หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[puenfriend]

  มอบช่อดอกไม้สำหรับความพยายามมค๊า

เอาน่าๆๆๆน่ะ ฝึกไว้ ฝึกไว้ เดี๋ยวก้อเก่งล่ะเนอะ

คะเเนนความสะอาดติดลบ????ฮ่าๆๆ(น่ากัวจิงๆๆ)

จะท้องเสียมั้ยอ่ะค่ะเเบบนี้ เเต่ก้อผ่านมาเเล้วหลายมื้อเนอะพี่หมอติ๊บ

ข้าวต้มหมูสับ???? เเต่ลืมหมูสับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เเล้วมันจะเป็นข้าวต้มหมูสับได้ไง

สงสัยเป็นเมนูใหม่ น่าติดตามตอนต่อไป หายข้อมือเคล็ดเร็วๆๆน่ะค่ะพี่หมอติ๊บ

  :z2:มาเต้นรอคุณHackz

[sweetener]

เก่งกว่าอิลุงซิ่มอีก เจียวไข่ยังไม่สุกแถมยังไหม้อีกต่างหาก
วันไหนมาหาซิ่มก็กินอาหารตามสั่ง คือสั่งซิ่มทำ
วันไหนไม่มาก็ซื้อข้าวโรงอาหารกิน
ชีวิตนี้ทำเป็นแค่ต้มมาม่า  
  ให้กำลังใจคนชิมค่ะ

[dr.mike]

มาทักทายรอบบ่ายของวันทำงานอีกรอบนะคับ

วันนี้หมอไม้ไม่อยู่เหงาๆแฮะ  ไม่มีใครให้กอด  เอ้ย  ไม่มีใครให้กัด

ไอติมก็ไม่มีจะกิน

คนขับรถก็ไม่อยู่  ไปไหนไม่ได้ซะนี่

จะทำกับข้าวก็ไม่ได้อีก



เฮ้อ.....คนเรามักจะรู้คุณค่าของสิ่งที่เรามีอยู่ก็เมื่อได้สูญเสียมันไปแล้วจริงๆ   กลับมาไวๆนะโย่งงง 

[puenfriend]

อย่าไปให้เวลาผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ค๊าๆๆพี่หมอติ๊บ

วันนี้จะมาGossipเรื่องอารัยดี????

อ้อ!!ไหนๆพี่หมอติ๊บก้อเล่าให้ฟังเเล้วว่าพี่หมอไม้ทำอาหารให้ทาน

อยากถามว่า ตอนที่พี่หมอไม้เข้าครัว อาหารอย่างเเรกที่ทำให้ทานนี่คืออารัยเหรอค่ะ??

เเล้วรสชาติเป็นไงค่ะ เคยมีท้องเสียมั้ย??

[8X]

โฮ๊ะๆ ข้าวต้มหมูสับที่ไม่ใส่หมูสับ(สูตรหมอไม้) 
อะนะ ฝีมือใครจะสู้ฝีมือแฟนเราทำให้กินเนอะหมอติ๊บ

<ทางสะดวกโยธินมากเลยวันนี้ หมอติ๊บมีอะไรจะเผาเอ๊ยจะเล่าสู่กันฟังอีกมั้ยค่ะ
ก่อนเวลาเลิกงานของหมอไม้ 

[RomeO_C_Leng]

หวานนนนนกันจิง ๆ อิอิ

กินข้าวต้มข้าว ไปก่อนละกัน 555+

มารออ่านนะครับ

[u-only-one]

คาดว่าหมอไม้เห็นข้อความหมอติ๊บแล้ว..

คงเร่งทำงานมือเป็นระวิง เพื่อจะได้กลับบ้าน...

แล้วก็รีบซื้อไอติมมาให้หมอน้องติ๊บทานด้วย .... ซานต้าไม้  

:oni1:วันนี้ว่างจัง เข้ามาวิ่งเล่น
ปล.ทำไมวิ่งถอยหลังหว่า??

