[เรื่องสั้น] บังเอิญ...(จบ)│ตอนพิเศษ│[บังเอิญมันแน่นอก] UP. (22-04-58) *หน้า2
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] บังเอิญ...(จบ)│ตอนพิเศษ│[บังเอิญมันแน่นอก] UP. (22-04-58) *หน้า2  (อ่าน 18348 ครั้ง)

ออฟไลน์ Veesi3

  • coHon3 {ต้นฝ้าย}
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 715
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

...............................

ช่างเป็นเรื่องที่มโนแลคิดเข้าข้างตัวเองอะไรเช่นนี้
ไปเดินจัตุจักรแล้วเจอคนเดิมแค่สองครั้งก็เอามาแต่งนิยาย

5555555
  :hao7: :hao7:
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-04-2015 18:12:58 โดย Veesi3 »

ออฟไลน์ Veesi3

  • coHon3 {ต้นฝ้าย}
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 715
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
Re: [เรื่องสั้น] บังเอิญ...
«ตอบ #1 เมื่อ31-03-2014 11:26:31 »



...บังเอิญ...



คุณคิดว่าในโลกนี้จะมีความบังเอิญซ่อนอยู่ไหม?

แล้วถ้ามันเป็นความบังเอิญจริงๆ มันจะเกิดขึ้นได้หลายๆ ครั้งหรือเปล่า?

แล้วถ้ามันเป็นความบังเอิญ..คุณจะยังบังเอิญคิดถึงคนๆ นั้นจนถึงตอนนี้ด้วยรึเปล่า?



   
การเดินทางไปตลาดจัตุจักรในวันเสาร์ตอนบ่ายนี่เป็นอะไรที่ต้องเตรียมใจกับสภาพอากาศที่ร้อนระอุบวกกับจำนวนคนที่ไม่ร่าแห่แหนกันมาจากไหน  ซึ่งเรื่องนั้นผมเตรียมใจเอาไว้แล้วครับ และที่สำคัญ...

เตรียมใจที่จะยืนตั้งแต่สถานีแรกไปถึงหมอชิตด้วย


“เห้ยแพน! ทางนี้ๆ”


เพื่อนของผมที่เดินทางมาถึงก่อนร้องเรียกทันทีที่ผมเดินลงมาจากรถไฟฟ้า เพราะจำนวนที่อัดแน่นกันมาหลายๆ สถานีเพื่อที่จะมาลงที่หมอชิตนี่ครับ


“เออคอยนานเปล่า” ผมถามกลับ


“ไม่นานๆ กูขึ้นรถก่อนมึงคันนึงเอง อุตส่าห์กะเวลาว่าให้ขึ้นคันเดียวกัน”


“อือ คนโคตรเยอะอ่ะ กะมาลงที่หมอชิตกันหมด”


มันและผมเดินเบียดเสียดผู้คนลงบันไดจนไปถึงทางเข้าได้ ทั้งด้วยอากาศในตอนบ่ายบวกด้วยกับจำนวนคนที่หลั่งไหลเข้าออกไม่หยุด และเหมือนจะเข้าไปซะส่วนใหญ่ จึงทำให้ผมกระชับสายกระเป๋าแน่นเพราะเพื่อนเตือนใจว่าระวังมิจฉาชีพ

เราตัดสินใจว่าจะเริ่มเดินเป็นส่วนๆ ไป เพื่อให้ไม่หลงเดินซ้ำทางเดินอีก เราเข้าซอยแรกแล้วเดินไปเรื่อยๆ เสื้อผ้าแนวอินดี้ สตรีทที่ส่วนใหญ่เป็นมือสองวางแขวนเรียงรายเต็มไปหมด ด้วยความที่เป็นผ้าเก่าผมยกมือขึ้นปิดจมูกขึ้น อากาศยิ่งร้อนและยิ่งมีกลิ่นเสื้ออีกเลยทำให้ผมอยากเดินออกไปจากตรงนี้ไวๆ


“มึง ไปเดินซอยหน้าเหอะว่ะ กูหายใจไม่ออก”


“อือๆ กูก็เหมือนกัน”


เราเดินออกมาได้จนเจอทางแยก อากาศที่โล่งขึ้นทำให้ผมลดมือลง


“อ้าว วันนี้มาถ่ายอะไรน่ะ?”


“อ๋อผมมาถ่าย...ที่นี่ครับ”


“ฮ่าๆ วันนี้คนเยอะหน่อยนะ”



เสียงพูดคุยที่ดังขึ้นทำให้ผมหันไปมอง ก็ไม่ได้อยากจะสนใจหรอกนะครับ ก็อยู่ๆ มันก็ดังขึ้นมาเองอ่ะ ผมหันไปมองได้แป๊ปเดียวจึงทำให้เรา....

...สบตากัน


พูดไทยชัดจัง   ความคิดนี้ผุดขึ้นมาทันทีที่เห็นหน้าเขา ทั้งรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาและสีผมสีอ่อน ดูยังไงก็คนต่างชาติ แต่พูดภาษาไทยได้ชัดมาก ...สงสัยจะเป็นลูกครึ่ง

ผมกับเพื่อนเดินกันต่อไป ดูเสื้อผ้า ดูหมวก ของใช้ไปเรื่อยแต่ก็ยังไม่มีใครตัดสินใจซื้ออะไร ความจริงก็อยากซื้อนะครับแต่เมื่อวานผมกับมันก็เพิ่งซื้อของเข้าห้องด้วย เลยต้องเซฟหน่อย

แต่ก็อย่างที่ว่าครับมาจัตุจักรทั้งที่ถ้าไม่ซื้อของนี่กลับไปมีนอยด์ ผมกับเพื่อนเลยได้ของไปคนละชิ้น เราก็เดินดูตามร้านไปเรื่อยๆ ครับจนผ่านร้านด้านนอกที่ติดถนนใหญ่ในตลาด

คราวนี้ไม่มีเสียงพูดคุยให้ผมได้สนใจเขา แต่เราก็ยังได้สบตากันเหมือนเดิม  เขามองผมเหมือนกับว่าจำผมได้ ผมก็อยากจะบอกเหมือนกันนะ เออ..กูก็จำมึงได้ (และกูก็รู้ว่ามึงจำกูได้) เราก็เดินสวนกันธรรมดาครับ แต่ก็นะครับ ไม่รู้ทำไมผมต้องรู้สึกสะกิดใจแบบนี้ด้วย มันเลยทำให้ช่วงเวลาต่อจากนั้น ผมแอบภาวนาให้ได้เจอกับเขาอีกครั้ง

แต่นี่มันจัตุจักรนะครับ บังเอิญเจอสองครั้งพอเข้าใจ ถ้ามากกว่านี้ต่อไปผมว่าต้องมีคนใดคนหนึ่งตั้งใจละ 

“แพนๆ กูดูหมวกร้านนี้หน่อยนะ”

“อือๆ เคๆ”

“ทับทิมกรอบจ้า กล่องละ 35 สามกล่องร้อยยย!!”

ผมหันไปดูตามเสียงเรียกก็เห็นร้านขนมขวานของไทยครับ คนออกันแน่นเต็มร้านเลยครับ ท่าทางจะอร่อยแฮะ ผมเดินไปดูเห็นคุณลุงเจ้าของร้านกำลังทำอย่างขะมักเขม้น  มีลูกสาวช่วยขายอยู่ด้านข้าง ลุงแกขายทับทิมกรอบครับน่ากินมาก ผมกะซื้อเก็บไว้เพราะเมื่อกี้เพิ่งรับไอติมแจกฟรีไป

“เอาสลิ่มกับทับทิมกรอบอย่างละกล่อง”

“เอาสามกล่องไหมพี่ สามกล่องราคาร้อยนึง”

“โอเค งั้นเอาสามกล่อง สลิ่มสองทับทิมกรอบหนึ่ง”


ผมชั่งใจอยู่นาน ไอ้อยากก็อยากนะครับเพราะนานๆ มาที  แต่พอบอกเพื่อนว่าจะเดินมาร้านนี่มันกลับบอกว่าพี่โทรมาถามว่าวันนี้ไปดูบอลที่ร้านเหล้าไหมทุ่มนึง ไอ้นี่ก็เห็นว่าตัวเองมาจัตุจักรไปง่ายก็ตบปากรับคำไปแล้ว

“น้องครับ ทับทิมกรอบนี่อยู่ได้กี่ชั่วโมง”

“ถึงเที่ยงคืนพี่”

อ้าวเวร...กูไปร้านเหล้าจะได้กลับไหมละเที่ยงคืนน่ะ หันมาก็เจอไอ้นัทที่เดินมาหาพอดี

“ไงมึง ได้ไรละ”

“ไม่ได้ว่ะ กูเสียดายซื้อไปกลัวไม่ได้กิน”

จากนั้นเราสองคนก็เดินสำรวจร้านค้าไปเรื่อยๆ ครับ เจอร้านที่ถูกใจ สไตล์ใช่ก็เรียกบอก จนตอนนี้สองมือของผมและมันนี่เต็มไปด้วยถุงหูหิ้วแล้ว  แสงอาทิตย์ก็เริ่มอ่อนแรงลง ขาของผมก็ชักจะรู้สึกตึงๆ แล้วครับ จนเพื่อนถามว่าจะเดินดูอะไรอีกไหมนี่รีบยกมือบอกปัดเลย

“นี่เพิ่งห้าโมงเองว่ะ”

“เออ กูปวดขาด้วย มึงไม่ไปได้ไหมวะ ถ้าไม่มีของเต็มมือนี่กูจะไม่ปฏิเสธเลย”

“นั่นดิ กูเริ่มไม่อยากไปแล้วว่ะ”

“วันนี้เดินมาทั้งวันละ ไม่ไหวแล้วว่ะ” บอกมันไปก็ตบขาตัวเองแก้ปวดไปครับ

“เออ งั้นกูโทรบอกพี่ไม่ไปแล้วกัน”

“เคๆ”

“ฮัลโลพี่อ๊อฟ อื้อๆ ไม่ได้ไปแล้วอ่ะ นี่เพิ่งห้าโมงแต่ผมกับไอ้แพนไม่ไหวแล้ว”

“อ่าๆ งั้นไว้วันหลังนะ ค้าบบ หวัดดีพี่”

ไอ้นัทหันมายกนิ้วโป้งให้ผมหลังคุยกับพี่เสร็จ จากนั้นเราก็ลากสังขารเดินขึ้นบันไดไปที่บีทีเอสครับ  โอยให้ตาย...คนก็ยังเยอะเหมือนเดิม ขอให้มีที่นั่งด้วยเถอะ สาธุ กูปวดขา.......!!

ถือว่าพวกผมยังมีโชคครับที่มีที่นั่งให้ได้หย่อนก้นลงได้โดยไม่ต้องเป็นสุภาพบุรุษเสียสละที่  พอได้นั่งเก้าอี้พักขา เจอแอร์เย็นๆ กับเสียงเครื่องยนต์ดังเอื่อยๆ ผมก็รู้สึกสงบขึ้น  ตอนนี้น่าจะห้าโมงกว่าแล้วเพราะสีของแดดยามเย็นชัดเต็มท้องฟ้า ขณะที่รถไฟเคลื่อนตัวเองไปผมเห็นเงาตัวเองที่สะท้อนมาจากบานกระจกตรงหน้า จนทำให้นึกถึง...

เหี้ย! นี่สภาพกูอย่างงี้เนี่ยนะ โอ้ยเวร...คนนั้นแม่งโคตรดูดี แต่กูนี่เหมือนผีเฝ้าโลงศพ

ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงไม่ลืมสายตาของผู้ชายคนนั้นไปได้ซักที ใบหน้าของเขาตอนนี้ในหัวผมมันเริ่มเลือนๆ ไปแล้วล่ะครับ  แต่สิ่งที่ผมยังจดจำได้ถึงเขาคนนั้นก็คือสายตา  หึหึ  ก็แค่คนบังเอิญเจอกันในจัตุจักร ทั้งที่ก็เจอตั้งหลายคนแต่ผมก็ยังอยากจำแค่คนคนนี้ 

ให้ตายจริงๆ นั่งจนมาถึงสถานีที่ต้องลงผมก็ยังอยากให้เราบังเอิญเจอกันอีกครั้ง....





« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-03-2015 15:16:49 โดย Veesi3 »

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
Re: [เรื่องสั้น] บังเอิญ...
«ตอบ #2 เมื่อ31-03-2014 12:45:49 »

จะได้เจอกันอีกมั๊ญ


 :L2: :L2:

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
Re: [เรื่องสั้น] บังเอิญ...
«ตอบ #3 เมื่อ31-03-2014 13:44:58 »

น่ารักมากๆ
ขอให้เจอฝรั่งรูปหล่อ :z2:

ออฟไลน์ `ลoงสิจ๊ะ™

  • รักคือรัก จะให้หักห้ามใจนั้นยาก
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 310
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
Re: [เรื่องสั้น] บังเอิญ...
«ตอบ #4 เมื่อ31-03-2014 14:50:51 »

มาเจิมคะ ^^  o18

ออฟไลน์ Veesi3

  • coHon3 {ต้นฝ้าย}
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 715
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
Re: [เรื่องสั้น] บังเอิญ...
«ตอบ #5 เมื่อ31-03-2014 16:47:32 »

 :really2: เอ๊ะโอววว...ตอนแรกเรากะไว้ว่าจะเป็นเรื่องสั้นตอนเดียวซะอีก 5555

กะเอาเรื่องที่ไปเจอนั้นมาเวิ่นเว้อซักเล็กน้อย แต่เห็นคุณ golove2 เม้นว่า

"จะได้เจอกันอีกมั๊ญ"  ก็ทำเอาเราอยากเขียนอีกเลยอ่ะ 555

แล้วยิ่งคุณ mukmaoY มาบอกอีกว่า "ขอให้เจอฝรั่งรูปหล่อ"

โอยยย..ไม่ได้การๆๆ ขอซักนิดละกัน  :hao7:


ออฟไลน์ Veesi3

  • coHon3 {ต้นฝ้าย}
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 715
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2


บังเอิญ...บังเอิญมากกว่าที่คิด




วันนี้เป็นวันที่โคตรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร.....เหนื่อย โคตรปวดขาสุดๆ ไปเลยครับ ผมกลับมาถึงห้องก็รีบสะบัดผ้าเข้าห้องน้ำก่อนใครเพื่อน  ก่อนจะนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาตากแอร์เย็นฉ่ำ

จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่เลิกคิดถึงเขาคนนั้นเลยครับ เฮ้อ..อะไรจะติดตาติดใจปานนั้น  กูอัดอั้นว่ะ  กูเวิ่นเว้อ  กูเพ้อ!! กูอยากระบาย!!


“เชี่ยนัท!”


“ไรวะ”


ไอ้เวร สนใจกูหน่อย  แฟนมึงไม่หนีไปไหนหรอก นั่งแชทกันอยู่ได้


“มึงจำคนที่เขาคุยกันว่ามาถ่ายหนังกันได้ป่ะวะ”

“คนไหนวะ?” ดีใจครับ ในที่สุดมันก็สนใจผม

“คนที่เราเจอตอนเดินซอยแรกอ่ะ”

“จำไม่ได้ว่ะ กูจำได้แค่คนที่เดินจับมือกับผู้ชาย ฮ่าๆ”


ปึก!!


เสียงสันหนังสือกระทบหัวอีกคนไม่เบานัก  ไอ้นัทหันมาทำหน้าเคียดแค้นใส่ผมก่อนกลับไปสนใจเฟสไทม์กับแฟนต่อ  ไอ้เลว...ไม่สนใจกู


“ไม่ใช่ละ คนนั้นกูจำได้ คนที่เดินสวนเราสองครั้งอ่ะ แล้วเขาทำหน้าเหมือนจำเราได้ด้วย”

“อ๋อออ ไอ้คนนั้นน่ะเหรอ”

“เออ คนนั้นแหล่ะ ตลกว่ะ ตลาดตั้งใหญ่เดินสวนกันเสือกจำได้ด้วย”


ตอนพูดก็ขำๆ นะ แต่ในใจนี่โคตรตื่นเต้นอ่ะครับ แม่ง...ใจอยู่มันอยู่ไม่สุข  กูเพ้อ  กูอยากแชร์  ขึ้นสถานะแม่งเลย


‘ไปเดินจัตุจักร เจอฝรั่งพูดไทยชัดมาก 2 ครั้ง มันทำหน้าว่าจำกูได้ กูก็อยากจะบอกมึงเหมือนว่า กูรู้ว่ามึงจำกูได้ 55555555’


อึดอัดใจก็ระบายครับ นี่แหล่ะนิยามตัวผม โพสไปไม่นานรุ่นน้องก็มากดไลค์ ฮ่าๆ แค่นี้กูก็ปริ่มละ แต่ที่ทำผมเปรมและฟินไปอีกนี่ก็คือ


‘อาจจะเป็นเนื้อคู่’    o22



เวร...


เวรแล้ว...ทำไมกู....


ถึงใจเต้นแรงวะ...


ผมยกมือทาบหน้าอกตัวเองแล้วรีบมองไปที่ไอ้นัททันที โชคดีที่มันไม่เห็นอาการเปลี่ยนแปลงของผม  ความจริงผมก็อาจไม่ได้มีปฏิกิริยากับคำคอมเม้นนี้ก็ได้ แต่ว่า...ทำไมกูรู้สึกร้อนๆ ที่แก้มวะ!


โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย.......................กูเขิน

กูคิดถึง...กูอยากเจออีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!


ผมเอานิ้วมากดตรงแก้มที่มันร้อนไปมาเบาๆ ประหนึ่งว่ากำลังบริหารกล้ามเนื้อบนหน้าไปในตัว ไอ้ฝรั่งนั่นมันจะรู้ตัวไหมว่ามันทำผมคิดถึงมันมากขนาดนี้  แล้วที่สำคัญผมเขินมากที่น้องบอกว่าผมกับมันอาจเป็นเนื้อคู่กัน ไม่อยากจะบอกเลยว่า


...กูก็คิดว่างั้นว่ะ...


ฮ่าๆๆ โอยย...ยิ่งคิดกูก็ยิ่งเขิน ไม่เอาละๆ พอๆ ผมไม่พูดถึงมันละ  คิดไปแล้วก็แอบเศร้า แค่เจอโดยบังเอิญก็เพ้อไปไกล


ตือดึ่ง!


เสียงเฟสบุ๊คเด้งอีกครั้งครับ ผมกดเข้าไปดู


‘ยังดีกว่าผู้ชายคู่นั้นที่เดินจูงมือกัน 555555555’


ไม่ใช่ที่ไหนครับ ไอ้นัทที่นั่งข้างๆ ผมนี่เอง โอไอ้ห่า...คิดว่าแชทกับเมียจนลืมเพื่อนลืมฝูงไปละ ผมเลยพิมพ์ตอบรุ่นน้องไปอย่างรวดเร็ว เพราะเมื่อกี้มัวแต่เขิน ไอ้เชี่ยนัทเลยเม้นตัดหน้าไปก่อน


‘น่าจะเจอรอบสาม จะได้เป็นเนื้อคี่ 5555’


พอผมพิมพ์เสร็จเท่านั้นแหล่ะครับ ไอ้นัทก็พูดขึ้นทันที

“เราเจอไอ้หมอนั่นสามครั้งไม่ใช่เหรอวะ?”

“ห้ะ สองครั้งไม่ใช่เหรอมึง”

“ไม่ๆ กูจำได้ว่าเจอสามรอบ”


เอ้าเวร! ทำไมกูไม่เห็นวะรอบสาม! โอยยย...กูอยากร้องกรี๊ดให้เจ้าของหอไล่


“รอบสามกูไม่เห็นว่ะ”

“รอบสามนี่ก็ตอนที่มึงไปยืนดูร้านขนมไงวะ ยืนมุงอยู่ตั้งนานแล้วก็ไม่ซื้อ”




!!!!


ห้ะ!?


โอ้ไม่... (พักเช็ดน้ำตาแป๊ป)  ผมเพิ่งแอบคิดว่าถ้าเจอกันอีกครั้งจะเดินไปคุยกับเขาให้รู้แล้วรู้รอด ฮืออ...ไอ้ห่านัท ทำไมมึงถึงเพิ่งมาบอกกกกกกกกกกกกกกกกก....ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยย


ฮืออออ....ไม่อยากจะรับรู้วววว...


พอก่อนนะครับ ขอไปนอยด์ใส่ทวิตเตอร์แป๊ป ขอไปทำใจกับรักบังเอิญที่จัตุจักรก่อน  :o12:




อิเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!! ฮือออ..



..........................................................


แวะมาเล่าให้ฟังอีกว่าพร่ำเพ้อไม่หยุดจริงๆ ถึงการสบตาฝรั่งตาน้ำข้าวถึงสองครั้ง
และเมื่อรู้จากเพื่อนว่าไม่ใช่สองย่ะ สาม! โอยยย...อยากกรี๊ดมาก จริงๆ


 :ling1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-04-2015 14:05:00 โดย Veesi3 »

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
นี่มันพรหมลิขิตแล้ววววววว  :hao7:

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
คือนัทเจอฝรัทงจนเป็นเกย์?
 :hao7:

ออฟไลน์ Veesi3

  • coHon3 {ต้นฝ้าย}
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 715
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2


บังเอิญ....บังเอิญจริงๆ






วันนี้เป็นสองวันสุดท้ายของการเริ่มฝึกงานครับ  เฮ้อ...เครียด เกิดมายังไม่เคยทำงานจริงๆ จังๆ เลย  แต่ก็แอบรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเป็นผู้ใหญ่ในอีกสองวันข้างหน้า และถ้าจะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีก็ต้องเริ่มจากเป็นเด็กที่ดี และเด็กที่ดี(ในความหมายคนไทย)ก็คือเด็กฉลาด และเด็กฉลาดก็ต้องอ่านหนังสือ เพราะฉะนั้นผมจึงมายืนอยู่ที่นี่ตอนนี้



“หอประชุมแห่งชาติสิริกิติ์”



โอ้จอร์ช!!  นี่มันโคตรคนของแท้  ที่ไปจัตุจักรเมื่อวานมันเทียบกับสิ่งที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าไม่ได้เลย

“เหี้ย! นี่คนเหรอวะ โคตรเยอะ” ไอ้นัทหันมากระซิบ

“เออ กูเริ่มกลัวละ”

“วันอาทิตย์ก็งี้แหล่ะ ระวังไว้นะ เอากระเป๋ามากอดไว้ข้างหน้า คนเยอะแบบนี้พวกโจรมันแฝงตัว”

“ครับ” ผมทั้งสองรับคำ

คนที่พูดเมื่อกี้เป็นน้าของไอ้นัทครับ เมื่อเช้าเราสามคนไปทำบุญที่วัดแถวบ้านน้ามา และเมื่อให้ทานไปแล้วน้าก็ทำทานไอ้นัทไปด้วย ผมก็โชคดีได้อานิสงค์ผลบุญไปอีก คือแอบปลื้มใจครับเพราะเมื่อวานหมดไปกับของที่จัตุจักรเกือบพัน คือกรอบไปแล้ว ไม่งั้นวันนี้ผมคงไม่กล้าซื้อหนังสือซักเล่ม

“งั้นนัทกับไอ้แพนแยกกับน้าตรงนี้นะ พอดีนัทนัดเพื่อนไว้ด้วย”

“เออ ใช้ประหยัดๆ ล่ะไอ้นัด”

“ค้าบบบ หวัดดีฮะ”

“เออ”

“หวัดดีครับน้า” เห็นไอ้นัทลาน้าผมก็ไม่ลืมที่จะยกมือไหว้ลาทันที

“โชคดีๆ”


ติ๊งๆ ติ้งงงง


“เออ กูถึงละ ห้ะ..ตรงไหนนะ กูอยู่ข้างหน้าเลยเพิ่งมาถึง คนโคตรเยอะ เออๆ เค” ไอ้นัทรับโทรศัพท์แล้วคุยกับคนในสายไม่กี่ประโยคก็วางสายก่อนจะหันหน้ามาหาผม

“เราคงต้องเดินกันสองคนว่ะจะได้ไม่หลง” ผมพยักหน้างึกงัก

“กูก็ว่างั้น คนเข้างานไม่หยุดเลย”

“ป่ะ” ไอ้นัทกอดกระเป๋าแน่นแล้วเดินนำผมเข้าไป

ผมเดินตามหลังไอ้นัทไปเรื่อยๆ ครับ  คนก็อัดกันไปตามทาง ผมโดนเบียดทุกทิศทางจนขยับไปไหนไม่ได้ ยังดีที่นี่มีเครื่องปรับอากาศไม่อย่างนั้นผมคงได้ตายอยู่ฝูงคน  เดินตามเส้นทางที่กำลังจะเข้างานเห็นโถงก่อนถึงฮอลล์ที่เป็นเส้นชัย


ตุบ!!!


“อูยย...” ผมเอามือลูบตรงไหล่เบาๆ

ให้ตาย! ซวยชิป คนแน่นขนาดนี้ยังโดนชนซะได้ แม่งง...เจ็บอ่ะ น้ำตาผมซึมด้วย มึงชนได้ถูกจุดยุทธศาสตร์มากไอ้สัด!

“ขอโทษครับ”

ผมตวัดสายตาไปมองไอ้คนนิสัยไม่ดีด้านหลังอย่างแค้นเคือง  ไอ้เลว!...คนอย่างมึงเตรียมรับคำด่าจากกูได้เลย มาชนใครไม่ชนมาชนกู  กูก็ตั้งเยอะแยะ เบียดกันจนแน่นขนาดนี้แล้วยังจึ..จะ จะ...


ผู้ชายคนนั้น!!!


ช็อคได้ไม่นานก็มีเรื่องให้ผมได้ช็อคอีกครับ  ไอ้ฝรั่งหัวทองนั่นมันจับเอวผมแล้วบังคับผมเดินมาถึงหัวมุมก่อนถึงทางเข้าห้องโถงเฉยเลยอ่ะ!

“ปล่อย! ทำไรวะ!” ผมรีบสะบัดตัวเองออกจากมันทันทีครับ

“เบาๆ หน่อยสิคุณ คนมองใหญ่แล้ว”

ผมมองรอบๆ ตามที่หมอนั่นพูด ....จริงด้วยว่ะ

“แล้วคุณมาจับเอวผมทำไมเล่า!”

“ชู่ว..” เขายกนิ้วชี้แนบที่ปากตัวเองเมื่อผมเสียงดังใส่อีกครั้ง “ก็คุณไม่ยอมเดินไปซักที เดี๋ยวคนด้านหลังจะด่าเอาไงครับ”

ก็คนมันตกใจไงเล่า...ไม่คิดว่าจะได้เจอ

“โอเค ขอโทษด้วยแล้วกัน” พูดจบผมก็หันหลังเดินไปทันที ขอไปตั้งหลักแป๊ปเจอแบบนี้ไปไม่เป็นวุ้ย



!!!



ผมหันกลับไปหาเขาอีกครั้งจากแรงฉุดที่ข้อมือ

“เดี๋ยวสิ”

“อะไรอีกคุณ” นั่นแน่....เสียงแข็งได้อีกกู  โอยยย...ไอ้ฝรั่งขอกูไปตั้งหลักก่อน  เดินเข้างานไปก่อนเดี๋ยวกูเดินตามไปถามชื่อ

“ผมชื่อชอร์น”


ตึง!!! 


ให้ตายสิ! ผมได้ยินเสียงเปียโนคีย์หนึ่งดังในหัวจนตัวเองไม่ได้ยินเสียงรอบข้างเลย  ใจเย็นๆๆ โอยยย...กูยังไม่ทันได้ถามเลยบอกก่อนแล้ว อ๊าก...กูอยากกรีดร้อง

“บอกผมทำไม”

ขมวดคิ้วกลับไปประหนึ่งจะบอกว่าบอกกูทำเพื่อ?  แต่ความจริงตอนนี้ใจผมเต้นแรงมาอ่ะ

หมอนั่นเลิกคิ้วนิดนึงก่อนจะยกยิ้มมุมปาก “เขินเหรอครับ?”

“พูดอะไรของคุณ!”

“ผมบอกว่าคุณเขิน”

“ไม่ได้ให้ย้ำเว้ย!!” ผมสะบัดแขนออกแต่ไอ้ชอร์นวิญญาณญาติจอร์นวิญญูก็ยังไม่ยอมปล่อย

“ปล่อยดิวะ!” ผมพยายามพลิกข้อมือตัวเองออกจากมือยักษ์ของมันแต่ก็ทำไม่ได้ซักที

“ผมจับมือคุณอยู่นะรู้ไหม” อยู่ๆ ไอ้หมอนี่ก็พูดขึ้น

“แล้วจะทำไม”

เออ! อยากจับก็จับไปวะ แม่ง...ทำยังไงก็ไม่ยอมปล่อย

“ผมถึงรู้ว่าใจคุณเต้นแรงมาก”


ตึกๆ  ตึกๆ



ตู๊บบบบบ!!!



ไปไม่เป็นแล้วครับ...ตอนนี้ผมรู้สึกใบ้กินไปชั่วขณะ อัมพาตแดกทั้งตัวไปแล้ว

“อ้ะ!” ผมสะดุ้ง หมอนั่นยื่นมือที่ว่างมาลูบแก้มผม

“หน้าแดงแล้วครับ ฮึๆ”


ตู๊บบบบบบบบบบ!! 


ตายอีกรอบ....


ช่วยไอ้แพนด้วยครับ


ไอ้แพนแพ้รอยยิ้มฝรั่ง... 



แต่ก็นะครับ!  ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าถ้าเจอกันอีกรอบผมจะเข้าไปถามชื่อเขา  แต่ผมยังไม่ทันถาม เขาก็บอกชื่อมาก่อนแล้วซะงั้น เพราะฉะนั้นผมก็จะพูดคำอื่น  ในเมื่ออุตส่าห์บังเอิญได้มาเจอกันขนาดนี้แล้ว


“ผม..”


“ครับ?”

ผมกวักมือเรียกให้เขาโน้มตัวลงมา และร่างสูงใหญ่กว่าชายไทยก็ทำตาม


“คุณชอร์น..”

ผมยกมือป้องปากแล้วยื่นหน้าไปข้างๆ หูเขาก่อนจะกระซิบสิ่งที่ตัวเองรู้สึกมาตั้งแต่สบตากับเขาครั้งแรก




“ผมชอบคุณ”


-------------------------------------------------------

มาต่อแล้วเรื่องสั้นนน จบด้วยเลย :katai4:
ที่คุณ MukmaoY ถามว่านัทเจอฝรั่งจนเป็นเกย์ไม่ใช่น้านัทไม่ได้เป็น 5555 แพนมันพร่ำเพ้อเอง   :laugh:
ตอนนี้คนเขียนแต่งขึ้นเพราะว่าอยากให้เรื่องนี้จบแฮปปี้น้า
การสบตากับฝรั่งสองครั้งเอามาเป็นแรงบันดาลใจเฉยๆ
ตอนแรกคนเขียนก็ตั้งใจว่าจะเขียนตอนเดียวจบแต่แรก
แต่ไหนๆ ก็ไม่น่าจะได้เจอกันอีก ก็ให้ในนิยายสมหวังแล้วกัน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-03-2015 15:16:15 โดย Veesi3 »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
555น่าร้าก
แพนใจง่ายอ่ะ55
ทำไมพี่ชอร์นวิญาณเด็ดขนาดนี้
 :-[

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
บอกชอบกันเลย หึหึ

ออฟไลน์ Veesi3

  • coHon3 {ต้นฝ้าย}
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 715
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2


บังเอิญ....บังเอิญใจตรงกัน




   
“ผมชอบคุณ”



ชอร์นจำไม่ได้แล้วว่าเขาใจเต้นแรงครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ หรือรู้สึกตื่นเต้นขนาดนี้ล่าสุดตอนไหน  เขาบอกได้แต่เพียงว่าเสียงกระซิบแผ่วเบาเมื่อกี้กลับทำให้ใจของเขาสั่นรัวเหมือนหน้ากลองที่เพิ่งถูกตี

ร่างสูงรีบจับไหล่บางๆ ตรงหน้าก่อนคนที่เพิ่งสารภาพความในใจจะรอยนวลหนีไปได้ “จะไปไหนครับ? บอกชอบผมแล้วจะหนีไปง่ายๆ เหรอ”

เสียงทุ้มต่ำนุ่มๆ กระซิบข้างหูอีกคนเบาๆ ทำให้แรงดิ้นขลุกขลักในตอนแรกจางหายไป ชอร์นเปลี่ยนจากมือที่เกาะกุมไหล่เปลี่ยนกอดเอวหลวมๆ โชคดีที่ตรงนี้เป็นหัวมุมแคบๆ ก่อนจะถึงห้องโถงของฮอลล์ เขาถึงไม่เกี่ยงงอนที่จะลวนลามคนตรงหน้า เพราะภาพชายสองคนที่ยืนกอดกันอย่างนี้คงสร้างความแปลกตาของคนที่เดินผ่านไปมาพิลึก

“เปล่านะ...แค่ขอไปตั้งหลักก่อน” คนที่เอาคางเกยบนบ่าอีกคนกล่าวขึ้นด้วยใบหน้างอง้ำ แต่ประโยคหลังก็ทำให้เขาต้องระบายยิ้มออกมา

“ตั้งหลักตรงนี้ได้ไหมล่ะ” ถามเองก็รู้สึกเขินเอง

“แล้วเห็นไปรึยังล่ะ” อีกบอกแล้วก็มุดตัวเองกับอกเขาจนกลัวว่าจะหายใจออกไหม

“มุดไปขนาดนั้นหายใจออกเหรอครับ”

“อื้อ...”
 
ชอร์นพยายามจะดันตัวอีกคนออกมาเผชิญหน้ากันแต่เจ้าตัวก็ไม่ดื้อไม่ยอมเอาท่าเดียว จะเรียกชื่อก็เพิ่งนึกได้ว่าตัวเองยังไม่ถามชื่ออีกคน เลยทำได้แต่เรียกคุณๆ เท่านั้น

“ถ้าคุณไม่ยอมยืนดีๆ ผมก็จะกอดคุณอย่างนี้แล้วเดินไปทั่วฮอลล์เลย”

“จะบ้ารึไง!!”

ได้ผล อีกคนยอมดันตัวเองออกให้เขาได้มองหน้าชัดๆ ถึงได้รู้ว่า หน้าแดงแจ๋เลย 

“ไม่ทำหรอกครับ แต่ถ้าไม่พูดแบบนี้คุณก็ไม่ยอมออกจากอกผมน่ะสิ” พูดไปแล้วคนตัวเล็กก็ได้แต่เพิ่มสีแดงลงบนหน้าตัวเอง น่ารักอะไรอย่างนี้นะ เพราะอย่างนี้ไงถึงมองมาตั้งแต่ตอนนั้น

“ก็มันเขินหนิ ขอเวลาเคลียร์ตัวเองแป๊ปดิ”

“ไม่ให้ครับ เดี๋ยวไม่ได้ซื้อหนังสือพอดี” ชอร์นเพิ่งรู้ว่าการทำให้คนน่ารักตรงหน้าทำสีหน้าบึ้งตึงนั่นจะมีความสุขถึงเพียงนี้

“โอเค งั้นไปละ”

“เดี๋ยวสิครับ” เกือบรั้งตัวไว้ไม่ทัน คนอะไรไวชะมัด

“อะไร ก็แยกไปซื้อหนังสือไง”

ชอร์นได้แต่ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจกับความขี้ใจน้อยและเอาแต่ใจของคนตรงหน้า แต่ก็น่าแปลกที่เขาไม่นึกโกรธหรือรู้สึกรำคาญ กลับกันเขาชอบที่อีกฝ่ายแสดงออกอารมณ์อย่างนี้ เพราะมันทำให้รู้ว่าตัวเอง..สำคัญ

“ไม่เอาครับ ไปด้วยกัน”

“....”

“อุตส่าห์ได้เจอกันอีกครั้งยังจะหนีผมไปอีกเหรอ”

“.......”

อีกคนไม่ยอมพูดอะไร เอาแต่ก้มหน้างุดมองพื้นประหนึ่งว่าบนพรมมีลายแทงสมบัติ  แต่โอกาสนี้แหล่ะ เขาจะได้รุกหน้ากับอีกคนสบายๆ

“มาทำให้ผมคิดถึง แล้วก็บอกว่าชอบผม แล้วยังจะหนีไปอีก..” คราวนี้ชอร์นยื่นมือไปเชยคางอีกคนให้สบตา “ผมไม่ยอมหรอกนะครับ”

ให้ตายสิ! ผู้ชายคนนี้จะหวานไปไหนนะ แพนเพิ่งรู้สึกตัวไปแล้วล่ะว่าไม่น่าสารภาพไปเลยว่าชอบคนๆ นี้  เพราะหลังจากที่บอกไปชอร์นก็มีแต่จะทำให้อัตราการเต้นของหัวใจเขาเต้นแรงมาก...มากจนกลัวเป็นโรคหัวใจ

“มะ..ม มาบอกไม่ยอมๆ นี่ ไม่ยอมอะไร ผมไม่เข้าใจหรอกนะ” แพนได้แต่กรนด่าตัวเองในใจที่ไม่มีความกล้าพอสบดวงตาสีน้ำข้าวคู่นั้น จึงทำได้แต่ไล่สายตาไปทางอื่น แต่ชอร์นก็จับโครงหน้าอีกคนไว้บังคับให้สบตากับตัวเองก่อนจะเอ่ยประโยคที่สามารถทำให้อีกคนใจหยุดเต้นได้

“ก็ไม่ยอมปล่อยให้คลาดสายอีกสิครับ”

ตอนนี้แพนรู้แล้วว่าเขาไม่ได้แพ้แค่สายตาคมสีน้ำขาวของชายคนนี้  แต่เขาแพ้ทั้งรอยยิ้ม  คำพูด  การกระทำ  เขาแพ้ทุกๆ อย่างของคนที่ชื่อชอร์นเลยจริงๆ

“นะครับ อย่าหนีผมไปไหนนะ”

แพนพยักหน้ารับคำขออีกคนอย่างเต็มใจ ความรู้สึกในตอนนี้ของตัวเองมันไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้จริงๆ  มันอิ่มเอิบ พองโตจนรู้สึกคับแน่นที่อก ความดีใจมันเอ่อล้นออกมามากมายแค่ไหนไม่รู้ที่รู้ว่าคนตรงหน้าก็รู้สึกเช่นเดียวกับตัวเอง

ตั้งแต่ครั้งแรกที่สบสายตากับคนๆ นี้ด้วยความบังเอิญ  แล้วก็ได้แต่ภาวนาว่าให้ความบังเอิญนี่มันเกิดขึ้นอีกครั้ง และพอมันเกิดขึ้นอีก กลับเป็นเขาเองที่ไม่กล้าแม้แต่จะเข้าไปหาซ้ำยังตีตัวออกห่าง แต่คนตรงหน้าก็ทำให้เขาเผยความในใจให้รู้ก่อนจนได้ แล้วก็ยังมาพูดจาร้ายกาจพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่นที่ทำให้เหนื่อยหัวใจ


แพนตกหลุมรักคนๆ นี้เข้าซะแล้วเต็มเปา...


fin.
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-03-2015 15:55:01 โดย Veesi3 »

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
ถึงจะรุกเร็วไปนิสส
แต่น่ารัก เค้าให้อภัย :mew3:

ออฟไลน์ Chichi Yuki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-3
บังเอิญได้น่ารัก
บังเอิญใจตรงกันเค้านี่เรียกว่าพรหมลิขิต อิอิ

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

ออฟไลน์ =นีรนาคา=

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2546
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +296/-6
น่ารักจัง อยากบังเอิญแบบนี้บ้างงงง
 :mew1:

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[


อ่านแล้วเขินตาม

ออฟไลน์ liza sarin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-14

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ saruttaya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 926
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-6
อ่านแล้วยิ้มเลย หวานมากมาย 555

ออฟไลน์ MK

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-4
เดี๋ยวๆ จบแล้วเหรอ   :laugh:

กำลังดีเลยอ่ะ  กำลังสนุก 

ออฟไลน์ loveyous

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 583
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-4
    • Aphrodite Shop
เดี๋ยว ๆ นี่จบแล้วเหรอ

ออฟไลน์ นอนกินแรง

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-4
ความบังเอิญนี่... มาพร้อมกับพรหมลิขิตนะ

ชอบ อ่านแล้วเขินมาก เอาจริงแอบอยากขอตอนพิเศษนะ

แต่จบแบบนี้ก็น่าเอาไปคิดเองดี อย่างน้อยก็รู้ว่าใจตรงกันแล้ว :-[

ออฟไลน์ zuu_zaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-1

ออฟไลน์ tay028643904

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-1
จบเเล้ววววว ไม่เอาอ้า(งอแง) จะอ่านต่อง้า~อ่านเเล้วเขินดี ขอบคุณนะคร้าบบบบบบ

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
ฟินนนนนนนนน
>/////<
อ่านแร้วใจมันหวิวๆๆ ชอบอ้ะ ^O^

ออฟไลน์ NIMME

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 557
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-1
น่าจะมีต่อเน้ออออ

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
 :-[ ชอบมากค่ะ อ่านแลัวเขิน เขียนอีกนะ จะรอติดตาม

oumcriya

  • บุคคลทั่วไป
งู้ยยเขินนนนนนนนนน :-[ :-[ :o8:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด