ถ้าให้เลือกบุคคลในเรื่องนี้นะ เราชอบตั้ม อยากเป็นคนที่ตั้มรักว่ะ
แม่มคงฮาร์ดคอกันน่าดู หวงจริงเจบจริง 555555
ก็ชั้นมันสายมาโซนี่นา
ขอบคุณผู้แต่งมากๆๆ รักนะตุ๊บๆๆ
เข้มแข็งมากไม่หวันไหวไปกับคำติหรือ สิ่งต่อว่า
เรื่องเลยสนุก555555
จะติดตามผลงานต่อไปอย่างใกล้ชิด
(ปกติเราเม้นน้อย เพราะบรรยายสิ่งที่อยู่ในใจเป็นตัวหนังสือลำบาก
บางทีเขียนเสร็จยังงงเลยว่ากุไปรึ้สึกแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วก็เปนพวกรอไม่ค่อยไว้ด้วยเลย ตามซื้อเรื่องที่จบแล้วอย่างเดียว
เนี่ยโดนอิทธิพลของคนเขียนที่ตอบเม้นยาวๆ จุงใจให้เราเพ้อตาม)
ให้แต่งนิยายแบบใสๆ เลิฟๆ มุ้งมิ้งเค้าก็
พอทำได้นะ
แต่ก็นะ คนอื่นแต่งแนวนั้นเยอะแล้ว มันซ้ำ พล็อตเดิมๆ วนเวียน เราไม่รู้จะแต่งยังไงให้มันไม่ซ้ำ เดี๋ยวจะกลายเป็น"ลอกพล็อต"อีกอ่ะจ้า อีกอย่างเราชอบสไตล์เกรียนๆ ด้วย
นิยายเกรียนคิดบวกไม่หน่วงไม่ดราม่ามันก็มีนะ แนะนำไปอ่าน #พี่เทพน้องดาว
STR/INT:LoveTrick ปิ๊งรักหนุ่มเกมเมอร์ ไม่มีดราม่าเลย มีแต่ #งานมโน เรื่องนั้นจะใสๆ เลยล่ะ เพราะคนเล่าเป็นพวกสบายๆ อีซี่โกอิ้ง ฮีไม่ได้คิดมากแบบพี่ป้อง
แต่ถ้าจะเอาอบอุ่นหัวใจ เมะ เอ้ย! ตัวละครเท่ๆ ของโคตรเท่แบบดี๊ดี ขอแนะนำเรื่องสั้น
เรื่องของผม กับเขา ... ที่ใต้เงาแห่งร่มไม้ ใสมาก ไร้มลพิษ แค่ตอนจบตัวละครเอก
"ตาย" แต่ถ้าอยากได้อะไรหนักหน่วง หืดขึ้นคอ ดราม่าจนอ้วกกันไปข้าง
#ดราม่าควีน เลยจ้ะ ทุกความเลวที่ตัวละครในเรื่องนี้ทำไม่ได้ครึ่งของเศษเสี้ยวความชั่วร้ายของเมะเรื่องนั้น
ซึ่งถ้าชอบตุ๊ด ชอบกระเทย อยากเห็นคนมีคู่ กระเทยวิน! แก๊งสาวชนะเลิศ แนะนำให้อ่าน คนเขียนยังกลุ้มใจอยู่ทุกวันว่าทำไม๊ทำไมคนอ่านฟินอิคู่รองของหนูเมษากับพี่หมอเอกมากกว่าคู่หลักอย่างพี่ชัชและน้องต้น (แสดงให้เห็นว่าคนแต่งคนนี้ก็เขียนตัวละครพิมพ์นิยมได้ แต่มันไม่ทำ ตัวละครหลักๆ นี่ต้องมาแนวปวดตับเท่านั้น ฮ่าๆ)
คนแต่ง อย่าเพิ่งเข้าใจเราผิด!
ไม่ใช่เราไม่รัก...
เราแค่ยังไม่รู้ว่ามีภาคต่อ นึกว่าจบแล้วอ่ะ แบบจบจริงๆ!
เรายังติดตามอยู่ แม้ว่าพี่ป้องจะตีจากไปหาอ้นก็เถอะ
ไงๆก็ยืนยันตัวเองว่าอยู่ทีมพี่ป้องมาโดยตลอด
คิดว่าพี่ป้องก็มีสิทธิ์ปกป้องร่างกายและจิตใจตัวเองจากเติ้ล
ถึงเราจะสงสารเติ้ลและอ้นหน่อยๆก็เถอะ
ยังรักและติดตามอยู่ ไม่ได้หนีไปไหนนะจ๊ะ~
งอแงไปงั้นแหละจ้า
บางทีมันก็แอบท้อแอบอยากได้กำลังใจไง ฮ่าๆ
เอาเป็นว่าอยู่กันไปนานๆ น้า
กรี๊ดดดตอนนึกว่าจะจบเพียงเท่านี้ อ่านมาถึงทอล์กอ่ออมีภาคต่อ
จิรอตอนที่น้องเติ้ลปวดไตตตนะ 5555555555
ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆให้อ่านนะคะ
ยอมรับเลยว่าไม่เคยเห็นพระเอกมาแนวนี้เท่าไหร่
แต่ก็ชอบคาแรคเตอร์ตัวละครตรงที่มันดูมีจุดยืนในตัวเองชัดเจนดีนี่แหละ
อยากอ่านนนพี่ป้องจะทำอะไรให้น้องเติ้ลตะเตือนไตต่อไปน่ะ
