10/2
“…………………………” พี่วุฒิทำตัวสบายๆในขณะที่ผมเป็นเจ้าของบ้านกำลังเกร็งและตัวทำไม่ถูก
“ กี่โมงแล้วเนี่ย” พี่วุฒิว่าพลางยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู
“…………………………” ผมเองก็หันมองนาฬิกาที่โต๊ะอ่านหนังสือ เวลา 5 โมงเย็นพอดี
2ทุ่ม แม่ก็คงกลับมาแล้ว
“ พี่จะกลับหรือยังครับ?” ผมถาม
ควับ!?พี่วุฒิหันหน้ามา
“ทำไมชอบไล่พี่นัก!”
“ ก็ พี่บอกนอนแล้วจะกลับ” ( พูดไม่เต็มเสียง )
“พี่จะกลับ ไม่กลับก็เรื่องของพี่”
“…………………………” แต่ที่นี่คือ บ้าน ของผมนะครับ ได้แต่คิดในใจไม่กล้าพูดออกไป เพราะถ้าพูดออกไป พี่วุฒิได้โมโหแน่
“ หรือมีปัญหา?” เดินมาหาผม
“ แม่จะกลับมาแล้ว” ผมเดินหนีรีบตอบทันใด
“ เมื่อไร?”
“ ทุ่มครึ่งครับ” ผมบอกก่อนเวลาเล็กน้อย (แม่ผมเลิกงานตั้งแต่6โมลแล้วครับแต่กว่าจะขับรถถึงบ้าน ตอนนี้ผมว่างๆรอผลสอบ ผมจะขับรถไปส่งไปรับแม่ก็ไม่ยอม)
“…………………………” (พี่วุฒิ)
กริ่งๆ เสียงกริ่งหน้าประตูบ้าน ทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่า ชิดจะมาหาที่บ้าน
ถ้าชิดมาผมก็ไม่ได้อยู่กับพี่วุฒิ2คน
“ ใคร?” พี่วุฒิถาม
“ น่าจะเป็น ชิดครับ” ผมบอกจะเดินไปเปิดประตู แต่พี่วุฒิกระชากผมแขนให้หยุด
“ ไม่ต้องให้มันเข้ามา”
“ แต่ผมนัดกับชิดไว้แล้ว” แล้วไม่มีเหตุผลที่จะไม่ให้ชิดเข้ามา
“ นัดไว้………………… ……มาทำอะไรกันละ?” (น้ำเสียงเย้ยยัน ซึ่งผมไม่เข้าใจ)
“ ชิดก็มาบ้านประจำอยู่แล้วนะครับ” บ้างก็มาทำกับข้าวกินกัน บ้างก็ซื้อของมาฝาก บ้างก็มาชวนดูหนังที่ชิดมีแผ่น บ้างทีก็บอกอยากมาหาก็มา
“ เพื่อนจริงๆ หรือว่าเพื่อนนอน” พี่วุฒิยักยิ้มดูถูก ใบหน้าผมร้อนผ่าว
“ พี่ครับ!?” ทำไมพี่วุฒิจะต้องพูดดูถูกผมกับชิดด้วย มิตรภาพของคำว่าเพื่อนไม่ใช่อะไรจะมาเปลี่ยนได้ง่ายๆ
“ พี่คงพูดแทงใจดำละสิท่า ก็ว่าแล้วเชียว ถ้าแค่เพื่อนทำไมต้องเช้าถึงเย็นถึง หรือบางทีค้างด้วยใช่ไหม?”
“…………………………” ทำต้องดูถูกผมด้วย ทั้งที่พี่ก็ไม่ได้รู้จักผม พี่จำผมไม่ได้ด้วยซ้ำ
“ ไหนๆก็มา ขอลองหน่อยได้ไหม? ว่าดีจริงหรือเปล่า?” พี่วุฒิว่า ผมรับรู้ในทันทีว่าพี่วุฒิหมายถึงอะไร ผมวิ่งไปเปิดประตู ทันทีที่ผมจับลูกบิดประตูได้ พี่วุฒิก็กระชากตัวผมเต็มแรง ผมเซถลาเพราะไม่ทันตั้งตัว ก่อนที่พี่วุฒิจะปล่อยผมให้ล้มลงไปกองกับพื้น
“ อุ๊ก!?”(เสียงผม)
“ แต่ถ้าดีจริงคงไม่โดนทิ้งม้าง”
กริ่งๆ เสียงกริ่งหน้าบ้านขึ้นยอีกหลายครั้ง เหมือนคิดว่าคนในบ้านไม่ได้ยิน
“…………………………” ผมยันตัวลุกขึ้น เจ็บแขนกว่าที่อื่นเพราะเมื่อกี้แขนกระแทกกับพื้นก่อน
พี่วุฒิย่อตัวลง แล้วดึงกางเกงของผม
“ พี่อย่าครับ!?” ร้องอย่างตื่นตะหนก เอามือตีพี่วุฒิมือข้างที่ไม่เจ็บดึงกางเกงตัวเองไว้
ตัวสั่น
อย่ากลัวก็เหมือนเดิมนั่นแหละ สู้เพื่อตัวเองบ้าง
ผลัก! ผลักพี่วุฒิเต็มแรง พี่วุฒิเซเกือบหงายหลัง ผมรีบลุกขึ้นวิ่งออกจากห้อง แต่ยังไม่ทันลงบันได้ แขนก็ถูกจับได้อีกแล้ว ผมหันกลับต้องผวากับสีหน้าพี่วุฒิ
“…………………………”
* * *
พี่วุฒินั่งอยู่บนเตียง ผมนอนบนพื้น ร่างกายไม่มีเครื่องนุ่งห่มสักชิ้น ข้างๆตัวมีถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วอยู่ข้างๆ ขาผมยังสั่นเป็นบางครั้ง ตาผมมองด้านบนก่อนที่จะหลับตาลง ให้น้ำตาที่เต็มเบาตาได้ไหลไปบ้าง
“…………………………” เมื่อไรที่ผมไม่ต้องเจอเรื่องแบบนี้ เมื่อไร?
เมื่อกี้ ผมยังสับสนว่าผมโดนฝืนใจแค่ไหน หรือตัวเองก็สมยอม แต่ผมก็ไม่ได้เต็มใจ
ยอม เพราะกลัว
หรือ
ยอม เพราะใจ
แม้จะกลัวแค่ไหน ร่างกายก็กลับรู้สึก
!? พี่วุฒิขยับตัว ผมลุกขึ้นนั่งพาตัวเองถอยหนีให้ห่างจากพี่วุฒิมากที่สุด ร่างกายมันสั่นสะท้านไปถึงหัวใจ
“ อย่ามาทำโอเวอร์ได้ป่ะ! พี่ยิ่งปวดหัว” พี่วุฒิว่ามือกุมขมับ
“…………………………” ผมนั่งกอดเข่า หลังพิงตู้เสื้อผ้า
ไม่รู้เมื่อไรที่เสียงชิดตะโกนอยู่หน้าบ้านหายไป
“ เห็นแล้วอุตจาดตา” พี่วุฒิว่าผมก้มหน้าลงกับเข่า
“…………………………
แ ม่ง!” พี่วุฒิสถบ แล้วเดินตรงมาหาผม
“ ลุกขึ้นดิ” พี่วุฒิบอก ผมนั่งอยู่เหมือนเดิมจนเมื่อพี่วุฒิ หิ้วปีกผมข้างหนึ่งให้ลุกขึ้น
“ ไม่เอาครับ ไม่เอา อย่าทำผมนะครับ” ปากผมสั่นพร่ำขอร้อง
“ ไม่เอาอะไร!? จะพาไปล้างตัว” พูดพร้อมลากแขนผมให้เดินตามไปเข้าห้องน้ำ พออยู่ในห้องน้ำ พี่เขาก็เปิดฝักบัวใส่หัวผม
น้ำทำให้หนาวจนตัวสั่น และยังเข้าตาอีก (เอามือลูบน้ำออกจากหน้า)
“หนาวครับ”
“ หนาวก็รีบๆอาบ” พี่วุฒิว่าหยิบสบู่ใส่มือผม แต่สบู่หลุดจากมือของผมลงพื้นที่มีน้ำนอง
“ไร
วะ!?” (พี่วุฒิพูดแล้วเก็บมาให้ผม)
“…………………………” ผมก็รับไปลูบตัวแบบลวกๆ เพราะหนาวเหลือเกิน หนาวจนขากรรไกแข็งไปหมด
“ ก้นจะให้ล้างให้ไหม?”
ก้น !?หมายถึง……………………
“!?!?……… …………………” ผมส่ายหน้าแรงๆบอกแต่ไม่ทันแล้ว พี่วุฒิเอานิ้วสอดเข้ามาในก้นผม จนผมสะดุ้งเฮือกเอามือกอดพี่วุฒิด้วยสัญญาณหาที่ยึด
“…………………………” นิ้วพี่วุฒิทำให้สัมผัสด้านในให้รู้สึกแน่น และพอพี่เขาหมุนนิ้วก็ทำให้รู้สึกแปลกๆ แต่ดีที่พี่วุฒิทำเสร็จเร็ว………
ผมหนาว แต่ลมหายใจกับร้อน ร่างกายปวดตุบๆ ผมกำลังจะไม่สบาย
ออกมาจากห้องน้ำพี่วุฒิโยนผ้าเช็ดตัวให้ผม ส่วนตัวพี่เขาเปิดตู้เสื้อแล้วค้นก่อนที่จะหยิบเสื้อยืดสีขาวเพ้นลาย กับกางเกงขาสั้นสีดำมายื่นให้ผม
“ ใส่ซะ” (พี่วุฒิ)
“…………………………” ผมพยักหน้าแล้วใส่เสื้อตามด้วยกางเกง ก่อนที่จะไปนอนบนเตียง รวมผ้าขึ้นมาห่มแต่ก็ยังหนาวอยู่ดี แม้จะขดตัวแล้วก็ตาม
อยากจะหลับลึกนานๆ แต่ตาก็ไม่ยอมหลับ เพราะหวาดหวั่นไปซะทุกอย่าง
“ จะเอาไง?” พี่วุฒิถาม(นั่งเก้าอี้ไม้ตัวเดียวในห้อง)
“………??…………………”
“ ก็มีอะไรกับพี่แล้ว จะคบกันก็ได้ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว”
ไหนๆก็ไหนๆแล้วพี่ก็ได้ในสิ่งที่พี่อยากได้แล้ว ก็พอแล้ว
“…………………
………ไม่ ครับ ” (เสียงแหบในลำคอ)
พรวด!? พี่วุฒิลุกขึ้น ผมก็ลุกขึ้นตาม
“ จะเล่นตัวไปถึงไหน อย่าคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะดูมีค่าขึ้น
มันน่ารำคาญ!” “……………… …” ผมก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองมีค่าอะไรสำหรับพี่วุฒิ
“……………………………………………………………………………” พี่วุฒิจ้องหน้าผมเขม็ง คิ้วพี่เขาค่อยๆขมวดจนดูเหมือนจดเป็นเส้นเดี่ยว
“…………………………” ผมก้มหน้า(กลัว)
“ เออ ดี ! เชิญเล่นตัวไปเถอะ อย่าคิดว่าพี่จะมาง้องอนจุมคนเดียวถ้าคิดต้องบอกว่าผิดถนัด คนอย่างพี่มีมาให้เลือกจนดาบดื่น” พี่วุฒิพูดแล้วก็เดินออกจากห้องไป
“…………………………” ผมนั่งอยู่อย่างงั้นจนทนความเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไม่ไหว ค่อยๆเอนตัวลงนอนอย่างช้าๆ
* * *
ผมสอบสัมภาษณ์ผ่านแล้ว อีก1เดือนข้างหน้าผมจะเป็นนักศึกษาปี 1 มหาลัย…แม่ดีใจกว่าผมอีก จนผมอดภูมิใจในตัวเองไม่ได้ ความสุขนี้ทำให้ผมลืมเรื่องเก่าๆไปบ้างชั่วครั้งชั่วคราว พี่วุฒิก็ไม่ได้มาหาผมอีก(หลัวจากวันนั้นผมไม่สบาย)
พี่เขาได้ในสิ่งที่อยากได้แล้ว คงไม่มายุ่งกับผมแล้ว แม้ผมจะเจ็บแต่ยอมรับได้ ผมจะเป็นจุมอย่างที่เคยเป็น จะมองท้องฟ้าได้ว่ามีความหวังรออยู่ และความรักเป็นสิ่งสวยงามกว่าสิ่งไหนๆ
“ จุมไปซื้อชุดนักศึกษาหรือยัง?” ชิดถามผมในโทรศัพท์
“ ยัง” ผมว่า เรื่องชุดนักนักศึกษา คุยกับแม่ไว้แล้ว เดี๋ยวแม่จะพาไปซื้อ วันแม่หยุด
“ งั้นไปซื้อกัน” ชิดว่าน้ำเสียงดีใจเห็นได้ชัด ไปซื้อกับชิดเหรอ?
ก็ดีเหมือนกัน วันหยุดแม่จะได้พักผ่อนให้เต็มที่
“ อืมก็ดี ไปวันไหนดี?”
“ วันนี้แหละ 11โมงชิดไปหาที่บ้าน เราไปหาอะไรกินกันก่อน แล้วค่อยไปซื้อชุด”
ผมตกลง แล้วโทรไปหาแม่บอกแม่ว่าจะไปซื้อชุดนักศึกษากับชิด แม่บอกให้กลับมากินข้าวเย็นด้วยกัน รวมชิดด้วย
แม่รู้ว่าชิดชอบผม บางครั้งผมก็อดคิดไม่ได้ว่าท่านกำลังจับคู่ผมกับชิด
“…………………………”
อีก10นาทีจะ11 โมง ชิดก็โทรมาบอกว่ตอนนี้เลี้ยวเข้าซอยแล้ว ผมสะพายกระเป๋าข้างสีน้ำตาล ออกมารอชิดหน้าบ้าน พร้อมล้อคประตูรั้วไปพลางๆ
พอชิดจอดรถหน้าบ้านปุ๊บผมก็เปิดประตูรถเข้าไปนั่งข้างในทันที
“อยากกินอะไร?” ชิดถามขับถอยเพื่อกลับรถ
“ จะไปซื้อชุดที่ไหนก็กินที่ใกล้ๆแถวนั้นแหละ” ผมบอก
“ งั้นกินเป็ดย่างMกัน”
“ อืม” ผมเห็นด้วย
ชิดชะลอรถแล้วยื่นกระดาษให้ผม
“ ตั๋วหนัง?” ผมมองตั๋วในมือ ที่นั่งสวีทด้วย เวลา 13.50 น.
“ เรื่องนี้เขาบอกว่าสนุก” พูดแล้วหันมายิ้ม
“ แล้วชุดนักศึกษาล่ะ?” ผมถาม
“ ดูหนังแล้วค่อยไปซื้อ นะนะจุม ชิดอยากดูหนังกับจุม”
“ ก็ได้ แต่ชิด ไม่ถามจุมก่อนอีกแล้วนะ” ผมว่า คิดว่าตัวเองตามใจชิดมากไปหรือเปล่า เพราะยิ่งผมตามใจชิดมากเท่าไร ชิดอาจจะเจ็บมากเท่านั้น ถ้าผมไม่สามารถตอบรับสิ่งที่ชิดต้องการได้
“ ถามจุมก่อน จุมก็ไม่ไปสิ”
“…………………………” ก็จริงอย่างที่ชิดพูด ผมคงไม่ไปหรอก
มาถึงห้างสรรพสินค้า แล้วต้องขึ้นไปจอดถึงชั้น3 ถึงมีที่จอด เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ด้วย และยังจะเที่ยงอีกรถเลยเยอะเป็นพิเศษ
ผมกับชิดเดินเข้าห้างฯ ก่อนที่ลงบันไดเลื่อนไปยังร้านM
“ จุม เสื้อตัวนั้น จุมต้องใส่หล่อเฟี้ยวแน่” ชิดชี้ให้ผมดูเสื้อเซิ้ตสีฟ้าอ่อน ขณะที่บันไดเลื่อนเลื่อนลงมา
“…………………………” (ผม)
“ซื้อให้เนื่องในโอกาสอยากให้ได้ไหม?” พูดแล้วหันมามองผม กระพริบตาถี่ๆ ผมยิ้มขำ
“ ทำไมไม่ซื้อให้ตัวเองละ ชิดใส่ก็ต้องหล่อเหมือนกัน” (ลิฟท์มาถึงชั้นแล้วก้าวพร้อมกัน )
“ ชิดอยากให้จุมใส่ เผื่อชิดได้ถอด” พูดแล้วขยับคิ้วขึ้นลง
“ ชิด!?” ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว แต่ไม่ได้โกรธ ผมรู้ว่าชิดทำตัวให้รื่นเริงก็เพื่อผม
“ ชิดใกล้ได้ป่ะ?” (และยังทำหน้าทำทะเล้นเล่นอีก)
“…………………………” ผมหันหน้าหนีสายตาหวานเยิ้มจากชิด จนสายตาไปปะทะเข้าอย่างจัง กับคน2คนที่เดินมา
(ผมหยุดโดยไม่รู้ตัว)
“ไรจุม?” ชิดมองตามผม
พี่วุฒิเดินมากับใครอีกคนหนึ่ง ผู้ชายผิวขาว ตัวน่าจะไหล่เหลี่ยกับจักร
“ จุม” ชิดว่าเอามือมากุมมือไว้
“ จุมไม่เป็นไร” ผมบอกชิด ก่อนที่หันกลับมาฝืนยิ้มให้ชิด ทั้งๆที่ใจเจ็บแปล๊บ
เขาไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย และถึงจะเป็นอะไรกันก็ไม่เกี่ยวกับผม
“ ไปเถอะ หิวแล้ว” ผมบอก ชิดพยักหน้ากุมมือผมเดินเข้าไปในร้าน
พนักงานยืนเมนูให้ผมและชิด(นั่งตรงข้าม) ชิดสั่งเป็ดย่างกับหมี่หยกของโปรดเป็นอันดับแรก และติ๋มซำ ผมสั่งพวกที่จะเอามาต้มมากว่า
พนักงานเอาอาหารมาเสริฟ์เร็วทันใจ ทั้งที่ลูกค้าเต็มร้าน(เที่ยงกว่าแล้วครับ)
“ จากใจ” ชิดว่าคีบขนมจีบกุ้งใส่จานผม
“ จากใจเหมือนกัน” ผมว่าใช้ตะเกียบคีบเป็ดย่างให้ ชิดชี้ที่ปากตัวเองให้ผมป้อน ผมส่ายหน้า
“ ใจร้าย ไหนว่าจากใจ”
“ กินเองสิ” ผมว่า วางเป็ดย่างบนจาน ชิดทำหน้าหงอย
“ ทำแบบนั้น คนได้มองกันทั้งร้านแน่” ผมบอกให้ชิดรู้ตัวว่าไมได้อยู่กัน2คน
ผมไม่พยายามคิดถึงถึงสิ่งที่เห็นเมื่อกี้ พี่วุฒิ
“ งั้นถ้าไม่มีคน ก็ป้อนได้สิ”
“เชิญค่ะ” พนักงานผายมือให้ลูกค้าโต๊ะแถวเดียวกับโต๊ะผม แต่คนละด้าน
ผมไม่ได้ตั้งใจมองแต่เพราะเป็นโต๊ะตรงกันและมีเพียงที่โล่งที่เว้นไว้สำหรับเดินเท่านั้น จึงทำให้ผมเห็นพี่วุฒิได้ชัดเจน !? ( พี่วุฒินั่งฝั่งเดียวกับชิด)
“…………………………” พี่เขาตั้งใจสบตากับผม ก่อนที่จะทำเป็นไม่เห็นผม
………… … . …… อยู่ในสายตา
“ จุม เปลี่ยนร้านไหม?” ชิดถาม ผมหันหน้ากลับมา
“…………………”ผมส่ายหน้า เพราะถ้าผมเปลี่ยนร้านก็เหมือนผมหนีอีก
“รับอะไรดีคะ?” (พนักงานถามโต๊ะพี่วุฒิ)
“ เอาเหมือนโต๊ะนั้น เผื่อว่าผมกับแฟนจะได้รักกันดูดดื่มกับเขาบ้าง” เสียงพี่วุฒิที่ไม่อยากไม่ได้ยินก็ได้ยิน
แฟน…………………ผมเห็นแฟนแล้ว ถึงแม้เขาคนนั้นจะเป็นผู้ชายแต่ก็น่ารักกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก
“ พี่วุฒิอะ” หนุ่มหน้าหวานนั่งตรงข้ามพี่วุฒิพูด ผมเบือนหน้าเข้ามาในโต๊ะ ทำไมหัวใจถึงได้เจ็บแปล๊บขนาดนี้
* * *
รองเท้า(ส้นสูง)พลิก กะเพลก ๆ 
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4663276 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก