หัวข้อ: Feeling(3P) อาร์ตแหลก แหวกแนว

[bambooiihallo]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

------

[bambooiihallo]

INTRO

ใครๆก็ว่าผมแปลก  … แค่ผมคิดไม่เหมือนใคร

ใครๆก็ว่าผมบ้า   …แค่ดีกรีความลัลล๊าเกินขอบเขต

ใครๆก็ว่าผมติสต์แตก   …แค่ผมชอบการละเลงสี

ใครๆก็ว่าผมอะเลิ้ด   …เค้าเรียกเจิดอย่างมีสไตล์ต่างหาก

ใครๆก็ว่าผมเป็นเด็กแนว   …เค้าเรียกมีทางเดินเป็นของตัวเองไม่ใช่หรือไง

ใครๆก็ว่าผมไม่แคร์โลก   …ผมก็อยู่ในกลุ่มรณรงค์ป้องกันโลกร้อนนะ

ใครๆก็ว่าผมไม่แคร์สื่อ  …แล้วไง ? ผมไม่ใช่ศิลปินที่จะต้องมาแคร์สื่อมวลชน

ใครๆก็ว่าผมไม่แคร์สายตาใคร   …แล้วไง ? ผมไม่ใช่บอยแบรนด์ไม่มีภาพพจน์ต้องรักษา

ใครๆก็ว่าแบบนั้นแบบนี้แบบโน้น แล้วไง ? ผมไม่แคร์ เพราะชีวิตผมไม่ได้เกิดมากู้โลกที่จะต้องแคร์สนใจอะไรทั้งโลกแบบซุปเปอร์แมน แบทแมนหรือ สไปเดอร์แมน หรือ โดเรม่อนที่ต้องมาวุ่นวายกับโนบิตะ
ผมไม่ใช่คนของประชาชน ไม่ใช่ดาราฮอลลีวู้ดที่มีปาปารัซซี่เดินตาม มีคนฟอลโล่วในทวิตเตอร์เป็นพันๆล้าน หรือมีเพื่อนในเฟสบุคทั่วทุกมุมโลก

ชีวิตผมเป็นของผม … ไม่ใช่ของใคร !!!

ไม่เข้าใจหรือไง  DO NOT DISTURB  อย่ารบกวน !!!!! 

ถึงคุณจะตกภาษาอังกฤษผมก็ทำซับไทยให้แล้วนะ

แม้ผมไม่เข้าใจว่าไอ้ประโยคนี้มันเกี่ยวอะไร แต่ผมแค่ชอบ เพราะมันเท่ดี มีปัญหาปะ ?



ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ

“ดูแลตัวเองให้ดีนะ”…พ่อ
“อย่าลืมรักษาสุขภาพนะจ๊ะที่นั่นไม่เหมือนบ้านเรา” …คุณน้าภรรยาใหม่พ่อ
“เมลมาหรือโทรมาบ้างนะผมคิดถึงพี่นะ” …แฮตหรือเห็ดลูกติดคุณน้าภรรยาใหม่พ่อ
“อย่าตายก่อนกูนะพี่รหัสเส็งเคร็ง” …เซอร์น้องรหัสและแฟนแฮตหรือเห็ดลูกติดคุณน้าภรรยาใหม่พ่อ
“วงเหล้าพวกกูมีที่ว่างรอมึงกลับมาเติมเต็ม” …กลุ่มเพื่อนสนิทในมหาลัย
“อย่าไปติดใจสาวที่นั้นนะตัวเธอ” …น้องส้มอดีตกิ๊กปัจจุบันเป็นแฟนไอ้ฟาเพื่อนที่ไม่เคยสนิทในมหาลัย
“รีบๆมีแฟนไปเลยมึงอ่ะ” …ไอ้ฟาแฟนน้องส้ม


เมื่อถึงเวลาเจ้านกเหล็กก็พาผมบินลัดฟ้าเข้าสู่ดินแดนอาทิตย์อุทัย เอาง่ายๆก็ญี่ปุ่นนั่นแหละนะ

แล้วผมก็ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองที่ผมกำลังจะมาใช้ชีวิตที่ประเทศนี้ นั่นไงเจอแล้วคนชูป้ายชื่อผมตัวเท่าโลก

คำสั้นๆ ที่ไม่ซ้ำใคร


‘ PoiiZ ’

ใช่แล้วผมชื่อพอยท์ แต่ผมไม่ชอบ Point มันไม่แนว คุณคงจะเข้าใจนะ ?

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
ว้าวววววว น่าสนใจมากแล้วจะรออ่านต่อนะ
ลป. ชอบญี่ปุ่นมากๆ ดังนั้นจะนอนรออ่านเลยน๊า ชอบอะ PoiiZ  555+

[โจ๊กกุ้ง]

จะไปเจอหนุ่มปุ่นหล่อๆอ่ะป่าว รอลุ้น

[EVE910]

รออ่านตอนต่อไป
 

[roseen]

 

[kyoya11]

โอ้!
แค่ขึ้นเรื่องมาก็......เอ่อ ไม่เหมือนใคร,ดีกรีความลัลล๊าเกินขอบเขต,ชอบการละเลงสี,เจิดอย่างมีสไตล์,มีทางเดินเป็นของตัวเองฯ
สุดๆอ่ะ แค่ชื่อก็โดนแล้วไม่เหมือนใครดี^^

[sin_no]

ขึ้นเรื่องมาก็น่าสนุกแล้วล่ะ  แนว(แปลกๆ)ดี

มานั่งรอตอนต่อไป

[O[]OVampire]

รอลุ้นจะไปเจออะไรที่แดนอาทิตย์อุทัย

[saylmya]

รออ่านตอนต่อไปค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ 

[redbook]

เราว่าเราชอบเรื่องนี้แล้วล่ะเธอ !
 

[slurpee04]

พอยท์มาแล้ว วู้ว

[6488]

ว้าว ว้าว  เรื่องใหม่ของพี่พอยซ์   

[✪PATTY✪]

ติดตามค่ะ  พี่พอยซ์ๆๆ =]

[Rhythm]

มารอพี่พอยท์ค่ะ

[golove2]

พี่พอยท์จะเจอเนื้อคู่แล้ว

แถม 3P ด้วย   



 

[Piaanie]

5555 มาตามคู่พี่พอยท์ต่อ แหม๋คงคอนเซปความแนว ตั้งแต่การแต่งตัวยันชื่อเลย ต้องเขียนให้ต่างอีก ได้ใจๆ

[♠♥♦♣]

ได้ข่าวว่ามี 3P ใช่ม้าย มาเจิมๆ
ปล. ไอ้ที่ว่า 3P นี่ คือจะให้พี่พอยท์ทั้งรุกทั้งรับใช่ป่ะ(ถ้าให้รับอย่างเดียวเรารับไม่ได้นะ)
เพราะมันเหมาะทั้งสองทาง จะรุกก็ดี จะรับก็น่าสนุก คนเขียนก็เป็นแบบเราอ่ะเด่ เลยเอาแบบนี้ใช่ป่ะ ฮุๆๆๆ

[Maimai]

โอ้วววววววววววววววววววววว  รักพี่พอยท์

[Me_kame_nishi]

มานั่งจองที่รออ่านเลยยยย

[NONSENSE]

แนว อ่า

[VICTORY]

จะไปรอ Poiiz ที่ญี่ปุ่น 

[Red_sister]

ได้ข่าวว่ามี 3P ใช่ม้าย มาเจิมๆ
ปล. ไอ้ที่ว่า 3P นี่ คือจะให้พี่พอยท์ทั้งรุกทั้งรับใช่ป่ะ(ถ้าให้รับอย่างเดียวเรารับไม่ได้นะ)
เพราะมันเหมาะทั้งสองทาง จะรุกก็ดี จะรับก็น่าสนุก คนเขียนก็เป็นแบบเราอ่ะเด่ เลยเอาแบบนี้ใช่ป่ะ ฮุๆๆๆ

5555 หนับหนุน 3P แต่เอารุกอย่างเดียวพอนะตัว 

[YELLOWSTAR]

พี่พ้อยท์ไปยุ่น

ขอให้ได้ไปเป็นเมียมาเฟียทีเถอะ  สาธุๆๆๆๆๆ

[bambooiihallo]

ตอนที่ 1

   คนขับรถที่ติดต่อไว้ให้มารับที่สนามบินพาผมมาจอดหน้าบ้านเดี่ยวไม่ใหญ่มาก มีสวนเล็กน้อยเหมือนบ้านทั่วไปที่หาได้ตามท้องตลาดญี่ปุ่น และมันก็เหมือนบ้างข้างๆอย่างกับฝาแฝด แต่ก็นะ มันก็เป็นที่ๆผมจะซุกหัวตลอดปี 4 ที่โดนระเห็จมาฝึกงานไกลกว่าชาวบ้าน อาจารย์เค้ารักผมมากเลยส่งผมมาหาประสบการณ์ไกลๆ
‘ พอยท์มหาลัยเราไม่มีที่ และไม่มีงบ สำหรับให้พอยท์มาละเลงจิตรกรรมฝาผนังแล้วล่ะ มหาลัยเราแคบไปสำหรับจินตนาการพอยท์แล้วนะ ลองไปหาประสบการณ์ที่ใหม่แล้วกันนะ อาจารย์จะแนะนำที่ดีๆให้ ’

คำปลื้มปิติของอาจารย์ที่มีลูกศิษย์เก่ง ขนาดนี้ ผมเลยตอบรับคำขออาจารย์มาฝึกงานที่ญี่ปุ่น ด้วยความภูมิใจในตัวลูกศิษย์

‘ จารย์ไม่ต้องห่วงพอยท์จะทำให้ศิลปะไทยโด่งดังไปทั่วญี่ปุ่นเลยครับ ’

แล้วผมก็เดินจากอาจารย์มา อาจารย์คงเศร้าใจมากที่ต้องเสียผมไป เพราะอาจารย์ร้องไห้น้ำตาไหลพรากเลยล่ะครับ
กลับมาปัจจุบันกันก่อน ผมต้องอยู่บ้านนี้จริงๆหรอวะเนี่ย มันเป็นโฮมเมทมั้ง ที่เค้าแบ่งบ้านเป็นห้องๆให้นักศึกษาอยู่ มันถูกดี ใกล้มหาลัยด้วย ผมเลยดอดมาอยู่ แต่ขอโทษภาษาญี่ปุ่นขั้น อุปกรณ์การเกษตรเลยล่ะ

งง ?

งงอ่ะดิ  อุปกรณ์การเกษตร

เชยว่ะ ไม่รู้จัก

ควายไง ,,  อุปกรณ์การเกษตร ดูดีอ๊ะเปล่า คิดได้แบบพอยท์ปะล่ะ

“ Hey !  %#@! &%$#฿@&^%$^ ” ผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาจากบ้าน พ่นภาษาเอเลี่ยน ใส่ผมชุดใหญ่ จะวัดกับพอยท์หรอ รู้จักกันน้อยไปแล้ว
“เยส โน โอเค แต๊งสะกิ้ว แอม เวรี่ หล่อ มาก ยู โน๊ หล่อ มว๊ากกก” ผมยักคิ้วกวนประสาทใส่ ไง งงอ่ะดิ เอ๋อแดกเลยมึง เสี่ยพอยท์โชเมพ สะอึกๆ น่ะๆ ทำมองเอ๋อๆ  หน้าโง่ๆ โง่กว่ากูชัวร์
“เอ่อ คนไทยใช่มั้ยครับ” สำเนียงแปร่งๆในภาษาคุ้นหูดังขึ้น
“อ้าว พูดไทยได้ก็ไม่บอก”
“ฮ่าๆ ขอโทษครับๆ พอดีน้องหน้าใสๆเหมือนคนญี่ปุ่นก็เลยนึกว่าเด็กไฮสคูลที่ไหน”
“อะไร ไม่เด็ก โตแล้ว เข้าใจปะ โตแล้ว คิดเป็นแล้ว เท่แล้ว หล่อแล้ว” ผมมองหน้ามันเอาเรื่อง
“โอเคๆ จะมาพักที่นี่ใช่มั้ยที่ติดต่อเอาไว้”
“อ่าฮะ ใช่เลย”
“ผมชื่อ มินาโมโตะ เซย์ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“พอยท์ ไนซ์ทูมีทยู”
“เอ๋ ? พอ อิ โตะ ?” เวร ชื่อกูเสร่อแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
“ไม่ใช่ๆ  พอยท์โว่ยยย พอยท์อ่ะ พอยท์ๆๆๆๆๆๆๆ”
“ออกเสียงยากมากเลยครับ พอย พอ พอย ผ๋อย” ชื่อของผมไหนหลายๆโทนเสียง ออกมา ไม่ถูกซักอัน !
“สามชาติก็ไม่ได้มั้งพี่ ผมมีชื่อญี่ปุ่นเหมือนกัน ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่มันคงต้องงัดมาใช้”
“ฮ่าๆ ครับผม”
“เรียกว่า ฮิคารุ ก็ได้ พ่อบอกว่ามันคล้ายกับคำว่าฮิคาริที่แปลว่าแสง แต่ผมดันเป็นผู้ชายซะงั้น”
“เป็นชื่อที่ดีมากครับ ฮิคารุซัง เชิญครับคุณอาโอยเจ้าของบ้านไม่อยู่ พอดีผมกลับมาไวเลยมารับหน้าที่แทน” แล้วไอ้ผู้ชายสุภาพ เรียบร้อย เหมือนผ้าพับไว้ ก็ยกกระเป๋าใบใหญ่มากๆของผมขึ้น
“เฮ้ยๆ ไม่ต้อง แบกเองได้น่า”
“ไม่เป็นไรครับฮิคารุซังเดินทางมาเหนื่อยๆ”
“ยังไงชื่อนี้ก็แปลกอยู่ดีแฮะ”
“ผมสัญญาว่าจะฝึกจนกว่าจะเรียกชื่อของคุณจริงๆได้”

คำสัญญาจากปากผู้ชายตรงหน้า ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นแปลกๆ แม้จะเป็นแค่ชื่อ … แต่มันรู้สึกเหมือนได้รับความสำคัญจากใครสักคน  ผมสังเกตคนเดินนำหน้า ที่ผิวขาวจัดสมเป็นชาวญี่ปุ่น ส่วนสูงที่สูงกว่าคนญี่ปุ่นทั่วไป น่าจะสูงกว่าผมเกือบห้าเซนติเมตรได้ ผมซอยระต้นคอตามสมัยนิยมสีน้ำตาลอ่อน เออมันดูดีว่ะ ยิ่งแว่นไม่มีกรอบทำให้ดูดีเป็นนักวิชาการ เทือกๆนั้น
“เข้ามาในบ้านจะต้องถอดรองเท้าไว้บนชั้นนะครับ ตามธรรมเนียมบ้านญี่ปุ่น แล้วต้องพูดว่า กลับมาแล้วครับ ด้วยนะ มันถือเป็นมารยาทอย่างหนึ่ง” ผมก็เดินฟังเค้าบรรยายไปเรื่อยๆ เหมือนมาทัศนศึกษาเลยแฮะ

ไอ้ห้องที่มีทีวีไม่ค่อยใหญ่มาก โซฟาตัวยาวสองตัวต่อกันนี่มันห้องนั่งเล่นรวม มีเกมส์เพลทรีวางอยู่ หนังสือการ์ตูนอีกกองโตวางข้างโซฟา ไหนจะตระกร้าขนมกรุบกรอบ พ้นมานิดหน่อยก็เจอบันไดต่างระดับสองขั้น เป็นห้องน้ำเล็กๆเลยไปก็โต๊ะกินข้าวนั่งได้หกคน แล้วก็มีท๊อปหินซึ่งเป็นส่วนของครัว อุปกรณ์ทำอาหารเก็บเรียบร้อย เรียกว่าบ้านคนญี่ปุ่นใช้ทุกบริเวณให้คุ้มค่าจริงๆผมเดินตาม  มาถึงชั้นสองที่มีห้องอยู่ห้าห้อง ซอยแบ่งมาจากสามห้องนอนตามคำบอกเล่าของไกด์ท้องถิ่นนามเซย์ ทุกบานประตูมีป้ายไม้เขียนชื่อด้วยปากกาเมจิกสีดำ ก็มีการตกแต่งตามประสาอารมณ์คนอยู่ ห้องในสุดของเจ้าของบ้านไม่มีป้ายแขวน ห้องแรกเป็นของคนชื่อ เคนตะกับเคนจิ ฝาแฝด ป้ายชื่อวาดรูปจนเละแทบอ่านไม่ออก ตรงข้ามเป็นห้องของเซย์ ที่ป้ายเรียบๆ ติดห้องเซย์เป็นห้องของโช มีลายมือชุ่ยๆเหมือนตีนไก่เดินไปมา และตรงข้ามห้องโชก็เป็นห้องผม ห้องน้ำใช้ห้องน้ำรวมอยู่ติดบันได มีอ่างด้วย แม้จะแคบไปนิดแต่ก็โอเค เซย์วางกระเป๋าลงและเดินออกไป ห้องมันก็โอเคไม่ใหญ่เท่าที่กรุงเทพ แต่ก็ไม่ได้แคบ เตียงห้าฟุตบนหัวเตียงเป็นหน้าต่างบานเดียวของห้องแต่ลมก็ระบายได้ดี ตู้เสื้อผ้าสองบานที่เป็นกระจกแถบหนึ่งอยู่ปลายเตียงชิดผนัง ชั้นวางของที่ซอยแบ่งเป็นสามช่องเรียงกันขึ้นไปอยู่ติดตู้ โต๊ะเขียนหนังสือติดริมผนังอีกด้านหนึ่ง  ตระกร้าใส่ผ้า แล้วก็ถังขยะวางอยู่ใต้โต๊ะ เหนือโต๊ะมีชั้นวางของแบบติดผนัง ผมชะโงกออกไปที่หน้าต่างเป็นราวตากผ้าเล็กๆ ที่ข้างนอกมีกรงเหล็กกันผ้าปลิวไปอยู่ ต้องซักผ้าเองสินะ มองไปห้องข้างๆของฝาแฝดมันก็มีผ้าตากอยู่จริงๆด้วย

เอาล่ะ พอจะจินตนาการที่สิงสถิตของผมได้แล้วใช่มั้ย อย่างแรกที่ผมต้องจัดการคือป้ายชื่อโล่งๆ หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ ผมคว้าป้ายมางัดสีเมจิกสุดโปรดออกจากกระเป๋า

และแล้วก็ได้ป้าย
‘ The  PoIIz  sTatioN ’
ตัวอักษรสุดอาร์ต ไล่สีดำแรเงาสวยงาม เจิดสุดๆ ไม่มีใครหล่อเท่านี้ละ ผมคว้าเมจิกสีแดงมาวาดทับชื่อเป็นฉากหลังรูปกากบาท เดี๋ยวๆมันยังไม่พอ เรียบไป  คว้ากระเป๋ามาคุ้ยๆ เอาสเปร์สีเงินออกมา ยื่นไประเบียง แล้วพ้นใส่ป้ายด้วยความควดเร็ว เอาพ้าเช็ดออกตรงกลาง เนี่ยแหละเจ๋งสุดๆ ชื่อโดดเด่นท่ามกลางหมอก ไม่มีห้องไหนทำได้เหมือนผมละ

หึหึ ผีมือมันคนละชั้นกันโว้ย ไอ้ห้องไร้ฝีมือพวกนั้น จะต้องอึ้ง ทึ่ง แล้วรู้สึกว่าป้ายพวกมันช่างอ่อนด๋อย ด้อยค่า เหมือนกระดาษหนังสือพิมพ์    หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ

เดี๋ยวๆ เชือกสีขาวเฉยๆมันไม่พอ  ผมคุ้นๆในกระเป๋า เจอเชือกรองเท้าสีชมพู ติดมาจากไหนวะ เออช่างแม่ง ผมจัดการเพ้นเชือกด้วยเมจิกดำเป็นลายจุด กระชากไดรเป่าผมออกมาเป๋าให้แห้ง แล้วผูกอย่างสวยงามลงบนเชือก

จากนั้น ป้ายอันดูดีที่สุดในสามโลก ก็ได้ย้ายไปแขวนหน้าห้อง หันกลับมาห้องก็เต็มไปด้วยสีนานาชนิด - -

เอ่อนะ ไม่อยากจะบอกว่าผมเอาสีมาทุกชนิด สีเทียน สีชอล์ค ยันสีทาบ้าน แปรงทุกไซส์ ทุกแบบ ยัดๆมา ส่วนเสื้อผ้ามาแค่สามชุด กะมาซื้อใหม่หมด นอกนั้นก็เป็นรองเท้าคู่โปรด กับ เฟรม พร้อมขาตั้งวาดรูปที่ขาดไม่ได้ โน้ตบุค !!
ผมเดินไปตักน้ำในห้องน้ำมาหนึ่งขัน ก่อนจะเริ่มผสมสีจัดการดินแดนของผม จัดการโยนทุกอย่างไว้บนเตียงป้องกันการเลอะ

เพดานสีขาวดีละ ตอนกลับไทยขี้เกียจทาสีคืนปล่อยมันไป ผมคว้าเมจิกสีดำ วาดลงบนกระจกของตู้เสื้อผ้า เป็นรูปลางรถไฟ ใต่จากด่านล่างไปด้านบน แล้วมีชบวนรถไฟเป็นโค้งๆอยู่มุมบนสุดของกระจก  แล้วก็เริ่มผสมสีทาบ้านเป็นสีน้ำเงิน พอได้ที่ก็ดึงโต๊ะออกมา แล้วสลัดพู่กัน ใส่ผนัง  นี่แหละงานแอ๊บแสตรค ! แล้วก็สีแดงสลัดใส่ต่อ ตามด้วยสารพัดสี จนกลายเป็นสีรุ้ง เละๆเต็มผนัง ไดรเป่าผมได้เวลาทำงาน สีพวกนี้ซื้อมาแพง แห้งเร็วได้ใจวัยรุ่น แล้วผมก็คว้าสเปรสีดำ พ่นลงไปตรงกลางรุ้ง

‘ Way oF Me Way oF  PoiIz  ’

สวยงาม  อยากมานอนห้องผมกันแล้วอ่ะดิ๊ พื้นที่เลอะสีผมก็ไม่คิดจะเช็ดออก เอาสีมาวาดเป็นดอกไม้ดอกเล็กๆ แปลกๆต่อจุดเอา จะได้สดชื่นขึ้นมั่ง กำแพงฝั่งเตียงเดี๋ยวเตียงเลอะ ผมเลยเอากระดาษสีดำมาตัดๆ แล้วติดจากขอบเพดานลงมา เท่านี้ก็ได้เงาของเมือง ที่มีอาคารหัวทิ่มลงมา สีเรืองแสงสีเหลือ ส้ม ก็ผสมน้ำเล็กน้อย มาทำกลมๆตรงกำแพงที่เหลือเป็นดาวตอนกลางคืน ขอบหน้าต่างผมทำกระดาษสีมาติดให้มันดูเหมือนขอบหน้าต่างนูนขึ้นมา เพิ่มมิติให้กับมัน ด้านล่างที่เป็นกำแพงลงมา ก็ปากกาดำนี่แหละครับ เขียนคำว่า Poiiz ไปเยอะๆ จนเต็ม และแล้วห้องผมก็อาร์ต ค่อยนอนหลับหน่อย

อ้าวเฮ้ย ผ่านมาสามชั่วโมงแล้วนี่หว่า ตอนนี้เวลา 1 ทุ่มของญี่ปุ่นแล้ว ละเลงเยอะไปหน่อย อาบน้ำดีกว่า

“อ๊ะ อื้ออออ อ้า” เสียงครางของคนสองคนดังลอดมาจากห้องข้างๆผม ที่เซย์บอกว่ามันเป็นฝาแฝดกัน  เฮ้ย มันทำไรกันวะ หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้น เลือดช่วยเหลือผู้อื่นมันแรง ผมเลยเปิดประตูเข้าไป

“เฮ้ยยย !!”
“เฮ้ยยยยยย !!”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย !!”

ไม่ว่าชาติไหนคำอุทานแม่งเหมือนกันหมดจริงๆแฮะ

เฮ้ยๆ ไม่ใช่ประเด็นเรื่องนั้น ประเด็นคืน คนสองคนกำลังทำอย่างว่ากันบนเตียงแม้ส่วนล่างที่ต่ำกว่าเอวจะอยู่ใต้ผ้าห่ม หน้าตาที่เหมือนกันเหมือนแกะ ผมเข้ามาขัดจังหวะสินะ

“@#$%&*$#@%^ !!” ฝ่ายรุกรู้สึกจะหัวเสีย ชี้หน้าผมพ่นภาษาเอเลี่ยน ผมที่ยืนอึ้งอยู่ทำไรไม่ถูก
“#$%^#@&*%#%” เสียงคนๆหนึ่งดังขึ้นด้านหลังก่อนจะลากแขนผมออกมาพร้อมปิดประตูห้องนั้นเหมือนเดิม
“เป็นไงบ้างฮิคารุ ชอคเลยสิ” บักเซย์นี่เอง
“ก็ .. มัน … แบบ”
“เขารักกัน”
“แต่ … ”
“ความรักเกิดขึ้นได้ทุกที่ ไม่เลือกเวลา ไม่เลือกสถานที่ ไม่เลือกเพศ ไม่เลือกสถานะ และบางทีก็ไม่เลือกสายเลือด”

คำพูดของบักเซย์ทำให้ผมคิดตามมันก็จริงแฮะ ก็รักไปแล้วให้ทำไงอ่ะนะ
“แล้วนี่จะไปอาบน้ำหรอครับ”
“อ่าฮะ ว่างอยู่ปะ”
“เชิญเลยครับ ตามสบาย”

ผมใช้เวลาในการชำระคลาบสี สระผม เฮ้ออสบายจริงๆ จากนั้นก็ลงไปข้างล่างที่ตอนนี้สองแฝดย้ายมานั่งบนโซฟาดูทีวี
“เอ่อ ฮิคารุคุงใช่มั้ยครับ” แฝดคนหนึ่งที่น่าจะเป็นฝ่ายรับล่ะนะ ยิ้มอ่อนๆ พูดภาษาไทยให้ แม้จะไม่ชัดก็ตาม
“อ่า .. อื้อ พูดไทยได้ด้วยหรอ”
“ผมเรียนกอักษรเอกภาษาไทยฮะ ส่วนเคนจิเรียนวิศวะโยธา”
“อ๋อมีไรไม่เข้าใจภาษาไทยถามได้ แม้ว่าจะตกประจำแต่ก็น่าจะช่วยได้นะ”
“ฮ่าๆ ขอบคุณครับคงรบกวนอีกเยอะเลย แล้วก็ขอโทษที่ทำให้ตกใจเมื่อสักครู่นะครับ”
“อ๋อไม่หรอก ฉันเองก็ไม่ควรเข้าไปในห้องพวกนายนี่ ว่าแต่ชื่อเคนตะใช่มั้ย ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ครับ เช่นกันฮะฮิคารุซัง”
“ $#@$%$#@฿&$ ” เจ้าเคนจิที่ฟังไม่รู้เรื่องก็กอดเอวแฝดมันไว้ มองผมหาเรื่องเต็มที่
“$%#@&^%$@ !!” แล้วเคนตะก็ดุเข้าให้ แล้วสองคนก็เริ่มเถียงกัน ผมเลยเดินเข้าครัวแทนไม่อยากอยู่เป็น 
กขคจก .
กูเขินคนจีบกัน ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จากนั้นตอนเย็นบักเซย์ก็เสนอทำหม้อไฟต้อนรับผม แม้คุณอาโอยเจ้าของบ้านกับคนชื่อโชอีกคนไม่อยู่ แต่ดีกรีการกินของผมกับไอ้สองแฝดก็ไวแบบรวดเร็วเหลือบักเซย์ต้มอยู่คนเดียว
หลังจากคุยกันคร่าวๆก็รู้ว่าไอ้สองแฝดเด็กกว่าผมสองปี พวกมันขึ้นปีสองกัน ส่วนบักเซย์จบหลายปีแล้ว แต่ขี้เกียจไปซื้อบ้านแพงๆอยู่เพราะว่าวันๆไม่ได้ทำไรนั่งแปลนิยายเขียนนิยายอย่างเดียว เลยตัดสินใจมาพักโฮมเมท แล้วจากนั้นก็ให้เรียกแทนตัวว่าพี่แทนจะได้สนิทกัน

แล้วผมก็สะดุ้งตื่นมาเที่ยงคืน ที่นี่อากาศดีเปิดหน้าต่างลมก็เย็นแล้วแอร์พัดลมไม่ต้อง แต่ผมหิวน้ำว่ะ ลงไปกินน้ำดีกว่า ผมก็ค่อยๆลากเท้าเดินลงมาห้องครัว แต่ข้างในกลับมีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ สูงๆแบบนี้เซย์ซังแน่นอน
“ขอผมแก้วนึงเดะ หิวน้ำ”
“แกเป็นใครวะ !”
“อ้าวผมไงฮิคารุ”
“เฮ้ยขโมยใช่มั้ย”
“หะ อะไรนะ เดี๋ยวเด้ เฮ้ยยย” บักเซย์แบกผมขึ้นไหล่เดินไปเหวี่ยงลงบนโซฟา
“หึ เจ้าขโมยเอ้ย หน้าอ่อนแค่นี้ริมาลักขโมย มาผิดบ้านแล้วหนู”
“ก็บอกว่า … อื้อออออออออ” บักเซย์จูบผมลงมาแรงๆ จนผมตกใจ ดิ้นไปเรื่อยๆ แล้วขาก็เหมือนไปฟาดอะไรตกมาแตก

“เฮ้ยมีเรื่องอะไรกัน”

พรึ่บ !!
เมื่อไฟเปิดทั้งผมทั้งคนที่จูบผมก็ตาโตพร้อมๆกัน นี่มันไม่ใช่บักเซย์ เพราะบักเซย์เป็นคนเปิดไฟ สองแฝดก็วิ่งตามลงมา
“โช ทำอะไร”
“หมอนี่ไม่ใช่เคนตะหรือเคนจิหรอวะ จะแหย่ซะหน่อย”
“ไอ้บ้าเอ้ย”

ผั้ว !! ผมกระโดดชกหน้ามันแรงๆ จนเซลงไป ก่อนจะยันเท้าหล่อๆกระแทกหน้ามันอีกที
“ไอ้สาสอย่าอยู่เลยมึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” ผมเตรียมจะไปต่อยซ้ำแต่มันสวดหมัดกลับไวกว่า ผมเลยล้มลงไป ชาไปทั้งหน้าเห็นดาวเลยกู
“เฮ้ยๆ พอๆ แค่เรื่องเข้าใจผิดกัน แกเองก็ผิดไอ้โช ไปจูบมั่วได้ไง” บักเซย์มายืนกั้นระหว่างผมกับไอ้บ้านี่ ผมมองหน้ามันเอาเรื่อง มันก็ไม่ต่าง
“ฮิคารุ พี่ขอโทษแทนโชด้วยนะ อารมณ์ร้อนไปหน่อย”
“ไม่ไรช่างมันเหอะ ยังไงก็แค่จูบ”
“เหอะ จูบไม่ได้เรื่องด้วย”
“ไอ้……. !!!!”
“อะไรไอ้เตี้ย”
“สาสสอย่าอยู่เลยมึงงงง” ผมกระโจนเข้าหามันอีกรอบแต่พี่เซย์รวบเอวผมดึงเข้าหา หน้าผมก็ปะทะกับอกพี่เค้าเต็มๆ
“ใจเย็นๆ ดึกแล้วนะครับ โชขึ้นห้องไปพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน ส่วนเราก็ไปนอนได้แล้ว มีเรื่องไปก็เจ็บตัวฟรี เคนจิเคนตะส่งฮิคารุที่ห้องหน่อย เดี๋ยวพี่จัดการโชก่อน” เคนจิเดินมาลากผมขึ้นห้อง ผมกับไอ้โชก็มองกันอย่างกับจะฆ่ากัน

แล้วก็เชิดใส่กันตามระเบียบ

----------------------------------------------
ตอนแรกเป็นไงกันบ้าง 555 รายละเอียดก็ต้องเยอะนิดนึง  เห็นหลายเม้นบอกอยากให้ทูเวย์ แต่พี่พอยท์ตั้งแต่แรกก็ตั้งใจว่ารับนะคะ 555 ขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง แต่พี่พอยท์แกไม่ใช่พวกขี้น้อยใจ ชอบงอน แบ๊วๆ อารมณ์อ่อนไหวแค่นั้นเอง พี่แกจะออกแนวนิสัยแมน  ดังนั้นอารมณ์น่าปกป้องมันจะไม่ค่อยมี ดังนั้นรับพี่พอยท์เป็นเคะเถอะ 55+

[WhatLoveIs]

อยากให้พี่พอยซ์ได้สามีง่ะ >~<


------------------------------

สมใจจริงๆ คึๆ

[bambooiihallo]

อยากให้พี่พอยซ์ได้สามีง่ะ >~<


------------------------------

สมใจจริงๆ คึๆ

ฮิฮิ เราหวังเหมือนกัน 55

[Piaanie]

อยากให้พี่พอยซ์ได้สามีง่ะ >~<

5555+ ร่วมหวังด้วยคน เฮียแกแนวตั้งแต่วันแรกที่มาถึง มาวันแรกเสียจูบไปแล้วด้วยสิ โอ๊ยยยขำๆ 

[aorpp]

+1 สำหรับพี่พอยซ์
ปลื้มมากกกก เด็กแน๊วแนว ลูกบ้าเต็มสูบ

[skidK]

อยากให้พี่พอยซ์ได้สามีง่ะ >~<

5555+ ร่วมหวังด้วยคน เฮียแกแนวตั้งแต่วันแรกที่มาถึง มาวันแรกเสียจูบไปแล้วด้วยสิ โอ๊ยยยขำๆ 

ร่วมด้วยช่วยกันหวังอิอิ