『#ไม่ The Series』 - END จบแล้วจ้า #มีขายทั้งรูปเล่มและEbook [up22/7/60]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: 『#ไม่ The Series』 - END จบแล้วจ้า #มีขายทั้งรูปเล่มและEbook [up22/7/60]  (อ่าน 424818 ครั้ง)

ออฟไลน์ jeabbox

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 91
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
แล้วอ้นจะเป็นยังไงต่อ  นางจะมีความสุขจริงๆ  ไหมนะ

ถึงจะได้อยู่ข้างๆ  แต่ป้องก็ไม่ได้รัก  :mew4:

ออฟไลน์ Pittabird

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 796
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1
ถึงจะมีภาค2.   ซึ่งเป็นความในใจเติ้ล   ก็ยังไม่ชอบเติ้ลอยู่ดี. จะเศร้าจะเสียใจขนาดไหน ดูยังไงก็ไม่เกี่ยวกับพี่ป้อง.  ทำตัวเองชัดๆ.    ทีมพี่ป้อง

ออฟไลน์ muiko

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-3
สงสารอ้นนะ ถึงจะได้เป็นแฟน แต่ป้องไม่รัก
เหมือนถูกหลอกใช้เลย ป้องก็ไม่ต่างจากเติ้ลเลยนะ
ไปกันไม่ได้ ค่อยมีแฟนใหม่ไปเรื่อยๆ
เห้ออออ ตัดใจจากเติ้ลให้ได้ทีเถอะ
หวังว่าพี่ป้องจะไม่กลับไปได้กับเติ้ลนะ
ขอให้รักอ้นบ้างทีเถอะ  :hao5:

ออฟไลน์ manutty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 846
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-0
อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค ทำมายเป็นแบบเน้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :serius2: อะไรกัน อีพี่ป้อง แกไปขอเป็นกิ๊กอ้นทำไม หรือ ฉันต้องโทษคนเขียนที่ทำกับฉันแบบนี้ อุตส่าห์กันพี่ตั้มจากนาง ดั๊นให้นางมาเป็นแฟนอีพี่ป้อง ฮืออออออออออๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :ling1: เอาเป็นว่า น้องเติ้ลแม่งก็ทำตัวเองด้วยแหละ เอาแต่ใจ เอาแต่ได้ พอได้ก็ไม่ดูแลให้ดี เข้าใจน้องเติ้ลอย่างนะเรื่องอีพี่เบสท์ พอเรามานั่งคิด ก็เออ จริงของมันว่ะ พี่ตั้มกับพี่ป้อง ทำเกินไปหรือเปล่า ถ้าเกิดพี่เบสท์มันแจ้งความเป็นเรื่องขึ้นมา พี่ตั้มกับพี่ป้องแม่งหมดอนาคตแน่ๆ น้องเติ้ลมันก็คงเสียใจที่ตัวเองเป็นสาเหตุ ตอนนี้เราว่าถึงจะโมโหเติ้ลแต่ก็เห็นใจเติ้ลมันว่ะ พี่ป้องมันโตแต่ตัว รักอย่างเดียว แต่ไม่เข้าใจน้องมันซะเลย แถมยังไปเอาอ้นมาแนบกายอีก รู้ว่าอ้นรักตัวเองแต่ตัวเองยังไม่ได้รักหรือชอบมากขนาดนั้น มันเหมือนไปให้ความหวังอ้นมันนะ สงสารนางเหมือนกัน เรื่องของความรู้สึกเอามาล้อเล่นไม่ได้หรอกนะ มันเจ็บปวด  :hao5:  สรุปฉันต้องไปตามอ่าน E-BOOK ใช่ไหม  :z3:

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
รู้สึกเหมือนรอตอนนี้มานานนนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกกกกกก
ตอนที่ป้องรักตัวเองมากกว่าแคร์เติ้ลอ่ะ พี่ป้องทำถูกล่ะ ไม่รักก็ไม่ควรรั้ง จากกันน่ะดีแล้ว

ออฟไลน์ kdds

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1471
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-5
เฮ้ยยย จบถูกใจ! คือถ้าไม่มีภาคสองจะสะใจมาก แต่ก็นะอยากรู้เหมือนกันในหัวคนตรรกะวิบัติมันเป็นอย่างไร
----
AI.NoR เขียนคาแรคเตอร์ชัดเจนแล้วล่ะคะ แต่เผอิ๊ญว่านิสัยเติ้ลเป็นแบบที่เราเกลียดมากเราเลยค่อนข้างหมั่นไส้ อคตินางเป็นการส่วนตัว
เราชอบคนที่ทำอะไรชัดเจน เดินไปข้างหน้า ไม่ทนอยู่กับอะไรที่ทำให้เจ็บ ก็เลยค่อนข้างจะชอบพี่ป้องอยู่พอควร
จะชอบเติ้ลก็ตรงที่นางเอ็นจอยมีเซ็กส์5555 เราชอบเคะหื่นๆไม่เหนียมอาย ปกติอ่านแต่เมะเอร็ดอร่อยอิ่มพุงกางฝ่ายเดียว ส่วนเคะไม่เข้าใจว่าผ่านคืนหฤหรรษ์มาทำไมต้องไข้ขึ้น เดินขาถ่าง เอิ่มไม่ได้โดนรุมโทรมนะเว้ย ก็แค่เสียดๆพอให้รู้สึกระบมป่ะ

อ่านที่เขียนถึงพล๊อตพิมพ์นิยมแล้วก็เบื่อจริงเน๊อะ ไอ้แบบที่ไม่ได้ชอบผู้ชายมาก่อนแต่ยอมเป็นเกย์เพื่อนาย เคยถามเพื่อนที่เป็นเกย์มันบอกว่าก็เห็นผู้หญิงแล้วมันไม่เกิดอารมณ์ตัวนิ่มๆเหลวๆมีแต่ไขมันมันขยะแขยง เราเลยคิดว่าคนที่เป็นไบได้ทั้งชายหญิงนี่ต้องมีขอบเขตความชอบกว้างขวางมาาาาาาก เพราะเอาเข้าจริงๆช ญ นี่มันต่างกันมากทั้งสรีระ นิสัย อารมณ์ ความคิด หรือไม่ได้คิดอะไรขอแค่มีช่องแคบนุ่มอุ่นชื้นบีบรัดเป็นจังหวะได้ก็พอ?

เขียนแบบที่ชอบเขียนเถอะค่ะ ถือว่าเป็นของแรร์ให้คนอ่านได้เสพเปลี่ยนบรรยากาศ
---------------------
กลับมาอีกครั้งหลังจากอ่าน E book จบ...เป็นอีบุ๊คภาษาไทยเรื่องแรกที่ซื้อเลย ปกติจะซื้อเป็นเล่มเก็บเอา พวกอีบุ๊คมักเอาไว้เก็บที่ซื้อจาก amazon เนื่องจากค่าส่งเป็นเล่มแพงกว่าค่าหนังสือ -_-"

เติ้ล มันมุ้งมิ้งสาวน้อยกว่าที่คิดแหะ เขินอ่ะ! อาย เยอะมาาาก จริงๆอยากรู้จากมุมมองของเติ้ลในช่วง"ไม่ฟิต"มากกว่าว่าทำไมนางถึงได้ทำอะไรไร้สติ ไม่คิดถึงใจคนอื่นได้ขนาดนั้น ใน"ไม่รัก"นางสำนึกผิดสลดลงไปแล้วระดับนึง เลเวลความเกรียนเลยไม่มากเท่าที่ควร
เราชอบฟีลรันทดของพี่ป้องมากกว่านะคือมันดูเจ็บกว่าที่เติ้ลเหมือนเห็นป้องเป็นของตายเป็นดิลโด้ส่วนตัว ของเติ้ลมันเจ็บแบบทำตัวเอง ปล่อยของมีค่าหลุดมือไปรู้ตัวเมื่อสาย
ส่วนพี่ตั้มกับคุณพ่อตานี่ดีงามมากค่ะ โหดเด็ดขาด แถมพาไปเปิดตัวกับคนในท้องที่ให้รับรู้กันถ้วนหน้า ชอบอิตอนเข้ามาขัดจังหวะตอนสองคนเขากำลังสำรวจช่องแช่แข็งกันอยู่ ฮาดี
อ่านจบไปแล้ว ไม่รู้จะได้เข้ามาเม้าท์มอยอีกไหม เลยเม้าท์มันซะตรงนี้เลย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-08-2015 12:06:04 โดย kdds »

ออฟไลน์ VentoSTAG

  • ไม่รักอย่าทำให้มโนฯ GO AWAY!!!
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 606
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-9
 :hao7: จบแบบนี้ก็ดีนะ ยังไงเราก็ #ทีมคนน่าสงสาร  :m15: แล้วตอนนี้ปกป้องก็น่าสงสาร
ป้องเลวร้ายก็เพราะรักบวกกับนิสัยเดิมติดมา ดีแค่ไหนแล้วที่เรื่องไปไม่ถึงป๊ะป๋าของเติ้ล o18

ส่วนเติ้ลก็ควรแล้วที่ต้องอยู่กับสิ่งที่ตัวเองกลัว :ling3: (การที่ไม่เหลือใคร) เพราะบางเรื่องนางก็บอกตั้มไม่ได้
นิสัยนางคือตัวเองถูกเสมอ ไม่ยอมรับฟัง และ ชอบตัดสินคนอื่น จากนี้ไปนางคงต้องหัดทบทวนตัวเอง o12

ดีใจกับอ้นศรีนะที่ สิ่งดีๆ ที่ทำในที่สุดก็ถูกมองเห็นโดยคนที่นางรัก :mc4:


ปล. ว่าแล้วก็ o3 ทวงซะเลย บันทึกลับสาวดุ้น เอ้ย พี่สตาร์ล่าเทพ อยู่ไหนจ๊ะ :hao7:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-08-2015 13:31:56 โดย VentoSTAG »

ออฟไลน์ fahsida

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 362
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
กลับมาอีกทีก็จบภาคซะแล้ว ขอเชียร์ให้ป้องรักอ้นจริงๆ เถอะ จะได้มีความสุขจริงๆ ซะที ในสายตาเราอ้นน่ารักมากจริงๆ เมะไรน่าสงสารจนน้ำตาคลอขนาดนี้เนี่ย   :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ yumenari

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 58
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ฮาเลลูย่าาาาาาาาาา

คืออ่านจบแล้วฟิน อิ่มเอมแบบประหลาด5555555555

เราอั้นไว้ไม่ยอมกดซื้อ เพราะเดี๊ยวซื้อแล้วชั้น

มันก็พันธุ์ ขี้เกียจตัวเปนขน เด้วไม่มาเม้น อดคุยกะคนเขียน

55555555 แต่เดี๊ยวคงไปกดจริงๆละ

เราชอบและฟินมากที่ตอนนี้มันจบแบบนี้

มันตอบโจทย์เราดี ดีจุยๆ ฟินๆๆๆ

เราอ่านที่คนเขียนตอบเรา เราเข้าใจว่าโลกจริงๆมันโหดร้าย บ้างแอ๊บสวยบ้าง
เปนอะไรที่มันไม่คาดเดาลำบาก เราเข้าใจ (ตบบ่าคนเขียนแปะๆ)

ไปๆมาๆ ลากเพื่อนมาอ่าน นางบอก ที่มึงอินและว่าน้องเด็ก
เพราะมึงคล้ายน้องเติ้ล 5555 เราก็เลยตกใจนิดหน่อยถึงปานกลางและงงว่าเพื่อนมึงหมายถึงอะไรแปลให้กุฟังที ดากุรึป่าว แต่ที่ๆแน่ไคือเปนพวกยึดติด ไม่กล้าเผชิญความจริง
เพราะจิงๆ เราว่าเราน่าจะคล้ายอ้น แต่ชอบป้องที่หน้าด้านดี ทำไปก่อนผลว่าไงช่างมัน

แต่นั้นแหละ เราเข้าใจว่าเรื่องที่อ่านมันมาจากมุมผู้พูดไง
พอเราอ่านความคิดใครมากๆ ก็กลายเป็นว่าเราจะเข้าข้างเขา
 
เราเป็นพวกถูกชักจุงง่ายด้วย
พอคนเขียนจุงใจจะหลอกให้คล้อยตามไปทางไหน
เราก็พร้อมเดินตาม

ตัวละครเรื่องนี้ไม่แบนดีค่ะ ชอบๆๆๆ
เม้าท์หน่อย บางทีอ่านเคะเมะตามอุดมคติ เราก็มาคิดนะ
ว่าแบบ ชีวิตกรู จริงๆ ยังไม่เคยเจอแบบนี้เบย

แต่นั้นแหละ ข้อดีของนิยาย ทำเอาเราหลุดจากโลกความเป็นจริง
ที่แสนโหดร้าย

จุดที่ฟินคือบางอย่างตัวเราเอง หมายถึงเราตัวเป็นๆอะ
ไม่ได้ทำสิ่งเหล่านั้นในโลกความเปนจริง
เราเองเหมือนอ้นเคยถูกถามคำถามแบบเดียวกับที่ป้องถาม
แต่ตอบว่าไม่ ไม่ได้เซเยสเหมืออ้น เลยฟินกะอ้นป้องนิดๆ
เอาเข้าจิงคือถ้าป้องแค่ต้องการใครสักคน ป้องพร้อมจะรักมั้ยหรือไว้แค้แก้เหงา
แล้วอ้นล่ะ อ้นรู้รึป่าวว่าถ้าตกลงไป โอเคความสุขจากคนที่เราชอบมาอยู่ใกล้เรามากขึ้น เรามีสิทธิในตัวเขามากขึ้น อ้นแน่ใจมั้ยสิ่งที่รออ้นอยู่คืออะไร ปลายทางล่ะ
ความรู้สึกของป้องจริงๆ กับที่อ้นคิดว่าป้องรู้สึกมันไปในทางเดียวกันรึป่าว
สุดท้ายแล้วหากอ้นไม่รุอะไรจริงๆ ใครที่น่าสงสาร
คือเรารุสึกได้ว่าป้องเรียลอะ ปัญหาไม่แก้ แต่ขมวดปมเข้าไปอีก  (นี่แกเอาชีวิตจิงมาปนแล้วนะ5555)

ส่วนเรื่องเติ้ลจะรอตามต่อไป 
แต่ถ้าให้เลือกบุคคลในเรื่องนี้นะ เราชอบตั้ม อยากเป็นคนที่ตั้มรักว่ะ
แม่มคงฮาร์ดคอกันน่าดู หวงจริงเจบจริง 555555

ก็ชั้นมันสายมาโซนี่นา

ขอบคุณผู้แต่งมากๆๆ รักนะตุ๊บๆๆ
เข้มแข็งมากไม่หวันไหวไปกับคำติหรือ สิ่งต่อว่า
เรื่องเลยสนุก555555

จะติดตามผลงานต่อไปอย่างใกล้ชิด
(ปกติเราเม้นน้อย เพราะบรรยายสิ่งที่อยู่ในใจเป็นตัวหนังสือลำบาก
บางทีเขียนเสร็จยังงงเลยว่ากุไปรึ้สึกแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วก็เปนพวกรอไม่ค่อยไว้ด้วยเลย ตามซื้อเรื่องที่จบแล้วอย่างเดียว
เนี่ยโดนอิทธิพลของคนเขียนที่ตอบเม้นยาวๆ จุงใจให้เราเพ้อตาม)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-08-2015 15:21:36 โดย yumenari »

ออฟไลน์ Chompooiriza

  • ~ Good Morning Sunshine ~
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 150
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-0
คนแต่ง อย่าเพิ่งเข้าใจเราผิด!

