หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ......กับเราสองคน

ตอนพิเศษ ภาคสอง







คิดไปคิดมาเก็บไว้เล่าในเรื่องดีกว่า   เดี๋ยวปีนี้ไม่จบกันพอดี

ขอโทษชาวเล้าที่หายไปนานพอสมควรด้วยเหตุผลตามที่แจ้งให้ทราบล่วงหน้า

ประกอบกับตามไปเซอไพรส์เจ้าตัวเล็กที่เมลเบิร์นมา 

กลับมาถึงก็ว่าจะต่อตอนที่ยังค้างคาอยู่ให้จบภาคสอง

แต่ไม่รู้ว่าเกิดเหตุอันใดไม่ทราบได้ผมเข้าเวปไม่ได้ก็เลยไม่ได้อัพเดทเสียนาน

ยังไงพรุ่งนี้เย็นๆมาอัพให้จบภาคสองละกันคับ

แล้วพบกันในเสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคนในภาคสาม เร็วๆนี้

คงยังเป็นกำลังใจให้กันเหมือนเดิมนะคับ   หมอไม้หน้าหล่อคนเดิมมม

[8X]

^
^
กรี๊ดส์ๆ หมอไม้มาแว๊ว 
อิชชี่มั๊กมาก มีการแอบไปเซอร์ไพส์หมอติ๊บซะด้วย อิอิ

[Pra2]

อ่ะจึ๊ย มีเซอไพร์สถึงออสเชีัยวหรอค่ะ
น่าอิจฉาาาาา อิอิ    แอบเขินเอง
เป็นกำลังใจให้อยู่แล้วค่ะ  เอาไปเลยให้หมดทั้งใจ ๕๕๕ 

[pjaejin]

เรื่องนีต้องขยายเลยพี่ไม้

มาเซอไพร้ส์น้องถึงนี่เลยเป็นงัยบ้าง

อ๊ากกกกน้องอยู่เมลเบิร์น เมืองสวยๆเหมาะกับคนน่ารักจริงๆเล้ยยย  

  to australia นะจ้ะ

[Sabaijai]

อ้ายยยยย...คุณหมอไม้ทนคิดถึงหมอติ๊บไม่ไหว ใช่ไหมค่ะเนี่ย

เซอร์ไพส์ๆ 

[Kiss Koki]

ุุ^ :serius2:ขอมากรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ด้วยคนค๊า
แหม..คุณหมอไม้ แผนเซอร์ไพร้ซ์ ล้ำเลิศนะค่ะ
ทนความคิดถึงไม่ไหว 555 มาเล่า ตอน พิเ้ศษ 2 เร็ว ๆ นะค่ะ รออยู่
ไปหาน้องฯ กี่วันคะเนี่ย น่าอิชชี่ ที่สุด
มาเล่าความหวานเร็ว ๆๆ น๊า อยู่ เขิลแทน 555555

น้องแฮ๊ค ขออนุโมทนา ด้วยค๊า...

[Kfc_Pizza]

 :-[wow!!!!!
แอบมีเซอร์ไพรสด้วย

เข้ามานั่งรอนอนรอแล้ว
มาต่อไวไวนะ
 

[nonae]

แฮ็ค บวชหรือ ขออนุโมทนาบุญด้วยนะ
หมอไม้ ถึงว่าเงียบไปหลายวัน เล้ายิ่งล่มบ่อยอยู่
เมลเบิร์น เมืองสวยน่าอยู่เหมือนไปพักผ่อนกันเลยนะ

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน

ตอนพิเศษภาคต่อ


ตอนเช้าของวันอาทิตย์ 

หลังจากลงจากรถหนุ่มเกาหลีเพื่อนเก่าของผมที่ยังเรียนด๊อกเตอร์อยู่ที่นี่เป็นสารถีไปรับผมในตอนเช้า 

ผมก้าวลงจากรถหลังจากสำรวจความหล่อของตนเองที่ไม่ได้ลดน้อยถอยลงไปแต่อย่างใด

ผมเดินสำรวจดูรอบบ้านที่ครั้งหนึ่งผมเคยมาเรียนและพักอาศัยอยู่ที่นี่ร่วมกับเพื่อนๆชาวเอเชียอีกหลายคน

ค่าเช่าห้องก็คิดเป็นรายสัปดาห์ตกเป็นสัปดาห์ก็ราวๆเกือบๆสี่พันบาท 

แต่เมื่อเทียบกับความสะดวกสบายความปลอดภัยที่จะได้รับก็ถือว่าคุ้มค่ากับที่จ่ายไปทีเดียว 

รวมไปถึงการได้ใช้ชีวิตร่วมกับเพื่อนๆคนอื่นๆในบ้านหลังใหญ่ก็ทำให้ผมเรียนรู้การร่วมอยู่กับคนอื่นได้เป็นอย่างดี 

นั่นคือสิ่งหนึ่งที่ผมอยากให้เจ้าตัวเล็กเรียนรู้บ้างเพราะหลังจากออกมาจากอ้อมอกย่าแล้ว  ก็โผเข้าสู่อ้อมอกของผมแต่เพียงผู้เดียวโดยไม่ได้เคยเรียนรู้กับการใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นเท่าใดนัก 

แต่ผมเชื่อว่าการที่จะอยู่กับคนอื่นนั้นไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเจ้าตัวเล็กแน่นอน 

เพราะดูท่าแล้วก็ไม่น่าจะปรับตัวยากเพราะโดยพื้นฐานเจ้าตัวเล็กของผมอ่อนน้อมถ่อมตนและเป็นคนน่ารักอยู่แล้ว 

ผมจึงหมดห่วงในส่วนนี้ไปได้มากพอสมควร



ห้องที่เจ้าตัวเล็กอยู่ 

จะถือว่าเป็นความโชคดีราวกับนิยายหรือเปล่าไม่รู้ถ้าผมจะบอกว่ามันคือห้องขนาดกลางแต่อยู่ด้านหลังสุดของบ้านจึงมีระเบียงทางด้านหลังห้องและพื้นที่ห้องมากกว่าห้องอื่นๆอีกเล็กน้อย  ผมเคยใช้พื้นที่ระเบียงนอนจิบกาแฟแล้วก็คุยกับเจ้าตัวเล็กในทุกเช้าๆ 

แน่นอนมันคือห้องห้องเดียวกับที่ผมเคยมาอาศัยอยู่เมื่อหลายปีก่อน 

โดยห้องตรงข้ามยังเป็นคนคนเดิมพ่อหนุ่มเกาหลีที่มีรอยยิ้มเป็นอาวุธ ที่เคยเรียนร่วมชั้นกับผมเมื่อหลายปีก่อนและตอนนี้ก็กลับมาเรียนต่อด๊อกเตอร์เป็นที่เรียบร้อยและเช้านี้ก็ยังคงทำหน้าที่เป็นเพื่อนที่ดีโดยการตื่นมาต้อนรับขับสู้แขกจากเมืองไทยอย่างผมเป็นอย่างดี





ก๊อก ๆๆๆ 

ผมเคาะประตูห้องเบาๆ ก่อนเดินเลี่ยงตาแมวจากประตูมายืนด้านข้างประตูแทน

ภาพที่ผมเห็นคือเด็กน้อยที่คุ้นหน้า เผยยิ้มออกมาให้เพื่อนหนุ่มเกาหลีของผมก่อนจะเอ่ยทักทายในตอนเช้าก่อนชักชวนเข้าไปดื่มกาแฟ

ผมค่อยๆชะเง้อหน้าออกมาจากมุมประตูทักทายเจ้าตัวเล็ก และครั้งนี้เป๋นการเซอร์ไพรส์เพียงไม่กี่ครั้งที่ทำให้เจ้าตัวเล็กประหลาดใจได้

ผมรวบร่างบางเข้ามาแนบอกด้วยความคิดถึงแม้จะเป็นเวลาเพียงแค่ชั่วข้ามคืนที่ไม่ได้เจอกัน

" พี่ไม้มาได้ยังไงคับ " เจ้าตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมาให้ผมจุมพิตหน้าผากเหม่งๆให้ชื่นใจ

" ก็พี่อดเป็นห่วงไม่ได้ก็เลยตามมาติดๆ โดยการช่วยเหลือของคิม เพื่อนพี่เอง " ผมตอบก่อนหันมายิ้มให้คิม
พ่อหนุ่มเกาหลีที่มองผมกอดกันตาปริบๆด้วยความประหลาดใจ  เพราะผมบอกคิมในตอนแรกว่าฝากดูแลน้องชายของผมด้วยน้องชายจะมาเรียนต่อที่นี่  แต่คิมคงอดแปลกใจกับท่าทีที่แสดงออกของพี่น้องคู่นี้พิลึก

หลังจากขนของเข้าห้องและจัดการที่อยู่ที่นอนเรียบร้อยแล้วผมก็เดินจูงมือเจ้าตัวเล็กออกมาจากหอพักไปยังตลาดซึ่งเป็นที่ฝากท้องของผมมาตลอดการเรียน  ที่นี่มีนักศึกษาจากทั่วทุกมุมโลก  เดินไปไม่ถึงสิบก้าวต้องเจอคนไทยหนึ่งคนแน่นอน บางคราวยังได้ยินเสียงคนไทยคุยกันเป็นระยะๆ ตลอดจนร้านอาหารไทยก็มีให้เห็นดาษดื่น 

' ดีจัง  ร้านไอติมแถวนี้เยอะแยะเลย  ไว้ติ๊บจะตระเวรชิมให้ทั่วเลย " เจ้าตัวเล็กพูดอย่างคนกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษเมื่อเห็นร้านกาแฟ  และร้านไอศครีมอยู่ทั้งสองข้างของถนน

ผมต้องแสดงความเป็นเจ้าของของเจ้าตัวเล็กสุดชีวิต  เมื่อสายตาหลายคู่ที่มองมายังเจ้าตัวเล็กอย่างกรุ้มกริ่มจนผมสังเกตได้และเป้าหมายอย่างหมอติ๊บ  ก็ไม่เคยเชิดใส่ใคร  ใครยิ้มมาให้ก็ยิ้มตอบเขาไปเสียทุกราย

ผมกระชับมือกับข้อมือของเจ้าตัวเล็กแน่นก่อนพาเดินจนทั่วแถบละแวกนั้นก่อนจะแนะนำกับเจ้าของร้านที่ผมคุ้นเคยและรู้จักเมื่อครั้งมาเรียนที่นี่อยู่หลายคน  อย่างน้อยก็ทำให้ผมมั่นใจว่าเจ้าตัวเล็กจะอยู่ที่นี่อย่างสะดวกสบายและปลอดภัยจริงๆ

[Sabaijai]

รู้สึกดีจังเวลาที่เราสัมผัสได้ว่า ไม่ว่าจะยังไง คนๆ หนึ่งที่เรารักและรักเรา จะอยู่ข้างเราเสมอๆ



นึกถึงตอนตัวเองมาใช้ชีวิตต่างบ้านต่างเมืองแรกๆ มองไปทางไหนก็ให้ งงๆ ทำตัวไม่ถูก

งาน mardi gras 2011 พาเหล่าสาวสวยทิฟฟานี่บุกซิดนีย์ ให้ตะลึง ผู้ชายอะไรสวยจริงๆ

[aim]

นึกว่าหมอไม้กำลังอยู่ในโหมดเหงา เศร้า คิดถึง ซะอีก ที่ไหนได้ ตามหัวใจไปติด ๆ เลย น่ารักจริง ๆ

[lomekung]

น่ารักอะ

[dr.mike]

ก็ยังอยู่ในโหมด เงียบ เหงา เศร้า  เหมือนเดิมแหละคับ

พอได้อยู่คนเดียวแล้วมันไม่คุ้น  ไม่ได้กลัวผีนะ ยืนยันหนักแน่น

มันก็มีอารมณ์คิดถึงคนเคยอยู่ด้วยกัน

ยิ่งตอนหัวค่ำที่ท้องร้องจ๊อก จ้อก  น้อยๆ  ยิ่งทำให้คิดถึง

ยิ่งทำให้ผมมั่นใจ ว่าผมอยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆ

รักนะ  ไอ้หมอหัวเหม่งงงงงง

[nonae]

อิอิ น่ารักนะ คำนี้
รักนะ  ไอ้หมอหัวเหม่งงงงงง
อยากให้หมอติ๊บมาเห็น
หมอไม้ ถึงจะอยู่คนเดียวไม่ได้ แต่ก็ต้องทน จนกว่าหมอติ๊บ จะมา
หรือไม่ค่อยแอบไปเซอร์ไพร์สหมอติ๊บก็ได้
แต่ว่านะกว่าจะชินอยู่คนเดียว อีกนานเลยหล่ะ

[pjaejin]

รักนะ ไอ้หมอหัวเหม่งงงงง
ชอบอ่ะ ขอรูปยืนยันด้วยเลยพี่ไม้ว่าน้องเหม่งจริง เอิ้กกก

ง่ะ ห้องน้องแอบแพง วีคละร้อยกว่าเลยเนาะ
ถามพี่ไม้นิดส์ ที่เมลเบิร์นร้านไทยร้านไหนอร่อยอ่ะ
เคยไปกินร้านนึง ร้านเขียวๆแถวๆไชน่าทาวอ่ะ
ม่ายด้ายเรื่องเล้ยยยย ไม่อร่อยสุดๆ เหมือนสต๊าฟจะเปนอินโดไม่ก้อมาเลย์ทำนองนั้น
แต่ขายดีโคตรๆๆ ไม่ไหว

ว่างๆแวะมาเที่ยวซิดนี่ย์นะน้องติ๊บ
อาหารไทยที่นี่อร่อยมากกกกกกก เด๋วเน้เค้าพัฒนาแร้วววว

[Kiss Koki]

 ::น่ารักมากอะ คุณหมอไม้ ชอบค๊า..
หน้าตาตอนน้องฯ เจอไปเซอร์ไพร้ ตกใจมากมั้ยอะ อิๆๆ อยากรู้อะ
ดีจัง ได้ห้องเดิมของแฟนที่เคยอยู่ โชคดีจัง ...
มีตลาดใกล้ ๆ แบบนี้ก็เสร็จ น้องหมอติ๊บซิเนี่ย
น่ารักดีค่ะ กับคำนี้ "รักนะ  ไอ้หมอหัวเหม่งงงงงง " น่ารักอะ อิๆๆ

ถ้าตอนนี้ยังเหงาอยู่ ก็มาลงเรื่อง ๆ เยอะ ๆ เรื่อย ๆ บ่อยๆ ซิค๊า จะได้หายเหงา
 ...กอดกันผ่านเครื่องมือสื่อสารก็ได้ค๊า คุณหมอขา~~~~
มาลงตอนพิเศษอีกเร็ว ๆๆ น๊า

หุๆๆ "สายตาหลายคู่ที่มองมายังเจ้าตัวเล็กอย่างกรุ้มกริ่ม " ก็คนมันน่ารักเนาะั ใคร ๆ ก็อยากมอง ฮิ้ววววววววว  

[Pra2]

พอได้อยู่คนเดียวแล้วมันไม่คุ้น  ไม่ได้กลัวผีนะ ยืนยันหนักแน่น
 

ดูร้อนตัวจังน่ะค่ะพี่หมอไม้กับประโยคนี้

"หลังจากออกมาจากอ้อมอกย่าแล้ว  ก็โผเข้าสู่อ้อมอกของผมแต่เพียงผู้เดียว"

และแอบชอบประโยคนี้ 

[Kfc_Pizza]

 
น่ารักจังคู่นี้
หมอไม้ก็แอบไปเซอร์ไพรบ่อยซิ
จะได้หายคิดถึงแต่คงโดยหมอติ๊บโวยแน่นอน555
 

[bbyuqin]

น่าสงสารหมอไม้ต้องนอนเหงาเศร้าอยู่คนเดียวเพราะคิดถึงหมอติ๊บ..
แต่เท่าที่อ่านดู ดูวาหมอติ๊บคงจะปรับตัวได้ไม่ยากจริงๆ แถมร้านไอติมเยอะขนาดนั้น หุหุ ได้เป็นขาประจำตระเวนทั่วแน่นนอน

คิดถึงก็หาเวลาว่าง บินไปหาบ่อยๆสิจ๊ะ 

[pochu52]

โอ๊ยยยย มีบินตามไปเซอร์ไพส์หมอติ๊บถึงออสซี่  น่ารักจังค่ะหมอไม้

[Sabaijai]

ยิ่งตอนหัวค่ำที่ท้องร้องจ๊อก จ้อก  น้อยๆ  ยิ่งทำให้คิดถึง

ยิ่งทำให้ผมมั่นใจ ว่าผมอยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆ

รักนะ  ไอ้หมอหัวเหม่งงงงงง

ไข่เจียว ไข่ต้ม ช่วยได้ค่ะ

[StillLoveThem]

...โอสุดยอด ตามไป แสดงความเป็นเจ้าของถึงที่โน่นเลย เอากับพ่อสิ
...แต่พี่ว่าช่วงเวลาที่หมอติ๊บ ไม่อยู่ก็เป็นช่วงเวลาดีๆของหมอไม้นะ ที่ๆๆๆๆๆๆๆๆ.............จะลดความอ้วน
...น้องกลับมา จะได้ไม่เห็นหมอไม้เป็น..คิงคอง...อีกแล้ว

[ao16]

อยากรู้จังหมอติ๊บไปเรียนกี่ปี ?
อยากรู้จังหมอไม้จะไปเซอร์ไพส์กี่หน?

 :L1:รักคุณหมอทั้งสองนะจ๊ะ 

[dr.mike]

เรียนแฟนคลับหมอติ๊บที่เคารพรักยิ่ง

ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นผมอัพเดทตอนที่ 148 ให้ทีไรมันก็อัพไม่ได้ซะทุกทีเลย

เดี๋ยวจะพยายามต่ออีกแป๊บ

ถ้าไม่ได้ขอมาอัพให้อีกทีเป็นช่วงดึกๆ หลังโทรไปออดอ้อนคนบางคนเสร็จเรียบร้อยยยยนะคับบบ

จึงเรียนมาให้ทราบโดยทั่วกันในหมู่คนหน้าตาดี  อิอิ

[Kiss Koki]

ุ^
^=ชอบประโยคนี้มาก 555"จึงเรียนมาให้ทราบโดยทั่วกันในหมู่คนหน้าตาดี  อิอิ"

ตอนนี้ทางบอร์ดเค้าแจ้งมาว่าอย่างนี้คะ ตา่มข้างล่างเลยคะคุณหมอไม้สุดหล่อ
ซึ่งความหล่อไม่ได้จางหายจากไปไหน 5555 เต็มที่เลยคะ ตอนทำอาหารทานเองก็
โทรไปถามซิคะ 555 อ้อนให้เต็มที่เลยค๊า อย่าลืมมาเล่านะคะ
V
V
Vตามนี้เลยค๊า ทางบอร์ดแจ้งมาคะ
....."เนื่องจากยังพบปัญหาบอร์ด อยู่ จึงได้ทำการลงบอร์ด smf ใหม่
โดยยังไม่ติด mod หรือ ออฟชั่นเพิ่มเติมใดๆ เพื่อหาสาเหตุก่อนนะครับ
ช่วงนี้ก็งดโพสนิยายก่อนนะครับ
แต่ถ้าจะโพส ก็ให้สำรองไว้ด้วย เผื่อมีเหตุการณ์ต้องย้อนเวลากลับนะครับ
ปล.
สำหรับโฆษณา ขอเราตรวจสอบหาสาเหตุที่เล้าพบ error ก่อนนะครับ
แล้วจะชดเชยวันหมดอายุให้อีกทีนะครับ"

ถ้าคุณหมอไม้มีต้นฉบับไว้แล้ว ก็โพสเลยค๊า อิๆๆ ถ้าไม่โพสคนอ่าน อาจลงแดง เล้ากำล้งเปลี่ยนเซิพเวอร์ตัวใหม่ค๊า
หลุด ๆๆ หาย ๆๆ

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน

ตอนที่ 148

ลาก่อน สุดที่รัก









ปลายเดือนกุมภาพันธ์ หลังจากที่ผมเดินทางกลับจากพิษณุโลกเป็นที่เรียบร้อย

วันนี้อากาศร้อนอบอ้าวสำหรับคนที่อาศัยอยู่ในเมืองหลวง ที่คราคร่ำไปด้วยตำรามบ้านช่อง

มีเพียงน้อยนิดที่ได้เห็นสีเขียวยังความสดชื่นให้ชีวิตจากต้นไม้จากแถวสวนจตุจักรที่อยู่ไม่ไกลบ้านผมเท่าใดนัก

แต่นั่นก็มิได้ช่วยบรรเทาความร้อนของอากาศลงไปเท่าใด  และยิ่งเวลานี้แม้ผมจะอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ตาม

เพราะจิตใจรุ่มร้อนและเร่งเร้ารอคอยการโทรมาหาผมของเจ้าตัวเล็ก  

แน่นอนคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่ผมจะได้อยู่ประเทศไทย และไม่รู้ว่าอีกนานเท่าใดจึงจะมีโอกาสได้กลับมาอีกครา

แม้ว่าจะมีโอกาสได้ใช้ชีวิตด้วยกันในสองวันสุดท้ายอย่างเต็มที่แล้วหากแต่ก็ไม่มีคำว่าพอสำหรับการได้อยู่ใกล้ๆกับคนที่ผมรอคอยได้ยินเสียงอยู่ในตอนนี้

พรุ่งนี้เช้าผมจะเดินทาง ซึ่งเจ้าตัวเล็กยังมาส่งผมไม่ได้เพราะยังติดสอบอีกหลายวิชา

จึงร่ำลาและใช้ชีวิตและร่างกายไม่ห่างกันในสองวันก่อนหน้านี้อย่างเต็มที่ที่สุด

และคืนนี้ผมก็รอจะร่ำลาและฟังเสียงเจ้าตัวเล็กอีกครั้งหนึ่งและอยากจะฟังให้มากที่สุดด้วย

ตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องจากกันจริงๆก็ทำให้ผมย้อนกลับมามองตัวเองและตอบคำถามที่อยู่ในใจของตัวเองไม่ได้เลย





ทำไมผมต้องคิดถึง  เป็นห่วง คิดถึง  และรักคนหนึ่งคนได้มากขนาดนี้อย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อน

ทำไมผมต้องอยากได้ยินเสียง อยากอยู่ใกล้ อยากใช้ชีวิตทุกเวลาทุกนาทีอยู่ด้วยกันไปตลอด

ทำไมผมรูสึกว่าติ๊บ  ว่าที่คุณหมอตัวเล็กมีอิทธิพลกับชีวิตผมมากขนาดนี้

และทำไมผมรู้สึกใจหายเมื่อจะต้องจากลากันจริงๆ แม้ก่อนหน้านี้ผมจะทำเวลาทุกนาทีให้มีคุณค่ามากเพียงใดก็ตาม



เวลาล่วงไปสี่ทุ่มเศษๆ โทรศัพท์ผมดังขึ้นและแน่นอนผมไม่ต้องลุกจากเตียงนอนหรือขยับร่างกายไปหยิบโทรศัพท์เลย

เพราะผมมันวางไว้แนบอกตลอดเวลาพร้อมกับการภาวนาให้เจ้าตัวเล็กกลับถึงห้องและโทรมาหาผมโดยเร็ว

" คับผม  สอบเสร็จกลับมาห้องแล้วคร้าบบบ "  เจ้าตัวเล็กลากเสียงยาวมาตามสาย

" ทำไมวันนี้กลับค่ำจังเลยพี่ไม่อยู่นี่ไปเถลไถลที่ไหนหรือเปล่า "  ผมแกล้งถามเสียงเข้มๆไป

" อ๋อ พี่ไม้ไม่อยู่ติ๊บก็ไปฉลองที่จะได้เป็นโสดซะทีไง  "  เอาละซิ เจ้าตัวเล็กเล่นมุกนี้กลับมาไม่รู้ว่าจริงหรือไม่อย่างไร  
แต่ที่แน่ๆทำเอาผมใจหายลงไปกองอยู่ที่ตาตุ่มเรียบร้อยแล้ว

" อะ เงียบเลย  ตกใจละซิไม่ได้ฉลองโสดหรอกคับ ติ๊บล้อเล่น พอดีสอบเสร็จแล้วก็เอาหนังสือไปคืนหอสมุดแล้วก็ไปทานข้าวกับเพื่อน กลับมาเหนื่อยๆก็เลยอาบน้ำก่อนเสร็จเรียบร้อยแล้วก็โทรหาพี่ไม้นี่แหละ "

" แล้วไป  อย่าให้พี่รูนะ  จะบินกลับมาฉีกอกให้ดู แล้วเป็นไงทำข้อสอบได้มั้ย  พักผ่อนบ้างนะอย่าอ่านอย่าหักโหมมากพี่ไม่อยู่แล้วไม่มีคนคอยเตือนอะเดี๋ยวก็อ่านจนไม่ได้พักผ่อน  ไปสอบแบบเบลอๆ เดี๋ยวทำข้อสอบไม่ได้เอานะ "

" คร้าบ รู้แล้วคับ แล้วนี่ทำไรอยู่อะทำไมต้องทำเสียงดุๆด้วย  เป็นอะไรหรือเปล่า "เจ้าตัวเล็กถามแกมกระเซ้า

" ก็ไม่ได้เป็นไรซะหน่อยก็มีแต่เป็นห่วงเรานั่นแหละ  ก็ไม่ได้ดุด้วยเขาเรียกว่ากำชับ  " ผมตอบไปแบบข้างๆคูๆ

" อะนะ  ติ๊บรู้ครับว่าพี่ไม้เป็นห่วง ติ๊บจะดูแลตัวเองให้ดีให้เหมือนกับที่พี่ไม้ดูแลติ๊บมาตลอดแล้วก็สัญญาว่าจะไม่มีใครแทนที่พี่ไม้ด้วย  ไม่ต้องห่วงน่ะ  แฟนแก่ๆ พุงห้อยๆ  เหนียงย่นๆ หำยานๆแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ  " เจ้าตัวเล็กกระเซ้ามาอีกรอบแต่คราวนี้ทำผมหัวเราะออกมากับเสียงร่าเริงของเจ้าตัวเล็กที่ผมก็รับรู้ว่าเจ้าตัวคงอยากให้ผมอารมณ์ดีแม้จะไม่ค่อยถูกใจกับมุกนี้ของเจ้าตัวเล็กก็ตามที

" พี่จะเดินทางพรุ่งนี้แล้วน่ะ  มีอะไรที่ติ๊บยังไม่ได้บอกหรือที่อยากบอกพี่อีกมั้ย "  ผมแกล้งทำเสียงออดอ้อนไปตามสายสุดชีวิตด้วยหวังว่าจะได้ฟังถ้อยคำซึ้งๆหวานจากเจ้าตัวเล็กพอให้ยิ้มได้ นอนหลับฝันดีในคืนนี้

" พี่ไม้อยากได้ยินได้ฟังติ๊บพูดอะไรก็บอกมาดีกว่า  มาทำทีพูดแบบนี้รู้ทันน่ะ "

" อ้าว รู้ทันแล้วจะแกล้งย้อนถามพี่อีกทำไมละ  ก็บอกให้พี่ชื่นใจหน่อยซิ "

" งั้นติ๊บก็จะบอกพี่ไม้เป็นรอบสุดท้ายของคืนนี้แล้วว่า  พี่ไม้ไปเรียนต่อให้สบายใจไม่ต้องเป็นห่วงติ๊บ
ติ๊บอยู่ที่นี่จะตั้งใจเรียน ดูแลตัวเองให้สมกับที่พี่ไม้เป็นห่วง และสัญญาจะเป็นติ๊บคนเดิมคนนี้ของพี่ไม้ไปตลอดไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน ติ๊บอยากให้พี่ไม้มั่นใจในตัวติ๊บเหมือนที่ติ๊บมั่นใจและเชื่อมั่นในตัวพี่ไม้  
และสุดท้ายติ๊บก็อยากบอกพี่ไม้เหมือนเดิมนั่นแหละคับ  ติ๊บรักพี่ไม้  และจะทำหน้าที่ของคนรักอย่างดีที่สุด  ติ๊บสัญญา "

โห  ตัวลอยเลยผมได้ยินเจ้าตัวเล็กบอกรักแบบนี้

" ขอบคุณมากติ๊บ พี่ไม้คนนี้ก็สัญญาน่ะพี่ไม้จะเป็นพี่ไม้คนเดิมของติ๊บไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนเช่นกัน
พี่จะเป็นคนรักคนเดิมของติ๊บไปตลอด  ไม่ว่าวันที่พี่กลับมาจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหนก็ตาม
พี่รักติ๊บมากนะ  ติ๊บเป็นทุกอย่างในชีวิตของพี่พี่ขอเวลาไปตามหาความฝันของตัวเองแล้วพี่จะกลับมาอยู่กับติ๊บให้เร็วที่สุด และชดเชยช่วงเวลาที่ห่างหายไปด้วยการอยู่กับติ๊บไปให้นานที่สุดเท่าที่พี่ยังหายใจ  พี่สัญญา "

ผมวางสายจากเจ้าตัวเล็กเอาในตอนเกือบเที่ยงคืนเพราะมัวแต่ร่ำลา และสั่งเสีย  เอ้ย กำชับเจ้าตัวเล็กอยู่เป็นนานสองนาน

และคืนนี้ผมหลับไหลไปด้วยใจที่อิ่มเอม เบาหวิวจากการถูกบอกรัก และแน่นอนเบาหวิวเมื่ออีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะได้เวลาที่ผมจะได้ไกลจากเจ้าตัวเล็กจริงๆ แต่ก็มีกำลังใจเต็มเปี่ยมเมื่อผมหยิบไดอารี่เจ้าตัวเล็กมาอ่านอีกรอบก่อนนอนหลับไป




ไม่กล้าบอกว่ารักพี่ไม้เท่าฟ้า

เพราะติ๊บไม่รูว่าท้องฟ้ากว้างใหญ่เพียงไหน

ไม่กล้าบอกว่ารักพี่ไม้เท่าผืนทราย

เพราะติ๊บไม่รู้จำนวนมากมายของเม็ดทรายที่มี

และติ๊บเองก็ไม่เคยนับดาวได้หมดฟ้า

จึงไม่กล้าเปรียบเทียบกับดาวอย่างนั้นอย่างนี้

จึงขอรักพี่ไม้เท่ากำปั้นเล็กๆที่ติ๊บมี

คือรักพี่ไม้เต็มที่ได้เท่านี้   เท่าหัวใจ

[Sabaijai]

ประทับใจกลอนมากกกกกก...อ่านกันทั้งบ้าน

ทุกคนลงความเห็นว่า...จะขอมากไปไหม...

ถ้าจะขอแบบนี้สักคนในชีวิต...

[bbyuqin]

ไม่กล้าบอกว่ารักพี่ไม้เท่าฟ้า

เพราะติ๊บไม่รูว่าท้องฟ้ากว้างใหญ่เพียงไหน

ไม่กล้าบอกว่ารักพี่ไม้เท่าผืนทราย

เพราะติ๊บไม่รู้จำนวนมากมายของเม็ดทรายที่มี

และติ๊บเองก็ไม่เคยนับดาวได้หมดฟ้า

จึงไม่กล้าเปรียบเทียบกับดาวอย่างนั้นอย่างนี้

จึงขอรักพี่ไม้เท่ากำปั้นเล็กๆที่ติ๊บมี

คือรักพี่ไม้เต็มที่ได้เท่านี้   เท่าหัวใจ


อ่านกลอนที่หมอติ๊บให้พี่ไม้แล้วแบบ ซึ้งอ่ะ...ชอบมากๆด้วย รู้สึกถึงความเชื่อมั่นในกันและกันของทั้งสองคนมากๆ

[Kiss Koki]

" อะนะ  ติ๊บรู้ครับว่าพี่ไม้เป็นห่วง ติ๊บจะดูแลตัวเองให้ดีให้เหมือนกับที่พี่ไม้ดูแลติ๊บมาตลอดแล้วก็สัญญาว่าจะไม่มีใครแทนที่พี่ไม้ด้วย  ไม่ต้องห่วงน่ะ  แฟนแก่ๆ พุงห้อยๆ  เหนียงย่นๆ หำยานๆแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ  "

-----------------------------
^
ฮามากมาย กะ แฟนแก่ ๆ ฯลฯ 555555555555 เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆ น้องหมอติ๊บอารมณ์ดีสุดๆๆ 555
และก็ ประทับใจกะเจ้าของ กลอนไดอะรี่มากมายค่ะั
ยังนึกถึงกลอนที่น้องหมอฯ เขียนถึงคุณแม่อยู่เลย
ชอบมากเลยค่ะ
ขอบคุณคุณหมอไม้ที่นำความประทับใจมาเล่าสู่กันฟัง ขอบคุณน้องหมอติ๊บเจ้าของบทกลอนที่ประทับใจ ขอบคุณมากคะ
***ดิท ๆๆ ขอแบบเจ้าตัวเล็กซักคนได้มั้ยอะในชีวิตนี้นะ ..... ใครจะมีบุญและวาสนา เหมือนคุณหมอไ้ม้บ้างเนี่ย ทำบุญด้วยไรค๊าคุณหมอไม้ ช่วยแจงแถลงด้วย อิๆๆ

[aim]

ถือว่าช่วงนี้เป็นช่วงลดน้ำหนักละกันนะคะ น้องเรียนจบกลับมาจะได้ปลื้มว่าแฟนเราพุงหายไปละ