หัวข้อ: [END]►รักอิสระ◄ ตอนพิเศษ : สวัสดีปีใหม่อีกแล้ว 30/12/18

[Moose]

พี่อิสทำเราน้ำตาไหลเลย คิดว่าจะไล่น้องปิงจริงๆ

[MSeraph]

โอยยยยอิพี่อิสตอนแรกคือมโนไปไกลแล้วว
เสื้อใคร อะไรยังไง ทำไมซักไม่ได้ ทำไมโมโหน้องขนาดนี้
ด่าไปยันแบบไหนบอกจะไม่ไล่น้องไปไหนไง นี่ไล่เอาไล่เอา
สุดท้ายคือเซอร์ไพรซ์วันเกิด พร้อมกลับโหมดละมุนสุดๆ
โอยยยยอมมม ชอบเวอร์ละมุนของคุณพี่

[mareya.no7]

ผมรักพี่... ประโยคนี้ใช่ไหมที่พูดออกมาไม่ได้ ตอนนี้ดีงามมาก ขอบคุณคับ^o^

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ขำ พี่อิส......ทำเหี้ยม ดุดัน ไปก็เท่านั้น 
เขารู้กันหมดละ ว่าพี่อิสใจดี
แผนเซอร์ไพรซ์ นี่ทำเอาปิงน้ำตาแตก
แตพี่อิสกอดปิงแล้วพูดซึ้งมาก
"ใช้ชีวิตอย่างอิสระ......อยู่กับพี่ อย่าไปไหน พี่ไม่มีวันไล่ปิงไปไหน"
โอ๊ย......น่ารัก อบอุ่น ฟินนนนน
ไม่มีแรงยืนเลย เล่นใหญ่ากปายยยย
ช็อก แค่มีคนชั้นบนมองมาถึงกับกอดปิงเลยนะ 
       
 

[beerby-witch]

คุณอิสระทำเราน้ำตาไหลอีกแล้ว 

[Bronc]

พี่อิส เท่านั้น ขอเถอะนะ ให้หลินปิงกับพี่อิสรักกันและได้อยู่ด้วยกันตลอดๆ ไม่มีดราม่า

[hoshinokoe]

พีอิสบทน้อยไปสองตอน
กลับมามีบทนี่เล่นใหญ่เลย จ้าง100เล่น 500
ว่าแต่ โครตฮา ไล่ออกจากบ้านเพราะซักเสื้อให้ 555
ปล. มาทวงนิยายอีกละ อิๆ

[sirin_chadada]

อื้อหือ พี่อิสคนเท่
น่ากลัวตอนนี้สุขสุด ตอนหน้าดราม่าจะมาเคาะประตู

[tuek]

พี่อิสใจหล่อสุดๆๆ

[pui]

ซึ้งอ่ะ 

[SiHong]

ตอนที่พี่อิสไล่น้องออกจากบ้่านนี่ตกใจจริงๆ

[imymild]

ตกใจอะตอนพี่อิสไล่น้อง

[ammie_mn]

อิพี่อิสร้ายมากน้ำตาชั้นไหลเลย เล่นใหญ่จริงๆ 

[dekzappp]

พี่อิสเล่นใหญ่เกิ๊นนนนน เหมือนคนขาดยาจริงด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆ

[Snowermyhae]

นึกว่าพี่อิสจะไล่น้องจริงๆ เราดราม่าไปพร้อมน้อง ร้องไห้เลยยยย 

[namngern]

ฮือออ ชอบบบบ
ช็อกก็ดี แต่ว่าชอบลุงอิสมากๆ
ดีใจที่ปิงได้มาเจอกับพี่อิสนะ
ปิงรักพี่อิสแล้วแน่ๆ
แล้วพี่อิสอะ  เราไม่แน่ใจเลย
ดูเหมือนจะมากกว่าน้อง แต่ยังติดยัยเนย
อยากให้ทั้งสองรักกัน

[thepoe]

พี่อิสเล่นใหญ่มากกกกกกกกก ใหญ่จนนี่เกือบด่าแล้ววว
มาว่าน้องปิงเราทำไมแค่ซักเสื้อ เกือบละ อีกนิดเดียวจะช็อกปิงละ
555555555555 ดีนะเค้กมาตัดหน้าซะก่อน
รู้สึกตัวละครห้าคนนี้ทำเราอบอุ่นหัวใจมากเลย
อิอิ มาต่อไวๆน้าค้าาืเปฌนกลจให้น้าา

