หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[puenfriend]

เอ๊ะๆๆ ดูเหมือนว่าวันนี้ฝนจะยังไม่ตกน่ะ

ฮ่าๆๆๆจากทองหล่อ => เยาวราช

 

เอาน่าพี่หมอไม้ ก็ได้บริหารเสน่ห์เหมือนกันน่ะค่ะ

 

[nonae]

ก๊ากกกกก...หมอติ๊บทำกะหมอไม้ได้...
ไม่เป็นไรไปเยาวราชก็โปรยเสน่ห์ได้เหมือนกัน...
แต่อย่าให้ฝนตกนะ...ดูไม่จืด...

[RomeO_C_Leng]

5555++

น่ารักซะจิง ๆ ก็ไปเพิ่มความอ้วนกันที่เยาวราชกันก่อนนน อิอิ

มารออ่านนะครับ

[deadman]

มานั่งรออ่านตอนต่อไป   Hackz คุงรีบมาน้าาา

หมอไม้กินเพื่อด้วย กินเยอะระวัง 6 pack หายน้า  อิๆๆ

[icyblue]

คุณหมอไม้ขยาดนมเปรี้ยวเลยเหรอค่ะ อิอิ 

แหมไปหว่านเสน่ห์แถวเยาวราชก็ได้ เปลี่ยนกลุ่มเป็น สว. (สูงวัยงัย คริคริ)

 

ปล.น้อง Hackz อยู่สัย มาเร้วๆๆๆๆๆๆ ทุกคนรออยู่ 

[Natavishi]

 
ไม่ได้ เข้า มาอ่านซะนาน
(อ่านที่ยาวมากก ตั้งแต่หน้า 24 น่ะ)

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ..... กับเราสองคน ตอนที่ 59
15:38 18/6/2010

เหมือนฝนตกตอนหน้าแล้ง
เหมือนเห็นสายรุ้งขึ้นกลางแจ้ง
เหมือน ลมหนาวเดือนเมษา
เหมือนว่าใจอ่อนล้ากลับแข็งแกร่ง

เหมือนคนกำลัง มีรัก
เหมือนคนหลงทางพบคนรู้จัก
เหมือนเจอของสำคัญที่หล่นหาย
เหมือน ร้ายนั้นกลายเป็นดีมาก
เหมือนที่ฉันนั้นได้มาพบกับเธอ
ชีวิตฉันจึงได้ เจอ

แต่ไม่รู้จะขอบคุณ ไม่รู้ทำอย่างไร
ไม่รู้ว่าสิ่งไหนจะยิ่ง ใหญ่ควรค่าพอ
ที่ฉันได้จากเธอ ได้รักโดยไม่ต้องขอ
ได้รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไร

โอ้...เธอ ทำให้ฉันรู้จัก
ความรักที่ไม่มีเหมือน ใครใด
ได้มามีเธอนั้นเป็นคนให้
หัวใจอยากให้เธอรู้

แต่ไม่รู้ จะขอบคุณ ไม่รู้ทำอย่างไร
ไม่รู้ว่าสิ่งไหนจะยิ่งใหญ่ควรค่าพอ
ที่ฉัน ได้จากเธอ ได้รักโดยไม่ต้องขอ
ได้รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไร

ได้ รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไร
 
 
เช้าตรู่ของวันพัก ผ่อนของเราสองคน ผมตื่นมาในตอนเช้าที่อากาศเย็นสบาย ที่แม้จะเป็นหน้าร้อน  แต่ด้วยที่ว่าจังหวัดนี้คือ แม่ฮ่องสอน  และโรงแรมที่ผมอยู่ตอนนี้ก็เป็นโรงแรม อันดับต้นๆของจังหวัดนี้ที่ตั้งอยู่บนเขา จึงทำให้อากาศเย็นสบาย
 
ผมค่อยลืมตาตื่น ขึ้นมาในเช้าของวันและยิ้มให้กับคนตัวเล็กๆที่อยู่ในอ้อมแขนของผมตอนนี้ นอนขดเข้าหาอกอุ่นเชียวแฮะ จะลุกจากที่นอนแต่ก็กลัว เจ้าตัวเล็กจะตื่นขึ้นมาจึงนอนจ้องหน้าเนียนในนั้นอีกพักใหญ่  ก่อนจะปลุกให้ลุกมาดูอากาศยามเช้าของแม่ฮ่องสอน
 
ตอนนี้ติ๊บอาบน้ำ อาบท่าเรียบร้อยและอยู่ในชุดสบายๆกับเสื้อลายดอกสีชมพูหวานที่ทำให้เจ้าตัว ดูหวานขึ้นไปอีก  นี่ถ้าหน้าตาไม่ดีจริงไม่กล้าใส่ เลยนะนี่ เราสองคนเดินลงมายังด้านล่างที่จัดให้เป็น ที่สำหรับรับประอาหารเช้าหรือกาแฟของทางโรงแรมที่ด้านหลังเป็นธารน้ำใสไหล ผ่านภูเขาสูงลงมายังด้านหลังโรงแรม  ช่างเป็น บรรยากาศที่สวยงามจริงๆ
 
เจ้าตัวเล็กจัดการตักอาหารเช้าและกาแฟมาให้ผมที่เดินตามหลังลงมา เป็นที่เรียบร้อย  เราสองคนจัดการอาหารมื้อเช้าท่ามกลางบรรยากาศดีๆกันอย่างเอร็ดอร่อย  ก่อนเช็คเอ้าท์ ออกจากโรงแรมในตอนเช้า  และขับรถออกจากตัวเมือง แม่ฮ่องสอนโดยใช้เส้นทางแม่ฮ่องสอน-แม่สะเรียง เพราะตอนเรามาทางปาย ส่วนตอนกลับก็จะใช้อีกเส้นทางหนึ่งในการเดินทางเพราะไหนๆ เราก็มากันจนถึงขนาดนี้ แล้ว ลองเที่ยวให้ทั่วดูแล้วกัน

ออกจากตัวเมืองแม่ฮ่องสอนผมกับติ๊บแวะซื้อขนมขึ้นชื่อของ แม่ฮ่องสอน งาโหย่ว  ขนมคล้ายๆกับถั่วกระจกบ้านเรา  แต่ใช้งามาทำแทนถั่วและ รสชาติออกจะเผ็ดๆ เล็กน้อยจากส่วนผสมบางอย่างที่ใส่เข้าไป  เรา สองคนขับรถผ่านป่าสนและป่าใหญ่สลับกันเป็นระยะตลอดเส้นทางที่คดเคี้ยวและปก คลุมไปด้วยต้นไม้ใหญ่ที่นานๆทีจึงจะเจอหมู่บ้าน  หรือ ชุมชน
 
แม่ลาน้อย อำเภอเล็กๆในจังหวัด แม่ฮ่องสอน  ตลอดเส้นทางการเดินทางของเราเห็นป่าสน เป็นแนวยาว  ยังกะต่างประเทศเลยแฮะที่มองไปก็เจอแต่ ต้นสนสุดลูกหูลูกตา  บางเส้นทางก็หวาดเสียวน่ากลัว เมื่อเป็นทางคดเคี้ยวติดหน้าผา  มองลงมาเสียวไส้น่า ดู และที่แม่ลาน้อยนี้เรายังมีโอกาสได้เห็นกระท่อมที่มุงด้วยใบตองตึงของชาว บ้านตั้งอยู่เป็นระยะ
 
แม่สะเรียง   อำเภอนี้เป็นทางผ่านก่อนจะ เข้าเมืองแม่ฮ่องสอนแต่ก็ไม่มีผู้คนใช้เส้นทางนี้เท่าไหร่นัก  เพราะเป็นทางคดเคี้ยวแล้วก็อ้อม  ใช้เวลาในการเดินทางมากคนส่วนใหญ่จึงใช้เส้นทางทางด้านอำเภอปายเสียมากกว่า  แต่ที่แม่สะเรียงนี้ก็เป็นอำเภอที่เจริญอยู่นะเพราะอาคาร บ้านเรือนเริ่มมีสิ่งปลูกสร้างสมัยใหม่ให้เห็นกันเยอะแล้ว

เราสองคนขับรถมาอีกซักระยะก็เจอกับชาวบ้านที่เอาพืชผักมาขาย โดยใส่ตะกร้าที่สะพายอยู่ทางด้านหลังและผมก็มองยิ้มๆที่เจ้าตัวเล็กสื่อความ หมายว่า  หน้าตาเหมือนติ๊บเลยเนอะ  เจ้า ตัวถึงกับตีเข้าที่แขนผมหลายทีจากการล้อติ๊บเล่นนั่นเอง
 
สบเมย   อำเภอนี้นอกจากเราได้เห็นต้นไม้สูงสลับกับป่าสนแล้ว  เรายังมีโอกาสได้เจอภูเขาที่เป็นหินก้อนโตๆรูปร่างแปลก ตาอยู่กันบนเขาที่เริ่มมีการรุกรานจากมนุษย์โดยการระเบิดหินสะกัดหินเป็นระยะ แต่ทว่าทิวทัศน์ก็ยังงดงามอยู่มากทีเดียว
 
ท่าสองยาง แม่ระมาด  อำเภอเล็กๆที่เราขับผ่านกันแบบไม่ได้สนใจอะไรมากนักนอก จากการหาที่พักริมทางเพราะตอนนี้ก็เที่ยงกว่าแล้วแต่ผมกับติ๊บไปไม่ถึงไหน กันเลยเพราะมัวแต่จีบกัน เอ้ยไม่ใช่เพราะมัวแต่จอด รถถ่ายรูปเวลาเจอวิวสวยๆ  หรือแม้กระทั่งตอนที่ผม เมื่อยก็จอดรถลงไปเดินเล่นกันซะอย่างงั้น
 
แม่สอด  เราสองคนมีโอกาสได้แวะพักทานอาหาร เที่ยงกันตอนบ่ายกว่าๆเพราะตกลงกันไม่ได้ซักทีว่าจะแวะร้านไหน  และหลังจากที่เรารับประทานอาหารมื้อเที่ยงที่แสนอร่อยและ รอคอยมาครึ่งค่อนวันเรียบร้อยแล้ว  ผมกับติ๊บก็ตะลุย ตลาดที่ด่านแม่สอดที่มีของขายเยอะแยะมากมายติ๊บได้ตุ๊กตาแขวนหน้าต่างๆเล็กๆ มาฝากเพื่อนๆหลายตัวเหมือนกัน  ส่วนผมก็ได้กระเป๋าใบ เก๋มาหนึ่งใบ (ที่ข้างในบรรจุหนัง…เพียบ ฮิฮิ)
 
จากแม่สอดเราก็ใช้เส้นทางเดิมที่เรามาคือมุ่งหน้าสู่ตัวจังหวัด ตาก สุโขทัย  พิษณุโลก ผมเดินทางกลับมาถึงหอพักเราสองคนในตอนพลบค่ำ ก่อนนำรถคู่ใจไปส่งคาร์แคร์ล้างรถให้มันดูดีขึ้นมานิดหนึ่ง  เพราะไหนจะเลอะแป้ง แล้วยังไปเลอะฝุ่นที่แถวจังหวัดตากนั่นอีก เฮ้อ  เหนื่อย  แต่ก็สนุก  คุ้มค่ากับการตระเวร เที่ยวเหมือนกันแฮะ
…> TBC

Writer: dr.mike
Verified: Hackz

[RAKDEK_KA]

^
^
^
น้อง Hackz



  มีฟามสุขจังเลย เที่ยวซะคุ้มเลย  ถึงแม้จะไม่ได้ไปเองก็เหอะ หุหุ   

[thehackzzi]

ขออภัยที่ไม่ได้มาอัพให้ ทั้งๆ ที่พี่ไม้ต่อเรื่องให้แล้ว

ขอยอมรับผิดครับ

ที่หายศรีษะไป เพราะว่าถูกจำกัดการเล่นเน็ตและคอมครับ

แต่ตอนนี้ หมดอายุคำพิพากษาแล้ว

สามารถเล่นได้ตามปกติ และมีเงื่อนไขอีกว่า ต้องเปิดไม่เกิน 3 ฃม.

เหอะๆๆ แต่ก็ดี


ปล. คิดถึงทุกคนนะครับ(แม้จะไม่มีใครคิดถึงผมก็ตาม)

บายๆ

[Nabee]

กรี๊ดดดดดดดดดด...ตามอ่านจนทันแล้ว...เฮ้ออออออออ...ปาดเหงื่อหนึ่งที

ยิ่งอ่านเรื่องเล่าของหมอไม้กับหมอติ๊บแล้วยิ่งมีความสุขมาก ๆ เลยนะฮะ

อ่านไปยิ้มไปจนแก้มจะปริอยู่แล้วอ่ะ...ยิ่งตอนที่หมอไม้พาพ่อแม่และม่อนไปเที่ยวบ้านหมอติ๊บ

แถมยังขอหมอติ๊บจากยายกับป้าอีก...ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกอบอุ่น และรู้ึสึกถึงความรักที่หมอไม้มีต่อหมอติ๊บมากขึ้นไปอีก

ไหนจะตอนที่พ่อแม่หมอไม้ยอมรับการที่หมอไม้จะรักกับหมอติ๊บอีก...พ่อแม่ที่เข้าใจลูกแบบนี้หายากจริง ๆ นะเนี่ย

ต้องบอกว่าหมอไม้กะหมอติ๊บโชคดีมาก ๆ ที่มีพ่อแม่และญาติผู้ใหญ่ที่เข้าใจในความเป็นตัวเราแบบนี้หน่ะ

หลังจากนี้ก็หวังว่าเรื่องจะหวาน ๆ ไปแบบนี้ตลอดนะฮะ...เล่นเอาคนอ่านเขิลบ้างอะไรบ้างตามเลยนะเนี่ย

แต่ขออีกนิดส์ หมอไม้อย่าปากแข็งมากนักเลยนะ...บางทีการที่คนเราอยู่ด้วยกัน คำว่า "รัก" ก็สำคัญนะ

เข้าใจแหล่ะว่า "การกระทำ" มันก็สำคัญและสื่อความหมายได้มากกว่าคำพูด แต่บางที คนรักกัน เค้าก็อยากฟัง

คำว่า "รัก" บ้างอะไรบ้างเหมือนกันนะฮะ...รีบ ๆ พูดมันออกไป ก่อนที่อะไร ๆ มันจะสายเกินไปดีกว่านะ...คนอ่านไม่อยากเสียน้ำตาอ่ะ *กระซิก กระซิก*


รออ่านตอนต่อไปนะฮะน้อง Hackz... +1 เป็นกำลังใจให้ทั้งคนอัพ คนเขียนเลยนะฮะ XD

[MaeMoo]

ขอบคุณน้อง hackz นะจ๊ะ

นี่ต้องทำเพื่อพวกพี่จนโดนลงโทษเลยรึนี่

น่าเห็นจายยยย จริงๆๆๆ นะ


ทริปสงกรานต์หวานจริงๆ นะหมอไม้หมอติ๊บ

[lomekung]

นาย Hack มาแว้ววววว

 

[puenfriend]

 

มอบช่อดอกไม้เป็นกำลังใจให้คุณHackzน่ะจ้ะ

ถูกลงโทษเหรอ

เเต่ก้อขอบคุณน่ะค่ะ ที่เอามาลงต่อให้อ่าน

อ่านเเล้วอยากไปปายยยย

โรเเมนติกที่สุดเลยเนอะๆๆๆๆ

[8X]

 เย้ เย้ น้องแฮ็คมาต่อแล้ว
นะค่ะน้องแฮ็ค

ปล๊: หมอไม้บรรยายทริปนี้ จนทำให้อยากไปเที่ยวบ้างไรบ้างเลยค่ะ

[N.T.❁]

อ่านทันแล้วววววว~
พี่ๆน่ารักจริงจังเลยค๊าาา...
+1 ให้คุณ Hackz และ พี่หมอไม้เป็นกำลังใจเล่าเรื่องน่ารักๆให้ฟังเรื่อยๆนะคะ ^^

อ่านรีพี่หมอไม้...
เยาวราชก็หล่อได้นะคะพี่ ดีไม่ดี คุณแม่ค้าเค้าจะแถมอาหารให้อีกเป็นค่าพิศวาสคนหล่อนะคะ คิคิ
 

[nonae]

กอดดดดแฮ็ค :กอด1:ให้กำลังใจ สู้ ๆๆๆ นะ
 3 ชม. ก็ดีกว่าไม่ได้เล่นนะ...

คิดถึงที่เราไปเที่ยวมาเลย...อยากไปอีก...
วันนี้ ไม่เจอหมอไม้เลย...สงสัยเดินตามอาตี๋ไปไหนแล้ว....

[RomeO_C_Leng]

เที่ยวทั่วเลยแหะ น่ารักจิง ๆ


ขอบคุณนะคร้าบบบบ

[deadman]

คุณ Hackz โดนทำโทษเหรอนี้  เสียใจด้วยน้า    ให้กำลังใจ

อ่านแล้วอยากไปเที่ยวจังเลยยย  แต่หาคนขับรถให้ไม่เจอซักที

[RAKDEK_KA]

ยินดีด้วยที่หมดช่วงคำพิพากษาแล้ว น้องHackz         แล้วอย่าลืมมาต่อบ่อยๆๆ นะจ๊ะ

[knightofbabylon]

  คุณhackzทีนึง ดีใจด้วยที่หมดช่วงทำโทษแล้ว^^
 ถ้าคุณhackzไม่มาแล้วเราจะอ่านเรื่องนี้ยังไงล่ะ

ปล. อ่านแล้วอยากเที่ยวบ้าง

[Loidelohm]

สวัสดีเช้าวันจันทร์
ฝนตกตั้งแต่ตีสี่ เพิ่งหยุด

[sweetener]

สวัสดีเช้าวันเริ่มทำงาน

บ้านฝนไม่ตก แต่ที่ทำงานระเบิดลง

[dr.mike]

แวะมาทักทายสายๆววันทำงานนะคับ

หวังว่าจะแฮปปี้กับการทำงานดีกันทุกคน

ช่วงนี้งานหนักมายคับ  เลยไม่ค่อยได้แวะมาทักทายกันเท่าไหร่

แต่หวังว่ายังไม่ลืมเป็นกำลังใจให้กันแบบนี้ต่อไปนะคับ

 


นายแฮค....บอกแล้วสามชั่วโมงที่ได้ให้มาอัพเวปนี้ก่อนค่อยไปดูเวปอย่างว่า

มัวแต่ดูเวปอย่างว่าจนหมดเวลาสามชั่วโมงเลยไม่ได้อัพพอดี  อิอิ

[Loidelohm]

หมอครับ เว็ปอย่างว่าคือเว็ปไรเหรอครับ
ผมไม่กระจ่างอ่ะ....



ฝากหมอลิสต์รายชื่อออกมาให้หน่อยครับ...ผมจะได้ไม่แวะดู ถ้าหากมันทำให้เสียแวลา   

[sweetener]

happy ป่าวก็ไม่รู้อ่ะค่ะ
วันนี้มีระเบิดลงที่โรงเรียน
ว่าที่เจ้านายคนใหม่ออกตัวแรงเกินทั้งๆที่ยังไม่ถึงวาระ
ซิ่มทำตัวไม่ถูกเลย  เบื่อๆ คงถึงเวลาต้องกลับไปเรียนต่อแล้วละมั้ง

มาอ่านนิยายหมอไม้ดีกว่าเนาะ

[dr.mike]

โห  ใจเย็นๆซิ่ม  เอาใจช่วย  เค้ามาใหม่เดี๋ยวก็ชินไปเองแหละ

เงียบๆไว้ใหเหมือน มีซิล ในซอนต๊อก

ตอนนี้ชักจะเริ่มอินน์กะเรื่องนี้แล้ว   ร้ายอย่างสงบจริงๆ

[u-only-one]

เส้นทางนี้พี่เคยผ่านด้วยแหละ ลำรึกถึงวันท่องเทีี่ยววันเก่าๆ ของคนแก่ๆ 
อ๊ะๆ ล้อเล่น ใครว่าหมอไม้แก่ ไม่มี๊~
คิดถึงหมอติ๊บจัง ฝากกอด ฝากหอม 

ปล.เฮ้ออออ ร้อนน

[lomekung]

แวะเข้ามาทักหมอไม้กะนาย Hack ตอนเที่ยงๆๆ

ให้กำลังใจคนทำงานกับเช้าวันจันทร์ที่ไม่อยากให้มี

ยังพักไม่พอเลย

 

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.....กับ เราสองคน ตอนที่ 60 มากกว่าชอบ(แต่รักไปเต็มๆ)
13:54 21/6/2010

วันสุดท้ายของการ พักผ่อนในช่วงเทศกาลสงกรานต์  เช้านี้ในช่วงสายๆ ของวันหยุดแห่งช่วงเทศกลาลสงกรานต์ อากาศแจ่มใสในตอนเช้า แต่ทว่าผมยังเมื่อยเนื้อ เมื่อยตัวจากการเดินทางอยู่ไม่หายจึงกะว่าจะนอนต่ออีกซักพัก แต่ก็ต้องเสียความตั้งใจเมื่อเจ้าตัวเล็กที่ตื่นมาก่อนผมเพราะปกติ เจ้าตัวก็เป็นคนตื่นเช้า หลังจากจัดเตรียมขนมปัง ปิ้งและกาแฟร้อนๆหอมกรุ่น เตะจมูกผมซึ่งนอนอยู่บนเตียงตอนนี้เป็นที่สุดแล้ว  เจ้าตัวเล็กก็คลานขึ้นมาบนเตียง
 
ฮั่นแน่  จะมาทำอะไรผมแน่ๆเลย  เตียงสปริง ยวบยาบแรงขึ้นแสดงว่าเข้าใกล้ผมขึ้นมาทุกทีเลย  ตอน นี้แหละ……….
 
“ฮัดชิ่ววววว….” ผมจามขึ้นในทันทีที่เจ้าตัวเล็กแกล้งเอา เส้นผมมาแหย่จมูกผม ใครจะไปทนไหวละคับ  มันก็ต้องจามอ่ะดิ  แทนการทำโทษผมรวบเจ้าตัวเล็กลงมาอยู่ในอ้อมกอดบนเตียง  ก่อนแกล้งกลับคืนด้วยการเอาหนวดเอาเคราสากๆของผมซุกไซร้ ไปตามใบหน้าและลำคอเจ้าตัวเล็กที่กำลังหัวเราะเสียงดังเพราะความจั๊กจี้อยู่ ในตอนนี้
 
“อยากแกล้งพี่ดีนักใช่มั้ย” ผมรวบเจ้าตัวแน่นขึ้นก่อนฝังหนวดเคราสากลงบนซอกคอขาวๆนั้น

“พอแล้วยอมแล้ว ไม่ได้กวนแค่จะปลุกไปกิน ไรก่อนค่อยมานอนต่อ  เดี๋ยวกาแฟมันเย็น” เจ้าตัวเล็กบอกพลางดิ้นหนักขึ้นเมื่อผมแกล้งเอาคืนไม่หยุด  หัวเราะจนตัวโยนจนหอบกันทั้งคู่

ผมกับติ๊บจึงเดินมาจัดการกับอาหารเช้าที่เจ้าตัวเล็กอุตส่าตื่นมา จัดการไว้รอผม
 
หลังจากเราสองคนจัดการกับอาหารเช้าที่แสนเรียบง่าย แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเอาใจใส่และความตั้งใจขนาดนี้นี่แหละที่มัด ใจผมมาเกือบหนึ่งปีเต็มๆแล้ว  ผมจัดการอาบน้ำอาบท่า มาอยู่ในชุดสบายๆของวันหยุดเรียบร้อย
 
“พี่ไม้คับ พี่ไม้สุดหล่อที่สุดในโลกกกกก” โห หูฝาดไปป่าว นี่  วันนี้ติ๊บเรียกผมสุดหล่อ

“ว่าไงคับ วันนี้ไมพูดเพราะจังเลยมีไร ป่าวนี่” ผมเดินไปกอดเจ้าตัวเล็กที่กำลังจัดการล้างถ้วยชามที่อยู่ในอ่างล้างมือ

“พอดีว่าในตู้เย็นมันไม่มีอะไรจะให้กินแล้ว  วันนี้พาติ๊บไปบิ๊กซีหน่อยนะ  ขับรถไหวป่าว”

“โห ที่แท้ก็มีจุดประสงค์นี่เองแล้วทำมา เรียกเราซะเพราะหูเชียว”

“ไม่ได้แกล้งยอนะ  ก็พี่ไม้หล่อจริงๆไง  หล่อที่สุดในสายตาติ๊บอยู่แล้ว” เจ้าตัวยังชมผมต่อไม่หยุด   แม้จะรู้ตัวว่าตัวเองหล่อแต่พอเจอติ๊บชมแบบนี้ก็เขินเหมือนกันนะ (Hackz บรื๋อออ)

“อ่อ  แล้วก็ผ้าอยู่ในตะกร้านั่นน่ะ  เอาลงไปส่งให้ด้วยพอดีวันนี้อยากไปเดินข้างนอกไม่ว่างซัก ให้” ติ๊บบอกก่อนหันไปจัดการล้างจานชามที่อยู่ในมือต่อไป 

และผมก็ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องหรือปฏิเสธแต่อย่างใดเมื่อเจอคำอ้อน วอนที่ถูกใจแบบนี้

“คร้าบ เดี๋ยวเอาลงไปจัดการให้คร้าบบบบ”

“จ้า น่ารักที่สุดเลย  หน้าตาดีจริงๆนะพี่ไม้นี่”

เอาละซิ  เจอลูกยอแบบนี้จะปฏิเสธก็ไม่ได้  หลักฐานบนใบหน้ามันทนโท่  ผมรวบกอดเอวติ๊บเบาก่อนหอมแก้มเบาๆ หนึ่งทีก่อนจะปลีกตัวไปทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย
 
หลังจากจัดการกับการเอาเสื้อผ้าลงไปส่งที่ร้านซักรีดเรียบร้อย แล้ว เราสองคนก็มุ่งหน่าสู่ห้างสรรพสินค้าในเมืองเพื่อซื้อของใช้และเตรียมของกิน ใส่ตู้เย็นสำหรับสองชีวิตในการเริ่มต้นวันทำงานอีกครั้งหนึ่ง
 
ตอนนี้เจ้าตัวเล็ก เดินนำผมลิ่วๆ ไปยังแผนกอาหาร ทั้งข้าวทั้งนม ขนมปังสารพัดอย่างถูกจับวางในรถเข็นเรียบร้อยแล้ว  และ หน้าที่ในการเข็นรถเข็นตามหลังคนตัวเล็กๆก็คงไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากผมนายไม้ คนเดิม  เฮ้อออ 
 
เมื่อได้ของตามที่ เจ้าตัวเล็กต้องการเรียบร้อยแล้ว ผมกับติ๊บเอาของไป เก็บในรถก่อนมาเดินดูเสื้อผ้า  รอบหนัง  และอย่างอื่นๆ  ก่อนมาสิ้นสุดที่ สเวนเซ่น ( อีกแล้วตู )
 
“เป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ย“ ติ๊บถามผมหลังจากสั่งรสชาติไอศครีมไปเรียบร้อย

“ก็ไม่เหนื่อยหรอกแค่นี้เอง“ ผมตอบยิ้มๆก่อนหันไปสั่งไอศครีมบ้าง

“แล้ววันนี้จะกลับไปกินข้าวที่ห้อง หรือเราจะกินไปจากที่นี่เลยอะ” ติ๊บถามพร้อมกับมองหน้าผมขอคำตอบ

“กลับไปกินที่ห้องดีกว่า พี่ชอบกินกับข้าวฝีมือติ๊บมากกว่าอาหารตามห้างนี่ตั้งเยอะ”

“กินแต่กับข้าวฝีมือติ๊บ ไม่เบื่อมั่งเหรอ”

“ไม่หรอก นี่กินมาเกือบๆ ปีแล้วนะยังไม่เบื่อเลย เพราะพี่ตั้งใจว่าจะกินไปตลอดชีวิตเลย” ผมตอบพร้อมกับจ้องหน้าติ๊บที่ตอนนี้เขิน เป็นตูดลิงไปแล้ว

“หวังว่าคงจะได้ยินคำนี้ตลอดไปนะ” ติ๊บตอบกลับมาพร้อมจ้องหน้าผม

“พี่สัญญาจะไม่มีวันเบื่อกับข้าวฝีมือติ๊บ  ถ้าติ๊บไม่ทำให้พี่อ้วนเป็นหมูตอนซะก่อนนะ”

“อ้าว ก็คงอีกไม่นานแล้วซิ”

“ไม่นาน ทำไมเหรอ”

“ก็ตอนนี้อ้วนใกล้เคียงหมูแล้ว กลับไปคืนนี้โดนจับตอนเมื่อไหร่ ก็ได้เป็นหมูตอนตามที่อยาก เป็นละ”

“โห ไม่เอานะ  ถ้าพี่ถูกตอนแล้วติ๊บจะเอาไรใช้ละ” ผมตอบพร้อมกับทำหน้าจ๋อย

“โอๆ  ไม่เอานะ  ติ๊บไม่ใจร้ายขนาดนั้นนหรอก” ติ๊บบอกพลางปลอบผม

“ดีมาก  น่ารักที่สุด” ผมตอบกลับไปพลางขยี้หัวฟูนั้น

“ที่ติ๊บใจดี ไม่ตอนพี่ไม้เพราะอะไรรู้มั้ย” เจ้าตัวเล็กยื่นคำถามมาอีกแล้ว

“เพราะติ๊บชอบพี่ไง พี่หล่อ พี่รวย  พี่เก่ง  พี่ดูดี  พี่ดูแลติ๊บได้ แล้วติ๊บเองก็ชอบน้องชายพี่ด้วย”  ผมตอบกวนๆ

“เปล่าซะหน่อย  ที่ติ๊บไม่ตอนเพราะว่า  ต่อให้ติ๊บตอนยังไงมันก็ไม่สั้นไปกว่านี้แล้วต่างหาก ตอนหรือไม่ตอนก็มีค่าเท่ากันอยู่ดี” ติ๊บบอกก่อนหัวเราะจนตาหยีน้ำหูน้ำตาไหล

“โห  ว่ากันแบบนี้เดี๋ยวกลับไปต้องโดนหน่อยละ  สงสัยจะลืมไปแล้ว มั้งแค่ไม่โดนมาคืนเดียวเนี่ย” ผมบอกก่อนจ้องหน้าติ๊บอย่างมีเลศนัย ก่อนที่เราจะต้องเลิกเล่นมุกทะลึ่งกันเพราะเด็กมาเสิร์ฟไอศครีมให้ที่โต๊ะ เรียบร้อยแล้ว
 
“ขอบคุณนะคับพี่ไม้W จู่ๆติ๊บก็เอ่ยขึ้นมาขณะกินไอศกรีมทำเอา ผมงงไม่น้อย

“ขอบคุณพี่เรื่องอะไร“ ผมถามติ๊บงงก่อนยื่นเวเฟอร์และส่งวิปครีมไปให้เจ้าตัวเล็ก

“ก็ขอบคุณที่ทำให้ชีวิตติ๊บหวานได้ทุกวันเลย”

“เพราะพี่เลี้ยงไอติมทุกวันเลยใช่มั้ยละ“ ผมถามติ๊บก่อนได้รับน้ำใจจากติ๊บเป็นลูก เชอร์รี่ที่เจ้าตัวไม่ชอบกิน

“เปล่า ต่อให้พี่ไม้ไม่เลี้ยงไอติมติ๊บ ติ๊บก็ต้องขอบคุณพี่ไม้อยู่ดีที่ทำให้ชีวิตติ๊บหวานได้ อยู่ดี”

“เอาน่า  คิดอะไรมาก  ติ๊บมีความสุขพี่ก็มี ความสุขด้วย  อย่าลืมซิถ้าไม่มีติ๊บพี่ก็คงอยู่ไม่ ได้แล้วเหมือนกัน  แปลกนะเมื่อก่อนพี่อยู่ตัวคนเดียว ได้  แต่พอพี่เจอติ๊บ  พี่ กลับอยู่คนเดียวไม่ได้แล้วซะงั้น”

“ฮั่นแน่  ชอบติ๊บขึ้นมาแล้วละซี่“ เจ้า ตัวถามแกมหัวเราะพลางชี้หน้าผม  เขินน่ะเฟ้ยยย
‘มากกว่าชอบอีกติ๊บ  รักไปเต็มๆแล้วตอนนี้’ ผมอยากพูดประโยคนี้จังแฮะ  แต่มันติดที่คออีกแล้วววววว

“แล้วเราละ  ชอบพี่มั่งหรือยัง“ ผมถามก่อนจ้องหน้าติ๊บแบบรอคำตอบ

“ยังต้องให้ตอบอีกเหรอคับ” ติ๊บ ถามผมหน้าแดงเป็นตูดลิงหนักกว่าเดิม

“ก็พี่อยากได้ยินอ่ะ”

“คับชอบ พี่ไม้เป็นมากกว่าความรักของติ๊บ  เป็นทุกอย่างในชีวิตติ๊บ  ติ๊บขอ อะไรพี่ไม้อย่างนึงได้มั้ยคับ” ติ๊บ จ้องหน้าผมแบบจริงจัง

“ขออะไร  มีอะไรที่พี่ให้ติ๊บไม่ได้ด้วย เหรอ”

“ขอให้พี่ไม้เป็นพี่ไม้ที่ติ๊บรู้จักแบบนี้ตลอดไปได้มั้ยคับ” ติ๊บตอบพร้อมมองหน้าผมด้วยขอบตารื้น

“พี่ไม้คนนี้สัญญา ไม่ว่าเมื่อวาน  วันนี้  หรือวันพรุ่งนี้ พี่ไม้คนนี้จะเป็นพี่ไม้คนเดิมที่พร้อมจะดูแลติ๊บไปตลอดชีวิต  พี่สัญญา” ผมบอกพร้อมกับกุมมือเล็กนั้นนิ่งและเจ้าตัวก็ยิ้มหวานกลับมาให้ผม 

ตอน นี้ไอศกรีมที่ว่าหวาน จืดไปเลยเชียวแหละเมื่อเจอ คารมหมอไม้  ฮ่าๆบอกแล้วไม่ได้หล่อเป็นอย่างเดียว  ฮ่าฮ่า
…> TBC

Writer: dr.mike
Verified: Hackz

ปล. หวาน หวาน หวาน

[dr.mike]

มาทักทายบ่ายๆวันทำงาน  ฝนจะตกอีกมั้ยอ่ะเนี่ยวันนี้

ขอโทษที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้มาทักทายเท่าไหร่นะคับ  พอดีผมก็งานเข้าแล้วช่วงนี้

ไว้ว่างๆจะพาหมอติ๊บมาทักทายตอนค่ำๆนะคับ

ไงไว้เจอกันตอนเย็นนะคับพร้อมกับมาอัพตอนต่อไปให้ได้ติดตามกัน

เป็นกำลังใจให้ผมต่อไปด้วยนะค้าบบบบ