ไม่ใช่เราไม่รัก...

เราแค่ยังไม่รู้ว่ามีภาคต่อ นึกว่าจบแล้วอ่ะ แบบจบจริงๆ!

เรายังติดตามอยู่ แม้ว่าพี่ป้องจะตีจากไปหาอ้นก็เถอะ

ไงๆก็ยืนยันตัวเองว่าอยู่ทีมพี่ป้องมาโดยตลอด

คิดว่าพี่ป้องก็มีสิทธิ์ปกป้องร่างกายและจิตใจตัวเองจากเติ้ล

ถึงเราจะสงสารเติ้ลและอ้นหน่อยๆก็เถอะ

ยังรักและติดตามอยู่ ไม่ได้หนีไปไหนนะจ๊ะ~

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ kukkikkooka

  • insomnia~
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 287
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-3
กรี๊ดดดตอนนึกว่าจะจบเพียงเท่านี้ อ่านมาถึงทอล์กอ่ออมีภาคต่อ
จิรอตอนที่น้องเติ้ลปวดไตตตนะ 5555555555
ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆให้อ่านนะคะ
ยอมรับเลยว่าไม่เคยเห็นพระเอกมาแนวนี้เท่าไหร่
แต่ก็ชอบคาแรคเตอร์ตัวละครตรงที่มันดูมีจุดยืนในตัวเองชัดเจนดีนี่แหละ
อยากอ่านนนพี่ป้องจะทำอะไรให้น้องเติ้ลตะเตือนไตต่อไปน่ะ  :katai2-1:

ออฟไลน์ Freja

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2394
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-4
ภาคนี้จบแบบนี้เราโอเคนะ  คือมันมีเหตุที่ควรเป็นแบบนี้  นิสัยพี่ป้องนี่เราว่ามันเป็นคนที่จริงจังมากๆเลยนะ   รับปากพี่ตั้มมาก็พยายามตามที่ได้รับปากไว้   ที่นางไม่ทนเติ้ลเราก็ไม่โทษนางนะ เพราะว่าอินางน้อยนั้นก็สุดๆจริงๆ   เหมือนกับว่าเติ้ลเนี่ยทดสอบอยุ่นั่นแหละว่านางจะเอาแต่ใจไปได้ถึงขนาดไหน   คนรอบข้างจะสามารถทนหรือรักนางไปถึงไหน    แต่นางลืมไปว่าพี่ป้องไม่ใช้พี่ตั้ม   ไม่จำเป็นต้องทน  ในบางกรณีนี่อยากจะด่าเติ้ลนะว่าเมิงเห็นพี่ป้องเป็นดิลโด้หรือเปล่าวะ?   นึกออกว่ามีก็ไปหยิบมาใช้  ถ้าปกติก็เป็นของแต่งบ้านไปหรือมีหน้าที่อื่น (เป็นพี่ เป็นคนดูแล เป็นเพื่อนร่วมห้อง  เป็นผัวลับในบางครั้ง)  พี่ป้องไม่ไหวก็เลยไป   เติ้ลเองก็ต้องเรียนรู้ที่จะโตขึ้น 

น้องอ้นนี่นางไม่โง่นะ  แล้วเราว่าพี่ป้องก็ไม่ได้หลอกใช้นาง   พื้นฐานการคบกันของสองคนนี้เริ่มมาจากความเข้าใจและความเป็นเพื่อน มันมี Mutual respect อยู่ระหว่างสองคนนี้     เราชอบแคแรคเตอร์ของคุณคนเขียนที่นำเสนอออกมานะ  ตุ๊ดแบบอ้น   เด็กเวรแบบเติ้ล  จูนิเบียวแบบพี่ป้อง  เถื่อนรักน้องแบบพี่ตั้ม  ที่มาจากเรื่องอื่นเช่น ดราม่าควีนแบบน้องต้น  อิลุงพระเอกส้มหล่นอย่างพี่ชัช  กะเทยแบบน้องเมษา  อิลุงหื่นบทน้อยขโมยความเด่นอย่างพี่เอก  หนุ่มๆในแวดวงน้องต้นทุกคน(อิกากโค่ยังอย่างฮาเลย)

ตอนแรกกะจะเข้ามาตามอ่านเมนท์อย่างเดียวเพราะซื้ออีบุ๊ค อ่านจบแล้ว  แต่ความสนุกอยุ่ที่ได้ร่วมเมาท์มอยด้วยกัน   เราอ่านจบแล้วเรารักทุกคนมากๆ    อยากเมาท์ถึงศักยภาพที่จูนิเบียวของเราสามารถไต่ไปถึงได้    :ling1:

ออฟไลน์ black sakura

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-8
คือดีงามอ่ะอิพี่ป้อง
จบได้สวยงานมากนะสำหรับเรา
ยังงงๆกะเว็ปอยู่ยังไม่ได้ซื้อเบย

ออฟไลน์ agava1313

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-5
ก็นะ  น้องป้องน่ะ ขี้งุงงิ้งเกิณไป ยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่กับเขาสักที หวังว่าเรื่องในคราวนี้จะทำให้ตัวเองเป็นผู้ใหญ่ขึ้นบ้าง

ออฟไลน์ nsai.ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 412
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-2
โอ้โห...มาม่าชามนี้นี่จะทำให้จดจำรสชาติมันไม่อีกนาน ทั้งพิเศษใส่ไข่ #เพิ่มตับ ที่สำคัญ...มันทำให้ปากพองเลย แบบน้ำตาก็จะมาแต่ไม่ไหล มันจุกๆอยู่

สรุป...มาม่าชามนี้เป็นจุดเกิดเหตุ นิสัยไม่ดีเลยนะมาม่าทำให้เรื่องเศร้า แต่เราก็ยังอยากกินมาม่าชามนี่ไปอีกเรื่อยๆเลยนะ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ brookzaa

  • Chill out
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1416
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-6
หือสมอีเติ้ล  หนีไปไกลๆพี่ป้อง ฮึ

ที่เค้าจะไปแล้วทำมายื้อ เพื่ออเไรมิทราบเกล้าหึ

แต่อย่าไปทำร้ายอ้นมากนะป้อง รักกันดีๆละกัน อ้นก็ออกจะเป็นคนดี้ดี

ปรบมืออ 

ออฟไลน์ nuttzier

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 476
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0

ออฟไลน์ Paparazzi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1050
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-11
คนเขียนจบแล้วจริงๆเหรออออ จะบอกว่าชอบอ้นมากอ่ะ
อยากให้มีตอนต่อของสองคนนี้จัง ชอบจริงๆนะ  :impress2:

ส่วนเติ้ล ไปคู่กับคนอื่นดีก่า ให้มีใครสักคนที่จะมาดัดนิสัยเติ้ลได้อ่ะ
ติดตามตอนต่อไปนะคะ

จะบอกว่าชอบจังที่ออกมาเป็นแบบนี้ 55555 :laugh:

ออฟไลน์ JustWait

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-4
ไม่ได้ไลค์ค่ะ เราชอบวายแต่ไม่เปิดเผย5555

ไลค์ไม่ได้เดี๋ยวที่บ้านรู้ กรี๊ด

เดี๋ยวรอเงินเดือนมาเค้าจะอุดหนุนน้า555


โถเติ้ล หวงก้างไม่เลิก

ออฟไลน์ grazeir

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 14
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
ในที่สุด  ทีมตุ๊ดก็วิน    โฮ๊ะๆๆๆๆ  #ทีมตุ๊ด  ตุ๊ดก็ฟิตนะฮ้าาา

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ phrase

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
ไปสอย e-book มาอ่านจนจบไปแล้วค่ะ เห็นคนเขียนพูดถล่มตนซะน่าสงสารเลย งานของคุณazurice เขียนดีมากเลยนะคะ มันสะท้อนความเป็นคนธรรมดาจริงๆแบบทีนิยายเรื่องอื่นไม่ค่อยทำกัน ตอนแรกคลิกเข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องแปลกดี เจอนิสัยพี่ป้องกับเติ้ลเข้าไปถึงกับติดหนึบกว่าเดิม เพราะตอนแรกคิดว่าเรื่องคงไม่มีสาระอะไร อ่านไปไม่ถึงบทคงต้องกดปิดเพราะเบื่อพล็อตซ้ำๆแบบเรื่องอื่นแน่ๆ แต่กลายเป็นว่าเจอวิธีดำเนินเรื่องแบบแปลกแหวกแนวแบบนี้เลยอ่านต่อ ลุ้นต่อจนจบ ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ออกมานะคะ ปล. ตอน#ไม่หึงนี่ฟินมากจีจี

ออฟไลน์ boboman

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1189
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
อ่านตอนนี้รู้สึกว่าอ้นน่ารักอ่ะ อิอิ (จากที่เคยหมั่นไส้นาง แหะๆ)
จบภาคนี้แบบมาม่าอืดๆ กันเลยทีเดียว ถึงขั้นย้ายหนี T^T
รอตอนต่อไปน้า

ออฟไลน์ AI.NoR

  • เกรียน&กวนตีน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-6
    • AzureIce
ขอแวะมาดันอีกนิด

ใครที่อยากได้อีบุ๊คก็เม้นหน่อยน้า บอกว่าแจกก็แจกจริงนะเออ ไม่โกหก ใครเม้นโดนใจสุดเอาไปเลย ถึงซื้อแล้วก็จะแจก ดูความถูกใจเป็นที่ตั้งล้วนๆ

หมดเขตวันนี้ ตอนเที่ยงคืนเน้อ

เดี๋ยวศุกร์นี้จะมาต่อนิยาย&ตอบเม้นนะคับ สัญญา  :katai4:

ออฟไลน์ กุหลาบเดียวดาย

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 812
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-2
มีแฟนแล้วกุ๊กกิ๊กกันน่ารักดีจัง ร่วมกันทำสิ่งที่ต่างก็ชอบ

ป้องกับอ้นก็มีความสุขตามประสาแฟน ถึงจะยังไม่ได้รักกัน

ออฟไลน์ boobooboo

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2
รู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูกที่ป้องเลือกได้ซะที

หน่วงมาหลายตอนละ  ไมเติ้ลวนแต่เรื่องเบสท์  ทั้งๆ ที่เขาไม่เอาเติ้ลแล้ว

สมใจอ้นละ  ที่ทำดีด้วยมาตลอด  ผลสุดท้ายก็ได้พระเอก

ต่อไปรอดูเติ้ลว่าจะทำยังไง   อิอิ

ออฟไลน์ AI.NoR

  • เกรียน&กวนตีน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-6
    • AzureIce

มามา รออ่านเลยคะ

หลังๆมานี้อ้นเริ่มน่ารัก ดูสิจะเป็นยังไงกันต่อไป

กรี๊ด! แฟนคลับสมัย #พี่ชัชน้องต้น ปลามปลื้มค่ะ!   :impress2:
ติดตามกันต่อไปเรื่อยๆ น้าตัวเอง  :mew1:


เอ่ออออ.....

มันจบแล้วหรอค่ะ?


