หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[Kiss Koki]

มาต่อท้ายทันคุณหมอไม้พอดี รอตอนพิเศษ อย่างใจจดใจจ่อ ด้วยคน..........คะ
เปลี่ยนไปยังไง ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมแหละ เราว่า อิ๊กๆๆ
ไปเยี่ยมน้องฯมา เล่าให้หมดนะคะ สบายดีนะคะที่่โน้น อากาศดีมั้ยเอ่ย..
มีความหวานอย่าลืมเอามาเล่าบ้างนะค่ะ

รอคะ ขอบคุณมากคะ ฮิ้วววววววววว 

[8X]

มารอตอนพิเศษแบบใจจดใจจ่อ 

ว่าแระว่าหมอไม้ผลุบๆ โผล่ๆ ขยันเดินทางไปตามหาหัวใจที่ออสซี่บ่อยๆ นี่เอง
ทนคิดถึงหมอติ๊บไม่ไหวอะดิ จริงปะ จริงปะ 

[Loidelohm]

พวกเรามาลุ้นดีกว่าว่า หมอติ๊บเปลี่ยนเพราะใคร อิอิ
หมอติ๊บอ่ะ มีเหตุผลเสมอ เราเชื่อใจหมอติ๊บ แต่ที่เปลี่ยนต้องมีที่มาที่ไปแน่ๆ

[malula]

มารอตอนพิเศษด้วยคนค่ะ
ชื่นชมแกมอิจฉาความหวานของคุณหมอทั้งสองจังเลยค่ะ

[beebeekung]

สวัสดีค่ะพี่หมอไม้ พี่หมอติ๊บ แล้วก้พี่แฮกซ์ (ที่ทำงาน)แล้วด้วยนะค่ะ
ดีใจที่สุด อ่านมา3วัน190หน้าจนตามทันแล้ว
ยิ่งอ่านยิ่งสนุกขึ้นเรื่อยๆ ได้ข้อคิดทุกครั้งที่ด้อ่าน
จะติดตามต่อไปนะค่ะ
คิดถึงพี่หมอติ๊บอ่าคิกๆ

[naiyana]

เข้ามารอตอนพิเศษด้วยคนคะ

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน

ตอนที่ 164

คิงคองรับบทหนัก







วันนั้นตกบ่ายแก่ๆเราสามคนก็ออกจากบ้านมา หลังจากที่ผมและเจ้าตัวเล็กเสร็จงานากคลินิคเล็กของแม่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว  เราเดินตามถนนมาเรื่อยๆ เจ้าตัวเล็กดูจะตื่นเต้นมากเอาการอยู่เมื่อตามสองข้างถนนที่เราเดินมาตอนนี้มันเต็มไปด้วยพระพุทธรูป เหรียญพระ  ตลอดจนพระเครื่องและเครื่องลางของขลังจากพระเกจิอาจารย์ต่างๆ ซึ่งก่อนหน้านี้เจ้าตัวเล็กบอกผมว่าแถวบ้านไม่มีใครเขามาวางแบกะถนนกะดินแบบนี้ เพราะมันเป็นเรื่องความเชื่อความศรัทธา  การบูชา      เมื่อเราบูชาเราเคารพก็ต้องวางไว้ที่สูง เอามาวางไว้กะดินแบบนี้จะให้คนกราบไหว้บูชาได้อย่างไร

มันก็จริงของเขานะ แล้วอีกอย่างแถวบ้านติ๊บก็มีแต่ให้กันด้วยความเลื่อมใสศรัทธาไม่เคยมีใครต้องขายพระให้กันแบบนี้เลย
หลังจากผมได้ข้อคิดจากเจ้าตัวเล็กอีกหนึ่งเรื่องแล้ว  เราสามคนก็เดินเลียบถนนทางด้านข้างของจตุจักรเข้ามา เราเดินดูของที่วางขายไปเรื่อยๆ จนมาหยุดเอาตรงหัวมุม
ทำไมอะเหรอ   ร้านไอติมโบราณนั่นไง ผมรู้และส่ายหัวกับการช่างสังเกตของเจ้าตัวเล็กซะจริง  เพราะร้านนี้เขาก็ไม่ได้ตั้งอยู่ริมถนนนะ  ถ้ามองเลยๆไปก็แทบจะมองไม่เห็นเลยด้วยซ้ำ 
แต่ก็อย่างว่าแหละนะคนเขามีเรด้าว่าด้วยเรื่องไอติมนี่นา

หลังจากได้ไอติมคนละไม้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว 
เราสองคนก็เดินตามเจ้าม่อนที่เป็นคนเดินนำไปยังตรงที่ขายสัตว์เลี้ยงที่ตอนนี้กลิ่นเริ่มเตะจมูกเราแรงขึ้นทุกขณะ
ตอนนี้ผมเริ่มอาการตกใจอยู่เป็นระยะๆเมื่อเริ่มเห็นสัตว์แปลกๆที่ดูน่ากลัวมากกว่าน่ารัก 
ผิดกับเจ้าตัวเล็กที่ตื่นเต้นไปกับสิ่งที่เห็น ทั้งอีน่ากลัว  เอ้ย อีกัวน่า งู หรือแม้แต่กิ้งก่า หรือสัตว์น่ากลัวๆ
นายม่อนเองก็สนุกตื่นเต้นไปกับเจ้าตัวเล็กไปด้วย มีแต่ผมที่ยืนเกาะแขนเจ้าตัวเล็กอยู่ห่างๆ
ถัดจากสัตว์เลี้ยงแปลกๆพวกนี้มาก็ค่อยยังชั่วที่มาเจอะเข้ากับเหล่านกต่างๆที่ร้องระงมจนแสบแก้วหูไปหมด

เจ้าตัวเล็กเล่าให้ผมฟังไปตลอดที่เดินผ่านนกพวกนี้ว่าเมื่อก่อนที่อยู่กับพ่อ 
พ่อจะเอานกเขามาเลี้ยงในกรงหน้าบ้านให้เจ้าตัวเล็กหมั่นดูแลด้วยการให้อาหารคือกล้วยเสมอๆ
แต่ทว่ากล้วยเหล่านั้นจะหมดเร็วมาก  เพราะเจ้าตัวเล็กจะแอบกินกล้วยที่พ่อเอามาแขวนไว้หน้าบ้านไว้ให้นกเขาเสมอๆ
ส่วนนกเขาวันดีๆคืนดีก็ถูกงูเขียวเลื้อยเข้ามากินเพราะบ้านเจ้าตัวเล็กเป็นบ้านสวน ต้นไม้ปกคลุม งูเขียวจึงเลื้อยมาตามต้นลำใยที่อยู่หน้าบ้านเข้ามาหานกได้  หลายตัวเข้าพ่อก็เลิกเลี้ยงนกไปในที่สุด

เดินมาซักพักเราก็เดินมาถึงยังแหล่งขายปลาตู้  เจ้าม่อนเลือกอยู่นานก็มาตกลงปลงใจที่ปลานีออน
เพราะตัวเล็กเลี้ยงง่ายและสีสวย  เนื่องจากเป็นปลาตัวเล็กเวลามันตายก็จะไม่รู้สึกเสียดายมากเหมือนปลาที่ตัวใหญ่ๆ
เออ  มันก็คิดของมันไปได้เนอะไอ้น้องชายผมนี่

นายม่อนหันมาถามเจ้าตัวเล็กบ้าง หลังจากได้ปลาที่ต้องการแล้วในถุงใบใหญ่ แต่ได้รับการปฏิเสธด้วยให้เหตุผลว่า
ตัวเองทำงานเลิกงานไม่เป็นเวล่ำเวลาบางทีต้องไปอยู่ที่โรงพยาบาลหลายๆวันไม่ได้กลับห้องก็มี 
บางทีอาจจะทำให้ปลาที่เลี้ยงไว้ตายเอาได้  ก็เลยไม่อยากเลี้ยงดีกว่า สงสารปลามัน

หลังจากได้ปลาที่ต้องการแล้วเราสามคนก็เดินในจตุจักรกันต่ออีกซักระยะ 
ก่อนมาแวะเข้าร้านหนังสือมือสองด้านหลังจตุจักร และจุดนี้แหละที่ผมรู้สึกว่าไม่น่าพาเจ้าตัวเล็กมาแวะเลยเพราะเจ้าตัวเล็กเล่นแวะใช้เวลาตรงนี้นานมากจนนายม่อนขอตัวกลับไปก่อนเพราะกลัวว่าปลาจะเฉาเมื่ออยู่ในถุงนานๆอาจตายได้ 
จึงปล่อยให้ผมกับเจ้าตัวเล็กแวะร้านหนังสือกันตามสบาย และหลังจากชั่วโมงกว่าๆผ่านไปเจ้าตัวเล็กก็เดินตัวปลิวออกจากร้านไปอย่างสบายตัว ส่วนผมอะเหรอ หนังสือตำราการแพทย์สภาพดี  ราคาถูกคิดว่าหมอติ๊บจะปล่อยให้ผ่านมือไปง่ายๆเหรอ  แน่นอนเจ้าตัวเล็กเลือกไปเกือบสิบเล่มได้  แต่คนที่รับบทหนักกลับกลายเป็นหนุ่มหล่อ กล้ามโตแบบผม  ไม่เข้าใจ รับบทหนักอีกแล้วเรา กว่าจะถึงบ้านก็เล่นเอาเหงื่อแตกกล้ามเนื้อนี่ปวดไปทุกมัดเลยทีเดียว 
แบบนี้แหละน้า ข้อดีของการมีแฟนตัวใหญ่สำหรับเจ้าตัวเล็กซิน่า…….
แต่คนตัวใหญ่อย่างเรานี่ซิ  รับบทหนักเต็มๆ เฮ้อออ

หลังจากกลับมาถึงบ้านอย่างเหนื่อยล้าและปวดเมื่อยกล้ามเนื้อเหลือกำลัง เพราะตำราเล่มหนาราวสิบเล่มของเจ้าตัวเล็กแล้วผมก็ขึ้นบนบ้านอาบน้ำอาบท่า หมอติ๊บก็ทำหน้าที่ผู้ช่วยทันตแพทย์ที่ดีของแม่ด้วยการเก็บข้าวของเครื่องมือไปล้างทำความสะอาด ตลอดจนเคลียร์บัญชีในแต่ละวันเป็นที่เรียบร้อย
 
ผมเดินลงมาจากบ้านตรงไปยังห้องครัวที่ตอนนี้หอมตลบอบอวนจากกลิ่นเครื่องเทศพริกไทย
แกงเลียงร้อนๆส่งกลิ่นหอมฉุนเตะจมูกผมและทุกคนในบ้านได้เป็นอย่างดี เมื่อเดินเข้ามาดูใกล้ๆก็ให้รู้สึกแปลกใจอย่างยิ่งว่าแกงเลียงทำไมมีแต่ฟักทอง จนจะกลายเป็นแกงฟักทองอยู่แล้ว ด้วยความรู้ทันว่าเป็นความชอบส่วนตัวของพ่อครัวตัวน้อยเขา ผมก็เลยไม่ทัดทานแต่อย่างใด นอกจากแกงเลียงร้อนๆแล้วยังมีเมนูผัดฟักทองใส่ไข่ที่ดูน่ากินไม่น้อย

วันนี้พ่อครัวคงตามใจปากตามใจตัวเองซักวันแหละมั้ง เพราะผมก็พอจะรู้อยู่บ้างว่าหมอติ๊บเองชอบกินฟักทองเอาเสียมากๆไม่ว่าจะเมนูไหนก็ไม่เคยปฏิเสธ แม้กระทั่งของหวานก็ยังเป็นแกงบวดฟักทองที่เหนียวนุ่มกำลังดี พ่อแม่และผมอดขำไม่ได้กับเมนูมื้อนี้ที่มีแต่ฟักทอง  แต่ก็อดชื่นชมในความน่ารักน่าเอ็นดูของหมอติ๊บไม่ได้ที่เข้าใจออกตัวว่ากลัวฟักทองในตู้เย็นมันจะเสีย  ก็เลยเอาออกมาทำเป็นอาหาร  เป็นเมนูฟักทองทั้งหลายแหล่ ขาดก็แต่เมนูปลาทอดที่เจ้าตัวไม่เอาฟักทองยัดไปในพุงปลาด้วยนั่นแหละ  ไม่งั้นคงมีเมนูฟักทองเต็มโต๊ะล้วนๆ

