ตอนที่ 6 : วันอาทิตย์รสกาแฟ“อุ่นมีข่าวดี” เสือรีบเดินเข้าไปหาไออุ่นในห้องทำงานหลังจากวางโทรศัพท์สายสำคัญ
“อะไรครับพี่เสือ”
“มีนิตยสารหัวดังจะมาถ่ายร้านเรา”
“จริงเหรอครับพี่เสือ” ไออุ่นพลอยตื่นเต้นไปด้วย เพราะแปลว่าร้านของเขาจะได้รับการโปรโมทโดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย
“ใช่ เขาจะยืมร้านเราเป็นสถานที่ถ่ายแบบลงปก แล้วจะลงในคอลัมน์ Food Time ให้ด้วยสองหน้าเต็ม
“พี่เสือว่าเราควรซื้ออะไรมาแต่งร้านเพิ่มไหมครับ พวกดอกไม้ หรือของตกแต่ง แล้วเขาจะมาวันไหนครับ
เราจะโชว์ขนมหรือเครื่องดื่มเมนูไหนดี”
“ใจเย็นๆ อุ่น” ไออุ่นรีบสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เขาตื่นเต้นไปหน่อย โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีมาบ่อยๆโดยเฉพาะกับนิตยสารชื่อดัง
“เขาจะถ่ายวันอาทิตย์ เพราะต้องใช้พื้นที่เซ็ตไฟ ร้านเราไม่กว้างมากมาวันเปิดขายจะทำงานลำบาก”
“ครับ”
“ส่วนเรื่องตกแต่ง อุ่นดูตามความเหมาะสมแล้วกัน เรื่องนี้พี่ไม่ถนัดให้อุ่นเป็นคนดูแล ใช้งบได้ตามความเหมาะสม
เรื่องเครื่องดื่มกับขนมสำหรับถ่ายโชว์พี่ดูแลเอง ทีมงานจะมาตอนเก้าโมงเช้า อุ่นจะจัดคืนวันเสาร์หรือเช้าวันอาทิตย์ก็ได้
แต่ต้องให้เสร็จทัน”
“ครับพี่เสือ”
“เอออุ่น อุ่นเป็นตัวแทนร้านที หนังสือเขาขอสัมภาษณ์และจะถ่ายรูปลงในคอลัมน์ด้วย”
“ไม่เอาครับ ถ้าอย่างนั้นพี่เสือให้สัมภาษณ์ดีกว่า จะได้เรียกลูกค้าได้เยอะๆ สาวๆ ชอบแบบพี่เสือมากกว่าตัวเล็กๆ แบบผม”
ไออุ่นไม่อยากถ่ายรูปลงหนังสือ เขาคิดว่าเสือน่าจะเหมาะสมกว่า
“เอางั้นเหรอ”
“ครับ พี่เสือหล่อกว่าผม”
“เรื่องนี้มันเถียงไม่ได้ด้วยสิ ตกลงพี่ให้สัมภาษณ์เอง” ไออุ่นอดขำเสือไม่ได้ เป็นมานานแล้วเรื่องชอบชมความหล่อของตัวเอง
ถึงจะรู้ว่าล้อเล่นก็เถอะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อุ่น เรียบร้อยไหม” เสือเดินเข้าร้านตอน 7.30 น. ของวันอาทิตย์ เขาอยากมาดูความเรียบร้อยให้แน่ใจก่อนที่ทีมงานจะมา
“เรียบร้อยแล้วครับ พี่เสือคิดว่ายังไง” เสือมองไปรอบๆ ร้าน ไออุ่นซื้อภาพเขียนในกรอบสีขาวมาติดเพิ่ม กับใส่ดอกไม้ที่ตัด
ก้านออกในกล่องพลาสติกใสวางอยู่บนโต๊ะทุกตัว ทำให้บรรยากาศร้านดูนุ่มนวลและสดใสขึ้นเล็กน้อย
“พี่ว่าโอเคนะ”
“ผมว่าสวย”
“มาทำไมครับคุณเหมา วันนี้ไม่ใช่วันทำงานไม่มีค่าเสียเวลาใดๆ ให้ทั้งสิ้น” เสือหันไปบอกลูกน้องที่ยิ้มเผล่อยู่ข้างๆ
ร้อยวันพันปีไม่เคยขยันมาขยันเอาวันนี้
“ผมก็ไม่ได้มาทำงานครับ ผมแต่งหล่อมาเข้ากล้อง เผื่อเขาอยากได้คนนั่งดื่มกาแฟประกอบฉากจะได้ติดกับเขาสักรูปสองรูป
หรือพี่เสือจะให้ผมสัมภาษณ์เป็นเจ้าของร้านก็ได้นะครับ ผมรู้ทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องพี่เสือแอบมองคุณใยใหมที่อยู่ออฟฟิศ
ชั้นสามเวลามาซื้อกาแฟ”
“ไอ้เหมา”
“หยุดครับ” ไออุ่นรีบห้ามทัพ เวลายิ่งเหลือน้อยๆ
“พี่เสือไปเช็ดกระจกหน้าร้าน เมื่อคืนผมเช็ดแล้วแต่อยากซ้ำอีกทีเช้านี้ เหมาไหนๆ ก็มาแล้วเช็ดโต๊ะให้พี่ที”
“อุ่นนนน พี่ซื้อชุดใหม่มาเพื่องานนี้โดยเฉพาะไม่เช็ดได้ไหม เหมาแกเช็ดไป เหมาทั้งหมดให้สมชื่อหน่อย”
“ตังค์” เหมาแบมือไปตรงหน้าเสือ กระดิกนิ้วเบาๆ เป็นการเร่ง
“ลูกน้องใครวะงกจริง” เสือเปิดกระเป๋าตังค์ หยิบแบงค์ห้าร้อยวางลงไป มันเยอะกว่าเงินค่าทำงานล่วงเวลา แต่เสือ
ก็ชอบที่จะให้เหมาแบบนี้
“ขอบคุณคร้าบเจ้านาย พี่อุ่นจะให้ผมทำอะไรเพิ่มบอกได้เลยนะ เปย์ขนาดนี้เหมาถวายตัวและหัวใจให้เลย”
“แต่ถ้ายังไม่เริ่มทำ เจ้านายมึงจะถวายตีนให้ด้วย” นานๆ ครั้งเสือถึงจะพูดไม่สุภาพขึ้นมึงกูกับลูกน้องเสียที แต่ก็พูดเพราะความ
หมั่นไส้เสียมากกว่า
"ผมจะฟ้องข้อหาทำร้ายร่างกายลูกจ้าง โอ๊ะ..” ในที่สุดกางเกงของเสือก็ยับจนได้ เมื่อต้องยกขึ้นเตะลูกน้องเพียงคนเดียวของ
ร้าน ที่รีบวิ่งไปหยิบอุปกรณ์หลังร้านทันทีก่อนที่เจ้านายจะถวายให้อีกข้างหนึ่ง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“คุณเสือคะ ไม่ทราบว่าที่แจ้งขอที่เปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ตรงไหนคะ จะให้สไตลิสต์เอาเสื้อผ้าเข้าไปเตรียม”
“ในห้องทำงานด้านหลังครับ” เสือตอบคุณจินทีมประสานงานที่ติดต่อเขามาในครั้งนี้
เสือรอจนคุณจินคุยกับทีมสไตลิสต์เสร็จ จึงถามคำถามที่อยากรู้แต่ลืมถามตั้งแต่วันที่ติดต่อมา
“ทำไมทางหนังสือถึงเลือกร้านผมครับ ไม่ทราบว่ามีทีมงานเคยมาหรือมีใครแนะนำเข้าไป” เสืออยากรู้ว่าร้านของเขา
มีคนรู้จักมากน้อยแค่ไหน
“เอ๊ะ!! คุณเสือไม่ทราบหรือคะ”
“ไม่ทราบอะไรครับ”
“ก็โรมเป็นคนเสนอให้ถ่ายที่นี่ บอกว่ารู้จักกับทางเจ้าของร้าน”
“โรม?”
