ตอนที่ 18 : เจ้าตัวแสบบลูชะงักเมื่อเห็นว่าใครนั่งอยู่ริมสระน้ำ เขายกมือขึ้นไหว้เมื่อได้สติ “สวัสดีครับ”
“สวัสดีจ้ะ” ร่างสวยอยู่ในชุดบิกินี่สีแดงสด ขับผิวขาวผ่อง แขนขาเรียวยาวน่ามอง
“บลูลงมาว่ายน้ำด้วยกันสิ” สายตาของเขาเปลี่ยนไปยังสระว่ายน้ำ ร่างสูงใหญ่กำลังสะบัดศีรษะไปมา
“ไม่เล่น” บลูส่ายหน้า เขาไม่ใส่กางเกงว่ายน้ำให้คุณริสาเห็นพุงกะทิแน่ๆ
“มาหาพี่หรือเปล่า”
“ครับ”
“เดี๋ยวพี่ขึ้นไป” บลูมองร่างที่ว่ายเข้าหาขอบสระ แผ่นหลังของมากว้าง มัดกล้ามแน่น ดูดีจนเขาตาละห้อย ต้องทำบุญด้วยอะไรหุ่นถึงได้แบบนี้
“มีอะไรตัวยุ่ง” มาหยุดยืนข้างเจ้าตัวกลม ยื่นมือไปรับผ้าเช็ดตัวที่หญิงสาวส่งมาให้
“เปล่าครับ ผมเบื่อๆ เลยกะมานั่งเล่นด้วย”
“เดี๋ยวพี่จะออกไปดูหนัง ไปด้วยกันไหม”
บลูเห็นสีหน้าไม่พอใจขอหญิงสาวทางหางตา ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน ก่อนจะคลี่ออกเป็นรอยยิ้ม “ไปด้วยกันไหมคะ”
บลูทำเป็นไม่เห็นสีหน้าเมื่อครู่ เขาหันไปส่งยิ้มกว้าง ดวงตาสดใส “ไปครับ ขอบคุณมากครับพี่ริสา ผมกำลังเบื่อๆ อยู่พอดี” บลูยังคงยิ้ม เขาพยายามกลั้นขำเมื่อเห็นสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของอีกฝ่าย
“ถ้าอย่างนั้นรอพี่อาบน้ำเดี๋ยว”
“ไปเลยเหรอคะมา”
“ครับ ริสาติดอะไรหรือเปล่า หรืออยากว่ายน้ำต่อ”
“ไปเลยก็ได้ค่ะ” ร่างสูงระหงลุกขึ้นยืน หยิบเสื้อคลุมขึ้นคลุมกาย สายตาที่มองเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจแม้จะพยายามซ่อนเร้นเอาไว้
“ผมเข้าไปหาป้าดาวนะครับ”
“ได้ เดี๋ยวพี่ลงมา”
บลูแอบมอง เห็นหญิงสาวเดินตรงไปยังห้องอาบน้ำสำหรับแขก คุณเพียงดาวทำไว้แขกที่มาบ้านใช้ มีเพียงระฟ้าที่เดินขึ้นชั้นบน
“บลูมานี่ลูก ป้าอบคุกกี้เพิ่งเสร็จ” คุณเพียงดาวเรียกหลานคนโปรดเข้าไปหา บลูตรงเข้าไปกอดเอวก่อนปล่อยออก “ของโปรดผมเลยครับป้าดาว”
“แน่สิจ๊ะไม่งั้นป้าจะทำเหรอ”
“ขอบคุณครับ” บลูหยิบคุ้กกี้ช็อกโกแลตชิ้นใหญ่ขึ้นมากัดคำโต
“เดี๋ยวบลูออกไปกับพี่หรือเปล่าลูก จะกลับมากินข้าวเย็นไหม”
“เดี๋ยวผมถามมาให้ครับป้าดาว ผมอาศัยติดสอยห้อยตามไปด้วย เป็นติ่งเขา”
“ฟังเราพูด ไม่เป็นไรเดี๋ยวป้าให้อภิสิทธิ์เอง มาต้องตามใจ”
“มาเลยไม่พาผมไปด้วยเลย” บลูหัวเราะขำ คุณเพียงดาวพลอยหัวเราะไปด้วย ช่วงเวลาที่ลูกชายไม่อยู่เธอกับสามีก็ได้หนุ่มน้อยคนนี้แหละมาอยู่เป็นเพื่อน แวะมาคุยเล่น มาอ้อน พอให้หายเหงา หายคิดถึงลูกชายไปได้บ้าง
“นินทาอะไรพี่”
บลูตาโต รีบหันไปส่งยิ้มเอาใจ “มา~กินขนม”
ระฟ้าเดินมาหยุดยืนด้านข้าง หยิบคุกกี้ฝีมือมารดาขึ้นมาชิม “ยังอร่อยเหมือนเดิมเลยครับ”
“เรามาก็ดีแม่จะถามว่าเย็นนี้จะกลับมากินข้าวบ้านไหม”
“คงไม่ครับแม่ เดี๋ยวผมกินเข้ามาเลย มองอะไรเจ้าตัวยุ่ง” บลูสะดุ้งน้อยๆ เมื่อพี่ชายจับได้ว่าแอบมอง
“มาวิ่งผ่านน้ำมาเหรอ ทำไมอาบเร็วจัง”
“พี่แค่ล้างตัว ไม่ได้อาบน้ำ”
“ซกมก”
“เดี๋ยวเราจะโดน”
บลูรีบเดินอ้อมเคาน์เตอร์ไปหลบอยู่หลังคุณเพียงดาว “ป้าดาวมาจะแกล้งผม”
“ห้ามแกล้งน้อง ไปก็ดูแลน้องดีๆ ด้วย ห้ามทิ้ง”
“แม่ครับ เจ้าลูกหมูอยู่มหา’ลัยแล้ว” ระฟ้าหัวเราะขำท่าทางของมารดา
“มหาลัยแล้วยังไง น้องก็ยังเป็นน้องอยู่วันยังค่ำ”
“ครับๆ ผมยอมแล้วครับ รับรองว่าจะดูแลให้แม่อย่างดี ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม”
“เรื่องนั้นไม่ต้องหรอกแค่พาไปกินของอร่อยๆ ก็พอ”
“ป้าดาวคร้าบ~” บลูโผล่หน้าออกมาจากหลังคุณเพียงดาวร้องโอดครวญ
“หึๆ ก็ป้าพูดเรื่องจริง” คุณเพียงดาวลูบศีรษะกลม ถึงไม่ใช่ลูกก็รักเหมือนลูกไปแล้ว
“คุณมาคะคุณริสาให้มาบอกว่าพร้อมแล้วค่ะ”
“ขอบคุณครับพี่น้อย บลูไปได้แล้ว”
“ครับ ผมไปละนะครับป้าดาว”
“จ้ะ”
มามองเจ้าตัวกลมหอมแก้มแม่เขาซ้ายขวา แววตกกระป๋องมาแต่ไกล ช่วงที่เขาไม่อยู่สงสัยเจ้าลูกหมูทำคะแนนไว้อื้อแน่ ดูจากสีหน้าของมารดาเขาได้เลย มาคิดขำๆ สีหน้าติดรอยยิ้ม เจ้าลูกหมูของเขาไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย
• • • • • • • •
“บลูจ้ะ”
“ครับ” บลูยิ้มตอบคนเรียก เขายืนรอระฟ้าเข้าห้องน้ำอยู่กับริสา พวกเขาเพิ่งมาถึงห้างสรรพสินค้า
“ไปกับพวกพี่จะเบื่อหรือเปล่า ถ้าอยากแยกไปเที่ยวกับเพื่อนมากกว่าบอกพี่ได้นะ เดี๋ยวพี่บอกพี่มาให้”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเที่ยวกับใครก็ได้”
“น่ารักจัง นิสัยดีอย่างที่มาเล่าให้ฟังเลย” ใบหน้าสวยยิ้มแย้ม “ถ้าเป็นพี่คงอยากไปกับคนที่ชอบมากกว่า อยากไปกันแค่สองคน”
“ถ้าพี่ริสาอยากไปกันสองคนบอกผมได้นะครับเดี๋ยวผมบอกมาให้ เรื่องแค่นี้ผมช่วยได้สบาย พี่ริสายังใจดีจะพูดให้ผมเลย” บลูเกือบหลุดเสียงหัวเราะเมื่อเห็นความเหวอบนใบหน้าของหญิงสาว
