หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[Solar cell]

ร้องเพลงจีบกัน หวาน....ไม่แคร์สื่อ

[iiดาวพระสุขლii]

จะหวานไปไหนค๊าบบบบบ....คนอ่านยิ้มแก้มปริ....

[RAKDEK_KA]

ตอนแรกว่าคงจะไม่ได้อ่านซะแล้ว นึกว่าจะมาดึกกว่านี้ อิอิ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

เค้าหวานกันจะตาย
คู่นี้อ่ะ
ขอให้เป็นอย่างงี้ตลอดไปเนอะ
แต่ดูจะมีคลื่นลมอ่ะ
เล่าเรื่องมาแบบนี้
ไม่น่าจะผ่านอะไรๆ ไปง่ายๆ

[Nabee]

อ๋อยยยยยยยยยยยยยยยย...หวานซะจนน้ำตาลยังอาย >////////<

อ๊ากกกกกกกกกกก...มีการร้องเพลงให้กันและกันด้วยอ่ะ

หมอไม้ก็ยังคงเป็นพี่ไม้ที่โรแมนติคเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย...อิอิ

แต่อิตอนจบเนี่ยสิ...แหม๋...จะไม่ไปลงท้ายด้วยวิธีอื่นกันบ้างเลยเหรอไง

หมอติ๊บเค้าก็บอกอยู่นะว่าเหนื่อยอ่ะ...แต่หมอไม้ก็ยังจะ...ต่อ...ได้นะ 555555555

มาแบบสั้น ๆ แต่หวานน๊านนนนนานนนนะเนี่ย....กลัวแต่จะเป็นลมสงบก่อนพายุจะเข้าหล่ะสิ

เอาเป็นว่าจะรออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD


พีเอส ,, ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้เม้นท์พาร์ทก่อนหน้านี้ เผอิญหนีไปอ่านในบลอคของหมอไม้มาก่อนแล้วอ่ะ...อิอิ =^=b

[Ryuse]

พี่ไม้ฟิตได้โล่ห์มากอ่ะ สงสัยจังว่ากระติ๊บน้อยมีเคล็ดลับอะไรน้อ ทำให้ร่างกายแข็งแรง
ฟิตปึ๋งปั๋งได้ตลอดแบบนี้ สังเกตเปล่า? ช่วงหลังๆพี่ไม้ไม่ปล่อยให้ติ๊บได้พักง่ายๆเลยซักครั้ง อิอิ

[Tifa]

ชิชะ

อ่านไปอ่านมา หลังๆชักจะตาร้อนขึ้นทุกวัน

ทั้งหมอฟัน ทั้ง หมอน้อย แอร๊ยยยยย

ไปหาหมอนวดก็ได้

[xiiiNG]

ไหนว่าเหนื่อยไงค่ะ  หุหุ ^^
แหมเล่นกันต่อในห้องน้ำอีก ก ก พี่ติ๊บเหนื่อยน๊าา

[JJHJJH]

มีความสุขที่ได้อ่านเรื่องราวความสุขของคนอื่น อิอิ

[♥a2k♥]

หวาน เห็นคนรักกันแล้วมีความสุข
(อีโมเขินสิบตัว ><)

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ..... กับเราสองคน ตอนที่ 16 ลาลับ... แต่ยังกลับมา
10:32 19/5/2010

เข้าสู่เดือนตุลาคมของปีนั้น ผมนั่งนึกกับตัวเองอยู่บนโต๊ะทำงานว่า นี่ผมมาอยู่นี่ เป็นลูกพระนเรศวรมาเดือนนี้ก็ย่างเข้าเดือนที่เจ็ดแล้ว แต่ผมรู้สึกว่าทำไมเวลามันผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน นี่นานเท่าไหร่แล้วที่ผมไม่ได้กลับบ้านไปเอาความอบอุ่นจากพ่อและแม่ที่เคยอยู่ด้วยกัน (Hackz เพิ่งนึกได้เหรอเพ่ ดีๆ พาพี่ติ๊บไปเปิดตัวเลย...)

วันนั้นหลังจากผมขับรถกลับมาถึงห้องพักก็เห็นติ๊บกำลังทำงานบ้าน กวาดห้องถูห้องไปเรื่อย ดูเป็นแม่บ้านทำงานบ้านรอสามีกลับมาซะอย่างงั้น แล้วเย็นวันเดียวกันนั้นเอง ติ๊บก็พูดถึงเรื่องกลับบ้านขึ้น

“พี่ไม้คับ ติ๊บว่าจะกลับบ้านพรุ่งนี้เย็นๆ พี่ไม้ให้ติ๊บกลับมั้ยคับ” (Hackz เหมือนอย่างพี่ไม้พูดจริงๆ ขออนุญาตสามีกลับบ้าน ฮิฮิ ล้อเล่นน๊า)

“อ่าว ทำไมถามพี่ยังงั้นละ” ผมถามพร้อมกับรวบเจ้าตัวเล็กมานั่งบนตักกว้างของผม

“ก็ติ๊บกลัวว่าถ้าติ๊บกลับบ้านแล้วใครจะดูแลพี่ไม้ ใครจะหาอะไรให้พี่ไม้กิน”

“โถ พี่ดูแลตัวเองได้ แค่เดือนเดียวเอง ติ๊บกลับไปดูแลป้าดูแลย่าบ้างก็ได้ พี่เอาตัวรอดได้”

“แล้วพี่ไม้ไม่คิดจะกลับบ้านบ้างเหรอคับ”

“จะกลับได้ไงละคับ พี่ยังต้องทำงาน ไม่มีวันปิดเทอมเหมือนตอนเป็นนักศึกษาแล้วนะ”

“พี่ทำงานแล้ว ถึงได้บอกติ๊บไงว่าตอนนี้ที่ติ๊บมีโอกาสกลับบ้านก็กลับเหอะ เดี่ยวเรียนหนักกว่านี้งานยุ่งกว่านี้ ถ้าอยากกลับบ้านขึ้นมาแต่ไม่มีเวลากลับจะเสียดายเอานะ”

“งั้นพรุ่งนี้ติ๊บกลับบ้านนะ พี่ไม้ไปส่ง ติ๊บด้วยนะคับ ในเมืองโน่นแน่ะ”

“จ้า แค่ในเมืองเองให้พี่ไปส่งที่นครพนมเลยมั้ย จะได้ไปเปิดเผยตัวกะย่ากะป้าซะเลย” (Hackz อ้าวกลับกันซะงั้น นึกว่าพี่ไม้จะพาพี่ติ๊บไปเปิดตัว?)

ติ๊บเขินจนหน้าแดงก่อนจะมุดเข้ามาซบซอกไหล่ผม

“อะแน่ เขินนะน่ะ” ผมแซวๆ

“พี่ถามไรจริงๆนะ ถ้าพี่ไปที่บ้านติ๊บ คนที่บ้านติ๊บจะว่ายังไง แล้วป้ากับย่าติ๊บจะต้อนรับพี่มั้ย”

“ก็ต้องต้อนรับซิ ย่ากับป้าติ๊บใจดีจะตาย กลัวก็แต่ว่าไปแล้วพี่ไม้จะอยู่ไม่ได้อ่ะดิ บ้านติ๊บก็หลังนิดเดียว อาหารการกินก็ไม่ได้ผัดๆ ทอดๆ เหมือนที่เรากินทุกวันนี้หรอกน่ะ” (Hackz เป็นพวกป่นเขียด ป่นกบ ลาบขม ต้มแซ่บ ซกเล็ก หรือเปล่าพี่ติ๊บ ฮ่วย.. ลืมตัว พอดีเป็นคนภาคเดียวกันกับพี่ติ๊บน่ะ อิอิ)

แล้วติ๊บก็เล่าเรื่องราวในชีวิตมากมาย รวมถึงความใจดีของผู้เป็นย่าและป้าให้ผมฟังจนดึกดื่นโดยที่ผมเองก็ไม่ได้ คลายอ้อมกอดจากติ๊บไปไหนเลย ดูเหมือนเวลาทุกนาทีตอนนี้ที่เราจะอยู่ด้วยกันมันน้อยลงไปทุกที ผมเลยอยาก อยู่กับติ๊บกอดติ๊บให้มากที่สุดละมั้ง ก่อนที่พรุ่งนี้ผมจะต้องนอนคนเดียวเพียงลำพัง…

บ่ายแก่ๆของวันรุ่ง ขึ้นผมรีบเคลียร์งานจากที่โรงพยาบาลให้เรียบร้อยเร็วขึ้น ก่อนรีบบึ่งรถกลับห้องเพราะติ๊บบอกกับผมว่ารถที่จะไปนครพนมนั้นมีเที่ยวสอง ทุ่มนั่นหมายความว่าผมจะต้องออกจากที่หอพักนี้ตอนประมาณทุ่มนึง  ผมเลยกะเวลาเผื่อจะมาช่วยติ๊บเก็บข้าวเก็บของแต่พอผมมา ถึงที่ห้องกลับไม่เป็นอย่างที่คิด

“พี่ไม้จะให้ติ๊บเก็บข้าวของอะไรไปละคับ เสื้อผ้าที่บ้านติ๊บก็มีเยอะแยะ”

“อ่าว ก็ไม่รู้นี่นา นึกว่าต้องเก็บของอะไรเยอะแยะ อุตส่ากลับมาช่วย”

“ไม่มีอะไรหรอกคับ นี่ก็เพิ่งห้าโมงเอง เราออกจากนี่ซักทุ่มนึงก็ได้เนอะ” ติ๊บแสดงความคิดเห็น

ผมพยักหน้าแทนคำตอบ

“แล้วนี่จะกลับซักกี่วันอะคับ พี่คงคิดถึงติ๊บน่าดูเลยนะ” ผมพูดพร้อมกับเดินไปกอดติ๊บเบาๆ จากทางด้านหลัง(Hackz รักมิจำเป็นต้องตัวติดกันตลอด ห่างกันบ้างเพื่อให้มีเวลาคิดถึงกันและทบทวนสิ่งดีๆ ที่เคยทำร่วมกันมา จะได้ไม่เบื่อเร็ว)

“ก็ยังไม่รู้เลยคับ อยากอยู่กับย่ากับป้านานๆ ให้หายคิดถึง”

“แล้วจะไม่คิดถึงพี่บ้างเลยเหรอ พี่ก็นอนคนเดียวคิดถึงติ๊บแย่เลยซิ” ผมออกอาการลูกอ้อนสุดฤทธิ์ พลางขยับรัดติ๊บให้แน่นขึ้น

“ให้จริงเหอะกลัวแต่ว่าไปไม่กี่วันเดี๋ยวจะมีเด็กใหม่อะดิไม่ว่า”

“โห พี่ไม่ใช่คนแบบนั้นซักหน่อย ไว้มีเมื่อไหร่พี่จะบอกติ๊บคนแรกเลย  5555” (Hackz เอ่อ.. รู้สึกว่าบทสนทนานี้ ทำให้ผมใจกระตุกนิดนึงนะนี่)

แทนที่จะเป็นเรื่องตลก ติ๊บกลับนิ่งแล้ว ก็เหม่อลอยไปสุดสายตา

“ถ้าพี่ไม้มีใครคนอื่นจริงๆ  อย่าปิดบังติ๊บนะคับ บอกติ๊บตรงๆ เลยนะคับติ๊บจะไปเอง”

แทนคำปลอบโยนผมจูบขมับขวาของติ๊บเบา พลางปลอบประโลม

“พี่จะต้องไปหาคนอื่นอีกทำไม ในเมื่อคนที่อยู่ในอ้อมกอดพี่ตอนนี้รักพี่ขนาดนี้ แล้วก็น่ารักขนาดนี้ พี่ทำแบบนั้นพี่คงเป็นผู้ชายที่โง่ที่สุดเลยละมั้ง ไม่เอานะอย่าคิดมาก ไม่มีไรนะคับคนดี แล้วนี่เตรียมของเสร็จแล้วเหรอ” ผมรีบชวนเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากเห็นติ๊บเศร้า

“เสร็จเรียบร้อยทุกอย่างแล้วคับ”

“โอเค ดีเลย งั้นเราไปหาอะไรกินในเมืองดีกว่า เผื่อจะได้หาซื้อของไปฝากย่ากะป้าเราไง”

แล้วเย็นนั้นเราก็มาหาอะไรกินที่ห้างท๊อปแลนด์ ก่อนผมจะขับรถไปส่งติ๊บที่ขนส่งแล้วก็ซื้อของฝากไปให้คนทางบ้านติ๊บ ซึ่งแน่นอนว่าของฝากจากพิษณุโลก คงไม่มีอะไรเด่นไปเกินกล้วยตาก ดังคำขวัญของจังหวัดที่ว่า

“…พระพุทธชินราชล้ำเลิศ
ถิ่นกำเนิดพระนเรศวร
สองฝั่งน้านล้วนเรือนแพ
หวานฉ่ำแท้กล้วยตาก
ถ้ำและน้ำตกหลากตระการตา…”

ถ้ามีอะไรผิดพลาดต้องขออภัยด้วยนะคับ  พอ ดีผมก็จำๆ มาจากป้ายทางหลวงก่อนเข้าเมืองนั่นเอง

เมื่อได้ของฝากและตั๋วรถเรียบร้อยเพียงครู่เดียวรถก็มาเทียบชานชาลา ถึงเวลาที่ผมจะร่ำลาดวงใจของผมแล้วซิเนี่ย

“กลับบ้านดูแลตัวเองดีๆนะ หมั่นโทรหาพี่ด้วย”

“คับ พี่ไม้ก็เหมือนกันดูแลตัวเองดีๆ น่ะ แล้วติ๊บจะหมั่นโทรมาหา”

เจ้าตัวบอกพร้อมกับยิ้มเป็นกำลังใจให้ผม และตอนนั้นผมก็รู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูกนี่แค่กลับบ้านไม่กี่วันก็เล่นเอาผมใจหายเลยนะนี่

“พี่มีของจะให้ติ๊บด้วย ว่าจะให้ตั้งแต่ตอนวันเกิดแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้ให้ซักที” ผมดึงไดอารี่เล่มพอเหมาะมาให้ติ๊บ (Hackz ยังจำกันได้ไหมครับ ตอนที่พี่ไม้โกหกว่าไปห้องน้ำ แต่กลับไปซื้อไดอารี่แทน เมื่อตอนวันเกิดพี่ติ๊บน่ะ รื้อฟื้นให้ครับ อิอิ)

“อันนี้ไว้เขียนอะไรถึงพี่ จะรัก จะงอน จะโกรธเกลียด จะน้อยใจก็เขียนลงไปได้เต็มที่เลย” (Hackz แล้วพี่ไม้ก็แอบไปเปิดอ่าน โอ๊ะ.. ไม่ช่ายย)

“ส่วนอันนี้ไว้ดูเวลาคิดถึงพี่”

ผมดึงสร้อยข้อมือทองคำเส้นเล็กๆ ที่ผมแอบไปซื้อไว้ให้ติ๊บ

“พี่ว่ามันน่ารักเหมาะกับติ๊บดี ใส่มันติดตัวไว้ตลอดนะ อย่าถอดมันถ้ายังคิดถึงพี่อยู่”

“โห พี่ไม้ซื้อมาทำไมเปลืองตังค์ ไม่ต้องให้ไรติ๊บก็คิดถึงพี่ไม้อยู่แล้ว”

“ไม่เปลืองหรอกของปลอม” ผมอำติ๊บเล่นพลางหัวเราะร่วน ก่อนเจ้าตัวจะหยิกหมับเข้าที่ท้องผมหนึ่งที

“สำหรับติ๊บไม่มีอะไรแพงเกินไปหรอก อันนี้ยังไม่ใช่ของหมั้นนะ แค่ตีตราจองไว้ก่อน”

ผมบอกกับติ๊บก่อนจูบเบาๆ แบบไม่ให้คนรอบข้างสังเกตได้ชัดเจน (Hackz รักของพวกเรา อย่างมากได้แค่แอบซ่อน เฮ้อ จิตตก)

แล้วก็เดินขึ้นไปส่งติ๊บถึงบนรถจัดกระเป๋าวางไว้บนช่องใส่กระเป๋าด้านบนที่นั่ง เพราะติ๊บไม่ได้เอาอะไรกลับบ้านมากมายไปกว่าหนังสือกะเสื้อผ้าไม่กี่ตัว

“ถึงบ้านแล้วโทรหาพี่ด้วย”  ผมกำชับก่อนจับแก้มนุ่มหยิกเบาๆ เป็นการล่ำลา

ตอนนี้รถทัวร์วิ่งมุ่งหน้าสู่นครพนมลับตาผมไปเรียบร้อย ผมเองก็ขับรถกลับสู่มหาวิทยาลัย

และในระหว่างที่ขับรถเพลินนั้นผมก็คิดเรื่องราวต่างๆ นาระหว่างผมกับติ๊บ  แล้วก็ขำอยู่ในที นี่ผมเป็นอะไรเอามากตอนนี้ คงต้องยอมรับแล้วว่าผมรักติ๊บแบบหมดหัวใจซะจริงๆ แต่ผมก็ไม่มีโอกาสได้บอกอะไรกับติ๊บเลย สิ่งที่ผมอยากบอกมานาน และอยากบอกติ๊บตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน แต่ทำไมผมไม่เคยบอกติ๊บเลยซักที ได้แต่คิดไปเองข้างเดียวว่าสิ่งที่ผมทำให้ติ๊บทุกอย่าง มันคงทดแทนคำพูดแค่ไม่กี่คำที่ผมรู้สึกกับติ๊บได้ และคงทำให้ติ๊บเข้าใจได้ไม่ยากว่าผมรู้สึกยังไงกับติ๊บ

ยิ่งตอนกลับมาถึงห้องทุกอย่างรอบตัวมันดูว่างเปล่าไปหมด มุมที่ติ๊บเคยนั่งอ่านหนังสือตอนนี้มีเพียงโคมไฟและหนังสือไม่กี่เล่มกองอยู่ตรงหน้าผม

เตียงนอนที่ตอนนี้เหลือเพียงรอยอบอุ่นจากเจ้าของกับผมที่นอนผ่าน คืนเหงาๆนี้ไปลำพัง แล้วคืนนี้จะนอนกอดใคร แล้วคืนนี้จะมีคนมากราบที่อกอุ่นๆ มั้ยนี่เรา

ทำไมพี่คิดถึงติ๊บจังนะ

พี่ไม้คิดถึงติ๊บจัง… อยากตะโกนออกไปดังๆ

เป็นเอามากแล้วนะนี่นายไม้…
...>To bE CoNtInue

เขียนโดย: medicine
พิสูจน์อักษรโดย: Hackz

ปล. รู้สึกว่า อ่านมาตั้งแต่ตอนแรก จนถึงตอนนี้ ยังไม่ค่อยมีบทที่เป็นปัญหาหรือถกเถียงกันมากเท่าไหร่ อย่าแอบหักลำนะพี่ไม้ ไม่ยอมๆ

[dr.mike]

 

วันนี้ขออนุญาตไม่ได้อัพให้นะนาย hack พอดีติดเคอร์ฟิวเมื่อคืน
ตอนนี้พี่ยังไม่ได้กลับห้องเลย  ยังอยู่ในโรงบาลอยู่เลย
รอหมอติ๊บลงเวรแล้วค่อยกลับบ้านพร้อมกันทีเดียว
ต้องนั่งเป็น หมา  เอ้ย  หมอเหงาอยู่ในห้องหมอติ๊บนี่แหละคับ

กำลังคุยตลกๆกันอยู่ว่าเย็นนี้จะไปดินเนอร์เซ็นทรัลเวิร์ล  หรือจะไปเซ็นเตอร์ วัน

[Simply Blue]

น่ารักจังคู่นี้

[xiiiNG]

อ๊าก ก ก ไม่เป็นไรนะคะพี่ไม้ เด๋วพี่ติ๊บก็กลับบมา 

[♥a2k♥]

หมอติ๊บไม่อยู่ ห้ามนอกลู่นอกทางนะพี่ไม้!
ปล.จะกลับบ้านก็ดูแลตัวเองกับหมอติ๊บดีดีนะคะ เหตุการณ์ยังไม่ปกติ

[nonae]

แป๊บ...เดียว มาหลายตอนเลย อ่านเกือบไม่ทัน
เหอะ ๆๆ หมอไม้ หมอ...ฟัน...เหมาะมากกกก
อยู่ กทม. ระวัง ๆๆ ลูกหลงแล้วกัน....

  hackz, หมอไม้ และหมอติ๊บ คิดถึงนะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

อัพเร็วมากครับเรื่องนี้
เหมาะกับวันหยุดจริงๆ
คุณ hacks ขยันมั่กๆ นับถือๆ 

หมอไม้กับหมอติ๊บระวังตัวดีๆ อ่ะครับ
ตอนนี้ผมว่าที่ไหนก็อันตรายไปหมด

[MaeMoo]

บางครั้ง ...

คำว่า "รัก" ก็สำคัญสำหรับอีกคนนะคะหมอไม้

มันช่วยให้จิตใจมีความสุข และสร้างความเชื่อมั่นให้กับคนฟังได้เป็นอย่างดี

เอาใจช่วยนะคะ

อ้อ..

ศอฉ.ขยายการประกาศเคอร์ฟิว นะคะ แต่ปรับเวลาเป็น 21 น. - ตี 5

ระวังตัวด้วยนะคะ

[BeeRY]

บางทีถ้าได้ยินเป็นคำพูดบ้าง พี่ติ๊บก็คงจะดีใจนะคะ
แต่ที่พี่ไม้แสดงออกก็มากพอจะสื่อให้พี่ติ๊บรู้แล้วล่ะเนอะ หวานซะขนาดนั้น ฮิ้วววว
  พี่ติ๊บ พี่ไม้ และน้อง hackz จ้ะ

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

กำลังคุยตลกๆกันอยู่ว่าเย็นนี้จะไปดินเนอร์เซ็นทรัลเวิร์ล  หรือจะไปเซ็นเตอร์ วัน >>> -...-!!!~
 
พึ่งจะได้เข้ามาอ่านค่ะ >,,,< พี่หมอไม้น่ารักจริงๆ ถึงว่า พี่หมอติ๊บถึงได้รัก...แบบนี้
 
สงสัยได้แต่ร้องเพลง. . .  และเราก็หากันจนเจอ!!!~ 
 
ช่วงนี้ วุ่นวาย ดูแล รักษา สุขภาพ กันและกันนะคะ

[Solar cell]

พี่ไม้ถ้าทนคิดถึงไม่ไหว เสาร์-ทิตย์ ก็ขับรถไปหาดิ
เป็นการเซอร์ไพร์น้อง และไปแนะนำตัวกะญาติผู้ใหญ่
ผู้ใหญ่จะได้เอ็นดูและยกน้องให้แบบไม่มีเงื่อนไข

[liTTle.SaLapaO]

หวานกันอีกแล้ว คนอ่านได้ใกล้เป็นเบาหวานจริงๆแล้วนะเนี่ย ต้องให้พี่ติ๊บมารักษาใจ เฮ้ย!!! รักษาตัวให้หน่อยแล้ว 555

รอตอนต่อไปค่ะ

[JJHJJH]

พี่หมอไม้ถ้าไปดินเนอร์อย่าลืมเอาหมวกกันน็อกไปด้วยนะ หุหุ

[PEENAT1972]

อีป้าแก่ๆ อยากถามว่า สรุปจะมีไหมค่ะ ภาคค่ำ ภายเย็น อะไรยังเงี้ย วันนี้ั 555

[som]

พี่หมอไม้เมื่อก่อนแบบใสๆ  ตอนนี้มีเสียวๆแล้วนะ  อิอิออิ  แต่น่ารักจัง

[mascot]

คิดถึง คิดถึง คิดถึง หมอติ๊บ
แล้วรีบบอกรักเร็วๆนะหมอไม้

[dahlia]

คู่นี้ดูแลกันและกันดีนะ น่ารักดี

[dr.mike]

พี่อัพเดทในบลอคให้แล้วนะ hack ไปจัดการเอามาลงต่อได้เลย
ขอโทษทุกคนด้วยคับที่หายเงียบไปเลย
พอดีเจอเคอร์ฟิวเมื่อวาน  แถมต่อวันนี้อีกต่างหาก  ออกไปไหนไม่ได้เลย
เมื่อวานกว่าหมอติ๊บของทุกคนจะเลิกงานก็ห้าโมงเย็น  กว่าจะพากันขับรถอ้อม กทม  มาถึงบ้าน
เฮ้อ  เหนื่อยจังเลยคับบบบ

ขอคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้หายเหนื่อยเยอะๆนะค้าบบบบบ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

สู้ๆ เน้อ 
คิดซะว่าเป็นหนึ่งในไม่กี่อาชีพที่ได้ช่วยคนตลอดเวลาคับพี่
โดยเฉพาะหมอติ๊บ ที่น่าจะได้ทำอะไรเยอะอยู่ ช่วงนี้อ่ะ
เอาใจช่วยครับ
ลงนิยายไม่ไหวก็รอก่อนก็ได้ครับ
คนอ่านเข้าใจ 

[Solar cell]

เป็นกำลังใจให้หมอติ๊บกะหมอไม้นะคับ
หากเหนื่อยก็พักบ้าง ถ้าว่างก็มาอัพเรื่อง
ยังงัยก็รอเสมอคับ
  ฝากดอกไม้ให้หมอติ๊บด้วยคับ