หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[Solar cell]

อยากไปเตี้ยวหัวหิน อยากกินหนมหม้อแกง
อยากไปไหว้หลวงพ่อทวด
ที่บอกมาทั้งหมดข้างต้น
ผมอยากไปกะหมอติ๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ เอิ้กๆๆๆๆๆๆๆ

[dr.mike]

AfTerShoW..........ของแบบนี้ลงทุนด้วยอะไรก็ยอมหมดแหละค้าบบบบบ

sweetener...........พ่อก็ใจดีแบบนี้กะทุกคนแหละคับแต่กะรายนี้มีเครดิตดีกว่าคนอื่นนิดนึงตรงที่ออดอ้อนเก่งงงง

Solar cell ............ชักจะปลื้มหมอติ๊บมากขึ้นทุกทีเกินหน้าเกินตาไปและ   เดี๋ยวผมหึงน้า........

[dr.mike]

 
ใกล้สองทุ่มแล้ว  เดี๋ยวขอเลิกงานละนะคับ  วันนี้สุดแสนจะว่าง
ต้องขับรถไปรับหมอติ๊บที่ลั้นลาอยู่ที่เซ็นทรัล   ป่านนี้คงคินไอติมจนจุกไปแล้วมั้งนะ
ได้ไอ้หมอหน้าจืดนั่นเป็นเจ้เมือเลี้ยงไอติมซะขนาดนั้น  จะเต๊ะท่าหน้าบึ้งๆไปรับดูซิ  จะทำไง

[thehackzzi]

โชคดีครับพี่ไม้

เด๋ยวน้องจะมาต่อให้อีกวันนี้

ขอบคุณที่มาต่อให้ครับ

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

พี่ติ๊บเป็นคนที่มีเสน่ห์จริงๆ

“ไม่หรอก ย่าเคยสอนไว้ว่า ‘ให้ติ๊บทำตัวเหมือนหญ้า อยู่สูงแค่ไหนก็เกิดได้ อยู่เตี้ยแค่ไหนก็เติบโตได้ ถูกเหยียบย่ำแค่ไหนก็งอกงามต่อไปได้ และจะอยู่ที่คับแคบแค่ไหน ก็ยังมีชีวิตอยู่ต่อไป’ เพราะฉะนั้นไม่ว่าพี่ไม้จะจับติ๊บ ไปวางที่ไหน ติ๊บก็ต้องปรับตัวให้ได้” เจ้าตัวหันมาตอบยิ้มๆ น่ารักซะจริงๆ

คำสอนของย่าพี่ติ๊บดีจริงๆ อ่านแล้วก็คิดถึงซันช่ายแห่งF4 

[icyblue]

แหม ผ่านมาหลายปี หมอหน้าจืด ก็ยังเป็นไม้เบื่อไม้เมาของคุณหมอไม้ อยู่อีกเหรอเนี่ย   

คุณหมอติ๊บคะมา รับขวัญคุณหมอไม้หน่อย  เดี๋ยวจะหน้าแก่ก่อนวัยเพราะมัวแต่หึง  คริคริ
 

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ..... กับเราสองคน ตอนที่ 39 ศัตรูหัวใจ
19:09 3/6/2010

หลังจากไปซ้อมฮันนีมูนกันมาสองวันหนึ่งคืนที่หัวหินเรียบร้อย เมื่อกลับมาก็เข้าสู่ช่วงเทศกาลสอบกลางภาคของหมอติ๊บ

เทอมนี้รู้สึกว่า เจ้าตัวจะเริ่มจริงจังกับการเรียนมากขึ้นกว่าเทอมที่ผ่านมา จะด้วยเหตุผลเพราะมันยากขึ้น หรือเจ้าตัวมีเวลาใส่ใจน้อยลงกับการเรียนหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะในตอนเช้าจากเดิมที่ติ๊บจะตื่นมาตอนเจ็ดโมงเช้าอาบน้ำแต่งตัวเตรียมอาหารเช้าให้ผมและจัดการอาหารเช้า เกือบๆ แปดโมงเช้าก็ออกจากห้องไปพร้อมผมและเข้าเรียนในตอนแปดโมงเช้าของแต่ละวัน

พักเที่ยงก็จัดการทานข้าวกับเพื่อนฝูงที่ใต้ถุนคณะแพทย์ และเข้าเรียนในเวลาบ่ายๆ และเลิกเรียนเอาตอนสี่ห้าโมงเย็น

หลังจากนั้นติ๊บก็จะไปทำงานพิเศษที่คลินิกผิวหนังทางด้านข้างของมหาวิทยาลัย ก่อนที่ผมจะรับไปทานข้าวและกลับห้องในตอนสองทุ่มของทุกวัน

กลับมาห้องอาบน้ำดูทีวีและอ่านหนังสือ เที่ยงคืนเข้านอน แต่ทว่าช่วงนี้กิจกรรมของติ๊บได้เปลี่ยนไปเล็กน้อยคือตอนเช้าติ๊บจะตื่นมาตอนตีห้าอ่านหนังสือประมาณสองชั่วโมงก่อนไปเรียนในแต่ละวัน และช่วงดึกก็อ่านหนังสือเสียจนดึกดื่นบางคืนก็อ่านจนเกือบเช้าก็มีบ่อยๆ จนผมอดจะเป็นห่วงไม่ได้ เพราะเดี๋ยวนี้สีหน้าติ๊บดูเคร่งเครียดและเป็นกังวลเอาเสียเหลือเกิน

ในค่ำวันหนึ่งขณะที่ผมเคลียร์งานอยู่บนโต๊ะทำงานของผมข้างๆ กับโต๊ะอ่านหนังสือ ติ๊บยังคงอ่านหนังสือแบบเอาเป็นเอาตายไม่ได้สนใจผมที่นั่งอยู่ข้างแม้แต่น้อย ผมเดินไปเปิดตู้เย็นก่อนหยิบนมพาสเจอไรส์ส่งให้ติ๊บไปหนึ่งกล่อง

“อย่าเครียดมากซิ ค่อยๆ อ่านไป” ผมบอกพลางเอื้อมมือไปขยี้หัวติ๊บเล่น ก่อนยื่นนมกล่องให้

“ก็ไม่ได้เครียดอะไรมากมายหรอก เดี๋ยวอีกวันสองวันก็จะสอบแล้ว” ติ๊บตอบพลางเงยหน้าขึ้นมารับนมกล่องนั้นไปจัดการแล้วก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ ไป

ผมเองก็เร่งเคลียร์งานของตอนเอง ก่อนไปทำงานในเช้าวันรุ่งขึ้นก่อนเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกา

“เฮ้ย นี่ตีสองแล้ว ติ๊บเข้านอนได้แล้ว” ผมออกคำสั่งก่อนหันไปมองเจ้าตัวเล็กที่ตอนนี้ฟุบหลับไปกับกองหนังสือตรงหน้า

คืนนี้คงเป็นอีกคืนนึงที่ผมจะต้องอุ้มเจ้าตัวเล็กไปนอนที่เตียงนอน

อาจจะเป็นเพราะเจ้าตัวเหนื่อยจากการเรียนมาทั้งวันแล้วไหนจะทำงานพิเศษแล้วยังมาเต็มที่กับการอ่านหนังสือแบบเอาเป็นเอาตายนี่อีก ทำให้ร่างกายสู้กับความเหนื่อยล้าไม่ไหว ช่วงนี้ผมเลยต้องทำ หน้าที่อุ้มไปนอนที่เตียงบ่อยๆ…

ผมค่อยวางร่างบางนั้นลงก่อนจูบเบาๆ ที่หน้าผาก ก่อนบอกให้หลับฝันดี

แต่ทว่าคืนนั้นผมจำได้ว่าบอกฝันดีติ๊บไปแค่ไม่กี่อึดใจ ตีห้าเจ้าตัวก็ลุกขึ้นมาอ่านหนังสืออีกรอบ

ก่อนจัดการอาบน้ำอาบท่าในตอนเช้า และตระเตรียมอาหารเช้าเป็นขนมปังปิ้งและกาแฟหอมกรุ่นให้ผมเช่นเดิม ต่อให้ติ๊บจะยุ่งหรืองานหนักแค่ไหนก็ไม่เคยบกพร่องในการ ทำหน้าที่คนรักเลย นี่ซิน่ะที่ทำให้ผมรักติ๊บขึ้นมากมายได้ทุกวัน

“แล้วนี่ติ๊บสอบวันแรกวันไหน” ผมถามติ๊บในเช้าวันศุกร์ของช่วงปลายเดือนธันวาคม ขณะที่ผมขับรถไปส่งติ๊บที่ตึกคณะแพทย์

“สอบวันแรกวันจันทร์นี้แล้ว ติ๊บเลยขอหยุดงานพิเศษทั้งสองอย่างเลยอ่ะเสาร์อาทิตย์นี้”

“ก็ดีแล้วละจะได้อ่านหนังสือให้เต็มที่ จะได้ไม่ต้องห่วงนั่นพะวงนี่” ผมตอบพลางขยี้หัวติ๊บไปมา

“เกรดก็อยากได้ดีๆ เงินก็อยากได้ไวๆ นี่นาให้ติ๊บทำไงละ”

“แล้วไหนว่าจะเลิกทำงานพิเศษแล้ว ตัดสินใจได้ยังว่าจะเลือกอันไหน”

“ติ๊บว่าจะเลิกสอนพิเศษมาทำงานคลินิกอย่างเดียวแล้วละพี่ไม้”

“อืม ก็ดีแล้วจะได้ไม่ต้องเหนื่อยกับเด็กๆ มาก” ผมบอกเป็นเชิงให้กำลังใจ

“งั้นเย็นนี้ติ๊บทำงานที่คลินิกเสร็จแล้วก็หาซื้อไรไปกินที่ห้องแล้วกัน จะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปหาที่กินแล้ว เดี๋ยวพี่ไปรับที่เดิม” ผมสั่งกำชับก่อนส่งติ๊บที่หน้าตึกคณะแพทย์ก่อนเจ้าตัวเดินเข้าไปในคณะและผมก็กลับรถมาทำงานที่โรงพยาบาลต่อไป

“เป็นไงบ้างครับหมอไม้ไม่ได้เจอกันซะนานเลย” เสียงชายหนุ่มดังขึ้นทันทีที่ผมปิดประตู รถและล็อครถเรียบร้อย

“อ่าวนึกว่าใคร หมอจ๊ะโอ๋นี่เอง” ผมตอบกลับไปเมื่อเห็นว่าเสียงที่ทักทายผมมาจากใคร

“ทำงานเช้าทุกวันเลยนะคับ” เจ้าตัวเอ่ยทักทายขณะที่เดินเข้าทางด้านหลังโรงพยาบาลไปพร้อมกับผม

“คับ หมอฟันก็แบบนี้แหละ เข้างานออกงานเป็นเวลา” ผมตอบยิ้มๆ

“คับไม่เหมือนผมเช้า บ่าย ดึก ไม่ค่อยเป็นเวลา” เจ้าตัวตอบกลับมายิ้มๆ เช่นกัน

“แล้วช่วงนี้น้องติ๊บเป็นไงบ้างครับ ตั้งแต่เจอที่โรงอาหารคราวก่อนก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย” อ่าวไอ้นี่ เพิ่งจะคุยดีๆได้แป๊บเดียว หาเรื่องโดนชกอีกละ ผมคิดในใจ

“พอดีช่วงนี้ใกล้สอบอ่ะคับเลยอ่านหนังสือหนักหน่อย” ผมตอบห้วนๆ

“แหมขยันจริงๆ สมัยผมเรียนปีหนึ่งไม่เห็นขยันแบบนี้เลย” หมอจ๊ะโอ๋ออกอาการยกย่อง ชื่นชมแฟนผมอีกละ

“แล้ววันนี้หมออยู่เวรถึงกี่โมงเหรอคับ” ผมถามไปตามมารยาทเพราะไม่รู้จะหาไรคุย ระหว่างเดินเข้าไปในโรงพยาบาล

“ก็ประมาณ 4-5 โมงอ่ะคับ”

“คับ ไงก็โชคดีนะคับหมอ ไว้เจอกัน” ผมบอกไอ้หมอหน้าเข้มนั่นไปก่อนจะเดินแยก ย้ายกันไปทำงานที่แผนกของตัวเอง

และวันนี้ดูท่างานของผมจะยุ่งเอาเสียมากทั้งๆ ที่เป็นวันศุกร์ ซึ่งปกติคนมักจะไม่ค่อยเยอะ จนมารู้สึกตัวอีกที และเงยหน้าจากงานก็ตอนที่หมอกิ๊กคนสวยเธอมายืนเท้าสะเอวดูผมทำงาน

“ขยันเว่อร์ไปรึป่าวคะคุณหมอ ไปกินข้าวกันเหอะ หิววว” เสียงแม่คุณออกคำสั่ง

“โอเค ไปกินไหนกันดี” ผมถามโดยไม่ได้มองเธอ ก่อนได้รับคำตอบกลับมา

“ไปกินใต้ตึกแพทย์ละกัน จะได้อากาศเย็นหน่อย ที่โรงอาหารนี่มันร้อนมาก”

“ได้ๆ” ผมตอบก่อนเดินไปจัดการถอดเสื้อกาวน์ออกแขวนและล้างไม้ล้างมือเพื่อไปทานข้าวกับเธอ

ระหว่างทางที่ผมเดินออกมาจากแผนกมาทางด้านหน้าโรงพยาบาลซึ่งๆ เด็กที่นี่มักจะเรียกันว่า ตึกศูนย์วิจัย เนื่องจากเป็นศูนย์วิจัยของมหาวิทยาลัยนเรศวร และก็เป็นโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยด้วยเช่นกัน ผมเดินออกมาทางหน้าตึกเพื่อมารอนั่งรถไฟฟ้าไปยังตึกคณะแพทย์ซึ่งก็ไม่ได้ห่างกันเท่าไหร่นัก

ผมและกิ๊กเดินมายังด้านหน้าโรงพยาบาลซึ่งตรงนี้เป็นที่รอรถไฟฟ้าและในขณะที่ผมยืนรอรถไฟฟ้ากัน อยู่สองคนก็บังเอิญเจอกับไอ้หมอหน้าเข้มนั่นเข้าซะอีก

“หมอจ๊ะโอ๋ ทานข้าวยังแก ไปทานข้าวกัน” กิ๊กออกปากชวนเพื่อนของเธอ

“ไปทานที่ไหนกันละ” ไอ้หมอน้าเข้มเอ่ยขึ้น

“ว่าจะไปหาทานแถวตึกแพทย์ ไปด้วยกันมั้ย” กิ๊กตอบไอ้หมอหน้าเข้มไป

“ไปดิ พอดีกำลังจะไปหาไรกินที่นั่นพอดี”

ก่อนที่เราจะทันได้เสวนาอะไรมากไปกว่านั้น รถไฟฟ้าก็มาเราสามคนก้าวขึ้นไปบนรถไฟฟ้าที่ตอนนี้บรรดานิสิตก็นั่งรถไฟฟ้าจากตึกคณะอื่นๆ เพื่อมุ่งหน้าไปยังคณะแพทย์เช่นกัน อาจจะเพราะบางคนมีเรียนในตอนบ่ายที่ตึกคณะแพทย์  หรือบางคนก็ตั้งใจไปหาอะไรกินที่ใต้ตึกคณะแพทย์แบบเราสามคนนี่ก็เป็นได้

เราสามคนนั่งรถไม่ถึงนาทีก็เดินทางมาถึงที่ตึกคณะแพทย์ ก่อนเดินผ่านด้านหน้าตึกเข้าไปด้านในที่เป็นใต้ถุนสูง  และจัดเป็นโรงอาหารสำหรับเด็กๆ เวลาเลิกเรียนหรือพักเที่ยงก็สามารถหาอะไรกินตรงนี้ได้เลยไม่ต้องไปถึงโรงอาหารของมหาวิทยาลัยที่อยู่ไกลออกไป...

