หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[icyblue]

หมอติ๊บมีมุมมองความคิดที่ดีตลอดอ่ะ น่ารักที่ซู้...........ด 

หมอไม้ก็ระวังคำเตือนหมอติ๊บนะค่ะ ตาลาย ลายตา ลาตาย หมอติ๊บโหมดนี้สยองอ่ะ


  น้อง hackz , 2 คุณหมอ

[TARO]

 

[DraCo_SLa13]

พี่หมอ  อยากลอง

ตาลายอีกรอบไม๊อ่ะ 

 

[zandwizz]

พลังบวกครับ *-*

[aim]

น่ารักจริง ๆ เลยน้องหมอติ๊บ
นั่นสิเนอะ คิดอะไรก็ได้ที่ทำให้เรามีความสุข
หมอไม้นี่ได้คู่ชีวิตที่แสนดีจริง ๆ
กดบวกให้ทั้งน้องแฮค ที่เอามาลงให้อย่างรวดเร็ว
และหมอไม้ หวังว่าตอนต่อไปคงไม่มาเร็ว ๆ นี้นะ

[from_mars]

หมอติ๊บน่ารักจริงๆ....อ่านแล้วรู้สึกว่าทำไมึงเป็นคนที่น่ารักได้ขนาดนี้...กรี๊ดๆๆ

หมอไม้ รักษาไว้ดีๆ นะจ๊ะ รักกัน รักกัน

[dr.mike]

ตอนต่อไปกำลังจจะดำเนินการให้ภายในบ่ายนี้คับ 

ตอนนี้ขอพาเจ้าตัวเล็ก  แต่ทำไมผมรู้สึกว่าเค้าใหญ่กว่าผมทุกทีเลยยยย

บอกว่าเที่ยงนี้อยากกินสปาเกตตี้เฮ้าส์   ทั้งที่งานกำลังยุ่ง

แต่ก็ต้องพาไป  เพราะทำให้โกรธคาดโทษผมไว้หลายวันแล้ว

ความหล่อก็ช่วยอะไรผมไม่ได้เลย   ยอมได้อย่างเดียว  เฮ้อออออออออออออออออออออ

[evilheart]

คนน่ารักคิดแง่บวก
เด๋ว บวก 1 ให้

[nonae]

หมอไม้ อย่าให้เจอเหตุการณ์ที่ต้องใช้คำว่า ลาตาย อีกก็แล้วกัน
หมอติ๊บ ยังคงคอนเซป น่ารักเสมอนะ
  หมอติ๊บ หมอไม้ นายแฮ็ค อย่าหายกันไปอีกนะ

[Jploiiz]

หมอติ๊บนี่เป็นคนคิดบวกมากๆ
ซึ่งสมัยนี้หาย๊ากยาก

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

  :pig4:ขอบคุณครับ

[แอบซุ่ม]

น้องติ๊บ...ชนะเลิศ

[RAKDEK_KA]

“ทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้วมันย่อมงดงามเสมอ 
          อยู่ที่เราจะเลือกมองมุนจากมุมไหนเท่านั้นเอง”
v
v
v
อืม....หมอติ๊บนี่น่ารักอะ  
        มองโลกในแง่บวกมากๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไม ถึงมีสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตมากมาย
เช่น พี่หมอไม้ไงคะ อิอิ ขอให้รักกันยืนยาว หุหุ


ปล. ตัวเรานี่น้ำเน่าเนอะ 

[lifestypeman]

อ่านทันซะที มาอัพบ่อยๆนะคับ แฟนคลับคนใหม่ล่าสุดรออยุ่ ค๊าบบบ

[dr.mike]

มาลงตอนต่อไปให้เรียบร้อยแล้วคับ

เดี๋ยวซักพักนายแฮคคงดำเนินการอัพต่อไป

ฝนตกอีกแว้ว   บรรยากาศน่าโรแมนติก

นอนออดอ้อนแฟนนน

แต่ทำไมผมโดนทิ้งให้เฝ้าห้องเหมือนเดิมเลยยยยย

รอตอนเย็นหมอติ๊บจะซื้อ  ไก่สับมาฝาก   เอ๊ะคุ้นๆ เหมือนกระต่ายเลยแฮะเลี้ยงไว้เฝ้าบ้านนน

[thehackzzi]