[monetacaffeine]

ตอนแรกหัวใจตกไปอยู่ตาตุ่มเลย โหยยยย ถ้าพี่อิสไล่น้องจริงนี่เกลียดเลยนะ เกลียดดดดด แบนนนนนนนน
สงสารน้องมาก ผ่านชีวิตตกระกำลำบากสุดอะไรสุด โหคือแบบ เกลียดบ้านป้านั่นมากอ่ะ ลูกพี่ลูกน้องนั่นด้วย
อะไรจะนิสัยเลวขนาดนี้ ไม่เข้าใจจริงๆ มีแค่ย่าคนเดียวที่รักน้อง แง ..
ชอบเวลาที่พี่อิสบอกว่าต่อไปขอให้น้องมีอิสระอ่ะ แบบ ซึ้งตาม T ____ T

จะติดตามต่อไปนะคะ สู้ๆค่ะ
ขอให้หมอกควันที่บดบังความรักของทั้งคู่อยู่จางหายไปไวๆนะคะ <3

[A-J.seiya*]

พี่อิสดีมากอีกละ
คะแนนกลับมานำโด่งเลย ฮือออ
ย่ายังเป็นย่า แต่ช็อกเริ่มรุกเยอะนะ
พี่อิสอย่ายอมมมมม

[TheWanFah]

พี่อิสเล่นใหญ่อะไรเบอร์นั้น
น้องก็ตกใจสิ
แต่ตอนนี้พี่อิสน่ารักนะคะ

[เต้าหู้ไข่]

ตอนที่ 18

ไม่ชัดเจน

 

เช้าของวันถัดมา ผมตื่นมาเตรียมตัวไปโรงเรียน เดินออกจากห้องเห็นซอมบี้สามตัวนั่งเรียงกันอยู่บนโซฟาในมือถือนมเปรี้ยวคนละขวด

“ตื่นแล้วเหรอปิง”

“ครับ” ผมพยักหน้ารับพี่ปรินซ์ที่หันมาทักทาย พวกเขายังอยู่ในเสื้อผ้าชุดเมื่อคืน ดูจากสภาพแล้วเมื่อคืนคงดื่มกันหนักไม่ใช่เล่น และที่นั่งอยู่ตรงนี้ไม่น่าจะเพราะตื่นเช้า แต่เดาว่ายังไม่ได้นอนมากกว่า ผมเดินเข้าไปหาพี่อิสที่อยู่ในครัวเหมือนทุกวัน นี่คือหัวหน้าซอมบี้ ในสภาพหัวฟูยุ่งเหยิง เปลือยท่อนบนแล้วใส่กางเกงบอลตัวเดียวยืนทำกับข้าวอยู่หน้าเตา

“พี่อิส เมามากก็ไม่ต้องลุกมาทำกับข้าวให้ก็ได้นะ”

“ใครเมา กูไม่ได้เมา!” พี่อิสหันมาเถียงก่อนจะหยิบจานไปตักอาหารในกระทะมาให้ วันนี้มีข้าวผัดผักสามสีอีกแล้ว พอรู้ว่าผมไม่ชอบกินผักเขาก็พยายามยัดเยียดผักเข้ามาในทุกเมนูที่ทำ พี่อิสจะสับผักละเอียดจนเขี่ยออกไม่ได้เลยจำเป็นต้องกินเข้าไป

“เอาไข่ดาวปะ”

“ไม่เอาครับ”

“ต้องเอา”

“แล้วพี่จะถามเพื่อ?”