“ไม่ต้องจ้ะ” เสียงพูดกัดฟัน “ที่พี่พูดพี่กลัวบลูเกรงใจก็เลยออกตัวว่าไปได้พี่เข้าใจเท่านั้นเอง”
“ขอบคุณครับ” ดวงตาของเขาสดใสไม่มีร่องรอยของความกวน รอยยิ้มกว้างเปิดเผย อีกฝ่ายจึงต้องฉีกยิ้มกลับมา บลูได้ข้อสรุปในใจแล้วว่าริสาไม่น่ารักสักนิด ได้แต่หวังว่ามาของเขาจะมองเห็น
• • • • • • • •
“ดูเรื่องอะไรดีคะมา”
“ผมแล้วแต่ริสาเลยครับ”
“ริสาให้มาเป็นคนเลือกค่ะ ริสาดูเรื่องอะไรก็ได้” เสียงหวานเอาใจ
“มีเรื่องอะไรที่อยากดูไหมบลู”
บลูเบือนสายตาจากตารางฉายหนังไปมองระฟ้า เขายิ้มกว้างก่อนชี้มือไปที่เรื่องหนึ่ง
“หนังผี?”
“ครับ”
“ดูหนังผีด้วยเหรอเรา” มามองด้วยสายตาแปลกใจ เด็กชายบลูที่เขารู้จักกลัวผียิ่งกว่าอะไร
“ไม่ค่อยดูครับ แต่เรื่องนี้เขาว่าสร้างจากเรื่องจริง ท่าทางน่าสนุกผมอยากดู”
“ริสาดูได้ไหมครับ” ระฟ้าหันไปถามหญิงสาวที่มาด้วย
“คือ..” เสียงตอบอึกอัก “ได้ค่ะ ริสาตามใจมาเลย”
“งั้นก็ดูเรื่องนี้นะ”
“ค่ะ”
“มาผมขอนั่งตรงกลางได้ไหม ผมกลัว” บลูสะกิดแขนพี่ชาย จอภาพยนตร์กำลังฉายโฆษณา
“หึๆ คิดอยู่แล้วเชียว ตอนเด็กเรากลัวผีพี่จำได้ ยังริอ่านจะดูหนังผี”
“ก็มันน่าสนุกนี่ครับ”
“ได้ ลุกมาสิ”
“ขอบคุณครับ”
บลูเปลี่ยนเก้าอี้กับระฟ้า เขาหันไปยิ้มให้ริสาแต่อีกฝ่ายใบหน้าบึ้งตึง บลูยื่นถังป๊อบคอร์นไปให้ “กินไหมครับ”
“ไม่เป็นไร” เสียงตอบกระแทกกระทั้น กระปุกหมูของมายิ้มตาใส หันกลับมานั่งมองจอกินป๊อบคอร์นสบายใจ
• • • • • • • •
“สนุกกว่าที่คิด ทำออกมาใช้ได้เลย” มาเอ่ยชมภาพยนตร์ที่เพิ่งดูจบ
“แต่น่ากลัวชะมัด คืนนี้ผมหลอนแน่เลย”
“กลัวก็มานอนห้องพี่”
“เย่ รอดแล้วเรา" บลูยิ้มกว้าง มาหัวเราะขำเจ้าตัวยุ่ง
"มาคะกลับกันเลยไหม จะได้ไปส่งน้องก่อน ริสาอยากไปหาอะไรดื่มคืนนี้"
"คืนนี้คงไม่สะดวกครับริสา เดี๋ยวเจ้าตัวยุ่งแถวนี้นอนไม่ได้"
หญิงสาวหน้าตึง ตวัดสายตาไปมองศัตรูหมายเลขหนึ่งของเธอ โกรธมากแต่ต้องฝืนยิ้มให้ระฟ้า เธอจะเสียคะแนนที่เฝ้าอดทนทำมาตลอดตอนนี้ไม่ได้
"ถ้าอย่างนั้นแค่ไปหาอะไรทานก็ได้ค่ะ ไม่ดึกมาก"
"เอาสิครับ ริสาเลือกร้านเลย ผมกับบลูกินอะไรก็ได้"
หญิงสาวเม้มปาก ในใจเดือดเหมือนหม้อต้มน้ำ แปลว่าระฟ้าไม่ยอมไปส่งเด็กนี่ที่บ้านก่อน
"ริสา?"