ตอนที่ 127 เผลอลืมตัว

เช้าตรู่วันจันทร์เจ้าตัวเล็กตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ก่อนจัดการรีดเสื้อผ้าสำหรับ วันทำงานของผมและวันเริ่มต้นการเรียนของตัวเอง เนื่องจากเมื่อคืนคงจะเพลียจัดเลยหลับไปตั้งแต่หัวค่ำเรียบร้อย

หลังจากนั้นก็จัดการทำอาหารเช้าไว้ให้ผมเป็นที่เรียบร้อยก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวออก มาในชุดนิสิตเรียบร้อยไม่ต่างไปจากตอนที่เข้าปีหนึ่งใสตอนแรกๆที่ได้เจอกัน แต่อย่างใด

อาหารเช้าวันนี้เป็นโจ๊กสำเร็จรูปที่ทำกินง่าย
เพื่อความสะดวกรวดเร็วซะมากกว่าผมเลยอดชิมอาหารเช้าฝีมือเจ้าตัวเล็กในวันทำ งานเลยแฮะ  แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก  ก็ถือซะว่าจะได้ไม่เหนื่อยคิดมุมบวกแบบเขามั่งดีกว่า

หลังจากจัดการอาหารเช้าเสร็จกันเรียบร้อยแล้วผมก็ไปส่งเจ้าตัวเล็กที่หน้าตึกคณะแพทยศาสตร์ ที่ตอนนี้เหล่าบรรดานิสิตจากคณะต่างๆและนิสิตจากคณะแพทย์เองก็เริ่มเดินทาง มายังตึกคณะแพทย์ที่จะใช้เรียนในรายวิชาทางด้านพื้นฐานการแพทย์ของเหล่านิสิตสาขาวิทยาศาสตร์สุขภาพของทางมหาวิทยาลัย  ทำให้ตอนนี้ผู้คนเนืองแน่นและส่งเสียจอแจเป็นปกติของการเปิดเรียนวันแรก

เจ้าตัวเล็กหันมาไหว้ขอบคุณผมหนึ่งที
จนเป็นกิจวัตรที่ผมคุ้นเคยที่จะต้องรับ ไหว้เจ้าตัวเล็กทุกทีก่อนที่เขาจะก้าวลงมาจากรถในตอนเช้า  และก้าวเข้ามาในรถในตอนเย็นของทุกวัน  ก่อนที่เจ้าตัวเล็กก้าวลงจากรถและเดินหายลับไปในบรรดาเหล่านิสิตที่ทยอยเข้า สู่อาคารเรียนในเช้าของวันเปิดเทอม

หลังจากนั้นผมก็ขับรถวนกลับไปที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยเพื่อทำงานตามปกติ และตอนนี้ที่ผมเดินเข้ามาในห้องพักแพทย์

ก็พบว่าหมอกิ๊กนั่งตัวอืดตัวพองรออยู่แล้ว
พร้อมกับอาหารเช้าของเธอที่ผมกะดูปริมาณจากสายตาแล้วผมกินได้ทั้งวันเลยที เดียว

“ทานมื้อเช้ามาหรือยังคะหมอไม้” เสียงเพื่อนสาวคนสวยถามทั้งที่ในปากเธอยังเต็มไปด้วยอาหารเช้าของเธอคือข้าวเหนียวหมูปิ้ง

“อ๋อ เราเรียบร้อยมาแล้วละ  ตามสบายเลยคนสวย” ผมตอบยิ้มๆกลับไปก่อนเดินไปหยิบเสื้อกาวน์มาใส่เพื่อเตรียมตัวเริ่มงานใน เช้าวันจันทร์แบบนี้ที่มักมีคนไข้รออยู่ก่อนแล้ว

“ปากหวานแต่เช้าเชียวแฮะ  ไปกินไรมาอารมณ์ดีแต่เช้าเชียว”

“ก็กินข้าวต้ม  กินโจ๊กเป็นปกติแหละ  มื้อเช้าใครจะกินเยอะเหมือนกิ๊ก”
ผมตอบแกมจิกกัดกลับไป

“โห  เล่นกินข้าวต้มกันแต่เช้าเลยเหรอ  หักโหมเกินไปหรือเปล่าค่ะคุณเพื่อน” หมอกิ๊กไม่วายกัดผมกลับมาบ้าง