แบบว่าไม่เอาแบบนี้ดิ ทำไมพี่ป้องต้องผิดหวังแบบนี้


ทำไมไม่มีตอนของเติ้ลมาอธิบายบ้างอ่ะ อยากรู้ว่าเติ้ลคิดอะไรบ้าง T^T


สงสารพี่ป้องมากขอบอก แบบว่าเฮ้ยยยยยยย หน่วงค่ะ


ถ้าพี่ป้องเปิดใจให้ใครสักคนก็ดีนะคะแบบว่าเลิกรักเติ้ลได้แล้วไงเงี่ย

 :jul1: ไม่รู้จะตอบอะไรเลยค่ะ  :hao4:

ขอโทษที่ชอบเม้นคุยยาวๆ คนอ่านนิยายเลยรำคาญ ขี้เกียจอ่าน Talk นะคะ  :hao3:


อิอิ. ว่าแล้วเชียว อิน้องเติ้ลเมื่อไหร่จะสำนึกเนี่ย. ปลายภาคสองหรือไง
เราเอ็นดูอ้นง่ะ ถ้าสุดท้ายป้องไม่รักก็อยากให้นางเจอคนจริงใจ
ท้ายนี้อวยพรให้ขายดีๆจ้า
ทีมพี่ป้องเช่นเคย.
ปล.รอพี่ตั้มอยู่นะ 55

เดี๋ยวก็รู้ค่ะ ฮ่าๆ รออ่านนะคะ
ขอบพระคุณมากค่า  :bye2:


แล้วอ้นจะเป็นยังไงต่อ  นางจะมีความสุขจริงๆ  ไหมนะ

ถึงจะได้อยู่ข้างๆ  แต่ป้องก็ไม่ได้รัก  :mew4:

ถ้าเป็นนิยายเรื่องอื่น นักเขียนจะต้องเสกคู่รองให้คนดี เขียนให้คนร้ายฉิบหาย หรือถ้าจะให้ถูกกล่าวขวัญว่า"ดราม่า"ก็ต้องผิดหวังไร้รัก
แต่สำหรับเรา #การมีผัวไม่ได้แปลว่ามีความสุขค่ะ เราว่าอ้นฉลาดเกินกว่าจะมานั่งฝันกลางวันยึดติดกับผู้ชาย อ้นไม่ใช่คนประเภทที่บูชาความรักและมองคุณค่าของตัวเองว่าการมีแฟนคือสาระคัญในชีวิตของนาง ถ้านางงี่เง่าเหมือนเติ้ลนางจะยังรู้สึกดีๆ กับพี่ป้องที่ซ้อมนางได้ยังไง? นางแกร่งนะคะ
ซึ่งคนแบบนางหาได้ทั่วไปนะ คนโสดและเพศที่สามหลายๆ คนก็เป็นเช่นนี้ คือมีความสุขกับชีวิต สนุกกับงาน เฮฮากับเพื่อนฝูง อาจจะเหงาบ้างอะไรบ้างแต่ก็ไม่ถึงกับขาดแฟนไม่ได้เหมือนพวกคร่ำครวญอีกหลายๆ คนที่จะเป็นจะตายถ้าขาดคนรัก
เราว่าคนพวกนี้ไม่ได้"อยากมีความรัก"หรอก แต่พวกนี้"อยากถูกรัก"มากกว่า เลยขาดคนรักไม่ได้ อาจจะมีปมในใจ ขาดความอบอุ่น หรือไม่เชื่อมั่นใจตนเอง ขาดความนับถือตนเอง และอื่นๆ

ดังนั้นเวลาเราเขียนนิยายเราเลยชอบให้เกียรติตัวละคร ไม่เขียนให้ลูกๆ ของเราทุกคนโผล่ออกมาเพื่อหาคู่หรือทำอะไรกลวงๆ เป็นไม้ประดับในนิยาย เราเขียนเพื่อให้เค้าเป็นตัวแทนของมนุษย์ในแต่ละประเภทค่ะ และสำหรับเรา เราตีค่าอ้นไว้ว่านางเป็นตุ๊ดที่มีความภาคภูมิใจในตนเอง


ถึงจะมีภาค2.   ซึ่งเป็นความในใจเติ้ล   ก็ยังไม่ชอบเติ้ลอยู่ดี. จะเศร้าจะเสียใจขนาดไหน ดูยังไงก็ไม่เกี่ยวกับพี่ป้อง.  ทำตัวเองชัดๆ.    ทีมพี่ป้อง

ใช่ค่ะ สิ่งที่เติ้ลทำไปมันก็ส่งผลมาที่ตัวเติ้ลแล้ว ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรเติ้ลไม่มีสิทธิ์ไปทำร้ายป้อง เติ้ลทำลายจิตใจป้องๆ ก็เจ็บ ป้องเคยพยายามอดทน จนวันนึงก็ทนไม่ได้ขึ้นมาเลยเลือกเดินจากไป เป็นส่วนของดราม่าภาคแรกค่ะ
แต่ในส่วนของภาคนี้ อยากให้ดูการรับมือกับปัญหาของเติ้ลค่ะ เติ้ลจะแก้ปัญหาที่ถาโถมเข้ามาในชีวิตยังไง? จะปรับปรุงตัวเองได้หรือไม่ หรือจะยังทำผิดซ้ำๆ เหมือนเดิมไม่เรียนรู้?
ป้องเองก็เช่นกัน เขาจะใช้ชีวิตยังไง? เติบโตขึ้นหรือไม่? หรือจะเปลี่ยนไปแค่ไหน?
คนเรามีการเปลี่ยนแปลงตลอดค่ะ แต่ลึกๆ แล้ว เราเชื่อว่า "สันดาน" ยังไงก็ยังเหมือนเดิม แต่ความยับยั้งชั่งใจ ความอดทน และความคิดอย่างมีสติ มีเหตุและผล สิ่งเหล่านี้เปลี่ยนได้ และควรจะเปลี่ยนไปในทางพัฒนาค่ะ

แล้วถ้ามีคนที่ปรับปรุงตัว? จะมีใครให้โอกาสเขารึเปล่า? คนอ่านจะมองในแง่คนเจ็บช้ำเคยถูกกระทำ หรือจะมองในแง่คนผิด อยากขอโอกาส
เราว่าน่าสนุกนะคะ เหอๆ แต่ละคนมีหัวใจแตกต่างกันไปด้วย บางคนก็ไม่คิดถือโทษใคร กับบางคนก็ไม่เคยให้อภัยใคร ยิ่งถ้ามีอคติเข้ามาประกอบนะคะ คนที่รักทำอะไรก็ไม่เคยผิด คนที่เกลียดนั่งหายใจเฉยๆ ยังน่ารำคาญ!


สงสารอ้นนะ ถึงจะได้เป็นแฟน แต่ป้องไม่รัก
เหมือนถูกหลอกใช้เลย ป้องก็ไม่ต่างจากเติ้ลเลยนะ
ไปกันไม่ได้ ค่อยมีแฟนใหม่ไปเรื่อยๆ
เห้ออออ ตัดใจจากเติ้ลให้ได้ทีเถอะ
หวังว่าพี่ป้องจะไม่กลับไปได้กับเติ้ลนะ
ขอให้รักอ้นบ้างทีเถอะ  :hao5:

 o18 รออ่านเถอะค่ะ พระเอกผู้น่าสงสารของใครหลายๆ คน อาจจะเลวกว่าที่คิดก็ได้
นิยายเรามีแต่ตัวละครสีเทาค่ะ สีขาวไม่มี๊! อยากได้พวกโลกสวยต้องไปเป็นสาวก#พี่เทพน้องดาวค่ะ เพราะเทพค่อนข้างจะเกรียน แต่ไม่บิดเบี้ยวแบบตัวเอกคนอื่นๆ ในโลกนิยายของเรา


อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค ทำมายเป็นแบบเน้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :serius2: อะไรกัน อีพี่ป้อง แกไปขอเป็นกิ๊กอ้นทำไม หรือ ฉันต้องโทษคนเขียนที่ทำกับฉันแบบนี้ อุตส่าห์กันพี่ตั้มจากนาง ดั๊นให้นางมาเป็นแฟนอีพี่ป้อง ฮืออออออออออๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :ling1: เอาเป็นว่า น้องเติ้ลแม่งก็ทำตัวเองด้วยแหละ เอาแต่ใจ เอาแต่ได้ พอได้ก็ไม่ดูแลให้ดี เข้าใจน้องเติ้ลอย่างนะเรื่องอีพี่เบสท์ พอเรามานั่งคิด ก็เออ จริงของมันว่ะ พี่ตั้มกับพี่ป้อง ทำเกินไปหรือเปล่า ถ้าเกิดพี่เบสท์มันแจ้งความเป็นเรื่องขึ้นมา พี่ตั้มกับพี่ป้องแม่งหมดอนาคตแน่ๆ น้องเติ้ลมันก็คงเสียใจที่ตัวเองเป็นสาเหตุ ตอนนี้เราว่าถึงจะโมโหเติ้ลแต่ก็เห็นใจเติ้ลมันว่ะ พี่ป้องมันโตแต่ตัว รักอย่างเดียว แต่ไม่เข้าใจน้องมันซะเลย แถมยังไปเอาอ้นมาแนบกายอีก รู้ว่าอ้นรักตัวเองแต่ตัวเองยังไม่ได้รักหรือชอบมากขนาดนั้น มันเหมือนไปให้ความหวังอ้นมันนะ สงสารนางเหมือนกัน เรื่องของความรู้สึกเอามาล้อเล่นไม่ได้หรอกนะ มันเจ็บปวด  :hao5:  สรุปฉันต้องไปตามอ่าน E-BOOK ใช่ไหม  :z3:

ซื้ออีบุ๊คเค้าก็ดีนะตัวเอง ฮ่าๆ #แอบขายของ แต่เค้าไม่ได้บังคับนะ เค้าบอกละไงเดี๋ยวมาลงต่อแน่ๆ เค้าแค่แอบไปอู้นิดนึง แหะๆ

ไม่กล้าเม้นเยย จะบอกว่า "รอก่อน เดี๋ยวพี่ป้องจะเชี่ยหว่านี้" ก็กระไรอยู่ อิๆ  o18


รู้สึกเหมือนรอตอนนี้มานานนนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกกกกกก
ตอนที่ป้องรักตัวเองมากกว่าแคร์เติ้ลอ่ะ พี่ป้องทำถูกล่ะ ไม่รักก็ไม่ควรรั้ง จากกันน่ะดีแล้ว

ขอโทษนะค้า แปลว่านิยายเราอืดใช่มั้ยเนี่ย?  :hao5:
เรื่องหน้าจะแต่งให้กระชับกว่านี้นะคะ เอาแบบ ทะเลาะกันหนเดียวเลิกเลย เหอๆ :hao7:


เฮ้ยยย จบถูกใจ! คือถ้าไม่มีภาคสองจะสะใจมาก แต่ก็นะอยากรู้เหมือนกันในหัวคนตรรกะวิบัติมันเป็นอย่างไร
----
AI.NoR เขียนคาแรคเตอร์ชัดเจนแล้วล่ะคะ แต่เผอิ๊ญว่านิสัยเติ้ลเป็นแบบที่เราเกลียดมากเราเลยค่อนข้างหมั่นไส้ อคตินางเป็นการส่วนตัว
เราชอบคนที่ทำอะไรชัดเจน เดินไปข้างหน้า ไม่ทนอยู่กับอะไรที่ทำให้เจ็บ ก็เลยค่อนข้างจะชอบพี่ป้องอยู่พอควร
จะชอบเติ้ลก็ตรงที่นางเอ็นจอยมีเซ็กส์5555 เราชอบเคะหื่นๆไม่เหนียมอาย ปกติอ่านแต่เมะเอร็ดอร่อยอิ่มพุงกางฝ่ายเดียว ส่วนเคะไม่เข้าใจว่าผ่านคืนหฤหรรษ์มาทำไมต้องไข้ขึ้น เดินขาถ่าง เอิ่มไม่ได้โดนรุมโทรมนะเว้ย ก็แค่เสียดๆพอให้รู้สึกระบมป่ะ

อ่านที่เขียนถึงพล๊อตพิมพ์นิยมแล้วก็เบื่อจริงเน๊อะ ไอ้แบบที่ไม่ได้ชอบผู้ชายมาก่อนแต่ยอมเป็นเกย์เพื่อนาย เคยถามเพื่อนที่เป็นเกย์มันบอกว่าก็เห็นผู้หญิงแล้วมันไม่เกิดอารมณ์ตัวนิ่มๆเหลวๆมีแต่ไขมันมันขยะแขยง เราเลยคิดว่าคนที่เป็นไบได้ทั้งชายหญิงนี่ต้องมีขอบเขตความชอบกว้างขวางมาาาาาาก เพราะเอาเข้าจริงๆช ญ นี่มันต่างกันมากทั้งสรีระ นิสัย อารมณ์ ความคิด หรือไม่ได้คิดอะไรขอแค่มีช่องแคบนุ่มอุ่นชื้นบีบรัดเป็นจังหวะได้ก็พอ?

เขียนแบบที่ชอบเขียนเถอะค่ะ ถือว่าเป็นของแรร์ให้คนอ่านได้เสพเปลี่ยนบรรยากาศ
---------------------
กลับมาอีกครั้งหลังจากอ่าน E book จบ...เป็นอีบุ๊คภาษาไทยเรื่องแรกที่ซื้อเลย ปกติจะซื้อเป็นเล่มเก็บเอา พวกอีบุ๊คมักเอาไว้เก็บที่ซื้อจาก amazon เนื่องจากค่าส่งเป็นเล่มแพงกว่าค่าหนังสือ -_-"

เติ้ล มันมุ้งมิ้งสาวน้อยกว่าที่คิดแหะ เขินอ่ะ! อาย เยอะมาาาก จริงๆอยากรู้จากมุมมองของเติ้ลในช่วง"ไม่ฟิต"มากกว่าว่าทำไมนางถึงได้ทำอะไรไร้สติ ไม่คิดถึงใจคนอื่นได้ขนาดนั้น ใน"ไม่รัก"นางสำนึกผิดสลดลงไปแล้วระดับนึง เลเวลความเกรียนเลยไม่มากเท่าที่ควร
เราชอบฟีลรันทดของพี่ป้องมากกว่านะคือมันดูเจ็บกว่าที่เติ้ลเหมือนเห็นป้องเป็นของตายเป็นดิลโด้ส่วนตัว ของเติ้ลมันเจ็บแบบทำตัวเอง ปล่อยของมีค่าหลุดมือไปรู้ตัวเมื่อสาย
ส่วนพี่ตั้มกับคุณพ่อตานี่ดีงามมากค่ะ โหดเด็ดขาด แถมพาไปเปิดตัวกับคนในท้องที่ให้รับรู้กันถ้วนหน้า ชอบอิตอนเข้ามาขัดจังหวะตอนสองคนเขากำลังสำรวจช่องแช่แข็งกันอยู่ ฮาดี
อ่านจบไปแล้ว ไม่รู้จะได้เข้ามาเม้าท์มอยอีกไหม เลยเม้าท์มันซะตรงนี้เลย

โอ้ ซื้อแล้วเหรอคะ ขอบพระคุณมากๆ เลยค่ะ มิน่า ทำยอดได้ 20 เล่มแย้ว  o7 ดีใจง่ะ  :pig4:

ภาคแรกเติ้ลมันก็มุ้งมิ้งน้า ตอนโดนพี่ป้องจับมือ หรือบางตอนที่เราแอบบอกใบ้
แต่ก็นะ... พี่ป้องมันจูนิเบียว มันไม่ใช่คนแบบ "เฮ้ย เด็กมันเขินกูเว้ย น่ารักว่ะ" อิพี่ป้องก็สับสนชีวิตนะ มีปัญหาในการสื่อสารกะเพื่อนมนุษย์เหมือนกัน ฮ่าๆ
คือช่วงแรกๆ ในไม่ฟิตนี่เติ้ลก็สนแต่ตัวเองจริงๆ นั่นแหละ แล้วน้องมันไม่คิดว่าอิพี่จะรักตัวเองด้วยมั้งคะ ปัญหาเรื่องโดนแฟนเกย์ทิ้งก็ยังค้างๆ คาๆ ไม่รู้จะเอายังไงต่อ เปิดตัวเป็นเกย์ไปเลยหรือเลิกแล้วไม่รักใครอีก เป็นช่วงที่เติ้ลสับสนอย่างหนักค่ะ แต่ด้วยความเอาแต่ใจแบบโคตรเด็ก(ทุกคนตามใจ) เลยงอแงกับพี่ป้องที่นางรู้สึกว่า"ยังไงพี่ป้องก็ทนนางได้" หลังๆเริ่มหึงเค้า กลัวจะเสียเค้าไป แต่ยังปฏิเสธตัวเองอยู่ พอเค้าไปแล้วจริงๆ ถึงกับทรุด ฮ่าๆ
พี่ตั้มนี่สุดยอดเนอะ อิๆ ถ้าเติ้ลไม่ได้พี่ตั้มช่วยไว้นี่แย่แน่ๆ

แต่จริงๆ เค้าไม่ได้เบื่อพล็อตพิมพ์นิยมทั้งหมดนะ เค้าก็ชอบอ่านอะไรที่มันใสๆ สนุกๆ นะ จะสาวน้อยเค้าก็ไม่ว่า เค้าเกลียดอยู่ประเภทเดียวเท่านั้น ประเภทที่พยายามบอกคนอ่านว่า #เคะในเรื่องแมนมากๆ แบบที่จงใจจัดฉากความแมนจนน่าเบื่อทั้งๆ ที่บริบทมันไม่น่าเชื่อถืออ่ะค่ะ แบบนั้นอ่านแล้วมันไม่สนุกอ่ะ มันดูดัดจริต เราไม่ค่อยถูกโรคกับอะไรที่มันดัดจริตตอแหลซะด้วย เห็นแล้วหงุดหงิดนิดๆ อ่ะค่ะ ตามนิสัยคนตรงๆ ราศีเมษ ฮ่าๆ
ดังนั้นพล็อตที่เขียนให้เคะไปจีบผู้หญิงแต่สุดท้ายแล้วดันไปหึงเมะที่สาวมาชอบนี่มัน .... แล้วเคะจะชอบหมั่นไส้เมะที่หล่อกว่าด้วยนะ! แต่สุดท้ายฮีก็จะอ้าขากางVเชฟให้เมะแต่โดยดี แหม๋! มุ้งมิ้งดอกไม้บานเป็นฉากหลังสีชมพูมาเชียว!


:hao7: จบแบบนี้ก็ดีนะ ยังไงเราก็ #ทีมคนน่าสงสาร  :m15: แล้วตอนนี้ปกป้องก็น่าสงสาร
ป้องเลวร้ายก็เพราะรักบวกกับนิสัยเดิมติดมา ดีแค่ไหนแล้วที่เรื่องไปไม่ถึงป๊ะป๋าของเติ้ล o18

ส่วนเติ้ลก็ควรแล้วที่ต้องอยู่กับสิ่งที่ตัวเองกลัว :ling3: (การที่ไม่เหลือใคร) เพราะบางเรื่องนางก็บอกตั้มไม่ได้
นิสัยนางคือตัวเองถูกเสมอ ไม่ยอมรับฟัง และ ชอบตัดสินคนอื่น จากนี้ไปนางคงต้องหัดทบทวนตัวเอง o12

ดีใจกับอ้นศรีนะที่ สิ่งดีๆ ที่ทำในที่สุดก็ถูกมองเห็นโดยคนที่นางรัก :mc4:


ปล. ว่าแล้วก็ o3 ทวงซะเลย บันทึกลับสาวดุ้น เอ้ย พี่สตาร์ล่าเทพ อยู่ไหนจ๊ะ :hao7:

ตะเอง... บันทึกลับสาวดุ้นกำลังทำจ้ะ
แต่อยากให้คนอ่านรอหน่อย เรากะว่าถ้าทำเล่มเสร็จจะพิมพ์ก็จะเอามาลงต่อแล้วเปิดขายตอนนั้นด้วยอ่ะจ้ะ เผื่อมีคนอ่านหน้าใหม่ๆ สนใจ เผื่อมีคนเห็นรูปเล่ม เห็นอะไรต่อมิอะไรแล้วจะอยากสั่งซื้อ คือเราตั้งใจไว้แบบนี้อ่ะเพราะรู้ว่าแฟนคลับเราน้อย ไม่ได้ค่อยดังแบบคนอื่นเขา ขืนนิยายจบเลยแล้วเดี๋ยวคนจะลืม
อยากให้รอกันหน่อยนึงถ้ารักกันจริง นี่ควักไปแล้วหลายพันจ้างวาดปก อยากมีหนังสือเป็นเล่มเหมือนกันนะ เผื่อได้ทำเล่มเดียวในชีวิตจะได้ทำออกมาดีๆ
นี่รู้สึกคิดถูกมากที่ไม่ทำ #ไม่ฟิต ออกมาแบบเล่มจริงๆ ขนาดขายในเน็ตถูกๆ ยังขายได้แค่ 20 เล่ม ทั้งๆ คนที่อ่านกว่าสี่หมื่นวิว แล้วเรื่องนั้นแฟนคลับที่ตามอ่านน้อยกว่าเรื่องนี้อีก จำนวน20เล่ม เอาไปพิมพ์เป็นเล่มจริงๆ ขาย ต้องขายราคาเท่าไหร่ถึงจะบวกแล้วคุ้มค่าปกที่จ้างวาด? เดี๋ยวขายแพงแล้วคนอ่านก็บอกแพงไปไม่ซื้ออีก มองเห็นคำว่า #เข้าเนื้อ ลอยมาเห็นๆ เลยจ้ะ
ถ้าคนอ่านรักกันจริงก็รอหน่อยนะ นี่เค้าก็เร่งสุดๆ แล้ว ในเฟซเค้าก็อัพเดทข่าวเรื่องนี้ตลอดนะ ไม่ได้อู้จริงๆ
 :hao5:


กลับมาอีกทีก็จบภาคซะแล้ว ขอเชียร์ให้ป้องรักอ้นจริงๆ เถอะ จะได้มีความสุขจริงๆ ซะที ในสายตาเราอ้นน่ารักมากจริงๆ เมะไรน่าสงสารจนน้ำตาคลอขนาดนี้เนี่ย   :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

เมะของคนแต่งโรคจิตคนนี้แหละค่ะ ฮ่าๆ  :-[


ฮาเลลูย่าาาาาาาาาา

คืออ่านจบแล้วฟิน อิ่มเอมแบบประหลาด5555555555

เราอั้นไว้ไม่ยอมกดซื้อ เพราะเดี๊ยวซื้อแล้วชั้น

มันก็พันธุ์ ขี้เกียจตัวเปนขน เด้วไม่มาเม้น อดคุยกะคนเขียน

55555555 แต่เดี๊ยวคงไปกดจริงๆละ

เราชอบและฟินมากที่ตอนนี้มันจบแบบนี้

มันตอบโจทย์เราดี ดีจุยๆ ฟินๆๆๆ

เราอ่านที่คนเขียนตอบเรา เราเข้าใจว่าโลกจริงๆมันโหดร้าย บ้างแอ๊บสวยบ้าง
เปนอะไรที่มันไม่คาดเดาลำบาก เราเข้าใจ (ตบบ่าคนเขียนแปะๆ)

ไปๆมาๆ ลากเพื่อนมาอ่าน นางบอก ที่มึงอินและว่าน้องเด็ก
เพราะมึงคล้ายน้องเติ้ล 5555 เราก็เลยตกใจนิดหน่อยถึงปานกลางและงงว่าเพื่อนมึงหมายถึงอะไรแปลให้กุฟังที ดากุรึป่าว แต่ที่ๆแน่ไคือเปนพวกยึดติด ไม่กล้าเผชิญความจริง
เพราะจิงๆ เราว่าเราน่าจะคล้ายอ้น แต่ชอบป้องที่หน้าด้านดี ทำไปก่อนผลว่าไงช่างมัน

แต่นั้นแหละ เราเข้าใจว่าเรื่องที่อ่านมันมาจากมุมผู้พูดไง
พอเราอ่านความคิดใครมากๆ ก็กลายเป็นว่าเราจะเข้าข้างเขา
 
เราเป็นพวกถูกชักจุงง่ายด้วย
พอคนเขียนจุงใจจะหลอกให้คล้อยตามไปทางไหน
เราก็พร้อมเดินตาม

ตัวละครเรื่องนี้ไม่แบนดีค่ะ ชอบๆๆๆ
เม้าท์หน่อย บางทีอ่านเคะเมะตามอุดมคติ เราก็มาคิดนะ
ว่าแบบ ชีวิตกรู จริงๆ ยังไม่เคยเจอแบบนี้เบย

แต่นั้นแหละ ข้อดีของนิยาย ทำเอาเราหลุดจากโลกความเป็นจริง
ที่แสนโหดร้าย

จุดที่ฟินคือบางอย่างตัวเราเอง หมายถึงเราตัวเป็นๆอะ
ไม่ได้ทำสิ่งเหล่านั้นในโลกความเปนจริง
เราเองเหมือนอ้นเคยถูกถามคำถามแบบเดียวกับที่ป้องถาม
แต่ตอบว่าไม่ ไม่ได้เซเยสเหมืออ้น เลยฟินกะอ้นป้องนิดๆ
เอาเข้าจิงคือถ้าป้องแค่ต้องการใครสักคน ป้องพร้อมจะรักมั้ยหรือไว้แค้แก้เหงา
แล้วอ้นล่ะ อ้นรู้รึป่าวว่าถ้าตกลงไป โอเคความสุขจากคนที่เราชอบมาอยู่ใกล้เรามากขึ้น เรามีสิทธิในตัวเขามากขึ้น อ้นแน่ใจมั้ยสิ่งที่รออ้นอยู่คืออะไร ปลายทางล่ะ
ความรู้สึกของป้องจริงๆ กับที่อ้นคิดว่าป้องรู้สึกมันไปในทางเดียวกันรึป่าว
สุดท้ายแล้วหากอ้นไม่รุอะไรจริงๆ ใครที่น่าสงสาร
คือเรารุสึกได้ว่าป้องเรียลอะ ปัญหาไม่แก้ แต่ขมวดปมเข้าไปอีก  (นี่แกเอาชีวิตจิงมาปนแล้วนะ5555)

ส่วนเรื่องเติ้ลจะรอตามต่อไป 
แต่ถ้าให้เลือกบุคคลในเรื่องนี้นะ เราชอบตั้ม อยากเป็นคนที่ตั้มรักว่ะ
แม่มคงฮาร์ดคอกันน่าดู หวงจริงเจบจริง 555555

ก็ชั้นมันสายมาโซนี่นา

ขอบคุณผู้แต่งมากๆๆ รักนะตุ๊บๆๆ
เข้มแข็งมากไม่หวันไหวไปกับคำติหรือ สิ่งต่อว่า
เรื่องเลยสนุก555555

จะติดตามผลงานต่อไปอย่างใกล้ชิด
(ปกติเราเม้นน้อย เพราะบรรยายสิ่งที่อยู่ในใจเป็นตัวหนังสือลำบาก
บางทีเขียนเสร็จยังงงเลยว่ากุไปรึ้สึกแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วก็เปนพวกรอไม่ค่อยไว้ด้วยเลย ตามซื้อเรื่องที่จบแล้วอย่างเดียว
เนี่ยโดนอิทธิพลของคนเขียนที่ตอบเม้นยาวๆ จุงใจให้เราเพ้อตาม)

ให้แต่งนิยายแบบใสๆ เลิฟๆ มุ้งมิ้งเค้าก็พอทำได้นะ
แต่ก็นะ คนอื่นแต่งแนวนั้นเยอะแล้ว มันซ้ำ พล็อตเดิมๆ วนเวียน เราไม่รู้จะแต่งยังไงให้มันไม่ซ้ำ เดี๋ยวจะกลายเป็น"ลอกพล็อต"อีกอ่ะจ้า อีกอย่างเราชอบสไตล์เกรียนๆ ด้วย
นิยายเกรียนคิดบวกไม่หน่วงไม่ดราม่ามันก็มีนะ แนะนำไปอ่าน #พี่เทพน้องดาว STR/INT:LoveTrick ปิ๊งรักหนุ่มเกมเมอร์ ไม่มีดราม่าเลย มีแต่ #งานมโน เรื่องนั้นจะใสๆ เลยล่ะ เพราะคนเล่าเป็นพวกสบายๆ อีซี่โกอิ้ง ฮีไม่ได้คิดมากแบบพี่ป้อง
แต่ถ้าจะเอาอบอุ่นหัวใจ เมะ เอ้ย! ตัวละครเท่ๆ ของโคตรเท่แบบดี๊ดี ขอแนะนำเรื่องสั้น เรื่องของผม กับเขา ... ที่ใต้เงาแห่งร่มไม้ ใสมาก ไร้มลพิษ แค่ตอนจบตัวละครเอก"ตาย"
แต่ถ้าอยากได้อะไรหนักหน่วง หืดขึ้นคอ ดราม่าจนอ้วกกันไปข้าง #ดราม่าควีน เลยจ้ะ ทุกความเลวที่ตัวละครในเรื่องนี้ทำไม่ได้ครึ่งของเศษเสี้ยวความชั่วร้ายของเมะเรื่องนั้น
ซึ่งถ้าชอบตุ๊ด ชอบกระเทย อยากเห็นคนมีคู่ กระเทยวิน! แก๊งสาวชนะเลิศ แนะนำให้อ่าน คนเขียนยังกลุ้มใจอยู่ทุกวันว่าทำไม๊ทำไมคนอ่านฟินอิคู่รองของหนูเมษากับพี่หมอเอกมากกว่าคู่หลักอย่างพี่ชัชและน้องต้น (แสดงให้เห็นว่าคนแต่งคนนี้ก็เขียนตัวละครพิมพ์นิยมได้ แต่มันไม่ทำ ตัวละครหลักๆ นี่ต้องมาแนวปวดตับเท่านั้น ฮ่าๆ)

คนแต่ง อย่าเพิ่งเข้าใจเราผิด!

ไม่ใช่เราไม่รัก...

เราแค่ยังไม่รู้ว่ามีภาคต่อ นึกว่าจบแล้วอ่ะ แบบจบจริงๆ!

เรายังติดตามอยู่ แม้ว่าพี่ป้องจะตีจากไปหาอ้นก็เถอะ

ไงๆก็ยืนยันตัวเองว่าอยู่ทีมพี่ป้องมาโดยตลอด

คิดว่าพี่ป้องก็มีสิทธิ์ปกป้องร่างกายและจิตใจตัวเองจากเติ้ล

ถึงเราจะสงสารเติ้ลและอ้นหน่อยๆก็เถอะ

ยังรักและติดตามอยู่ ไม่ได้หนีไปไหนนะจ๊ะ~

งอแงไปงั้นแหละจ้า  :กอด1: บางทีมันก็แอบท้อแอบอยากได้กำลังใจไง ฮ่าๆ

เอาเป็นว่าอยู่กันไปนานๆ น้า  :L2:


กรี๊ดดดตอนนึกว่าจะจบเพียงเท่านี้ อ่านมาถึงทอล์กอ่ออมีภาคต่อ
จิรอตอนที่น้องเติ้ลปวดไตตตนะ 5555555555
ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆให้อ่านนะคะ
ยอมรับเลยว่าไม่เคยเห็นพระเอกมาแนวนี้เท่าไหร่
แต่ก็ชอบคาแรคเตอร์ตัวละครตรงที่มันดูมีจุดยืนในตัวเองชัดเจนดีนี่แหละ
อยากอ่านนนพี่ป้องจะทำอะไรให้น้องเติ้ลตะเตือนไตต่อไปน่ะ  :katai2-1:

พี่ป้องจะทำอะไรให้น้องเติ้ลตะเตือนไต   o18


ภาคนี้จบแบบนี้เราโอเคนะ  คือมันมีเหตุที่ควรเป็นแบบนี้  นิสัยพี่ป้องนี่เราว่ามันเป็นคนที่จริงจังมากๆเลยนะ   รับปากพี่ตั้มมาก็พยายามตามที่ได้รับปากไว้   ที่นางไม่ทนเติ้ลเราก็ไม่โทษนางนะ เพราะว่าอินางน้อยนั้นก็สุดๆจริงๆ   เหมือนกับว่าเติ้ลเนี่ยทดสอบอยุ่นั่นแหละว่านางจะเอาแต่ใจไปได้ถึงขนาดไหน   คนรอบข้างจะสามารถทนหรือรักนางไปถึงไหน    แต่นางลืมไปว่าพี่ป้องไม่ใช้พี่ตั้ม   ไม่จำเป็นต้องทน  ในบางกรณีนี่อยากจะด่าเติ้ลนะว่าเมิงเห็นพี่ป้องเป็นดิลโด้หรือเปล่าวะ?   นึกออกว่ามีก็ไปหยิบมาใช้  ถ้าปกติก็เป็นของแต่งบ้านไปหรือมีหน้าที่อื่น (เป็นพี่ เป็นคนดูแล เป็นเพื่อนร่วมห้อง  เป็นผัวลับในบางครั้ง)  พี่ป้องไม่ไหวก็เลยไป   เติ้ลเองก็ต้องเรียนรู้ที่จะโตขึ้น 

น้องอ้นนี่นางไม่โง่นะ  แล้วเราว่าพี่ป้องก็ไม่ได้หลอกใช้นาง   พื้นฐานการคบกันของสองคนนี้เริ่มมาจากความเข้าใจและความเป็นเพื่อน มันมี Mutual respect อยู่ระหว่างสองคนนี้     เราชอบแคแรคเตอร์ของคุณคนเขียนที่นำเสนอออกมานะ  ตุ๊ดแบบอ้น   เด็กเวรแบบเติ้ล  จูนิเบียวแบบพี่ป้อง  เถื่อนรักน้องแบบพี่ตั้ม  ที่มาจากเรื่องอื่นเช่น ดราม่าควีนแบบน้องต้น  อิลุงพระเอกส้มหล่นอย่างพี่ชัช  กะเทยแบบน้องเมษา  อิลุงหื่นบทน้อยขโมยความเด่นอย่างพี่เอก  หนุ่มๆในแวดวงน้องต้นทุกคน(อิกากโค่ยังอย่างฮาเลย)

ตอนแรกกะจะเข้ามาตามอ่านเมนท์อย่างเดียวเพราะซื้ออีบุ๊ค อ่านจบแล้ว  แต่ความสนุกอยุ่ที่ได้ร่วมเมาท์มอยด้วยกัน   เราอ่านจบแล้วเรารักทุกคนมากๆ    อยากเมาท์ถึงศักยภาพที่จูนิเบียวของเราสามารถไต่ไปถึงได้    :ling1:

"อินางน้อย!" เดี๋ยวนะ ฮ่าๆ ใช่เลย เติ้ลนี่ละอองคำมาเองรึเปล่า? ฮ่าๆ
Mutual respect ดีใจที่มีคนมองความสัมพันธ์ระหว่างป้องกับอ้นออก อาจจะเพราะอ่านจบแล้วด้วยมั้ง เลยรู้ว่าพี่ป้องรักอ้นขนาดไหน อิๆ
รอเม้าศักยภาพจูนิเบียวป้องด้วยกันนะคะ
ป.ล. คนแต่งลืมโค่ไปแล้วล่ะ... โค่มันน่าสงสาร มนุษย์ที่ถูกลืม นอยซ์กับถังข้าวยังน่ารักกว่าอีก  :laugh:


คือดีงามอ่ะอิพี่ป้อง
จบได้สวยงานมากนะสำหรับเรา
ยังงงๆกะเว็ปอยู่ยังไม่ได้ซื้อเบย

ไม่เป็นไรจ้า มี 2 เว็บล่ะ ฮ่าๆ
ยังไงก็เข้ามาคุยกันเรื่อยๆ ได้น้า ยังคงอัพไปเรื่อยๆ จ้า


ก็นะ  น้องป้องน่ะ ขี้งุงงิ้งเกิณไป ยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่กับเขาสักที หวังว่าเรื่องในคราวนี้จะทำให้ตัวเองเป็นผู้ใหญ่ขึ้นบ้าง

ทั้งคู่อ่ะค่ะ มันต้องหัดโตกันทั้งคู่ ไม่งั้นไปไม่รอด  o13


โอ้โห...มาม่าชามนี้นี่จะทำให้จดจำรสชาติมันไม่อีกนาน ทั้งพิเศษใส่ไข่ #เพิ่มตับ ที่สำคัญ...มันทำให้ปากพองเลย แบบน้ำตาก็จะมาแต่ไม่ไหล มันจุกๆอยู่

สรุป...มาม่าชามนี้เป็นจุดเกิดเหตุ นิสัยไม่ดีเลยนะมาม่าทำให้เรื่องเศร้า แต่เราก็ยังอยากกินมาม่าชามนี่ไปอีกเรื่อยๆเลยนะ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ถ้ามาม่าเรื่องนี้เศร้า เอามาม่าแบบอีกเรื่องมั้ย? มาม่าตอนจบที่ทำเอาคนอ่านเงิบกันไปทั้งแถบ! ฮ่าๆ  :laugh:


หือสมอีเติ้ล  หนีไปไกลๆพี่ป้อง ฮึ

ที่เค้าจะไปแล้วทำมายื้อ เพื่ออเไรมิทราบเกล้าหึ

แต่อย่าไปทำร้ายอ้นมากนะป้อง รักกันดีๆละกัน อ้นก็ออกจะเป็นคนดี้ดี

ปรบมืออ

 :impress2:


อะไรยังไงๆๆๆๆๆๆ

ก็อย่างที่เห็นอ่ะค่ะ  :a5:


ออฟไลน์ nsai.ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 412
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-2
มาแล้วหรือเปล่า...หรือยังไม่มาน้า รอออ~

ออฟไลน์ AI.NoR

  • เกรียน&กวนตีน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-6
    • AzureIce

คนเขียนจบแล้วจริงๆเหรออออ จะบอกว่าชอบอ้นมากอ่ะ
อยากให้มีตอนต่อของสองคนนี้จัง ชอบจริงๆนะ  :impress2:

ส่วนเติ้ล ไปคู่กับคนอื่นดีก่า ให้มีใครสักคนที่จะมาดัดนิสัยเติ้ลได้อ่ะ
ติดตามตอนต่อไปนะคะ

จะบอกว่าชอบจังที่ออกมาเป็นแบบนี้ 55555 :laugh:

แล้วจะให้เสกใครมาคู่กับเติ้ลละเนี่ย?  o22


ไม่ได้ไลค์ค่ะ เราชอบวายแต่ไม่เปิดเผย5555

ไลค์ไม่ได้เดี๋ยวที่บ้านรู้ กรี๊ด

เดี๋ยวรอเงินเดือนมาเค้าจะอุดหนุนน้า555


โถเติ้ล หวงก้างไม่เลิก

ไลค์เค้าไม่ได้แอบสอดส่องเค้าบ่อยๆ ก็ได้นะ  :-[

เค้าเข้าใจเรื่อง "หลุมดำ" ดี เด็กยุคหลุมดำกระทรวงไดโนเสาร์เลยค่ะ ตอนนั้นสาววายหลายคนก็น่ารังเกียจจริงๆ นั่นแหละคนเลยมองพวกเราไม่ดี  แต่ตอนนี้สิ สื่อเสรี คนเราทำตัวตามใจชอบกว่าเคย "แร๊งส์!" คือเรื่องปกติของคนในสังคม เฮ้อ...
 :hao4:


ในที่สุด  ทีมตุ๊ดก็วิน    โฮ๊ะๆๆๆๆ  #ทีมตุ๊ด  ตุ๊ดก็ฟิตนะฮ้าาา

น่ารักจังเลย ฮ่าๆ ชอบคนนี้อ่ะ  :กอด1:


ไปสอย e-book มาอ่านจนจบไปแล้วค่ะ เห็นคนเขียนพูดถล่มตนซะน่าสงสารเลย งานของคุณazurice เขียนดีมากเลยนะคะ มันสะท้อนความเป็นคนธรรมดาจริงๆแบบทีนิยายเรื่องอื่นไม่ค่อยทำกัน ตอนแรกคลิกเข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องแปลกดี เจอนิสัยพี่ป้องกับเติ้ลเข้าไปถึงกับติดหนึบกว่าเดิม เพราะตอนแรกคิดว่าเรื่องคงไม่มีสาระอะไร อ่านไปไม่ถึงบทคงต้องกดปิดเพราะเบื่อพล็อตซ้ำๆแบบเรื่องอื่นแน่ๆ แต่กลายเป็นว่าเจอวิธีดำเนินเรื่องแบบแปลกแหวกแนวแบบนี้เลยอ่านต่อ ลุ้นต่อจนจบ ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ออกมานะคะ ปล. ตอน#ไม่หึงนี่ฟินมากจีจี

ง่ะ... #ถล่มตนซะน่าสงสาร เค้าไม่ได้โอเวอร์เล่นใหญ่น้า  :hao5:
ไงดีอ่ะ ... เราเขียนนิยายไม่เก่งจริงๆ ค่ะ ความสามารถด้านภาษาห่วยมากเมื่อเทียบกับคนอื่นในสมาคมเล็กๆแห่งนึง ภาษาเราไม่สละสลวย เรื่องนี้เป็นจุดอ่อนของเราเลย ก็ได้แต่พยายามปรับกันไป แต่ในเรื่องของความแปลก อะไรบ้าๆ เรื่องพิลึกๆ นี่ยอมรับว่าพกมาเต็มค่ะ แหะๆ
ถ้าพูดว่าเราเขียนนิยายเก่ง อันนี้ F ค่ะ แต่ถ้าพูดว่านิยายของเราประหลาด อันนี้ T ค่ะ ส่วนว่าสนุกมั้ย ก็ต้องให้คนอ่านตัดสิน  :mew2: 
เรารู้สึกว่านิยายเรามีคนชอบก็จริง บางคนถึงกับกรี๊ดชอบมาก แต่มันก็เป็นส่วนน้อยในสังคมวาย คนไม่ค่อยอ่าน ส่วนใหญ่ก็ยังชอบอะไรพิมพ์นิยมตลาดๆ หรือตามอ่านนักเขียนดังๆ แบบนั้นมากกว่า คนที่ชอบสไตล์แบบนี้เป็นส่วนน้อยอ่ะค่ะ มันไม่ช่างฝันเลยไม่ค่อยฟิน มันไม่หวานมุ้งมิ้งให้คนกรี๊ดจิกหมอน มันเป็นนิยายแนวเอาความจริงมาเล่า ซึ่งเราก็รู้ตัวนะคะเลยได้แต่ทำใจ เหอๆ
แต่ยังไงก็ขอบพระคุณนะค้า  :pig4:


อ่านตอนนี้รู้สึกว่าอ้นน่ารักอ่ะ อิอิ (จากที่เคยหมั่นไส้นาง แหะๆ)
จบภาคนี้แบบมาม่าอืดๆ กันเลยทีเดียว ถึงขั้นย้ายหนี T^T
รอตอนต่อไปน้า

 :laugh3: เค้าบอกแล้วว่าอ้นก็มีมุมน่ารัก เห็นมั้ย พยายามเชียร์มาตั้งแต่ต้นเรื่อง อิๆ


มีแฟนแล้วกุ๊กกิ๊กกันน่ารักดีจัง ร่วมกันทำสิ่งที่ต่างก็ชอบ

ป้องกับอ้นก็มีความสุขตามประสาแฟน ถึงจะยังไม่ได้รักกัน

ค่า  :impress2:
พี่ป้องไม่โสดหรอกค่ะ เดี๋ยวพี่แกก็มีเมีย  o18


รู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูกที่ป้องเลือกได้ซะที

หน่วงมาหลายตอนละ  ไมเติ้ลวนแต่เรื่องเบสท์  ทั้งๆ ที่เขาไม่เอาเติ้ลแล้ว

สมใจอ้นละ  ที่ทำดีด้วยมาตลอด  ผลสุดท้ายก็ได้พระเอก

ต่อไปรอดูเติ้ลว่าจะทำยังไง   อิอิ

ขออภัยที่ความสามารถในการแต่งนิยายของเราห่วยแตกจนคนอ่านอ่านแล้วตีความได้ว่าเติ้ลยังคิดวนเวียนอยู่กับเบสท์ทั้งๆที่เค้าไม่เอาเติ้ลแล้ว

ขอโทษค่ะ  :o12:


มาแล้วหรือเปล่า...หรือยังไม่มาน้า รอออ~

มาแล้วนะ รออ่านได้เลย ฮ่าๆ  o13





จบไปแล้วสำหรับภาคแรก #ไม่ฟิต

แหม ปกติยอดเฉลี่ยจะมีคนกด + เป็ดในแต่ละตอนให้ราวๆ 14 เหลือ 11 ฮ่าๆ
แถมจากคะแนนส่วนตัว 65 อยู่ดีๆ ในตอนเช้า ตอนเย็นเหลือ 63 เท่านั้น! ...
นี่แค้นกันมากขนาดกดลบคะแนนส่วนตัวกันเลยเหรอ เอิ้กๆ ทั้งๆ ที่ช่วงนี้เค้าไม่ได้โผล่ไปไหนนอกจากกระทู้นิยายเลยนะ ไม่อยากจะคิดว่าเป็นฝีมือพวกโรคจิตที่ไม่รู้จงเกลียดจงชังเรามาจากไหนคอยกดลบคะแนนเราเล่นหรอก เราก็อยู่ของเราสงบๆ ในกระทู้นิยายตัวเองแท้ๆ

มันก็ทำให้คิดนะว่าสไตล์นิยายเรานี่คนไม่ค่อยปลื้มจริงๆ วิเคราะห์จากปฏิกิริยาที่ได้รับกลับมานั่นแหละ
แต่ยังไงก็ขอบคุณมากสำหรับคนที่คอยกดคะแนนโหวต + ให้ตัวเสมอ เวลาอัพนิยายทีไรคุณผู้ใจดีคนนั้นก็จะคอยกดบวกคะแนนให้เราทุกครั้ง แล้วก็ขอบคุณคนที่คอยบวกเป็ดในนิยายในแต่ละตอนด้วย ขอบคุณมากค่ะ อัพทีก็ยอดวิวขึ้นหลายร้อยแต่มีคนชอบอยู่แค่นั้นแหละ 10 กว่าคน เวลาคนเม้นในแต่ละตอนก็ราวๆ นั้นแหละ 20 คน นานๆ ทีจะมีหน้าใหม่โผล่มาให้ชื่นใจ ส่วนใหญ่ก็คนคุ้นเคยเจ้าเดิม
#นิยายมันถึงขายได้แค่20เล่มไงตัวเอง!

ดีใจที่อย่างน้อยๆ ยังมีคนชอบ คนที่ชอบก็ช่วยเม้นให้กำลังใจ ขอบพระคุณทุกคนมากค่า โดยเฉพาะทั้งสี่ท่านที่เม้นและกดเรตให้ใน MEB ดีใจมากๆ
สถิติพวกนี้ไม่สำคัญหรอก มันก็แค่กำลังใจสำหรับความฝันของนักเขียนมือใหม่อย่างเรา มันเอาไว้ประเมิณคุณค่าของตัวเองอ่ะค่ะ ถ้าความฝันของเรามันด้อยค่าสุดท้ายวันนึงเราก็คงบอกตัวเองให้เลิกฝัน
ทุกคนเชียร์ป้องให้เดินออกมาจากชีวิตเติ้ล ถ้าวันนึงเราตัดสินใจแบบเดียวกับป้อง คงไม่ว่ากันเนอะ?

สำหรับรางวัล ก็มีหลายคนที่เม้นโดนใจนะ ลำบากใจมาก
จริงๆเรารัก คุณ manutty มาก เม้นทีไรฮาตลอด จัดเต็มสุดๆ คอยตามเม้นบ่อยๆ อยากแจกรางวัลมากๆ
มีอีกหลายคนที่เม้นโดนใจ คือเม้นได้ดูมีสติ มีความคิด เม้นแบบที่เราชอบ อย่างคุณ [ x ]-SayHi เค้าเคยอยู่รอตอนเราย่องมาอัพนิยายตอนอึดๆ ด้วย อุตส่าห์รอกัน น่ารักมากๆ
ขาประจำที่ตามมาจาก #พี่เทพน้องดาว ก็ด้วย หลายคนเลย เราจำพวกคุณได้นะ แล้วอยากบอกว่า เดี๋ยวได้ไปเจอกันในนั้นแน่!

ตอนแรกที่ลงนิยายเรื่องนี้คนเยอะมากกกก..... แต่แล้วเค้าก็คงเผ่นเพราะมันไม่ใช่อะไรอย่างที่เค้าคาดหวัง มันไม่ฮา ไม่ได้ทดสอบความฟิตกันบ่อยๆ มันดราม่าจริงๆ เหมือนชื่อตอนแรกที่เราลง #เราไม่เคยโกหก
เพื่อหาผู้ชนะ เรากลับไปไล่อ่านคอมเม้นท์ตั้งแต่หน้าแรกนะเออ ฮ่าๆ  :-[


แม้จะมีคนหายไป แต่มีคนนึงไม่ได้หายไปไหน เค้าอยู่กับเรามาตลอด  เราขอตอบแทนน้ำใจเขา  :L2:
เราขอมอบรางวัลอีบุ๊กให้กับคุณ ❣☾月亮☽❣ ค่ะ  :กอด1:
สามารถเลือกได้นะคะว่าจะเอาโค้ดจากเว็บ MEB หรือ OokBee ซื้อแล้วหรือยังไม่ซื้อก็ไม่เป็นไรค่ะ จะเอาโค้ดไปอ่านเองหรือแจกต่อก็ได้ เรายังยืนยันจะให้ค่ะ #เราอินดี้


นักอ่านคนไหนน่ารัก เราจะจดจำไว้แน่นอนค่ะ
ตอนนี้อาจจะยังไม่สามารถตอบแทนบุญคุณทุกคนได้หมด แต่ในอนาคตถ้าทำได้จะขอทดแทนพระคุณทุกคนแน่นอนค่ะ รอเรื่องนั้นพิมพ์ก่อนนะ น่าจะมีอะไรเล็กๆ น้อยๆ สำหรับแฟนๆ ที่น่ารัก


ป.ล. เกมแจกอีบุ๊กในเฟซยังไม่หมดเขตน้า https://www.facebook.com/AZI824 มีคนตอบอยู่4คนเองตอนนี้  :sad4:


เอาล่ะ ไปอ่าน ภาค2 ภาค #ไม่รัก ดีกว่าเนอะ พล่ามเยอะละ

ออฟไลน์ AI.NoR

  • เกรียน&กวนตีน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-6
    • AzureIce
     ผมจะทำยังไงดี ผมทะเลาะกับคนสำคัญในชีวิตผม

     เค้าสำคัญสำหรับผมมาก แต่ผมเองก็ไม่รู้ว่าเค้ามีฐานะไหน ผมรู้เพียงแต่ว่าผมขาดเค้าไม่ได้


     แต่ตอนนี้เค้าจากผมไปแล้ว




     “พี่ป้องไปแล้ว” สองวันก่อนผมคิดแบบนี้ แต่วันนี้ผมรู้สึกว่า “พี่ป้องไปแล้วจริงๆ”

     พักหลังพี่ป้องไม่ค่อยอยู่ติดห้องเหมือนเคย บางวันก็ไม่กลับ แต่ผมไม่กล้าถามเพราะผมยังงอนพี่ป้องอยู่ ผมรอให้พี่ป้องมาง้อแต่พี่ป้องไม่กลับมาหาผมเลย

     ทำไมพี่ป้องไม่กลับมาหาผม? เมื่อก่อนไม่ว่าผมจะงี่เง่าแค่ไหนสุดท้ายพี่ป้องก็จะยอมง้อผมก่อนแท้ๆ

     ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าทำไมพี่ป้องไม่ง้อผมเหมือนเคย เพราะพี่ป้องมีแฟน

     ทำไมพอผมได้ยินว่าพี่ป้องมีแฟนมันถึงได้เจ็บกว่าตอนที่ถูกพี่เบสท์บอกเลิกอีก?

     หรือผมจะรักพี่ป้อง?

     ไม่ใช่หรอกผมจะรักพี่ป้องได้ยังไง ผมไม่ได้รู้สึกกับพี่ป้องเหมือนที่ผมรู้สึกกับพี่เบสท์ พี่ป้องเหมือนคนในครอบครัวของผมมากกว่า เป็นคนที่ผมเคยคิดว่าต่อให้ผมเอาแต่ใจแค่ไหนเค้าก็จะให้อภัยผมเสมอ คนที่ผมคิดว่าเค้าจะไม่จากไปไหน

     แต่เค้าไปแล้ว ในที่สุดทุกคนก็ทิ้งผม!

     พี่ป้องโกหก! สัญญาแล้วแท้ๆ ว่าจะไม่ทิ้งผม คำพูดพี่ป้องเชื่อถือไม่ได้ ไม่แน่ที่เคยบอกว่ารักผมก็อาจจะไม่ได้รักจริงดังปากว่าก็ได้ พี่ป้องไม่เห็นจะเคยเอาใจใส่อะไรผม ไม่เคยทำอะไรหวานๆ ให้ ไม่รู้แม้กระทั่งว่าผมชอบอะไร ไม่เคยเอาใจหรือเทคแคร์ผมเหมือนที่พี่เบสท์ทำ พี่ป้องไม่เคยแสดงออกเลย ... แล้วผมจะเชื่อได้ยังไงว่าพี่ป้องรักผมจริงๆ

     แต่ทำไมพอคิดว่าพี่ป้องอาจจะไม่ได้รักผมจริงๆ แล้วผมถึงได้ใจหายแบบนี้?


     กี่คืนแล้วไม่รู้ที่ผมต้องอยู่คนเดียวแบบนี้ ช่วงนี้เป็นช่วงสอบแต่ผมกลับไม่มีสมาธิเลย เสื้อผ้ากับข้าวของๆ พี่ป้องค่อยๆ หายไปทีละอย่างสองอย่าง ผมเดาว่าพี่ป้องต้องแอบมาเอาของตอนที่ผมไม่อยู่ห้องแน่นอน ผมอยากโดดเรียนมารอพี่ป้องชะมัดแต่ปีสองมีตารางแน่นไม่เหมือนปีสี่อย่างพี่ป้อง ผมอยากคุยให้รู้เรื่อง ทำไมพี่ป้องหนีไปแบบนี้วะ!

     พี่ป้องบอกจะไปค้างห้องแฟน แต่ทำไมพี่ป้องไม่กลับมา นี่เค้าไม่เรียกว่าไปค้างแล้ว ทำอย่างกับจะย้ายไปอยู่ถาวร แล้วที่สำคัญข้าวของทุกชิ้นที่ทยอยหายไป มันไม่เคยกลับมาวางที่เดิมของมันอีกเลย

     พี่ป้องจะทิ้งผมไปจริงๆ ใช่มั้ย?

     ทำไมพี่ป้องใจร้ายแบบนี้ เค้าจะไม่แม้แต่มาลาผมหน่อยเหรอ

     พี่ป้องจะลบตัวตนหายไปเงียบๆ แบบนี้จริงเหรอ? ยิ่งหายไปผมยิ่งนึกถึงเค้า ทำไมกัน?

     ผมคิดถึงพี่ป้องชะมัด!


     ในที่สุดห้องนี้ก็ไม่มีข้าวของๆ พี่ป้องเหลืออยู่นอกจากแก้วกาแฟที่ผมซื้อใช้คืนให้พี่ป้องเพราะทำของเก่าแตกไป พี่ป้องทิ้งมันเอาไว้ไม่ยอมเอาไปด้วย

     ทันทีที่ผมเห็นมันวางสงบนิ่งบนชั้นคว่ำจานอย่างโดดเดี่ยวแล้วผมก็ร้องไห้ออกมา ผมไม่เหลืออะไรที่เกี่ยวข้องกับพี่ป้องอีกแล้ว เค้าหายไปจากชีวิตผมแล้วจริงๆ

     ผมไม่เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพราะรู้ดีว่าไม่มีอะไรเหลืออยู่ตั้งแต่อาทิตย์ก่อน ขนาดชามบิ่นๆ พี่ป้องยังเอาไปแต่ทำไมถึงทิ้งแก้วใบนี้ไว้ล่ะ พี่ป้องจะตัดผมออกจากชีวิตจริงเหรอ? ผมถูกพี่ป้องเกลียดแล้วใช่มั้ย?

     ผมไม่เคยอยากให้พี่ป้องเกลียดผมเลย


     ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมอายพี่ชาย ผมทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะทำยังไงเพราะผมกลายเป็นเกย์ แถมผมยังนอนกับเพื่อนสนิทเค้า ผมกลัวพี่ตั้มรับไม่ได้ ผมกลัวพี่ตั้มจะโกรธผม ในขณะเดียวกันผมก็กลัวความรักของพี่ตั้ม ถ้าพี่ตั้มเข้าใจผิดเรื่องของผมกับพี่ป้องจะทำยังไง ผมกลัวพี่ตั้มทำร้ายพี่ป้อง แต่ผมคิดไม่ถึงว่าพี่ตั้มจะร่วมมือกับพี่ป้องทำร้ายพี่เบสท์ ถึงพี่เบสท์จะทำลายผมแต่พี่ตั้มก็ไม่ควรทำร้ายเค้าด้วยวิธีทารุณแบบนั้น มันโหดร้ายเกินไป!

     ตอนนี้ผมอาจจะโล่งอกที่พี่ตั้มไม่ทำอะไรพี่ป้อง แต่ยังไงความโหดเหี้ยมของพี่ชายผมก็ยังน่ากลัวอยู่ดี ผมกลัวใจพี่ตั้ม ตอนเด็กๆ ผมเคยคิดว่ามันเท่ แต่คนเราจะอยู่ในโลกสีเทาไม่ได้ ผมอยากให้เค้าเลิกใช้ชีวิตแบบนี้ ผมไม่อยากให้มีอะไรเกิดขึ้นกับพี่ชายผม เรื่องพี่เบสท์ทำให้ผมโกรธเค้าจนไม่อยากโทรหา ไม่ยอมรับโทรศัพท์ด้วย แต่ตอนนี้ผมไม่เหลือใครแล้ว ผมเหลือแต่พี่ตั้มคนเดียว เพราะพี่ป้องทิ้งผมไปแล้ว

     มีแต่พี่ตั้มคนเดียวที่ผมร้องไห้ด้วยได้ และถ้าจะมีใครพาพี่ป้องกลับมาหาผมได้คนๆ นั้นอาจเป็นพี่ชายผม

     “พี่ตั้ม ฮือๆ”

     “ตัวเล็กเป็นอะไร!”

     “พี่ป้องไปแล้ว! พี่ป้องเค้าไม่อยู่แล้วพี่ตั้ม เค้าทิ้งผม”

     การที่พี่ชายผมเงียบทำให้ผมรู้สึกว่าเค้ารู้เรื่อง

     หรือพี่ป้องจะบอกพี่ตั้ม? แล้วทำไมเค้าไม่บอกอะไรผมซักคำ! ถ้าเค้าจะโทรไปหาพี่ชายผมได้แล้วทำไมถึงไม่พูดอะไรกับผมบ้าง ผมรอเค้าอยู่ตรงนี้แท้ๆ

     แค่คิดว่าพี่ป้องเกลียดผมแล้วผมก็ทนไม่ไหว พี่ป้องเกลียดผมแล้วจริงๆ

     “พี่ตั้มรู้อยู่แล้วใช่มั้ย พี่ป้องพูดอะไรกับพี่รึเปล่า? ทำไมพี่ไม่บอกอะไรผมเลย!”

     ความสิ้นหวังทำให้ผมร้องไห้

     “ตัวเล็กใจเย็นๆ นะ”

     “พี่รักผมหรือรักเพื่อนมากกว่ากัน!”

     “เติ้ล ฟังพี่นะ พี่รักเติ้ลที่สุดในโลก ป้องเองก็รักเติ้ลนะ แล้วเติ้ลรักป้องรึเปล่า?”

     น้อยครั้งที่เค้าจะเรียกชื่อผม คราวนี้แม้แต่พี่ตั้มก็ไม่ช่วยผมงั้นเหรอ?

     “ผม...”

     “พี่เองก็มีส่วนผิดที่พี่ไม่เคยว่าอะไรตัวเล็ก ความจริงแล้วพี่ควรจะห้ามเราสองคนแต่พี่ยอมปล่อยเพราะพี่อยากให้ป้องดูแลตัวเล็ก ถ้าจะมีผู้ชายคนไหนที่พี่ไว้ใจให้ดูแลตัวเล็กแทนพี่ๆ ก็ขอเลือกป้อง”

     “นั่นไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ซะหน่อย!”

     ผมโทรมาฟ้องเรื่องที่พี่ป้องทิ้งผมไปนะไม่ใช่เรื่องรักหรือไม่รัก!

     “เกี่ยวสิ ตัวเล็กรู้มั้ยตั้งแต่รู้จักกันมาป้องมันไม่เคยชอบใครเลยนะ แต่ป้องมันรักตัวเล็ก แล้วตัวเล็กรู้สึกยังไงกับมัน?”

     “ผมไม่รู้”

     เพราะผมไม่รู้ผมถึงได้สิ้นหวังอยู่นี่ไง ผมไม่รู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับพี่ป้องกันแน่ ผมไม่กล้าพูดว่ารักหรอกเพราะมันไม่เหมือนที่ผมเคยรักพี่เบสท์ ผมรู้แค่ว่าผมไม่อยากให้พี่ป้องเกลียดผม ผมขาดพี่ป้องไม่ได้

     “ป้องมันเป็นพวกชอบหนีความจริงตัวเล็กก็รู้ อะไรที่ทำให้มันเจ็บมันจะตัดสิ่งนั้นออกไปจนเย็นชา ป้องมันรักตัวเล็กมาก พอมันผิดหวังมันก็เลยหนีไปแบบนี้”

     “ผมทำอะไรให้เค้าผิดหวัง! ผมไม่เคยให้ความหวังเค้าซะหน่อย”

     “อ่าๆ โอเค เอาเป็นว่าป้องมันกลัวตัวเล็กเกลียดมันมั้ง ยิ่งอยู่ด้วยกันแล้วมีแต่เรื่องทะเลาะป้องมันคงไม่อยากเถียงกับตัวเล็กอีก”

     ผมไม่ได้เกลียดพี่ป้องซักหน่อย ... แต่พี่ป้องคงเกลียดผมแล้วแน่ๆ

     “ตัวเล็กต้องให้เวลามันซักพักนะ ต้องให้เวลามันทำใจพักนึง เดี๋ยวถ้ามันกลับมาตอนปิดเทอมพี่จะล็อคคอมันไปหาตัวเล็กดีมั้ย?”

     ถ้าพี่ชายผมพูดแบบนี้ก็แปลว่าพี่ป้องจะไม่กลับมาหาผมแล้วจริงๆ พี่ป้องจงใจหนีผม

     “แปลว่าพี่ป้องเค้าจะไม่กลับมาแล้ว? ผมจะไม่ได้เจอพี่ป้องอีกแล้วเหรอพี่ตั้ม”

     “ตัวเล็กเรียนอยู่ที่เดียวกันก็ไปหามันสิ เดี๋ยวกลับบ้านก็เจอกันแล้ว”

     “เค้าแอบมาเอาของตอนที่ผมไม่อยู่ เค้าไม่อยากเจอผมถึงขั้นนั้นแล้วผมไม่กล้าไปหาหรอก”

     พี่ป้องทำกับผมแบบนี้แล้วผมไม่กล้าไปตามตื้อเค้าหรอก ผมละอาย

     “ตัวเล็กอยากเจอป้องเหรอ?”

     ผมอยากเจอพี่ป้องจะตาย!

     “เค้าไปโดยไม่พูดอะไรเลย บอกว่าจะไปค้างห้องแฟน แล้วก็หายไปตั้งแต่ตอนนั้น เค้าคงเกลียดผมแล้วอ่ะพี่ตั้ม”

     “ตัวเล็ก ตัวเล็กรักป้องรึเปล่า?”

     “ผมไม่รู้! ถ้าผมรู้ผมจะอึดอัดแบบนี้มั้ย ทำไมอ่ะ ผมก็แค่อยากอยู่กับพี่ป้องเหมือนเดิมผมผิดด้วยเหรอ!”

     “ป้องไม่ใช่คนมักง่ายนะตัวเล็ก ตัวเล็กจะให้มันเป็นทุกอย่างไม่ได้ ตัวเล็กต้องถามใจตัวเองแล้วว่าจะให้ป้องเป็นแค่พี่ชายหรือจะเอาจากมันเกินกว่านั้น ถ้าตัวเล็กรักป้องพี่จะช่วย แต่ถ้าตัวเล็กไม่รักมัน พี่ขอช่วยเพื่อนนะ ตัวเล็กก็รู้ว่าคนอกหักมันทรมาน”

     ผมถูกพี่ตั้มดุจนได้ แม้แต่พี่ชายยังไม่เข้าข้างผม พี่ป้องก็หนีผมไปแล้ว ผมไม่เหลือใครแล้วจริงๆ


     ผมกลุ้มใจกับความรู้สึกเรื่องรักไม่รักทั้งๆ ที่สอบ ในหัวผมมีแต่เรื่องของพี่ป้อง

     ที่ผ่านมาผมไม่กล้าไปหาพี่ป้องที่คณะเพราะมันไม่ปกติ ผมเลือกที่จะรอพี่ป้องอยู่ที่ห้อง หวังว่าวันหนึ่งพี่ป้องจะกลับมาเหมือนเดิม ผมอยากให้มันกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนที่ผมได้อยู่กับพี่ป้องทุกวัน แต่พอพี่ตั้มพูดผมก็อยากไปหาพี่ป้องขึ้นมา

     ผมไม่อยากไปที่คณะของพี่ป้องก็เลยไปเฝ้าที่โรงอาหารกลางแทน แต่ผมไม่เคยเจอพี่ป้องอีกเลย สุดท้ายก็ต้องไปเตร็ดเตร่หน้าคณะพี่ป้องจนได้

     แต่แล้วผมก็เห็นพี่ป้องกับตุ๊ดคนนั้น เค้าสองคนยิ้มให้กัน!

     พี่ป้องยังไม่เคยยิ้มแบบนั้นให้ผมซักครั้งเลย! พี่ป้องหัวเราะกว้างแถมยังโอบไหล่กัน ตอนผมเป็นแฟนกับพี่เบสท์ผมยังไม่เคยทำประเจิดประเจ้อในที่สาธารณะเลยนะ สงสัยจะกอดกันจนชินละสิท่า!

     ผมรู้ว่าผมโกรธพี่ป้อง แต่ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงโกรธ ผมอิจฉาตุ๊ดคนนั้น แต่ทำไมผมต้องอิจฉาเค้าด้วยผมไม่เข้าใจ!

     แล้วทำไมน้ำตาผมถึงไหลไม่ยอมหยุด?

     ในขณะที่ผมคิดถึงพี่ป้องและเครียดที่เราทะเลาะกัน แต่พี่ป้องกลับใช้ชีวิตเฮฮาตามปกติและลืมผม

     พอคิดว่าตัวเองถูกพี่ป้องลืมจนไม่เหลือความสำคัญในใจแล้วผมก็ทนไม่ไหวร้องไห้ออกมา

     ผมไม่ใช่คนสำคัญของพี่ป้องแล้ว!

     ผมพึ่งรู้ว่าตัวเองอยากเป็นคนสำคัญของพี่ป้องมากแค่ไหน แต่ผมสูญเสียตำแหน่งนั้นไปแล้ว

     ผมเดินต่อไม่ไหวจนต้องย่อตัวลงซบหน้ากับหัวเข่าร้องไห้เงียบๆ อยู่ข้างกำแพง ผมร้องไห้อยู่นานจนปวดหัวเพราะทำยังไงน้ำตาก็ไม่ยอมหยุด

     ผมรู้แล้วว่าน้ำตาคนเราเช็ดหัวเข่าได้ยังไง


     ผมไม่รู้แล้วว่าวันนี้วันอะไร เมื่อวานผมไปสอบ แต่เท่าที่ถามเพื่อนวันนี้ไม่มีสอบ ผมน่าจะเหลือสอบอีกหนึ่งวิชา แต่จำวันไม่ได้ เกรดปีสองของผมคงร่วงกราว ถูกแม่ว่าแน่ๆ มีแต่เรื่องงี่เง่าทั้งเทอมหนึ่งและเทอมสอง แต่ช่างแม่ง! ผมอาจจะซิ่วไปเรียนที่อื่นจริงๆ ก็ได้

     ผมไม่มีอารมณ์ลุกจากที่นอนก็เลยพลิกไปพลิกมา คิดถึงเสียงเคาะคีย์บอร์ดกับเสียงไถขาเก้าอี้จัง เมื่อก่อนพี่ป้องไม่เคยสนใจผมเลย ต่างคนต่างอยู่จะทักทายกันซักคำก็ไม่มี ขนาดสนิทกันแล้วพี่ป้องก็ยังทำตัวเหมือนเดิม ไม่เคยเดินมาดูหรือปลุกผมเวลาตื่นผิดเวลา คนรักกันที่ไหนเค้าทำกันอย่างนี้ ผมถึงไม่เชื่อว่าพี่ป้องรักผมไง

     “ก๊อกๆ”

     มีคนเคาะประตู!

     พี่ป้อง!

     ผมรีบไปเปิดประตูเพราะแอบหวังไว้ว่าจะเป็นพี่ป้อง

     ใช่พี่ป้องจริงๆ ด้วย!

     พี่ป้องตัวเป็นๆ ยืนอยู่หน้าประตู!

     “ขอเข้าไปหน่อย พี่มีเรื่องจะคุยด้วย”

     ผมรู้สึกดีใจที่สุดในชีวิต พี่ป้องกลับมาแล้ว!

     “ก็เข้ามาดิ ลืมเอากุญแจมารึไงพี่”

     ผมยิ้มให้พี่ป้องแต่พี่ป้องกลับไม่ยิ้ม ทำไมพี่ป้องต้องทำหน้าอึดอัดแบบนั้นด้วย?

     “พี่เอาคีย์การ์ดกับกุญแจมาคืน”

     “หมายความว่าไง!”

     “เออนี่แหละที่จะมาคุย”

     พี่ป้องเดินเข้ามาในห้อง เค้านั่งลงบนเตียง หยิบซองจดหมายออกมาจากเป้ยื่นให้ผม

     “อะไร?”

     “ค่าเช่าส่วนของเดือนที่แล้วกับเดือนนี้แล้วก็เดือนหน้า”

     ลางสังหรณ์บางอย่างบอกผมว่าอย่ายื่นมือออกไปรับ

     “เติ้ลต้องหาคนมาแชร์ห้องใหม่นะ พี่ย้ายออกแล้ว พี่รู้ว่ามันกะทันหันพี่เลยช่วยให้เดือนนึง แต่หลังจากนั้นถ้าเติ้ลหาคนมาหารไม่ได้เติ้ลต้องจ่ายเต็มนะ”

     “ทำไมอ่ะ? แล้วพี่จะไปอยู่ไหน? พี่จะไปแชร์ห้องกับแฟนเหรอ?”

     พี่มาหาผมเพื่อจะพูดเรื่องนี้เหรอ? พี่ไม่คิดถึงผมบ้างเลยเหรอ!

     “เฮ่ยเปล่า!”

     โกหก! ผมรู้นะว่าพี่จะไปอยู่กับเค้า พี่ทิ้งผมไปอยู่กับเค้า!

     ผมรู้สึกเหมือนแก้มตัวเองเปียก น้ำตาผมไหล

     “เติ้ล?”

     “พี่ป้องจะไม่กลับมาจริงๆ เหรอ? พี่จะไม่อยู่กับผมแล้วใช่ป่ะ?”

     “เทอมหน้าพี่ฝึกงานแล้ว มันไกล พี่ว่าจะไปเช่าหอใหม่ใกล้ๆ บริษัท ถ้าทำได้พี่จะเข้าทำงานที่นั่นเลย คนรู้จักพี่พึ่งได้เป็นหัวหน้า เค้ามาชวนพี่ไปทำ”

     “มันก็อีกตั้งเทอมหน้าอ่ะ ทำไมต้องย้ายออกตอนนี้ด้วยอ่ะ พี่จะไปอยู่กับแฟนใช่มั้ยล่ะ?”