[ï_Kiss_U♥]

หมอติ๊บหิวหรือยัง  โทสั่งพ่อครัว (หมอไม้) ให้กลับมาทำหน้าที่ด่วนๆเลยค่ะ

[lomekung]

หมอติ๊บพูดถูกแฮะ

ส่วนมากคนเราจะรู้คุณค่าอะไรซักอย่าง

ก็ต่อเมื่อเรากำลังจะเสียมันไป

[nonae]

ขอขำหมอไม้สักหน่อย...ข้าวต้มที่ว่า...
คงจะให้หมอติ๊บจินตนาการหมูสับแน่ ๆๆ
รสชาติจะได้อร่อยถูกใจไง...55..
หมอไม้หวังดีจิง ๆๆ เลยนะนั่นหน่ะ
หมอติ๊บมีกิจกรรมทำตลอด พอมีเวลาว่างอยู่เฉย ๆๆ ก็เลยเหงา ๆๆ ไม่รู้จะทำอะไร

[StillLoveThem]

...เป็นหมอไม้นี่..กำไร เห็นๆๆ กอดไป หอมไป ได้ตลอดอะ
...มะเขือเทศใส่เป็นลูกๆๆในข้าวผัด ลูกใหญ่หรือลูกเล็กหว่า
...แล้วข้าวต้มวิญญาณหมู นี่มันยังไงหว่า หมูยังอยู่ในช่องแข็งอย่างเดิม
...แต่ก็นะ..ใส่ใจ..ในการทำยังไงก็...อาหร่อยยยยยยยยยยยยยยย...น่ารักดีนะคู่นี้ หยิกๆๆกัด   
...หมอไม้ เอารูปหมอติ๊บมาให้ดูทั้งที หน้าก็ไม่ให้เห็นนะ เก็บเอาไว้ดูคนเดียวเหรอ เห็นแต่หูอิอิ
...แล้ววันนี้หมอไม้ไปไหนล่ะ ปล่อยให้หมอติ๊บเหงาอยู่บ้านคนเดียวอะ...แล้วจะไปเรียน 3 ปีไม่คิดถึงแย่เหรอ

[evilheart]

อ่า....ในที่สุด เราก้ออ่านทันจนได้

ใช้เวลาในการอ่าน 2 วัน (เอาเวลางานมาอ่าน^^)

น่ารักมากๆ อ่านไปยิ้มไป อ่านไปขำไป

มีแอบน้ำตาซึมเล็กน้อย-ปานกลาง กับเรื่องราวของน้องหมอติ๊บ(ขวัญใจหลายๆ คน)

ไม่คิดว่าสมัยนี้คนดีๆ แบบติ๊บจะมีอยู่ให้เห็นเท่าไหร่ น่าชื่นใจแทนย่ากับป้าของน้อง

ตอนอ่านอยากเม้นท์ไปทีละตอน แต่พอถึงเวลาที่ต้องเม้นท์จริงๆ นึกไม่ออกเลยทีเดียว

คิดออกแค่ว่า น้องไม้กะน้องติ๊บน่ารัก ความรักของทั้งคู่เป็นการให้ที่ไม่หวังผลตอบแทน

มันเป็นความรักที่สวยงามนะ ขอให้รักกันตลอดไป

ค่อยๆ ประคับประคอง ดูแล ใส่ใจ ห่วงใย เหมือน 8 ปี ที่ผ่านมา (เหมือนอวยพรวันแต่งงานเลยอ่ะ ^^)

เด๋วพี่จะรออ่านพาร์ทต่อไปนะจ๊ะ พาร์ทหน้าคงได้เม้นท์สมใจ  

 

[JJHJJH]

อร๊าคคค บวกให้ความพยายามของหมอไม้

พี่หมอติ๊บ หายไวๆ น๊า

[yayee2]

พี่ไม้ลองให้ติ๊บช่วยเหลือตัวเองให้มากที่สุดก่อนดีมั้ย ถ้าเกิดติ๊บสู้แล้วติ๊บไม่ไหว อย่างน้อยติ๊บก็ได้สู้ แล้ววันนั้นพี่ไม้จะช่วยเหลือติ๊บ ติ๊บเองก็คงไม่ปฏิเสธ แล้วอีกอย่างถ้าพี่ไม้มาช่วยติ๊บตั้งแต่ตอนนี้ ติ๊บเองจะไม่รู้จักการช่วยตัวเองติ๊บก็จะหาแต่คนช่วยไปเรื่อยๆ จนในที่สุด ติ๊บก็เข้มแข็งไม่เป็น พี่ไม้เข้าใจติ๊บน่ะคับ

โดนใจสุดยอดเลยประโยคเนี้ย



 



+1

พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้วันนี้เอง ติดใจในความเป็นคนสู้ชีวิตของน้องติ๊บ
และชอบคำพูดตรงนี้ของน้องติ๊บเช่นกันค่ะ พี่ไม้ก็ดูเป็นคนดีดูเป็นผู้ใหญ่เนอะ
เรื่องราวแม้จะดูเป็นการเล่าแบบเรื่อยๆ ไม่ค่อยมีเหตุการณ์อะไรหวือหวา
แต่ก็น่าอ่านไปอีกแบบค่ะ

[yayee2]

ติ๊บพี่ปวดหัวมากเลย คงไปยืนตากน้ำค้างดูติ๊บนานไปหน่อย ขอยาให้พี่หน่อยได้มั้ย” (Hackz ลูกอ้อนชัดๆ นี่พี่ไม้ แรงนะนี่ อิอิ)

“คับ เดี๋ยวติ๊บจะเอาลงไปให้เดี๋ยวนี้เลย”

ทันทีที่วางสาย ผมอดขำกับตัวเองไม่ได้ นี่ผมกำลังทำอะไรนี่ แบบนี้เขาเรียกว่าเป็นคนเรียกร้องความสนใจเปล่าครับ ทั้งๆ ที่ผมก็ไม่ชอบคนโกหก แต่คราวนี้ผมยอม ก่อนที่จะรีบกุลีกุจอวิ่งไปเปิดไดร์วเป่าผม กดปุ่มไปที่ระดับสองความร้อนสูงสุด แล้วหันปลายมาที่หน้าผากของผม เป่าไปจนคิดว่าร้อนได้ที่ ทรมานมากๆ คับใครที่จะทำวิธีนี้แนะนำให้เปลี่ยนครับ ทรมานมากมาย (Hackz อยากทำอยู่ครับ แต่ยังไม่มีให้คนลองทำเลย)



นายพี่ไม้ก็เจ้าเล่ห์ใช่ย่อยนะ
แต่พออ่านต่อ แล้ว ก็..เอ่อ...เจ้าเล่ห์แบบนี้ก็ดีเนอะ มีโอกาสได้แสดงความในใจ
อ่านไปน้ำตาซึมไปกับตัวละคร

[RAKDEK_KA]

+1 ให้พี่ไม้กับความพยายามในการทำอาหารคะ  แต่คงไม่เท่ากำลังใจข้างเขียงอะมั่ง

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ..... กับเราสองคน ตอนที่ 62 เชื่อใจเธอ แต่มิไว้ใจเขา
13:29 23/6/2010

วันเวลานี่ช่างผ่าน ไปรวดเร็วจริงๆนะ  ในช่วงที่เรามีความสุขมันมักจะ ผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ

ดูอย่างตอนนี้สิผมไม่ได้เขียนบันทึกไม่กี่วัน  นี่ ก็เดือนใหม่ซะละ  งานยังหนักหนาสาหัสเหมือนเดิมไม่ เปลี่ยนแปลง  ส่วนติ๊บช่วงนี้ก็อ่านหนังสือสอบอีก แล้ว  การเรียนทันตแพทย์ผมว่าหนักหนาแล้วนะ  แต่แพทย์นี่หนักกว่าเยอะเลยเพราะเห็นติ๊บบ่นให้ฟังว่ามี สอบได้ทุกวันต้องเตรียมความพร้อมไว้เสมอๆ

แต่เทอมนี้ยังดีหน่อยตรงที่ติ๊บมีเรียนไม่กี่ตัว เลยอ่านหนังสือทันไม่เอาเป็นเอาตายเหมือนเทอมก่อนๆที่ผ่านมา  และส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะติ๊บมีติวเตอร์ที่ดีอย่างหมอจ๊ะโอ๋หน้า เข้ม ที่คอยติวให้กันบ่อยๆนั่นด้วยแหละมั้ง

พักหลังๆมานี่หน้าที่ในการไปรับติ๊บกลับหอพักจึงถูกถ่ายโอนเป็นไอ้หมอจ๊ะโอ๋ หน้าเข้มมาส่งถึงที่ห้องอยู่บ่อยครั้ง  แต่ผมก็เชื่อ ใจติ๊บนะว่ามันไม่มีอะไร  แต่พอบ่อยครั้งเข้าก็ชักจะ อดคิดไม่ได้เพราะตอนนี้ชอคโกแลตมันเต็มตู้เย็นผมไปหมด  มีมาให้กันได้ทุกวันจริงๆ
 
“พี่ไม้คับ วันนี้ติ๊บไม่ได้เข้าคลินิกนะ  ตอนนี้อ่านหนังสืออยู่ที่ห้องสมุดคณะ พี่ไม้เลิกงานแล้วโทรมาบอกติ๊บด้วยนะจะได้นั่งรถไฟฟ้าไปหา  หรือ จะมารับติ๊บที่หน้าคณะ” เสียงเจ้าตัวเล็กบอกรวดเดียวหลังจากที่ผมกดรับโทรศัพท์ในเย็นของ วันหนึ่ง
 
“งั้นพี่ไปรอที่ห้องสมุดคณะด้วยแล้วกัน  จะ ไปหายืมหนังสือด้วยอะ”  ผมตอบกลับไปตามสาย

“ครับผม  มาถึงพี่ไม้ก็เดินหาติ๊บเองละกัน นะเพราะปิดเสียงมือถือ  เดี๋ยวติ๊บไม่ได้ยินเสียงจะ พลอยไม่ได้รับสาย”

“โอเค  เดี๋ยวซักทุ่มกว่าๆพี่เข้าไป” ผมบอกก่อนขอตัววางสายไปเคลียร์งาน
 
หลังจากที่เคลียร์ งานเสร็จเรียบร้อยในตอนทุ่มเศษๆ  ผมก็ขับรถออกจากที่ ทำงานไปจอดรถด้านข้างคณะแพทย์  ก่อนกดลิฟท์ขึ้นไปยัง ห้องสมุด  และทันทีที่ลิฟท์ถึงชั้นห้ากลิ่นที่ผมไม่ ชอบเอาซะเลยก็เตะจมูกเข้าเต็มๆ  อืมมม….  ลืมไปชั้นห้า  ห้อง กลอสซะด้วย 
 
ถ้าออกจากลิฟท์ด้านหน้าตึกคณะถ้าวนซ้ายผมก็จะต้องเดินไปตามทางที่ มืดๆ  ถ้าวนขวาผมก็จะต้องผ่านห้องกลอสและกลิ่นฟอร์มาลีนจากอาจารย์ใหญ่ 

เอาไงดีหว่า  โอยยย  ขา ผมมันเป็นอะไรนี่ก้าวไม่ค่อยจะออก  แถมสั่นพั่บๆๆๆๆ เอาวะเดินไปทางที่มีแสงสว่างดีกว่า หลับหูหลับตาเดินเดี๋ยวก็ถึงห้องสมุดละ  ผมปิดจมูก เดินก้าวท้าวยาวๆกึ่งเดินกึ่งวิ่งผ่านห้องเรียนกลอสให้ไวที่สุด 

ก่อนจะมาถึงห้องสมุดคณะแพทย์ในเวลาเกือบๆสองทุ่มซึ่งนี่ ก็ใกล้จะถึงเวลาปิดแล้ว  ผมเดินเข้าไปเจอติ๊บที่ กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือกองโตอยู่กับคนที่ผมไม่อยากเจอหน้าเอาซะเลย ไอ้หมอจ๊ะโอ๋หน้าเข้ม  มาทำอะไรของมันวะเนี่ยยย

“อ้าว  หมอไม้มารับน้องชายแล้วเหรอคับ” เสียงหมอจ๊ะโอ๋เอ่ยทักทายเบาๆเพราะนี่คือห้องสมุด

“คับผม  แล้วหมอจ๊ะโอ๋มาทำอะไรที่นี่  ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอคับ” ผมถามค่อนขอดกลับไป

“อ้อยังคับ  พอดีวันนี้ว่างๆเลยมาติว หนังสือให้ว่าที่คุณหมอซะหน่อย  นี่ก็กะว่าจะไปส่ง ด้วย หมอไม้ไม่น่าลำบากเลยนะคับ” หมอจ๊ะโอ๋หน้าเข้มตอบกลับมายิ้มๆแบบกวน….เป็นที่สุด

“อ้อ  ไม่ลำบากหรอกคับ  ใช่มั้ยติ๊บ”ผมหันไปขอความเห็นจากเจ้าตัวเล็ก

“งั้นเดี๋ยวติ๊บขอตัวกลับเลยน่ะกันน่ะคับ  ขอบคุณนะคับพี่หมอจ๊ะโอ๋ที่อุตส่ามาช่วยติวให้”

“ไม่เป็นไรคับสำหรับติ๊บพี่ยินดี” หมอจ๊ะโอ๋หน้าเข้มตอบกลับมาพร้อมสายตา แพรวพราว

“งั้นผมขอตัวนะคับ  หิวแล้ว” ผมบอกก่อนเดินก้าวฉับๆนำติ๊บออกไปจากห้องสมุด  หนังสือหนังหาที่ตั้งใจจะค้นในห้องสมุด เป็นอันต้องพับโปรแกรมเก็บเข้าสมองไปก่อน  เพราะไม่อยากอยู่เจอหน้าไอ้หมอจ๊ะโอ๋หน้าเข้มนานๆ  ผมก้าว ยาวๆออกไปจากห้องสมุดให้ไวที่สุด   

ก่อนหยุดชงักเมื่อนึกขึ้นได้ว่า ต้องเดินผ่านห้องกลอสกลับไปอีกรอบ  เออ  รอติ๊บนิดนึงดีกว่านะเดี๋ยวติ๊บเดิน ตามไม่ทัน
 
“ฮั่นแน่  กลัวละซิ” ติ๊บถามผมก่อนหันมายิ้มยียวน (Hackz อุ้ย รู้ทันซะงั้น)

“เปล่าซะหน่อยก็พี่กลัวติ๊บเดินตามพี่ไม่ทันไง”ผมตอบกลับไป  ฟังขึ้น ใช่มั้ยคับเหตุผลนี้

“คับไม่กลัวก็ไม่กลัว แต่เอ ทำไมถึงต้องหน้าซีดขาสั่นด้วยละ” ติ๊บยังไม่หยุดแซวผม

“ก็พี่หิวแล้วรีบไปกันเหอะ”ผม ตอบก่อนคว้าข้อมือเล็กกึ่งเดินกึ่งวิ่ง ไปยังลิฟท์ที่อยู่ด้านหน้าตึกก่อนจะขับรถออกจากมหาวิทยาลัย  เพื่อหาอะไรกินในตอนค่ำของวัน
 
“วันนี้จะกินอะไรกันดี” ผมถามติ๊บหลังจากขับรถผ่านรั้วประตูของมหาวิทยาลัยออกมา

“พี่ไม้อยากกินอะไรอะ  ติ๊บกินอะไรก็ได้ อยู่แล้ว”

“อะไรก็ได้น่ะไม่มีให้กินหรอกนะ  ถามกี่ที ก็อะไรก็ได้ตลอดเลยเราอะ” ผมแขวะติ๊บ

“ก็พี่ไม้เคยเห็นติ๊บเลือกกินมั้ยละ  ติ๊บก็กินได้หมดไง ย่าเคยสอนว่าให้อยู่ที่ไหนก็ให้อยู่อย่างง่ายๆจะกินอะไรก็ให้กินง่ายๆ  จะได้ไม่ลำบาก” ติ๊บตอบก่อนหันกลับมายิ้มให้ผมที่เถียง ไม่ออกเลยกับคำตอบนี้  และนี่ก็คงเป็นเหตุผลอีกข้อ ที่ทำให้ผมชอบติ๊บ  ความเรียบง่ายไม่เรื่องมากกับการ ใช้ชีวิต

“งั้นพี่พาไปกินข้าวผัดอเมริกันของโปรดติ๊บละกัน  จะได้เปลี่ยนรสชาติจากข้าวไข่เจียวมั่ง” ผมบอกก่อนพาติ๊บไปทานข้าวมือเย็นที่ร้านที่อยู่ฝั่งตรงข้ามหอพัก ที่ติ๊บชอบมากินเป็นประจำ
 
“เดี๋ยวนี้หมอจ๊ะโอ๋ดูเขาตามติดติ๊บแจเลยนะ” ผมถามหลังจากสั่งกับข้าวไปแล้วเรียบร้อย

“ก็ช่วงนี้ติ๊บใกล้สอบพี่แกก็ใจดีมาติวให้ไง  ดี ออกมีคนมาติวให้” ติ๊บตอบก่อนหันไปสั่งอาหาร

“อืมดีซิ  ไหนจะติวให้  ไหน จะมาส่ง  ไหนจะมีชอคโกแลตมาให้กันแทบทุกวัน” ผมบอกค้อนๆ

“แหม  ก็คนเค้าใจดีเราก็รับไว้แค่นั้นเอง พี่ไม้เคยบอกติ๊บเองนี่นาว่ามีคนรักอะดีกว่าคนเกลียด”

“อะคับ  แต่อย่าหลงจนลืมพี่แล้วกัน” ผมทำหน้าตาออดอ้อนสุดชีวิต

“ไม่ลืมหรอกคับ เพราะพี่ไม้เป็นคนสำคัญของติ๊บเสมอ” ติ๊บบอกยิ้มหวานให้ผมหนึ่งที ชื่นใจจัง

“แล้วทำไมเดี๋ยวนี้ติ๊บต้องให้เขามาส่งบ่อยๆด้วยละ” ผมยังไม่วายทำหน้างอนๆ

“ก็พี่เขาเลิกงานแล้วก็ขอมาส่งติ๊บไม่รู้จะปฏิเสธเขายังไงอะคับ” ติ๊บตอบถึงเหตุผลของตัวเอง

“แล้วทำไมเดี๋ยวนี้ต้องมีการให้ชอคโกแลตกันทุกวันด้วย” ผมทำหน้างอนนหนักขึ้นไปอีก

“แหม  อันนี้ยอมรับแบบไม่อายเลย ก็มันอร่อยอะ” ติ๊บบอกพลางหัวเราะก่อนจะรับข้าวจากป้าเจ้าของร้านมาจัดการ

“ที่ถามมาทั้งหมดแล้วก็ทำหน้าแบบนี้  หึง ติ๊บใช่มั้ย” ติ๊บถามพร้อมกับทำหน้ากวนๆ

“ก็รู้คำตอบอยู่แล้วนิ  ยังจะถามอีก” ผมเฉไฉไปก่อนจะก้มหน้าจัดการอาหารเย็น ตรงหน้าบ้าง
 
“ติ๊บฟังพี่นะพี่ไม่ได้ว่าถ้าติ๊บจะให้หมอจ๊ะโอ๋มาส่ง หรือมีชอคโกแลตมาให้กันทุกวัน 
เพราะพี่เชื่อมั่นติ๊บ แต่ถ้ามันบ่อยเกินไป พี่ก็ยอมรับน่ะว่ามันอดที่จะคิดไม่ได้ ก็พี่หวงของพี่อะ” ผมสารภาพกับติ๊บแบบตรงๆหลังจากเราจัดการอาหารมื้อเย็นเรียบร้อย และกลับเข้ามายังห้องพัก
 
“งั้นพี่ไม้ฟังติ๊บนะคับ  การที่ติ๊บรับ ชอคโกแลตจากพี่เขา  ให้พี่เขามาส่ง  ให้ พี่เขาสอนหนังสือเพราะติ๊บไม่เคยคิดอะไรเกินเลยกับพี่หมอเขาจริงๆ  ติ๊บคบพี่เขาอย่างบริสุทธิ์ใจในฐานะน้องกับพี่ชายเท่านั้น  เขาจะคิดกับติ๊บยังไงอันนี้ติ๊บก็บังคับเขาไม่ได้  แต่ที่ติ๊บบังคับได้คือความรู้สึกความคิดของ ติ๊บเอง  ว่าติ๊บรักใครติ๊บชอบใคร” เจ้าตัวตอบให้ผมมั่นใจขึ้นอีกเยอะก่อน เงยหน้าขึ้นมาจูบคางผมเบาๆก่อนเดินหายเข้าไปอาบน้ำและออกมาอ่านหนังสือในตอนดึก
 
“เที่ยงคืนแล้ว เข้านอนได้แล้วอย่าหักโหมมาก ยิ่งปวดหัวบ่อยๆอยู่ช่วงนี้” ผมเตือนติ๊บให้เข้านอนก่อนยื่นนมให้หนึ่งกล่อง ซึ่งเจ้าตัวไม่ค่อยจะดื่มซักเท่าไหร่นัก  ต้อง คอยบังคับขู่เข็ญกันเป็นประจำ  มิน่าถึงได้ตัวแค่นี้ เพราะไม่ชอบกินนมนี่เอง

“ขอบคุณคับ พี่ไม้นี่ดูแลดีจังนะ  ติ๊บโชคดีที่สุดในโลกเลยที่มีพี่ชายที่น่ารักขนาดนี้” ติ๊บเอ่ยขอบคุณผมหลังจากที่รับนมกล่องนั้นไปดื่มเป็นอันเรียบร้อย

“ติ๊บก็อย่าลืมดูแลให้มากเหมือนที่พี่ดูแลเราละ  เข้าใจมั้ย” ผมขยี้หัวฟูนั้นเบาๆ

“แต่พี่ว่าติ๊บคงเข้าใจอะไรผิดอยู่อย่างนะ” ผมก้มลงไปกระซิบข้างๆ หูเจ้าตัวเล็ก

“เข้าใจอะไรผิดเหรอคับ” ติ๊บเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมกับทำหน้าตางุนงง

“ก็เข้าใจผิดว่าเป็นพี่น้องไง พี่ว่าต้องทบทวนความจำกันซักหน่อยแล้ว” ผมเฉลยก่อนเชยคางติ๊บขึ้นมาสบตากับผมแน่นิ่ง  เจ้าตัวยิ้มขวยเขินก่อนจะถูกผมจู่โจมด้วยการจูบดูดดื่มเนิ่นนาน  ก็เชยร่างบางนั้นขึ้นอุ้มไปวางลงบนเตียง  อิอิอิ
…> TBC

Writer: dr.mike
Verified: Hackz

ปล. ทำไมพี่ติ๊บต้องจูบแต่คางหว่า ไมไม่จูบตรงอื่นมั่ง(อิอิ)

[yayee2]

จะทำอย่างอื่นได้ยังไงล่ะคับก็เราไม่มีครัวนี่นา ทำได้แค่นี้แหละ” ติ๊บบอกก่อนป้อนขนมปังชิ้นสุดท้ายเข้าปากผม แต่ทว่าแยมที่ติ๊บทาขนมปังนี่ซิ ร่วงแหมะไปติดที่เจ้าน้องชายผมพอดี

เอาละซิทีนี้  ผมมองติ๊บแบบเรียกร้องการรับผิดชอบ แต่เจ้าตัวขำจนตาหยี ก่อนไปหยิบทิชชู่มาเช็ดก่อนบอกผมไปล้างน้องชายในห้องน้ำ นึกว่าติ๊บจะรับผิดชอบกับการกระทำของตัวเองมากกว่านี้ซะอีก เฮ้ออออออออออออ
…>[/color

อารายนายไม้ รับผิดชอบมากกว่านี้คือทามอาราย
เอิ่ม..หมอฟันนี่หื่นแบบนี้ทุกคนป่ะ

แต่ว่า...หื่นๆแบบนี้น่ารักดีจ้ะไม้

ประทับใจน้องติ๊บที่กราบนายไม้ตอนคิดว่านายไม้หลับอ่ะ เด็กคนนี้จิตใจดีจัง
คนที่สำนึกในความดีของผู้อื่น หรือคนที่กตัญญูต่อผู้อื่นนี่ มักจะประสบความสำเร็จในชีวิตนะ

[evilheart]

นั่งอ่านอะไรไปเพลิน เข้ามาอีกที น้อง hackz  อัพแล้ว
พี่ได้เม้นท์พาร์ทต่อพาร์ทซะที
น่ารักได้ทุกฉากทุกตอนเลย
ความมั่นคงของน้องไม้กะน้องติ๊บน่านับถือจริงๆ
ชอบประโยคนี้มากมาย

"เขาจะคิดกับติ๊บยังไงอันนี้ติ๊บก็บังคับเขาไม่ได้ 
แต่ที่ติ๊บบังคับได้คือความรู้สึกความคิดของ ติ๊บเอง  ว่าติ๊บรักใครติ๊บชอบใคร"

[knightofbabylon]

ฮาข้าวต้ม(วิญญาณ)หมู  
คู่คุณหมอไม้กับคุณหมอติ๊บ อ่านกี่ทีก็น่ารัก (ยิ้มกว้าง)

ตั้งแต่อ่านมาแต่ต้นจนถึงตอนนี้ แปลว่า คุณหมอจ๊ะโอ๋เข้าใจว่าคุณหมอไม้เป็นพี่ชายคุณหมอติ๊บอย่างนั้นสิ?
รู้สึกอ่านสามสี่ตอนหลังคุณหมอไม้หื่นเนอะ  


 :L2:ใ้ห้กำัลังใจค่ะ

[MaeMoo]

คงต้องส่งหมอไม้ไปเรียนทำอาหารกับ อจ.ยิ่งศักดิ์ ดีมั้ยล่ะหมอติ๊บ
จะได้มาทำของอร่อยให้หมอติ๊บทาน

เผลอๆ หมอติ๊บอาจได้ทานข้าวต้มหมูสับ แต่ลืมใส่ข้าวต้ม เอ๊ะ ยังไงเนี่ย 555

ท่าทางเราจะโชคดี อย่างน้อย คุณชายก็ยังหุงข้าวได้ (แม้จะต้องคอยกะน้ำให้)
อ้อ เค้าทำผัดซีอิ๊ว ได้อร่อยเลยล่ะ (แต่เราเหนื่อยตรงต้องเตรียมของให้ครบ ไม่งั้นกู๊กใหญ่จะทำจนเละไปเลย)

หายเร็วๆ นะคะ เดี๋ยวจะท้องเสีย เอ๊ย ลำบาก กว่านี้

[sweetener]

เราห้ามคนอื่นไม่ได้ แต่เราห้ามใจตัวเองได้--ถูก

ข้าวผัดอเมริกันเจ้านี้เค้าผ่ามะเขือเทศมั้ยคะ

นมเปรี้ยวมันอร่อยตรงไหนคะหมอ ซิ่มว่ามันเหม็นนะ เลยไม่เคยกิน อิอิ

[thehackzzi]

@evilheart  เป็นปลื้มจังเลย เม้นท์ต่อไปนะ

แว๊บๆๆ หายร่าง
 
 

[evilheart]

น้อง hackz อันนี้เป็นคำสั่งใช่ป่ะ ได้ เด๋วเจ๊จัดให้ ^^ 

[thehackzzi]

น้อง hackz อันนี้เป็นคำสั่งใช่ป่ะ ได้ เด๋วเจ๊จัดให้ ^^ 

เหมือนจะคล้ายๆ แบบนั้น

ป.ลิงกัง  อยากกด + จังเลย เมื่อไหร่จะกดได้เน้อ
ป.ลิงกัง2 ตอนนี้กำลังเม้นท์ HI5 กระจาย ยังกะแชทกันก็ไม่ปาน คริคริ

[lomekung]

 

แล้วกดบวกให้

55555555

[puenfriend]

ว๊ายๆๆๆๆคุณHackzมาอัพเเล้ววววววว

ชอบคำพูดพี่หมอติ๊บจังงง

เเล้วเมื่อไหร่พี่หมอไม้จะบอกรักล่ะค่ะเนี๊ยยยย

มาจิ้ม มาจิ้ม

[thehackzzi]

เข้ามาบอกว่า

Have a good dreame ครับ

ซำบายดี

[N.T.❁]

เม้นเรื่องก่อนเนอะ ^^

งื้ออ ก็เข้าใจทั้งหมอไม้และหมอติ๊บอะค่ะ
แต่บางทีมันก็ต้องมีคิดบ้างใช่ป่าวคะ (แบบ แฟนเราๆก็ต้องหวงบ้างอะไรบ้าง ถึงรู้ว่าคนของเราไม่ได้คิดอะไรแต่อีกฝ่ายนี่สิ)
แต่จะหึงเกินเลยพร่ำเพรื่อมันก็ไม่ดีอีกอะเนอะ เพราะงั้นหนูลุ้นให้พี่หมอไม้บอกรักพี่หมอติ๊บเร็วๆดีกว่า จะได้ไม่ต้องเป็นแค่พี่ชายอะค่ะ ^^


แล้วก็พี่ติ๊บ~ ข้อมือหายไวๆนะคะ
อ่านเมนูอาหารของพี่ไม้แล้วก็หิวจัง แต่น่ารักดีนะคะ สารพัดเมนูไข่ อิอิ
ว่าแต่ มะเขือเทศทั้งลูก (มันคือมะเขือเทศลูกใหญ่ๆนั่นอะเหรอคะพี่?) สุดยอดมากมาย ><
ส่วนข้าวต้มหมูสับ...

[roseen]