“หมอไม้กินอะไรดีครับเที่ยงนี้” ไอ้หมอหน้าเข้มเอ่ยถามขึ้น ทั้งๆ ที่ผมไม่อยากจะคุยกะมันเอาซะเลย

“คงเป็นข้าวราดแกงนี่แหละคับง่ายดี ร้อนๆ แบบนี้ให้กินก๋วยเตี๋ยวคงไม่ไหว” ผมตอบก่อนเดินไปรอเข้าแถวเพื่อรอซื้อข้าวราดแกง และผมก็ทันสังเกตเห็นว่าหมอจ๊ะโอ๋ก็เดินตามผมมาติดๆ ด้วยเช่นกัน

และระหว่างที่เราสองคนรอซื้อข้าวราดแกง และกิ๊กเองก็เลือกที่จะไปกิน ก๋วยเตี๋ยวอีกฝั่ง

ตอนนี้สายตาผมก็สอดส่ายไปทั่วบริเวณโต๊ะที่เหล่านิสิตใช้ในการทานอาหารที่นี่ แต่ไม่ยักกะมีติ๊บเลยแฮะ สงสัยคงทานไปก่อนหน้าหรือยังไม่มาทานละมั้ง ผมล้วงหามือถือในกระเป๋ากางเกงแต่ยังไม่ทันจะได้มือถือ สายตาก็ไปเจอกับเหล่าเด็กแพทย์ที่ผมคุ้นเคย เพื่อนๆ ของติ๊บนั่นเอง ผมหันไปยิ้มให้กับพวกเธอที่ยิ้มมาทางผม และแทบจะหยุดยิ้ม เมื่อพบว่าในกลุ่มนั้นมีไอ้หมอหน้าจืดนั่น นั่งเตะท่าอยู่ด้วย และตอนนี้กำลังคุยกันอย่างออกรสออกชาติ

แล้วว่าแต่วันนี้ติ๊บหายไปไหนหว่า ทำไมไม่ลงมาทานข้าวกับเพื่อนๆ

หลังจากที่ผมได้อาหารที่สั่งแล้วก็มองหาที่นั่ง แต่ในช่วงเวลาเที่ยงๆ แบบนี้ทั้งนิสิต ทั้งบุคลากรมหาวิทยาลัย แล้วไหน จะอาจารย์อีกอะ แทบจะไม่มีที่นั่งกันเลยทีเดียว

“มานั่งกะพวกผมก็ได้คับพี่ไม้” ไอ้หมอหน้าจืดเอ่ยปากชวนผมที่กำลังมองหาที่นั่ง

“ขอบคุณคับ” ผมตอบก่อนเดินไปวางจานข้าวบนโต๊ะ

และซักพักก็มีไอ้หมอหน้าเข้มและหมอกิ๊กเดินตามหลังมานั่งบนโต๊ะตัวเดียวกันกับเด็กๆ หกเจ็ดคนพวกนี้บนโต๊ะยาวๆ ตัวเดียวกัน

“น้องๆ ทานข้าวกันยังคับ” ผมถามถึงบรรดาเพื่อนๆ ของติ๊บ

“พวกผมเรียบร้อยกันหมดแล้วคับ” ไอ้หมอหน้าจืดตอบกลับมาเฉยเลย

“แล้วนี่ติ๊บไปไหนเหรอไม่เห็นลงมาทานข้าวด้วยกันอ่ะวันนี้” ผมถามเปรยๆ ขึ้นทั้งที่ มันคือจุดประสงค์หลักที่อยากรู้ก็ต้องทำฟอร์ม

“เดี๋ยวคงลงมาอ่ะคะ เห็นบอกเอาหนังสือขึ้นไปคืนที่หอสมุดอยู่” เด็กสาวคนหนึ่งตอบกลับมา

ไม่ทันที่ผมจะทันได้ถามอะไรไปมากกว่านี้ ก็เห็นร่างบางเดินดุ่มๆ มาจากทางเดิน มองๆ ไกลๆ แค่หางตาก็รู้ว่าใคร

“พี่ไม้หวัดดีคับ พี่กิ๊ก พี่จ๊ะโอ๋หวัดดีคับ” เจ้าตัวเดินมาพร้อมยกมือไหว้และกล่าวสวัสดี

“หวัดดีคับน้องติ๊บทานข้าวมั้ย เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” ผมยังไม่ทันได้พูดไรไอ้หมอหน้าเข้มก็แซงคิวพูดซะก่อน

ติ๊บยิ้มก่อนนำกระเป๋ามาวางข้างๆ ไอ้หมอหน้าจืดที่ดูท่ามันเองก็คงตั้งหน้าตั้งตารอติ๊บไม่ต่างจากผม

“บอยทานไรรึยัง” ติ๊บถามไอ้หมอหน้าจืด ดูจะเป็นห่วงกันซะจริงนะ (Hackz …)

“อ๋อ เราทานเรียบร้อยแล้ว แล้วติ๊บละจะทานไร” ไอ้หมอหน้าจืดเอ่ยถาม

ไม่ต้องรอคำตอบ ติ๊บก็เดินไปต่อคิวร้านข้าวราดแกงก่อน มีไอ้หมอหน้าเข้ม จ๊ะโอ๋ เดินตามไปติดๆ ก่อนเดินกลับมา พร้อมยกจานข้าวมาวางให้ติ๊บถึงที่ ดูมันทำ ประเจิดประเจ้อสิ้นดี

“น้องติ๊บจะกินน้ำไรคับ”

“ติ๊บขอน้ำเปล่าละกัน” ติ๊บบอกไอ้หมอหน้าจืดพลางหันมายิ้มแหยๆทางผมที่ตอนนี้หน้าบึ้งอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ

ไอ้หมอหน้าเข้มดูจะเทคแคร์กันดีเกินเหตุแล้วมั้ย ผมคิดในใจเพราะตอนนี้มันเดินกลับมาพร้อมน้ำในมือก่อนยื่นหลอดและน้ำหนึ่งขวดให้ติ๊บ

“ขอบคุณคับพี่หมอจ๊ะโอ๋”

ตอนนี้ทุกคนในโต๊ะ ตื่นตะลึงกับการกระทำของหมอจ๊ะโอ๋ที่ดูจะออกนอกหน้าจนเกินงาม

ผมกับกิ๊กก้มหน้า ก้มตาจัดการกับอาหารมื้อเที่ยงที่อยู่ตรงหน้า  ส่วนหมอจ๊ะโอ๋ก็ชวนติ๊บคุยนั่นคุยนี่ไปเรื่อย จนผมชักจะทนไม่ไหวละ กับชอตเด็ดสุดท้ายของไอ้หมอหน้าเข้มนั่น

“น้องติ๊บกินไอติมล้างปากหน่อยมั้ย พี่เลี้ยง” แทนคำตอบติ๊บพยัก หน้าหงึกๆ ก่อนหันมามองทางผมอย่างเกรง

“ป่ะ ไปเลือกกันพี่ไม่รู้เลยว่าน้องติ๊บ ชอบไอติมรสอะไร”

ว่าแล้วก็เดินไปกินไอติมกันสองคน  ปล่อย เด็กๆ เม้าท์นินทากันทั้งโต๊ะ

ไม่กี่อึดใจไอ้หมอหน้าเข้มนั่นก็เดินมาพร้อมกับไอติมโคนในมือสองชิ้น ก่อนส่งให้ติ๊บหนึ่งชิ้นเมื่อติ๊บนั่งลงบนที่ของตัวเองเรียบร้อย

“ติ๊บเราไม่เข้าใจตรงนี้เลย อธิบายให้เราฟังหน่อยซิ” คราวนี้ไอ้หมอหน้าเข้ม ก็เป็นไอ้หมอหน้าจืดมั่งที่เรียกร้องความสนใจ ก่อนที่ติ๊บจะหันไปสนใจกับตำราเรียนในมือไอ้หมอหน้าจืด และอธิบายให้กันฟังจนหัวและแก้มนี่แทบจะชนกันอยู่แล้ว

นี่มันวันอะไรของผมกันนักกันหนานี่ เจอทั้งไอ้หมอหน้าเข้ม เจอทั้งไอ้หมอหน้า จืด แล้วไอ้หมอหน้าหล่อแบบผมจะทำตัวยังไงดีนี่ โอยยย เครียดดดดดดดดดดดด (Hackz - -*)

“ไปเหอะกิ๊กได้เวลาทำงานแล้ว” ผมตัดบทชวนกิ๊กกลับก่อนจะโมโหจนเก็บอาการไว้ไม่อยู่ไปมากกว่านี้

“โอเค หมอจ๊ะโอ๋ทานอะไรอีกป่าวอะแก จะกลับพร้อมพวกชั้นเลยมั้ย” กิ๊กหันไปถามทางไอ้หมอหน้าเข้ม

“ไปดิ มาด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกัน” ไอ้หมอหน้าเข้มตอบกลับมาก่อนลุกจากที่นั่ง

“เดี่ยวคืนนี้พี่โทรไปหานะน้องติ๊บไว้คุยกัน” มันล่ำลากับติ๊บก่อนจากกัน

โหย ชักจะทนไม่ไหวแล้วเว้ย เตะคนที่ชอบยุ่งกะแฟนชาวบ้านกลางโรงอาหารจะถูกปรับมั้ยนี่

เพื่อเป็นการตัดบท ผมเลยเดินจ้ำอ้าวออกมาจากบริเวณนั้นมายืนรอรถไฟฟ้าด้านหน้าตึกแพทย์เพื่อทำงานแบบไม่มีสมาธิไปอีกหนึ่งวัน

หลังจากวันนั้นมาก็เป็นช่วงของเสาร์อาทิตย์ที่ตอนนี้แหละ ผมรู้สึกว่าติ๊บเต็มที่กับการสอบมากๆทั้งวันไม่ออกไปไหน ไม่กินข้าวกินปลา เอาแต่อ่านหนังสืออย่างเดียว จนสองวันนี้หน้าที่ในการจัดหาอาหารกลายเป็นหน้าที่ของผมไปแล้วซะงั้น ตั้งแต่เกิดมาผมก็เพิ่งเคยเจอนี่แหละ คนบ้าอะไรตื่นมาอ่านหนังสือตอนตีห้า แบบไม่ลุกไปไหนนอกจากเข้าห้องน้ำ กับนานๆ ทีถึงหันมาคุยกะผมทีนึง จนเข้านอนเอาตอนตีสอง ก่อนลุกมาอ่านอีกทีในตอนตีห้าแล้วก็ไปนอนอีกทีเอาตอนตีสอง นอนแค่วันละสามชั่วโมงจริงๆ

แล้วช่วงสอบกลางภาค ก็ผ่านพ้นไปจนในวันสุดท้ายที่เป็นการสอบของติ๊บ  ผมก็โทรศัพท์เข้าหาไอ้ตัวเล็กเพื่อจะบอกว่าผมรอที่ใต้ตึกคณะแล้ว แต่โทรไปเท่าไหร่ก็ไม่ยักกะรับสาย หรือไปฉลองสอบเสร็จกับเพื่อนที่ไหนรึป่าวหว่า  ผมหน้าบูด หน้าบึ้งขับรถกลับห้อง คอยดูนะถ้าคราวนี้หนีไป เที่ยวกะใครอีกจะจัดการให้หนักกว่าคราวที่ผ่านมาอีก คอยดูไอ้ตัวเล็ก

ทันทีที่ผมพาหน้าบึ้งๆ ของตัวเองกลับมาถึงห้องก็ต้องแปลกใจ เพราะตอนนี้กุญแจห้องของผมถูกเปิดไว้เรียบร้อยแล้ว แสดงว่าติ๊บกลับมาแล้วก็อยู่ในห้องแล้วนั่นเอง ผมเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าร่างบางยังอยู่ในชุดนิสิต แต่ทว่าตอนนี้หลับใหลอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว คงจะเหนื่อยและเพลียมากเพราะช่วงหลังๆ มานี้ติ๊บนอนน้อยเหลือเกินแถมไม่ค่อยจะกินข้าวกินปลา นอกจากนมกับขนมปังไปตามประสา

ตอนแรกผมกะว่าจะ ปลุกเจ้าตัวเล็กขึ้นมาอาบน้ำอาบท่า ก่อนหาข้าวปลากินค่อยนอนต่อแต่คิดไปคิดมาเจ้าตัวคงเพลียมาก คงไม่เป็นไรหรอกมั้งถ้าจะนอนโดยไม่อาบน้ำอาบท่าซักวัน ผมจัดการค่อยปลดกระดุมและเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากเช็ดเนื้อเช็ดตัว ให้เจ้าตัวเล็กแล้ว ก่อนปล่อยให้หลับใหลไปในที่สุด

เช้าตรู่ของอีกวัน เช้านี้ผมยังทำงานปกติเลยไม่ปลุกดีกว่า ให้นอนตื่นสายซะบ้าง ตื่นมาเดี๋ยวก็หาอะไรกินเองแหละ เพราะของในตู้เย็นยังมีอีกเพียบ

แต่ผมก็ต้องแปลกใจหนักขึ้น เมื่อตอนเย็นที่ผมกลับมาเจ้าตัวก็ยังคงนอนนิ่งอยู่ที่เดิม ผมรู้สึกตกใจ และใจหายอย่างบอกไม่ถูกก่อนรีบไปปลุกให้เจ้าตัวเล็กตื่น

“ติ๊บ เป็นอะไรอ่ะติ๊บ ตื่นๆ” ผมปลุกเจ้าตัวโดย การช้อนร่างแล้วเขย่าๆ แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น….

.

.


.



.

.



.

เจ้าตัวจะตื่นมาแล้วยิ้มให้ผมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วก็ออกมานอนต่อ (Hackz แป่ว... ไอ้เราก็ตกใจนึกว่าเป็นอะไร)

เป็นงั้นไปคงเพลียมากจริงๆ หนึ่งวันเต็มๆ ยังนอนไม่พออีกเหรอนี่ คิดจะถามแต่ผมก็ปล่อยให้นอนต่อไปจนตอนเช้าของอีกวันซึ่ง วันนี้ผมไม่ได้ไปทำงานจึงอยู่ที่ห้อง หลังจากตื่นมาในตอนเช้าผมก็จัดการนำผ้าไปส่งซักและทำทุกอย่างแทนเจ้าตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังหลับไหล

ผมก็อยากรู่ว่าจะนอนนานแค่ไหน

จึงทำงานนั่นนี่ไป เรื่อยก่อน มารู้สึกตัวอีกทีเอาตอนใกล้ค่ำจึงเงยหน้าจากงานขึ้นมามองนาฬิกาบน ผนังห้อง  ทุ่มนึงพอดี นั่นเท่ากับว่าติ๊บนอนไป 48 ชั่วโมง เศษๆ ได้แล้วนะ เป็นอะไรมากป่าวนี่ เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็เดินไปปลุกเจ้าตัวเล็ก ให้ลุกมาอาบน้ำอาบท่ากินข้าวกินปลาในตอนค่ำของวัน แต่เจ้าตัวก็แค่ลุกขึ้นมาอาบน้ำกินข้าวกินปลาแบบที่ผมบอกเป๊ะๆ แล้วก็กลับไปนอนต่อ อืมมมม นี่เพิ่งปีหนึ่งเองนะนี่ ขึ้นเวรตอนปีห้าปีหกไม่นอนเป็นอาทิตย์รึไงนิ

ผมคิดในใจก่อนจูบเบาๆ ที่เปลือกตาและบอกนอนหลับฝันดีกังเช่นทุกคืนที่ผ่านมา...
...>To bE CoNtInue

เขียนโดย: dr.mike
พิสูจน์อักษรโดย: Hackz

ปล. พี่ติ๊บเราขยันจริงๆ เลย โทษนะครับ ตั้งแต่เกิดมาผมเพิ่งเห็นคนแบบพี่ติ๊บนี่ล่ะ ทุ่มเทให้กับการอ่านหนังสือมาก ขอยกย่องครับ

[ASSASSIN]

   จิ้มคนโพสก่อนอ่าน  เอิ๊กๆๆๆ +1 คร๊าบผม  

ท่าทางหมอติ๊บจะนอนชดเชยตั้งแต่ตอนก่อนสอบนะเนี่ยะ 48 ชั่วโมงรวด  ทำไปได้ไง  อิอิ

ไม่สิ  48 ชั่วโมงตอน 1 ทุ่ม  ถ้านอนต่อถึงเช้าอีกวัน......ก็ 

[TANYAjip]

เผลอแปปเดียว  มาสองตอนแล้ววว

พูดถึงเพรชบุรีแล้วอยากกิน ขนม หม้อแกง ทองหยอด ฝอยทอง  หิวเลยอ่ะ

พี่หมอติ๊บน่ารักอ่ะ   นอนมาราธอนได้อีก  อ่านหนังสือหนักขนาดนั้น  ถ้าเป็นคนอื่น(ตัวเอง) อาจตายได้  

แต่ก็เคย นอนมาราธอนแบบนี้เหมือนกัน  ตอนที่ทำโปรเจคตอนปีสี่เสร็จ อดนอนมาเป็นอาทิตย์ หัวถึงหมอน นอนจนแม่นึกว่าลูกไหลตาย ได้เข้ามาดูสภาพศพ

เสียดายยยย   ที่มาเจอพี่ติ๊บมีพี่ไม้เกียมัวร์แล้ว  ไม่งั้นจะบอกให้แม่ไปขอพี่ติ๊บเลยทีเดียว

[ASSASSIN]

จะว่าไป  ผมก็ชอบตื่นมาอ่านหนังสือตอนเช้าๆนะครับ สมองมันโล่ง  เข้าใจเนื้อหาได้เร็วดี  แต่ผมไม่อ่านดึกขนาดหมอติ๊บนะ  เพราะถ่าอ่านดึก แล้วผมจะไม่สามารถตื่นแต่เช้าได้  ต้องรีบนอนแล้วค่อยตื่นมาอ่าน ประมาณนั้น






ความจริงไม่มีไรหรอก     เนียนมาดันทู้ให้ครบ 1000 รีพรายเฉยๆ 
อยากเจอหมอติ๊บเร็วๆ อิอิ  

[som]

พี่ติ๊บ  48  ชั่วโมงนอนเข้าไปได้ไงนะนั่นนะ  เข้าข่ายนอนกินบ้ายกินเมืองแล้วนั่นนะ  อิอิอิ
พี่หมอไม้ไม่กลัวพี่ติบไม่สบายมั่งเหรอนอนมากอย่างนั้นนะ

[roseen]

ไอ้เราก็นึกว่าไม่สบายซะอีกที่แท้นอนกินบ้านกินเมืองนี่เองอิๆๆๆๆๆๆๆๆ

[puenfriend]

มีความรู้สึกว่าหมอบอย กำลังจะโดนรังสีอาฆาตจากพี่หมอไม้เเน่นอน

 

วันนี้พี่หมอติ๊บไปกินไิอติมรู้สึกอยากกินไอติมเรย

เเต่เพิ่งไปถอนฟันมา รู้สึกทรมาณจิงๆๆๆๆๆๆๆๆ

very sad

**พี่หมอติ๊บนอนเยอะไปป่าว เเต่หนูำก็เคยนอนเเบบนี้

  เฉพาะตอนที่เเฮงค์มากๆๆๆ

[thehackzzi]

เอ่อ ผมยังไม่รู้เรื่องไรเลย

หากครบ 1000 รี พี่ติ๊บจะแสดงอภิริหาญ เอ้ย แสดงตัวตนเหรอ

ใช่ป่าว หุหุ

ถ้าใช่ ผมก็จะมาดันด้วยคน หุหุ

[knightofbabylon]

แปะโป้งไว้ก่อน เดี๋ยวจะกลับมาอ่านค่ะ..
เห็นแว่บๆ ถ้าดันครบ1000replyคุณหมอติ๊บจะมาแสดงตัว

มาช่วยดัน..เต็มที่..

[Loidelohm]

มาดันกันเหอะ.....อึ๊บ อึ๊บ

แฮ่...อย่าว่าเค้าน๊า....เค้าอยากได้หมอติ๊บมาเสวนาในบอร์ดอ่ะ

[Loidelohm]

อันนี้ขอเรียกว่าปั่นละกานนนนนนนนนนนนนนนนน

[Loidelohm]

นี่ก็ปั่นอีกแหล่ะ .....ใครเคืองจะพาไปกินติมที่เซ็นทรัลลาดพร้าว

[Loidelohm]

ขออนุญาตปั่นอีกอันนะครับ
ยินดีให้ยิงทิ้ง ถ้าผิดใจใครนะครับ

ขอปั่น ปั่น ปั่น และ ปั่น

[knightofbabylon]

(ไม่editเม้นท์เดิมละนะ จะช่วยดัน ฮึบ..ให้ถึง1000เร็วๆ หุหุ)


ได้อ่านรวดเดียวยาวๆอีกแล้ว

...
“ไม่หรอก ย่าเคยสอนไว้ว่า ‘ให้ติ๊บทำตัวเหมือนหญ้า อยู่สูงแค่ไหนก็เกิดได้ อยู่เตี้ยแค่ไหนก็เติบโตได้ ถูกเหยียบย่ำแค่ไหนก็งอกงามต่อไปได้ และจะอยู่ที่คับแคบแค่ไหน ก็ยังมีชีวิตอยู่ต่อไป’ เพราะฉะนั้นไม่ว่าพี่ไม้จะจับติ๊บ ไปวางที่ไหน ติ๊บก็ต้องปรับตัวให้ได้” เจ้าตัวหันมาตอบยิ้มๆ น่ารักซะจริงๆ
...

คุณย่าคุณหมอติ๊บสอนมาดีมากๆ อ่านแล้วซาบซึ้งจากใจจริง

เรื่องการอ่านหนังสือสอบขอคุณหมอติ๊บ..
   แม่เจ้า..อึ้งสะท้านโลกมาก..
คุณหมอติ๊บทำได้ยังไง..อ่านมาราธอนขนาดนั้น ไม่แปลกใจเลยทำไมคุณหมอติ๊บเรียนได้เกรดสูงลิ่ว  
(อ่านแล้วย้อนมองตัวเองจริงๆ บทนี้ ต่อไปจะพยายามกับการเรียนให้ได้ซักครึ่งหนึ่งที่คุณหมอติ๊บทำไว้ เผื่อ..อะไรๆจะดีขึ้น   )

ขอบคุณคุณหมอไม้มากนะคะ ที่มาเล่าเรื่องราวของคุณหมอกับคุณหมอติ๊บให้พวกเราได้อ่านกัน ขอบคุณค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณหมอไม้ คุณหมอติ๊บ แล้วก็คุณhackzด้วย ที่เอาเรื่องนี้มาโพสท์ที่นี่
 

ปล. สงสัยนิดหน่อย คุณหมอบอยน่าจะรู้ว่าคุณหมอไม้กับคุณหมอติ๊บเป็นอะไรกัน (ปัจจุบันนะคะไม่ได้หมายถึงตอนในเรื่องที่เล่าอยู่) เขายังไม่เลิกล้มความพยายามอีกเหรอนั่น?
คุณหมอไม้อย่าหึงโหดใส่คุณหมอติ๊บนะคะ  (ฮ่าๆๆ แซวเล่นค่ะ)

[Tifa]

เอ่อ เวลานอนมันเก็บสะสมเเบเก็บเเต้มได้ด้วยหรือคะนี่

เเต่อ่านหนังสือเเบบนั้นก็ไม่ไหวอะ ตายพอดี

[BeeRY]

ช่วงที่เรียนหนักๆ ก็นอนเก็บแต้มแบบพี่ติ๊บเหมือนกัน มันทรมานมากกกกกก
พี่ติ๊บโชคดี ที่มีพี่ไม้คอยดูแล แต่เราไม่มีใครก็ดูแลตัวเอง
ช่วงนี้วุ่นวายกับการสู้รบกับเด็กน้อยทั้งหลาย เหนื่อยมากมาย ไม่มีแม้แรงจะเล่นคอม T^T
แต่พอมาอ่านเรื่องพี่ไม้กับพี่ติ๊บทีไร ก็จะรู้สึกว่าตัวเองยังลำบากได้ไม่เท่าที่พี่ติ๊บเคยเจอมาเลย
ครบพันรีเร็วๆนะคะ อยากให้พี่ติ๊บมาทักทายเพื่อนๆในเล้าบ้าง
รักพี่ไม้กับพี่ติ๊บ น้องแฮ็คด้วย ขอบคุณที่มีเรื่องเล่านี้ให้อ่าน รออ่านตอนต่อไปค่าาา

[PEENAT1972]

เหลืออีก 346 รี เท่านั้น 555

[thehackzzi]

จิ้มเจ๊ รีบนครับ

คิดถึงทุกท่าน หุหุ

เข้ามาดันอีกล่ะกัน หุหุ

Checking the new part on blog P'Mike

[nonae]

คำว่า หนอนหนังสือ คงน้อยไป สำหรับหมอติ๊บแน่ ๆ...
เก่งมากเลย...อดทนจิง ๆๆ...
เป็นเราเบลออ่านไม่รู้เรื่องตั้งแต่วันสองแล้ว...เหอะ ๆๆ
รักหมอติ๊บกะหมอไม้มากยิ่งขึ้นอีก...
สู้ ๆๆ นะ hackz
รับ + ไปด้วยทั้งสองคน

[Loidelohm]

สงสัยวันเสาร์ไม่ได้ทำงาน หมอไม้ไม่มาลัลล้ากับแควนๆ
เดาว่าน่าจะให้หมอติ๊บนอนกกไข่อยู่แน่เลย (เค้าแค่เดาน้าคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ)

[knightofbabylon]

มาดัน+ทักทายคุณหมอไม้กับคุณhackz
 

[dr.mike]

 

มาทักทายบ่ายๆวันหยุด ฝนก็จะตกด้วย

ขอโทษทีที่มาทักทายกันซะสายเลย   พอดีเมื่อคืนหนักไปหน่อยคับบ
.
.
.
.
.
.
.
จะไม่ให้หนักได้ไงไปรับหมอติ๊บที่เซ็นทรัล  แล้วยังต้องเต๊ะท่าใจดีพาหมอบอยไปกินข้าวกินปลา

จนเกือบเที่ยงคืนยังต้องวนรถมาส่งหมอบอยขึ้นรถที่หมอชิตอีก 

เฮ้อออออ แฟนหน้าตาดี แถมใจดีแบบผมนี้  หาได้ที่ไหนอีกมั้ยคับท่านนนน

[knightofbabylon]

 :z13:คุณหมอไม้ค่ะ 

[ASSASSIN]

มาทักทายบ่ายๆวันหยุด ฝนก็จะตกด้วย
ขอโทษทีที่มาทักทายกันซะสายเลย   พอดีเมื่อคืนหนักไปหน่อยคับบ
.
.
.
จะไม่ให้หนักได้ไงไปรับหมอติ๊บที่เซ็นทรัล  แล้วยังต้องเต๊ะท่าใจดีพาหมอบอยไปกินข้าวกินปลา
จนเกือบเที่ยงคืนยังต้องวนรถมาส่งหมอบอยขึ้นรถที่หมอชิตอีก 
เฮ้อออออ แฟนหน้าตาดี แถมใจดีแบบผมนี้  หาได้ที่ไหนอีกมั้ยคับท่านนนน

โห  คุณหมอบอยยังไม่ตัดใจอีกหรอคร๊าบบบบบ  รักมั่นคงเสียจริง อิอิ   

ปล. (ซุบซิบ) เพื่อนๆอย่าปั่นทู้จนเกินไปนะครับ  เด๋วโมดุฯ  จะมาดุเอา