     ผมอยากให้พี่ป้องเถียง จะด่าผมเหมือนเมื่อก่อนก็ได้ แต่พี่ป้องกลับรับคำง่ายๆ

     “อืม พี่อยากไปอยู่กับแฟน”

     เหมือนมีก้อนอะไรจุกในคอผม ผมแทบเปล่งเสียงไม่ออก

     “พี่ป้องรักเค้าเหรอ?”

     พอถามจบผมก็สะอื้น ผมรู้แล้วว่าอะไรที่มันขวางผมเอาไว้ “ความรัก” ยังไงล่ะ

     “เออ... ก็รักอยู่”

     ผมรักพี่ป้อง แต่มันสายไปแล้ว

     ผมอยากตะโกนว่าพี่ป้องโกหก ไหนเคยบอกว่ารักผม ทำไมถึงเปลี่ยนใจไปรักคนอื่น ผมไม่เชื่อว่าพี่ป้องจะรักเค้าจริง แต่ผมไม่กล้า สิ่งที่ผมทำเอาไว้กับพี่ป้องทำให้ผมไม่กล้าเถียง ผมกลัวถูกพี่ป้องด่ากลับ

     “พี่ป้องรักเค้าจริงๆ เหรอ?”

     “ก็... ก็รักแหละ มันดีกับพี่มาก ไม่รู้ดิ อยู่กับมันแล้วมีความสุขดีมั้ง”

     จะบอกว่าตอนที่อยู่กับผมไม่มีความสุขงั้นเหรอ? อยู่กับคนอื่นมีความสุขมากกว่าตอนอยู่กับผมงั้นดิ

     ผมสบตาพี่ป้องไม่ไหวแล้ว น้ำตาผมไหลเต็มหน้า!

     “ที่พี่ป้องไปรักเค้าเพราะคิดว่าเค้ารักตัวเองอ่ะ ความรู้สึกนั่นมันไม่ใช่ความรักหรอก พี่อย่าโกหกตัวเองดิ พี่ไปหลอกลวงเค้าแบบนี้มันไม่ดีรู้ป่ะ”

     ผมรู้ว่าผมนิสัยไม่ดี แต่ผมไม่อยากให้พี่ป้องไปรักคนอื่น ความรักของพี่ป้องเคยเป็นของผมแท้ๆ เอาคืนมา!

     “พี่ไม่ได้โกหก มันเป็นคนดีแล้วมันก็รักพี่มาก เค้าบอกว่าให้รักคนที่เค้ารักเราดีกว่า พี่ก็เลยลองพยายามดู”

     เพราะผมไม่รักพี่ป้องใช่มั้ยพี่ป้องถึงได้เลือกเค้า ผมรักพี่ป้องช้าไปเหรอ

     “แล้วพี่ป้องไม่รักผมแล้วเหรอ?”

     ผมถามออกไปจนได้ ผมจะถามทำไมกัน ถ้าเกิดคำตอบมันทำให้ผมเจ็บล่ะ

     “พี่เคยรัก แต่พี่ลืมไปแล้ว เติ้ลก็เป็น... น้องชายของเพื่อนสนิทพี่ อืม ก็รักแบบน้องเพื่อนแหละตอนนี้”

     ไม่มีอีกแล้วพี่ป้องคนที่เคยรักผม ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่พี่ป้องคนที่ผมรู้จัก พี่ป้องคนนั้นจะไม่มีวันยิ้มกว้างขยี้หัวผมเหมือนอ่อนโยนแบบนี้หรอก! คำพูดกับท่าทางอบอุ่นแต่สวนทางกับความรู้สึกในใจผม!

     “พี่ไม่อยู่ก็ดูแลตัวเองอ่ะ อย่าเอาแต่ใจให้มันมากนักนะรู้ป่ะ?”

     ผมตอบไม่ไหวก็เลยได้แต่พยักหน้า ผมได้ยินเสียงขยับตัว แล้วพี่ป้องก็บอกลาผม

     “งั้นพี่กลับก่อนนะ แฟนรออยู่ข้างล่าง”

     “เดี๋ยว!”

     ผมคว้าชายเสื้อพี่ป้องไว้ด้วยความพยายามเฮือกสุดท้าย

     “พี่ป้องลืมแก้วสีเหลืองใบนั้นอ่ะ ไม่เอาไปด้วยเหรอพี่?”

     ผมมองหน้าพี่ป้องเป็นครั้งสุดท้าย รู้ดีว่านี่คือการลาจาก คนอย่างพี่ป้องถ้าหนี ผมคงไม่มีวันตามเจอ ถ้าพี่ป้องไปแล้วพี่ป้องคงไม่มีวันกลับมาหาผมอีก แต่ได้โปรด อย่าทำเหมือนตั้งใจลืมผมแบบนี้!

     “ไม่อ่ะ มันไม่ใช่ของพี่”

     พี่ป้องยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน แต่ผมกลับไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นเลยซักนิด!

     “อะไรที่ไม่ใช่ของๆ พี่ พี่ไม่เอาหรอก”

     พี่ป้องทิ้งท้ายไว้แล้วหันหลังให้ผม เค้าออกจากห้องไปโดยไม่สนใจผมที่ยังยืนอยู่ตรงนี้ นี่คือศักดิ์ศรีของพี่ป้องใช่มั้ย?

     “แต่หัวใจผมเป็นของพี่แล้วนะ”

     พี่ป้องออกห้องไปแล้วเลยไม่ได้ยินที่ผมพูด


     เย็นวันนั้นผมโทรไปร้องไห้เรื่องการอกหักครั้งที่สองที่เจ็บกว่ารักแรกให้พี่ตั้มฟัง พี่ชายผมฟังแล้วรับปากว่าจะส่งเงินค่าห้องมาเพิ่มให้เผื่อว่าผมไม่อยากแชร์ห้องร่วมกับใคร

     ผมรู้สึกเหมือนพี่ตั้มบอกเป็นนัยๆ ผมจะยังมีความหวังได้ใช่มั้ย?

     ผมอยากรอพี่ป้องอยู่ที่ห้องนี้ ไม่อยากให้ใครมาแทนที่ แม้จะรู้ดีว่ามันเลือนราง


     วันเวลาผ่านไปจนลืมเรื่องบาดหมางในอดีต ผมเรียนรู้การใส่หน้ากากปรับตัวเข้ากับคนในคณะ ขยันจนกู้เกรดกลับมาได้ เทอมหน้าผมจะขึ้นปีสี่แล้ว ไม่มีเวลาให้เล่นอีกต่อไป

     แต่บาดแผลในหัวใจผมยังไม่ลบเลือนหาย ทุกครั้งที่ผมกลับไปเยี่ยมบ้านผมมักจะแวะไปหายายพี่ป้องด้วย แต่พี่ป้องไม่ค่อยกลับบ้าน พี่ป้องไม่แม้แต่จะส่งข่าวบอกพี่ตั้ม ยายบอกว่าพี่ป้องพึ่งเข้าทำงาน เลยหาวันหยุดยาวๆ กลับไม่ได้ นานๆ ทีก็จะโทรมาหา คนทำงานแล้วคงยุ่ง แกอยากให้พี่ป้องกลับบ้าน แต่พี่ป้องบอกว่างานของพี่ป้องอยู่ในกรุงเทพแกก็เลยไม่รู้จะทำยังไง

     แตกต่างกับตอนเรียนลิบลับเลย ตอนเรียนเห็นบึ่งกลับบ้านประจำ นี่พี่ป้องเล่นเงียบหายไปจนยายแกน้อยใจว่าพี่ป้องจะหนีมาตั้งรกรากในกรุงเทพทิ้งยายแกไว้ที่บ้านคนเดียว อาจจะเพราะเหตุนี้ด้วยแน่ๆ พี่ป้องเลยไม่ค่อยติดต่อกลับไป ผมก็เลยไม่รู้จะทำยังไงได้แต่รอโดยไม่มีจุดหมาย ขยันไปหายายพี่ป้องบ่อยๆ โดยหวังว่าซักวันอาจจะเจอพี่ป้องที่บ้าน

     ผมคิดว่าจะไม่มีโอกาสเจอพี่ป้องแล้วซะอีก แต่ผมกลับพบพี่ป้องในสถานที่ๆ ไม่คาดคิดมาก่อน ผมอยากไปดูหนังโรงไอแม็ก เลยเข้าเมืองไปห้างใจกลางกรุง หลังๆ ผมไปดูหนังคนเดียวบ่อยจนชิน ไม่ต้องง้อใครแล้ว แต่ปรากฏว่าขากลับผมดันเจอผู้ชายกับผู้หญิงคู่หนึ่งควงกันมา

     ผู้ชายคนนั้นแต่งตัวดีมาก เค้าใส่รองเท้าหนังสีน้ำตาลกับยีนส์ดูลุยๆ แต่ก็เข้ากับเชิ้ตไล่สีฟ้าน้ำเงินพับแขนเป็นลุคหลังเลิกงานที่ทั้งเท่ทั้งสุภาพ ผู้ชายคนนั้นผมยาวจนมัดเป็นหางม้าหลวมๆ ไว้ด้านหลัง ดูแล้วเหมือนนายแบบสุดเท่หลุดออกมาจากนิตยสารแฟชั่น และผู้ชายคนนั้นคือพี่ป้อง!

     “พี่ป้อง!”

     มันช่วยไม่ได้ที่ผมจะเผลอตัวจนตะโกนเรียกหาคนที่รอมาตลอดออกไป และนั่นทำให้ผู้หญิงคนนั้นหันมามองผมสลับกับพี่ป้อง แขนของเค้าคล้องอยู่กับท่อนแขนของพี่ป้องแสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน และนั่นทำให้ผมก้าวขาไม่ออก

     พี่ป้องมองผมเหมือนเซอไพรส์ที่เจอ แต่ผมใจเสียเพราะมันไม่มีทั้งความคิดถึงหรือความเสียใจอยู่ในนั้น ในแววตาของพี่ป้องไม่มีความรู้สึกอะไรเลย

     “มาไงพี่”

     ในที่สุดผมก็เดินเข้าไปหาพี่ป้องแล้วทักทาย

     “พาแฟนมาดูหนัง”

     พี่ป้องกลายเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์ไปซะแล้ว เวลาผ่านไปไม่ถึงปีมีเปลี่ยนแฟนตั้งสองคน!

     ผู้หญิงคนนั้นส่งยิ้มทักทายผม ผมเลยพยายามฉีกยิ้มทั้งๆ ที่ในใจเจ็บแปลบ ผมควรจะแซวพี่ป้องแต่กลับทำไม่ได้ ผมพูดอะไรไม่ออก

     “แล้วเติ้ลอ่ะ?”

     พี่ป้องปฏิบัติกับผมเหมือนยังจำผมได้แต่ผมกลับไม่ดีใจเลย ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นเพียงคนเคยรู้จักสำหรับพี่ป้องเท่านั้น ผมเคยเป็นที่หนึ่งของพี่ป้องแท้ๆ

     “อ่า ผมก็มาดูหนังเหมือนกัน แต่ดูเสร็จแล้วว่าจะหาอะไรกินแล้วค่อยกลับ อุตส่าห์เจอกัน ไปหาไรกินกันมั้ย?”

     ไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิงผมถึงชวนเค้าไปแบบนั้นทั้งๆ ที่แฟนเค้าก็ยืนอยู่ข้างๆ กัน แต่พี่ป้องตอบปฏิเสธผมทันทีโดยไม่ต้องคิด เค้าตัดรอนผมอย่างไม่มีเยื่อใย

     “ตามสบายเหอะพี่กับแฟนเรียบร้อยละ พี่ไปก่อนนะ ใกล้รอบที่จองไว้แล้ว”

     พี่ป้องโบกมือให้ผม แฟนเค้าก็ยิ้มให้ กลิ่นน้ำหอมแบบผู้หญิงโชยมาจนผมได้กลิ่น ผู้หญิงคนนี้อายุมากกว่าพี่ป้องแต่ก็จัดว่าสวย เค้าดูเป็นผู้ใหญ่จัง หรือพี่ป้องจะชอบแบบนี้?

     นี่ผมต้องทนยืนมองพี่ป้องเดินจากผมไปอีกครั้งเหรอ?

     แต่เค้ามากับแฟน ผมจะทำอะไรได้

     แฟนของพี่ป้องสวยสมเป็นผู้หญิงจนเด็กกะโปโลอย่างผมเทียบไม่ติด

     ผมต้องทำยังไงพี่ป้องถึงจะหันมามองผม

     “พี่ป้อง! ไว้ว่างๆ อย่าลืมเลี้ยงข้าวน้องนะ”

     แต่พี่ป้องไม่หันกลับมามองผมเลย ผมกลายเป็นอากาศธาตุสำหรับพี่ป้องไปแล้ว

     พี่ป้องคงลืมผมหมดแล้วจริงๆ

     ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่พี่ป้องคนเดิมอีกแล้ว ไม่มีประโยชน์ที่ผมจะรอพี่ป้องคนเดิมเพราะเขาจะไม่มีวันกลับมา

     ผู้ชายที่เคยรักผมมากจากไปกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว


     ผมนึกว่านั่นจะเป็นจุบจบระหว่างผมกับพี่ป้อง จากกันแบบกลายเป็นคนอื่น คิดไม่ถึงว่าเรื่องราวจะจบลงด้วยความสูญเสีย



﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏



เปิดกะโหลกน้องเติ้ล #เคะที่ทุกคนเกลียด
รอดูคนหดป้ายไฟ #ทีมเมะ  :katai2-1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-08-2015 00:23:55 โดย AI.NoR »

ออฟไลน์ Pittabird

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 796
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1
ว้าว มาต่อแล้ว  แอบสะใจเติ้ล.   รู้ว่าพี่ป้องมีค่าเมื่อสายไปแล้ว. สมน้ำหน้านาง

พี่ป้องกลับมาแบบหล่อเชียวนะ เอาน้องอ้นเราไปไว้ไหนคะ . (สงสัยคนเขียนไม่อยากจ่ายค่าตัว)

ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ. หวังว่าภาคนี้จะแซ่บเหมือนเดิมนะคะ


 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด