#TWENTY-ONE
-เรื่อยๆเอื่อยเฉื่อย-
{Muscle}
ซิกแพ็คเดือนเป็นของล่อใจ
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน... การได้รับรู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปเมื่อคืน ทำให้อดจะช็อกและกังวลกับผลที่กำลังจะตามมาไม่ได้ ไม่สิ นี่ไม่ใช่แค่ร้อนรน แค่ช็อก เคียงกายกำลังลนลาน ลนลานจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่คิดว่าตัวเองกล้าไปทำอะไรแบบนั้นกับน้องมันได้ไง ใช่ เขาไม่ปฏิเสธหรอกว่าชอบน้องมัน ถ้าเป็นคนที่ชอบ ตัวเองก็อยากจะทำอะไรแบบนั้นด้วย แต่เงื่อนไขทั้งหมด มันไม่ได้อยู่ที่ เขาชอบเดือน มันอยู่ที่ว่า น้องเขาจะชอบตอบรึเปล่า หรืออีกเงื่อนไข ซึ่งเขาไม่อยากให้มันมาเป็นตัวแปรในสมการที่สุด คือ น้องมัน…ไม่ชอบผู้ชาย
นั่งลนลานทำอะไรไม่ถูกอยู่ห้องเดือนซะนาน ก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองควรออกไป ควรกลับห้อง ห้องที่เป็นห้องของเคียงกายเสียที
ไว้ค่อยมาขอโทษ
โอเค ยอมรับก็ได้ว่าเวลานี้ ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้ามันเลยจริงๆ
ว่าจะทำตัวเป็นนางเอก ไปนอนกอดหมอนมือก่ายหน้าผาก คิดฟุ้งซ่านอยู่ที่ห้อง แต่บทก็ไม่เคยให้กูเป็นซักที
เพราะไลน์เจ้ากรรมนายเวรดันเผือกดังขึ้นน่ะสิ
KU’s Mine มารับหน่อย กูอยู่สนามบิน
ฮะ
เคียงไงไอ้สลัด มึงเป็นใคร ต้องการอะไรจากกู
บางทีก็งงว่ากูอยู่โหมดอะไร ระหว่างเศร้าหรือกวนตีน หรือนี่จะเป็นคนที่อยู่โหมดจัญไร เพราะเวลาไหนก็กวนตีนได้ตลอดเวลา ปั้ง
KU’s Mine มึงล่ะเป็นใคร มาตอบไลน์คนอื่นทำไม
มึงซื่อหรือมึงโง่เนี่ย ฮ่วย
เคียงไงไอ้สลัด จะมาทำไมไม่บอกนี่ก่อนวะ
KU’s Mine ทำไม กูเฟี้ยว
มึงเฟี้ยวแล้วเกี่ยวอะไร
เคียงไงไอ้สลัด ตอบดีๆ
KU’s Mine : D
แนะ มันเล่นเขาแล้ว
เคียงไงไอ้สลัด ตกลงจะให้ไปรับมั้ย ไอ้เหี้ยคู่
KU’s Mine มาๆ ไม่ต้องเอาไอ้เคียงกายมานะ กูแม่งไม่อยากเจอ
ไอ้ฟักผัก กูไม่ไปแล้วใครจะไปรับมึง ความกวนตีนไม่สิ้นสุดนี้มึงได้จากใครมา ไม่สิ ต้องถามว่า มึงเผื่อแผ่ให้ใครไปแล้วบ้าง
เพราะไอ้สลัดผักฟักทองนี่ คือพี่กูเอง
เคียงคู่ ชูชื่นมากับ เคียงกาย เฮอะเหอ ช่างตั้งชื่อได้นะบ้านนี้
เขาหนีออกมาจากห้องเดือนโดยไม่ลืมจะทิ้งโน้ตเล็กๆแปะบอกไว้ ว่ากลับแล้วนะ ความจริงก็อยากจะอยู่บอกเองหรอกนะ แต่เพราะเจ้าของห้องดันออกไปข้างนอกเวลานี้พอดี จริงๆนะ นี่อยากจะบอกเองกับปาก
ไม่ได้เปิดประตูมา แล้วโล่งใจที่ไม่เห็นเดือนอยู่ในห้องหรอกนะ
ก็ได้ เขายังไม่กล้าเจอเดือนเวลานี้ ก็เมื่อเช้ามันไม่รู้อ่ะ ว่าตัวเองทำอะไรลงไป พอมารู้แล้วมันเขินแปลกๆ
แต่ที่สำคัญกว่านั้น เขากลัวคำตอบของน้องมันจริงๆ
เอาเป็นว่า ขอหลบไปพักหลังฉากคนตลกก่อนแล้วกัน นางเอกในละครน่ะไว้ทีหลัง
กลัวว่าถ้าไปตามตื๊อน้องมากๆแล้วจากนางเอก จะได้กลายเป็นนางรองเสียเอง
มันหมดยุคที่เราจะต้องนั่งแท็กซี่มารับพี่ชายแล้ว
อย่างเคียงกายคนแมน ซุป’ตาร์ 2017 และพ่วงไฮโซโก้หรู ต้องฟีโน่ยามาฮ่าสีชมพูด็อกด๋อยที่แม่ซื้อมาฝากเมื่อครั้งมาเยี่ยมลูกที่มหาวิทยาลัย
ฮ่วย แม่ช่างรู้ใจว่านี่ชอบสีชมพู
ใช่ เคียงกายชอบสีชมพู
โคตรชอบ
แบบตอนรับกุญแจรถมาไม่ได้กัดฟันเหมือนโดนบังคับเลย ไม่เลย ไม่จริงๆนะ
คือเวลานี้ก็ยังทำใจไม่ได้ที่ต้องขี่มันมารับพี่
ให้มันเป็นสีชมพู๊ววววววววววว
พอมาถึงสนามบิน กูต้องมาทนเห็นภาพอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย
“พี่ชายขา ช่วยหยิบลูกโป่งบนนั้นให้หน่อย”
เด็กน้อยที่แต่งตัวสุดชิค ด้วยโค้ทกันหนาวสีชมพูสีเดียวกับฟีโน่ลูกรักของเขา เขย่าขากางเกงเขาพึ่บพั่บ แล้วชี้ให้ดูลูกโป่งที่ลอยไปติดอยู่ตรงแผ่นป้ายที่เขียนว่า XXX Airport ซึ่งอยู่สูงเหนือหัวเคียงกายขึ้นไปกว่าสามสิบเซ็น
สงสารเด็กมากๆ แต่พี่จะขึ้นไปเอายังไง
“เดี๋ยวพี่พาไปหารปภ ให้พี่เขาขึ้นไปเอาให้นะครับ”
เลยก้มตัวลงไปทำข้อตกลงกับเด็กน้อย เด็กหญิงตอนแรกจะเบ้ปากร้องไห้ แต่กลายเป็นพยักหน้าหงึกหงักซะอย่างนั้น นี่แหละเขาเรียกว่า มนต์เสน่ห์เคียงกาย มัดใจชายก็ได้ เด็กน้อยก็ดี ไปเรื่อยเว่อร์ ฮ่าๆ
เรากำลังจะจับจูงมือกันไปยังป้อมรปภ ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลคอยคุ้มกันและเตือนภัยให้ผู้โดยสารที่มาใช้บริการสนามบินนี้ให้ปลอดภัย
“ไม่ต้องห่วง สาวน้อย”
แต่มีเสียงแทรกขึ้นมาจากทางด้านหลัง เขาหันไปมอง ด้วยความสูงที่ต้องตะลึงงั้น กับรูปร่างใหญ่โตสมชายชาตรี นี่แหละ คือคนที่จะมาช่วยเด็กหญิงตัวน้อยๆ กับเสื้อโค้ทสีชมพูโลกสดใส เขาคือนายคนแปลกหน้า
“เดี๋ยวพี่ชายคนนี้จะช่วยหยิบให้เอง”
เขาคือความหวังน้อยๆแต่ยิ่งใหญ่ของพวกเรา
“หลบไปสิไอ้เวร มายืนขวางกูอยู่ได้”
ฮะ
แล้วไอ้เคียงคู่มันก็ก้าวออกมาจากด้านหลังของคนแปลกหน้า ด้วยการขยับออกขวา แล้วมายืนเต๊ะท่าเท่ห์
“ไหน ลูกโป่งมันอยู่ที่ไหน”
เขามองพี่ชายร่วมสายเลือดด้วยความเอือมระอา
ความหวังอันยิ่งใหญ่ของแม่สาวน้อย มลายหายไปสิ้น เพราะไอ้เคียงคู่
“นั่นค่ะ”
แต่เด็กหญิงกลับชี้ไปยังลูกโป่งที่ค้างเติ่งอยู่อย่างมีความหวัง
“พี่ว่าเราไปหารปภเถอะนะ เพราะ…”
“แต่พี่จะขึ้นไปเอาได้เหรอคะ”
ใช่สิหนู
เพราะไอ้เคียงคู่น่ะ มันสูงเท่ากู
“ฮ่วย กูอุตส่าห์จะได้เป็นพระเอก แม่ง ไอ้เวย์ ไปเอาให้เด็กซิ”
แล้วมันก็หันไปพูดกับคนแปลกหน้าคนเดิม อ้าว มึงรู้จักกันใช่มั้ยสรุป
“นี่เวย์ ลูกพ่อแมน แม่กวาว”
ผัวะ
อดจะขบฟันเบาๆเจ็บแทนพี่ชายตัวเองไม่ได้ แต่สมน้ำหน้ามันมากกว่า ดีพี่เวย์ โขกกะโหลกขี้เลื่อยของไอ้เคียงคู่มันออกมา
“เป็นเพื่อนสนิทกู แต่เป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อนะมึง ฮ่าๆ”
แล้วมันก็ขำมุกที่ตัวเองปล่อยออกมาเป็นวรรคเป็นเวร อือ ขำจริง ขำ ฮะฮะฮ่า ขำ
“มึงเชื่อมันเหรอ” พี่เวย์หันมาถามเขา
ส่ายหัวปฏิเสธอย่างยิ่ง ใครจะเชื่อคำพูดไอ้บ้าเคียงคู่ ขนาดคำพูดตัวเองทุกวันนี้เขายังไม่เชื่อเลย
“แล้วมาถึงกันนานยัง” เขาตั้งคำถามบ้าง
“รอจนเยี่ยวจะแตก” แหมมึง ห้องน้ำเขาก็มีให้เข้า โง่เองช่วยไม่ได้ที่มารอกู นี่ใคร เคียงกายฟีโน่สี่สิบนะฮ้า สี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง ฮ่าๆ
“แล้วจะพักไหนวะ”
“ห้องมึง”
“พูดใหม่ซิ”
“ห้องมึง”
“ให้โอกาสอีกรอบ”
“ห้องมึง”
“อีกรอบซิ”
“ห้องมึง”
“กี่คน”
“สอง”
รวมกูเป็นสาม ไอ้ควาย ห้องกูแคบเท่ารูหนูเหอะ
แล้วยัง ข้าวของจากชมรมเชียร์ แค่คิดภาพก็นึกไม่ออกแล้วว่ามึงจะไปนอนกันได้ยังไง
แต่ชื่อเดียวที่นึกถึงเมื่อยามทุกข์ยาก คงหนีไม่พ้น อิคุณนาย
เคียงไงไอ้สลัด นายยยยยยยย มึงช่วยกูหน่อย
Nine Napat เรื่องเดือนไปจัดการกันเองค่ะอิดอก กูเพิ่งเลิกกับผัว
ดีเลย นายเพื่อนรัก เพราะว่า…
เคียงไงไอ้สลัด ไม่ใช่เรื่องเดือน พี่กูเพิ่งมาถึง ไปอยู่กับมึงก่อนได้ป่ะ
Nine Napat ไอ้เคียงคู่มาเหรอคะ
นั่น เห็นมั้ยว่าไม่มีใครเคารพไอ้เคียงคู่ มดตัวเดียวก็ไม่มี นิสัยระยำตำบอนแบบนี้ ล่าสุดกูด่าพี่กูในใจอย่างกับมันไปทำใครท้องหรือฆ่าข่มขืนใครก็ไม่ปาน
เคียงไงไอ้สลัด อืม ว่าไง ห้องมึงได้มั้ย
Nine Napat อือๆ มาโลดค่ะ กูจะได้คิดบัญชีแค้นที่มันจิ๊กปากกาหลากสีกูไปเมื่อตอนมอหนึ่ง
แค้นตั้งแต่ชาติปางก่อน มึงยังไม่หายโกรธมันเหรอวะ
“คุยกับใครวะ ทำหน้าทำตาหยุบหยับ”
คงไม่มีใครเข้าใจความหมายของคำว่าทำหน้าทำตาหยุบหยับเพราะมันคือศัพท์บัญญัติเคียงคู่สถาน
“หาที่อยู่ให้มึงไง”
“อ้อ เวย์สั่งอะไรก็ได้มาให้กูแดกดิ๊”
มันไม่ซักไซ้ไล่ความหันไปบงการพี่เวย์เพื่อนรัก พี่เขาหันมาแล้วทำหน้างง
“เอสเปรซโซ่ ใส่น้ำตาลเยอะๆแก้วหนึ่งครับ”
เมื่อเห็นว่าพี่เวย์ไม่สนใจ ก้มเล่นโทรศัพท์ต่อ มันเลยกวักมือหยอยๆเรียกพนักงานมาสั่งเอง
พอมือได้จับโทรศัพท์แล้วมันก็อดจะเข้าไปส่องเดือนไม่ได้
เรียกได้ว่ามันคือเดลี่ไลฟ์ มันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของคนอย่างเคียงกายไปแล้ว วันไหนไม่ได้เข้าไปดู เหมือนชีวิตขาดความหวาน
ยังไงคะยังไง ใครไม่ฟินนี่ฟินค่ะ อะไรจะเปิดเผยขนาดนี้ ตกลงสองคนนี้กำลังคบกันอยู่ใช่มั้ยคะ ตอบดิฉันที
พาดหัวมาเต็ม รูปมาเต็ม หลักฐานที่บอกว่าคืนเมื่อวาน กูไปบังคับจูบน้องมัน ฮือออออ จบแล้วชีวิตเคียงกายคนไร้คู่ และจะไม่มีคู่ไปจนตาย อะไรจะรันทดขนาดนี้
เขาก็คิดอยู่ ว่าที่ผ่านคงเพราะเราเป็นรุ่นพี่ และเป็นคนตลกคนหนึ่ง น้องเขาเลยแค่เล่นด้วย
แต่เขาอยากให้มันเป็นมากกว่านั้นจริงๆ
พอสักทีเถอะเคียงกาย เลิกคิดเข้าข้างตัวเองได้แล้ว
สุดท้ายแล้ว เดือนก็เหมือนกับเปลวเพลิง ที่เมื่อเขาใจกล้าที่จะแสดงความรู้สึก สุดท้ายก็รู้ว่ามันไม่ใช่
เขาคิดมาตลอดว่าที่เปลวเพลิงคอยดูแล ทำเหมือนเขาสำคัญมาตลอด แค่นั้นมันก็แค่แบบเพื่อน
แล้วที่เดือนทำล่ะ…
แค่แบบพี่น้องรึเปล่า
แค่น้องที่ดีคนหนึ่ง และพี่ที่ดีคนหนึ่ง
หรือสุดท้ายแล้ว มันก็เท่านั้น
จริงๆ
“…ไอ้เคียง เหม่ออะไรวะ”
เหมือนได้สติเพราะมือเล็กๆของพี่ชายที่พัดโบกตรงหน้า
“เปล่า แค่เหนื่อยน่ะ ช่วงนี้ทำงานหนัก”
“งานอะไรวะ”
เซ้าซี้จัง รู้แล้วว่าเป็นห่วง
“ชมรมเชียร์”
“อืม เบาๆหน่อยล่ะ” ฮะ
มันคงจะบอกว่า เพลาๆหน่อยล่ะ อย่าหักโหม ล่ะมั้ง
“ตกลงกูต้องไปอยู่กับใคร ในระหว่างที่กูมาท่องเที่ยวที่นี่”
นี่มึงว่างขนาดไม่มีเรียนเลยเหรอวะ
เขายิ้มร้าย
“ห้องคุณนาย”
ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า ว่าพี่เวย์ชักกระตุก
Asawin Asawachai
มีธุระทำไมไม่ทักไลน์มา หนีกลับก่อนได้ไง
ก็มึงเมินกู จะให้พูดได้ไงว่ากูโดนเมิน อะไรของน้องมันเนี่ย ทำให้รู้สึกเหมือนโดนเมิน แต่ก็ยังใส่ใจ
แต่ก็ตอบไปเพียงว่า…
เคียงไงไอ้สลัด โทษที พอดีรีบร้อนไปหน่อย
Asawin Asawachai อืม
หือ แค่ อืม เหรอ ปกติมันต้องต่อความยาวสาวความยืด ประโยคสนทนาเป็นร้อยเป็นพันก็หมดค่า เพียงเพราะคนเราไม่อยากคุยกัน
ช่างเดือนเถอะ เพราะงานเขาเข้า
KOODJI เคียงกายลูกแม่ วันนี้เข้ามาชมรมด้วย เราจะซ้อมใหญ่แล้วนะคะ
ไม่กดเข้าไปอ่าน
KOODJI ตอแหลจับได้ มึงอ่านอยู่กูรู้ เข้ามานะคะเคียงกาย ไม่งั้น แม่จะจับตาย ฉันจะออกล่าทุกคนที่หนีงาน
ด้วยคำประกาศิตเช่นนี้ ยังไงแม่ก็คือแม่
หรือที่เขาเข้าไป เพราะอยากเจอใครบางคนกันแน่
ก็วันนี้ซ้อมใหญ่ ยังไงมันก็เลี่ยงไม่ได้
ตกลงเขาเป็นอะไร
อยากเจอหน้าหรือว่าอยากหลบลี้วะ
เอาให้แน่ ชักงงอารมณ์
อยากมีรัก รักมันก็ไม่มาหา
เห็นพี่พนักงานร้านน้ำปั่นใช้ ก็อยากจะใช้บ้าง แม้จะเป็นเสียงริงโทนยุคเก่า แต่แม่ง ทำไมมันตรงใจกูตอนนี้จังเลยวะ
“มีไร ไอ้เคียงคู่”
เป็นสายเข้าจากเคียงคู่ ซึ่งเมื่อเช้าเขาเพิ่งช่วยมันขนของจากสนามบินไปที่ห้องคุณนาย บอกเลย มึงหิ้วสัมภาระมาอย่างกับจะย้ายมาอยู่เป็นเดือน แต่พอเขาถาม มันกลับตอบว่าเออ มันจะอยู่ที่นี่สองเดือน ให้ตายเถอะ มหาวิทยาลัยห่าเหวห่ารากอะไรของมึงให้ลาพักตั้งสองเดือน พอถามไปถามมาก็ได้คำตอบว่ามันจะซิ่ว อือ ดีงาม
[กูพี่มึงครับ]
“ทำตัวให้น่าเคารพก่อนเถอะ”
ที่จริงเคียงคู่ก็ไม่ได้เลวร้าย กลับถูกใส่ร้ายด้วยซ้ำ เพราะที่เขาชอบเรียกมันว่าไอ้ๆน่ะ เพราะเขาคลานตามมันมาเพียงหนึ่งปี จะเรียกพี่ก็กระดากปากยังไงชอบกล มองแล้วก็ตัวเท่ากัน หน้ายังคล้ายกันอีก
[กูว่าง]
มันว่าอย่างนั้น “แล้ว???” มันกงการอะไรของเขาที่ต้องมารับรู้วะ
“ว่างก็เอาหนังสือมาอ่าน จะสอบแล้วไม่ใช่เหรอ ซิ่วน่ะซิ่วได้ แต่พี่ปีสามแล้วนะ ยังไม่เจอเหรอคณะที่ใช่ มหาลัยที่ชอบน่ะ”
[นี่กูโทรมาให้มึงบ่นกูเหรอ]
“ใช่”
กูถือว่ามึงโทรมาให้กูบ่น
[โอเคกูจะไปหามึงที่ห้อง อีกสิบนาทีเจอกัน น้องรัก]
“เดี๋ยว”
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
แม่ง ชิงวางสายก่อนเหรอ มุกนี้ไม่ผ่าน
แต่กูก็ต้องรอมันอยู่ดี
“โอ้ชิท ดับเบิ้ลมิสเตอเคียงกาย”
สำเนียงดัดจริตแบบไทยแท้อย่างนี้คงหาที่ไหนไม่ได้ นอกจากอิคุณนายสายเสมอ ที่มาถึงชมรมเชียร์เป็นคนสุดท้าย และมันก็รู้อยู่แล้วว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้น
เรียกว่าไงดีล่ะ มีพี่มาคุมความประพฤติมั้ง มากันให้ครบทั้งสองหน่อ หน่อคู่ หน่อเวย์
หน่อคู่นี่ไม่เท่าไหร่ หน่อเวย์มานี่ทำน้องเสียสมาธิหมด
“พี่คนนั้นคือใคร เขาเป็นอะไรกับเคียงกาย ทำไมนั่งใกล้กัน”
“แล้วเดือนล่ะ”
“อิโง่ เดือนก็นั่งอยู่บนสแตนด์เหมือนกับเรา”
และต่างๆนาๆไม่จบไม่สิ้น
“มึงไปเล่าอะไรให้มันฟัง มันถึงคึกขนาดนี้”
คุณนายยกมือยอมแพ้เหมือนโดนเขาจับไต๋ได้ นั่นไงล่ะ เล่าจริงๆด้วย
“หมดเปลือก กูเล่าหมดเปลือก”
เขาจ้องเพื่อนรักเขม็ง คุณนายนี่ไว้ใจไม่ได้เลย
“ช่วยไม่ได้ ก็พี่มึงดันมาเห็นตอนกูตอบไลน์มึง”
“ตอแหล ถ้ามึงไม่ให้ดูมันจะรู้มั้ย”
“อ่ะ จับได้”
คุณนายยกมือสองข้างเป็นเชิงยอมแพ้
“ทุกคนเป็นห่วงมึงนะเคียงกาย อย่างน้อยมึงก็น่าจะรู้ ว่าไอ้เคียงคู่เป็นหนึ่งในนั้น”
แต่เขาไม่อยากเห็นใบหน้าของเคียงคู่ที่เป็นแบบนั้นอีกแล้ว
ใบหน้าที่เศร้าเพราะเขาคนนี้ เขาจะไม่มีวันลืม ใช่สิ ก็เขากอดมันร้องไห้ทั้งคืน
คนที่เศร้าไปกับเรื่องไร้สาระของน้องชาย ที่ผิดหวังกับความรักแบบเด็กๆ จะมีสักกี่คน
เพราะเขารู้ว่าคนที่เป็นห่วงเขากว่าใครๆ ก็คือพี่ชายผู้แสนดี ไม่อยากยอมรับเลย แต่ก็นะ ถ้าไม่มีมันก็ไม่มีรอยยิ้มของเคียงกายในวันนี้
“มันจะทำอะไรมึงรู้มั้ย”
“ไอด๊อนโนววววววว” I don’t Know สำเนียงดัดจริตแบบนี้ เขาจะแปลให้ฟังอีกที
เห็นตาไอ้เคียงคู่จ้องเดือนเขม็งแล้วกลัวใจตัวเอง
กลัวจะเผลอจ้องน้องมันบ้าง นี่ทำใจแข็งสุดชีวิต
เพราะรู้อยู่แล้วว่าจ้องมองก็ต้องเจอ
“เดือน เหงื่อออก เดี๋ยวมีนซับให้”
น้องมีน ดาวอักษร ยังไม่กระอักเลือดตายอีกเหรอ
ตั้งแต่เริ่มซ้อมจนถึงบัดนี้ ก็ยังไม่มีทีท่าว่าเธอจะออกห่างจากเดือนไปไหน เกาะกันตลอด ติดกันยิ่งกว่าอะไร ไม่ใช่ว่ามองแล้วไม่รู้สึกอะไร เพจแปรอักษรหักเปราะเพราะต้องรองรับอารมณ์ร้ายของตัวเองไปก็หลายอัน ถ้ายัยมีนดาวมอยังไม่เลิกยุ่งกับเดือนเร็วๆนี้ คาดว่าฝ่ายที่จะทำงานหนักคือฝ่ายอุปกรณ์
แกรบ
นั่น หักเปราะๆ ไปอีกหนึ่ง
“เดือนหิวน้ำเหรอ”
“เดือนเหนื่อยมั้ย”
“เดือนจำท่าไม่ได้เหรอ”
“เดือนกินน้ำแอปเปิ้ลมั้ย มีนซื้อมา”
“เดี๋ยวมีนพัดให้นะ”
และอะไรต่อมิอะไรบลาๆ
ได้ ได้ เธอไม่รู้จักฤทธิ์เคียงกายซะแล้ว
“คู่นั้นน่ะ”
ไวกว่าความคิดก็ปากกูนี่แหละ ตะโกนเรียกปาท่องโก๋ที่ติดกันยังกับอะไรดีบนสแตนด์เชียร์
หึ มีหันมาชี้ที่ตัวเองด้วย มึงคิดว่ามึงเมินกูแล้วกูจะสนใจมึงเหรอ ใช่ กูสนใจ จบมั้ยไอ้หรรมเดือน ลงมาโดนลงโทษซะดีๆ โทษฐานสำออยให้ผู้หญิงที่ชื่อยัยมีนคอยดูแล
“พี่เคียง”
มีนโบกมือหยอยๆ แต่นั่นไม่สำคัญ กล้าดียังไงมาเรียกชื่อต้นนี่ ฮืออออ ฮึดฮัดขัดใจ ทำอะไรไม่ได้ ด่าในใจก็ได้วะ
“พี่เห็นน้องๆดูเหนื่อย เบื่อหน่าย เราเลยจะมาคลายเครียดกัน”
เขายิ้มร้าย นี่กะว่าจะให้ยัยมีนเต้นท่าแปลกประหลาด ซึ่งแน่นอนว่าเขาจะสาธิตให้ดูก่อนเป็นตัวอย่าง ยอมเอาตัวเข้าแลก ให้คนหัวเราะ แต่นั่นคงไม่อับอายเท่ากับภาพลักษณ์คนสวยของยัยมีนดาวมอ หึหึหึ ช่างชั่วร้ายได้ใจอะไรอย่างนี้เคียงกาย
“เราจะมาเล่นเกมส์ ซึ่งกติกาก็คือ…”
“ใครชนะได้ลูบซิกแพ็คเดือนมอ”
ฮือฮา
ใช่แล้ว กติกาก็เป็นแบบนั้นนั่นเอง
ฟัคคคคคคคคค
ใครพูดวะ
หันไปด้านหลัง ไอ้เคียงคู่ยิ้มโชว์ฟันขาว ที่แม่งเมื่อเช้าแปรงมาอย่างดี ใช่เวลามาชมฟันมันมั้ยวะกู
ไม่ได้เด็ดขาด
กล้าจะให้เดือนของกูไปเปลืองตัวนะ
นั่นผัว เอ๊ย นั่นน้องนุ่งนะ
แต่ก่อนที่เขาจะได้ทันแก้กฎอะไร เสียงมากมายทั้งบนสแตนด์เชียร์ ทั้งข้างล่างรวมถึงสต๊าฟเชียร์ ก็แย่งกันตอบวุ่นวาย
“หนูเล่น”
“กูเล่น”
“นี่เล่น”
“พี่เล่น”
“น้องเล่น”
มา มากันให้หมด พี่ น้อง ลุง ป้า แม่ พ่อ น้า อา มา ขนมาให้หมด
ผู้คนดูกระตือรือร้นจะได้ลูบซิกแพ็คเดือนจริงๆ
สุดท้ายแล้ว…
“งั้นเอาด้วย”
กูจะไม่ให้ใครลูบก้อนเนื้อหกก้อนของมึงเด็ดขาด
นั่น ใครหลุดยิ้มให้กู ถ้าไม่ได้คิดไปเองเหมือนเมื่อกี้น้องเดือนจะยิ้มให้เขาด้วย งื้ออออออออ
ไอ้บ้าเดือน
“มีนด้วยค่ะ”
ฮะ หล่อนด้วยเรอะ ยัยบ้ามีน
*TBC............................................................................
ต้อนรับวันแรกของปีด้วยตอนที่ 21 ตอนนี้ก็ยังไม่รู้อาการเดือนบริหาร
งุ้ยๆ เขาจะเล่นเกมส์กัน ใครจะได้ลูบแพ็คเดือน รอตอนหน้าจ้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