“ลุงเสือ” เสียงกวนประสาทที่เสือจำได้แม่นยำดังมาจากด้านหลัง พูดถึงเด็กนรกเด็กนรกก็มา
“โรมมาแล้วเหรอคะ เหนื่อยไหม นั่งพักก่อน เบียร์ๆ ดูแลโรมหน่อย” เสือเห็นทีมงานตื่นตัวเพราะแค่เด็กนรกมาถึง
แล้วแอบเบ้หน้า มือเท้าไม่มีหรือไงต้องให้คนอื่นมาคอยดูแล
“อ้าว โรมเองเหรอ พี่ก็นึกว่านายแบบที่ไหน” ไออุ่นเดินออกมาจากหลังร้าน เขาเพิ่งพาทีมงานเข้าไปจัดข้าวของในนั้น
“สวัสดีครับพี่อุ่น รบกวนหน่อยนะครับ” เสือจำไอ้ว่าเด็กนรกนี่ไม่ได้ยกมือไหว้เขาสักนิด
“รู้เหมือนกันเหรอว่ารบกวน”
“พี่เสือ!” เสือไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมพอเป็นเรื่องเด็กคนนี้แล้วเขาปากพล่อยกว่าปกติ รู้แต่ว่ารอยยิ้มกวนๆ นั้น
ทำให้เขาหงุดหงิดได้ตลอดเวลา
“ผมอุตส่าห์มาโปรโมทให้นะลุง เอาใจผมหน่อย ความจริงนิตยสารเขาเลือกที่อื่นแต่ผมเป็นคนเจาะจงให้เปลี่ยนมาที่นี่
เพื่อ..ลุง..เลยนะ” ไอ้การเว้นช่องไฟของการพูดทำให้เสือรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ หรือไอ้เด็กนรกนี่มันคิดจะเอาคืนเขาเรื่องวันนั้น
“ไม่ได้ข..โอ๊ะ” เสืออุทานออกมาเมื่อโดนศอกของไออุ่นกระแทกเข้าสีข้างเต็มแรง
“ขอบใจมากนะโรม ช่วยได้มากเลย อยากได้อะไรก็บอกนะ พี่เตรียมพวกเครื่องดื่ม ขนมไว้ให้ทีมงานด้วย”
“ขอบคุณครับ พี่อุ่นใจดีชะมัด ไม่เหมือนลุงบางคนขอบใจสักคำยังพูดไม่เป็น”
“จะให้คนอื่นพูดขอบใจ หัดรู้จักพูดขอโทษคนอื่นก่อนไหม”
“เฮ้อ พี่อุ่น ผมอยากรู้จริงๆ ผมไปทำอะไรให้ตาลุงนี่อาฆาตนักหนา” รเมศมองตามเสือก่อนหันมาถามไออุ่น
“เอ่อ..โรมน่าจะเคยเปิดประตูกระแทกพี่เสือแล้วหาว่าพี่เสือยืนขวางทาง แต่พี่เข้าใจนะว่าโรมอาจจะไม่เห็น”
ไออุ่นรีบพูดประโยคหลังเร็วปรื๊อ เขาไม่อยากให้รเมศคิดว่าเขาต่อว่า
“อย่างนี้นี่เอง” ไออุ่นไม่เข้าใจคำว่าอย่างนี้นี่เองของรเมศเท่าไหร่ เพราะมันฟังดูแปลกๆ ไม่เหมือนคนพูดเพราะเข้าใจ
เรื่องราวทั้งหมดแล้ว ไออุ่นว่ามันเหมือนคนพูดคิดจะทำอะไรบางอย่างมากกว่า
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อายอุ่น” เสียงประตูร้านเปิดเข้ามาพร้อมเสียงตุ๊บตั๊บ ก่อนร่างกลมๆ จะโผเข้าหาเขา
“ทะเล” ไออุ่นตั้งรับร่างลูกหมูทะเลแทบไม่ทัน เกือบล้มลงไปด้วยกันทั้งคู่
“ลูกหมูเบาๆ อาอุ่นตัวเล็กๆอยู่ เดี๋ยวล้มกันพอดี” ทินภัทรที่เดินตามหลังมาต้องรีบบอกลูกชายเพราะดูจากน้ำหนักตัวแล้ว
ไออุ่นอาจจะล้มเอาได้ง่ายๆ
“สวัสดีครับพี่ทิน แวะมาดูโรมถ่ายแบบเหรอครับ” ไออุ่นคิดเอาเองว่าโรมคงโทรไปชวนพี่ชายไว้
“ใช่ ลูกหมูนัดกับอาเขาไว้ เห็นชวนกันไปทานข้าว นานๆ จะมีเวลาให้กันสักที”
“จะไปทานอะไรครับลูกหมู”
“ทานปิ๊ดซ่า” ลูกหมูทะเลรีบบอกอาอุ่นด้วยตากลมใส และน้ำลายที่พุ่งออกมาตามเสียงป.ปลา
“ฮ่าๆๆ ปิ๊ดซ่าเหรอครับ ต้องอร่อยแน่เลย”
“หย่อย อายอุ่นไปกัน”
“ทะเลไปกับอาโรมกับคุณพ่อเลยครับ อาอุ่น เอ่อ..ไม่ว่าง” เขาไม่รู้จะยกเหตุผลอะไรมาบอก จึงทิ้งไว้แค่นั้น
“พี่ทะเลคิดถึงอายอุ่น พี่ทะเลชวน” ไออุ่นทึ่งที่เด็กชายไม่ลืมเรื่องที่เขาเคยพูดเอาไว้ว่าเด็กชายไม่คิดถึงเขาจึงไม่ชวน
ไปทานไอศกรีมด้วยกัน
“ไปน้า อายอุ่นไปน้า คิดถึง”
“ลูกหมูทะเลของอาอุ่น” ไออุ่นก้มหน้าลงไปฟัดแก้มลูกหมูทะเล ให้สมกับความน่ารัก
“พ่อก็อยู่ด้วยทำไมคิดถึงกันอยู่แค่สองคน” ทินภัทรหัวเราะ เขาแซวเมื่อเห็นสองอาหลานเดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมกันไม่สนใจ
เขาที่ยืนอยู่เลย
“อุ๊” เด็กชายลูกหมูอุทานออกมา รีบเบนตัวออกทำตาโตมองหน้าไออุ่น
“อายอุ่นคิดถึงแด๊ดไหม”
“เอ่อ..” คำถามของเด็กชายทะเลเล่นเอาไออุ่นไปไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไรดี
“คิดถึงฉิ” เมื่อเด็กน้อยส่งสายตาอ้อนวอนมาให้ ทำให้ไออุ่นไม่สามารถตอบอย่างอื่นได้ กลัวลูกหมูทะเลของเขาจะเสียใจ
“คิดถึงครับ”
“เย้ๆๆ แด๊ด อายอุ่นคิดถึงแด๊ด โอ๋โอ๋ไม่น้อยจาย” ลูกหมูทะเลกระโดดโหยงเหยงไปมารอบตัวพ่อ
“ฮ่าๆๆ ไม่น้อยใจครับ”
ไออุ่นลอบถอนใจออกมาเบาๆ เขากลัวหัวใจตัวเองเหลือเกิน มันเต้นถี่จนเหมือนจะทะลุออกมานอกอก
ทินภัทรอาจไม่รู้ แต่คำที่เขาพูดไออุ่นหมายความอย่างนั้นจริงๆ สามวันที่ไม่ได้เจอกัน เขาคิดถึงทินภัทร
“อายอุ่นไปน้า น้า” เมื่อเด็กชายจัดการไม่ให้พ่อน้อยใจได้แล้ว เด็กชายยังไม่ลืมภารกิจที่ตั้งใจไว้คือชวนไออุ่นไปด้วยกัน
“อา..” ไออุ่นอยากปฏิเสธแต่ไม่รู้จะพูดว่าอยางไรไม่ให้เด็กชายเสียใจ
“ไปเถอะอุ่น พี่ต้องรอโรมอยู่แล้ว ไปด้วยกันหมดนี่แหละ ชวนเสือไปด้วย”
“ถ้าอย่างนั้น เราชวนฟ้าไปด้วยดีไหมครับ” ไออุ่นคิดว่าวิธีนี้น่าจะดีที่สุด
“พี่โทรไปหาแล้วแต่เห็นฟ้าบอกว่าติดธุระพี่เลยไม่ได้ชวน” ทินภัทรโทรหาญาดาตั้งแต่คุยกับรเมศเรื่องนัดเรียบร้อย
แต่ญาดาบอกว่าวันอาทิตย์เธอไม่ว่างเขาจึงไม่ได้เอ่ยปากชวน
“เย็นๆ อาจจะกลับแล้วก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมลองโทรไปดู” ไออุ่นส่งลูกหมูที่กอดอยู่ให้กับคุณพ่อ ก่อนเดินเลี่ยงออกมา
โทรหาญาดา
“ฮัลโหล”
“ฟ้าอยู่ไหน ว่างหรือเปล่า” ไออุ่นถามทันทีที่เพื่อนสนิทรับสาย
“อุ่นมีอะไรเหรอ”
“วันนี้โรมน้องพี่ทินที่เป็นนายแบบมาถ่ายที่ร้าน นี่พี่ทินก็เพิ่งมาบอกว่าทะเลนัดกับโรมจะไปทานพิซซ่ากัน
พี่ทินโทรหาฟ้าแล้วแต่ฟ้าบอกมีนัด อุ่นเลยโทรมาหาอีกทีว่าว่างหรือยัง ไปกันหมดพี่เสือก็ไป” ไออุ่นยังไม่ได้ถามเสือ
แต่ขอยืมชื่อมาอ้างเสียก่อน
“ไม่เอาดีกว่าอุ่น ฟ้าเดินเล่นอยู่ที่ห้าง เดี๋ยววาจะทานข้าวเย็นที่นี่เลย”
“ไม่แวะมาเหรอ ฟ้าไม่ได้เจอพี่ทินตั้งหลายวันแล้วนี่ พี่ทินดูอยากเจอฟ้ามากนะ”
“ไม่ล่ะอุ่น บอกตรงๆ ฟ้าเริ่มเบื่อๆคุณทินแล้ว อุ่นก็รู้จักนิสัยฟ้าดี”
“ฟ้า ถ้าเบื่อพี่ทินแล้วก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง ไม่ใช่ทำแบบนี้”
“รู้แล้วคุณแม่ไออุ่น ฟ้าจะคุยในสองสามวันนี้แหละ แค่นี้ก่อนนะอุ่นฟ้าเลือกรองเท้าอยู่”
“ฟ้า...ฟ้า..”
ไออุ่นได้แต่ถอนใจ สงสารทินภัทร เพื่อนของเขาเป็นคนเบื่อง่าย แต่ไม่คิดว่าจะไวขนาดนี้ แล้วนี่เขาควรจะไปบอกทินภัทร
ว่ายังไงดี คงต้องยืนยันไปว่าญาดายังติดธุระ ใครจะกล้าบอกว่าเพื่อนของเขาเลือกที่จะไม่มา และเดินช็อปปิ้งอยู่อย่าง
สบายใจ
ไม่น่าเลยไออุ่น ไม่น่าเสนอตัวโทรหาญาดาอีกรอบนึงเลย ตอนนี้เขาปวดใจยิ่งกว่าทินภัทรเสียอีก
เธอเจ็บฉันเจ็บมันเป็นแบบนี้นี่เอง
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ตอบคำถามเรื่องฟ้านะคะ
มันเหมือน ถ้าฟ้าไม่ตัดสินใจยกให้ ทินภัทรนี่ก็คงไม่มีทางชอบไออุ่นได้ งั้นเหรอ?
ตอบ อาจจะค่ะ แต่ไม่ใช่เพราะทินภัทรแต่เพราะไออุ่นต่างหากที่จะไม่ยุ่งกับทินภัทรเอง
ฟ้าทำไออุ่นดูแย่ไปเลยอะ ฮ่าๆ ไม่รู้อะ เหมือนแบบ อะ เอาไป ให้ก็ได้ ไรเงี๊ยะ แบบ สวยเลือกได้มากเลยสิเธอ
เหมือนไออุ่นต้องเอาของเหลือต่อจากนางไรแบบนี้อะ
ตอบ คนเขียนตั้งใจเขียนให้ฟ้าพูดแบบนั้นเพราะอยากให้เห็นถึงคนประเภทหนึ่งที่พูดจาไม่เข้าหูแต่จิตใจดี
ฟ้าใช้คำว่าให้ก็ได้ฟังเหมือนเป็นคนยกให้ แต่ถ้าดูกันจริงๆ จะเห็นว่าฟ้าตัดสินใจถอยให้เพื่อน (ทั้งๆ ที่ก็ไม่รู้ว่าทินภัทรจะชอบ
ไออุ่นหรือเปล่า แต่กับตัวฟ้าเองทินภัทรชอบแน่เพราะกำลังจีบอยู่ ) ฟ้าทำอย่างนั้นเพราะรู้ว่าถ้าตัวเองไม่ถอยไออุ่นจะไม่มีวัน
เดินหน้า ทั้งไออุ่นและฟ้าต่างเห็นเพื่อนเป็นคนสำคัญที่อยากให้มีความสุข
สิ่งที่คนเขียนต้องการสื่อก็คือ บางทีคำพูดก็ไม่สำคัญเท่าการกระทำ เหมือนที่เขาพูดกันว่าบางอย่างอย่าใช้หูแต่ให้ใช้ใจฟังแทน
นั่นคือสิ่งที่ไออุ่นทำ และทำให้ไออุ่นกับฟ้าเป็นเพื่อนกันได้แม้จะต่างกันมากแค่ไหนก็ตาม
ปล.โปรดเห็นใจในการเขียนสด คำผิดกับชื่อผิดอาจจะเยอะนิดนะคะ เดี๋ยวค่ำๆ มาแก้ให้ค่ะ ขอลงไว้ก่อนน้า^^
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1280844 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก