หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[icyblue]

หมอบอย หมอจ๊ะโอ๋ ว่าดูเหมือนจะแน่ ยังต้องแพ้น้องเบสเลย มาแร็.....งส์  จริงๆ

ขนาดเจ้าของนั่งกำกับอยู่ทั้งคน   น้องเบสยังกล้าแหย่หนวดหมอฟัน   

หมอไม้คงต้องเหนื่อยปราบเจ้าเด็กซ่านี้ซะหล่ะ     

คนเสน่ห์แรง มีแต่คนมะรุมมะตุ้มรักเนอะ ก็คนมันน่ารักแบบเจียมเนื้อเจียมตัวช่ายมั้ยค่ะหมอติ๊บ คริคริ

ช่วงนี้หมอติ๊บจะเหงาคิดถึงสุดที่รักป่าวเนี่ย เพราะสุดที่รักคงกำลังเดินหาลอดช่องสิงคโปร์จนเหนื่อย   

[fanfic2010]

> หมอจ๊ะโอ๋        หมอรุ่นพี่
> หมอบอย        หมอรุ่นเพื่อน
> หมอเบส         หมอรุ่นน้อง

โห! กว่าจะมาลงตัวกันอย่างนี้ได้ หมอไม้ต้องฟันฝ่าคู่แข่งมากี่คนกันเนี่ย
อย่างว่าเนาะ คนมันไม่ได้มีดีแค่หน้าตา อิอิ

[Loidelohm]

แต่สุดท้ายได้ประสานกาย 2 คนรวมเป็นคนเดียวก็หมอไม้ หมอติ๊บ เท่านั้นแหล่ะ
หึ หึ จนทุกวันนี้
รอข่าวดีเรื่องศูนย์การแพทย์ครับ ขอให้เป็นจริงในเร็ววัน
สงสัยมากครับว่า.......เงินเก็บในบัญชีคงทับหมอติ๊บตายเร็วๆนี้แน่เลย
ไม่เป็นไรนะครับ ผมจะไปช่วยคุ้ยให้ ฮ่า ฮ่า........

[darling]

+1 เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์

โอ้ยยยยยยยยยยยยยย...ปวดตับ อิจฉาความหวาน + ความน่ารักของหมอติ๊บจังเลย

[myxname]

อื่ม น่าร๊ากดีอ่ะคร๊าบ

กล้าด้วยที่สำคัญ

หมอเบส : ก็ต้องเข้าใจเค้านะ เพราะเค้าเป็นเด็กรุ่นใหม่ กล้าคิด กล้าทำ และกล้าแสดงออก...

[mini]

  ชอบรูปอวาตาร์รูปนี้จัง  เลย + 1 ให้คับ

มีอีกไหมคับ  รูปน่ารักๆ แบบนี้ ชอบบบบบ

และรอน้อง hackz มาต่อตอนใหม่ด้วยคับ  

จะรอดูความน่ารักของ 2 หมอต่อไป  

[WinterLove]

ไม่ได้เข้ากระทู้สองวันอัพแล้วสองตอน ^^ แถมหมอติ๊บอัพเป็นแล้วอีกตะหาก
น้องเบส นี่ออกตัวแรงไม่แคร์สื่อจริง ๆ ขนาดพี่ไม้นั่งอยู่ทนโท่ - -"
หมอติ๊บน่ารักเนอะมีแต่คนหลงรัก น่ารักแบบเจียมเนื้อเจียมตัว ฮ่า ๆ  
รักษาสุขภาพด้วยนะคะคุณหมอทั้งสอง น้องแฮ็ค และทุก  ๆคนด้วยค่ะ  

[thehackzzi]

คิกๆๆ

อ่านไปยิ้มไป

คนเม้นท์ให้ น่ารักกันทุกคน

ขอหอมและกอดคนเม้นท์ทุกคนนะ

จ๊วฟๆ

[Loidelohm]

รับจูบจากน้องแฮ็คซ์เกอร์
อา...ชื่นใจจัง
อิอิ

[thehackzzi]

รับจูบจากน้องแฮ็คซ์เกอร์
อา...ชื่นใจจัง
อิอิ

ระวังคนข้างๆ พี่ด้วยนะครับ

มองซ้าย มองขวาก่อนหรือยัง อิอิ

[aim]

ยื่นแก้มให้หอม อ้าแขนรับกอดจากน้องแฮคนะ

กอดตอบแล้วกระซิบเบา ๆ ว่าขอตอนต่อไปด้วยจ๊ะ 555

[roseen]

น่ารักดี

[แอบซุ่ม]

ความสุขของหมอไม้คือการที่เห็นน้องติ๊บเอ็นจอยในการกิน ส่วนน้องติ๊บก็วิบวับเวลากินติม
และแล้วความทุกข์จะมาเยือนเพราะรู้ตัวอีกทีอาจมีห่วงยางส่วนตัวคนละหนึ่งอัน ขำๆๆน๊า

[dr.mike]

หมอติ๊บนะคับ   แวะมาทักทายสายๆวันทำงาน

ยังเบิกบานดีอยู่มั้ยเอ่ยยยย

มาขอบคุณทุกคอมเม้นท์ที่ให้กำลังใจทั้งกับหมอติ๊บ  และหมอไม้( ที่ตอนนี้คงตามหาลอดช่องสิงคโปร์ )

มาให้กำลังใจน้องให้สำหรับการอัพเดทตอนต่อไปด้วย

รักกันไปนานๆอย่าเบื่อซะก่อนละ

วันนี้ขออนุญาตไปลั้นลา  กะละอ่อน  ที่หน้าตาหล่อเหลาไม่แพ้หมอไม้แถมยังเด็กกว่าซะด้วยยยย

    

[evilheart]

ตามหาตัวแทบแย่ มาอยู่นี่เอง
แล้วรีบมาอัพเร็วๆ นะจ๊ะ (อันนี้ต้องบอก hackz ใช่ไหม)

[badcow]

หมอติ๊บคร้าบ ข้อเสียของการกิ๊กเด็ก คือ เราดูแก่นะ 555+
.
รอน้องhackzนะค้าบ

[kenkenkung]

เข้ามาตามอ่านความน่ารักของหมอติ๊บ. เจออวาตา ปู้ชายใส่ผ้าขนหนู. กำเดาจิพุ่ง

[aim]

น้องแฮค พี่กอดนิดเดียว อย่าวิ่งหนีหายไปไหนสิจ๊ะ กลับมาต่อก่อน
(หรือว่าต้องรอหมดไม้ส่งการบ้านมาให้ตรวจก่อนหว่า -- ถ้าใช่หมอไม้ อย่าชอปปิ้งเพลินนะมาต่อด้วย)

น้องหมอติ๊บ (ผู้น่ารัก) เนื้อเด็กกินไม่อร่อยหรอก มันนิ่มเกินไป เดี๋ยวจะไม่ได้ออกแรงเคี้ยวนะ

[dr.mike]

มาทักทายรอบบ่าย   ฝนครึ้มๆ

แวะมาบอกนายแฮคว่าอัพเดทตอนต่อไปให้ในเฟสบุคเรียบร้อยแล้วนะ ถึงตอน 111

ไงมาช่วยกันเป็นกำลังใจให้นายแฮคมาโพสตอนต่อไปไวๆนะคับ  หวานๆ เขินล่วงหน้า....

[sweetener]

มีพุงด้วยยยย

รอน้องแฮคคคคคคคคค

[kittyfun]

ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักหมอติ๊บค่ะ

น่ารักน่าหยิกเหลือเกิน

หมอไม้จะทนอยู่ห่างหมอติ๊บจนเรียนจบไหวไหมเนี่ย

คิดถึงหมอติ๊บแย่เลย

[a_tapha]

ตามอ่านอยู่นะค่ะ   ยังไม่ถึงไหนเลยอ่ะ   

[myxname]

ดูเป็นวันสุข ที่เงียบเหงาจริง ๆ เลยครับ ......