" แล้วเจ้าม่อนมันไปไหนอะแม่  ทำไมไม่ลงมากินข้าวกินปลา " ผมอดแปลกใจไม่ได้เมื่อน้องชายตัวดีหายเงียบไม่ลงมาร่วมวงอาหารเย็นกับพวกเรา

" ก็กลัวว่าปลาจะตายแหละมั้ง  เห็นกลับไปตั้งแต่มาจากจตุจักรได้ครู่เดียวก็รีบกลับบอกจะเอาปลาไปลงตู้เดี๋ยวปลาจะตายไปซะหมด " แม่บอกก่อนหันมาจัดการอาหารตรงหน้า

" แล้วติ๊บไม่คิดจะเลี้ยงอะไรบ้างเหรอลูก "  พ่อผมหันมาถามหมอติ๊บบ้าง

" ไม่ไหวอะครับพ่อ ติ๊บทำงานเลิกงานไม่เป็นเวล่ำเวลากลับมาก็หมดแรง คงเลี้ยงอะไรไม่รอดหรอก ขนาดเลี้ยงต้นกระบองเพชรมันยังจะตายเอาได้เลย "  ติ๊บตอบขำๆ

" ปล่อยอะไรก็ปล่อยให้ตายได้อย่าปล่อยให้ไอ้คิงคองตัวนี้ตายก็แล้วกัน  พ่อขอไว้ซักตัว "   
พ่อพูดจบก็หัวเราะฮาๆต่างจากผมที่ไม่ค่อยจะฮาด้วย  จู่ๆก็มาว่าเราเป็นคิงคอง  พ่อนี่ก็แปลกคนลูกชายออกจะหล่อล่ำกล้ามโตขนาดนี้  มาดูเป็นคิงคองซะได้

[malula]

คุณพ่อน่ารักจังเลยเข้าใจฝากเลี้ยงด้วย

[Kiss Koki]

ุ^
^
^.....ใช่ ๆ คุณพ่อคุณแม่และน้องชายคุณหมอไม้น่ารักมากๆๆ

คิงคองไม่ธรรมดา คุณคิงคองพอง อิๆ...
เมนู ฟักทอง 555 ว่าแต่ก็อยากเห็นเหมือนกันนะฟักทองยัดใส้ปลา คงนุ่มเนาะ ลองทำดูดิ น้องหมอติ๊บ...น่ารักมากคะ

ขอบคุณมากคะคุณหมอไม้มาลงเรื่องให้อ่านเรือย ๆๆ ว่าแต่อย่าลืมตอนพิเศษนะคะ

ปล. หวัดดีน้องแฮ็กด้วยคะ ....

[Non_stop]

 

น่ารักจังเลยครอบครัวนี้

มีความสุขมากๆๆน่ะค่ะ่

 

[naiyana]

หวัดดีคะคุณคิงคอง  อุ้ยไม่ใช่คุณหมอ
ถึงจะเปรียบเหมือนคิงคอง แต่ก็คงจะเป็นคิงคองที่หล่อที่สุดใช่ไหมคะ
ครอบครัวของคุณหมอน่ารักจังเลย อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นดี

รออ่านตอนพิเศษที่ไปเยี่ยมคุณหมอติ๊บอยู่นะคะ คิดถึงหมอติ๊บมากมาย
อยากรู้ว่าไปอยู่ที่โน่นเป็นไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า มาลงเร็วๆ นะคะ

[่นทยนส]

 

[beebeekung]

555+ พี่หมอไม้กลายเป็นคิงคอง ซะแร้ววว

[pochu52]

คุณพ่อหมอไม้น่ารักมากคะ เข้าใจพูด5555
หมอติ๊บรับปากคุณพ่อดูแลทั้งตัวและหัวใจคิงคองอย่างดีใช่ไหมค่ะ

[ao16]

 

[SoYiLovE]

 

ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ขำคุณพ่อหมอไม้อ่ะ พูดจริงสุดๆน่ะนั่น อุบส์ส์ส์   อิอิ

สวนหมอติ๊บก็น่ารักตาหลอดดดดอ่ะ  

[CheeTah]

 

หมอติ๊บเลี้ยงไหวใช่มะคะ อิอิ

[icyblue]

" ปล่อยอะไรก็ปล่อยให้ตายได้อย่าปล่อยให้ไอ้คิงคองตัวนี้ตายก็แล้วกัน  พ่อขอไว้ซักตัว "

คุณพ่อค่ะ พูดได้โดนมั่กๆ ค่ะ  

กด Like ให้คุณพ่อ พันครั้งค่ะ   

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน

ตอนที่ 165

ครอบครัวสุขสันต์







วันผ่านวันไปทุกวัน ผ่านเลยล่วงไปเข้าสู่เทศกาลของคนทุกคน                               
เทศกาลวันแม่  วันนี้ผมเลยตัดสินใจร่วมกับพ่อสุดที่รักว่าจะพาแม่ไปชอปปิ้งตามใจอยากซะหน่อยแล้วก็พาไปเลี้ยงข้าวเย็นด้วยซะเลย  วันนี้เจ้าตัวเล็กไปขึ้นเวรตั้งแต่เช้า  สี่โมงเย็นก็โหนรถเมล์กลับบ้านบอกผมว่าไม่ต้องไปรับเดี๋ยวจะกลับเองมาหลายเดือนแล้ว  บางทีก็นั่งรถเมล์มาลงที่อนุสาวรีย์แล้วนั่งบีทีเอสกลับมาบ้านภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

" ให้ติ๊บได้มีโอกาสเรียนรู้การใช้ชีวิตด้วยตัวติ๊บเองบ้าง พี่ไม้ทำให้ติ๊บทุกอย่าง พอพี่ไม้ไม่อยู่ติ๊บก็ยืนด้วยขาของตัวเองไม่เป็น สุดท้ายก็ทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง " เหตุผลสั้นๆที่กินใจและทำเอาผมไม่กล้าเถียงเอาซะเลย

ตอนนี้เด็กน้อยบ้านนอกคอกนากลายเป็นคุณหมอผู้มีสง่าาราศีราวกับเป็นคนละคน         
หากแต่สิ่งหนึ่งที่หมอติ๊บไม่เคยเปลี่ยนไปคือการเป็นเด็กเรียบร้อยน่ารัก และเคารพเชื่อฟังผู้ใหญ่เสมอ
นานวันเข้าผมยิ่งรับรู้ถึงการยอมรับและความรักความเมตตาที่พ่อแม่ผมมีให้กับหมอติ๊บ 
จนนานวันเข้าผมรู้สึกว่ามันจะมากกว่าที่พ่อแม่รักผมซะอีก

ตอนเช้าเจ้าตัวเล็กก็มีหน้าที่มาหุงหาอาหารเช้า ตระเตรียมอาหารมื้อเช้าสำหรับพ่อที่ต้องกินข้าวเท่านั้น 
กาแฟและอาหารง่ายๆสำหรับผมกับแม่ ก่อนจะไปเปิดคลินิคให้แม่ในตอนเช้าของแต่ละวัน
ก่อนจัดการจับพ่อผมเจาะเลือดเพื่อเชคน้ำตาลอยู่เกือบทุกเช้าไม่เคยขาด 
จัดยาสำหรับผู้ป่วยเบาหวานให้พ่อผมพร้อมทั้งการจัดการด้านโภชนาการเรื่องอาหารหารกินที่ทำให้พ่อผมไม่เคยปริปากเรื่องอาหารของคนป่วยเลย  แม้จะเป็นพวกพืชผักสมุนไพร  แต่หมอติ๊บก็ปรุงออกมาเป็นเมนูอาหารที่น่ากินได้  คงต้องยกความดีความชอบให้เขา

เลิกงานกลับมาช่วงบ่าย
เจ้าตัวเล็กก็มาช่วยแม่ผมที่คลินิคบ้างเป็นครั้งคราวก่อนจะปลีกตัวไปเตรียมกับข้าวมื้อเย็นสำหรับพวกเราทุกวัน 
นานวันเข้าพ่อกับแม่ก็รักลูกชายคนใหม่คนนี้เสียจนจะมองไม่เห็นหัวผม 
บางวันจะไปเที่ยวกันนอกบ้านก็โอบเอวหมอติ๊บขึ้นรถมิวเซเว่นคันงามไป 
พอผมจะกระโจนขึ้นรถบ้าง  พ่อกับแม่ก็บอกว่า
"ไม้ไม่ต้องไปหรอก  นอนเฝ้าบ้านนี่แหละดีแล้ว "  เอ๊ะ  ฟังทะแม่งๆชอบกล  เหมือนผมเป็นกระรอกเฝ้านยังไงยังงั้นเลย

เข้าเรื่องกันต่อดีกว่า
วันนี้เจ้าตัวเล็กลงเวรมาถึงบ้านตั้งแต่ห้าโมงเย็น  ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดในเสื้อผ้าสบายๆดูกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งผิดจากตอนที่อยู่ภายใต้หน้าตาเคร่งเครียดและเสื้อกาวน์ตัวใหญ่       บางทีผมยังแอบกลัวคุณหมอเลย  ส่วนผมกับแม่ก็ตัดสินใจปิดคลินิคกันตั้งแต่ห้าโมงเพราะให้เป็นวันพักผ่อนของแม่บ้าง อีกอย่างวันหยุดแบบนี้คนไข้ก็ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ เราสองแม่ลูกจึงแยกย้ายกันไปอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมออกไปชอปปิ้งกัน  แต่วันสำคัญแบบนี้นายม่อนก็ไม่ยอมพลาดโอกาสบอกรักแม่ไปหรอก  แต่เนื่องจากยังไม่สามารถออกมาได้ในเวลานี้เพราะกว่าจะเลิกงานเจ้าตัวจึงให้พ่อกับผมและหมอติ๊บพาแม่ไปชอปปิ้งก่อนแล้วจะตามไปแจมที่ร้านอาหารภายหลัง ดูมันไม่ค่อยเห็นแก่กินเท่าไหร่เลยนะ

เมื่อพร้อมแล้วทุกคนก็ขึ้นรถโดยมีพ่อทำหน้าที่พลขับ  เพราะความเคยชินเมื่อให้ผมหรือแม่ขับพ่อก็จะให้เหตุผลว่ามันดูอันตรายดูน่ากลัวเสียทุกครั้งไป

" หมอติ๊บขับรถเป็นหรือยังลูก " พ่อหันมาถามเจ้าตัวเล็กหลังจากขับรถออกจากบ้านมาได้ชั่วครู่

" ยังไม่เป็นเลยครับพ่อ พี่ไม้ยังไม่ยอมสอนติ๊บเลยบอกแต่ว่าจะเทียวไปรับไปส่งติ๊บเอง  ไม่สอนให้ขับซักที " เจ้าตัวเล็กตอบแบบหงอยๆ

" อ้าวทำไมเป็นงั้นละลูก เผื่อเราไม่อยู่น้องจะได้ดูแลตัวเองได้ "  พ่อผมหันมาถามผมบ้าง

" เปล่าครับพ่อ แค่รอให้โตกว่านี้อีกหน่อย  ตอนนี้นั่งขับหัวยังไม่พ้นพวงมาลัย เท้ายังไม่ถึงเบรคเลย "  ผมตอบแล้วก็หัวเราะร่วนก่อนจะหยุดชะงักด้วยแรงบิดเล็กๆเข้าที่พุง

" แล้วนี่พ่อกับแม่จะไปชอปปิ้งกันที่ไหนเหรอคับ "  เจ้าตัวเล็กชะโงกหน้าขึ้นไปถามพ่อพร้อมกับมองผ่านกระจกหน้ารถไปดูแสงสีตอนกลางคืนอย่างตื่นเต้นของสวนจตุจักร ไม่รู้มีอะไรให้ตื่นเต้นเหมือนกัน

" ก็จะพาไปเซ็นทรัลลาดพร้าวนี่แหละลูกใกล้บ้านดี  สิบนาทีก็ถึงแล้ว"  พ่อตอบถึงเป้าหมายของเรา

" แล้วติ๊บอยากไปที่ไหนหรือเปล่าลูกจะได้ให้พ่อพาแวะไปก็ได้นะ  " แม่ผมเอ่ยขึ้นมาบ้าง

" เปล่าครับไปเซ็นทรัลก็ได้ใกล้บ้านดี  ติ๊บแค่อยากรู้ว่าทางที่ไปจะผ่านพาต้าหรือเปล่าอะครับ  จะได้เอาคิงคองไปปล่อยอีกตัวจะได้มีเพื่อน "  ฮาๆๆๆ เจ้าตัวเล็กตอบพร้อมหัวเราะทีหลังดังกว่าระงมไปทั้งรถไม่เว้นแม้กระทั่งพ่อกับแม่ที่หัวเราะคิงคองหน้าหล่อแบบผม

วันนี้พ่อตัดสินใจซื้อกระเป๋าใบใหม่ให้เป็นของขวัญวันแม่ 
ส่วนผมก็ได้รองเท้าคู่ใหม่ให้แม่ 
แต่เจ้าตัวเล็กซิแอบเก๋ด้วยการให้รางวัลตุ๊กตาออสการ์  แต่ยกแขนสองข้างชูดาวที่ตรงกลางเขียนไว้ว่า Best mom 
เก๋ที่สุดลงทุนน้อยแต่ได้ใจไปเต็มๆ

วันนี้ผมพาพ่อแม่มาทานข้าวที่ร้านอาหารมีชื่อ  ( มันก็มีชื่อทุกที่แหละน้า )
ร้านครัวสารถจัดเมื่อก่อนอยู่บนถนนวิภาวดีก่อนถึง ทางเข้าวัดเสมียน แต่เดี๋ยวนี้ย้ายไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้แล้วเหมือนกัน
เพราะที่นี่เป็นร้านอาหารประจำที่ครอบครัวเรามักจะมาฝากท้องในวันพิเศษเสมอเนื่องจากเจ้าของร้านเป็นเพื่อนกับพ่อนั่นเองแถมยังเป็นเซียนพระเหมือนกันซะด้วย     ส่วนแม่ก็ชอบการตกแต่งร้านที่เป็นแนวโบราณหน่อยๆ น่าหวั่นเกรงเล็กน้อยเพราะของเก่ามีเจ้าของหวงหรือป่าวก็ไม่รู้ แต่ผมเหรอชอบที่นี่เพราะรสชาติอาหารจัดจ้านถึงใจดีเชียวละ     

เมนูโปรดของผมก็เป็นหอยแครงดิสโก้ ที่ใช้หอยแครงตัวใหญ่มาก ราดด้วยน้ำจิ้มซีฟูดที่มีกลิ่นวาซาบิเล็กน้อยอร่อยมาก ขอบอก 

ส่วนแม่และเจ้าตัวเล็กมาแนวเดียวกันคือปลาช่อนเผาในกระบอก ทั้งหอมทั้งนุ่มน่ากินเป็นที่สุดเมื่อเจอข้าวสวยร้อนๆ น้ำจิ้มแจ่วรสเด็ด ตลอดจนผักต้มสดๆน่ารับประทานเอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม

นี่ยังไม่รวมต้มยำไก่บ้านที่พ่อผมชื่นชอบนักหนา กับไก่บ้านเนื้อเหนียวกำลังดีไม่นุ่มเกินไม่มันเกิน กับรสชาติต้มยำรสเด็ด 
สุดยอดจริงๆครับงานนี้ 

แต่ก่อนที่เราจะจัดการกันตัวมารก็มาถึงพอดี
นายม่อนเดินเข้ามาพร้อมหอบข้าวของพะรุงพะรังเข้ามาในร้านก่อนวางลงบนเก้าอี้ข้างและคว้าแก้วน้ำของผมไปดื่มอย่างกะคนหิวกระหายมาจากไหนก็ไม่รู้ก่อนจะก้มหน้าก้มตาสั่งอาหารที่นายม่อนชอบอีกสองสามอย่าง 

ตกลงคืนนี้เราก็อิ่มแปร้กันทั้งบ้านก่อนจะพากันกลับบ้านเอาในตอนดึกๆของวัน  ด้วยความสุขที่เต็มเปี่ยมทั้งครอบครัว

[สายลมเดียวดาย]

 จิ้มพี่ไม้

 

[malula]

ต้องมอบรางวัลคนรักดีเด่นให้หมอติ๊บด้วยนะคะหมอไม้
ได้ใจคนในครอบครัวไปหมดขนาดนี้

[badcow]

ตอนนี้ หมอติ๊บ ขาถึงเบรครึยังครับ
.
กี่ภาคๆ อ่านแล้วก็ยังอบอุ่นครับ

[noy]

เข้ามาได้อ่านสองตอนรวดดีใจจัง    ขอบคุณมากนะค่ะ






ปล.ชักอยากเห็นหมอไม้แล้วซิว่าจะเหมือนคิงคองรึป่าว

[dr.mike]

ขาหมอติ๊บถึงเบรครึยังอันนี้ไม่แน่ใจ

แต่ที่แน่ๆขาหมอติ๊บพาดบนคอผมอยู่บ่อยๆนะ 


ไม่ได้ติดเรทนะ   แต่ไม่พอใจอะไรเดี๋ยวนี้ใส่เฮดลอคเป็นมวยปล้ำกะผมทุกที

[badcow]

555+ หมอไม้ เท่าที่ติดตามอ่านกันมาตั้งแต่ต้นเลยเนี่ย จริงๆแค่หมอติ๊บมองด้วยหางตาก็น่าจะเอาหมอไม้อยู่แล้วนะ 555

[jojobuffy]

หมอติ๊บน่ารักจริงๆนะเนี่ย

[Kiss Koki]

ขาหมอติ๊บถึงเบรครึยังอันนี้ไม่แน่ใจ
แต่ที่แน่ๆขาหมอติ๊บพาดบนคอผมอยู่บ่อยๆนะ  
 

ไม่ได้ติดเรทนะ   แต่ไม่พอใจอะไรเดี๋ยวนี้ใส่เฮดลอคเป็นมวยปล้ำกะผมทุกที

ู^
^
^.... ว่าแล้วเชียว กำลังคิดอยู่ว่ามุกนี้ต้องออกมาแนวนี้ มิมีผิดแต่อย่างใด 555
 ( ตอนแรกคิดไปแล้วนะเนี่ยเรา ว่า ขาพาดบนคอ..เนี่ย ยังไง..) 555555

ดีจังเลยคะ ครอบครัวน่ารักมากสุขสันต์ ครบทุกเทศกาล รักกันนาน ๆๆๆๆๆๆๆๆ ตลอดไปนะคะ   ....ปล. น้องแฮ๊กจ๊ะ อย่าลืม อัพเดท หัวกระทู้จ้า....

[BWA2K]

หมอไม้.. คิงคองสุดหล่อคะ
ขอบคุณสำหรับความหวานที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ว่าแต่นอกจากกลัวผี กลัวสัตว์ประหลาด กลัวคนน่ารักอย่างหมอติ๊บ หมอยังกลัวอะไรอีกไหมคร๊าาาาาาาาาาา

[CheeTah]

555+

พี่หมอติ๊บยังไม่โตหรอเนี่ย อิอิ

ชอบมุขพี่หมอติ๊บจังเลย

แต่ก้อสงสารคิงคองมันเหมือนกันนะที่อยุ่ตัวเดียว

[Loidelohm]

ตอนนี้หมอไม้เป็นซุปเปอร์คิงคองหรือเปล่าครับ เข้าใจว่าอาหารถูกงดเว้นการควบคุมแน่ๆ
ถ้ายังไม่ถึงเลขสามตัว(น้ำหนัก)ก็ยังเบาใจอยู่นะ หมอไม้
อย่างอื่นช่างมันขอให้รักษาใบหน้าเอาไว้นะครับ หมอไม้ แอบเห็นปล่อยเคราดำๆเข้มเชียว
ใส่เสื้อนึกว่าเอาเสื้อเด็กมาใส่ หึ หึ แถมนั่งอยู่ในร้านฟาสต์ฟู้ดอีก
สงสารหมอติ๊บนะ ถูกบังมิดหมดเลยยยยยยยยยยย