หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[pjaejin]

เปลี่ยนไปในทางที่ดีหรือแย่ลงคะพี่ปลวกกกกกกกกก

 

[winniethepooh]

กำลังใจมีให้เต็มร้อย
แต่ความคิดถึงหมอติ๊บกับหมอไม้ เวลาหายไปนานๆ เกินร้อย อีกนะค๊าาา
แล้วมาต่ออีกน๊าา อยากรู้แล้วอ่ะ ว่าจุดเปลี่ยนนั้นคืออะไร 

[8X]

หมอไม้มาแว๊ว หายไปนานเลยง่ะ ว่าแต่จุดเปลี่ยนอะไรเนี๊ย
มาสปอยให้ตื่นเต้นนะเนี๊ย น้องแฮ็ครีบมาต่อตอนต่อไปเร็วๆ เน้ออยากรู้แย่ละ

จะว่าไป อวาตาร์หมอติ๊บก็คล้ายฟลุ๊คจริงๆ ด้วยอะ มิน่ามีคนทักผิด หุหุ

[pochu52]

มีข้อคิดดีๆ จากหมอติ๊บอีกแล้ว ชอบมากๆ เลยค่ะ
แต่คำว่า "ปลวก" นี้ เอ้อตกลงว่า มันดี หรือ ไม่ดีว๊า คาใจเหมือนหมอไม้อ่ะ หรือเราแก่แล้วเลยคิดไม่ออก 555

จุดเปลี่ยนอะไรค่ะหมอไม้ มาต่อไวๆ นะค่ะ ตัดหน้าน้องแฮ๊คซ์มาลงก็ได้น๊า ข้องจิตเป็นหนักหนา

[Ember]

อะไร คือ จุดเปลี่ยนอ้ะ ?
กลัวจังเลย.. กลัวใครมาแทรกกลางให้เกิดปัญหา ><

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ........กับเราสองคน ตอนที่ 157 พลังใจ
โดย Dr.Mike เมื่อ 23 เมษายน 2011 เวลา 19:09 น.

หลังจากกลับมาเติมความหวานในช่วงคริสมาสต์เรียบร้อยแล้ว ผมก็เดินทางกลับในช่วงต้นปีพร้อมกับเป้าหมายหลักที่เปลี่ยนไปและสูงกว่าเมื่อตอนที่ผมตั้งใจเดินทางมาที่นี่ในคราวก่อนมากมายนัก  เพราะคำพูดสั้นๆให้ผมฉุกคิดจากหมอติ๊บ ตลอดจนการเป็นกำลังใจที่ดีที่ทำให้ผมเห็นถึงศักยภาพที่มีของตัวเอง

ถูกต้องนะคร้าบบบ  ผมตัดสินใจจะศึกษาต่อในระดับปริญญาเอกทันทีที่ได้พูดคุยกับหมอติ๊บ 

วันก่อนผมได้พูดคุยกับพ่อแม่ในเรื่องนี้และพ่อกับแม่เองก็ดูจะเห็นด้วยกับหมอติ๊บและสนับสนุนผมเป็นอย่างดี

สำหรับการตัดสินใจเพื่ออนาคตในคราวนี้  แต่นั่นก็ทำให้ผมต้องคิดแล้วคิดอีกหลายรอบทีเดียว เมื่อต้องแลกกับการที่ผมต้องห่างบ้าน ห่างคนที่รักจากกำหนดเดิมที่กะจะมาแค่สองสามปี แต่ตอนนี้ต้องขยายระยะเวลาออกไปเป็นห้าปีกว่า

แต่อีกคำพูดหนึ่งนอกจากเรื่องปลวก(ที่ผมพยายามจะไม่พูดถึงแล้ว ) ก็คือความเชื่อมั่นในคนที่เรารักที่หมอติ๊บพูดถึง       

บางทีการอยู่ด้วยกันตลอดเวลาก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะรักเขาไปตลอดเวลา                 

การที่เราอยู่ใกล้กันก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะรักคนที่เราอยู่ด้วยไปตลอด

ทั้งหมดมันอยู่ที่ใจให้ระยะเวลาห้าปีที่เราห่างกันนับจากนี้เป็นระยะเวลาของการไขว่คว้าหาความฝันของแต่ละคน

ห้าปีที่ผมจะคว้าปริญญาเอกมากอดให้พ่อกับแม่ชื่นใจและให้ตัวเองมีหลักประกันในอนาคต

ส่วนหมอติ๊บก็คงเป็นเรื่องของการไขว่คว้าเกียรตินิยมตอบแทนผู้มีอุปการคุณที่ส่งเสียตัวเองเรียนมาจนบัดนี้

ตลอดจนคว้าความสำเร็จไปให้ป้าได้ชื่นใจแม้ในวันนี้ย่าจะไม่ได้อยู่ดูความสำเร็จของตนก็ตามที

ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้เขียนอะไรถึงหมอติ๊บเลย เพราะยุ่งอยู่กับการเรียนที่หนักขึ้นเป็นอย่างยิ่งประกอบกับความรับผิดชอบของผมในส่วนนี้อาจจะไม่มากพอ  พอเรียนหนักทำงานเหนื่อยกลับมาถึงห้องก็หลับเป็นตาย ไม่ได้มาเขียนบันทึกเรื่องราวของเราสองคนเพิ่มเติมเท่าไหร่นัก

แต่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่เคยลืมหรือละเว้นมันไปนั่นคือแต่ละคืนก่อนที่ผมจะเข้านอนคือการเช็คข้อความในกล่องอีเมล์ของผมดูข่าวคราวของเจ้าตัวเล็กจากเมืองไทย

แต่ถึงจะยุ่งอยู่แค่ไหน กำลังใจก็ไม่เคยเหือดหายไป เมื่อเจ้าตัวเล็กยังมีส่งมาให้ผมเสมอๆ ผ่านทางอีเมล์บ้าง ผ่านทางการคุยกันในโปรแกรมเอ็มเอสเอ็นบ้าง นั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกมั่นใจในตัวคนรักของผมไม่เคยเปลี่ยนแปลง

ตอนนี้เจ้าตัวเล็กกำลังจะขึ้นเป็นนิสิตแพทย์ชั้นปีที่ห้าแล้ว ซึ่งถือเป็นการเรียนปีสุดท้ายในการเรียนวิชาชีพแพทย์ ก่อนที่ปีหน้าจะออกฝึกงานในโรงพยาบาลแบบเต็มตัว หรือที่เรียกกันว่าแพทย์เอ๊กซ์เทิร์น

ผมเอารูปเจ้าตัวเล็กเมื่อตอนที่เรารู้จักกันในตอนที่เจ้าตัวมาเรียนปีหนึ่งในตอนแรกๆ มาเปรียบเทียบกับรูปถ่ายล่าสุดที่เจ้าตัวไปเที่ยวเขาค้อกับเพื่อนๆมาให้ผมได้ดู

เด็กน้อยแววตาหม่นเศร้าอยู่ตลอดเวลาเมื่อหลายปีก่อน เก้ๆ กังๆ ตามประสาเด็กบ้านนอกคอกนา วันนี้ถูกแทนที่ด้วยว่าที่คุณหมอผิวพรรณเกลี้ยงเกลา ดูมีสง่าราศี และสดใสไปตามวัยที่ควรจะเป็น นั่นอาจจะเป็นเพราะความห่วง ความกังวลทั้งหลายแหล่หมดไป และถูกอบรมบ่มเพาะจากการเรียนการศึกษาทำให้ตอนนี้ดูเป็นว่าที่คุณหมอที่น่าเกรงขาม และนอกจากนี้คงต้องขอบคุณคลินิกความงามที่เจ้าตัวเคยไปทำเป็นงานพิเศษที่ส่งผลให้ผิวพรรณเจ้าตัวเล็กดูดีขึ้นมาเยอะทีเดียว 

วันผ่านวัน  คืนผ่านคืนไปทุกคืน

เจ้าตัวเล็กกลายมาเป็นนิสิตแพทย์ปีห้าในชุดเสื้อกาวน์สั้นๆ พอดีตัว  ความสดใสน่ารักไม่ได้หายไปไหนในสายตาของผม แต่ในความน่ารัดสดใสมันมีบางอย่างเพิ่มขึ้นมานั่นคือความสง่างามภายใต้เสื้อกาวน์สีขาวที่บ่งบอกวิชาชีพ ตอนนี้บอกตรงๆ ว่ามันดูมีสง่าราศีขึ้นจริงๆ

ส่วนผมยังคงหมกมุ่นกับการเรียนอย่างเต็มที่ เพราะเร่งวันเร่งคืนจะได้กลับไปหาเจ้าตัวเล็กอีกคราหนึ่ง ผมขังตัวเองอยู่ที่โรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยเกือบทั้งวันเพื่อเร่งทำงานวิจัยให้เสร็จสิ้นผมจะได้จบเสียที

วันนี้เป็นวันหยุดด้วยความเหนื่อยล้าและเหนื่อยอ่อนมาตลอดทั้งสัปดาห์ ผมหย่อนก้นลงนั่งบนเก้าอี้ยาวตรงหลังระเบียงห้องพร้อมกาแฟหอมกรุ่นพลางคิดถึงคนหนึ่งคนที่เมืองไทย ในเวลาที่ผมเหนื่อยล้าหมดแรงแบบนี้เจ้าตัวเล็กมักจะมานวดหัว นวดต้นคอให้ผมเสมอๆ ลดอาการเหนื่อยล้า  ชวนคุยให้ผ่อนคลายหายเครียดและรับฟังปัญหาของผมในทุกเรื่อง หรือแม้กระทั่งบางทีมีจุดสปาเทียนหอมสร้างบรรยากาศผ่อนคลาย หรือแม้แต่การนำกะละมังมาล้างเท้านวดเท้าให้ผมผ่อนคลายเจ้าตัวก็ไม่เคยรังเกียจแม้ผมจะพยายามห้ามก็ไม่เป็นผล  นั่นมันยิ่งทำให้ผมรักและหลงใหลในความรักที่เจ้าตัวมีให้ผมมากยิ่งขึ้นไปอีก

“วันไหนที่พี่ไม้เหนื่อยก็แค่หลับตาลงบนเตียงแล้วคิดถึงเรื่องราวต่างๆ โดยเฉพาะเป้าหมาย ติ๊บอยากให้พี่ไม้คิดว่ายิ่งพี่ไม้เหนื่อยมากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งเข้าใกล้เป้าหมายที่เราวาดหวังไว้เข้าไปทุกที เหมือนที่ติ๊บไม่เคยเหนื่อยและไม่เคยท้อที่จะหยุดหวัง เพราะครั้งหนึ่งติ๊บเคยร้องไห้จากการอยากที่จะไปยังจุดที่หวัง  วันนี้ติ๊บกำลังเดินทางไปยังจุดที่หวังต่อให้เหนื่อยและท้อแค่ไหนก็ยังดีกว่าที่ติ๊บยืนร้องไห้อยู่ที่เดิม พี่ไม้ว่าจริงมั้ย

วันนี้ติ๊บมีโอกาสกลับบ้านที่นครพนม  ติ๊บเดินทางไปยังตัวเมืองไปยังชมรมคนตาบอดที่เปิดชั้นล่างของตึกแถวเป็นร้านนวด ชั่วโมงละหนึ่งร้อยบาท จากสมาชิกในชมรมซึ่งเป็นคนตาบอด ติ๊บไปขอบคุณที่ครั้งหนึ่งเขาเคยช่วยติ๊บมาด้วยเงินสดของคนในชมรมรวมกันเป็นเงินห้าร้อยบาท

วันนี้ติ๊บไม่ได้แบกความหวังของแค่ตัวติ๊บคนเดียว  แต่ติ๊บยังแบกความหวังของคนที่อยากให้ติ๊บประสบความสำเร็จไว้ด้วย  และสิ่งที่ติ๊บได้รับในวันนี้ไม่ใช่แค่โอกาสจากเงินห้าร้อยบาทที่เขาให้ติ๊บเมื่อคราวก่อน  แต่เขาให้ติ๊บมองเห็นความโชคดีที่ตัวติ๊บยังได้รับมาบ้าง

อาจจะใช่ที่ติ๊บไม่มีพ่อไม่มีแม่

แต่ติ๊บยังมีร่างกายที่สมบูรณ์ครบถ้วนติ๊บยังโชคดีที่ยังมองเห็นและทำอะไรหลายๆ อย่างได้ด้วยตัวเอง

ยังโชคดีที่มองเห็นอะไรสวยงามบนโลกใบนี้อีกเยอะ

ยังโชคดีที่ได้เห็นหน้าตาของคนที่ติ๊บรักทุกคน

ในขณะที่คนอีกไม่น้อยไม่มีโอกาสนั้นเลย แต่ทว่าคนเหล่านี้กลับเป็นผู้จุดแสงสว่างแห่งความหวังขึ้นภายในใจของติ๊บ วันนี้ติ๊บจึงมองไม่เห็นประโยชน์ของการเหน็ดเหนื่อยจนท้อถอย เพราะติ๊บยังเรียนรู้ที่จะสร้างกำลังใจให้ตัวเองได้เสมอ”

ผมอ่านอีเมล์ยาวเหยียดด้วยความสุข ชื่นชม นับถือ และศรัทธาในตัวคนรักของผมอย่างที่สุด

ความกตัญญู คือสิ่งที่ทำให้ติ๊บดูงดงามมากขึ้นไปอีกในความรู้สึกของผม ติ๊บไม่จำเป็นต้องขาว ตี๋ ดูดี แต่ถ้าติ๊บมีความกตัญญูแบบนี้ต่างหากที่ทำให้ผมรักและเคารพ  เอ้ยรักและบูชา  อ่ะ ไม่ใช่ เรียกว่ารักและศรัทธาในตัวคนรักของผมอย่างที่สุด เพราะเขาทำให้เห็นแล้วว่าเขามีมากกว่าความน่ารักจริงๆ และผมเองก็มากกว่ารักในตัวเด็กคนนี้เช่นกัน

หลับฝันดี ที่รักของผม

TBC…

PS: ได้ทำหน้าที่นักโพสต์และนักพิสูจน์อักษรเสียที หลังจากห่างหายจากภารกิจนี้มานานแสนนาน --*
PSS: ความหวัง กำลังใจ พลังใจจะเกิดขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อผู้นั้นพึงกระทำ และทำได้เต็มที่สุด ความหวังจะช่วยให้เรามีแรง ส่งเสริมให้เป็นกำลังใจที่ดีเพื่อจะได้ดำเนินชีวิตของตนเองได้อย่างมีสุข จนเกิดเป็นพลังใจ พลังกาย พลังความสามารถ แสดงออกให้เห็นซึ่งศักยภาพของแต่ละบุคคล by Hackz

[littleFiNgeR]

ตอนนี้ยิ่งนับถือหมอติ๊บอะ อ่านเรื่องนี้แล้วมีกำลังใจ ได้ข้อคิดอะไรดีๆเยอะเลย^^

หมอติ๊บ หมอไม้ แล้วนักโพสต์มือดีนายแฮ็คส์ เลิฟยูที่สุด ^_^

ป.ล.เพิ่งสังเกตเห็นว่าจิ้มเป็นคนแรก 555+

[patee]

   สุดยอดจริงๆหมอติ๊บ

ขอชื่นชมจากใจ

[nonae]

หมอติ๊บ คิดดี สร้างกำลังใจให้ตนเองและผู้อื่นด้วย โดยเฉพาะให้กับหมอไม้ของเรา  
ถือว่าโชคดีที่หมอไม้ มาถ่ายทอดให้ได้เห็นมุมมองความคิดที่เป็นบวกและการสร้างกำลังใจให้ตนเอง  
นายแฮ็ค คิดถึง กลับมาโพสซะทีนะ

[afternoon]

อ่านเเล้วซึ้ง หมอติ๊บสุดยอดมากๆ 
วันนี้นอกจากหมอติ๊บจะเป็นกำลังใจให้หมอไม้เเล้ว หมอติ๊บยังเป็นกำลังใจให้นุ่นเเละผู้อ่านอีกหลายๆคนด้วยคับบ
ขอบคุณหมอติ๊บ หมอไม้ เเละนายแฮคด้วย 

ปล.ยินดีกับนายแอคด้วยที่ได้กลับมาทำหน้าที่เเล้ววว

[Kiss Koki]

มีแฟนดี...เป็นศรีแก่ตัว  อิๆๆ ก็อย่างเนี่ยน๊า คนเค้ามีที่รักเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง
ให้คำแนะนำมีแต่เรื่อง บวก ประเสริฐสุดยอดแล้วเนี่ย แฟนใครเนี่ย เจ๋งจริงๆๆ

หวัดดีน้องแฮ๊คมือโพสท์คะ สู้ต่อไปน้อง 

[love2y]

  หมอติ๊บน่ารักมากเลยค่ะ

[darling]

อ่านที่ไรก็ซึ้งเหมือนเดิมทุกที 

[Kfc_Pizza]

 
หมอติ๊บช่างเป็นคนดีกระไรเยี่ยงนี้
ดีใจกับหมอไม้จังได้เจอกับคนดีๆ
ได้ใช้ชีวิตคู่กับหมอติ๊บ
ปล.อ่านแล้วได้แนวคิดดีๆจากหมอติ๊บกับหมอไม้เสมอ
 

[CheeTah]

ว้าวว

อ่านแล้วได้อะไรมากมายอีกตามเคยยย

คิดถึงพี่หมอติ๊บ คิดถึงพี่แฮคด้วยเน้อออ กลับมาแล้วว เย้ๆๆ 

[dr.mike]

เข้ามาดัน  คิดถึงหมอติ๊บด้วยคนนนนนนน   

[StillLoveThem]

...คุณปลวก อ่านแล้วขำ หมอติ๊บช่างคิด ช่างเปรียบเทียบเนอะ ก็จริงอยู่พอรูปร่างปลวกเปลี่ยนไปก็ดันกราบไหว้ ลืมไปละสิว่ายังไงก็ ปลวกกกกกก
...แปลกนะคนเรา ถ้าอยู่คนเดียวก็ทำอะไรได้ด้วย ตัวเรา แต่พอมีคนข้างๆๆเข้าหน่อย ต้องขอพลังใจ ให้กระตุ้นตลอด

[dr.mike]

แหม  ก็อ้อนบ้าง  อะไรบ้าง  พอให้มีแรง  เอ๊ะ  แต่พออ้อนทีไรหมดแรงทุกที  งงตัวเองเหมือนกันนนนน

[Kiss Koki]

แหม  ก็อ้อนบ้าง  อะไรบ้าง  พอให้มีแรง  เอ๊ะ  แต่พออ้อนทีไรหมดแรงทุกที  งงตัวเองเหมือนกันนนนน

คุณปลวกสุดหล่อคะ อ้อนทีไรหมดแรงทุกทีเนี่ย ต้องขยาย นะคะ  55555 ...ถ้าหมอติ๊บอ้อนคงน่ารักมากๆๆ
คนตัวโต ๆ อ้อนนี่ จะขำอีมั้ยนะ เอ๊ แต่เค้าก็ ดูดีของเค้านะคะ คุณปลวกสุดหล่อ  :m20:5555

[dr.mike]

น้องแฮคสุดหล่อของพี่

รีบกลับมาเหอะน้อง  ทำหน้าตอนต่อไปโดยเร็วที่สุด

ก่อนที่คนทั้งเล้าจะพากันเรียกพี่คุณปลวก 

บอกแล้วว่าคราวหน้าจะมีจุดเปลี่ยน

เป็นคุณหิ่งห้อยแล้วน่ะ  คราวนี้  อย่ามาเรียกคุณปลวกอีกละกานนนนน  ไม่รู้นะว่าดีหรือไม่ดี  แต่ฟังแล้วมันบาดจิตบาดใจ

ขัดกับหน้าตาหล่อๆของผมยังไงไม่รู้

[CheeTah]

เหอๆๆ

จุดเปลี่ยนอะไรน้ออ จะเปลี่ยนจากคุณปลวกมาเป็นหิงห้อยหรอเนี่ย

โตขึ้นมานิสนึง 55+ กลับมาแล้วหรอคะคุณหมอไม้ หายไปนานเรย อ่าา

แฟนคลับพี่หมอติ๊บคนนี้คิดถึงค้าฟฟฟ

[Pra2]

๕๕๕ ขำคนในบอร์ดเรียกพี่หมอไม้ว่า คุณปลวกกันหมดแล้ว  
เรียกไปเรียกมาเด๋วยิ่งเข้าใจคำว่า ปลวก ผิดๆกันไป อิอิ
พี่หมอติ๊บ เอากำลังใจ มาอีกแล้ว ตอนนั้นส่งถึงพี่หมอไม้คนเดียว
ณ ตอนนี้ พี่หมอไม้มาแบ่งปันอีก กลายเป็น กำลังใจที่ส่งต่อมาถึงคนอ่าน กำลังใจท่วมท้นเลย
อ่านแล้วรู้สึกดีน่ะค่ะ สำหรับเด็กน้อยคนนี้ที่กำลังเรียนอยู่ มีกำลังใจที่จะไปให้ถึงจุดหมายเร็วๆ  
แม่หนูบอกเสมอ ความกตัญญูมันทำให้คนก้าวหน้า หนูเชื่อตรงนี้จริงๆน่ะค่ะ
พี่หมอติ๊บ นึกถึงทุกคนที่มีบุณคุณเสมอ เลยทำให้ชีวิตมีแต่ความก้าวหน้า
แถมยังได้แฟนหล่อๆอย่างพี่หมอไม้อีก ห้าๆ (อย่าเพิ่งลอยนะพี่หมอไม้) อ่ะลืมไปลอยไม่ขึ้นอยู่แล้ว   ล้อเล่นนะค่ะ อิอิ
คราวหน้าจุดเปลี่ยนอะไรพี่หมอไม้ มาสปอยคนอ่านเล่นหรอ เหอๆ
จะรอพี่Hackzมาต่อนะค่ะ   พี่Hackz สู้ๆ มาต่อเด๋วนี้เลยนะ หุหุ

[pochu52]

ทำไมหมอติ๊บน่ารักขนาดนี้ค่ะหมอไม้ ข้อคิดแต่ละข้อเป็นแรงใจให้หลายๆ คนได้ดีมากเลย 
มีแฟนดีเป็นศรีแก่ตัวจริงๆ

คุณปลวกจะได้เป็นคุณหิ่งห้อยเหรอ มีอะไรดีๆ จากหมอติ๊บอีกน๊า

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ........กับเราสองคน ตอนที่ 158 กระบองเพชร VS กล้วยไม้
โดย Dr.Mike เมื่อ 25 เมษายน 2011 เวลา 14:39 น.

กลางเดือนมิถุนายน

หลังจากที่ผมทุ่มเทแรงกายแรงใจทั้งหมดจากการเรียนในช่วงปีครึ่งที่ผ่านมาในภาคทฤษฎีเสร็จสรรพเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ภาระรับผิดชอบของผมจึงเบาบางลงอย่างเห็นได้ชัด สังเกตจากเมื่อก่อนที่ผมต้องตื่นไปเรียนในตอนหกโมงเช้า เลิกเรียนก็ทุ่มสองทุ่ม กว่าจะกลับห้องพักในแต่ละวันก็แทบจะคลานเข้าห้อง แต่ตอนนี้ผมไม่ต้องไปนั่งเรียนเลกเชอร์เหมือนเมื่อก่อนอีก

เปลี่ยนมาเป็นการทำคนไข้ในคลินิกและทำเรื่องวิจัยในหัวข้อที่ผมรับผิดชอบส่งที่ปรึกษาและเข้าไปพบพูดจาและเสนอความก้าวหน้าของการเรียนรู้ในแต่ละสัปดาห์ของผมเท่านั้น

ตกกลางเดือนผมและเพื่อนๆ หลายคนเริ่มมีเวลาว่างมากขึ้น

บ้างก็ชวนกันไปสังสรรค์บ้างหลังจากที่โหมเรียนมาหนักจนบางคนอยากจะผ่อนคลาย บางคนก็ชวนเราออกไปเที่ยวเมืองอื่นๆของออสเตรเลีย บางคนก็ชวนกันไปตั้งแค้มป์กันสนุกสนานก็มี

ยกเว้นสองหนุ่มหล่ออย่างผมและหนุ่มคิมที่ไม่ยอมตกปากรับคำคำชวนของเพื่อนๆกลุ่มใดเลย อ้อ! ลืมนับแม่สาวฟางอีกคนเช่นกัน ตอนนี้เธอขะมักเขม้นกับการเรียนทำอาหารไทยแบบง่ายๆน่าดู  โดยมีผมเป็นเทรนเนอร์ทำอาหารไทย  หลับตาแล้วลองนึกภาพดูนะคับว่าสภาพที่ออกมาจะดูน่ากินขนาดไหน

แต่ทว่าวันนี้ผิดคาดแฮะ

ถ้าเป็นวันอื่นๆฟางจะมาเคาะห้องคิมและห้องผมเรียกเราสองคนไปทานกับข้าวฝีมือฟางที่ห้องหรือตรงโถงส่วนกลาง

แต่วันนี้ฟางมาเคาะห้องผมพร้อมกับคิมและบอกขอใช้ห้องผมแทนเพราะพอดีคอมพิวเตอร์ของฟางเสีย

อยากจะขอยืมของผมใช้งานซักคืนซึ่งผมก็ไม่ถือว่าเป็นการรบกวนมากมายจึงเปิดประตูรับแขกผู้มาเยือน เพื่อนผู้มาทักทาย

วันนี้คิมมาห้องผมพร้อมอาหารเวียดนามเป็นปอเปียะทอดน่ากินเอาการ  แต่ที่เด็ดมากคือน้ำจิ้มสูตรเวียดนามแท้ๆ

รสชาติอย่าบอกใครเชียว ผมกับคิมแย่งกันจนชิ้นสุดท้ายก่อนจะหัวเราะร่วนกันตามประสาเพื่อนฝูง

ส่วนอาหารเกาหลีวันนี้ก็เป็นสุกี้ชาบู แต่อย่าให้พรรณนาถึงน้ำจิ้มสูตรหนุ่มคิมเลย

ไม่แตกต่างจากอาหารไทยฝีมือผมเท่าไหร่นัก  น่ากินพอกัน  แหะๆ

หลังจากเราทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อย ผมและคิมก็สนุกสนานกันเต็มที่กับเกมส์เพลย์อย่างสนุกสนานตามประสาผู้ชาย เกมส์แล้วเกมส์เล่าผ่านไปนานๆจึงจะหันไปยิ้มสวยๆให้ฟางทีนึงที่สนุกอยู่กับการเล่นอินเตอร์เนต จนมาสะดุดเอาตอนที่เธอบอกว่ามีคนทักมาในเอ็มเอสเอ็นนั่นแหละ

เมื่อทุกคนเห็นว่าผมมีเรื่องราวต้องคุยกับคนในเอ็มทั้งคิมและฟางจึงขอตัวกลับห้องในเวลาไม่นานนัก  ผมจึงมานั่งจ้อกับเจ้าตัวเล็กผ่านโปรแกรมเอ็มเอสเอ็นกันต่อตามประสาคู่รัก  อิอิ

วันนี้ติ๊บเรียนรู้จากดอกไม้สองชนิดที่หลังหอพัก

ชนิดแรกกล้วยไม้   มีกลอนบทนึงที่ติ๊บท่องเป็นวรรคเป็นเวรตอนเป็นเด็กประถม ท่องอย่างนกแก้วนกขุนทองโดยที่ไม่มีรู้ความหมายไม่เข้าใจอะไรซักกะอย่าง  จนวันนี้ที่ติ๊บเห็นพี่รูมเมทแกทะนุถนอมกล้วยไม้หลังห้อง  จนวันนี้ที่มันออกดอกให้ติ๊บได้ดูได้เห็น  ได้เข้าใจและคิดอะไรได้

กล้วยไม้ออกดอกช้า     ฉันท์ใด
การศึกษาเป็นไป          เช่นนั้น
แต่ออกดอกคราใด       งามเด่น
งานสั่งสอนปลูกปั้น      เสร็จแล้ว  แสนงาม

กลอนหนึ่งบทที่ติ๊บท่องเมื่อตอนอยู่ประถมจนจำขึ้นใจ  วันนี้ติ๊บเข้าใจแล้วว่าบางอย่างต้องการการบ่มเพาะ  ต้องการเวลา เพื่อที่วันหนึ่งจะได้อวดหน้าตาของมันให้ผู้คนได้พบเห็นเมื่อมันพร้อมที่จะอวดความสวยและเป็นความสวยที่คงทนและคุ้มค่ากับการรอคอย

เหมือนกับตอนนี้ที่ติ๊บรอเวลาในการเรียน  รอการสะสมประสบการณ์  รอการเรียนรู้สิ่งใหม่ เพื่อที่วันนึงติ๊บจะเป็นหมอที่ดีมีความรู้ และพร้อมจะเริ่มต้นกับการเป็นหมอที่ดีได้อย่างเต็มภาคภูมิ

ชนิดที่สองเป็นต้นไม้ ของคนที่เคยอยู่ห้องนี้มาก่อนแต่ตอนขนของออกไปเขาคงเอากระบองเพชรต้นใหญ่นี่ออกไปด้วยไม่ได้ก็เลยตั้งตระหง่านไว้ที่หลังห้องอย่างนั้น  จนตอนนี้มันสูงลิ่วกว่าติ๊บเสียอีก  (แหม ก็เล่นเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐานแบบนี้ อะไรก็เกินหัวคุณหมอหมดแหละคร้าบบ  อุ๊บส์)

กระบองเพชรที่นานหลายปีกว่าจะออกดอกมาให้เห็นสักหนึ่งครั้ง และการบานแต่ละครั้งของมันจะบานเต็มที่เพียงหนึ่งวันก็แห้งเหี่ยวเฉาและหลุดลอยจากต้นไปในที่สุด มีคนเคยเล่าให้ติ๊บฟังว่าเวลาจะรับรักใครหรือดูใจใครซักคน ก็ให้ซื้อต้นกระบองเพชรนี่แหละไปให้เขาเลี้ยง  แล้วบอกกับคนที่เราอยากจะศึกษาดูใจไปว่า  เมื่อคราวที่ต้นกระบองเพชรออกดอกวันใด ฉันจะรับรักคุณ ดูโรแมนติกไปอีกแบบเหมือนกันน่ะ  กว่ากระบองเพชรจะออกดอกทีนึงคงใช้เวลาหลายปี เป็นการให้เวลาทำหน้าที่ของมันว่าคนหนึ่งคนจะมั่นคงกับเราได้แค่ไหน  เห็นทีติ๊บต้องเอากระบองเพชรมาให้พี่ไม้เลี้ยงซักต้นแล้วมั้ง  ถ้ามันบานให้ดอกเมื่อไหร่ ติ๊บจะ….จะอะไรดีละก็ยอมพี่ไม้ไปหมดแล้วนี่เนอะ

ต้นไม้ทั้งสองอาจไม่ใช่พืชตระกูลเดียวกัน

แต่มันอยู่ที่หลังห้องพักติ๊บเหมือนกันและที่มันทำให้ติ๊บเรียนรู้ได้เหมือนกันคือ แต่ละอย่างมันต้องการเวลาที่เหมาะสมสำหรับตัวมันเอง กล้วยไม้ออกดอกนานนับเดือนเบ่งบานนานนับเดือน  ในขณะที่กระบองเพชรออกดอกเบ่งบานแค่วันเดียว 

เวลาในการเบ่งบานของดอกไม้ทั้งสองชนิดมันต่างกันมาก  แต่มันก็เบ่งบานพร้อมกันได้ในช่วงระยะเวลาเดียวกัน

ก็คงเหมือนกับคนเราที่ต้องการเวลาในการเพาะบ่มชีวิตของตัวเองเหมือนกับพี่ไม้ที่ต้องการเวลาเพาะบ่มตัวเองจนเป็นด๊อกเตอร์ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า

ส่วนติ๊บยังอีกยาวไกลไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เป็นด๊อกเตอร์อย่างที่วาดหวังเอาไว้

แต่ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่

ติ๊บเชื่อมันว่ามันจะมีสักวันที่เป็นวันของติ๊บ และมีสักวันที่เป็นวันของเรา วันที่เราทั้งคู่จะใช้ชีวิตไปพร้อมกันเมื่อตอนที่เราพร้อม

เช่นเดียวกับกล้วยไม้และกระบองเพชรที่กำลังอวดความงามไปพร้อมกันในเวลานี้

หลับฝันดีน่ะ พ่อกระบองเพชร ของชั้น

ปล.ไม่ต้องทำหน้างง วันนี้เป็นพ่อกระบองเพชรเพราะทั้งตัวมีแต่ขนเหมือนกันนนนน

TBC…

[OrlY]

หมอติ๊บมีข้อคิดดีๆ เสมอเลยน่ะ
มิน่าล่ะ ... หมอไม้ถึงรักและศรัทธา
คนอะไรน่ารักจริงๆ 

[winniethepooh]

  เยี่ยมจริงๆ
รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องเล่าจากหมอไม้
รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อ่านข้อคิดดีดีจากหมอติ๊บ
และรู้สึกดีทุกครั้งเมื่อเปิดเข้ามาแล้วเจอนายแฮคอัพตอนใหม่ให้อ่านกัน
ขอบคุณทั้งสามคนจริงๆนะคะ จะเป็นกำลังใจ และเข้ามาอ่านตลอดๆคะ

[CheeTah]

อื้อหือออ ได้รับข้อคิดจากพี่หมอติ๊บอีกตามเคย อิอิ

พี่หมอติ๊บน่ารักอ่ะ

เห็นทีติ๊บต้องเอากระบองเพชรมาให้พี่ไม้เลี้ยงซักต้นแล้วมั้ง  ถ้ามันบานให้ดอกเมื่อไหร่ ติ๊บจะ….จะอะไรดีละก็ยอมพี่ไม้ไปหมดแล้วนี่เนอะ

ชอบตรงนี้จัง 

คิดถึงพี่หมอติ๊บ คุณหมอไม้ และพี่แฮคด้วยเน้อออ 

[afternoon]

วันนี้เปลี่ยนจากหมอไม้/หมอปลวก ไปเป็นหมอกระบองเพชรแทนนะหมอไม้
55555555 
ทุกอย่างจะดีที่สุดในเวลาที่ดีที่สุด เนอะๆ หมอติ๊บ 
ข้อคิดดีๆ จากหมอติ๊บก่อนนอน ทำให้นอนหลับฝันดีค่าาา

ฝันดีนะคะหมอติ๊บ หมอไม้และนายแฮคค 

[Kiss Koki]

คุณปลวกสุดหล่อ เปลี่่ยนเป็นต้นไม้ละ อิๆๆ ตะบองเพชร เค้าหมายถึงให้ทนชิมิ ทนได้ทุกสถานการณ์
ไม้ทนได้ น่ารักซ้า

แล้ว จุดเปลี่ยนไปไหนอ๊า.....มาสปอยล์ หิ้งห้อย แล้วจากไป  อิๆๆ

[dr.mike]

ก็เปลี่ยนจากปลวก   มาเป็นหิ่งห้อย  สุดท้ายมาเป็นตะบองเพชรนี่ไง   ต่อไปจะเป็นอีกไรนี่ ชีวิตนี้

แต่เอาเหอะ  ให้เป็นไรก็ยอมหมดแหละคับ  ทำไงได้

รักไปแล้ว






แล้วก็กลัวด้วย