"อาหารญี่ปุ่นก็ได้ค่ะ ริสาควบคุมน้ำหนักอยู่ ขอทานอะไรเบาๆ"
"ตกลงครับ"
“ไปเจ้าตัวยุ่ง”
ริสาเผยอปากค้าง กระพริบตาปริบๆ ยืนมองระฟ้าพาดแขนลงบนไหล่น้องชาย ดึงให้ออกเดินไปด้วยกัน แล้ว..แล้วเธอล่ะ!
• • • • • • • •
“มา” เจ้าตัวยุ่งโผล่หน้าเข้ามายิ้มเผล่ ระฟ้าหัวเราะเบาๆ กวักมือเรียกให้เข้ามา
“นึกว่าจะเก่งไม่มาง้อพี่แล้ว” เขาเห็นเจ้าตัวกลมหายเข้าบ้านอาคีรินทร์ ไปนาน นึกว่าไม่มานอนด้วยกันแล้ว
“ง้อสิ ไม่ง้อมาจะให้ง้อใคร” เจ้าลูกหมูกระโดดขึ้นเตียง
“เดี๋ยวพอมีแฟนก็ลืมง้อพี่”
“เหอะ พี่จะลืมน้องก่อนก็บอก” บลูย่นจมูก มาหัวเราะหึๆ ในลำคอ มองใบหน้าง้ำด้วยสายตาขำ
“ใครจะลืมกระปุกหมูลง”
“โอ๊ะ!”
“อะไร” ชายหนุ่มเลิกคิ้วเมื่อจู่ๆ บลูก็ร้องเสียงตกใจ ดวงตาเบิกกว้าง
“อู๊ดอู๊ด”
“หึๆ” ระฟ้ามองตามสายตาของบลู ตุ๊กตาหมูสีฟ้าแม้ไม่สดใสเหมือนเดิมแต่ก็ได้รับการดูแลอย่างดี
“มายังเก็บไว้เหรอ” มายิ้มเอ็นดูน้ำเสียงตื่นเต้นของกระปุกหมู เจ้าตัวกลมพาดตัวข้ามตักเขาไปหยิบตุ๊กตาหมูสีฟ้า ก่อนทิ้งตัวลงนอนเล่นมันทั้งอย่างนั้น
“สะอาดแบบนี้สงสัยไม่เคยเอาออกจากกระเป๋า โอ๊ย!” บลูยกมือขึ้นลูบหัวเมื่อถูกคนตัวโตกว่าเขกมะเหงกลงมา
“พี่รู้จักคำว่าทำความสะอาด เราพูดแบบนี้แปลว่าตุ๊กตาหมีที่พี่ให้ดูไม่ได้แล้วใช่ไหม”
“มูมู่อะเหรอ” บลูพลิกตัวนอนง่าย เขาขยับตัวลงเล็กน้อยเพื่อให้ศีรษะพอดีกับตักของมา “ก็ต้องมอมๆ หน่อยสิผมกอดนอนทุกคืนนี่”
“เราโตแล้วจริงหรือเปล่า ยังกอดตุ๊กตานอนอีกเหรอ”
บลูย่นจมูก “ก็มาบอกผมให้กอดมูมู่นอน”
มาก้มลงมองใบหน้ากลม ดวงตาสองคู่สบกัน สายตาของเขาค่อยๆ อ่อนแสงลง “เหงามากไหม”
“ไม่หรอกครับ” บลูส่ายหน้าไปมา “ผมมีเพื่อน มีทุกคนในครอบครัวเรา ใช้ชีวิตปกติมีความสุขดี ไม่เหงาแต่คิดถึงมากกว่า” มาลูบผมนุ่ม ยิ้มอ่อนโยน “พี่ก็เหมือนกัน”
ใบหน้าของกระปุกหมูขึ้นสีแดงเรื่อน้อยๆ เจ้าตัวรีบลุกขึ้นนั่ง “ผมชิงนอนก่อนดีกว่าเดี๋ยวมาปิดไฟ” บลูหยิบหมอนใบใหญ่ขึ้นมาตบสองสามที วางลงแล้วล้มตัวลงนอน กอดตุ๊กตาหมูไว้กับอก
“ของพี่”
“อะไรครับ?” บลูลืมตาขึ้นมองคนพูด
“อู๊ดอู๊ดของพี่”
“ก็มาไม่กอดอยู่แล้ว” บลูกอดแน่นขึ้นอีกนิดกลัวคนทวงดึงคืน
“พี่ไม่กอดตุ๊กตานอน แต่อู๊ดอู๊ดนอนข้างพี่ทุกคืน”
บลูสบตากับดวงตาคมเข้มที่มองมา เขาค่อยๆ คลี่ยิ้มออกกว้าง ดวงตาเป็นประกาย “ดีเลย”
“ดียังไง” มาพูดด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ เมื่อเห็นสายตากวนๆ ของเจ้าตัวกลม
“ก็นี่อู๊ดอู๊ด” บลูจิ้มนิ้วลงบนตุ๊กตา “แล้วก็มีอีกหนึ่งอู๊ดตรงนี้” บลูชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง “คืนนี้มาได้กำไร มีสามอู๊ดนอนด้วยเลย”
“หึๆ”
“ดีไหม” มามองดวงตาสดใสของกระปุกหมู เขาพยักหน้า “ดี”
“ผมก็ว่าดี” เจ้าตัวกลมแจกยิ้มสดใส ก่อนหลับตาลงอีกครั้ง มาโน้มตัไปวดึงผ้าห่มขึ้นคลุมให้
“มา” เสียงเรียกแผ่วเบา คนเรียกยังหลับตาพริ้ม
“หือ?”
“อยู่ข้างกันเนอะ”
“มันแน่อยู่แล้ว”
“กู๊ดไนท์ครับมาจ๋า” เสียงงัวเงียดังแผ่วเบา
มามองใบหน้าที่ซุกอยู่กับหมอน เขาก้มหน้าลงจรดริมฝีปากลงบนกระหม่อม แตะแต้มเพียงแผ่วเบา “ราตรีสวัสดิ์กระปุกหมู“ เขาลูบผมนุ่ม จับผ้าห่มคลุมไหล่ให้ ดูจนแน่ใจว่าเจ้าตัวกลมอุ่นดีแล้ว จึงเอนตัวกลับมานั่งพิงหมอน หยิบเอกสารที่อ่านค้างไว้ขึ้นมา มาง่วงแล้วนิดหน่อย แต่กระปุกหมูกลัวผี ดังนั้นเขาจะรอให้ลูกหมูหลับสนิทเสียก่อนค่อยปิดไฟนอน
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
สปอย...ไม่ต้องห่วงนะคะ หญิงริสาอยู่ไมนานนะคะ ไม่มีมาม่าให้ต้มกินค่า
.
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ★♥ บลูมารัก ♥★ ตอนที่ 28 [End]★ 07/08/18 ★ P: 40 (อ่าน 263191 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก