#ONE
-กฎเหล็กหกข้อสำหรับการส่องเดือน-
ส่องเบาๆ
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน... เหมือนมีใครเอากระป๋องแห้วมาฟาดหัวแล้วทุบๆ
เมื่อได้เห็น… ตัสล่าของน้องเดือน กับ ชะนี
ชื่อ นามสกุล ‘เดินๆอยู่ เจอคนหลงทาง’
รูปอิน้องเดือนกับนังดาวมีนปีหนึ่งที่เดินเคียงกันไป แหม…กระหนาบข้างจนมดไม่มีที่ให้ไต่แล้วมั้ง โกรธ
แครบ!
บีบแก้วพลาสติกติดตราร้านกรีนให้แหลกลาญไปข้าง
“อิแย้ กูว่าแล้ว “
คุณนายทำท่าปวดหัวจะเป็นจะตาย เมื่อเห็นอาการคลั่งสุดขั้วของเขาที่บุคคลภายนอกมิอาจพบเห็นได้บ่อย แต่เพื่อนๆในกลุ่ม…ชินชา
“หน่วยข่าวกรอง เช็คพิกัดล็อคอินของเดือน” เขาออกคำสั่งต่อคุณส้ม
“รับทราบค่ะ ท่านผบ.” คุณส้มตะเบ๊ะท่ารับ
บอกเลย… ไม่เต็มก็บ้าพอกัน
ด้วยประการทั้งหลายทั้งปวงที่เอื้อนเอ่ยบอกทุกคนไป เราทั้งหมด… แก๊งส่องเดือนจึงยกพลมาประชิดถึงหน้าประตูร้าน ‘ก๋วยเตี๋ยวป้าหมู’ ร้านดัง ก๋วยเตี๋ยวอร่อย ผัดไทเลิศรส เส้นเคี้ยวนุ่ม ปลากรอบก็อร่อยไม่มีที่ติ
สรุปคือร้านก๋วยเตี๋ยวนะทุกคน
“ไหนล่ะน้องเดือนของกู” เขาเอ่ยถาม
เพราะตั้งแต่ย่างกรายเข้ามาในร้าน แบบสายตาสอดส่องไปทั่วทุกมุมแล้ว เกือบๆจะมีเรื่องกันก็แล้ว ไหนล่ะ สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าเดือน
“น้องไปแล้วมั้งมึง กลับไปอ่านหนังสือเหอะ กูขอร้อง” คุณเก่งพูดทั้งน้ำตา
“เห็นด้วย นะ ไปอ่านหนังสือเถอะ” คุณแย้เอาด้วยคน
“อ่านอะไรนักหนา มันจะสอบพรุ่งนี้ก็ให้รู้ไป” เขาว่า นาทีนี้ความอยากเจอเดือนครอบงำความคิดไปหมดสิ้น
“ประเด็นมันไม่ได้สอบพรุ่งนี้ แต่คือบ่ายนี้แล้วนะ อิเคียง!!!” อิเคียงเต็มหน้ากูเลย
เออๆ ลืมๆ
“นั่นเดือนกับใครอ่ะ อ๊ะ มีนดาวอักษรนี่”
“เหมาะสม ปลื้มปริ่ม”
“มีนก็สวย เดือนก็หล่อ เชียร์”
“ปิดปากเชียร์เบาๆ”
ขวับ!
หันไปมองทันควัน นั่นไง แฟนกูกับชู้รัก
ผัวะ
“เขาไปเป็นแฟนมึงเมื่อไหร่กัน อิเคี๊ยงงงงง” เสียงสูงเชียวนะคุณนาย
ว่าแต่… คิดในใจก็ดันเสือกรู้ด้วย
“ด่ากูเหรอ เอาอีกดอกมั้ย” คุณนายเงื้อมือจะตบหัวเขาอีกรอบ
“เมื่อวานฉี่รดที่นอนยังไม่พออีกเหรอ T^T” ไหว้ปลกๆทั้งน้ำตา
“อี๋ อิคน… โว้ย ไม่มีคำด่าแล้วค่ะ ยอม” คุณนายส่ายหน้าเอือมระอา
เอาล่ะ… คอนเซนเทรทที่น้องเดือนกันต่อ
แนะๆ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มีเพื่อนคอยเป็นแบ็คหลัง สักขีพยานเดทแรกมาเชียว เกลียดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อิมีน… 555
คติประจำใจเคียงกาย… ผู้ชายที่ใช่ ยังไงก็ไม่ผิด ตบคว่ำ 555
เขานั่งโต๊ะกันแล้วแก เฮ้ย จะว่าบังเอิญหรือพรหมลิขิตกัน
น้องเดือนนั่งโต๊ะข้างๆกลุ่มเขาที่อยู่ฝั่งซ้าย แล้วสำคัญ… กูนั่งข้างนอกสุดฝั่งซ้าย น้องเดือนก็นั่งข้างนอกสุดฝั่งขวา มีอะไรจะฟินกว่านี้อีก สูดลมหายใจน้องเดือนมาเข้าปอด
ด้วยความฟินบังตา ทำให้เคียงกายลืมดูระยะทางไปนะ
แต่ละโต๊ะนี่ห่างกันไปกว่าเมตร
ที่สูดไปได้ก็ลมหายใจเพื่อนในกลุ่มนี่แหละ 555
“กินไรดีมีน” ฮึ มีถงมีถามกันด้วย เกลียดดดดดดดดดดดดดดดด… อิมีน
“แล้วแต่เลย มีนไม่ค่อยหิว” หล่อนไม่หิวแล้วหล่อนจะตามเขามากินทำไม
“แย่เลย ตัวผอมไปนะช่วงนี้” นี่ถ้ามีจับๆ แตะๆ กันนี่ เขาจะ เขาจะ…
นั่งดูด้วยความฮึดฮัดต่อไป
“แล้วน่ารักเหมือนเดิมป๊ะ” มีบิดเขินตอนถามผู้ชาย เกลียดมัน ถ้าพ่นไฟได้จะพ่นข้ามโต๊ะไปเผาหน้าแดงๆของอิมีน เกลียดดดดดดดดดดดด
“อืม… น่ารักกว่าเดิมอีก” ขบฟัน ขบฟัน กระแทกฟัน กระแทกฟัน กงการอะไรที่ตอนพูดเดือนต้องจับท้ายทอยแบบเขินๆด้วย เกลียด…อิมีน
“โว้ยๆๆๆ กูหิวข้าว ไม่มีเวลามานั่งฟังคนจีบกัน สั่งๆซะที เขินจนจะขยำเมนูยับหมดแล้วมั้งมึง”
ดี น้องกั้ง แกทำดีมาก
“หิวก็สั่งไปก่อนดิ” น้องเดือนยักคิ้วกวนๆ
“เออ แม่ง” กั้งถอยหลบฉากไปเงียบๆ
แล้วอะไรคือ ควันสีชมพูมุ้งมิ้งมันกลับมาคลุมโต๊ะนั้นอีกแล้ว นี่แกจะจีบกันเลยบ่ายเลยเรอะ
แล้วเขาจะนั่งดูคนจีบกันเลยบ่ายเหมือนกันเหรอ
“แง้ๆๆๆๆๆ พ่อแม่ลูกขอโทษด้วย สอบครานี้ลูกคงส่งกระดาษเปล่าจริงๆแล้วล่ะ” คุณส้มไหว้ฟ้าดินไปเรื่อย
“อะไร ไม่ตายหรอก” เขาบ่นไปเบาๆ
“ตายสิ ตายห่ายกกลุ่มนี่แหละ เอาเวลาที่ส่องผู้ชายไปหาหนังสือหนังหามาอ่านเถอะ” คุณกะทิถึงกับต้องพูดเลย
“ก็อ่านกันมาอาทิตย์นึงแล้ว” เขาเถียงกลับ
“มันไม่พอ” คุณเก่งโต้
“พอสิ อ่านอะไรเยอะ” เขาว่ากลับ เกิดสงครามน้ำลายบนโต๊ะเรา
“กูจะอ่านอีก กูจะอ่านหนังสือ กูจะอ่านนนนนนนนน” จากเงียบๆ เสียงของพวกเราเริ่มดังขึ้น
“กูจะอ่าน ปล่อยกูไปอิเคียงงงงงงงงงง” คุณส้มโวยวายตามคุณนายบ้าง
“กูไม่อยากส่งกระดาษเปล่า” อันนั้นก็เวอร์ไปนะคุณเก่ง ไม่ได้อ่านหนึ่งชั่วโมง ความรู้ที่ติวกันมาอาทิตย์กว่าคือจะไหลออกหัวว่างั้น
ทุกคนโวยวาย เราเถียงกัน ต้องขึ้นเสียงเพื่อข่มเสียง เถียงกันไปมา เค้าความหายนะลอยมาลางๆ
จน…
เมื่อเขาต้องขึ้นเสียงดังมากๆๆๆๆๆๆๆ ล้านแปดเดซิเบลเพื่อสยบทุกเสียง ผลก็คือ
“กูจะส่อง กูจะมอง กูจะจ้อง กูจะดู
น้องเดือนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
แฮ่กๆ เหนื่อยเหมือนกันนะนี่ โอเค ทุกคนเงียบละ
แล้วทำไมมันเงียบจนได้ยินเสียงแอร์หึ่งๆของร้านป้าหมูล่ะนี่
เกร๊ดดดดดดดดดดดดดดด
นี่มันเงียบกันทั้งร้านนี่มึงงงงงงงงงงงง
“อิเคียง T^T” ทั้งกลุ่มมองไปหลังเขา
ซึ่งเป็น… โต๊ะน้องเดือน
“กูว่า… ไปอ่านหนังสือกันเถอะนะ” คุณนายสะกิดแขนเขาเบาๆ
เขาค่อยๆหันไปมองโต๊ะน้องเดือน
ขวับ
หันกลับมาทันควัน
“นั่นสิ จู่ๆก็รู้สึกอิ่มท้องแปลกๆ แหะๆ แหะๆ”
พวกเราโกยอ้าวออกจากร้านป้าหมูแทบไม่ทัน
มีเสียงไล่หลังตามมาเบาๆ
“แล้วก๋วยเตี๋ยวจะให้ใครกิน ที่สำคัญ จ่ายตังค์ป้ามาก่อนนนนนนนนนน”
อะไรเขาก็ไม่รับรู้แล้วนาทีนี้
แต่… น้องเดือนยิ้มให้เขานี่ภาพติดตาเลย
ฟิน…
แบบฉิบหาย
“เป็นไงมึง” เขาถามทุกคนเมื่อออกมาจากคลาส สถานที่ที่เพิ่งสอบเสร็จไปหมาดๆ หรือใครจะเรียกนรกก็ไม่ผิด
“ว่างเปล่า” คุณนายตาลอยๆ
“มีสามบอ แบลงค์ เบลอ บ๊ายยยยย” จริงของคุณส้มจ่ะ
“ตายได้ก็อยากตาย” คุณเก่งพูดลอยๆ
“ดี” คุณแย้พูดเสียงกระซิบ
นาทีนี้… ทุกคนเหมือนไร้วิญญาณ เพราะสนามสอบและข้อสอบ ได้ดูดความมั่นใจของเราไปหมดสิ้น
“แต่…” เขาพูดค้างไว้
“มันผ่านไปแล้วโว้ย ฮู้ กรี๊ดดดดดดด” พวกเราทุกคนพูดขึ้นพร้อมกัน
ทุกคนแม้จะหมดหวัง ทำข้อสอบไม่ได้ อะไรก็แล้วแต่
สำคัญคือ…
นรกมันผ่านพ้นไปแล้ว
R.I.P. Test
รักและไม่อยากเจอบ่อย ไม่คิดถึง ไม่ต้องเวียนมาหา
นะ… ข้อสอบ
เดาสิ… สถานที่ของคนจัญไรเช่นกลุ่มส่องเดือนจะมาปักหลักกันที่ไหน
อาจเป็น… ร้านเหล้าสักแห่ง
อาจเป็น… บาร์สักที่
แต่ขอโทษ คนจริงต้องนี่เลย… ม้านั่งหน้าคณะ ใสๆ จัญไรช๊อบชอบ
สิ้นสุดการสอบ ทุกคนก็กลับมาเป็นคนปกติ… คนที่เป็นคน
“ผู้ชายมอเรานี่หล่อไม่บันยะบันยังนะว่ามั้ย” คุณแย้เปิดประเด็น โทรศัพท์มือถือสมาร์ทโฟนสุดหรูคือเพื่อนใจของเธอยามว่าง
“เห็นด้วยค่ะ เทมา” คุณนายซักต่อ
“นี่เลยแนะนำ พี่หมอ จบแล้ว และ แฟนน่ารัก ปังทั้งคู่ ไม่เคยเลี้ยงแฟน เพราะ…พี่มิวจบก่อน 555”
เราขำกันทั้งกลุ่ม มันคือเรื่องจริงมาก
“เรื่องฉีดยงฉีดยาล่ะ ขาดตกบกพร่องมั้ย” คุณส้มถาม
“จัญ…ไร” คุณเก่งแซะ
“อย่างมึงนี่ไม่ขาดแน่นอน ฉีดให้คนนั้นทีคนนี้ที ระวังเถ๊อะ หนองในแท้ หนองในเทียมจะตามมา” คุณส้มแขวะกลับ
“กูใส่ถุงทุกครั้งว่ะ” คุณเก่งยักคิ้วกวนๆ
“กูจะไม่ไปดื่มกับมัน อิส้มระวังนะ วันดีคืนดีมันมอมเหล้าเราทำไง” เออ จริง คุณเก่งนี่ชายแท้แมนๆ
“เหี้ยเหอะ” คุณเก่งส่งฟัคให้คุณนาย 555 เราหัวเราะเฮฮากันไป
“แต่คนนี้แซ่บกว่า พี่เป้ กินเด็กเป็นอมตะ” คุณแย้เปิดประเด็นใหม่
“เหมือนกูไง กูชอบ…กินเด็ก” เขาว่าพลางแลบลิ้นเลียริมฝีปาก
“ถ้าเด็กไม่กลัวก็จะได้กินอยู่” คุณนายขัด
“อิดอก เรื่องเมื่อเช้าคือทำขนอิส้มลุกมากคิดถึงทีไร เป็นความหายนะที่ อับอายยยยยยย”
ไหงวกเข้าเรื่องที่ร้านป้าหมูได้อีกล่ะนี่
“เพราะมึงเลยอิเคียง พวกกูมิมีหน้าจะให้เอาไว้หลบส้นตีนที่ไหนแล้ว อาย” คุณกะทิบ่น
“น่า กูสิไม่อายกว่า” เขาว่า
“มึงอาย แต่ฟิน” ฟัค คุณเก่ง
รู้ทัน…
“ว่าแต่ว่า… ได้เห็นรอยยิ้มน้องเดือนใกล้ๆ แล้วละลายอ่ะ” เชี่ย คุณนาย
อย่านะ…
“ชักอยาก… เคลมน้องเดือนแล้วสิ”
ไม่รู้ไง แฟน(กู) หวงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“ไม่ได้ เขามีแฟนแล้ว” เขาว่า
“มีนไม่ใช่มึง” อุตส่าห์ลืมชื่ออิมีนดอกหอยไปแล้วเชียว
“มีน…ยังจีบอยู่” เราเล่นต่อคำกัน
“มีน… น้องเดือนชอบ” คุณเก่ง ฟัคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
“มีน… ก็แค่จีบ” เขาแก้
“มีน… เดือนอยากกิน” เหี้ย คุณกะทิ
“มีน… ก็แค่เล่นๆ” เขาโต้กลับ
“มีน… คนสวยกว่า”
“มีน… ใครอยากสวย” กูผิดประเด็นไปแล้ว
“มีน… คนขาวกว่า” มาอีก เล่นมา
“มีน… ดำแล้วไง” ดำนั่นคือกู
คือเอาชื่อเขามาเล่นเพื่ออะไร 555
“มีน… เป็นผู้หญิง”
สะอึกสองครั้ง
เงียบฉี่
เป็นอันจบบทสนทนา
“มึงงงงงงงงงงงงงงงง”
เราย้ายที่กันแล้ว ย้ายจากม้านั่งหน้าคณะ ไปอยู่ใต้ตึกอักษรกันแล้ว
“น้องเดือน”
ไหนๆ น้องเดือน
“ในเฟซ”
“…”
“นางอัพตัสเกี่ยวกับ… เรื่องเมื่อเช้าด้วย”
อ้อ เรื่องที่ร้านป้าหมู เรื่องกูสินะ
เหี้ย…
“ไหนเอามาดู” เขาแย่งโทรศัพท์มาจากคุณแย้
ชื่อ นามสกุล ‘ผมน่ากลัวขนาดนั้นเลย’
เป็นรูปน้องเดือนแยกเขี้ยวหล่อๆ แต่ประเด็น
ถ่ายรูปคู่กับกระเป๋าตังค์กู
ฟหกด่าสว
เชี่ย กระเป๋าตังค์หาย
ถึงว่าตบๆกระเป๋ากางเกงมันแบนๆชอบกล
ไปอยู่ที่น้องเดือนนี่เอง
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ควายตาย หมาตาย ทำไงดี
“พ่นไฟ พ่นไฟ พ่นไฟด้วยความสะใจคนข้างๆ อยากบอกดังๆว่า…”
“…”
“สมน้ำหน้ากะลาหัวเจาะ”
คุณนาย จะซ้ำกันทำไม
นิรนาม ‘คืนพี่มาเถอะ’
พิมพ์ไปด้วยความกังวล
แต่ผลลัพธ์คือความเหี้ย
เฟซสาธารณะที่กูใช้ส่องเดือนแบบลับๆทุกวี่วัน
ชื่อ นามสกุล ‘???’
น้องไม่ต้องมาตอบพี่ พี่แซด พี่ร้อนรน พี่พลาด T^T จบชีวิตสตอร์คเกอร์
“อิเคี๊ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
“รู้แล้ว T^T”
งานนี้บรรลัยแน่ๆ
นิรนาม ‘ท่ดๆ พิมพ์ผิดๆ’
ชื่อ นามสกุล ‘ไม่ทันแล้วพี่’
‘จะเอามั้ยอ่ะ กระเป๋า’
นิรนาม ‘พูดเรื่องอะไร ใคร กระเป๋าใคร ไม่รู้เรื่อง’
ชื่อ นามสกุล ‘คนเรา ยังจะแถ’
‘เป็นแฟนคลับผมเหรอ’
‘เพิ่งรู้นะนี่’
‘ว่ามี แฟนคลับ น่ารัก’
นิรนาม ‘อืมๆ’
เฮ้ย ไม่ใช่ เพราะหลงในคำชมแท้ๆเลย พิมพ์เหี้ยไรไป อิเคียงกาย
‘คือพี่เป็นคนละคนกับพี่คนนั้นนะ’ แก้ตัวไปก็ไม่ทันแล้วตัวกู
ชื่อ นามสกุล ‘พี่นี่ตลกนะ’
‘ชื่อไร’
‘อยู่คณะไหน’
‘ขอเฟซจริงด้วย’
นิรนาม ‘นี่แหละ เฟซจริง’
ชื่อ นามสกุล ‘เหรอ’
หายไปห้าวิ…
‘แล้วนี่ล่ะ ของใคร
@ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีกเอออ่านไป’
‘ขนาดชื่อเฟซยังตลกอ่ะ’
ขบฟันเบาๆ
*TBC..............................................
ทำไมน้องเดือนต้องอ่อยพี่กายแบบเน้
555
รักและขอบคุณคนอ่าน
ตอนต่อไปคัมมิ่งงงงงงงง