“กินเยอะๆ จะได้โตเร็วๆ เคยได้ยินไหม กินนมเติบใหญ่ กินไข่แข็งแรง” เขาว่าแล้วหยิบกระทะอีกใบมาตั้งไฟ เทน้ำมันแล้วตอกไข่ใส่ลงไป พักหนึ่งก็ได้ไข่ดาวฟูๆ น้ำมันเยิ้มๆ วางลงบนจานข้าวผัดของผม ไข่ดาวพี่อิสไม่เหมือนไข่ดาวบ้านอื่น เพราะเขาทำไข่แดงแตกทุกทีที่ตอกลงกระทะ หน้าตาไข่ดาวมันเลยออกมาแปลกไม่เหมือนใคร คงเป็นดาวดวงแปลกๆ ที่มีดวงเดียวในจักรวาล

“พี่อิสไม่กินข้าวเหรอ” ผมถาม ขณะที่เขาเอากระทะไปวางในอ่างล้างจานแล้วเดินกลับมานั่งตรงข้ามผม

“แดกตอนนี้กูอ้วกแตกแน่นอน”

“ไหนไม่เมา”

“รีบกินเข้า เดี๋ยวสาย” เขาเปลี่ยนเรื่องแล้วยกมือเท้าคางนั่งมองผมกิน ผมเหลือบตาขึ้นไปมองสายตาคู่นั้นที่จ้องอยู่

“พี่อิส จ้องแบบนี้ไม่กล้ากินนะ”

“กินเหอะ กูแค่ดูเฉยๆ”

“ดูอะไรครับ”

“หลินปิงอายุสิบแปดแล้ว น่ารักขึ้น”

“ฮึ?”

“เฮ้อ แฮงค์ฉิบหาย” เขาเปลี่ยนเรื่องอีกทีแล้วลุกพรวดขึ้นเดินออกไปจากครัว เดินไปบ่นพวกที่อยู่ข้างนอกเสียงดังลั่นบ้าน

“พวกมึงทำไมยังไม่กลับอีก มานั่งหน้าสลอนกันอยู่ได้ กลับไปได้แล้วไป รกบ้าน!”

ผมหลุดยิ้มออกมาแล้วตักข้าวผัดกินต่อ เฮ้อ...วันนี้ข้าวผัดหวานกว่าวันก่อนอีกนะลุง

...

 

วันนี้ผมก็มาโรงเรียนพร้อมช็อกเหมือนเคย แถมโดนลากมานั่งในโรงอาหารเป็นเพื่อนเขาอีก ผมที่กินข้าวมาแล้วเลยซื้อน้ำมานั่งกินเป็นเพื่อนเขา

“ปิง เมื่อคืนทำไมไม่อ่านไลน์เราอะ”

“ฮะ? ไลน์มาเหรอ” ผมหยิบมือถือขึ้นมากดดูไลน์ เมื่อคืนแกะของขวัญเสร็จก็ปลื้มอกปลื้มใจนอนหลับไปตอนไหนไม่รู้ไม่ทันได้ดูมือถือเลย

“ก็ส่งเพลงไปให้ฟังไง”

“โทษที เมื่อคืนมีปาร์ตี้กับพวกพี่อิสนิดหน่อย เราก็เลยไม่ได้หยิบมือถือเลย”

“ปาร์ตี้อะไรเหรอ”

“เมื่อคืนวันเกิดเรา”

“อ้าว จริงดิ ทำไมไม่บอกอะ”

“ตอนแรกกะว่าจะทำเป็นลืมๆ ไป แต่พี่อิสเขาจำได้ก็เลยกินเค้กกัน” ผมพูดแล้วยิ้มบางๆ ให้ช็อก เขาวางช้อนลงแล้วมองหน้าผม เชิดปากขึ้นนิดๆ เหมือนงอนกัน

“อยู่กับเราทั้งวันไม่บอกนะ”

“เราขอโทษ แต่จริงๆ มันก็ไม่ได้สำคัญอะไร”

“งั้นปิงอยากได้อะไรอะ เราซื้อให้”

“เฮ้ย ไม่เป็นไร”

“ไม่ได้ดิ วันเกิดเราปิงยังให้ของขวัญเลย”

“พวงกุญแจเก่าๆ อะนะ”

“เออน่า อยากได้อะไรบอกมา เร็วๆ ไม่งั้นเราจะโกรธต่อ”

ผมนิ่งคิด ไม่รู้ว่าตัวเองอยากได้อะไร อะไรที่พอจะขอเขาได้โดยที่ไม่ลำบากเกินไป ทั้งที่ความจริงไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต้องมาให้ของขวัญผมเลยด้วยซ้ำ

“ไม่อยากได้อะไรเลยเหรอ”

“ช็อกยิ้มให้เราก็พอ”

“เราก็ยิ้มให้ทุกวันอยู่แล้วไง อย่าเอามุกเราไปใช้ เอาอย่างอื่นๆ เร็วๆ”

โธ่ ก็คนมันไม่มีอะไรอยากได้ นอกจาก...

ความคิดผมสะดุดนิดหนึ่งเมื่อนึกไปถึงสิ่งหนึ่ง ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากดเข้าไลน์ช็อก เลื่อนไปดูสิ่งที่เราคุยกันวันก่อนๆ แล้วโชว์หน้าจอให้เขาดู

“เราอยากได้อันนี้”

“อยากให้เราเปลี่ยนหน้าจอมือถือให้เหรอ”

“ไม่ใช่! สติกเกอร์ตัวนี้อะ ที่มันมีเสียงด้วย”

“แค่เนี้ย!”

“อื้อ เราอยากได้แต่ทำไม่เป็นอะ”

“โอเค งั้นเราซื้ออันนี้ให้” ช็อกหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาแล้วจิ้มนั่นจิ้มนี่สองสามที พักเดียวไลน์ผมก็เด้ง ช็อกกดส่งของขวัญมาเป็นสติกเกอร์ตัวที่ผมชอบ

“โอ้เย่! ได้แล้ว ขอบคุณนะช็อก”

“อื้อ” เขาตอบสั้นๆ ตายังมองอยู่ที่หน้าจอมือถือ จังหวะเดียวกันนั้นก็มีข้อความไลน์เด้งเข้ามาอีก ช็อกส่งสติกเกอร์มาเป็นของขวัญอีกตัว

“เฮ้ย ช็อก ส่งมาอีกทำไม”

“ก็มันน่ารัก”

“พอแล้ว เกรงใจ”

“สุขสันต์วันเกิดนะปิง”

“ขอบคุณมาก”

“โตแล้วนะปิง” ช็อกว่าแล้วยกมือเคาะหัวผมเบาๆ  ผมได้แต่ยิ้มรับความใจดีของเขาด้วยความคิดบางอย่างในใจ ขณะที่ฝ่ามือของเขายังวางอยู่บนหัวจนผมต้องโยกหัวออกมาจากมือของเขาเอง...ช็อกใจดีเกินไปแล้ว

 

...

 

ในคาบที่สองของวันนี้เป็นวิชาสังคม แต่ครูไม่เข้ามาสอนเพราะติดประชุมกับทางหมวด ก็เลยกลายเป็นคาบว่าง นักเรียนในห้องเสียงดังเป็นปกติ บางคนก็จับกลุ่มคุยกัน บางคนลอกการบ้าน พวกไอ้ยิมหลังห้องก็สุมหัวเล่นเกมมือถือ ส่วนเมธีที่นั่งอยู่ข้างๆ นั่งอ่านหนังสือวิชาเคมีล่วงหน้า ผมไม่มีอะไรทำเลยฟุบหน้าลงไปบนโต๊ะ ก่อนจะคิดขึ้นมาได้ว่าผมมีบางสิ่งที่ทำฆ่าเวลาได้เหมือนคนอื่นเขาอย่างแอปพลิเคชันเฟซบุ๊ก ก็เลยควักมือถือขึ้นมากดเข้าแอปนั้นที่พี่โอมสมัครให้ อยากรู้ว่ามันดียังไง ผมเลื่อนหน้าจอไปๆ มาๆ เพราะจำนวนเพื่อนมีแค่พวกพี่ๆ ก็เลยเห็นแต่เรื่องราวของพวกพี่เขา ผมไม่เห็นของพี่อิสเลยกดเข้าไปดูในชื่อของเขา รูปพี่อิสที่ตั้งเป็นรูปประจำตัวเห็นแค่ข้างหลังแต่ก็รู้ว่าเป็นเขา เลื่อนลงไปดูไทม์ไลน์ผมก็นิ่งไปนิดหนึ่ง เพราะมีแต่รูปที่ถูกแท็กมาจากเฟซบุ๊กของพี่เนย ยิ่งไล่ลงไปเรื่อยๆ ก็มีแต่ภาพคู่กับพี่เนย ผมเลื่อนผ่านๆ แล้วกดออก ในหน้าแรกของแอปพลิเคชันมีประโยคหนึ่งที่ผมหยุดมองอยู่นาน

 

คุณกำลังคิดอะไรอยู่

 

ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้คิดอะไรไม่ค่อยออกเลย

“ปิง เป็นไรวะ”

“ฮะ?” ผมหันขวับไปหาเมธี

“เป็นอะไร ทำหน้าเหมือนคนจะตาย ป่วยอีกแล้วเหรอ”

“เปล่า”

“มึงก็อย่าเพิ่งตายนะ ให้กูเป็นหมอก่อน จะได้รักษาเพื่อน”

“ขอบคุณมึงมากนะเมธี แต่กูขอไม่ป่วยดีกว่า” ผมพูดขำๆ แล้วตบไหล่เพื่อนเบาๆ

“เออ แล้วพรุ่งนี้สอบดนตรีแล้วอะ มึงซ้อมมาดียัง”

“ดียิ่งกว่าดี” ผมพูดอย่างมั่นใจ

“จริงอะ อย่าให้กูได้ยินนะว่าเล่นบอด”

“กูไม่เล่นกีตาร์แล้ว เปลี่ยนไปเล่นคีย์บอร์ด ง่ายกว่าเยอะเลย”

“อ้าวเหรอ ใครสอนให้อะ หรือเล่นเอง?”

“ช็อกสอน”

“ไอ้ช็อกอะนะ”

“อื้อ”

“มึงกับมันนี่ยังไง ตกลงไม่นกเหรอ” มันว่าแล้วหรี่ตามอง

“มานกมาหนูอะไรเล่า ไม่มีอะไร เป็นเพื่อนกัน” ผมพูดปัดๆ เมธีจึงหันกลับไปอ่านหนังสือต่อ ผมเก็บมือถือใส่กระเป๋าแล้วนั่งเฉยๆ ในระหว่างที่ยังไม่หมดเวลา คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย หนึ่งในความคิดนั้นทำให้ผมเผลอถอนใจออกมาเบาๆ...มีเรื่องกวนใจผมอยู่เล็กน้อย


...

 

ผมตรงกลับบ้านทันทีหลังเลิกงาน กลับมาถึงบ้านก็เห็นพี่อิสนั่งอยู่หน้าจอคอมเหมือนเคย ผมปลดเป้จากบ่าแล้วเดินเข้าไปหา

“พี่อิส”

“เออ มาแล้วเหรอ ไปกินข้าวดิ”

“ครับ มีขนมปังมาด้วย พี่อิสกินเปล่า” ผมเดินกลับไปหยิบขนมปังในกระเป๋าที่พี่พิงค์ให้มาส่งให้พี่อิส

“วางไว้ก่อน”

“ช่วงนี้งานเยอะเหรอ”

“แน่นอน กูเท่ไง”

“มันเกี่ยวกันไหม”

เขาแค่ยิ้มนิดๆ ตายังจ้องอยู่ที่หน้าจอคอมขณะที่มือกำลังร่างภาพด้วยเมาส์ปากกา

“พี่อิสนอนเช้าทุกวันเลย พักบ้างสิครับ”

“กูนอนกลางวัน ตื่นกลางคืนเว้ย”

“มันเสียสุขภาพนะ”

เขาละงานในมือแล้วหันมาหาผม

“เป็นห่วงเหรอ”

“เห็นแก่แล้วไง”

โป๊ก!

“โอ๊ย!” ผมร้องลั่นเมื่อกำปั้นนั้นเขกเข้ามากลางหัวพอดี

“ทุบให้กบาลแยกเลย มาว่ากูแก่ ไปแดกข้าวไป๊!”

“ครับๆ” ผมรีบวิ่งเข้ามาในครัว แล้วหันกลับไปมองเขาที่กลับไปจดจ่ออยู่หน้าจอคอมเหมือนเดิม ผมนั่งลงกินข้าวที่โต๊ะ ในระหว่างนั้นหน้าจอมือถือที่กำลังแสดงการแจ้งเตือนก็เรียกความสนใจจากผมไป เป็นข้อความจากช็อก

 

“ถึงบ้านยัง”

 

ผมพิมพ์ตอบกลับไป ความเร็วในการจิ้มแป้นพิมพ์ของผมเร็วขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อยเพราะเริ่มคุ้นกับมันแล้ว ช็อกมาถามผมเรื่องสอบดนตรีในวันพรุ่งนี้ แล้วก็ชวนผมคุยเรื่อยเปื่อย ผมกินข้าวไปด้วยคุยกับช็อกไปด้วยจนเพลิน

“ชอบมันเหรอ”

“ครับ?” หันขวับไปหาพี่อิสที่โผล่มาจากด้านหลังอย่างตกใจนิดๆ

“ไอ้ช็อกไง ชอบมันหรือเปล่า”

“แล้วชอบได้ไหม”

“เอ้า มึงก็ถามใจมึงสิ มาถามอะไรกูล่ะ”

“พี่อิสไม่ค่อยชอบช็อกไม่ใช่เหรอ”

“ใช่ กูอะไม่ชอบมัน”

“...”

“ถ้าถามกู กูไม่โอเคอยู่แล้ว”

“...”

“เพราะกูไม่อยากให้ใครมาชอบมึง” ทิ้งคำพูดเอาไว้แค่นั้น ตัวเขาก็เดินกลับไปทำงานต่อ

ผมวางมือถือลงบนโต๊ะ มืออีกข้างเขี่ยข้าวที่เหลืออยู่ วุ่นวายอยู่ในความคิด

การกระทำของช็อกไม่ชัดเจน...คำพูดของพี่อิสไม่ชัดเจน...ความรู้สึกของผมไม่ชัดเจน

ใจผมเซไปเซมาไม่หยุดนิ่ง ผมไม่รู้ว่ามันจะใช่ความชอบหรือการตกหลุมรักใครสักคนไหม ผมอาจเป็นเด็กที่ขาดความรักจึงโหยหา พอมีใครใจดีด้วย ใจผมก็รู้สึกหวั่นไหวเป็นว่าเล่น เผลอคิดว่ามันคือความรักไปเสียหมด ผมเพิ่งรู้ว่าความรักมันยาก...ไม่เข้าใจเลยสักนิด

To be continued.

[why yyy]

ขอบคุณ

[XVIII.88]

พี่อิส พี่จะเอาไงแน่เนี่ย เดี๋ยวอ่อย เดี๋ยวเมิน เดี๋ยวไปกับเนย
เลือกได้แล้ว จะอยู่กับแพนด้าหรือจะยัยเนยก้อน

[่patsaporn]

น้องปิงกำลังเรียนรู้กับความรัก ว่าแต่พี่อิสนี่กะปลดล็อคตัวเองตอนน้องอายุเท่าไรคะ 18 แล้วมีแฟนได้น่า
ขนาดแฮงก็ยังมาทำกับข้าวให้กิน น่ารักมากเลยนะ มาชมว่าน่ารักอีกไรอีก คิดใช่มั้ยคะ
สงสารน้องไปเจอเนยโพสต์ไรเยอะแยะอีก คิดมากๆ พี่เขาไม่อยากให้ใครมาชอบก็คือเขาชอบหนู
นี่ถอดเขบ็ดจากพี่อิสคนอิสมาให้เลยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

[4life]

ถ้ายังวิ่งเเจ้นไปทุกครั้งที่ชะนีโทรหาก็อย่ามาเเสดงอาการค่ะอิพี่อิส

[tiew93]

สับสนน่าดู สู้ๆนะน้องปิง อิคนพี่ก็ไม่ชัดเจน 

[Snowermyhae]

เออพี่อิสจะเอาไง น้อง 18 แล้ว 

[hoshinokoe]

ต้องเรียกว่าอายุ  18 หัวใจว้าวุ่น 5555
เลือกไม่ถูกเลยเรา เอ้ย คิดว่าเป็นตัวเอง ถ่ดๆ ปิง 5555
พี่อิสอ่อยให้ชัดเจนกว่านี้หน่อยสิ 
ปล. คนแต่งน่ารักมาอัพทุกวันเลย

[pui]

รอตอนต่อไปค่ะ 

[tuek]

เชียร์พี่อิสขาดใจ