ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ด กรุณาอ่านทุกคน
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วย
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn หรือคบหาพูดคุยกันในเล้า
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0****************************************************************************
ตอนที่ 1
กูเบื่อ กูเซ็ง ใครได้ยินกูบ้าง!! แม่งเอ๊ย ทำไมปิดเทอมมันน่าเบื่ออย่างงี้วะ เมื่อไรจะเปิดสักทีแม่ง คนเรานี้ก็แปลกพอโรงเรียนเปิดเสือกอยากนอนอยู่บ้าน แต่พอโรงเรียนแม่งปิดให้จริงๆเสือกเรียกร้องจะไปโรงเรียนให้ได้ อยู่บ้านแม่งก็น่าเบื่อ ได้ยินเสียงแม่บ่นเกือบทุกวัน ก็กูไม่มีไรทำก็ต้องเล่นเกมดิ พอเล่นเกมแล้วก็ต้องตื่นสายถึงจะเป็นสเต็ปของมัน แต่ด้วยสภาพกูคือชอบปวดหัวบ่อยๆแล้วเอาไปอ้อนแม่ แม่กูเลยบ่นมาซะยาวเป็นห่างว่าวเลย
“ไอ้เหี้ยโรลครับ ตอนนี้เพื่อนเวรของมึงทั้งหลายมันมาถล่มมึงบ้านแล้วนะครับ ลงมาซะทีเว้ย!”เสียงไอ้โรม ผู้มีศักดิ์เป็นพี่ชายแท้ๆของกูเอง ไอ้โรมมันเรียนศิลปกรรมปีสองแล้ว ที่มหาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง มหาลัยที่พวกกูหลายคนใฝ่ฝันว่าจะต้องไปเรียนให้ได้ ถึงไม่ใช่อันดับหนึ่ง แต่กูชอบ แต่ต้องเข้าให้ได้ด้วย ไอ้โรมพี่ชายกูหล่อ เรียนเก่งด้วย กร๊ากกๆ
“เออ ลงมาแล้วเนี้ย!”กูเดินกระแทกเท้าลงมาด้านล้างเพื่อมาหาไอ้พวกเวรทั้งหลาย บ้านที่ดูกว้างๆสะอาด น่าอยู่น่าอาศัย ในตอนเช้า แต่ในตอนนี้แม่งเอ๊ย!ทำไมขนมมันเยอะขนาดนี้วะ ที่สำคัญนั่นขนมกูนะ!! ใครให้เอามากิน ต้องเป็นแม่กูอีกแน่เลย ><
“แม่!! ทำไมเอาขนมโรลมาให้พวกนี้กิน!!”กูแหกปากเรียกหาแม่กูทันที เพราะนอกจากแม่แล้วไม่มีใครกล้าบังอาจแตะขนมของโปรดกูเป็นอันขาด
“ถ้าจะเป็นเอามาก เพื่อนมาบ้านไม่เอาขนมให้กิน แล้วจะให้กินอะไร”แม่กูชะโงกหัวออกมาด่ากูจากในครัว สงสัยกำลังทำกับข้าวให้พวกเหี้ยนี่กินแน่เลย ไอ้เหี้ยพวกนี้ก็เหลือเกินมาบ้านกูทีไร เป็นต้องให้แม่กูทำกับข้าวให้แดกทุกครั้ง บ้านพวกมึงไม่มีหรือ ห๊ะ!!
“อย่างอื่นก็ได้ แม่อะ!!”กูทำเสียงขัดใจมากๆ แล้วเดินมาถีบๆเพื่อนกูเรียงตัว โทษฐานมาแดกขนมของโปรดกู
“มึงเนี่ยนะ กี่ขวบแล้ววะ หวงขนมไปได้”ไอ้พี่โรม มันเดินมาตบหัวกูแล้วส่งโค้กมาให้กูดื่มแก้เซ็ง
“ก็ของกูอะ มึงก็รู้ไอ้พวกเหี้ยเนี้ย แดกเหมือนกะห่าลง ดูดิ!”กูเริ่มงอแงทันที ดิ้นๆ แต่ไม่มีใครสนใจกูหรอก เพราะพวกมันชินกันหมดแล้ว กูเป็นแบบนี้ออกจะบ่อยไป
“ขี้หวงวะมึง นี้พวกกูเพื่อนมึงนะ”เสียงไอ้จ๊ะเพื่อนสนิทในแก๊งค์กู ไอ้เหี้ยจ๊ะมันผู้มีใบหน้าที่แบ๊วเกินผู้หญิง ทำให้เพื่อนๆผู้หญิงในห้องกู แม่งหมั่นไส้ไอ้จ๊ะเป็นแถบโทษฐานหน้าตาดีเกิน ผู้หญิงอาย ฮ่าๆ ไอ้เหี้ยจ๊ะมีความสูงแค่ 178 แต่มีความไวของปากเวลาเถียงเร็วมากพอๆกับกูเลย
“นั่นดิ! กูเห็นมึงก็เป็นแบบนี้ตลอดเวลาพวกกูแดกขนมมึง แต่ก็ทำไรไม่ได้”ส่วนไอ้เหี้ยที่พูดอยู่นี้ มันชื่อไอ้นุเป็นประธานสีโรงเรียนนะเว้ยมึง เห็นกะล่อนๆ กวนตีนแบบนี้เหอะ เรื่องหน้าตาไม่ต้องห่วง ประธานสีโรงเรียนกูไปประชุมกับโรงเรียนไหน มีหญิงโรงเรียนอื่นมาติดตรึม แต่มันไม่เอาหรอก ของมันต้องชายติดเท่านั่นแหละๆ แบบนั่นแหละ ไอ้เหี้ยนุมันไม่ได้ปิดบังว่ามันเป็นเกย์ แต่ก็ไม่ได้เปิดเผยจนน่าเกลียด
“แล้วพวกมึงจะแดกของกูทำไมละ สัด!! รู้ว่ากูหวงอะ!!”กูตะโกนใส่หน้าไอ้พวกเหี้ยดังๆ พวกมันไม่แม้จะสนใจเลยด้วยซ้ำ เสือกยังมาตบหัวกูคนละทีอีก
“ระหว่างไอ้ขนมเหี้ยนี้ กับน้องเนม ม.3มึงหวงใครมากกว่ากันวะ”ไอ้เหี้ยที่กำลังลอยหน้าลอยหน้ากวนตีนกูอยู่ มันชื่อไอ้แชมป์ เดือนโรงเรียนรุ่นกูนะมึง เพื่อนกูอีกแล้ว เพื่อนกูหล่อๆทั้งนั่นแหละ ไม่ได้ตั้งใจจะคบกันมารู้ตัวอีกทีแม่งก็สนิทกันมา 5 ปีแล้ว ส่วนไอ้เนมที่มันว่าก็คือกิ๊กเบอร์ล่าสุดของกูเอง ไม่ต้องสงสัยชื่อให้มากความ ไอ้เนมเป็นผู้ชายและกูก็เป็นผู้ชาย เรียกสั้นๆง่ายก็กูเป็นเกย์ ฮ่าๆ เรื่องนี้แม่กูรู้แล้ว เพราะแม่กูรู้กูถึงต้องตั้งใจเรียน เพื่อหักล้างให้กับการที่กูมีหลานให้แม่ไม่ได้
“สัส!คนละเรื่องละ คนก็คนดิ แม่งเหมารวมนะมึง”กูยันโครมไปที่ไอ้แชมป์ แต่มันเสือกรู้ทัน หลบตีนกูได้ ไอ้เนมมันน่ารัก ตัวเล็กๆ ขาวๆ ดังอะในม.3 เค้ารู้จักกันทั่วเป็นกิ๊กกับกูมาจะได้เดือนแล้ว กูไม่ได้เจ้าชู้นะ แต่แค่ไม่รักจริงๆกูไม่ใช้คำว่าแฟนวะ ไม่ชอบใช้เรื่อยเปื่อย กูเป็นชอบคนง่ายแล้วก็เบื่อง่ายด้วย
“อ้าวเว้ย!มึงนี้พาลดีฉิบ เด็กน้อยเอ้ย!”ไอ้เหี้ยจ๊ะมันเดินมาดีดหน้าผากกูแรงๆแล้วเดินไปออดอ้อนแม่กูในครัว นั่นแม่กูนะมึง แม่กูก็เหลือเกินตามใจไอ้เหี้ยนี้อย่างกับอะไรดี
“สัส!กูเจ็บนะ ไอ้เหี้ย!!”กูตะโกนด่ามันตามหลังไป
“ไอ้โรลลี่!! พูดจาชักเอาใหญ่แล้วนะ นี้ขนาดแม่อยู่ด้วยนะเนี้ย!!”แม่กูเดินออกมาด่าเลยทีนี้ แม่กูไม่ชอบให้กูพูดหยาบๆเท่าไร ยิ่งกับเพื่อนยิ่งแล้วใหญ่ พวกกูเวลาอยู่กับแม่พูดกันละเพราะเหี้ยๆเลย
“แม่อะ!!”กูพูดได้แค่นั่นจริงๆ ถ้ามากกว่านั่นคาดว่ากูคงโดนตะหลิวฟาดหัว
“แม่ครับ จ๊ะจะไปตัดผมแม่ว่าจ๊ะจะหล่อขึ้นไหม”เห็นไหม มึงเห็นไหมว่าไอ้เหี้ยจ๊ะแม่งแอ๊บได้โล่ ทำหน้าแบ๊วๆ ตาใส่ๆใสแม่กูอะ แม่กูก็ชอบใจใหญ่เลยแทบจะเอามากอดซะเดี๋ยวนั่น พวกกูมองหน้ากันแล้วทำหน้าเซ็งๆ
“เหอะ!มึงยังจะหวังให้หล่ออีกหรือไง ไม่เป็นผู้หญิงก็บุญเท่าไรแล้วมึง”ไอ้โรมพูดแล้วหันไปยักคิ้วกวนตีนๆให้ไอ้จ๊ะ มันทำหน้าบึ้งทันที ไอ้โรมมันชอบแหย่ไอ้เหี้ยจ๊ะแบบนี้ประจำ
“เงียบไปเลย ไอ้…พี่โรม”ไอ้จ๊ะจะหลุดหยาบๆออกมา แต่สำนึกได้ว่าแม่กูนั่งสวยๆอยู่ด้วย เลยต้องมีสรรพนามนำหน้าขึ้นมาแทน ฮ่าๆ กูซะใจ
“เราก็นะ ไปแหย่น้อง แต่แม่ว่าก็จริงอย่างที่พี่โรมนะ หน้าจ๊ะหวานกว่าผู้หญิงอีก”แม่กูพูดเสียงเพราะๆแล้วลูบหัวไอ้จ๊ะอย่างเอ็นดู สัด!กูอิจฉา
“แม่อะ!จ๊ะเป็นผู้ชายนะ ไม่ใช่ผู้หญิงซะหน่อย”ไอ้จ๊ะทำเสียงงอนๆ แล้วกอดออดอ้อนแม่กูเหลือเกิน แต่มันน่ารักจริงๆกูยอมรับ นี้ถ้าไม่ได้มาเป็นเพื่อนสนิทกูคงจีบมันเอาทำเมียแน่นอน แต่พอมารู้นิสัย รู้จักกันจริงๆแล้วแม่ง ดีแล้วแหละที่กูได้เป็นเพื่อนสนิทมึงแทนแฟน เพราะไม่งั้นกูคงได้กระทืบมึงวันละหลายๆรอบเพราะความงี่เง่าของมันแน่
“จ้ะๆ แม่ก็ไม่ได้ว่าจ๊ะเป็นเด็กผู้หญิงซะหน่อย กินๆ”แม่กูทำเหมือนไอ้จ๊ะเป็นลูกแท้ๆเลยแม่ง ทำตักกับข้าวให้ เอาอันนู้นอันนี้ให้ ขนาดกูเป็นลูกแท้ๆแม่กูไม่สนใจขนาดนี้เลย
“แม่!โรลอยากกินปลาทู แม่คลุกให้หน่อย”กูพูดอย่างเอาแต่ใจ แล้วส่งจานข้าวให้แม่กูทันที กูชอบกินน้ำพริกปลาทูมากๆๆ แม่กูทำอร่อย แต่ต้องคลุกด้วยนะ ยิ่งอร่อยมาก เหอะๆ
“วู้วๆๆ เด็กแถวนี้มันขี้อิจฉาเว้ยเห้ย ฮ่าๆๆ”ไอ้เหี้ยนุกับไอ้แชมป์เริ่มแซวกูแล้ว พวกมันหัวเราะเยาะกูอย่างบ้าคลั่ง ไม่เว้นแม้แต่แม่กูอะ นี้กูแสดงออกขนาดนี้เลยหรอวะ
“เงียบปากไปเลย แม่เสร็จยัง โรลหิวแล้ว”กูหันไปเร่งแม่ยิกๆ ไม่อยากสนใจไอ้พวกเหี้ยนี้แล้ว แม่จัดการคลุกปลาทูใส่ข้าวให้กู เอาก้างออกให้เรียบร้อย แม่กูน่ารักและใจดีที่สุด!! ฮ่าๆ
“ใครมารับมึงกลับบ้านเนี้ย”กูหันไปถามไอ้จ๊ะ มันกำลังนั่งเล่นกับไอ้แปบซี่ ลูกกูเอง เป็นแมวพันธุ์ขนฟูๆ แต่แม่งเลี้ยงยากต้องดูแลเยอะ อาบน้ำให้บ่อยมาก ไม่งั้นตัวเหม็นกูไม่กอด
“พี่กูดิ!”ไอ้จ๊ะตอบแต่มันไม่ได้สนใจกูหรอก แหย่ไอ้แปบซี่อยู่ ส่วนไอ้นุกับไอ้แชมป์กลับไปก่อนแล้ว เห็นพวกมันบอกจะไปซ้อมบาสหน่อยใกล้จะเปิดเทอมแล้ว ปีนี้จะขึ้นม.5แล้ว
“งั้นกูขึ้นบ้านก่อนนะ”กูพูดแล้วหันหลังจะเดินขึ้นห้องทันที ไม่อยากเจอหน้าพี่ไอ้เหี้ยจ๊ะ แบบว่าไม่ถูกชะตาสักเท่าไร เจอหน้าแล้วแม่งหงุดหงิด ทุกที ไม่ใช่ไรกูรู้สึกเหมือนกูจะแพ้สายตามันตลอด ซึ่งเป็นอะไรที่กูรับไม่ได้มาก
“ทำไมวะ รอส่งกูก่อนดิ ไม่สงสารกูหรือไง”ไอ้เหี้ยจ๊ะวิ่งแจ้นมาดักทางกูขึ้นบ้าน มันรู้ว่ากูไม่ถูกชะตากับพี่ชายมัน แต่แม่งก็ชอบยัดเหยียดพี่มันให้กูตลอด ยอมรับพี่ชายไอ้จ๊ะหล่อ หล่อมากจนกูสะอึกอะ มีความสูงที่สุดยอด ขนาดกูก็ปา 180แล้วนะ แต่พี่ไอ้จ๊ะสูงกว่าอีกอะ
“อย่ามามุขดิสัด! มึงเนี้ยนะ แล้วนี้พี่มึงอยู่ไหนแล้วเนี้ย โทรไปตั้งนานไม่ใช่ไง”กูหันไปถามเซ็งๆเพราะยังไงกูก็ต้องรอส่งไอ้จ๊ะกลับบ้านอยู่ดี จะหนีไปไหนได้หละเกาะกูเหมือนตุ๊กแกขนาดนี้อะ
“กำลังมาแล้ว ใจร่มๆดิวะมึง พี่กูไปตัดผมมา”ไอ้จ๊ะบอกแล้วเอาขามาก่ายๆบนตัวกู มึงเห็นตัวกูเป็นโซฟาหรือไง
บรื้นนนนนนนนนนน บรื้นนนนน
“พี่กูมาแล้วๆๆ”ไอ้จ๊ะรีบลงแล้ววิ่งไปหาพี่มันที่รถทันที ไอ้นี้เหมือนเด็ก อยู่บ้านก็เป็นน้องคนเล็ก มาอยู่ในกลุ่ม พวกกูก็เหมือนจะตามใจมันไปซะทุกอย่างด้วย พี่ไอ้จ๊ะคนนี้แหละที่กูไม่ชอบหน้า มันมีชื่อว่าจิมมี่ เรียกสั้นๆว่าจิม มันเป็นคนกลางในครอบครัวสามพี่น้องของไอ้จ๊ะ ไอ้จ๊ะมีพี่ชายคนโตอีกคน ชื่อจุ๊บ
“งั้นกูเข้าบ้านแล้วนะ เจอกัน”กูบอกลาแล้วหันหลังเดินเข้าบ้าน แต่ไอ้จ๊ะมาดึงแขนกูไว้ก่อน กูหันไปมองหน้ามันงงๆ เหี้ยไรของมึงอีกเนี๊ยะ
“อย่าเพิ่ง กูเข้าไปโทรศัพท์ มึงรอกูก่อนนะ”แล้วไอ้จ๊ะก็วิ่งเข้าบ้านไปเลย ปล่อยกูไว้กับพี่มึงอีกแล้ว รู้ว่าเป็นแผนก็ตอนเสียรู้มันทุกครั้ง
“ไงเรา ปิดเทอมน่ารักขึ้นนะ”พี่ไอ้จ๊ะเดินเข้ามาทักกู กูถอยหลังหนีทันที ไอ้เหี้ยนี้เจ้าชู้บรรลัย ใครๆก็รู้ดี มือไวไหลลื่นยิ่งกว่าปลาไหลอีก ใครได้เป็นแฟนก็เหนื่อยน่าดู แต่ดูเหมือนพวกผู้หญิงในโรงเรียนกูแม่งชอบ
“ก็กูหน้าตาดี เรื่องปกติ”กูตอบแล้วชะเง้อมองหาไอ้จ๊ะในบ้าน ไปเอาโทรศัพท์ที่ไหนวะ ทำไมนานขนาดนี้เนี้ย
“นั่นอะดิ พี่ไม่น่าพูดเลย โรงเรียนจะเปิดแล้วไปตัดผมด้วยนะ”ไอ้เหี้ยมี่พูดแล้วเอื้อมมือมาลูบหัวกูอย่างถือวิสาสะ เด็กในโรงเรียนเรียกมันว่าจิม แต่กูไม่ชอบกูจะเรียกมันว่ามี่คนเดียว กูรีบสะบัดหัวหนีด้วยความโมโหทันที ไม่ชอบให้คนเล่นมาหัวซักเท่าไร
“สัด!ลามปามนะมึง เรื่องของกู”กูพูดแค่นั่นแล้วก็เดินเข้าบ้านทันที สวนทางกับไอ้จ๊ะที่กำลังวิ่งมาด้วยความเร็วสูงเกือบชนกันล้ม แต่หลบทัน ไม่รู้ไปหนีอะไรมา
******************************************** TBC.
หัวข้อ: รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น :: 06-09-11ตอนพิเศษ จิมมี่+โรลลี่ UP!!** (อ่าน 2502010 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก