หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[puenfriend]

คิดถึงบรรยากาศเเบบนี้ตอนเด็กๆเลย ถึงเเม้ว่าที่บ้านคุณยายหนูจะไม่ใช่ภาคอีสาน

เเต่บรรยากาศชนบทก็ใกล้เคียงกันเลย คิดถึงจัง ทั้งที่มันก็ผ่านมานานเเล้ว

อยากย้อนกลับไปเป็นเด็กอีกจัง มาเเว้บบบดูพี่หมอเเอบมาเมาท์ถึงพี่หมอติ๊บ

มีต้องคลานเข่าเลยกันทีเดียว

รู้เลยน่ะเนี๊ย ว่ากลัวขนาดไหน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[PEENAT1972]

คนที่กลัวเมีย เป็นคนเจริญไงค่ะ 555

[dr.mike]

คนที่กลัวเมีย เป็นคนเจริญไงค่ะ 555



โห  ป้าแก่ PEENAT1972 พูดถูกใจจังแฮะ  มามะ  มาจุ๊บทีนึงงง

                     

[BlackClover]

^
^
กำลังจะเข้ามาทักว่าทำไมวันนี้พี่ไม้่หายไป  เข้ามาแล้วเจอพอดี ^^

[bun]

เพิ่งเข้ามาอ่าน เลยแวะมาทักทายก่อนนะ

[Loidelohm]

หวัดดีตอนบ่ายที่ง่วงสุดๆ
ทานยาแก้แพ้อ่ะครับ
หมอไม้งานเยอะแน่ๆเลย

หมอติ๊บรู้จักเว็ป หรือบอร์ดนี้มั้ยครับ หมอไม้

[som]

som.................ถ้าชอบบรรยากาศแนวนี้  แนะนำให้ไปจีบนายแฮคเลย  เห็นบอกบรรยากาศที่บ้านไม่ต่างจากติ๊บไหร่
ไม้เกียมัวร์

หึหึ  ขอบคุณคับพี่หมอไม้ที่แนะนำ   แต่ไม่ดีกว่า  555  เดียวแฟนพี่แฮคมาเตะก้านคอผมเจ็บตัวป่าวๆ  555  อีกอย่างพี่แฮคหล่อเลือกได้ไม่เลือกผมหร๊อก  อิอิ
v
v
v
v
พี่แฮคล้อเล่งน๊า  อิอิอิ

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ..... กับเราสองคน ตอนที่ 44 สวัสดีปีใหม่ ‘เป็นตาแพงเนาะ’
08:46 7/6/2010

เช้ามืดของวันปีใหม่ ป้าตื่นมาหุงหาอาหาร ทำกับข้าวแต่เช้ามืดเสียงดังอยู่ที่ครัว

ติ๊บเองก็ตื่นไปเมื่อตะกี้ ผมเองก็ตื่นตั้งแต่ตอนที่ติ๊บลุกจากอ้อมกอดผมไปแล้วละ แต่อากาศหนาวเย็นยะเยือกนี่ซิ ที่ทำให้ผมไม่อยากจะลุกออกไปจากผ้าห่มในตอนนี้เลย แต่มาเที่ยวมาพักผ่อนทั้งที ลองเรียนรู้วิถีชีวิตแบบติ๊บมั่งดีกว่า

“สวัสดีปีใหม่ครับป้า” ผมยกมือไหว้ป้าที่ตอนนี้กำลังง่วนกับการนึ่งข้าวเหนียว

“จ้า สวัสดีปีใหม่ นอนหลับมั้ยเมื่อคืน” ป้าเอ่ยถามขึ้น

“ครับหลับครับ หลับสบายเลย แต่หนาวมากๆ” ผมตอบพร้อมกับนั่งขดตัวลงข้างๆ เตาไฟของป้า

“ติ๊บ ไม่หาเสื้อกันหนาวให้พี่เขาใส่ละ ไปหาดูไปในตู้นั่นนะ”

ติ๊บรับคำสั่งก่อนเดินไปเปิดตู้ และกลับออกมาจากตู้พร้อมเสื้อไหมพรมตัวใหญ่ ผมจัดการใส่แล้วรู้สึกว่ามันพอดีตัวและอบอุ่นขึ้นเยอะเลยแฮะ แต่ติ๊บมีอาการแปลกๆ แฮะ

“เป็นเสื้อของพ่อติ๊บเขานะ ติ๊บเก็บเงินซื้อไว้รอพ่อมาหลายปีแล้ว แต่ป้าก็เอามาซักมาทำความสะอาดบ่อยๆ นะ”

“อ่อ ไม่เป็นไรคับป้า ผมใส่ได้มิน่าติ๊บ เขาถึงซึมๆ เมื่อเห็นผมใส่เสื้อตัวนี้”

“เวลาพูดถึงพ่อหรือทำอะไรให้นึกถึงพ่อ เขาก็ซึมแบบนี้ทุกทีแหละ ป้าเลยเลี่ยงที่จะพูดถึงพ่อแม่เขาไม่อยากเห็นเขาเศร้า”

“เดี๋ยวไปเดินตลาดกับติ๊บดูนะ ตอนเช้าตลาดในหมู่บ้านมีของขายเยอะแยะเลย อยากกินอะไรก็ซื้อมากินกัน เดี๋ยวป้าจะทำกับข้าวไว้ไปวัดให้เราสองคนไปตักบาตร” ป้าตัดบทก่อนเดินเลี่ยงไปสั่งซื้อข้าวของกับติ๊บ

ยังไม่ทันสว่างดี ผมขับรถคู่ใจฝ่าอากาศหนาวและสายหมอกในตอนเช้ามืดไปตามคำบอกทางของติ๊บ ก่อนไปหยุดยืนอยู่ที่เป้าหมายของติ๊บ

แม่น้ำสองสี ป้ายบอกจุดที่ผมยืนอยู่ตอนนี้ แต่ตอนนี้คงจะไม่มาดูแม่น้ำสองสีหรอก เพราะพระอาทิตย์เพิ่งจะโผล่พ้นแนวภูเขาที่ทอดยาวไปสุดลูกหูลูกตาจากฝั่งลาว (Hackz อ่านบทนี้ นึกถึงตอนเข้าค่ายบนเขา มองจากด้านบนลงล่างในยามเช้า บรรยากาศร่มรื่น ปนเศร้าหน่อยๆ)

“พระอาทิตย์ขึ้นที่นี่สวยมาก มีคนมาถ่ายรูปจากที่นี่ไปประกวดภาพถ่ายพระอาทิตย์ขึ้น แล้วก็ชนะเลิศระดับโลกมาแล้ว”

อีกหนึ่งความรู้ที่ผมเพิ่งได้รับจากติ๊บ และผมก็รู้และไม่เถียงเลยว่า พระอาทิตย์ที่กำลังโผล่พ้นแนวเขาตอนนี้สวยมากจริงๆ ตอนนี้เรายืนอยู่บนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำสงครามที่ไหลมาบรรจบกับแม่น้ำโขง แนวเขาที่ทอดยาวคู่ไปกับสายน้ำโขงสุดลูกหูลูกตา พระอาทิตย์ดวงใหญ่แจ่มจ้าให้เราสองคนรับแสงแรกของยามเช้าแบบโรแมนติกได้ไม่ยาก

และตอนนี้ก็เริ่มมีชาวบ้านออกมาวิ่งเดินเลียบเขื่อนริมแม่น้ำโขงกันบ้างแล้ว จนพระอาทิตย์พ้นขอบเขาขึ้นมาผมจึงสังเกตผืนน้ำโขงที่กำลังไหลไปแนวยาวเบื้องหน้าผมสองคนในตอนนี้ ในขณะที่ทางขวามือมีแม่น้ำสงครามไหลมาบรรจบ เมื่อแม่น้ำโขงสีแดงขุ่น มาบรรจบกับแม่น้ำสงครามสีเขียวคราม จึงก่อเกิดเป็นแม่น้ำสองสีสวยงามสมคำร่ำลืมจริง ยิ่งมาเจอพระอาทิตย์ที่เพิ่งโผล่พ้นทิวเขายาวสุดลูกหูลูกตา และสายหมอกบางเบาที่ปกคลุมในตอนเช้า เกินคำบรรยาย ‘สวรรค์บนดิน’ ดีๆ นี่เอง

เราสองคนชื่นชมความงามของธรรมชาติที่สร้างสรรค์มาให้มนุษย์เราได้ชื่นชมกันซักพัก ติ๊บก็ให้ผมขับรถกลับมายังตลาดในหมู่บ้าน ที่ตอนนี้ชาวบ้านเริ่มมาวางพืชผักจากสวนจากไร่ของตนเอง บางคนก็นำปลาที่ได้จากการหาปลาในช่วงค่ำคืนที่ผ่านมาออกมาจากจำหน่าย

“เช้านี้พี่ไม้อยากกินอะไรรึป่าว ปลาท่องโก๋ น้ำเต้าหู้มั้ย” ติ๊บถามผมในขณะจับจ่ายซื้อของ

และผมก็ต้องแปลกใจมากมายว่าติ๊บยกมือไหว้แม่ค้าทุกคนในตลาด

ก่อนจะมารู้ความจริงจากติ๊บว่าที่ต้องไหว้แม่ค้าในตลาดเพราะตอนที่ติ๊บสอบติดแล้วไม่มีเงินไปเรียน พวกแม่ค้าเค้าก็ช่วยเรี่ยไรกันมาออกเป็นค่ารถให้ติ๊บไปสัมภาษณ์ คนละร้อยสองร้อย จนติ๊บมีเงินไปจะไปสัมภาษณ์นั่นแหละ ตอนนี้ผมก็เลยชื่นชมติ๊บมากขึ้นไปอีกที่ไม่เคยลืมบุญคุณของคนเหล่านี้เลย บางคนแต่งตัวมอมแมมมาจากสวนมาขายผัก ติ๊บก็ยกมือไหว้และเข้าไปทักทายอย่างไม่มีทีท่ารังเกียจหรือหลงลืมบุคคลนั้นเลย และที่ผมไม่แปลกใจเลยก็คือทุกคนรู้จักและฝากข้าวของไปให้ย่าติ๊บเป็นของขวัญ ปีใหม่เป็นการใหญ่ (Hackz ซึ้งอ่ะ)

นี่เองเพราะติ๊บมีแบบอย่างจากย่า ที่ทำตัวให้ผู้คนทั่วไปเคารพนับถือ ติ๊บจึงเป็นที่รักของทุกคนในตลาดนี้ไปด้วย

“เป็นตาแพงเนาะ” หนึ่งคำสั่นๆ จากแม่ค้าที่ผมจำได้มาจนทุกวันนี้ เพราะหลังจากฟังแม่ค้าพูดผมก็รีบถามติ๊บขึ้นทันทีว่าคำนี้หมายความว่า ยังงไง

“เป็นตาแพงเนาะ ก็หมายถึงน่ารัก น่าเอ็นดูเนาะ ใครชมเราแบบนี้อ่ะยิ้มได้เลย” ติ๊บตอบผมจึงเข้าใจความหมายของคำนี้และผมก็ไม่เถียงเลยว่าตอนนี้ที่ติ๊บเดินซื้อข้าวซื้อของและทักทาย ไหว้สวัสดีปีใหม่กับทุกคนในตอนนี้ เป็นตาแพงเนาะ จริงๆ (Hackz ขออนุญาตอีกที บ้าที่สุด ‘เป็นตาแพงคือจั่งว่าอีหลีหั่นล่ะ น่าฮักอีหลีหลายเด้อ อ้ายติ๊บ’ อิอิ)

ตอนนี้ติ๊บเลือกซื้อปลาเนื้ออ่อน ผักสองสามอย่างเพราะบอกว่าที่บ้านในสวนครัวเรามีอยู่แล้วก็ไม่ต้องซื้อ ก่อนเดินเลือกไปซื้อขนมไทยๆ สองสามอย่าง บอกจะไปตักบาตรที่วัดไง

“พี่ไม้จะกินอะไรรึป่าว” ติ๊บเดินจนทั่วตลาดก่อนหันมาถามผม

“พี่กินอะไรก็ได้หมดแหละ ไม่ต้องอะไรกะพี่มากมายก็ได้ ติ๊บอยู่ได้พี่ก็อยู่ได้” ผมหยอดมุขหวานไปหนึ่งดอก ก่อนเจ้าตัวยิ้มหน้าแดงเดินงุดๆ ไปสั่งเข้าต้มมัดไส้กล้วยมาให้ผมลองชิม ก่อนบอกรีบกลับบ้านเพราะเดี๋ยวจะสายไปวัดไม่ทัน

หลังจากกลับมาติ๊บกับป้าก็ช่วยกันทำกับข้าวอย่างขะมักเขม้น และเมนูที่ป้าทำไปถวายพระในวันนี้ก็คือ ‘ห่อหมกปลาเนื้ออ่อน’ แต่ที่นี่มีวิธีการห่อหมกแบบแปลกแฮะๆ คือห่อจนมองไม่เห็นเนื้อปลาและก็ห่อแบบแปลกๆ ก่อนนำไปนึ่ง แต่ผมก็เข้าใจได้ว่าวิธีการนี้มันช่วยทำให้กลิ่นหอมของใบตองอยู่กับเนื้อปลาทำให้หอมน่ากินเอาเสียมากๆ ส่วนขนมหวานก็เป็น ‘ข้าวต้มมัด’ ที่ย่าทำไว้ให้แต่เมื่อวานตอนเย็น แต่ยังไม่ให้เราสองคนกิน เพราะที่นี่เค้าเชื่อว่าอะไรที่ทำไปถวายพระก็ให้ถวายให้พระก่อน ที่เหลือค่อยเอามากิน ไม่ใช่จะแบ่งมากินด้วยแบ่งไปถวายพระด้วยแบบนี้ไม่ได้ คนต่างจังหวัดนี่เขาศรัทธากันจริงๆ เนาะ (Hackz ที่บ้านผมเขาก็ถือแบบนี้เหมือนกัน ของทุกอย่างที่เราจะไปถวายพระต้องแบ่งไว้อีกต่างหาก ของกินของเราก็แบ่งไว้อีกต่างหาก ไม่เอามารวมกัน)

ส่วนผมมีหน้าที่ในการนำจานชามปิ่นโตใบสวยออกมาเช็ดเพื่อเตรียมใส่ของไปถวายพระที่วัด ส่วนย่าตอนนี้กำลังง่วนอยู่กับการจัดเชี่ยนหมากไปถวายพระที่วัดเช่นกัน

ตอนเช้าตรู่ทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อยพอดี ก่อนย่าจะกำชับให้เราสองคนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปวัดทำบุญปีใหม่ และบอกให้ไปวัดกันสามคนกับป้าเพราะย่าแก่แล้วเดินไม่ไหวและไม่มีใครเฝ้าบ้าน

ผมจึงบอกย่าว่ามีรถมาไม่ต้องห่วง ได้พาย่าไปวัดแบบที่ย่าอยากไปแน่ๆ และติ๊บเองก็ออกลูกอ้อนชวนย่าไปวัดด้วยกันเต็มที่

วันนี้ผมมีโอกาสได้เรียนรู้อะไรต่อมิอะไรหลายอย่าง

โอกาสขึ้นปีใหม่ ป้าและย่าจะเอาเสื้อผ้าใหม่ๆ มาใส่ ติ๊บบอกว่าไม่มีโอกาสได้เห็นย่าและป้าใส้เสื้อผ้าใหม่ๆ แบบนี้มานานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ และติ๊บก็บอกว่าย่าไม่มีโอกาสไปวัดมานานแล้วเพราะย่าแก่แล้วเดินไปวัดไม่ไหว

แต่ตอนนี้ย่าอยู่ในชุดเสื้อลูกไม้สีขาวตัวใหม่ ผ้าถุงผืนใหม่ที่ติ๊บซื้อมาให้ รวมถึงผ้าขาวที่ใช้พาดบ่าของแกที่เป็นงานถักที่ละเอียดอ่อนซึ่งผมไม่มีโอกาสได้เห็นมาก่อนเลย

ส่วนป้าเองก็ไม่ต่างกันอยู่ในชุดผ้าไหมสีน้ำเงินตัวใหม่ที่ติ๊บซื้อมาให้เป็นของขวัญปีใหม่เมื่อวาน และติ๊บเองตอนนี้ อยู่ในชุดเสื้อผ้าฝ้ายทอมือสีขาวสบายตาแบบที่ผมไม่เคยได้เห็นมาก่อนและ กางเกงพอดีตัว ดูน่ารักๆ ใสๆ ไปอีกแบบ ดูไม่มีการตกแต่งจากภายนอกดูเป็นเด็กใสๆ ไร้เดียงสาต ามประสาเด็กบ้านนอกไปอีกแบบแฮะ

ผมจัดการหิ้วปิ่นโตขึ้นรถและพาป้ากับย่าขึ้นรถออกจากบ้านในตอนเช้าและถึงวัดในไม่กี่นาที เพราะบ้านติ๊บกับวัดก็ไม่ได้ไกลกันอะไรมากมาย แต่ที่ย่าบอกว่ามาไม่ไหวก็เพราะแกแก่มากแล้วนั่นเองเดินไกลๆ คงเหนื่อยน่าดู

ตอนนี้ผู้คนในวัดเริ่มเนืองแน่น ป้าเอาปิ่นโตไปที่ในครัววัด ก่อนจัดการช่วยเหลือเพื่อนบ้านอีกกลุ่มหนึ่งใน การจัดสำรับถวายพระส่วนข้าวต้มมัดนั้นย่าบอกว่าเอาไว้ตักบาตรแทน

ย่าพาผมและติ๊บมานั่งตรงมุมหนึ่งของวัด ที่นี่ชาวบ้านหน้าตาแจ่มใส ทักทายกันด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเปี่ยมไปด้วยมิตรไมตรีที่ดีต่อกัน และที่นี่ไม่ได้ต่างไปจากที่ตลาดเลย ติ๊บยกมือไหว้ชาวบ้านทุกคน และยิ้มแย้มให้กับผู้ทักทายทุกคนเช่นกันและเหตุผลก็ไม่ต่างไปจากที่ตลาดเลย…
...>To bE CoNtInue

เขียนโดย: dr.mike
พิสูจน์อักษรโดย: Hackz

ปล. อ่านตอนนี้แล้ว เข้ากับชีวิตปัจจุบันและก่อนหน้านี้จริงๆ อ่านได้อย่างราบรื่น เพราะบรรยากาศที่พี่ไม้เล่ามา ที่บ้านผมก็คล้ายๆ แบบนี้เลย ยิ่งในบทที่อยู่ในวัด เป็นแบบที่บ้านผมเป๊ะๆ ไม่มีผิดเพี้ยนแต่อย่างไร พี่ไม้บรรยายได้เห็นภาพดีทีเดียว
ปล2. ในของตอนนี้ เป็นความสุขของครอบครับพี่ติ๊บ ที่ไม่สามารถสั่งซื้อได้จากที่ไหน ไม่มีขายที่ไหน เราเท่านั้นที่จะต้องสร้างขึ้นมาเอง อ่านแล้วรักพี่ติ๊บมากมายก่ายกอง

[roseen]

บอกได้คำดียวว่าน่ารักมากๆครับน้องติ๊บของพี่ไม้   ขอให้รักกันตลอดไปครับ

[som]

ขอบคุณพี่แฮคที่นำตอนดีๆมาให้อ่านอีกแล้ว ขอบคุณพี่หมอไม้ที่เขียนอะไรดีๆมาให้ได้อ่านครับ ขอบคุณพี่ติ๊บที่มาคู่กับพี่หมอไม้ทำให้พี่หมอไม้ได้เอาเรื่องดีๆมาเล่าสู่กันฟังนะครับ
ยิ่งได้อ่านยิ่งสบายใจครับ

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ..... กับเราสองคน ตอนที่ 45 ความ(ไม่)ลับของเด็กน้อย ‘อำลารัก นครพนม’
11:39 7/6/2010

เมื่อพระเริ่มสวดไปซักพักเล่นเอาคนที่ไม่ค่อยได้มาทำบุญตักบาตรอย่างผมถึงกับตะคริวกินขา เมื่อต้องมานั่งพับเพียบเป็นนานสองนานแบบนี้ ถึงจะพยายามเปลี่ยนท่านั่งจนย่าติ๊บหัวเราะเอาบ่อยๆ แล้วก็ตาม จากนั้นพอพระสวดจบไปหนึ่งรอบ ย่าก็บอกว่าให้ออกไปตั้งแถวกับชาวบ้านรอบศาลาวัดนี้เพื่อรอตักบาตร

ตอนเช้าอากาศกำลังดี มีแสงแดดอ่อนๆ ชาวบ้านหน้าตาสดใสอิ่มเอิบกำลังตั้งแถวเป็นแนวยาวรอบศาลาวัดก่อนมีพระเดินออกมารับบิณฑบาตจากญาติโยม จนเสร็จเรียบร้อยก็เข้าไปนั่งฟังพระเทศน์ กรวดน้ำ จากนั้นพระจึงฉันท์ภัตตาหาร มาถึงตอนนี้ผมก็รู้สึกอิ่มบุญแบบบอกไม่ถูก รู้สึกไม่เคยทำบุญแบบเต็มที่ขนาดนี้มาก่อน อย่างมาก ผมก็แค่ไปทำบุญโดยการถวายสังฆทาน แป๊บเดียวก็เสร็จเรียบร้อยตามวิถีคนกรุง แตกต่างจากตอนนี้โดยสิ้นเชิง

เมื่อพระฉันท์เสร็จ ชาวบ้านก็ดึงสำรับนั้นออกมาวางเป็นกลุ่มๆ จนทั่วศาลาวัด จากนั้นชาวบ้านก็นั่งล้อมวงกินอาหารร่วมกัน ก่อนพระจะนำพวกขนมของหวานหรือผลไม้ที่ชาวบ้านนำมาใส่บาตรเมื่อเช้าออกมาแจกจ่ายเด็กๆ ดูเป็นภาพที่แสดงถึงวิถีชาวบ้านได้เป็นอย่างดี

“ไม้ ติ๊บ มากินข้าวก้นบาตรกันลูก จะได้แข็งแรงไม่เจ็บไม่ไข้” เสียงย่าบอกให้เราสองคนไปนั่งร่วมวงกับชาวบ้าน

และตอนนี้เองเป็นอีกโอกาสนึงที่ผมมีโอกาสได้ลิ้มลองอาหาร พื้นบ้านของชาวนครพนม ที่ผมเคยจินตนาการผิดไปโดยสิ้นเชิง

อันนี้ส้มปลาชะโด อาหารขึ้นชื่อของคนที่นี่ หากินได้ที่นี่ที่เดียวนะ

อันนั้นแกงผักหวานใส่ไข่มดแดง โอยย อร่อยลิ้น

อันโน้นลาภปลาอีตุ ไม่รู้อะไรคือปลาอีตุ รู้แต่ว่าต้องเป็นปลาตัวใหญ่มากแน่ๆ และอร่อยมากด้วย (Hackz ฮ่าๆ พี่ไม้เรียกว่าปลาอีตุ หุหุ บ้านผมเขาก็เรียกแบบนี้เหมือนกัน)

อันนี้แกงหน่อไม้ ถึงจะมีกลิ่นปลาร้าบ้าง แต่ตอนนี้ไม่เป็นปัญหากับผมแล้วละ

และอีกอย่างที่ผมเห็นติ๊บชอบมันเอาเสียมากๆ นอกจากแกงไก่ใส่ฟักทองเมื่อคืนนี้แล้ว นั่นก็คือแกงหอยขม เห็น ติ๊บจูบเอาเป็นเอาตาย มากกว่าตอนจูบกะผมซะอีก แฮะๆ อิจฉา หอยขม และหลายต่อหลายเมนูก็ค่อยๆ ทยอยมาให้ผมได้ลิ้มรองรสชาติ บอกไม่ถูกว่ามันอร่อยแค่ไหน มีโอกาสลองแวะไปหาชิมเองแล้วกันนะคับ

และหลังจากอิ่มหมีพีมันกับอาหารจานอร่อยที่ผมเพิ่งเคยได้มีโอกาสลิ้มลองเป็นครั้งแรกเรียบร้อย ผมก็ขับรถพาป้า ย่า และเจ้าตัวเล็กกลับบ้าน

“เดี๋ยวติ๊บจะออกไปที่ไร่กับป้า พี่ไม้จะไปด้วยหรืออยู่กับย่าก็ได้นะ ไปแป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับ”

“ไปด้วยกันนั่นแหละ อยู่กับย่าก็พูดคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง” ย่าเอ่ยสมทบมา

“ไปกับติ๊บก็ได้คับย่า จะได้ไปช่วยทำสวนด้วย” ผมตอบ

“ไปก็ไม่ได้ทำไรหรอกไม้ ป้าแค่ไปดูความเรียบร้อยนิดๆ หน่อยเอง เปิดแปลงเพาะชำให้ต้นกล้ารับแดดเฉยๆ” เสียงป้าเอ่ยขึ้นมาถึงงานในไร่ที่ต้องทำในวันนี้

และหลังจากตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ป้าก็พาผมกับติ๊บที่ตอนนี้ อยู่ในชุดชาวไร่ชาวสวนกับหมวดสานจากไม้ไผ่ใบใหญ่ ดูติ๊บน่ารักแบบสู้ชีวิตไปอีกแบบแฮะ สงสัยช่วงนี้ความรักบังตา มองยังไงก็น่ารัก

เราสามคนเดินมายังบ้านเพื่อนบ้าน ก่อนอาศัยรถอีแต๋นเป็นพาหนะมุ่งหน้าสู่ไร่ยาสูบริมฝั่งโขงกันต่อไป นี่เป็นครั้งแรกอีกแล้วที่ผมได้ใส่ชุดชาวสวนและนั่งรถอีแต๋น ราวกับพระเอกมิวสิควิดีโอเพลงลูกทุ่งตอนดึกๆ ก็ไม่ปาน (Hackz มนต์รักลูกทุ่ง)

ไร่ยาสูบของป้ามีเนื้อที่ประมาณ 10 ไร่ ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวคนเดียวจะทำงานหนักขนาดนี้ไหว

ป้าบอกว่า บางทีก็ต้องจ้างคนมาช่วยเหมือนกันอย่างเช่นตอนที่ต้องใส่น้ำ ใส่ปุ๋ยและตอนเก็บใบยาสูบ แต่ป้าก็ลดค่าใช้จ่ายในการจ้างคนให้น้อยที่สุด ปลายปีจะได้มีกำไรเยอะเพื่อส่งเสียให้หลานได้เรียนจบสบายๆ

“ป้าไม่ต้องห่วงเขาหรอก ตอนนี้ติ๊บได้ทุนตั้งหลายทุน ตกเป็นเงินก็เดือนละตั้งหลายตังค์ ไหนจะทำงานพิเศษอีกตั้งหลายอย่าง แถมค่าห้องค่าข้าวก็ผมออกให้ ผมจะดูแลติ๊บให้คับไม่ต้องห่วง”

“ขอบคุณมากๆ นะไม้ที่รักและเอ็นดูติ๊บ แต่ป้ายังห่วงเขาเรื่องการทำงานพิเศษ ป้ากลัวเขาจะเรียนไม่จบเพราะมัวแต่ทำงาน เลยอยากได้เงินจากการทำไร่ยาสูบนี่ไปช่วยเป็นค่าเล่าเรียนหลาน จะได้ไม่ต้องเอาเวลาอ่านหนังสือไปทำงาน”

“ป้าไม่ต้องห่วงหรอกคับ เขาเรียนเก่ง มีความรับผิดชอบ ยังไงก็ต้องเป็นหมอสมใจป้าแน่ ๆ”

“ก็ดีแล้วละ ป้าอยากเห็นเขาเรียนสูงๆ เรียนให้สมกับที่เขาร้องห่มร้องไห้อยากไปเรียน ป้าเองไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือเพราะต้องออกมาช่วยแม่ทำไร่ทำนาตั้งแต่เด็ก เลยอยากให้เขาได้ทำในสิ่งที่เขาอยากทำ และทำความฝันเผื่อป้าด้วย”

ป้าเล่าถึงเรื่องราวเกี่ยวกับติ๊บมากมายให้ผมได้ฟังในขณะที่ติ๊บ กำลังออกไปเปิดผ้าคลุมต้นกล้ายาสูบในแปลงเพาะชำ ปล่อยให้ผมกับป้านั่งคุยกันอยู่ใต้ต้นมะม่วง

ตอนนี้แดดเริ่มแรงแต่ทว่าอากาศก็ยังเย็นสบายเพราะเป็นช่วงฤดูหนาว และสวนของติ๊บก็อยู่ริมแม่น้ำโขงลมพัดแรงทั้งวัน จากตรงนี้สามารถมองเห็นแม่น้ำโขงและฝั่งลาว ที่มีภูเขาทอดยาวสุดลูกหูลูกตา เป็นภาพทิวทัศน์ที่สวยงามจริงๆ

แล้วงานวันนี้ก็เสร็จเรียบร้อยเพราะป้าตั้งใจแค่มารดน้ำต้นกล้าในแปลง แล้วก็เปิดให้ต้นกล้ารับแสงแดดในตอนกลางวันเท่านั้น ก่อนเราสามคนจะเดินเท้ากลับบ้านเพราะรถอีแต๋นที่เราอาศัยมานั้นเขาจะกลับบ้านในตอนเย็นๆ

ระหว่างทางจากสวนถึงบ้าน ก็เป็นระยะทางหลายกิโลทีเดียว เป็นถนนลูกรังเล็กๆ เลียบไปตามริมโขง ทำให้ช่วยคลายความเหนื่อยล้าจากการเดินทางลงไปได้บ้าง

ป้ายังเล่าให้ผมฟังอีกว่า ติ๊บต้องทำงานในไร่ยาสูบ แบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว ต้องเดินเท้าออกจากบ้านตั้งแต่เช้าตรู่ ตกตอนเย็นก็เดินเท้ากลับบ้านทุกวันในช่วงปิดเทอม ส่วนช่วงเปิดเทอมติ๊บก็ต้องเดินเท้าจากบ้านมาที่ตลาดเพื่อรอรถเมล์เข้าไปเรียนในเมืองเป็นแบบนี้ทุกวัน ชาวบ้านที่เห็นความตั้งใจของติ๊บก็เลยชื่นชมและอดสงสารเอาเสียไม่ได้ ติ๊บจึงเป็นที่ชื่นชอบของคนในหมู่บ้านและเป็นแบบอย่างๆ ที่ดีของเด็กๆในหมู่บ้านด้วย (Hackz ขนลุกเป็นแถบๆ เลย ทำดีได้ดี มันเป็นอย่างนี้นี่เอง)

โรงเรียนมัธยมของตำบลก็มีอยู่ไม่ไกลมาก แต่ป้าส่งติ๊บไปเรียนในเมืองเพราะมองเห็นว่าโอกาสในการเรียนรู้มีมากกว่า และคนที่ประสบผลสำเร็จสอบเข้าเอ็นทรานซ์เรียนต่อในมหาวิทยาลัยก็มีมากกว่าโรงเรียนเล็กๆ แม้ค่าใช้จ่ายจะสูงกว่ามาก แต่ป้าก็มองว่าเป็นการลงทุนเพื่ออนาคตที่คุ้มทุนมากๆ สำหรับหลานของตัวเอง มาถึงตรงนี้ผมชื่นชมในความเสียสละและความรักของป้าที่มีต่อติ๊บจริงๆ

สมัยเรียนมัธยมวันเสาร์-อาทิตย์ ติ๊บก็จะมาช่วยป้าทำงานในไร่ แทนที่จะไปเรียนพิเศษในเมือง

ป้ายังเล่าให้ผมฟังถึงวีรกรรมตอนเด็กๆ ของติ๊บว่า มีครั้งนึงที่ติ๊บพลาดเรียนไม่ได้ 4.00 เพราะวิชาพละไม่ได้เกรด 4 ติ๊บเล่นกีฬาเป็น แล้วก็เก่งหลายอย่าง ยกเว้นตะกร้อที่เจ้าตัวไม่ค่อยชอบเพราะบอกว่ามันเจ็บเท้า เจ็บหัวเวลาเล่น และเทอมนั้นวิชาพละเป็น ตะกร้อ เจ้าตัวเลยไม่ได้เกรดสี่ ร้องห่มร้องไห้กลับมาบ้านใหญ่เลย ผมฟังมาถึงตอนนี้ก็หัวเราะกับวีรกรรมของเจ้าตัวเล็กเอาเสีย
 
และอีกครั้งหนึ่ง ตอนจะสอบเอ็นทรานซ์ เนื่องจากเจ้าตัวไม่ได้ไปเรียนพิเศษในเมือง ก็เอาหนังสือมาอ่านในไร่แทน ช่วงเที่ยงหลังจากทานข้าวเสร็จเจ้าตัวก็จะอ่านหนังสือใต้ต้นมะม่วง แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งเจ้าตัวเอาหนังสือไปอ่านในแปลงยาสูบ แล้วก็เผลอหลับไป ป้าก็ต้องตามตะโกนเรียกหาหลานอยู่เป็นนานสองนาน แล้วจู่ๆ ก็โผล่ออกมาจากแปลงยาสูบบอกว่า เผลอหลับไป

ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วละ ว่าอาการตอนที่ติ๊บนอนแบบที่ป้าเล่าเป็นยังไง ขนาดผมเขย่าเจ้าตัวยังไม่ค่อยจะตื่น แล้วนี่แค่เสียงเรียกเบาๆ ของป้า คิดเหรอว่าจะทำให้ติ๊บตื่นได้

และมีอีกครั้งหนึ่งที่ป้าเป็นห่วงติ๊บมากคือ ช่วงใกล้สอบเอ็นทรานซ์ติ๊บอ่านหนังสือหามรุ่งหามค่ำ เล่นเอาเส้นเลือดฝอยในตาแตกกระจาย จนตาแดงก่ำไปด้วยเลือด ต้องพาไปหาหมอเป็นวรรคเป็นเวร

และจากการเดินคุยกับป้าในระหว่างเดินทางกลับบ้านนี่เองที่ทำให้ผมเรียนรู้และเข้าใจอะไรหลายๆ อย่างในตัวติ๊บมากขึ้น ผมชื่นชมและสงสารเจ้าตัวเล็กมากขึ้นไปอีกหลายเท่าและแน่นอน ผมรักติ๊บมากขึ้นอีกเยอะเลย…

ตอนนี้หลังจากเราสามคนเดินกลับมาถึงบ้าน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในชุดสบายๆ กันเรียบร้อย ย่านั่งตะบันหมากอยู่ใต้ต้นมะปราง นานๆ ก็จะมีชาวบ้านแวะมาทักทายสวัสดีปีใหม่เพราะแกเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ของคนในละแวกนี้นั่นเอง ส่วนติ๊บกับผมก็ง่วนอยู่กับการจัดข้าวของและทำความสะอาดบ้าน เพื่อต้อนรับปีใหม่

ช่วงบ่ายๆ มีกลุ่มชายฉกรรจ์หลายคนมาหาป้าที่บ้าน และผมรับรู้จากติ๊บว่า พวกเขาเหล่านี้คือช่างก่อสร้าง ช่างไม้ ช่างปูนที่ป้าจะจ้างมาทำห้องน้ำใหม่ให้ติ๊บนั่นเอง

หลังจากตกลงราคากันเรียบร้อยเสร็จสรรพ วางแผนแบบแปลนกันแบบไม่คิดมาก เพราะติ๊บเขาวางแผนในหัวมาก่อนหน้านี้แล้วว่าอยากได้ประมาณไหน ทุกอย่างจึงลงตัวในเวลารวดเร็ว

ก่อนที่ติ๊บจะนำเงินมามัดจำจ่ายค่าช่างและค่าอุปกรณ์ไปครึ่งนึง และบ่ายนั้นช่างทั้งหลายก็เริ่มงานกันอย่างรวดเร็ว…

ห้องน้ำหลังใหม่ของติ๊บเสร็จเรียบร้อยในเวลาไม่กี่วัน เหลือแค่รอให้ปูนแห้งทุกอย่างก็ลงตัว หลังจากที่เสร็จเรียบร้อยตามความต้องการของติ๊บ ก็เป็นความต้องการของผมที่ต้องการเพิ่มฝักบัว ปู กระเบื้อง เพิ่มอ่างล้างหน้า และอื่นๆ อีกจิปาถะ จากห้องน้ำที่แพลนกันว่าธรรมดา จึงเริ่มกลายเป็นห้องน้ำระดับดีทีเดียว และแน่นอนส่วนที่เกินจากงบที่ติ๊บตั้งเป้าไว้ พี่ไม้จ่าย เฮ้ออ

และหลังจากที่ห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยและเกินงบที่ป้าและติ๊บตั้งไว้ (เยอะ) ติ๊บก็คุยกับป้าต่อว่าเดี๋ยวจะทำงานหาเงินมาทำบ้านให้เสร็จเรียบร้อยในช่วงสงกรานต์ปีนี้ หวังว่างานคงไม่เข้าไม้อีกนะ

ระยะเวลาการสังสรรค์ปีใหม่ของเราสองคนผ่านไปอย่างชื่นมื่นและมีความสุขในเวลาอันรวดเร็ว ก็ถึงเวลาที่เราสองคนจะต้องกลับเพื่อไปทำหน้าที่ของแต่ละคน เราล่ำลาป้าและย่าในตอนเช้าตรู่ของวัน ก่อนที่ย่าและป้าจะผูกข้อไม้ข้อมือให้เราสองคนเป็นเชิงอวยพรให้ลูกหลานกลับบ้านโดยปลอดภัย และเราสองคนสัญญาว่าจะกลับมาที่นี่ในอีกสี่ห้าเดือนข้างหน้า ที่ติ๊บปิดเทอมใหญ่ในช่วงสงกรานต์พอดี
ลาก่อน ‘นครพนม’ แล้วเจอกันใหม่

ผมกับติ๊บขับรถออกจากบ้านในตอนเช้า และกลับมาถึงที่หอพักของเราในตอนดึกๆ ทั้งนี้เพราะขากลับ เจ้าตัวพาผมตระเวรไหว้พระรับขวัญปีใหม่แบบไม่เว้นกันเลย ขับรถผ่านวัดไหนเป็นต้องเข้าไปไหว้เอาเสียทุกวัด

“รู้มั้ยทำไมติ๊บพาพี่ไม้ไหว้ทุกวัดเลย” เจ้าตัวเอ่ยขึ้นหลังจากที่ผมแผ่หลาบนเตียงด้วยความเมื่อยล้าหลังจากการขับรถ มากกว่าสิบชั่วโมงมาทั้งวัน

“ก็ปีใหม่ไง เพื่อศิริมงคล” ผมตอบกลับไปตามความเข้าใจ

“ก็ใช่คับ แต่ปีนี้ใครบางคนเข้าเบญจเพสแล้วนะ” อืมม นั่นซิผมคิดในใจลืมไปเลยว่าตัวเอง 25 ปีนี้

“ขอบคุณค้าบที่พาไปทำบุญจะได้เจอแต่เรื่องดีๆเนอะ”

ผมเดินไปรวบกอดและหอมแก้มเป็นการให้รางวัลกับเจ้าตัวทันที และหลังจากไปนครพนมคราวนี้ต้องเกรงใจป้าเกรงใจย่า  อึดอัดตั้งหลายวัน กลับมาทั้งทีผมก็รีบถามหาของขวัญจากเจ้าตัวทันที  อิอิ  มีหรือจะรอดดดดดด…
...>To bE CoNtInue

เขียนโดย: dr.mike
พิสูจน์อักษรโดย: Hackz

ปล. เป็นบุญคุณ, วาสนา, โชคดีของคุณย่า คุณป้าและพ่อแม่ของพี่ติ๊บจริงๆ ที่มีลูกดีๆ ชื่อ ‘ติ๊บ’ อย่างนี้ ผลกระทำ การกระทำ ความหลังที่ไม่เคยลืม ไม่ลืมพิ้นหลังของตัวเอง ฯลฯ สิ่งนี้สินะที่พี่ติ๊บทำได้ เป็นที่น่ายกย่องจริงๆ Idol ของผมจริงๆ เลยพี่ติ๊บ...

[dr.mike]

แวะมาทักทายรอบค่ำ  อัพไวทันใจจังแฮะ

ไงไว้รอดูคอมเม้นท์ก่อน  เผื่อมีคนไม่ชอบแนวนี้

ไงขอคอมเม้นท์ให้กำลังใจกันด้วยละกันคับ

จะได้มาอัพตอนต่อไปให้อ่านกันไวๆ 

หมอติ๊บหนีเที่ยว  ใครเจอตามกลับมาส่งด่วน




ปล.ก่อนออกไปจากคอนโด  บอกผมว่าเฝ้าบ้านดีๆ  ใครโยนอะไรให้ก็ไม่ต้องกิน  เดี๋ยวเจอยาเบื่อ

[TANYAjip]

ปล.ก่อนออกไปจากคอนโด  บอกผมว่าเฝ้าบ้านดีๆ  ใครโยนอะไรให้ก็ไม่ต้องกิน  เดี๋ยวเจอยาเบื่อ       พี่ติ๊บ ร้ายกาจเห็นพี่ไม้เป็นกระรอกเฝ้าบ้าน


อ่านชีวิตพี่ติ๊บ แล้วรู้สึกว่าตัวเองโชคดีขึ้นมาทันที  ทำไมเรามีโอกาศที่จะเรียนกลับไม่คิดที่จะตั้งใจเรียน  พี่ติ๊บเป็นคนสอนใจได้ดีมาก

ว่าแต่ ของขวัญพี่ใหม่อ่ะ   ได้กี่ชิ้นคะพี่ไม้   

[ohm]

อ่านไป อมยิ้มไป

น่ารักทั้งคู่เลย ติ๊บกะไม้

 

[แอบซุ่ม]

รักน้องติ๊บมากๆๆๆ   คุณไม้ดูแลน้องได้ดีมากและคงเป็นเช่นนี้ตลอดไป ชอบค่ะไม่ต้องเปลี่ยนแนวนะคะมันเรียลอ่ะ

[warin]

อ่านแล้วหวานละมุนละไม  อบอุ่นมาก
ไม่แปลกใจเลยที่หมอติ๊บน่ารักเช่นนี้  เพราะมีแบบอย่างมาจากครอบครัวที่น่ารัก

[BlackClover]

อ้าว พี่ไม้เป็นกระรอกเหรอ...นึกว่านก? เฝ้าบ้าน

ชอบนะคะแบบนี้ทำให้คนอื่นได้รู้ถึงชุมชนเมืองและชนบทว่ามีอะไรต่างกัีนหรือเหมือนกันบ้าง

เล่ามาเถอะค่ะ ชอบ ^^

ปล. พี่ติ๊บไปเที่ยวไหน จะไปลักพาตัว   อิอิ

[badcow]

"แนวนี้"ของหมอไม้เนี่ย แนวไหนหรอค้าบ หุหุหุ อยากอ่านนน
ฮาคำสั่งหมอติีบก่อนออกจากคอนโดอ่ะ 555
ขอบคุณ hackz มาต่อรวดเร็วทันใจอ่านเหมือนเคยนะครับ

[thehackzzi]

โอเคร รับนัวพี่

ผมก็จะนั่งรออ่านตอนต่อไป อย่างใจจดใจจ่อ

เกาะขอบเตียงพี่ไม้และพี่ติ๊บ รอล่ะกัน

ปล. โดนตัดหน้า 2 คน อิอิ
ปล2. โดนตัดหน้าคนที่ 3 แล้วนะ อย่าให้เจอครั้งที่ 4 ไม่งั้น ไม่ยอมๆๆ  อิอิ

[som]

ได้อ่านเรื่องของพี่ติ๊บทำให้รู้สึกตัวว่าแย่จังเลยตัวเรา
โห  พี่ติ๊บ ไม่ได้ 4 เทอมเดียวนี่นะร้องไห้เลยเหรอ 
แล้วพี่หมอไม้กลับจากบ้านพี่ติ๊บหื่นลงกระเพาะเลยนะ อิอิ พี่ไม้เกียมัว
ขอบคุณพี่แฮกคับ

[lomekung]

อ่านแล้วคิดถึงบ้านจังงงงงงงง


คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ

 

[puenfriend]

กลับมามีทวงของขวัญด้วยน่ะ  อะไรเอ่ย เขิลลล

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ โดนทิ้งให้อยู่คอนโดคนเดียว น่าสงสารจิงๆๆเรยพี่หมอไม้

ก็เลยต้องนั่งดูคุณรุ่งไปคนเดียวตามระเบียบ

[roseen]

อืมๆๆบอกได้ว่าน่ารักมากๆ อยากได้บ้างอ่ะทำไงดีฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ 

[thehackzzi]

เรื่องนี้ที่ผมเก็บไว้ ได้ประมาณ 200 กว่าหน้า ในขนาดฟอนต์ 16px ของ Angsana NEW เป็นไฟล์ .doc

เยอะจริงๆ

เข้ามารออีกที

[puenfriend]

เข้ามาทักทายยค่ะ

เห่อๆๆๆๆกรุงเทพฝนตกหนักจังเลยคืนนี้

บรรยากาศถ้าอยู่คนเดียวเหงาเเน่นอนใช่มั้ยค่ะพี่หมอไม้

เพราะพี่หมอติ๊บเเอบหนีไปเที่ยวว ฮ่าๆๆๆ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดเเต่ฟ้าร้อง

ขอตัวมุดลงผ้าห่มก่อนเเล้วกันค่ะ

อากาศเย็นๆๆ(หรือร้อน)อย่าลืมดูเเละตัวเองน่ะค่ะพี่หมอไม้ เเละก้อคุณHackzด้วย

[PEENAT1972]

เรื่องนี้ที่ผมเก็บไว้ ได้ประมาณ 200 กว่าหน้า ในขนาดฟอนต์ 16px ของ Angsana NEW เป็นไฟล์ .doc

เยอะจริงๆ

เข้ามารออีกที

ดีมาก แต่จะไม่ดีตอนที่นายมาลงช้าไงจ๊ะเด็กน้อย แต่อีป้าแก่ๆ ก็รออ่านต่อไป
เพราะมันทำให้ป้าฯ กระชุ่มกระชวยหัวใจดีออก เลยไม่คิดจะขนขวาย ตามไปอ่านเอาจากที่ไหนเป็นการเฉพาะ เพราะเชื่อในตัว Hackz ว่าจะไม่ทำให้คนแก่ผิดหวัง
ประสพการณ์ช่วยสอนคนให้พัฒนา แต่การแชร์เรื่องราว
ช่วยให้คนเข้าใจความหมายของคำว่ารัก กับคนรัก ขอบคุณทั้งคุณไม้ และ hackz
มากๆค่ะ ขอบคุณด้วยใจจริง

ป.ล. เหลืออีก 223 รี นะคะ 555

[knightofbabylon]

อ่านเรื่องคุณหมอติ๊บแล้วช่วยเตือนสติตัวเองได้เยอะเลย


คุณหมอไม้เล่ามาเถอะค่ะ อ่านไม่เบื่อหรอก มันเหมือนกับได้เรียนรู้อะไรๆจากเรื่องที่คุณหมอเล่า
อย่างเรื่องที่คุณหมอติ๊บกลับไปเยี่ยมบ้่าน สะท้อนให้เห็นถึงอะไรหลายๆอย่าง
ได้เห็นวิถีชีวิตคนต่างจังหวัด อาหาร การใช้ชีวิต บรรยากาศ...
ซึ่งเราไม่เคยสัมผัสบรรยากาศแบบนั้น คุณหมอไม้บรรยายดีมากนะคะ นึกภาพออกชัดเจนเลย

เรื่องเรียนอีก อันนี้อ่านแล้วเห็นอะไรๆชัดสุด..
อย่างน้อยก็ย้อนกลับมาเตือนตัวเองได้ชัดๆเลย ว่าตัวเรามีโอกาสดีกว่าคนหลายๆคนแค่ไหน
โชคดีแค่ไหนที่มีบ้านอยู่ มีข้าวกิน มีเงินใช้ ได้เรียนหนังสือ
พออ่านเรื่องคุณหมอติ๊บแล้วเหมือนกับได้เตือนตัวเองว่า 'อย่าทำตัวสะเปะสะปะ'
ให้พยายามได้ซักเสี้ยวนึงของคุณหมอติ๊บก็ยังดี

เชื่อว่าตอนนี้คุณหมอติ๊บกลายเป็นตัวอย่าง/แรงบันดาลใจให้กับหลายๆคน(เราด้วย)ที่ตามอ่านเรื่องนี้ไปแล้ว

ปล.ไมไ่ด้หายไปไหนหรอกค่ะ บางทีแค่ไม่รู้จะพูดอะไร
แต่ก็อยากแสดงตัวให้รู้ว่ายังมีคนตามอ่านเรื่องนี้่อยู่อีก1คนที่นี่
แต่คณหมอไม้ห้ามหายไปไหนเด็ดขาดนะ!
(วันนี้พูดยาวมากที่สุดตั้งแต่ตามอ่านเรื่องนี้เลย ฮ่าๆ)

[u-only-one]

อ่านไปก็อิ่มอกอิ่มใจกับบ้านนี้ เค้ารักหลาน สอนหลานดีจริงๆ
หลานก็รักดีจนเป็นที่รักของคนทั้งบ้านทั้งเมืองขนาดนี้ เป็นใครก็ภูมิใจในตัวน้องติ๊บแน่นอน การที่ส่งเด็กดีคนหนึ่งให้ได้เรียนอย่างที่เค้าหวัง
ตอนนี้เหมือนได้ไปเที่ยวทริปนี้ด้วยเลย เห็นภาพแม่น้ำโขงลอยมาแต่ใกล คิดถึงบรรยากาศเชียงคาน

ตั้งแต่หมอไม้เล่ามาก็คงไม่แปลกหรอกค่ะที่ใครๆในนี้จะรักน้องติ๊บไปด้วย ก็มุมมองของคนที่รักน้องติ๊บเล่าสู่กันฟังนี่นา
เราก็เลยพลอยจินตนาการตามมุมมองนั้นได้ไม่ยาก

ปล.ก่อนออกไปจากคอนโด  บอกผมว่าเฝ้าบ้านดีๆ  ใครโยนอะไรให้ก็ไม่ต้องกิน  เดี๋ยวเจอยาเบื่อ

....   ไม่กล้าคอมเม้นท์อันนี้

ปล.ขอบคุณน้อง Hackz ที่ขยันหมั่นนำเรื่องมาโพสค่ะ +1 ให้ก่อนละกัน พรุ่งนี้ค่อยบวกให้หมอไม้

[Solar cell]

คนที่ไม่ลืมตัวตนที่แท้จริง เป็นคนเท่ห์
รักษาเอกลักษณ์นี้ไว้ตลอดไปนะคับ

จาก....คนหลงรักหมอติ๊บ

[RAKDEK_KA]

  พี่หมอไม้คะ หมอติ๊บเค้ากลับพี่ไปหว่านเสน่ห์ให้คนอื่นรึเปล่า เค้าเลยไม่ให้ไปด้วยน่ะ 

ปล. หมอติ๊บไปร้านไหนค่ะ เดี๋ยวหนุ่มๆ แถวนี้จะได้ตามถูก (โสดเฉพาะคืนนี้)