“อ้าวจะมื้อดึก  มื้อเช้า มื้อสาย  มื้อไหนก็กินข้าวต้มได้ ทำไมละก็คนมีแฟนนิ ไม่ใช่คนโสดตัวคนเดียว” ผมตอบแบบเป็นต่อก่อนหัวเราะแกมเยาะเย้ยเพื่อนคนสวยนิดๆ

“จ้า  อย่าให้หนูกิ๊กมีคู่บ้างแล้วกัน  จะเอามาเยาะเย้ยให้หมั่นไส้เล่นๆคอยดู”

“จ้า  จะรอดู” ผมทำหน้าทะเล้นใส่เธอหนึ่งทีก่อนเดินไปยังห้องทำงานที่ตอนนี้มีคนไข้รออยู่หน้าห้องแล้ว

หลังจากทำคนไข้ไปจนสายแล้วและตอนนี้ก็ไม่มีคนไข้นั่งรอหน้าห้องแล้วผมจึงเดินออก มาด้านหน้าโรงพยาบาลที่มีร้านสะดวกซื้อตั้งอยู่เพื่อซื้อกาแฟ ไปปลุกอารมณ์การทำงานให้กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาบ้าง  และผมก็ต้องทำหน้าแปลกใจเมื่อมีเสียงคุ้นหูดังมาจากทางด้านหลังในขณะที่ผม รอจ่ายตังค์อยู่หน้าเค้าท์เตอร์

“มาทำไรอะ  กินกาแฟแต่เช้ามิน่า  หน้าแก่เอา แก่เอา”
นี่เป็นคำทักทายที่ทำให้ผมปวดร้าวที่สุด  แต่ก็มิกล้าต่อว่าหรือตอบแบบจิกกัดกลับไป  เมื่อคนที่ทักผมตอนนี้คือเจ้าตัวเล็กที่เดินยิ้มแฉ่งมาพร้อมกับนมกล่องในมือ

“อ้าวมาทำไรนี่อะ” ผมถามด้วยความสงสัยเพราะนี่เป็นเวลาที่ยังไม่ถึงเวลาพักเที่ยงแต่ตอนนี้เจ้าตัวเล็กมาเดินอยู่ที่นี่ได้ไง

“มาตรวจฟันอะ  พอดีวันนี้เป็นคาบแรกอาจารย์ยังไม่เข้ามาสอนเลยแยกย้ายกันออกมาเตรียมไปพักเที่ยงติ๊บเลยแวะมาให้พี่ไม้ตรวจฟันให้หน่อย”

“อ้าว  ไปทำไรกับฟันมาอะ  ไม่เห็นบอกพี่ก่อนหน้านี้ละจะได้จัดคิวให้”

“อ้อเรื่องคิวไม่เป็นไรหรอกติ๊บนั่งรอข้างนอกก็ได้  ว่าแต่มีคนไข้หรือเปล่าละหรือจะให้ติ๊บมาวันหลังก็ได้นะ” เจ้าตัวเล็กตอบขณะเดินตามผมต้อยๆมายังห้องทำงาน

“เดี๋ยวพี่ดูคิวคนไข้ก่อนแป๊บนึงนะ  ถ้าไม่มีคนไข้ช่วงเช้านี้เดี๋ยวพี่ดูให้เลยจะได้ไม่ต้องมาวันหลังให้เสียเวลาบ่อยๆ”

หลัง จากผมดูตารางคนไข้ในช่วงเช้าวันนี้แล้วก็ไม่มีคนไข้แล้ว  ผมจึงให้เจ้าตัวเล็กเข้ามาตรวจเป็นคนไข้คนต่อไปในช่วงเช้าวันนี้ก่อนที่ผมจะ พาไปกินข้าวเที่ยงเพราะนานแล้วเหมือนกันที่ผมไม่มีโอกาสได้ทานมื้อเที่ยงพร้อมกับเจ้าตัวเล็ก

ตอนนี้หมอติ๊บก็มานอนอ้า (ปาก) ให้ผม (ตรวจ) ฟันอยู่บนยูนิตทำฟันเรียบร้อยแล้ว  …..

“ไหนบอกหมอมาซิว่าไปกินอะไรแข็งๆมาหรือเปล่า”
ผมถามโดยมิได้ส่อเจตนาทะลึ่งแต่อย่างใดเพราะเห็นว่าเคลือบหลุมร่องฟันที่ ผมทำไว้ให้ในคราวก่อนหลุดลุ่ยไปเรียบร้อยแล้วในส่วนของฟันกราม

“ไม่ได้มีไรแข็งๆเข้าปากเลยน่ะ  มันหลุดตั้งแต่เมื่อเช้าติ๊บเอาลิ้นไปดุนๆมันก็กระเทาะออกมาเอง”

“อื้อ  งั้นเดียวพี่ทำเคลือบหลุมร่องฟันให้ใหม่แล้วกันดีนะที่ไม่มีฟันผุ  ทั้งๆที่กินแต่หนมหวานกินแต่ไอติม”

“ก็กินแล้วก็แปรงฟันรักษาความสะอาดอยู่นะไม่ได้กินแล้วนอนเหมือนคนบางคนที่ ชอบอ้างว่าเหนื่อยแล้วก็นอนทั้งที่ไม่ค่อยแปรงฟัน”
อ้าว หมอฟันโดนต่อว่า อายนะเนี่ยยยย

“แล้วอีกอย่างติ๊บก็ไม่ได้ไปกินอะไรแข็งๆเลย มีแต่กินของอ่อนๆนิ่มๆ” เจ้าตัวเล็กเอ่ยขึ้นก่อนยิ้มกระหยิ่มยิ้มย่องแบบมีเลศนัย  ผมแกล้งบีบจมูกนั้นไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้

ก่อนจะทำการรักษาให้คนไข้ที่ช่างกระแนะกระแหนหมอเป็นพักๆ จนผู้ช่วยที่อยู่ในห้องถึงกับออกปากชมว่ายังกะคนเป็นพี่น้องกัน  ดูสนิทสนมกับคนไข้เป็นอย่างดี  อืมมมม 

หลังจากที่ผมทำการรักษาเจ้าตัวเล็กในส่วนของการเคลือบหลุมร่องฟันให้ใหม่ แทนที่อันเก่าที่หลุดออกไปเป็นที่เรียบร้อยในเวลาไม่นานแล้ว 

เจ้าตัวก็บอกอีกหนึ่งอาการที่มาหาผมในวันนี้นั่นคือรู้สึกปวดเหงือกเวลาเคี้ยวอาหารในด้านหลังฟันกราม   แน่ละผมดูก็พอรู้ว่าตอนนี้ฟันคุตของเจ้าตัวเล็กโผล่ขึ้นมาให้เห็นแล้วพร้อม กันทั้งด้านบนและล่างซ้ายและขวาขึ้นพร้อมกันทั้งหมดทั้งมวลสี่ซี่ 

ผมจึงทำการส่งตัวไปเอ๊กซเรย์เพื่อดูแนวการขึ้นของฟันมามีซี่ไหนที่มันทิ่ม เหงือกหรือทำให้เกิดอาการเจ็บได้หรือเปล่า   และผลก็ออกมาเป็นที่น่าพอใจคือไม่มีฟันคุตซี่ไหนล้มหรือไปเบียดฟันซี่ด้าน หน้าเลย  แต่อาการเจ็บคงจะเป็นการที่ฟันกำลังจะพ้นแนวเหงือกขึ้นมาเวลาเคี้ยวหรือกด จึงเกิดการเจ็บบ้างเท่านั้น  ผมจึงตัดสินใจไม่ผ่าให้ในตอนนี้เพราะจะต้องมีการผ่าตัดเปิดเหงือกไปให้ถึง ตัวฟันคุตซึ่งจะทำให้เจ็บมาก  จึงตัดสินใจปล่อยทิ้งไว้รอให้ฟันโผล่ขึ้นมาแล้วจึงถอนจะเจ็บน้อยกว่า  และสามารถทำได้ง่ายกว่ามาก

หลังจากทำการรักษาคนไข้ที่ช่าง เจรจาและสร้างรอยยิ้มให้ผมและผู้ช่วยได้เป็นระยะๆแล้ว  ผมก็ยังต้องรับหน้าที่ในการพาคนไข้คนนี้ไปทานมื้อเที่ยงและวันนี้คนไข้ราย นี้ก็ตัดสินใจจะไปกินข้าวเที่ยงใต้ตึกคณะแพทย์ เพราะไม่ได้กินอาหารใต้ตึกมานานแล้วนับตั้งแต่ปิดเทอม จะมีหมอคนไหนทุ่มทุนสร้างแบบผมอีกมั้ยละครับเนี่ยรักษาและยังต้องพาไปเลี้ยง ข้าวอีก

“มื้อเที่ยงนี้จะกินไรอะ” ผมถามเจ้าตัวเล็กหลังจากเดินลงมาจากรถไฟฟ้าที่รับส่งเหล่านิสิตและบุคลากรรอบมหาวิทยาลัย

“ติ๊บอยากกินข้าวราดแกง  พี่ไม้อะอยากกินอะไร” เจ้าตัวเล็กตอบและหันกลับมาถามทางผมที่เดินตามหลังมาติดๆ

“พี่อยากกินก๋วยเตี๋ยวร้านป้าอะ  เดี๋ยวนี้ที่นี่ยังมีอยู่ป่าว” ผมถามเจ้าตัวเล็กที่เป็นเจ้าของสถานที่เพราะผมเองก็ไม่ได้มากินที่นี่นานมาก แล้วเหมือนกัน

“ก็ยังมีอยู่เหมือนเดิมทุกร้านนะแต่ว่าวันนี้คนเยอะแน่เลยเพราะนี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว”

ตอน นี้ผมเดินเคียงคู่มากับเจ้าตัวเล็ก  แต่ที่ทำเอาผมเขินจนร้อนผ่าวไปทั้งตัวก็คือสายตาของเหล่าเพื่อนผองและรุ่น น้องของติ๊บตลอดจนเด็กๆจากคณะอื่นๆที่ตอนนี้จ้องมองผมกับเจ้าตัวเล็กราวกับ เป็นตัวประหลาดหรืออะไรซะอย่างงั้น

ผมซื้อข้าวแกงและก๋วยเตี๋ยวมาให้ผมเรียบร้อยในขณะที่เจ้าตัวเล็กก็ไปซื้อน้ำมาเตรียมสำหรับ เราสองคนเรียบร้อย  แต่โต๊ะตอนนี้มีจำกัดเพราะวันนี้คนเยอะมากติ๊บเลยต้องมานั่งรวมกลุ่มกับ เพื่อนๆคนอื่นๆ ที่ตอนนี้ก็กำลังจัดการอาหารเที่ยงอย่างเอร็ดอร่อยไม่ต่างจากเราทั้งสองคน

“ติ๊บรู้สึกมั้ยว่ามีคนมองติ๊บกับพี่ไม้เยอะแยะเลย”
เสียงจากเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มของเจ้าตัวเล็กเอ่ยขึ้น

“อื้อ  นั่นซิ บางคนก็จ้องติ๊บยังกะไม่เคยเห็นติ๊บมาก่อนงั้นแหละ  วันนี้ติ๊บมีอะไรแปลกๆหรือเปล่า” เจ้าตัวเล็กตอบเพื่อนกลับไปและผมก็รู้สึกไม่ต่างจากเจ้าตัวเล็กเท่าไหร่นัก

“ก็อาจจะเป็นเพราะติ๊บเดินมากับหนุ่มหล่อยังกะพาใครมาเปิดตัวงั้นแหละ”
 เพื่อนหญิงคนเดิมตอบกลับมาและจ้องมาทางผม  นั่นทำให้ผมชักจะเขินๆเหมือนกันวุ้ย

“เปล่าซะหน่อย  ไม่ได้เปิดตัวอะไร  แค่ไปทำฟันมาพี่ไม้เลยมากินข้าวเที่ยงด้วยแค่นั้นเอง”

“จ๊ะ  ไม่ได้เปิดตัวก็ไม่ได้เปิดตัว  แต่ไม่ได้เถียงใช่มั้ยว่าไม่ใช่แฟนกัน  จริงมั้ยค่ะพี่ไม้”
เสียงเธอแซวผมมาเล็กๆ และนั่นทำให้ผมทำอะไรไม่ได้มากไปกว่ายิ้มเขินๆไม่ตอบรับหรือปฏิเสธเพราะหลัก ฐานมันก็ทนโท่อยู่แล้ว

และตอนนี้ผมก็เริ่มรับรู้และสังเกตตัวเองแล้วเหมือนกันว่าจากเมื่อก่อนที่ผมจะปกปิดและไม่แสดงออกอะไรประเจิด ประเจ้อเพราะยังรับไม่ได้กับสิ่งที่ตัวเองเป็นเมื่อวันวาน 

ตอน นี้มันไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้วเพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าอาการคอยดูแลเอาใจใส่เป็น ห่วงเป็นใยและตามเทคแคร์เอาใจใส่เจ้าตัวเล็กแบบตอนนี้มันเริ่มจากตอนไหน 
บางทีถ้าเผลอลืมตัวก็มีจับไม้จับมือและเช็ดหน้าเช็ดตา ปาดเหงื่อ ขยี้หัวเจ้าตัวเล็ก  อาการที่แสดงออกถึงคำว่า คนรัก  อาการต่างๆ แบบนี้มันเริ่มและก่อตัวขึ้นเมื่อไหร่  มารู้สึกตัวอีกทีผมก็แสดงอาการเหล่านี้จนกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปซะแล้วไม่ ได้รู้สึกเคอะเขินเหมือนเมื่อก่อนแต่อย่างใด

ก็รักไปหมดใจซะขนาดนี้แล้วไม่แสดงออกมันก็จุกอกตายพอดีซิเนอะ 
อิอิ  เป็นเอามากอีกแล้วแฮะนายไม้

Dr.Mike เขียน

[สายลมเดียวดาย]

มาอีกตอนแล้ว ยังน่ารักเหมือนเดิม
 

[StillLoveThem]

...พี่ชอบคู่ของหมอติ๊บกับหมอไม้นะ ไม่แคร์คนรอบข้าง มากกว่าคนที่ตัวเองรัก
...แต่พี่ก็อยากรู้นะว่า ตั้งแต่คบกันมามีคนรอบข้างทำให้ไม่สบายใจบ้างหรือเปล่า
...เหมือนอย่างที่คู่อื่นๆโดน เช่นซุบซิบ นินทา ไม่เห็นด้วยอะไรแบบนี้
...คงมีอยู่เนอะ แต่เพราะ..มั่นคง ด้วยกันทั้งคู่เลยผ่านมันมาได้ถึงทุกวันนี้

[lifestypeman]

อิจฉา ขีดเส้นใต้ คำว่าอิจฉา อยากมีบ้างอะ อ่านไปยิ้มไป

เมื่อไหร่จะมีหนอ เรา 

[zandwizz]

5555+++ เอิ๊กกกก ชอบ ๆ

[DraCo_SLa13]

   นึกว่าอะไร

เห็นชื่อตอนแล้วใจหายแว๊บบบบบบบบบบบบบบ

ปล.ขอกอดพี่หมอติ๊บทีนึงน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ขึ้นทุกวัน

[icyblue]

หมอกิ๊กมุกเยอะ แล้วก็ยังคงน่ารักเหมือนเดิม 


ส่วนหมอติ๊บพาหมอไม้เปิดตัว    (แบบไม่ตั้งใจ) แต่ก็ดีจะได้รู้ว่าหมอติ๊บมีเจ้าของแล้ว

 

ทั้ง 2 หมอ น้อง hackz

[roseen]

 

[lifestypeman]

น่ารักมากมาย ชอบหมอกิ๊ก อะ อารมณ์ดีตลอด คนอยู่ใกล้คงมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

อ่านไปยิ้มไป ได้แต่ท่องไว้และจำบทสวีท เผื่อจะได้นำมาใช้กับตัวเองมั่ง แต่ยังไม่เจอนะดิ

เก็บเกี่ยวไว้ก่อน มดเอ็กซ์ .........

[MaeMoo]

เวลา...ช่วยทำให้ความรู้สึกชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ นะคะ

ดีใจที่ทั้งคู่มีความสุข...

[kanda53]

อ่านแล้วมีความสุขไปกับหมอ ๆ ด้วยค่ะ

  & 
น้อง hackz กะ คุณหมอ ๆ ค่ะ

[Pra2]

เขินจนหุบยิ้มไม่ได้แล้ว อิิอิ 

[RAKDEK_KA]

อย่างนี้เค้าไม่เรียกว่า "เผลอ ลืมตัว" หรอกคะ น่าจะเป็นว่า
"ด้วยรัก และสมัครใจ" มากกว่า  :กอด1:

[lifestypeman]

เข้ามารออ่าน ความรัก ความน่ารัก อยู่ค๊าบบบ   

[myxname]

แล้วหมอปุ้มไปไหนอ่ะ ... เหอะ ๆ หายไปก็ดีแล้วครับ...


ขอบคุณครับ
ติดตามตอนต่อไปนะ..