หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[Loidelohm]

ช่วยผมด้วยยยยยยยยยยยยยยยย
ผมหัวเราะจนปวดท้องไปหมดแล้วคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ



หมอติ๊บเหมือนฟ้าแลบเลย ไวเท่าแสง แต่เสียงที่ตามมาสุดน่ากลัว ฮ่า ฮ่า



ไปเคลียร์กันเองเด้อออออออออออออออออออออออออออ
ทุกทีตอบเรียงคน วันนี้หมอไม้หมดแรง อิอิ
ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา เขาเอาไม้เสียบตูด....

[puenfriend]

ว๊ายๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พี่หมอไม้ได้กลิ่นอารัยรึป่าววว

เหมือนจะเป็นกลิ่นอารัยไหม้ๆๆเรย ว่ามั้ย??

กลิ่นอารัยยยยยยยยยยยยยยยยหว่า

....


....


....


....


....


....


....


....


มีคนโดนเผา ฮ่าๆๆๆๆ ไหม้ซะเกรียมเลย

อิอิอิ

[dr.mike]

     หมอติ๊บนะคับ  แวะมาเผาอีกรอบในขณะที่เจ้าตัวถูกใช้ให้ลงไปซุปเปอร์มาร์เก็ตข้างล่าง

ที่ต้องยอมติ๊บขนาดนี้  เพราะกลัวจะต้องอยู่คนเดียวแล้วหิวตายอะดิ

วันก่อนติ๊บไม่สบายเข้าโรงบาล  พอกลับมาพักฟื้นที่ห้อง   ริจะอาจหาญทำกับข้าวให้ติ๊บกิน

หุงข้าวครึ่งวัน  ข้าวก็ไม่สุก  บ่นข้าวไม่ดี  หม้อหุงข้าวเจ๊ง  ไฟดับ  บ่นไปเรื่อย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เพราะคุณหมอไม้คนเก่งของทุกคน  ไม่รู้ว่าเวลาหุงข้าวต้องกดสวิตซ์หม้อหุงข้าวลง

[u-only-one]

  
 
 
 

[Mercy]

หมอติ๊บน่ารักไม่ไหวแล้ว   ฮ่าๆๆๆ

ว่างๆ แวะมาเผาอีกนะคะ...จะรอด้วยใจจดจ่อเลยค่ะ




ผลจากการมุมานะอ่านเรื่องของสองคุณหมออย่างหนักเมื่อวาน...ทำให้วันนี้งานเข้า งานเพียบยกกำลังสองไปเลยค่ะ...

แต่ไม่เป็นไร เราดีใจที่ได้ (แอบ) อ่านในเวลางาน ฮ่าๆๆๆ


กอดหมอติ๊บแน่นๆ สามที  

[puenfriend]

 

 

รู้สึกเหนื่อยเเทนคุณพ่อบ้านเรย

เเล้วถ้าพี่หมอติ๊บไปเรียนต่อ

เเล้วจะเป็นยังไงล่ะเนี๊ยยยยย

 :กอด1:กอดพี่หมอติ๊บ เเวะมาเผาอีกน่ะคะ

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[CanonDNattari]

วันก่อนติ๊บไม่สบายเข้าโรงบาล  พอกลับมาพักฟื้นที่ห้อง   ริจะอาจหาญทำกับข้าวให้ติ๊บกิน

หุงข้าวครึ่งวัน  ข้าวก็ไม่สุก  บ่นข้าวไม่ดี  หม้อหุงข้าวเจ๊ง  ไฟดับ  บ่นไปเรื่อย

หมอไม้จะทำข้าวแช่ ?

[Loidelohm]

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


เจออีกเด้ง.งงงงงงงง


แล้วเค้าจะทำปุ่มไว้ทามม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย คุณพี่ก้อออออออออออออออออออ

555555555555555555+

[roseen]

ระวังหน่อยก็แล้วกันหมอไม้

[u-only-one]

หมอไม้จะทำข้าวแช่ ?

 

[PEENAT1972]

  หุงข้าวไม่กดสวิตไฟ แต่ทำไม่อย่างอื่นนี่ กดเป็น  

[konthai1978]

ฮา ตลกมาก หมอติ๊บไปเรียน สงสัย หมอไม้ต้องย้าย ไปอยู่กะ พ่อแม่ แล้วละ อยู่คนเดียวอดตาย แน่ 555
แต่เรื่อง กลัวผี อยากถาม อยู่เหมือนกัน ว่าคนเป็น หมอ นี่เขากลัวผี กันด้วย เหรอ ไม่น่าเชื่อ ขัดแย้งกะสิ่งที่เรียนมา มากๆๆ

[sweetener]

หุงข้าวไม่กดสวิตไฟ แต่ทำไม่อย่างอื่นนี่ กดเป็น 

เห็นด้วยอย่างแรงค่ะป้า

แล้วหมอติ๊บไปเรียนท่านหมอไม้ของซิ่มจะดำรงชีพเยี่ยงไร

[nonae]

อายไม๊เนี่ย...หมอไม้...แล้วทำคุยว่าดูแลหมอติ๊บเป็นอย่างดี...
...ตกลงใครดูใครเนี่ย...
รู้สึกว่าจะไหม้จนเกรียมแล้วนะ...

[konthai1978]

 :กอด1:คือว่า... คนในรูป ..ที่ถือกล้องอยู่อ่ะ น่ารัก จิง จิง 

[deadman]

ห้าๆๆ  หมอไม้หุงข้าวไม่สุกโทษไปทั่วเลยนะคับ   

หมอติ๊บหวัดดีค้าบ  แวะมาเผาหมอไม้บ่อยๆนะคับ 

[Loidelohm]

รู้สึกแถวนั้นเค้าจะรับผูกปิ่นโตนะ



วันนี้ไม่ใช่วันอังคารนะ แต่เป็นวันฮา คร้าบพี่น้องคร้าบบบบบบบบบบบบ

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.....กับ เราสองคน ตอนที่ 54 ว่าด้วยเรื่องของกลิ่น...
16:48 14/6/2010

“พี่ไม้เลิกงานหรือยังอะ” เสียงเจ้าตัวเล็กดังมาตามสายในช่วงค่ำของวันหนึ่งหลังจากผมเลิกงาน

“เลิกแล้ว กำลังจะไปรับคร้าบบบบ” ผมตอบติ๊บไป ในขณะที่กำลังเดินไปยังอาคารจอดรถ

“วันนี้หาอะไรกินเองแล้วกันนะ พอดีติ๊บ ติวแลปกับพี่ๆ เขาอยู่อ่ะ วันนี้ติววันสุดท้าย”

“ติวกะใครเหรอ”

“ก็กับเพื่อนๆ แล้วก็รุ่นพี่ที่เขามาติวให้อ่ะคับ”

“แล้วเราทานอะไรหรือยัง” ผมถามกลับไป

“ยังเลยวันนี้คงเลิกดึกหน่อยวันสุดท้ายแล้ว”

“อืมม งั้นเดี๋ยวพี่ไปรอรับติ๊บดีกว่า แล้วค่อยไปกินพร้อมกันดึกๆ ก็ได้” ผมตอบแบบลืมคิดว่า ติ๊บไปติววิชาอะไร ที่ไหน 

แต่ตอนนั้นยอมรับอย่างโง่เขลาว่ากลัวติ๊บจะไปติวกับหมอจ๊ะโอ๋  หรือกับหมอบอย ก็เลยกะว่าจะไปตามหวงก้างสุดฤทธิ์สุดเดช กันไปเลย
 
หลังจากที่ผมทำงานเสร็จในแต่ละวันก็จัดการถอดเสื้อกาวน์ ล้างไม้ล้างมือ แล้วก็นั่งดู ตารางนัดคนไข้ของวันถัดไปว่าจะทำคนไข้คนไหนใช้เวลาเท่าไหร่ ก็ต้องวางแผนล่วงหน้าเวลาทำจะได้ไม่มีคนไข้มานั่งรอให้กดดันว่าหมอต้องรีบทำ งานที่ออกมาก็จะไม่ดี อันนี้เป็นเทคนิคที่แม่ผมสอนมา แล้วในแต่ละวันก่อนจะเลิกงานให้เลขาโทรไปคอนเฟิร์มนัดในวันรุ่งขึ้นให้เรียบร้อย

หากมีคนไข้ยกเลิกนัดก็จะได้เลื่อนคนไข้คนอื่นมาทำแทน วิธีนี้แม่บอกว่าจะทำให้เรารู้ว่าเราว่างช่วงไหนและทำคนไข้คนไหนใช้เวลาเท่าไหร่ ก็จะทำให้เรารู้ว่าในแต่ละวันๆ เราต้องทำอะไรบ้าง และหลังจากที่ผมเคลียร์คิวคนไข้ในแต่ละวันเสร็จเอาตอนทุ่มเศษ ก็จะมีหน้าที่ไปรับหมอติ๊บที่คลินิคผิวหนังไปทานข้าวกลับหอพร้อมกัน แต่วันนี้ผมนัดไปรอหมอติ๊บอีกที่นึง
 
หลังจากที่ผมมาถึง รถเรียบร้อย สตาร์ทรถและขับออกมาทางด้านหน้าโรงพยาบาลมหาวิทยาลัย (Hackz อธิบายละเอียดไปไหม อิอิ) เลี้ยวขวาผ่านหน้าตึกคณะเภสัชศาสตร์ที่อยู่ตรงข้ามกับคณะทันตแพทยศาสตร์ สหเวชศาสตร์ และพยาบาลศาสตร์ ก่อนเลี้ยวรถเข้ามาจอดด้านข้างตึกคณะแพทยศาสตร์ในตอนเวลาเกือบๆสองทุ่ม 
 
ตอนนี้เนื่องจากไม่ได้อยู่ในช่วงเปิดภาคเรียน และนี่ก็เกือบสองทุ่มแล้วด้วย ในตึกคณะตอนนี้จึงไม่มีผู้คนเดินผ่านไปมา บรรยากาศวังเวงแบบนี้ผมไม่ชอบเอาซะเลย ผมเดินจากรถลงมาเข้าทางด้านหน้าตึก ก่อนลงชื่อเข้าใช้ห้องสมุดเพราะนี่เป็นเวลาปิดทำการของตึกแล้ว จากนั้นติ๊บก็โทรบอกผมกดลิฟท์ไปที่ชั้นห้าแล้วบอกห้องที่ใช้ในการเรียนในคราว นี้ด้วย
 
ผมกดลิฟท์ขึ้นไปที่ชั้นห้า เมื่อลิฟท์เปิดออกผมถึงกับจะอ๊วก ด้วยกลิ่นที่ไม่ค่อยพึงประสงค์นัก แม้จะเคยผ่านการเรียนในวิชากายวิภาคศาสตร์มาแล้ว แต่ผมก็ยังไม่ชอบบรรยากาศและกลิ่นชวนขนหัวลุกแบบนี้อยู่ดี ถ้าถามผมว่ากลัวอาจารย์ใหญ่ไหม อืมมม คิดเอาเองละกันครับ วันแรกที่เรียนนี่ หน้าซีด คลื่นเหียน วิงเวียน เหมือนจะเป็นลม ต้องไปหาเก้าอี้ ไปนั่งพิงผนังห้อง แล้วเอาหน้าไปจ่อกับพัดลมขนาดใหญ่ที่ทางภาควิชาจัดไว้ให้ในห้อง เหมือนกับว่าอาจารย์จะรู้ว่ามันต้องมีไอ้ลูกศิษย์ประเภทนี้ โผล่ออกมาซักคนสองคนแน่นอน
 
เมื่อผมออกมาจากตัวลิฟท์ที่อยู่ทางด้านหน้าตึกคณะแพทย์ ก็เดินออกไปทางด้านซ้ายและเดินตรงไปเรื่อยๆ ทำไมมันมืดแล้วก็เงียบจังเลยหว่า อ้าว…มาผิดทางนี่ หว่า มืดก็มืด จะเดินย้อนกลับทางเดิมก็เดินมาไกลละ จำได้ว่าเดินต่อไปอีกหน่อยก็ถึงห้องสมุดคณะแพทย์แล้ว เพราะทางเดินรอบตึกนี้มันเป็นวงกลม ยังไงก็ต้องถึง ห้องกลอสอยู่ดี 
 
ทางเดินคณะแพทย์ศาสตร์ ณ ชั้นห้า ที่อบอวลไปด้วยกลิ่นฟอร์มาลีน ด้านซ้ายของผมเป็นหน้าต่างกระจกเงา ที่มองลงไปยังด้านล่างฝ่าความมืดสนิทเป็นสวนหย่อมระหว่างตึกคณะแพทย์ศาสตร์ กับคณะวิทยาศาสตร์การแพทย์  ทางเดินเป็นทางกว้าง ส่วนขวามือเป็นห้องเรียนในรายวิชาต่างๆ  ผมเดินมา เรื่อยและแอบขนลุกซู่เล็กน้อย  ผมสังเกตว่าในตอนที่ ผมเดินและรองเท้าสัมผัสพื้น เสียงมันก็จะก้อง ดัง กึกๆ ตามหลังมาเป็นระยะ ทางเดินค่อนข้างมืดเห็นไฟ สลัวๆ อยู่ตรงปลายทางข้างหน้า เสือกเดินมาผิดทางเองนี่หว่ารีบก้าวขายาวๆของผมที่รู้สึกว่ามันสั้นก็วันนี้แหละ ก่อนจะใจชื้นขึ้นมาเมื่อผมเลี้ยวซ้ายตรงมุมตึก ก็เจอไฟสว่างจ้าออกมาจากห้องสมุดคณะแพทยศาสตร์มองเข้าไปด้านในก็ไม่มีคนใช้ บริการเท่าไหร่นัก  แต่ก็ทำให้ผมใจชื้นขึ้นเยอะเลย เมื่ออย่างน้อยก็ยังมีไฟสว่างๆ
 
ถัดจากห้องสมุดผมเดินตรงต่อไปอีกก็เริ่มสลัวๆ เพราะมุมตึกห่างมา จากห้องสมุดพอสมควร และเลี้ยวซ้ายอีกทีตรงมุมตึก  และคราวนี้บรรยากาศเงียบสนิท  มืด มิดจนน่ากลัว และกลิ่นฟอร์มาลีนที่ใช้แช่อาจารย์ใหญ่เตะจมูกผมรุนแรงขึ้นทุกที เสียงรองเท้าผมนี่ก็ช่างปะไรอยากจะถอดรองเท้าเดินซะเหลือเกินจะได้ไม่มีเสียงก้องตามหลังมา

และที่ร้ายไปกว่านั้นกระจกจาก หน้าต่างที่ผมเดินไปนี่ซิ ปลายทางมีหน้าต่างกระจก บานใหญ่ส่องสะท้อนมาแต่ไกล  อืมมม ถ้ามีอะไรโผล่มาข้างหลังผมก็ต้องเห็นชัดๆ ไปเลยใช่มั้ย  จะทำเป็นหน้าต่างกระจกทำไมไว้ตรงปลายทางนี่  ไม่เข้าใจ จริงๆ

ระหว่างทางผ่านห้องที่หนึ่งมองเข้าไปมืดสนิมแต่ก็พอรู้ว่านี่เป็นห้องเก็บ รักษาร่างอาจารย์ใหญ่ ถัดไปเป็นห้องยาวติดกันไป ตลอดแนว  เดินมาซักระยะก็ใจชื้นอีกนิดหน่อย  เริ่มมีเสียงจอแจออกมาจากในห้อง ผมมองผ่านช่องประตูเล็กๆ เข้าไปตอนนี้มีว่าที่คุณหมอกลุ่มใหญ่รุมล้อมเตียง เหล็กที่เป็นเตียงที่ใช้ในการผ่าศึกษาร่างอาจารย์ใหญ่ 

ผมค่อยๆ แง้มและเปิดประตูเข้าไปก่อนจะผงะด้วยกลิ่นฟอร์มาลีนที่รุนแรง จนผมแสบตาไปหมด ก่อนหันไปพยักหน้าให้กับว่าที่คุณหมอตัวเล็กในชุดเสื้อกาวน์สีขาว ในมือมีสมุดปากกา เตรียมจดในสิ่งที่พี่ๆ สอน

ภายในห้องกลอสมีโครงกระดูกทั้งของจริงและหุ่นจำลอง ตั้งอยู่เป็นจุดๆ รอบห้อง มีเก้าอี้เหล็กรอบเตียงแต่ ละเตียงไว้สำหรับการนั่งเรียนและนั่งผ่าอาจารย์ใหญ่ โถดองอวัยวะต่างๆ ตั้งเรียงรายรอบห้อง รวมไปถึงโถดองอาจารย์ใหญ่ที่เป็นเด็กเล็กๆ ตั้งแต่อายุครรภ์หนึ่งเดือนเป็นต้นไปวางเรียง รายเต็มห้องไปหมด ดีนะนี่แค่ติวมีเตียงอาจารย์ใหญ่ ไม่กี่เตียง ถ้าเป็นช่วงเรียนจริงๆ นะเหรอ เต็มห้องแน่ๆ บรื๋อ แค่คิดก็ขนลุก
 
ชิ้นส่วนชิ้นแล้วชิ้นเล่าที่รุ่นพี่สอนถูกหยิบยกขึ้นมาโชว์ผ่านสายตาน้องๆ และผมซึ่งนั่งอยู่ห่างๆ เป็นระยะๆ โอยยยหมอไม้จะเป็นลม ขอดมยาดมซักปื้ดดดดสองปื้ดดดดดดดดด
 
อันนี้ส่วนแขน…………..อืมมม สอนกันแล้วจะยกมาให้พี่กลัวทำไมล่ะน้อง
 
อันนี้ส่วนขา……………..อืมมม วางไว้บนเตียงก็ได้ไม่ต้องยกขึ้นมาโชว์พี่
 
อันนี้ส่วนหัว……………..โอยยย แทบจะวิ่งหนีมันน่ากลัวนะน้อง พี่ไม่อยากเห็น
 
อันนี้อวัยวะภายใน…….. ผ่านไปทีละระบบแบบไม่ละเอียดนักเนื่องจากนี่เป็นแค่ติวเตรียมความพร้อมที่จะ เรียนในตอนเปิดเทอมใหญ่ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าเท่านั้นเอง  แต่แค่นี้ผมก็จะเป็นลมแล้ววววววว…

หลังจากที่ผมนั่ง อย่างทรมานและอึดอัดสุดๆ ร่วมสองชั่วโมง เด็กๆ ก็ล่ำลาและขอบคุณรุ่นพี่ที่มาช่วยติวให้ ก่อนปล่อยให้เด็กๆ แต่ละคนได้ทบทวนความจำกัน จากการดูชิ้นส่วนอาจารย์ใหญ่อีกซักพักก็ถึงคราวแยกย้ายกัน
 
“เป็นไงมั่ง รอนานมั้ย” ติ๊บในชุดเสื้อกาวน์ยาวสีขาวเดินมาทักผม พร้อมกับจัดการถอดถุงมือยางและเสื้อกาวน์ก่อนหันไปล้างมือ

“สองชั่วโมง แต่นี่เป็นการรอติ๊บที่ทรมานมากกกก” ผมบอกก่อนหันมาเก็บอุปกรณ์การเรียนของเจ้าตัวเล็กเข้ากระเป๋า และพับเสื้อกาวน์ให้เรียบร้อย

“อ้าว ก็บอกแล้วให้กลับไปก่อนก็ไม่เชื่อ อยากตามมาเองนะ” ติ๊บบอกพลางหัวเราะให้ผมซะงั้น

“ก็พี่ลืมนี่นาว่าติ๊บติววิชาอะไร รู้งี้นั่งรอที่ห้องสมุดหรือรอที่โรงบาลก็ดี” ผมตอบเคืองๆ

“กลัวละซิ” ติ๊บหันมามองหน้าผมยิ้มๆ

“ก็นิดนึง ว่าแต่นี่เสร็จหรือยังละ”

“เสร็จแล้ว รอเพื่อนๆ ลงไปพร้อมกัน” ติ๊บบอกพลางหันมาจัดเก็บสัมภาระตัวเองอีกนิดหน่อย จะต้องรอเพื่อนอีกทำไมเนี่ยติ๊บ เสร็จแล้วก็รีบกลับเหอะพี่อยากออกไปจากที่นี่ไว ผมคิดในใจ
 
แล้วระหว่างนี้ผมก็ทันได้สังเกตหมอบอยที่เดินมาทักทายผมและจัดเก็บสัมภาระของตัวเองลงกระเป๋า มิน่าไอ้หมอนี่ถึงต้องทำกิจกรรมอะไรร่วมกับติ๊บตลอด เพราะเป็นพวกชื่อขึ้นต้นด้วยตัว อ. เหมือนกันนี่เอง เวลาทำรายงานหรือทำงานอะไรพวกชื่อตัวอักษร เดียวกันก็มักจะได้กลุ่มเดียวกันบ่อยๆ ผมสังเกตจากไหนอ่ะเหรอ ก็ป้ายชื่อบนเสื้อกาวน์ ของแต่ละคนก็จะปักชื่อนิสิตแพทย์แต่ละคนสีเขียวที่หน้าอกนั่นไง
 
หลังจากนั้นเด็กๆ ก็ทยอยแยกย้ายกันกลับ ผมกับติ๊บและเพื่อนสี่ห้าคนลง ลิฟท์มาพร้อมๆ กันก่อนที่แต่ละคนจะแยกย้ายไปที่รถหรือเดินไปรอรถไฟฟ้าตามแต่ความสะดวกของแต่ละคน

ผมกับติ๊บเดินไปที่รถที่จอดอยู่ข้างคณะ ขนาดเข้ามาในรถกลิ่นฟอร์มาลีนยังติดตัวเรามาไม่จางไปเลย นี่ถ้าไม่ได้เรียนทางสายวิทยาศาสตร์มาคงคิดว่าอาจารย์ใหญ่ตามมาแหงมๆ

“ขับรถไหวมั้ยพี่ไม้” ติ๊บชะโงกหน้ามาล้อเลียนผม

“ไหวซิ ทำไมเหรอ พี่ก็เคยเรียนมาแล้วนะแค่นี้เอง” ผม ตอบกลับไปให้นิ่งที่สุด

“เอ เคยเรียนมาแล้ว แล้วทำไมต้องหน้าซีด ปากสั่น มือไม้สั่น ขาสั่น ขนาดนั้นด้วยละ ดูดิแถมมีเหงื่อแตกพลั่กซะขนาดนั้น ดูไม่ค่อยกลัวเลยเนาะ”

“ก็ไม่ได้กลัว แต่พี่ไม่ชอบกลิ่นไง”

“อ้อ ก็เลยต้องดมยาดม ปื้ดเอาปื้ดเอา” ติ๊บบอกก่อนหันมาล้อผมใหญ่ก่อนจะถูกผมขยี้หัวเล่น

“พอละ อย่ามาล้อพี่เดี๋ยวจะโดน วันนี้จะกินไร”

“กินไรเหรอ ไปหากินก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ๋นข้าง ม. ดีกว่า” ติ๊บบอกก่อนที่ผมจะรับคำสั่งด้วยขาสั่นๆ 

ขับรถไปยังด้านข้างมหาวิทยาลัยทางผ่านกลับหอเราพอดี และหยุดตรงข้าง ม. เพื่อจัดการบะหมี่ไก่ตุ๋น รสเด็ด ซึ่งตอนนี้คนนั่งกินกันอยู่เต็มร้านไปหมด ผมและติ๊บยังโชคดีที่พอจะมีที่ว่างให้กับเราสองคน
 
บะหมี่เหนียวนุ่ม น้ำซุปเข้มข้น ไก่ตุ๋นหอมกรุ่นนน รสชาติยอดเยี่ยมไปเลย ผมจัดการไปเรียบร้อยแล้ว  และตอนนี้ก็กำลังรอติ๊บที่ ค่อยๆ จัดการกับบะหมี่ในถ้วย

“ติวเสร็จแล้วต่อไปเสาร์อาทิตย์ก็ว่างแล้วซิ” ผมถามเจ้าตัวที่กำลังเอร็ดอร่อยกับบะหมี่ ไก่ตุ๋น

“คับ ก็เหลือแต่อ่านหนังสือที่จะสอบ ซัมเมอร์นี่แหละ แต่ก็ไม่หนักหนาอะไร เสาร์-อาทิตย์ก็ไปทำงานที่คลินิคไง จะได้ได้เงินเยอะๆ”

“ทำงานที่คลินิกก็ต้องเจอกับหมอจ๊ะโอ๋บ่อยๆ อะดิ” ผมย้อนถาม

“อ่าว ยังจะมาถามอีก” ติ๊บทำหน้าเหรอหรา

“แล้วเค้ามาเกาะแกะติ๊บมั่งป่าว ช่วงนี้อะ”

“ไม่หรอกเค้าไม่เคยเกาะแกะติ๊บ มีแต่ติ๊บนี่แหละแอบลวนลามเค้าเอง แฮ่ๆ” เจ้าตัวบอกพลางหัวเราะหลังจากจัดการกับ ก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ่นอันแสนอร่อยตรงหน้าเสร็จเรียบร้อย
 
หลังจากกลับมาถึงห้องติ๊บจัดการเก็บอุปกรณ์การเรียนสมุดหนังสือเข้าที่เรียบร้อย ก็ไปอาบน้ำอาบท่า ก่อนมานั่งอ่าน หนังสืออยู่บนโต๊ะอีกซักพัก ส่วนผมก็ทำงานอีกเล็ก น้อยก่อนเข้านอนและหลับไหลไปอย่างอ่อนเพลียด้วยกันทั้งสองคน แต่ทำไมกลิ่นฟอร์มาลีนมันยังติดหัวติ๊บ ไม่จางไปเลยหว่า หรือว่าผมคิดไปเองก็ไม่รู้ (Hackz บรื๋อออออ...)
...> To be continue, coming soon!

Writer: dr.mike
Verified: Hackz

[thehackzzi]

เรียนถามนักอ่านที่น่ารัก

ไม่ทราบว่า นักอ่านท่านใดได้กดที่สารบัญลิงค์ของเรื่องนี้ ในหน้าแรกของเรื่องนี้ไหมครับ

รบกวนแจ้งด้วยนะครับ

หากไม่มีใครกด ผมจะยกเลิก ทำสารบัญครับ

วานด้วยนะครับ

ปล. รายงานเกือบเสร็จแล้ว เหลือแต่แต่งรูปนิดหน่อย อ่านให้สนุกนะจ๊ะ
ปล2. ใครอ่านแล้วไม่เม้นท์ขอให้นอนไม่หลับ คิดไม่ออก หุหุ

[8X]

คบกันมา 8 ปี หมอไม้ไม่เคยหุงข้าวทำกับข้าวให้หมอติ๊บกินเลยเหรอคะเนี๊ย  
โอ๊ะโอ แล้วถ้าหมอติ๊บไปเรียน หมอไม้จะทำเยี่ยงไรหละค๊าา  

[roseen]

 

[8X]

พี่กดลิ้งค์สารบัญเวลาอยากย้อนไปอ่านบางตอนที่ลืมรายละเอียดไปบ้างไรงี้อะค่ะ
เพราะว่าสะดวก เป็นระเบียบหาแต่ละตอนง่ายดี   มากๆเลยค่ะ

[dr.mike]

  หมอติ๊บมาอีกรอบนะคับ  ขอเผาอีกนิดนึงง

พี่ไม้เล่าแล้วตัวเองลืมเล่าอะไรไปด้วยอ่ะป่าว

ฝากใส่ ปล. ตามหลังได้มั้ย
.
.
.
.
.
.
.
ว่า...ตั้งแต่นั้นมาหมอไม้ก็ไปสรรหาห้อยพระที่คอ  ข้ออ้างก็ฟังขึ้นน่าดูบอกว่าจะได้เหมือนติ๊บ

เอ ไอ้ที่ห้อยคอติ๊บนี่มันเป็นจี้คำว่า MIKE'S BOY นะ  

มันไม่เห็นเหมือนกันพระองค์โตที่ตัวแขวนคออยู่ตลอดนั่นเลยนะ  

  วันนี้แวะมาเผาเท่านี้ก่อนนะคับ  ได้เวลาทำกับข้าวละไว้วันหลังจะแวะมาเผา  เอ้ยมาทักทายใหม่  

[sweetener]

  หมอติ๊บที่น่ารักของซิ่ม

อยากเห็นหมอไม้ตอนหมดสภาพ
เหอะๆๆ เป็นเอามากนะคะ
 

ตอบน้อง hackz ไม่ได้ใช้ค่ะ

[8X]

ถ้ามีเวลาว่างแวะมาทักทายอีกนะคะหมอติ๊บ 

[knightofbabylon]

แปะไว้ก่อนนิ เดี๋ยวจะแว่บมาอ่าน (ถ้าทำได้) 


  ให้กำลังใจคุณhackzนะ ถ้ามีสารบัญหน้าแรก ก็ดีค่ะ สะดวกต่อการตามอ่านต่อเนื่องตอนต่อตอน..
ว่าแต่คุณhackzจะลำบากหรือเปล่านี่สิ?

[dr.mike]

               

โห อะไรกันนี่  หมดกันภาพพจน์สุภาพบุรุษหล่อแมน แอนด์แฮนซั่มของผม

อุตส่าสร้างภาพลักษณ์ดีๆมาตั้งนาน  หมอติ๊บมาตอบสองรีพลายหมดไปเลยยยยย

อืม  แก้ตัวไงดีหว่า  เอาเป็นว่าขออธิบายแล้วกัน

ก็หม้อหุงข้าวนั่นมัน  มัน

ส่วนเรื่องกลัวผีนั่นก็ไม่ได้กลัว  แต่ไม่ชอบกลิ่นเฉยๆเฟ้ยยย  หมอไม้เคยกลัวอะไรที่ไหนละ


ตอนนี้กำลังทำกับข้าวหลังจากใช้ผมลงไปซื้อของข้างล่าง   คงกะจะเข้ามาเผาแน่ๆ

ไปแอบเปลี่ยนพาสเวิร์ดก่อนดีกว่าจะได้ไม่มีคนมาเผาเรารอบหลัง

ขอเวลาไปจัดการเจ้าตัวเล็กแป๊บ  ฮึ่ม  มันร้ายนัก ดาราติ๊บบบบ  

[JJHJJH]

^
^
จิ้มพี่หมอไม้ทะลุไปถึงพี่หมอติ๊บ อิอิ

พี่หมอติ๊บไม่ลงรูปพี่หมอไม้ให้ดูมั่งอ่า

แล้วก็กดสารบัญอยู่ตลอดจ้าแฮ็คส์ ชอบๆ สะดวกดี

[sweetener]

ส่วนเรื่องกลัวผีนั่นก็ไม่ได้กลัว  แต่ไม่ชอบกลิ่นเฉยๆเฟ้ยยย  หมอไม้เคยกลัวอะไรที่ไหนละ

หมอไม้มักจะลงชื่อว่าหมอไม้เกียมัวมะช่ายฤๅ
5555
ถ้าหมอติ๊บมี user เป็นของตัวเองนะซิ่มว่าได้เกรียมกว่านี้แน่ๆ

[u-only-one]

ตอนนี้เหมือนหนังผีเลย ดีนะที่เดินเป็นวงกลม ถ้าเป็นแยกๆละก้อ สามแพร่ง!!!   บรื๋ออออ

พี่ชอบคำว่า Mike's boy มันดูน่ารักดี ... น้องติ๊บก็มาเผา เอ๊ย มาเล่าบ่อยๆก็ได้ ฮ่าๆๆๆ

น้องHackz พี่ใช้สารบัญตอนแรกๆ ตอนนี้ใช้ไม่ได้แล้วเพราะต้องเกาะติดเวลาหมอติ๊บมาเผา  

ปล. หมอไม้ไม่เคยกลัวไรจริงเหรอ~~~~~~~