หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ..... กับเราสองคน 30 คู่แข่งคนใหม่
15:53 27/5/2010

เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นในตอนบ่ายแก่ๆ ของวัน  และ ตอนนี้เพื่อนสาวช้างหุ่นน้ำของผมเธอก็โทรมาคอนเฟิร์มสถานที่ในการจัดเลี้ยง ของเธอว่าเป็นร้านอาหารที่อยู่ด้านหน้ามหาลัย

ผมเลยบอกกับเธอไปว่าเดี๋ยวผมจะไปกับน้อง ซึ่ง เธอก็รู้อยู่แล้วว่าคือติ๊บ เพราะหลายต่อหลายครั้งที่ติ๊บเดินไปรอผมที่ที่ทำงานก่อนเราจะกลับห้องพักพร้อมกัน

ทุ่มเศษๆ ผมกับติ๊บ ก็ขับรถมาถึงด้านหน้ามหาวิทยาลัย เป็นร้านอาหารนั่ง สบายๆ ริมคลองชลประทานเล็กๆ บรรยากาศ ดีเอามากๆ

“หมอไม้ ทางนี้ค่ะ” ที่จริงเธอไม่ต้องเรียกผมก็พอจะมองหาเธอได้ไม่ยาก เพราะร่างเธอก็ไม่ได้เอวบางร่างน้อยซักเท่าไหร่ ซึ่งตอนนี้เธอนั่งอยู่กับเพื่อนรุ่นราว คราวเดียวกัน ประมาณ 6-7 คน ทั้งหญิงและชาย

“ทุกคน อันนี้เพื่อนกิ๊กเองหมอไม้ เป็นทันตแพทย์ทำงานที่เดียวกับกิ๊ก ส่วนอันนี้น้องติ๊บ เด็กแพทย์ปีหนึ่ง” เธอแนะนำผมกับทุกคน ก่อนแนะนำชื่อเพื่อนแต่ละคนของเธอให้ผมรู้จัก และแน่นอนว่าเพื่อนๆ ของเธอแต่ละคนส่วนใหญ่ก็เป็นทันตแพทย์เหมือนกัน แต่แยกย้ายกันไปเรียนแล้วก็ทำงานที่อื่นๆ แล้วก็มีอีกคนเป็นแพทย์ทำงานที่ รพ. ในมหาวิทยาลัยที่เดียวกับผม เดินสวนกันไปมาหลายทีแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้รู้จักกัน คือหมอ จ๊ะโอ๋

“หวัดดีคับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” ติ๊บยกมือไหว้ทักทายทุกคนไปจนรอบโต๊ะ ก่อนได้ที่นั่งข้างๆ กับผม ตรงข้ามกับหมอกิ๊ก ผู้เป็นเจ้าของวันเกิด

“แฮปปี้เบิร์ทเดย์ ทูยู มีแฟนหล่อๆ รวยๆ สวยๆ เฮงๆ” ผมอวยพรวันเกิดให้เพื่อนก่อนยื่นของขวัญวันเกิดที่ผมกับติ๊บตั้งใจไปซื้อกัน แถวหน้ามหาวิทยาลัยเป็นตุ๊กตาหมีน่ารัก แต่ห่อใส่กล่องมาเรียบร้อยให้เจ้าตัวได้ลุ้นๆ บ้าง ที่ผมซื้อตุ๊กตาหมีให้เพราะสังเกตว่าที่แขวนโทรศัพท์ พวงกุญแจ ในห้องทำงาน หรือในรถ ของเพื่อนสวยผมคนนี้มักเต็มไปด้วยตุ๊กตาหมีนั่นเอง ซึ่งผมคิดว่าเธอน่าจะชอบและถูกใจกับของขวัญชิ้นนี้

แล้วระหว่างที่เราพูดคุยกันสนทนาตามประสาเพื่อนฝูงในวงการทันตแพทย์นั้น ก็มีส่วนที่ไม่เข้าพวกคือพวกหมอสองคนคือหมอจ๊ะโอ๋ กับหมอติ๊บ ซึ้งได้แต่คุยกันเงียบๆ สองคน ซึ่งก็ไม่ได้หลุดไปจากสายตา หรือความสนใจของผมเท่าไหร่นัก และดูท่าทีของไอ้หมอคนนี้ ใช่เลย เป๊ะเลย เกย์แน่ๆ ผมคิดในใจและดูทีท่าตอนนี้จะคุยกับติ๊บอย่างออกรส ออกชาติ ซะด้วยซิ (Hackz รู้ลึกถึงรังสีเกย์แล้วหรือ)

“เดี๋ยวติ๊บขอไปห้องน้ำก่อนนะคับ “ติ๊บกระซิบบอกผมและพี่กิ๊กเป็นการขออนุญาต

“เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อนดีกว่า” หมอจ๊ะโอ๋พูดขึ้น ก่อนเดินเลี่ยงออกไปห้องน้ำกับติ๊บสองคน

ในระหว่างที่ผมกำลังพูดคุยกับเพื่อนๆ ที่ทำงานสาขาอาชีพเดียวกัน ก็เป็นการแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารกันได้เป็นอย่างดี ก่อนเราจะแลกเปลี่ยนเบอร์กันเพื่อไว้คุยเรื่องการทำงาน

จนเวลาผ่านไปเกือบเที่ยงคืน ซึ่งได้เวลา แยกย้ายกันกลับบ้าน ในขณะที่หลายคนแก้มแดงเป็นลูกตำลึง เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เรายกกันมาตั้งแต่หัวค่ำ เพื่อเฉลิมฉลองวันเกิดให้เพื่อนรักของผม

“พี่ไม้ห้ามหึงติ๊บนะ ถ้าจะบอกว่าพี่จ๊ะโอ๋ เค้าขอเบอร์ติ๊บด้วย” ติ๊บเอ่ยขึ้นขณะที่ผมกำลังขับรถกลับหอพักซึ่งอยู่ทางด้านข้างของมหาวิทยาลัย

“แล้วให้เบอร์เค้าไปรึป่าวละนะ” ผมถามแบบมึนๆ

“ก็ให้ไป เพราะคิดว่าพี่เค้าเป็นแพทย์ไง เผื่อมีปัญหาเรื่องการเรียนจะได้ถามพี่เค้าได้” (Hackz ก็ขอให้เป็นอย่างนั้นดี)

“ไม่เล่นตัวหน่อยเหรอ ให้ง่ายจัง” ผมถามกวนๆ

“เล่นตัวทำไม ก็เขาไม่ได้จะจีบติ๊บซักกะหน่อย อย่าบอกนะว่าหึงอีกอะ” ติ๊บถามพร้อมทำหน้าบึ้ง

“เปล่า ไม่กล้าหึงแล้วคับ”

“ก็ดี แล้วไป หึงแล้วงี่เง่าแบบเมื่อคืนอีกนะ คราวหน้าติ๊บเล่นบทร้ายอย่าหาว่าติ๊บร้ายนะ” (Hackz ไม่ว่าหรอก จัดการเต็มที่เลย เอาให้พี่ไม้หมอบกับที่[อก] หุหุ)

“โห” ขู่กันซะขนาดนี้ผมก็ชักจะกลัวแล้วซิ เค้าว่ากันว่าคนนิ่งๆ เวลาโมโหว่าน่ากลัวมาก อยากเห็นเหมือนกันว่า แบบติ๊บจะโมโหร้ายได้แค่ไหนกันนะ

“ติ๊บ โมโหใครเป็นด้วยเหรอ” ผม ถามแบบกระเซ้าเย้าแหย่ไปเรื่อย

“ติ๊บก็คนธรรมดานี่แหละพี่ไม้ ให้เล่นบทดีก็ได้ ให้ร้ายก็เป็น” ติ๊บบอกผมพลางมองมาที่ผมแบบตาดุๆ

“อืมน่ากลัว แต่ก็ยังน่ารักอยู่ดี” ผมบอกพลางยกมือขวาของติ๊บที่ถูกผมกุมมืออยู่ตลอดเวลาที่ขับรถขึ้นมาหอมหนึ่งที

“ถึงตอนนั้นก็ขอให้พูดแบบนี้นะ” ติ๊บมิวายข่มขู่ผม

“จ้า กลัวแล้วจ้า” ผมแหย่ไปพลางหันไปทำหน้ากวนๆ ก่อนนำรถเข้าจอดที่โรงจอดรถของหอพักที่เราพักอยู่ ก่อนอาบน้ำเข้านอนเพราะวันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว และผมเองก็มึนเต็มที่แล้วด้วย พรุ่งนี้จะไปทำงานไหวรึป่าวก็ไม่รู้…..

วันนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองง่วงเหงาหาวนอนมากมาย  ตั้งแต่เมื่อเช้าตอนที่ ติ๊บปลุกขึ้นมาทำงานแล้ว มารู้สึกกะปี้กะเปร่าขึ้น มาหน่อยตอนที่ได้อาบน้ำแล้วก็ไอ้ตัวเล็กทำสมูทตี้อะไรไม่รู้ให้ดื่ม แก้เมาค้าง ดีขึ้นเยอะเลย เดี๋ยววันหลังขอสูตรมาให้  แต่ว่า เอ….ติ๊บไปเอา สูตรมาจากไหนหว่า

วันนั้นผมเลยต้องโด๊ปเครื่องดื่มชูกำลังเป็นว่าเล่นเพื่อขับไล่อาการเมาค้างให้หายไป เพื่อจะได้ไม่ส่งผลรบกวนต่อการทำงานของผม ซึ่งวันนี้เป็นต้นสัปดาห์แน่นอนว่าคนไข้เยอะอยู่แล้วแน่ๆ

ผมทำงานแบบเบลอๆ จนเที่ยงจึงได้เวลาพักเที่ยง ไปหาไรกินก่อนดีกว่า จะได้หายง่วง หายเมา

“กิ๊ก ไปหาไรกินกันเหอะว่ะ หิวแล้ว” ผมเดินเข้าไปชวนเพื่อนสาวช้างน้ำที่ตอนนี้กำลังล้างมือ อยู่ในห้องพักแพทย์

“อ้อ รุ่นนี้ไม่ต้องชวนหรอกคะกำลังจะไป แต่วันนี้กินโรงอาหารในโรงบาลนี่แล้วกันน่ะ พอดีติดงานอ่ะไม้ ไปไกลไม่ได้”

“โอเคๆ ที่ไปไหนไม่ได้นี่เพราะติดงาน รึเมาค้างกันแน่วะ” ผม ถามกัดๆ

“แหม ก็ทั้งสองอย่างน่ะแหละ เมื่อคืนแทบไม่ได้นอนเลย โลกหมุนติ้วๆ” เพื่อนสาวผมพูดพร้อมกับเดินไปเช็ดมือ ก่อนถอดเสื้อกาวน์เก็บไว้ แล้วเดินไปทางด้านหลังโรงพยาบาลซึ่งมีโรงอาหารอยู่ ซึ่งตอนนี้คนเริ่มแน่นกัน แล้วเพราะเป็นเวลาพักเที่ยงนั่นเอง

“อ่าว หมอจ๊ะโอ๋ มานานยัง” เสียงกิ๊กทักทายกับเพื่อนของเธอที่นั่ง อยู่ที่โต๊ะอาหารก่อนหน้าพวกผม

“เพิ่งทานนี่แหละ นั่งด้วยกันป่าว” เสียงชายหนุ่มเอ่ยปากชักชวน

หมอจ๊ะโอ๋ ชื่อเรียกยากอ่ะ พิมพ์ก็ยาก แถมท่าทางแปลกๆ กับติ๊บเมื่อคืนนี้ ไม่ค่อยถูกชะตาเท่าไหร่แฮะ( อีกแล้ว )  เรียกไอ้หมอหน้าเข้ม ละกัน (Hackz อยากบอกว่าชอบคนหน้าเข้มอ่า ทำไงดี หุหุ)

เพราะหมอจ๊ะโอ๋จะแตกต่างจากไอ้หมอบอยสุดขั้ว คือถ้าผมออกไปเจอข้างนอกไม่มีทางที่ผมจะคิดว่ามันเป็นหมอแน่ๆ ถ้าไม่รู้จักกัน เพราะไอ้นี่ก็รุ่นราวคราวเดียวกับผม แต่รูปร่างล่ำบึ๊กทีเดียว ทรงผมราวกับเด็กวัยรุ่น ที่ถูกเซทจัดทรงมาอย่างดี แถมไว้หนวดเคราเซอๆ

เอ๊ะรึสมัยนี้เค้านิยมกันอย่างนี้หว่า…..เกย์ชัดๆ

แล้วผมก็เดินกลับมานั่งที่โต๊ะที่ไอ้หมอหน้าเข้มกับกิ๊กนั่งอยู่ พร้อมกับอาหารและน้ำในมือก่อนนั่งลงตรงข้ามกับไอ้หมอ หน้าเข้มนั่น

“หมอไม้ เป็นพี่ชายแท้ๆ ของหมอติ๊บเหรอคับ” ดูมันถามคำถามมา มายุ่งอะไรกะแฟนผมอีกละเนี่ย ไอ้คนนี้ หาเรื่องอีกละ

“อ่อ เปล่าคับ  ทำไมเหรอคับ” ผมตอบพร้อมกับเงยหน้าจากอาหารมามองหน้าไอ้หมอหน้าเข้ม

“อ้อ เปล่าคับนึกว่าเป็นพี่น้องกัน เห็นหน้าตาคล้ายๆ กัน” อืมมมม เอาส่วน ไหนดูว่าคล้ายอ่ะ

“แล้ววันนี้คนไข้เยอะมั้ยคับ” ผมเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า จะได้ไม่ต้องให้ไอ้หมอนี่ไปเกี่ยวข้องกะติ๊บอีก ชอบวุ่นวายกะความรักของผมกันซะจริงงงง

“ก็เยอะเป็นปกติของวันจันทร์อะคับ ต้นสัปดาห์ก็เยอะ เป็นธรรมดาแหละ” ไอ้หมอหน้าเข้มตอบกลับมา 

แล้ววันนั้นผมก็คุย เรื่องราวต่างๆ กับไอ้หมอหน้าเข้มนั้นตลอดการรับประทานอาหารมื้อกลางวันของเรา เลยพอทำให้ผมรู้จักกันมันมากขึ้น ถึงจะไม่ค่อยยอยากรู้จักเท่าไหร่ก็เหอะ แต่ก็ต้องเสแสร้งคุยไป (แบบนี้รางวัลออสก้าร์จะหนีนายไม้ไปไหนพ้น) (Hackz เอารางวัลนาฏราชก่อนดีกว่านะ)

“ไม้ แฟนแกมา” เสียงกิ๊กพูดพร้อมกับชี้ไปทางเข้าโรงอาหาร

ตอนนั้นไม่รู้กิ๊กพูดจริงหรือล้อเล่น หรือว่าจะรู้ความจริงถึงความสัมพันธ์ระหว่างผมสองคนแล้วรึยังก็ไม่ทราบได้ แต่ก็ทำผมสะดุ้งเลยทีเดียว ก่อนหันไปมองทางเข้าโรงอาหารก็เจอกับกลุ่มของเด็กนิสิตแพทย์กลุ่มใหญ่
...>To bE CoNtInue

เขียนโดย: dr.mike
พิสูจน์อักษรโดย: Hackz

ปล. หุหุ มีคู่แข่งเพิ่มมาอีกหนึ่งคน(รึป่าว)
ปล2. จัดตามสะดวกเลยครับพี่ไม้ น้องไม่เกี่ยงอยู่แล้ว ขอแค่ได้อ่าน หุหุ

[A-J.seiya*]

ในที่สุดก็ตามอ่านทันนนน
^^

หมอติ๊บน่ารักอ่ะ
โอ่ยยยย โคตรจะเป็นคนดีเลยนะ
><

ชอบค่ะ
ว่าแต่ ... คั่นป้ะเนี่ย ????

[roseen]

เป็นกำลังใจให้หมอไม้กะหมอติ๊บรักกันนานๆ

[JJHJJH]

หมอไม้ยังแอบระแวงเป็นระยะๆ หึหึ

[dr.mike]

ประชดไรพี่ป่าวนี่ นายแฮค

มาทีละตอน  ก็ให้มันจบตอนซิครับน้อง

มาขาดครึ่งอย่างนี้ละ

 

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ..... กับเราสองคน ตอนที่ 30 คู่แข่งคนใหม่ (ต่อ)
15:55 27/5/2010

“ไม้ แฟนแกมา” เสียงกิ๊กพูดพร้อม กับชี้ไปทางเข้าโรงอาหาร

ตอนนั้นไม่รู้กิ๊กพูดจริงหรือล้อเล่น  หรือ ว่าจะรู้ความจริงถึงความสัมพันธ์ระหว่างผมสองคนแล้วรึยังก็ไม่ทราบได้  แต่ก็ทำผมสะดุ้งเลยทีเดียว ก่อนหันไปมองทางเข้าโรงอาหารก็เจอกับกลุ่มของเด็กนิสิตแพทย์กลุ่มใหญ่  ที่เดินมาและหนึ่งในนั้นก็มีติ๊บรวมอยู่ด้วย แต่ดูท่าติ๊บจะยังไม่ทันได้สังเกตว่าผมนั่งอยู่ตรงนี้ หรืออาจจะเป็นเพราะเพื่อนสาวร่างช้างน้ำชุบแป้งทอดนี่ บังผมไว้ซะมิดก็ไม่รู้

“เป็นแฟนกันเหรอคับ” ไอ้หมอหน้าเข้มถาม ทำเอาผมแทบสำลัก

“อ้อ กิ๊กมันก็พูดเรื่อยเปื่อยไปงั้นแหละคับ” ผมตอบเลี่ยงๆ เพราะถึงจะอยากบอกว่าใช่ก็ เหอะ

“อ่ะคับ ถ้าไม่เป็นแฟนไม้ผมจีบก็ไม่ว่ากันน่ะ” โอแรงงงง ไอ้หมอ นี่เดี๋ยวเตะคาโต๊ะเลย ไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดแรงๆ จากปากไอ้หมอนี่แบบนี้เลย เก็บอาการหน่อยก็ได้

ผมไม่ตอบว่าอย่างไรก่อนหันหน้ามองไปทางติ๊บ ซึ่งตอนนี้กำลังเดินเลือกดูตามร้านอาหาร

แต่เอ ไอ้คนที่เดินมาข้างๆ ติ๊บนี่ดูมันคุ้นๆแฮะ

ไม่ต้องคิดแล้ว ใช่เลย วันนี้มันวันอะไรของผมว่ะ เจอทั้งไอ้หมอหน้าเข้มนี่คน เดียวไม่พอ  ยังจะมาสมทบกับไอ้ (ว่าที่ )หมอหน้าจืดนั่นอีก

เฮ้อ  มีแฟนน่ารัก  คิดหนักจนแฟนตายยย………..

แล้วกลุ่ม เด็กแพทย์พวกนั้นก็เดินมานั่งที่โต๊ะข้างๆกับที่ผมนั่ง

“อ่าว พี่ไม้หวัดดีคับ” เสียงจากไอ้หมอบอยหน้าจืดทักทายผมทั้งที่ ผมก้มหน้าก้มตากินข้าวไม่ได้อยากจะทักทายมันเลย

“หวัดดีคับ” ตอบมันไปทั้งที่ข้าวยังเต็มปาก

“อ่าว พี่ไม้หวัดดีคับ พี่กิ๊ก พี่จ๊ะโอ๋ หวัดดีคับ” เสียงติ๊บเอ่ยทักทายข้ามโต๊ะมาหลังจาก ที่ไอ้หมอบอยทักทายผม

“ไมวันนี้มาทานข้าวที่นี่ได้ละ” ผมส่งคำถามพร้อมมองพุ่งเป้าไปยังติ๊บ แต่ทว่าคนตอบกลับเป็นไอ้หมอหน้าจืดซะอย่างนั้น มายุ่งอะไรกะเรื่องของกูสองคนฟะ แอบ คิดในใจ

“อ่อ พอดีวันนี้ที่ใต้ตึกแพทย์คนแน่นเลยอ่ะคับ เลยลองมาทานที่นี่ดู ไม่เคยมากินซะที”

แล้วผมก็ทานข้าวกันต่อไป แต่ใจซิไปอยู่กะโต๊ะข้างๆ แล้วก็ทำฟอร์มแอบมองบ่อยๆ

ก็แหม…. มากะเพื่อนคนอื่นๆ ยังพอทำใจได้ นี่เล่นมากับไอ้หมอหน้าจืด

เพิ่งมีเรื่องกันเพราะมันแท้ๆเชียว  ยังไม่ทันที่ผมจะได้โกรธ ไอ้หมอหน้าเข้มนั่น ศัตรูคนใหม่ของผมก็ออกลวดลายทันที เดินดุ่มๆ ไปที่ซุ้มน้ำ ก่อนเดินกลับมาพร้อมน้ำสองแก้วในมือ

……แล้วมันจะกินน้ำทำไมตั้งสองแก้ว ตอนแรก คิดว่ามันคงซื้อมาเผื่อกิ๊กแหละมั้ง เพราะกิ๊กมันไม่ได้ซื้อน้ำมาพร้อมจานข้าว แต่ไม่ทันจะได้คิดไร คำตอบก็ถูกเฉลยจากการที่ไอ้หมอหน้าเข้มนั่น เดินไปหยุดหน้าติ๊บก่อนยื่นน้ำอัดลมในมือให้ติ๊บ

“อะ พี่เลี้ยงน้ำ” ไอ้หมอหน้าเข้มบอกพลางยื่นน้ำให้ติ๊บ (Hackz กะจะแกล้งให้พี่ไม้หึงตายไหมนี่ หุหุ ดีดี เอาเลยชอบๆ)

“ขอบคุณคับ” ติ๊บเงยหน้าขึ้นมามองหน้าไอ้หมอหน้าเข้ม ก่อนไหว้ขอบคุณ แล้วหันมายิ้มแหยๆ ให้กับเพื่อนในกลุ่ม รวมทั้งไอ้หมอหน้าจืดนั่นที่ตอนนี้ทำหน้าบึ้งจนสังเกตได้

แล้วมึงจะหึงทำไมวะ นั่น แฟนกูเฟ้ยยยยย

ผมคิดในใจก่อนเดิน เอาจาน และแก้วน้ำไปเก็บในที่สำหรับเก็บจานชามที่ทางโรงอาหารจัดไว้ให้

“กิ๊ก เอาไรป่าว น้ำ ผลไม้ ขนม” ผมหันไปถามเพื่อนสาวที่เดินมาเก็บจานชาม ด้วยกัน

“ไม่เอาแล้วละ เดี๋ยวเราต้องรีบไปอ่ะ มีงานค้างอยู่” กิ๊กบอกผมในขณะที่สายตาผมยังไม่ได้ละไปจากโต๊ะข้างๆเลย

“ไปเหอะ รีบบบบบบ” กิ๊ก ชวนผมหลังจากเราเก็บจานชามเรียบร้อย

“อืม กิ๊กกลับไปก่อนเหอะ พอดีเราง่วงๆอะ ขอโด๊ปกาแฟซักแก้วก่อน เดี๋ยวตามเข้าไป”

ผมให้เหตุผลกับกิ๊ก ทั้งที่ในใจจริงๆ อยากจะอยู่ดูน้ำหน้าไอ้พวกที่มันชอบยุ่งกะแฟนชาวบ้านพวกนี้จริงๆ ว่ามันจะมาไม้ไหน ไอ้หมอหน้าจืดนั่นก็ไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้หมอน้าเข้มนี่ซิ ดูเปิดเผยโจ่งแจ้ง ลูกเล่นแพรวพราว เชียว (Hackz พลอย เพรช พริ้ง แพรว พราว หุหุ)

ตอนนี้ผมเดินกลับมาโต๊ะตัวเดิมพร้อมแก้วกาแฟเย็นในมือ  นั่งตรงข้ามกับหมอหน้าเข้มนั่น พลางสังเกตอาการติ๊บและเพื่อนจากโต๊ะข้างๆไปด้วย

“คนข้างๆ นั่นแฟนติ๊บเหรอคับ” ไอ้หมอหน้าเข้มถามผมแบบกระซิบกระซาบ
“อ่อไม่ใช่หรอกเพื่อนกัน เห็นไปด้วยกัน อยๆ” ผมตอบแบบดูท่าทางไม่ค่อยสนใจแต่ใจจริงซิ..

“ไม้ จะว่าอะไรมั้ยถ้าผมจะขอจีบน้องติ๊บ”

“อ่าว ผมไม่ใช่ติ๊บนี่มาขอผมทำไม” ผมตอบแบบห้วนๆ

“ก็เห็นเป็นพี่ชายไงเลยขออนุญาตก่อน” ไอ้หมอหน้าเข้มทำสีหน้าทะเล้นอ้อนวอน

ผมคิดในใจ…ถ้ายอมให้มันจีบติ๊บ ผมก็เป็นคนใจดีเกินไปละ

แฟนกูโว้ยยย  แฟนกู  ผมได้แต่ดื่มกาแฟพลางมองไปที่ติ๊บไม่ละสายตา  เช่น เดียวกับไอ้หมอหน้าเข้มนั่นที่จ้องมองติ๊บด้วยสายตาหยาดเยิ้ม อยากเตะมันซักป๊าบ จริงๆนะ (Hackz ศึกชิงนาย)

หลังจากอาหารมื้อเที่ยงผ่านไป เด็กพวกนั้นก็คงกลับไปเรียนที่ตึกคณะของตัวเองต่อไป โดยที่ตลอดเวลาที่ผมสังเกตอาการระหว่างติ๊บกับไอ้หมอบอย ก็ไม่ได้มีอะไรน่าเกลียดหรือออกนอกหน้ากันจนเกินไปนัก หากมองแบบไม่อคติ ทั้งสองก็คงจะเป็นเพื่อนที่ดีและสนิทกัน หากแต่มองในแง่ของคนรัก ไอ้หมอหน้าจืดนี่ก็ศัตรูหมายเลขหนึ่ง ของผมดีๆนี่เอง

“เป็นอะไรรึเปล่าคับ หมอไม้จ้องตาไม่กระพริบเลย” เสียงนั้นเรียก ให้สติผมกลับคืนมา

“อ่อ เปล่าคับพอดีมึนๆ จากเมื่อคืนอ่ะคับหมอ” ผมตอบไอ้หมอหน้าเข้มนั่นไป

“อืม เห็นดื่มไปเยอะเลยเมื่อคืน ดื่มเก่งเหมือนกันนะหมอนี่” มันแซวผม

“ก็เลยต้องโด๊ปกาแฟให้ตื่นตลอดนี่ไงละคับ” ผมบอกก่อนก้มหน้าลงดูดกาแฟเย็นๆ ในมือ

“น้องติ๊บนี่น่ารักนะคับ” จู่ๆ ไอ้หมอหน้าเข้มก็เอ่ยขึ้นทำเอาผม เกือบพ่นกาแฟใส่หน้ามันแล้วมั้ยละ

“หือ ว่าไงน่ะคับ” ผมถามย้ำเพื่อให้แน่ใจว่าได้ยินไม่ผิด

“ผมบอกว่า น้องติ๊บเค้าน่ารักดี” ไอ้หมอหน้าเข้มยังยืนยันคำเดิม

กูรู้มาตั้งนานแล้วเว้ยย ใจอยากตะคอกใส่หน้ามันออกไปดังๆแบบนี้ แต่ปากกลับบอกไปอีกอย่าง

“คงมีหลายคนอ่ะคับที่คิดเหมือนหมอ” ผมบอกมันไปแบบนี้ และรู้สึกว่าฝืนใจตัวเองจัง

“ก็น้องเค้าน่ารักดีนิคับ นิสัยก็ดี ขนาดเพิ่งคุยกันไม่กี่คำเมื่อคืน” มันบอกผมยังกะคนเพ้ออ

“แล้วไม่มีคนจีบน้องเค้ามั่งเหรอคับ หมอน่ารักๆ แบบนี้” ดูมันยื่นแต่ละถามมาให้ผม

“อ่อ อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันคับ” ผมตอบๆ ไปก่อนขอตัวกลับไปทำงาน ทั้งที่จริงๆ ผมไม่มีงานค้างหรอก แต่กลัวจะได้ชกหน้าคนกลางโรงอาหาร ไอ้หมอนี่มันน่ากลัว จริงๆ

ผมต้องปั้นหน้ายิ้มล่ำลามันอยู่ซักพักก่อนกลับไปทำงานต่อและในใจ วันนี้มันหงุดหงิดอะไรมากมายวะนี่ เป็นอะไรมากมาย นายไม้…..

Modify 28/05/2010 00.29 am
แล้วเย็นนั้นหลัง จากเลิกงานผมก็นั่งเคลียร์งานต่ออีกซักพัก  จนสอง ทุ่มซึ่งเป็นเวลาที่ผมจะต้องไปรับติ๊บที่คลินิคผิวหนังที่อยู่ด้าน ข้างมหาวิทยาลัยและเป็นทางกลับหอพักของผมด้วย

แต่ก่อนที่ผมจะเดินมาถึงอาคารจอดรถของโรงพยาบาล  เสียง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น  หวังว่าคงไม่มีใครตามไปทำคนไข้ ตอนนี้นะ  ผมคิดในใจ  ก่อน ล้วงเอามือถือออกมา

“ว่าไงไอ้ตัวเล็ก” ผมกดรับสายพลางเอ่ยทักทายเมื่อรู้ว่าใคร คือคนโทรเข้ามา

“ไม่ว่าไง  เลิกงานแล้ว  ตัว เองอยู่ไหนอ่ะ  ออกมารับติ๊บยัง  “เสียงปลายสายเจื้อยแจ้ว

“กำลังจะออกไปนี่แหละคับ  มีไรเหรอ”

“วันนี้ตัวเองเหนื่อยป่าว  จะกลับห้องก่อน ก็ได้นะ  พอดีติ๊บมีนัดกะเพื่อน”

“อีกแล้วเหรอ  มีนัดไปไหนกันละวันนี้” ผมถามติ๊บเพราะอยากรู้ว่าจะไปไหน  จะได้ ไม่ต้องเป็นห่วง

“ก็ไม่ได้ไปไหนหรอก  ลานสมเด็จ”

...>To bE CoNtInue

เขียนโดย: dr.mike
พิสูจน์อักษรโดย: Hackz

ปล. ขนาดคนอ่านยังหลงพี่ติ๊บเลย นับประสาอะไรกับคนที่เห็นพี่ติ๊บตัวจริง หุหุ
ปล2. ป่าวประชดนะ มันโพสต์ได้แค่นี้ เห็นมะที่ไตเติ้ลของตอน 29 มันขาดช่วงไป และก็โพสต์ตามพี่ด้วย

[kiyomine]

ขอบคุณนะครับที่มาลงอย่างต่อเนื่อง ทั้งหมอและแฮคซเลยครับ

[dukdikdukdik]

อึดอัดเนอะ แฟนตัวเองแท้ ๆ แต่บอกคนอื่นไม่ได้ว่าเป็นแฟนกัน

แถมยังมีคู่แข่งมาจีบให้เห็นซึ่ง ๆ หน้าอีกต่างหาก

หมอไม้จะแก้ปัญหานี้ยังไงน๊อ 

[thehackzzi]

แล้วเย็นนั้นหลัง จากเลิกงานผมก็นั่งเคลียร์งานต่ออีกซักพัก  จนสอง ทุ่มซึ่งเป็นเวลาที่ผมจะต้อง

อะไรพี่ไม้ ผมไม่เข้าใจ ทำไมถึงแค่นี้ ผมอ่านตอนต่อไป ทำไมมันเริ่มไปเรื่องใหม่ล่ะ ผมงง

พี่กลับไปตรวจดูที่... ของพี่นะครับ ผมงงอ่า ไปตอนต่อไปไม่ได้เลย ตัดขึ้นมาเรื่องใหม่เฉยเลย งง

[knightofbabylon]

มีศัตรู(หัวใจ)2คนแล้วนะคุณหมอไม้ แถมมาพร้อมกันซะด้วย
แล้วทำไมคุณหมอไม้ไม่แสดงตัวล่ะคะ?
คุณหมอไม้ถ้าไม่ยอมแสดงตัวเดี๋ยวก็ได้มีคนเข้าหาคุณหมอติ๊บเพิ่ม มาสร้างความปวดหัวให้อีกหรอก
ยังสยองตอนคุณหมอไม้หึงโหดไม่หายเลย


..เวลาสองทุ่มจะต้อง..   จะต้องอะไรคะ?



 :กอด1:ใ้ห้กำลังใจคุณหมอทั้งสองและคุณhackz

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ..... กับเราสองคน ตอนที่ 31
16:07 27/5/2010

ลานสมเด็จ คือที่ตั้งของพระราชานุสาวรีย์ ของสมเด็จพระนเรศวร มหาราช รูปปั้นขนาดใหญ่กว่าพระองค์จริงในท่วงท่า หลั่งทักษิโณทก……ประกาศตัด สัมพันธไมตรีกับ กรุงหงสาวดี ด้านหน้าเป็นลานกระเบื้องหินอ่อนขนาดใหญ่บนเนินหญ้าเขียวชะอุ่ม และสวนสวยงาม

เป็นที่กราบไหว้ เคารพบูชาของบรรดานิสิต บุคลากร และประชาชนชาวพิษณุโลกทั่วไป

และ ก็ไม่ไม่แปลกที่ติ๊บจะไปที่นั่น  เพราะเป็นที่รวมตัว และนั่งพูดจาสนทนาของเหล่านิสิตในตอนแดดร่มลมตกยามค่ำคืนแบบนี้

“แล้วติ๊บจะไปทำไรที่นั่น…” ผมถามด้วยความอยากรู้ เพราะปกติติ๊บไม่ ค่อยได้ไปที่นั่นเท่าไหร่นัก

“อ่อ ก็ไม่มีอะไรแค่อยากไหว้สมเด็จเฉย ๆ” ติ๊บบอกมาตามสาย

“ให้พี่เข้าไปหามั้ยละ” ผมถามติ๊บเพราะกลัวว่าติ๊บจะต้องกลับไอ้หมอหน้าจืดนั่น

“ถ้าพี่ไม้จะมาวานไปซื้อพวงมาลัยตรงหน้าม.ให้หน่อยดิ” ไอ้ตัวเล็กเรียกร้อง

“คับๆ เดี๋ยวพี่ไปซื้อพวงมาลัยมาให้ แล้ว นี่กินไรรึยัง”

“ยังอะ ไหว้สมเด็จแล้วค่อยไปหาอะไรกิน” ติ๊บส่งคำตอบมาให้ผม

“โอเค งั้นเดี๋ยวพี่ไปหน้าม.แล้วแวะเข้าไปหา”

ผมบอกติ๊บก่อนขับรถแจ๊สคู่ใจไปซื้อพวงมาลัยหน้า ม. ก่อนขับรถวนเข้ามาที่ลานสมเด็จ ซึ่งตอนนี้ก็มีเหล่านิสิตมาจุดธูปเทียน สักการะมากมาย  บ้างก็มาถูพื้น บ้างก็มานั่งตั้งกลุ่มคุยกัน ถ่ายรูปกันบ้าง เป็นอีกหนึ่งรูปแบบการใช้ชีวิตของเด็กมหาวิทยาลัย

ส่วนติ๊บก็ยืนรอผมอยู่บนทางเข้าลานสมเด็จ ผมจัดการจอดรถชิดขอบทางก่อนเดินออกมาจากรถพร้อมพวงมาลัยในมือ และนมสำหรับเจ้าตัวเล็กหนึ่งกล่อง

ตอนนี้เพื่อนของติ๊บก็จ้องมองมาทางผมกับติ๊บโดยพร้อมเพรียงกัน หลังจากที่ผมไหว้สมเด็จกับติ๊บเสร็จเรียบร้อยเจ้าตัวก็เอ่ยขึ้น

“พี่ไม้ไม่รีบไปไหนใช่มั้ยคับ หิวรึยัง”

“ก็ยังไม่เท่าไหร่อ่ะ มีอะไรรึป่าว” ผมถามด้วยอาการงงๆ

“อ้อ พอดีติ๊บจะอยู่เป็นกำลังใจให้ เพื่อนๆซะหน่อย” ติ๊บตอบพร้อมหันมามองทางผม

“ให้กำลังใจเพื่อนทำไมเหรอ” ผมถามพร้อมทำหน้างงสุดขีด ก่อนเจ้าตัวจะชี้ไปทางเพื่อนๆ ที่ตอนนี้กำลังนั่งกันอยู่เป็นกลุ่ม ใหญ่

“ให้กำลังใจเพื่อนทำไมอ่ะ” ผมงงไปใหญ่

“ไม่ใช่เพื่อนกลุ่มนั้น แต่เพื่อนกลุ่มนั้นต่างหากที่กำลังถูลานสมเด็จอยู่นั่นอ่ะ”

“อ่าวแล้วทำไมต้องถูลานสมเด็จด้วยอ่ะ” ผมยังไม่ทันหายงง

“ก็เพื่อนติ๊บเขาบนไว้ ถ้าไม่ติด F ซักตัวจะมาถูลานสมเด็จ” พอได้ยินคำตอบผมก็ ถึงกับกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่

ที่นี่มีสมเด็จพระนเรศวรเป็นที่พึ่งและที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ เมื่อไหร่มีเรื่องทุกข์ร้อนไม่สบายใจ บรรดาเหล่านิสิตก็จะมากราบไหว้ขอพรจากท่าน แต่ผมก็นึกไม่ถึงว่าจะมีคนบนโดยใชวิธีแก้บนแบบนี้

“ไม่เห็นตลกเลย ก็เพื่อนเค้าบนให้ไม่เหมือนคนอื่นไง คนอื่นๆ เค้าบนถวายพวงมาลัย บางคนก็บนด้วยไข่ต้ม บางคนก็บน ด้วยตุ๊กตาไก่ชน แต่คนนี้เค้าคงขยันอ่ะเลยบนถูพื้น”

“กี่คนละนั่นนะ ผมถามไปยังเพื่อนของติ๊บ”

“ก็บนคนเดียวแหละ แต่เพื่อนคนอื่นๆ เค้ามีน้ำใจเลยช่วยไม่งั้นเพื่อนติ๊บคนนี้ได้ถูลานสมเด็จทั้งคืนเป็นแน่” ติ๊บบอกพลางหัวเราะไปพร้อมกับผม

“แล้วติ๊บบนกับเขาป่าวละนะ”

“เปล่าคับ ไม่ได้บนเลย มาไหว้อย่างเดียวนี่ไง”

“นึกว่าจะบนแก้ผ้ารำหน้าสมเด็จท่านซะอีก” ผมแซว ก่อนเจ้าตัวทับเบาๆ ที่แขนผมไปทีนึง

แล้วเราก็เดินไปนั่งร่วมวงกับเพื่อนของติ๊บ ซึ่งตอนนี้กำลังพูดจาหัวเราะคิกคักกันใหญ่ ตามประสาเด็กวัยเรียนคุยบ้าง หัวเราะบ้าง ไม่ต่างจากเด็กกลุ่มอื่นๆ ที่นั่งกันอยู่เป็นกระจุกๆ ทั่วไปบนลานสมเด็จนี้

และผมก็มีความสุขกับการได้นั่งตรงนี้ เพราะตอนนี้ติ๊บก็เจรจาหัวเราะไปกับเพื่อนๆ อย่างอารมณ์ดี และนานๆ ทีเพื่อนของติ๊บก็แอบมาเม้าท์ติ๊บให้ผมฟังซักที

เพื่อนผู้หญิงของติ๊บคนนึงเธอเล่าว่า วันแรกที่เข้ามาเธอไม่รู้จักใครเลย แต่บังเอิญพบกับเด็กผู้หญิงอีกคนที่ตรง ขนส่ง เลยได้คุยและรู้ว่าเรียนคณะเดียวกัน ซึ่งตอนนี้เธอก็นั่งอยู่ข้างๆ นี้ด้วย ก่อนเธอจะโยนคำถามมาที่ติ๊บ

“แล้วติ๊บมาที่นี่ครั้งแรกเจอใครเหรอ” ติ๊บหันมามองหน้าผม ก่อนตอบเพื่อนยิ้มๆ ไปว่า

“ถ้าคนแรกที่เจอเลยก็คงเป็นพี่ไม้นี่แหละ เพราะพี่เค้าไปรับติ๊บในเมือง พอดีติ๊บมาที่นี่แบบไม่รู้จักใครเลย” ติ๊บบอกก่อนยิ้มให้เพื่อนและทุกคนก็โห่ แซวผมกับติ๊บนิดหน่อยพอเป็นพิธี

“แต่ถ้าคนแรกในคณะที่ติ๊บรู้จักเลยก็คงเป็นโน่นนน” เจ้าตัวบุ้ยปากไปยังเด็กหนุ่มคนที่กำลังถูพื้นอยู่ในตอนนี้

“ไอ้บอยนั่นอะเหรอ” เสียงเพื่อนคนนึงในกลุ่มเอ่ยขึ้น

“ใช่ บอยเป็นคนแรกที่เข้ามาคุยกับติ๊บตอนที่ไปตรวจร่างกายที่ รพ.พุทธชินไง พอดีบอยบอกติ๊บว่า เขากลัวเข็ม ตอนนั้นจะเจาะเลือดบอยเค้าก็เลยผลักติ๊บให้เข้าไปเจาะก่อนเลย”

แล้วทุกคนก็หัวเราะกันเกรียวกราว จนกลุ่มเด็กผู้ชายที่กำลังถูพื้นขณะนี้หยุดหันมามองยังกลุ่มที่กำลังเม้าท์เผาขน อยู่นั่นเอง และวันนั้นก็ทำให้ผมอุ่นใจขึ้นมาระดับหนึ่ง จากความสัมพันธ์ของทั้งสองคน ว่าคงไม่มีอะไรเกินเลยไป มากกว่าเพื่อนในความคิดของติ๊บ แต่สำหรับไอ้บอยหน้าจืดนั่นซิ รู้น่ะคิดอะไรอยู่ ดูออกกกกกก

และจากการนั่งพูดคุยกับเพื่อนๆ ของติ๊บจนการถูกพื้นของกลุ่มเด็กพวกนั้นเสร็จเรียบร้อย จึงแยกย้ายกันกลับหอพักของแต่ละคน ใครมีมอเตอร์ไซด์ก็ขับมอเตอร์ไซด์กลับหอพัก ส่วนเด็กผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะอยู่หอพักในมหาวิทยาลัย ซึ่งไม่มีความจำเป็นต้องใช้รถมอเตอร์ไซด์

เนื่องจากทางมหาวิทยาลัยมีไรไฟฟ้าไว้คอยบริการ ตอนแรกผมฟังว่าที่นี่มีรถไฟฟ้า ดูจะไฮโซมากมาย แต่ความจริงคือลักษณะของรถคล้ายรถตู้แต่ออกแบบ ให้สะดวกต่อการขึ้นลงโดยไม่มีประตู และรถไฟฟ้าที่ ว่าก็คือ เป็นรถที่วิ่งด้วยกระแสไฟฟ้าจริงๆ แต่ไม่ใช่ลักษณะของรถไฟฟ้า แบบ BTS เหมือนในกรุงเทพที่ผมเข้าใจแต่แรก ใครมีโอกาสผ่านไปยังมหาวิทยาลัยนเรศวรก็อย่าลืมหาโอกาสนั่งรถไฟฟ้าด้วยนะคับ อันนี้เขาบริการฟรี ไม่คิดตังค์ คร้าบบบบ (Hackz ฝากประชาสัมพันธ์ด้วยก็แล้วกัน หุหุ)

เมื่อเพื่อนๆ ทุกคนแยกย้ายกันกลับแล้ว ผมและติ๊บก็เดินไปที่รถก่อนมุ่งหน้าออกไปทางข้างมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นทางผ่านก่อนกลับหอพัก และระหว่างทางเราก็แวะทานอาหารกันที่ร้านข้างๆ มหาวิยาลัยซึ่งตอนค่ำๆ แบบนี้จอแจไปด้วยเหล่านิสิตที่ออกมาหาใส่ท้องก่อนหลับไหลเอาเรี่ยวแรงไปสู้ศึกการเรียนในเช้าวันต่อไป

“วันนี้ทานไรกันดีน้อ” ผมเปรยขึ้นหลังจากเราขับออกมาจากรั้ว มหาลัยซักพัก

“ก็ง่ายๆแถวนี้แหละพี่ไม้ เดี๋ยวติ๊บแวะซื้อของด้วย”

“คร้าบบ รับคำสั่งคับผม” ผมกวนก่อนนำรถจอดขอบถนนแล้วเดินไปหาไรกิน เสร็จเรียบร้อยติ๊บก็ไปซื้อของใช้นิดหน่อย ก่อนเรามุ่งหน้าสู่หอพักเพื่อพักผ่อนเอาแรงในวันต่อไป

แต่ก่อนที่ผมจะได้นอนก็ต้องพบกับความแปลกใจ เมื่อจู่ๆ ก่อนที่ติ๊บจะล้มตัวลงนอนจากเดิมที่ติ๊บแค่จูบเบาๆที่คางผม ก่อนก้มกราบผมที่อกหนึ่งทีนั้น วันนี้กลับกลายเป็น……………..

.



.




.




.
อย่าเพิ่งคิดลึก เกินไปคับ  ติ๊บหอมแก้มผมหนึ่งที ก่อนก้มกราบที่แผ่นอกผม แล้วก็บอกสุขสันต์วันพ่อ

“อ่าว ก็ติ๊บไม่มีพ่อที่ไหนให้บอกรักนี่คับ”

“ก็เลยบอกพ่อ.. ทูนหัวแทน” ผมกระเซาแหย่เล็กๆ ก่อนรวบร่างบางมานอนหนุนแขน

“ก็พี่ไม้เป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งพี่ และเป็นทั้งพ่อ เพราะฉะนั้นติ๊บ ก็เลยไหว้แล้วก็บอกรักพี่ไม้แทน” ผมจูบเบาๆ ที่หน้าผากเหม่งๆ นั้นไปนึงที เพราะ ไม่อยากให้เจ้าตัวเศร้ามากไปกว่านี้

“นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปเรียนแต่เช้าน่ะ” ผมบอกก่อนกุมมือติ๊บและหลับไหล กันทั้งสองคนไปในที่สุด
...>To bE CoNtInue

เขียนโดย: dr.mike
พิสูจน์อักษรโดย: Hackz

ปล. ใช่พรุ่งนี้วันหยุด ต้องรีบนอนหุหุ ผมต้องทำงาน เจอกันโอกาศหน้าครับ

[dr.mike]

 

hack  

พี่จัดการแก้ไขเรียบร้อยละคับ  ไงก็จัดการต่อเลยละกันนน

วันนี้เหนื่อยมากกก  ขอตัวพักผ่อนก่อนน่ะคับ

ฝันดีคราบทุกคน

[dr.mike]

 

แป่วว  มาทัดทานพอดี

พอดีผมจะบอกว่าจากตอนก่อนมันขาดหายไปนิดนึงน่ะคับ   

พอดีที่บลอคผมมันยาวเกินจำนวนตัวอักษรที่กำหนดเลยตัดไป

กลับไปแก้ไขที่บลอคให้เรียบร้อยแล้ว  ไงนานแฮคจัดการแก้ไขก่อนแล้วกันนะ   

แต่พอดีมาทักไม่ทัน  มันโพสตอนต่อไปซะแล้ววววว  ขาดช่วงไปนิดอย่าว่ากันนะ

ถ้าจะใก้แก้ใหม่ก็ไปง้อนายแฮคละกันนะคับ  หมอทำไม่เป็นนนนนน

[knightofbabylon]

คุณhackzอัพไวมากเลย อ่านไปแป๊บๆ ตอนต่อไปมาให้อ่านอีกแล้ว เร็วทันใจดีจริงๆ




อย่าเพิ่งคิดลึก เกินไปคับ  ติ๊บหอมแก้มผมหนึ่งที ก่อนก้มกราบที่แผ่นอกผม แล้วก็บอกสุขสันต์วันพ่อ

“อ่าว ก็ติ๊บไม่มีพ่อที่ไหนให้บอกรักนี่คับ”

“ก็เลยบอกพ่อ.. ทูนหัวแทน” ผมกระเซาแหย่เล็กๆ ก่อนรวบร่างบางมานอนหนุนแขน

“ก็พี่ไม้เป็นทั้ง เพื่อน เป็นทั้งพี่ และเป็นทั้งพ่อ เพราะฉะนั้นติ๊บ ก็เลยไหว้แล้วก็บอกรักพี่ไม้แทน” ผมจูบเบาๆ ที่หน้าผากเหม่งๆ นั้นไปนึงที เพราะ ไม่อยากให้เจ้าตัวเศร้ามากไปกว่านี้


ยิ่งอ่านยิ่งประทับใจคุณหมอติ๊บ ทั้งความคิดและการกระทำ (ขนาดไม่รู้จักตัวเป็นๆ อ่านผ่านเป็นตัวอักษรยังรู้สึกได้เลย)

[Simply Blue]

หมอติ๊บน่ารักมากเลยค่ะ อ่านเรื่องนี้แล้วได้คิดอะไรหลายอย่างดีจริง ขอบคุณคุณหมอไม้นะค่ะ
อิอิ ที่เค้าว่าเรียนรู้จากประสบการณ์คนอื่นนี้ดีกว่าอ่านจากตำรา ถ้าจะจริงนะ อิอิ

[roseen]

ก็พี่ไม้เป็นทั้ง เพื่อน เป็นทั้งพี่ และเป็นทั้งพ่อ (ลืมคำว่าเป็นแฟนไปป่าวน้องติ๊บ

[PEENAT1972]

  10 ที แบ่งๆกัน   

[A-J.seiya*]

><
ติ๊บน่ารักมากกกกก
ใครอยู่ใกล้ก็หลงรักนะ ^^
พี่ไม้ต้องดูแลดีดี นะคะ

หมอจ๊ะโอ๋แรงมากกกกกก

[StillLoveThem]

...โอ๊ย ๆๆๆ มาทีเดียว 3 ตอน ชอบนะ แต่เม้นไม่ทัน
...หมอไม้ ร้ายใช่เล่น ถ้าคราวที่แล้วไม่เกิดเรื่องกับน้องติ๊บ
...คงเข้าไปใส่หมอจ๊ะโอ๋ แล้วมั้ง แล้วน้องๆๆนี่มันบนกันแปลกๆๆแต่ก็มีประโยชน์ดีนะ

[ohm]

ชอบเรื่องนี้จัง
หมอไม้กับหมอติ๊บเป็นคู่ที่น่ารักมากๆ

ขอบคุณไม้กับ hackz ที่เอาเรื่องนี้มาให้อ่านคับ ^^

[nonae]

ถามหมอไม้...หมอติ๊บน่ารักมากแบบนี้ แล้วที่ทำงานไม่มีใครมาจีบบ้างเหรอ...
ขนาดเราอ่านยังชอบหมอติ๊บเลยอ่ะ...
  หมอไม้ถึงหมอติ๊บ...
  hackz....

[som]

ยิ่งอ่ายยิ่งอิ่มใจสบายสมองดีครับ  อ่านแบบสบายใจมากๆ  แม้บางตอนจะอึดอัดนิดๆ
อิจฉาพี่หมอติ๊บที่มีแฟนแบบพี่หมอไม้ และอิจฉาพี่หมอไม้ที่มีแฟนแบบพี่หมอติ๊บ จัง

[Natavishi]

 
น่ารัก
อิอิอิ

[Solar cell]

อยากหอมหัวเหม่งของหมอติ๊บบ้าง

[thehackzzi]

อยากหอมหัวเหม่งของหมอติ๊บบ้าง

เห็นด้วยๆ หุหุ

ปล. เข้าไปแอบย่องดู ยังไม่มีการอัพเดต

รอต่อไป หุหุ

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

.
.
เงี๊ยบ เงียบ

[BeeRY]

เล่นเป็นทุกอย่างของกันและกันอย่างนี้ คงขาดกันไม่ได้เนอะ อิอิ
อ่านแล้วมีความสุข ขอบคุณนะคะ 

[Loidelohm]

เฮ้ออออออออออออออออ...............
นั่งอ่านรวดเดียว  ปวดเยี่ยวก็ไม่ลุก เนี่ยะ
ชอบหมอติ๊บสุดๆ และก็รักหมอไม้ที่สุดด้วย
หมอติ๊บคงทำบุญมาดีอาจจะด้วยแรงกตัญญูด้วยมั้งที่
รักแรกก็เจอตัวจริงทั้งเป็นคนดีด้วยเลย
ขอให้ทั้งสองรักกันไปตลอดไป
อยากบอกว่า.....เห็นเรื่องนี้ตั้งแต่เริ่มลงแล้วแหละ
หมอไม้ในจิ้นของผมก็คือคนที่ยืนเท้าสะเอวในรูปนั่นแหล่ะ.....ใช่ไม่ใข่ก็ถูกใจแล้วนะ
หมอติ๊บคงรักและบูชาหมอไม้มากๆเลย ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จะบอกว่าซึ้งมากๆ ดีใจที่มีโอกาสได้ร่วมรับรู้ครับ
ตกลงหมอไม้เลยไม่มีโอกาสได้เป็นผู้ชายชะมะคับ (ขอโทษครับ ล้อเล่น) มีแฟนเป็นหญิง แต่มีภรรยาเป็นผู้ชาย เริ่ดครับคุณหมอ......



 

[thehackzzi]

เฮ้ออออออออออออออออ...............
นั่งอ่านรวดเดียว  ปวดเยี่ยวก็ไม่ลุก เนี่ยะ

หุหุ สงสัยใครบางท่านอ่านเรื่องนี้จบ คงไม่เป็นโรคกระเพาะปัสสาวะหรอกเน๊าะ หุหุ

ปล. แอบมาทวงพี่ไม้ให้มาต่อได้แล้ว หุหุ ตอนนนี้ว่างๆๆ

[PEENAT1972]

  hackz เฉยๆ ฆ่าเวลารอคุณไม้ค่ะ