เงียบไปหมด ทั้งหมอ ทั้ง คน post เป็นกำลังใจให้ครับ

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน ตอนที่ 110 สัมภาษณ์สด(HBD หมอปุ้ม)
by Dr.Mike on 20 สิงหาคม 2010 เวลา 12:05 น.

หลังจากหวานกันที่ร้านไอศกรีมไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมกับเจ้าตัวเล็กก็ขับรถไปยังตลาดนัดเล็กๆ ที่อยู่ด้านหลังมหาวิทยาลัย  ก่อนเจ้าตัวเล็กเดินลิ่วๆ ลงไปซื้อผักผลไม้และแน่นอนคนที่ทำหน้าที่หอบของหนักๆพะรุงพะรังพวกนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากผมคนเดียว

หลังจากทำหน้าที่เป็นแจ๋วคอยหิ้วของเดินตามหลังเจ้าตัวเล็กในตลาดเสร็จแล้ว  ผมก็กลับมาทำหน้าที่พลขับพาเจ้าตัวเล็กกลับห้องต่อไป
 
ตอนนี้ผักผลไม้ ถูกเจ้าตัวเล็กล้างให้สะอาดก่อนนำไปเก็บในตู้เย็นและมันจะเป็นอาหารของเราไปตลอดทั้งอาทิตย์เลยทีเดียว  แต่ผมก็ชื่นชมเจ้าตัวเล็กตรงที่รู้จักพลิกแพลงเมนูใหม่ๆ ไม่ซ้ำหน้ากันให้ผมได้กินในแต่ละวัน  แม้จะมีอุปกรณ์ทำครัวไม่ครบถ้วนเหมือนอยู่บ้าน ก็ดูจะไม่เป็นปัญหาสำหรับคนที่มีจิตใจชื่นชอบการทำอาหารแต่อย่างใด
 
ผมนั่งทำงานอยู่หน้าคอมซักพัก ก่อนพักสายตาหันกลับมาด้านหลังก็พบว่าเจ้าตัวเล็กนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงไปเรียบร้อยไม่รู้ว่าเพราะเหนื่อยหรือว่าเพราะอิ่มกันแน่นะเนี่ย ตอนนอนหลับยังน่ารักเลยนะนี่คนเรา เลยถูกผมจัดการ...ขโมยหอมแก้มไปหนึ่งที
 
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นในช่วงบ่ายแก่ๆ ของวัน ผมเดินออกมารับโทรศัพท์ที่หลังระเบียงห้องเพราะกลัวว่าจะทำให้เจ้าตัวเล็กที่กำลังหลับไหลอย่างมีความสุขจะตื่นขึ้นมา

“หวัดดีคะ หมอไม้” เสียงหมอกิ๊กคนสวยดังมาจากปลายสาย

“หวัดดีคับคนสวย ว่าไงเอ่ย” ผมตอบรับกลับไป

“วันนี้หมอไม้ออกไปไหนหรือเปล่า เย็นนี้มีโปรแกรมหรือยัง” หมอกิ๊กถามมา

“ไม่ได้ไปไหนครับผม จะชวนไปไหนเหรอ”

“ก็พอดีว่าวันนี้ น้องปุ้มเขาจะเลี้ยงวันเกิดเลยฝากมาชวนหมอไม้ พอดีน้องเขาไม่มีเบอร์ไม้อ่ะเพื่อนๆ ในแผนกก็ไปกันหลายคน ชวนน้องติ๊บไปด้วยก็ได้นะ”

“เดี๋ยวเราจะลองชวนน้องเขาไปแล้วกัน แต่ถ้าน้องไม่ไปเดี๋ยวเราไปคนเดียวนะ” ผมตอบไปแบบรักษามารยาทเพราะงานวันเกิด  อย่างน้อยก็แสดงความมีน้ำใจ เพราะผมกับหมอปุ้มเองอย่างน้อยก็ทำงานที่เดียวกัน สนิทกันในระดับนึงแล้ว แต่ติดที่ผมไม่มีเบอร์โทรของเขาแล้วเขาก็ไม่มีเบอร์โทรของผมเท่านั้นเอง
 
เมื่อผมตอบตกลงจะไปร่วมงานวันเกิดพร้อมกับสอบถามสถานที่กันเรียบร้อยแล้ว เดินกลับเข้ามาในห้องก็พบว่าเจ้าตัวเล็กตื่นนอนเรียบร้อยและกำลังเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำอยู่ก่อนแล้ว

หลังจากที่เจ้าตัวออกมาจากห้องน้ำ ผมจึงเอ่ยชวนไปร่วมงานวันเกิดคืนนี้ด้วยกันเพราะไม่อยากให้เจ้าตัวอยู่ห้องคนเดียว ( อันนี้ข้ออ้างของคนไม่อยากห่างกันหรือเปล่าหว่า )
 
ตกเย็นผมกับเจ้าตัวเล็กแต่งตัวออกมาจากห้องเรียบร้อย ก่อนไปแวะร้านกิฟท์ช๊อปซื้อของขวัญวันเกิดให้หมอปุ้มและเจ้าตัวเล็กก็เลือกของขวัญวันเกิดให้หมอปุ้มน่ารักเชียว เป็นกรอบรูปน่ารักคงจะถูกใจหมอปุ้มแน่ เพราะดูเป็นผู้ชาย(หวาน) กว่าหมอติ๊บซะอีก หลังจากได้ของขวัญวันเกิดและให้ทางร้านจัดการห่อให้เรียบร้อยแล้วผมกับหมอติ๊บก็เดินทางไปยังจุดนัดพบของพวกเราในคืนนี้ทันที
 
ร้านที่เรานัดกันวันนี้อยู่ห่างออกไปจากตัวมหาวิทยาลัยพอสมควร แต่อาศัยว่าทุกคนมีรถยนต์กันอยู่แล้วจึงไม่เป็นปัญหาสำหรับการเดินทางเท่าไหร่นัก ถ้าจำไม่ผิดน่าจะส้มตำเรือนแก้วประมาณนี้ ผมเองก็จำชื่อร้านไม่ได้ รู้แต่ว่าที่นี่มีส้มตำทอดนี้อร่อยมาก

ผมมาถึงหน้าร้านในเวลาที่เรานัดหมายกันพอดีคือ ตอนหนึ่งทุ่มก่อนโทรหาหมอกิ๊กคนสวยและเดินเข้าไปยังสถานที่ที่ทุกคนรอเราอยู่ ร้านนี้เป็นร้านอาหารทั่วไป แต่ทำเก๋ด้วยการสร้างเรือนไม้เล็กๆ เป็นซุ้มๆ ให้กับแขกแต่ละโต๊ะ แต่วันนี้เนื่องจากเป็นงานวันเกิดที่คนเยอะพอสมควร พวกเราจึงได้ซุ้มที่มีขนาดใหญ่สำหรับงานจัดเลี้ยง เวลาจะสั่งอาหารหรือเรียกพนักงานทีก็ต้องตีเกราะเคาะไม้ ดูเก๋ไปอีกแบบ
 
“พี่ไม้ น้องติ๊บตามสบายนะครับ อยากได้อะไรวันนี้สั่งได้เลยเต็มที่” เสียงหมอปุ้มเอ่ยต้อนรับผม

“สุขสันต์วันเกิดนะคับ” ผมตอบก่อนยื่นกล่องของขวัญที่ห่อมาอย่างสวยงามให้หมอปุ้มไป

“ขอบคุณมากครับ ที่จริงแค่พี่ไม้มาผมก็ดีใจแล้วครับ ไม่ต้องของขวัญก็ได้” หมอปุ้มตอบยิ้มๆ

“ไม่เป็นไรหรอกคับ แค่นี้ไม่ลำบากอะไร หมอติ๊บอุตส่าเลือกให้เองกับมือเลยนะเนี่ย”

“ขอบคุณมากนะครับน้องติ๊บ” หมอปุ้มหันไปพูด ก่อนได้รับรอยยิ้มแสนหวานกลับมาจากหมอติ๊บ

ในงานวันเกิดวันนี้มีพี่ๆ เจ้าหน้าที่ในแผนกมากันหลายคนทีเดียว ตลอดจนหมอฟันในแผนกก็มากันจนแทบจะครบกัน อาจจะเป็นเพราะหมอปุ้มเป็นคนพูดเก่ง ยิ้มเก่ง จึงเป็นที่รักของทุกคนในแผนกได้เป็นอย่างดี งานเลี้ยงฉลองวันเกิดวันนี้จึงเต็มไปด้วยความสนุกสนานและเป็นกันเองอย่างที่สุด เจ้าตัวเล็กแม้จะไม่ค่อยรู้จักกับคนอื่นๆ มากเท่าไหร่นัก แต่เจ้าตัวก็ถูกเทคแคร์เป็นอย่างดีจากหมอกิ๊กที่สนิทสนมกัน จึงเห็นเจ้าตัวเล็กหัวเราะกับหมอกิ๊กเป็นระยะ คงไม่ได้แอบเม้าท์เผาขนผมหรอกน่ะ สนุกสนานขนาดนั้น...
 
อาหารชุดแล้วชุดเล่า  เครื่องดื่มชุดแล้วชุดเหล้า  ผ่านไปจนหลายๆคนเริ่มมึนได้ที่กันแล้ว เว้นก็แต่เจ้าตัวเล็กที่ยังคุยกับหมอกิ๊กสนุกสนาน  ส่วนผมก็คุยกะพี่ๆ ในแผนกตลอดจนเจ้าของงานวันเกิดที่เริ่มจะมึนได้ที่แล้วละ ผมว่าเพราะพูดไม่หยุดเลยเหมือนกันแฮะ  หมดมาดหมอไปเลยทีเดียว
 
“พี่หมอไม้รู้จักกับหมอติ๊บมานานหรือยังอะคับ” จู่ๆหมอปุ้มที่อยู่ในอาการมึนๆก็เอ่ยถามผมขึ้นมา

“ก็สองปีพอดีคับ หมอปุ้มถามพี่ทำไมเหรอคับ”
'
“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกคับ  เห็นพี่สองคนน่ารักกันดี เลยอยากรู้เรื่องส่วนตัวบ้างเสียมารยาทมั้ยอะคับ”

“อ๋อไม่เป็นไรคับอะไรที่พี่ตอบได้ก็ตอบให้ ถ้าส่วนตัวมากก็ตอบไม่ได้ก็ไม่ว่ากันนะคับ” ผมตอบยิ้มๆก่อนที่หมอปุ้มจะเอ่ยชวนให้ผมชนแก้วอีกรอบ

“แล้วพี่ไม้ชอบอะไรในตัวหมอติ๊บเหรอคับ” หมอปุ้มเอ่ยถามผมขึ้นพร้อมกับมองไปยังหมอติ๊บแต่เจ้าตัวเล็กคงไม่รู้หรอกว่า ผมคุยอะไรกันเพราะตอนนี้เสียงเพลงจากคาราโอเกะของพี่ๆ ดังมากจนผมต้องตะโกนใส่หูกันอยู่แล้ว

“พี่ก็ไม่รู้หรอกคับว่าพี่ชอบอะไรในตัวหมอติ๊บบ้าง พี่รู้แต่ว่าหมอติ๊บคือคนที่ใช่สำหรับพี่ทุกอย่างแล้ว” ผมตอบหมอปุ้มไปแต่ก็อดเขินเองไม่ได้เหมือนกันแฮะ

“ดีจัง  มีแต่คนรุมรักรุมชอบหมอติ๊บ น่าอิจฉาหมอติ๊บจังเลยนะคับใครๆ ก็หลง  ใครๆ ก็รัก” ตอนนี้ผมว่าหมอปุ้มชักจะเริ่มเปลี่ยนสถานะจากมึน  เป็นเมาแล้วแฮะ

“แล้วพี่ไม้ชอบอะไรในตัวหมอติ๊บที่สุดคับ”

“ที่พี่ชอบในตัวหมอติ๊บที่สุดเหรอ อืมมม...คือการที่หมอติ๊บเป็นหมอติ๊บนี่แหละคับ ที่ทำให้พี่ชอบเพราะถ้ามีอะไรที่มันไม่ใช่หมอติ๊บ พี่ก็คงไม่ชอบ” ผมตอบไปตามความรู้สึกพร้อมกับมองไปยังเจ้าตัวเล็กที่ยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดี กับหมอกิ๊ก ก่อนหันกลับมามองหมอปุ้มที่ทำหน้างงกับคำตอบของผมอยู่ในตอนนี้

“พี่ไม้อ่ะใจร้ายที่สุดเลย” หมอปุ้มพูดจบก็ลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำปล่อยให้ผมงงกับประโยคสุดท้ายของ หมอปุ้มเอาเสียมากๆ ว่าผมไปใจร้ายกับใครตอนไหน

หลังจากสนุกสนานกับงานวันเกิดของหมอปุ้มจนดึกดื่นแล้ว เราสองคนก็ขับรถกลับหอพักเอาในเวลาเกือบๆ ห้าทุ่ม ผมขับรถมาจอดแวะที่เซเว่นที่อยู่ด้านข้างมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นทางผ่านกลับหอพักของเราและบอกเจ้าตัวเล็กว่าจะไปซื้อของนิดหน่อยและเจ้าตัวเล็ก็ตัดสินใจนั่งรอผมในรถ
 
หลังจากได้ของที่ต้องการแล้ว ผมก็พาเจ้าตัวเล็กที่เผลอหลับไปแล้ว กลับไปยังหอพักซึ่งอยู่ไม่ไกลจากจุดที่เราแวะซื้อของกันเท่าไหร่นัก ผมนำรถจอดที่โรงจอดรถของหอพักเป็นที่เรียบร้อยแต่เจ้าตัวเล็กก็ยังไม่มีที่ท่าว่าจะตื่น  ผมคงต้องทำหน้าที่นี้อีกแล้วซิน่ะ เดินอ้อมไปเปิดประตูรถอีกฝั่งก่อนดึงเจ้าตัวเล็กขึ้นหลังพร้อมหิ้วของพะรุง พะรังกลับห้องแม้จะอยู่แค่ชั้นสอง แต่ก็เล่นเอาเหงื่อแตกเหมือนกันน่ะเนี่ยย
 
แต่ทันทีที่ผมวางเจ้าตัวเล็กลงบนเตียง เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นข้างๆ หูผมทันที

“ขอบคุณนะคับพี่ไม้ ที่ยังเป็นพี่ไม้ที่น่ารักคนเดิมของติ๊บเสมอ” เสียงเจ้าตัวเล็กนั่นเอง

“อ้าว  นึกว่าหลับจริง แกล้งกันนี่หว่า” ผมหันกลับไปมองเจ้าตัวเล็กที่เพิ่งปล่อยลงจากหลังเมื่อกี้แต่ตอนนี้ทำตาแป๋วใส่ผมเชียว

ผมก้มลงไปปล้นจูบ ปล้นหอมบนใบหน้าและลำคอขาวเนียนจนเจ้าตัวเล็กทั้งดิ้นทั้งขำ กับการทำโทษของผม

“ยอมแล้วๆ คราวหลังไม่แกล้งแล้ว” เจ้าตัวบอกขณะพยายามดันใบหน้าที่มีตอหนวดแข็งๆของผมออกจากการซุกไซร้ลำคอที่เจ้าตัวบอกจั๊กจี๋และดิ้นพราดๆ อยู่ตลอดเวลาที่ผมแกล้งเอาหนวดเคราสากๆ ถูไถๆ ไปตามลำคอ  จนเหนื่อยหอบกันทั้งคู่ผมจึงหยุดและดึงเจ้าตัวเล็กขึ้นมา พร้อมกับเดินไปหยิบของที่ผมซื้อมาจากการจอดรถเมื่อตะกี้  เป็นเค้กชอคโกแลตหน้าตาน่ากินขนาดพอเหมาะสำหรับเราสองคน ผมกับเจ้าตัวเล็กช่วยกันปักเทียนลงไปสองเล่ม แทนจำนวนปีที่เราพบกัน ก่อนที่ผมจะหยุดมองหน้าเจ้าตัวเล็กผ่านเปลงเทียนจากเค้ก

“ครบรอบสองปีที่เราเจอกัน เวลานี้พอดีเลยที่ตอนนั้นพี่ไปเจอติ๊บที่ขนส่งในเมือง”

“โห  จำเวลาได้ด้วยเก่งจัง” ติ๊บบอกพร้อมกับยิ้มชื่นชมผม

“ขอบคุณที่เป็นคนรักที่น่ารักที่สุดของพี่มาสองปีเต็ม และพี่หวังว่าเราจะมีโอกาสเป่าเค้กกันแบบนี้ทุกปีจนกว่าเราสองคนจะไม่มีแรงเป่า”

“ติ๊บก็ขอบคุณพี่ไม้เหมือนกันที่เป็นทุกอย่างให้ติ๊บมาตลอด ติ๊บสัญญาว่าจะทำหน้าที่ของคนรักอย่างดีที่สุดคับ” ติ๊บ พูดจบเราสองคนก็เป่าเค้กพร้อมกันก่อนเจ้าตัวเล็กจะตักเค้กให้ผมลิ้มรสความอร่อย แม้นานๆ ทีจะตักป้อนผมก็เหอะ แต่ผมก็มีความสุขกับค่ำคืนนี้ของเรานะ แม้เพิ่งจะมารู้เอาในตอนหลังๆ มานี้เองว่าทำไมเขาซื้อกระเป๋าสตางค์ให้ผม เพราะทันทีที่ผมใช้กระเป๋าตังค์ใบใหม่เงินในกระเป๋านั้น รวมทั้งบัตรสารพัดบัตรก็เป็นของเขาไปในบัดดล  ไม่น่าเลยหมอไม้...

เขียนโดย Dr.Mike
พิสูจน์อักษรโดย Hackz

ปล. คริคริ สัมภาษณ์ลับโดยหมอปุ้ม สรุปแล้วก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่า มิสเตอร์หมอปุ้ม โกรธอะไร?

[JJHJJH]

พี่หมอไม้น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก (ชมมั่งนานๆ จะชมที)

[roseen]

สงสัยแอบชอบหมอไม้ละมั้ง

[polar-fearn]

หมอปุ้มนี่คิดไรกะหมอไม้ป่าวหว่า?
หน้าตาดีก็งี้อ่ะเนอะ (พูดเหมือนเคยเห็น - -)
เห็นที หมอติ๊บจะต้องหึงบ้างแล้วล่ะม๊างงงงงงงง อิอิ
พี่แฮ็คส์มาต่อเร๊วววว

[taroni]

หมอปุ้มชักจะแปลกๆ คิดอะไรกับหมอไม้หรือป่าว

[StillLoveThem]

...นึกว่าหมอปุ้ม เป็นชะนี ซะอีกที่แท้เป็นผู้ชายหวานกว่าหมอติ๊บอีกเหรอ
...มิต้องสงสัย หมอปุ้ม แอบชอบหมอไม้แหงๆๆ มีการทิ้งท้ายด้วยคำพูดไว้ให้หมอไม้ งงง เล่นอีก
...แต่พี่ชอบหมอติ๊บกับหมอไม้นะ กล้าที่จะบอกกับใครๆว่าเป็นแฟนกัน ซื่อสัตย์กับตัวเองและคนรักดี
...ความจริงใจ นี่ละมั้งถึงได้อยู่กันยืดยาวจนถึงทุกวันนี้ และตลอดไป

[แอบซุ่ม]

งง..ด้วยคนแต่เก็ทล่ะ แอบชอบคนหล่อแหงแหละ