พี่ป้องจะทำอะไรให้น้องเติ้ลตะเตือนไต ภาคนี้จบแบบนี้เราโอเคนะ คือมันมีเหตุที่ควรเป็นแบบนี้ นิสัยพี่ป้องนี่เราว่ามันเป็นคนที่จริงจังมากๆเลยนะ รับปากพี่ตั้มมาก็พยายามตามที่ได้รับปากไว้ ที่นางไม่ทนเติ้ลเราก็ไม่โทษนางนะ เพราะว่าอินางน้อยนั้นก็สุดๆจริงๆ เหมือนกับว่าเติ้ลเนี่ยทดสอบอยุ่นั่นแหละว่านางจะเอาแต่ใจไปได้ถึงขนาดไหน คนรอบข้างจะสามารถทนหรือรักนางไปถึงไหน แต่นางลืมไปว่าพี่ป้องไม่ใช้พี่ตั้ม ไม่จำเป็นต้องทน ในบางกรณีนี่อยากจะด่าเติ้ลนะว่าเมิงเห็นพี่ป้องเป็นดิลโด้หรือเปล่าวะ? นึกออกว่ามีก็ไปหยิบมาใช้ ถ้าปกติก็เป็นของแต่งบ้านไปหรือมีหน้าที่อื่น (เป็นพี่ เป็นคนดูแล เป็นเพื่อนร่วมห้อง เป็นผัวลับในบางครั้ง) พี่ป้องไม่ไหวก็เลยไป เติ้ลเองก็ต้องเรียนรู้ที่จะโตขึ้น
น้องอ้นนี่นางไม่โง่นะ แล้วเราว่าพี่ป้องก็ไม่ได้หลอกใช้นาง พื้นฐานการคบกันของสองคนนี้เริ่มมาจากความเข้าใจและความเป็นเพื่อน มันมี Mutual respect อยู่ระหว่างสองคนนี้ เราชอบแคแรคเตอร์ของคุณคนเขียนที่นำเสนอออกมานะ ตุ๊ดแบบอ้น เด็กเวรแบบเติ้ล จูนิเบียวแบบพี่ป้อง เถื่อนรักน้องแบบพี่ตั้ม ที่มาจากเรื่องอื่นเช่น ดราม่าควีนแบบน้องต้น อิลุงพระเอกส้มหล่นอย่างพี่ชัช กะเทยแบบน้องเมษา อิลุงหื่นบทน้อยขโมยความเด่นอย่างพี่เอก หนุ่มๆในแวดวงน้องต้นทุกคน(อิกากโค่ยังอย่างฮาเลย)
ตอนแรกกะจะเข้ามาตามอ่านเมนท์อย่างเดียวเพราะซื้ออีบุ๊ค อ่านจบแล้ว แต่ความสนุกอยุ่ที่ได้ร่วมเมาท์มอยด้วยกัน เราอ่านจบแล้วเรารักทุกคนมากๆ อยากเมาท์ถึงศักยภาพที่จูนิเบียวของเราสามารถไต่ไปถึงได้
"อินางน้อย!" เดี๋ยวนะ ฮ่าๆ ใช่เลย เติ้ลนี่ละอองคำมาเองรึเปล่า? ฮ่าๆ
Mutual respect ดีใจที่มีคนมองความสัมพันธ์ระหว่างป้องกับอ้นออก อาจจะเพราะอ่านจบแล้วด้วยมั้ง เลยรู้ว่าพี่ป้องรักอ้นขนาดไหน อิๆ
รอเม้าศักยภาพจูนิเบียวป้องด้วยกันนะคะ
ป.ล. คนแต่งลืมโค่ไปแล้วล่ะ... โค่มันน่าสงสาร มนุษย์ที่ถูกลืม นอยซ์กับถังข้าวยังน่ารักกว่าอีก
คือดีงามอ่ะอิพี่ป้อง
จบได้สวยงานมากนะสำหรับเรา
ยังงงๆกะเว็ปอยู่ยังไม่ได้ซื้อเบย
ไม่เป็นไรจ้า มี 2 เว็บล่ะ ฮ่าๆ
ยังไงก็เข้ามาคุยกันเรื่อยๆ ได้น้า ยังคงอัพไปเรื่อยๆ จ้า
ก็นะ น้องป้องน่ะ ขี้งุงงิ้งเกิณไป ยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่กับเขาสักที หวังว่าเรื่องในคราวนี้จะทำให้ตัวเองเป็นผู้ใหญ่ขึ้นบ้าง
ทั้งคู่อ่ะค่ะ มันต้องหัดโตกันทั้งคู่ ไม่งั้นไปไม่รอด
โอ้โห...มาม่าชามนี้นี่จะทำให้จดจำรสชาติมันไม่อีกนาน ทั้งพิเศษใส่ไข่ #เพิ่มตับ ที่สำคัญ...มันทำให้ปากพองเลย แบบน้ำตาก็จะมาแต่ไม่ไหล มันจุกๆอยู่
สรุป...มาม่าชามนี้เป็นจุดเกิดเหตุ นิสัยไม่ดีเลยนะมาม่าทำให้เรื่องเศร้า แต่เราก็ยังอยากกินมาม่าชามนี่ไปอีกเรื่อยๆเลยนะ
ถ้ามาม่าเรื่องนี้เศร้า เอามาม่าแบบอีกเรื่องมั้ย? มาม่าตอนจบที่ทำเอาคนอ่านเงิบกันไปทั้งแถบ! ฮ่าๆ
หือสมอีเติ้ล หนีไปไกลๆพี่ป้อง ฮึ
ที่เค้าจะไปแล้วทำมายื้อ เพื่ออเไรมิทราบเกล้าหึ
แต่อย่าไปทำร้ายอ้นมากนะป้อง รักกันดีๆละกัน อ้นก็ออกจะเป็นคนดี้ดี
ปรบมืออ
อะไรยังไงๆๆๆๆๆๆ
ก็อย่างที่เห็นอ่ะค่ะ