เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน
ตอนที่ 108
งานเข้า '' ติ๊บบอกพี่หน่อยได้มั้ยว่าเด็กคนนั้นเป็นใครทำไมถึงมาชอบติ๊บ ''
ผมเอ่ยถามเจ้าตัวเล็กในขณะที่ช่วยล้างผักสำหรับทำกับข้าวในตอนเย็นของวันหยุดแบบนี้
'' ติ๊บก็ไม่รู้จักอะไรกับเขาเท่าไหร่หรอก รู้แต่ว่าเป็นน้องโรงเรียนของเพื่อนที่มาจากโรงเรียนนครสวรรค์ แล้วก็ไปรู้จักกันตอนที่ติ๊บมีโอกาสได้ติวให้น้องๆช่วงก่อนสอบปิดเทอมใหญ่เมื่อกี้ ''
'' แล้วเขาเป็นคนที่ไหนเหรอ '' ผมถามด้วยความสงสัยต่อไป
'' นครสวรรค์ '' ติ๊บตอบก่อนหันมารับผักจากผมไปหั่นฉับๆ
'' อยากจะบ้าตาย นี่พี่ไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้ที่นครสวรรค์เนี่ย '' ผมพูดลอยๆขึ้นมา
'' ทำไมเหรอคับ นครสวรรค์แล้วยังไงเหรอ ''
'' อ้าวหมอจ๊ะโอ๋หน้าเข้มเป็นคนที่ไหนละ แล้วยังมีไอ้หมอบอยหน้าจืดนั่นอีก ยังไม่พอยังมีไอ้เด็กเปรต เอ้ยไอ้เด็กเบสนี่เขามาอีก '' ผมตอบไปพร้อมกับส่ายหัว
'' ขอโทษที่ทำตัวน่ารักเกินไป นี่ติ๊บพยายามทำตัวให้ดร็อปลงไปเยอะแล้วนะ '' เจ้าตัวเล็กตอบขำๆอย่างเริ่ดๆก่อนเอนหัวมาซบไหล่ผม เอากับเขาซิ
'' ไม่งั้นน่ะออร่าความน่ารักของติ๊บได้เข้าตาผู้คนมากมายกว่านี้แน่ๆ แต่พอดีสงสารคนแก่แถวนี้ต้องนั่งปั้นหน้ายักษ์ขมูขีทุกทีเวลาติ๊บคุยกะคนอื่น แต่จะให้ติ๊บเที่ยวบอกทุกคนว่าติ๊บมีแฟนแล้ว ชื่อพี่ไม้แบบคราวก่อนก็คงไม่ไหวแล้วนะ ''
'' อืมมม ไม่เป็นไรหรอกแสดงว่าแฟนพี่น่ารักคนถึงรุมชอบกันไง '' ผมตอบก่อนเอี้ยวตัวไปขโมยกอดเจ้าตัวเล็กที่กำลังทำท่าจะชิมสุกี้ หน้าตาน่ากินที่กำลังร้อนๆ
'' อะไรก็ไม่สำคัญเท่าความเชื่อใจที่มีให้ติ๊บหรอกคับ '' ติ๊บตอบก่อนหันมามองหน้าผม แต่ช้าไปซะแล้วผมเอียงแก้มรอไว้แล้วเมื่อเจ้าตัวเล็กหันมาจึงกลายเป็นหอมแก้มผมเต็มๆ
ฮ่าๆ ชื่นใจจัง
'' แต่ติ๊บก็ได้ข่าวว่าหมอฟันหนุ่มรูปหล่อจากแผนกทันตกรรมก็เสน่ห์แรงใช่ย่อยนะ '' เจ้าตัวเล็กเอ่ยขึ้นพร้อมส่งสุกี้ร้อนมาให้ผมชิม และไม่มีซักครั้งที่ผมจะบอกให้เจ้าตัวเติมนั่นเติมนี่อีกหน่อย เพราะมันอร่อยทุกทีเลยจริงๆนะ
'' ไปได้ข่าวมาจากไหน ถ้าพี่จะมีข่าวก็คงมีข่าวกับหมอกิ๊กนั่นแหละมั้ง '' ผมตอบขำๆไป
'' ก็พี่กิ๊กแหละเป็นคนบอกติ๊บเองว่า หมอไม้ กับหมอปุ้มแอบกิ๊กกัน '' ติ๊บตอบผมดุๆ แต่ผมก็ไม่ได้กลัวเท่าไหร่ ( ณ ตอนนั้น )
'' กิ๊กเขาก็พูดเรื่อยเปื่อยไปงั้นแหละเชื่ออะไรเขามากมาย ไม่เอาๆมากินข้าวดีกว่า '' ผมยุติปัญหาด้วยการดึงเอวเจ้าตัวเล็กลงมานั่งเก้าอี้ตัวข้างก่อนจัดการ คีบลูกชิ้นในสุกี้ของถ้วยผมส่งไปให้เจ้าตัวเล็กเป็นการเรียกรอยยิ้มให้อารมณ์ดี และเจ้าตัวก็ไม่ได้โกรธหรืออะไรผมจริงจังหรอกเพราะยังแอบมาคีบลูกชิ้นในถ้วยผมไปอีกตั้งหลายที
'' แล้วไอ้น้องเบสนี่มีทีท่าชอบติ๊บหรือจะจีบติ๊บมานานหรือยังละ ''
'' ก็ไม่รู้นะ รู้แต่ว่าเขามองติ๊บมานานแล้วแต่ไม่ได้เข้ามาคุยหรืออะไรมากกว่าการทักทายธรรมดา ''
'' ไม่มีอะไรมากหรอกคับ เด็กมันก็แค่หลงใหลได้ปลื้มเท่านั้นแหละ ฮั่นแน่ แอบหึงละซี่ ''
ติ๊บแหย่ผมจนเขินเลยวุ้ยย
'' ก็นิดหน่อย ไม่ได้อะไรมากแค่อยากรู้ว่ามีที่มาที่ไปยังไง เผื่อติ๊บไปให้ท่าเขาก่อนละ ''
ผมตั้งใจจะพูดกระเซ้าแหย่เล่น แต่ตอนนี้คนที่นั่งข้างผมหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวนอกจากก้มหน้าลงนิ่ง บีบเม้มปากราวกับมีเรื่องอะไรกระทบกระเทือนใจ เอาแล้ว งานเข้าอีกแน่เลย....
'' ถ้าติ๊บทำตัวหรือวางตัวให้พี่ไม้คิดแบบนั้น ติ๊บก็คงไม่มีอะไรจะแก้ตัวหรอกคับ '' ติ๊บพูดจบก็รวบช้อนเก็บถ้วยอาหารตรงหน้าไปเก็บก่อนไปนั่งหน้ามุ่ยอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือ
ผมลุกขึ้นเดินไปกอดเจ้าตัวเล็กจากทางด้านหลัง ก่อนขโมยหอมแก้มไปหนึ่งทีอย่างรวดเร็ว
'' พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจทำให้ติ๊บโกรธนะ พี่แค่พูดไปอย่างงั้นเอง '' ผมบอกพร้อมทำหน้าออดอ้อนสุดชีวิต
'' พี่ไม้ก็ไม่เคยไว้ใจติ๊บเลยซักครั้งอยู่ดี '' เจ้าตัวหันมามองหน้าผมอย่างเอาเรื่อง เริ่มจะน่าเกรงกลัวแล้วแฮะ
'' ก็พี่รักมากไง เลยหวงมาก ไม่อยากให้ติ๊บใกล้ใคร '' ผมตอบไปพร้อมทำท่าออดอ้อนหนักขึ้น
'' อย่าคิดไรมากติ๊บพี่รักติ๊บก็แค่พูดแซวเล่นขำๆ อย่าเอามาคิดมากซิเดี่ยวจะไม่สบายใจกันทั้งสองคนเปล่าๆ มาทานข้าวกันต่อเร็ว สุกี้กำลังร้อนๆ พี่อุตส่าลงทุนเป็นลูกมือช่วยหั่นผักอย่าให้พี่เสียความตั้งใจเลยนะ '' พูดจบผมก็ดึงข้อมือเจ้าตัวเล็กเดินไปยังโต๊ะอาหารนอกระเบียงห้องก่อนทำหน้าตาออดอ้อนป้อนอาหารให้เจ้าตัวหายงอน
'' ถ้ายังไม่หายเคือง งั้นเอานี่มั้ยเผื่อจะอารมณ์ดีบ้าง '' ผมเดินไปเปิดตู้เย็นก่อนออกมาพร้อมไอศกรีมชอคโกแลตกล่องใหญ่ที่ซื้อมาตั้งแต่เมื่อกลางวันออกมาล่อเจ้าตัวเล็ก
และดูท่ามันจะได้ผล เมื่อเจ้าตัวเล็กเดินมาเขย่งแย่งไอติมจากมือผมสุดฤทธิ์ เขย่งก็แล้ว กระโดดก็แล้ว แต่ก็ยังไม่ถึงไอติมซักที ฮา ฮา แกล้งแฟนตัวเองนี่สนุกดีแฮะ
'' บอกพี่ก่อนดิ ว่าหายโกรธพี่แล้ว ''
'' คับ ติ๊บไม่โกรธพี่ไม้แล้ว หายโกรธแล้ว นะนะขอกินไอติมหน่อยน้า ''
'' ไม่พอ บอกก่อนด้วยว่ารักพี่ป่าวว ''
ติ๊บพยายามกระโดดยื้อแย่งไอติมที่อยู่ในมือของผมที่ชูจนสุดแขนในตอนนี้จนดูท่าจะไม่เป็นผลเจ้าตัวจึงละความพยายามหันมาออดอ้อนผมต่อ
'' รักคับ พี่ไม้หล่อที่สุดในโลกเลย ติ๊บรักพี่ไม้ที่สุดในโลกเลย ''
'' ดีมาก '' เมื่อได้ในสิ่งที่ผมต้องการก็ยอมลดมือที่ถือไอศกรีมอยู่ลงมาให้เจ้าตัวเล็กได้เปิดออกลิ้มลองจัดการ เฮ้ออออ กว่าจะยิ้มออกเล่นเอาเหงื่อตกเหมือนกันนะนี่
เช้าวันอาทิตย์ที่แดดร้อนอย่างไม่ปราณีใครของเมืองพิษณุโลก ผมตื่นขึ้นมาก็พบว่าเจ้าตัวเล็กกำลังจัดการตากผ้าอยู่หลังห้อง แต่เปิดเพลงจากวิทยุฟังอย่างอารมณ์ดี .. จนกว่าฟ้าจะมีเวลา
เพลงนี้คงทำให้คิดถึงนายเพียวแน่ๆเลย แต่ไม่เอาดีกว่าไม่กล้าแซว เดี่ยวจะเหมือนเมื่อคืนกว่าจะง้อสำเร็จก็ต้องเอาไอติมมาล่อน
ผมตื่นมาอาบน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ออกมาทำหน้าที่แฟนที่ดีด้วยการช่วยเจ้าตัวเล็กตากผ้าจนเสร็จเรียบร้อย
'' วันนี้อยากไปไหนหรือเปล่า '' ผมถามเจ้าตัวเล็กที่กำลังทำอาหารเช้าง่ายๆในวันหยุดให้ผม
'' ไม่ไปอะ แดดร้อน กลัวดำ '' เอากับเขาซิ
'' โดนแดดหน่อยก็ดีมั้งพี่ว่าติ๊บจะเหลืองซีดเกินไปละ '' ผมบอกก่อนจิบกาแฟ
'' ไม่เอาดีกว่าวันนี้คลินิกก็ไม่ได้เปิด ขออยู่ห้องแบบเต็มวันซักทีนึงเหอะ '' เจ้าตัวตอบก่อนคลุกๆสลัดผัก เบคอนกรอบมาให้ผมลิ้มลองและก็อร่อยเข้าท่าดีเหมือนกันแฮะยังกะไปกินซิสเลอร์เลย
'' อันนี้ให้กินรองท้องก่อน เดี๋ยวเที่ยงค่อยออกไปหาไรกินกันนะ '' ติ๊บบอกผมก่อนหันไปทำสลัดของตัวเองบ้าง แล้วก็กินอย่างเอร็ดอร่อยซึ่งผิดกับผมที่เป็นสลัดทีไรก็ไม่เคยจะกินแบบเอาจริงเอาจัง มีแต่ชิมๆแล้วก็ผ่านไปเท่านั้นเอง
หลังจากเราทำธุระเก็บกวาดทำความสะอาดห้องกันจนเรียบร้อยและเหนื่อยหอบแล้ว เจ้าตัวเล็กก็ออกคำสั่งให้ผมไปอาบน้ำอาบท่า
'' ดูเหงื่อไหลไคลย้อยขนาดนี้ ไปอาบน้ำเลยไป '' เจ้าตัวเล็กออกคำสั่งพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดตัวให้ผม
'' เอ แต่พี่ว่าพี่ทำน้อยกว่าติ๊บนะ ตัวพี่ก็ต้องเหม็นน้อยกว่าติ๊บซิ '' ผมตอบทะเล้นๆแต่เจ้าตัวก็ไม่รับมุกอีกแล้ว ทำหน้างงใส่ผมซะงั้น
'' แล้วทำไมเหรอคับ ก็เดี๋ยวติ๊บก็อาบเหมือนกันไงให้พี่ไม้อาบก่อน '' เจ้าตัวตอบยิ้มๆเมื่อเริ่มจะนึกออกบ้างว่าผมจะสื่อถึงอะไร
'' ก็พี่ไม้ตัวเหม็นกว่าก็อาบก่อน ติ๊บเนื้อหอมอยู่นะ '' เจ้าตัวเล็กตอบเขินๆเมื่อผมเดินเข้าไปใกล้และจ้องหน้าใสๆนั้น
'' จริงเหรอ พี่ไม่เชื่อหรอกว่าเนื้อหอมขอพิสูจน์หน่อยแล้วกันนะ '' ผมปล้นจูบปล้นหอมเล่นกับเจ้าตัวเล็กจนเหนื่อยหอบก่อนจะยอมเข้ามาอาบน้ำให้ผมด้วยดี
และถูกผมสั่งสอนว่าอย่าดื้อกับผมเป็นที่เรียบร้อย
ฮ่า ฮ่า เสร็จเรียบร้อยโรงเรียนหมอไม้....
หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218 (อ่าน 2031401 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก