หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[Pra2]

แม่หมอไม้น่ารักดีน่ะค่ะ
ที่สอนแบบนี้เพราะว่าเป็นทั้งครอบครัวอ่าป่าว ?? 
พี่ไม้เกรงใจหมอติ๊บเหมือนคุณพ่อหมอไม้ที่เกรงใจคุณแม่

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่า........กับเราสองคน

ตอนที่ 103

การสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่







เช้าวันใหม่...อากาศเย็นยะเยือกจากฝนที่ตกปรอยๆตั้งแต่เมื่อคืน  

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาท่ามกลางเสียงฝนและอากาศเย็นๆน่านอนเป็นที่สุด  

เสียงป้าและติ๊บทำกับข้าวหุงหาอาหารดังมาจากครัวหลังบ้าน

นี่คือเสน่ห์ของชีวิตต่างจังหวัดที่ผมได้มีโอกาสตื่นแต่เช้ามาสัมผัสวิถีชีวิตของชาวชนบท  

ถือเป็นความโชคดีของผมใช่มั้ยที่มีแฟนเป็นเด็กชนบท   ฮ่าฮ่าๆ





ตอนนี้ผมอาบน้ำแปรงฟันเรียบร้อยมานั่งเตรียมพร้อมรอใส่บาตรที่หน้าบ้าน  

ป้าบอกว่าวันนี้ฝนตกไม่รู้หลวงพ่อท่านจะออกมาบิณฑบาตรหรือเปล่า  

แต่สิ่งที่ผมรู้สึกว่าผิดปกติในวันนี้คือเสียงตะบันหมากของย่าที่เป็นตัวปลุกผมในตอนเช้าอยู่ทุกวัน  

แต่ทว่าวันนี้กลับเงียบหายไป หรืออาจะเป็นเพราะเสียงฝนตกจนทำให้ผมไม่ได้ยินเสียงของย่าตะบันหมากกระมัง  

แต่ผมก็ยังไม่เห็นย่ามานั่งที่หน้าประตูบ้านเหมือนทุกวันอยู่ดี   ย่าหายไปไหนแต่เช้ากันน้ออออออ





'' วันนี้ย่าไปไหนเหรอติ๊บ ''  ผมถามติ๊บเมื่อไม่เห็นย่ามานั่งตะบันหมากเหมือนเช่นทุกวัน

'' ยังไม่ตื่นเลย  หรือจะไม่สบายก็ไม่รู้ปกติย่าไม่เคยตื่นสายยกเว้นตอนไม่สบายเท่านั้น ''

'' เข้าไปดูย่าไป  '' ป้าเป็นคนออกคำสั่งให้ติ๊บไปดูย่าเพราะฝนตกแบบนี้คนแก่ที่ร่างกายอ่อนแอก็มักจะไม่สบายเอาเสียง่ายๆ

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

'' ย่า  ย่า '' เสียงติ๊บตะโกนเรียกย่าจนเสียงดังผิดปกติดังมาจากในห้อง

ผมและป้าวิ่งไปดูพร้อมกันอย่างคนตกใจเพราะติ๊บตะโกนเรียกย่าดังขึ้นทุกที

ตอนนี้สิ่งที่ผมเห็นคือติ๊บเขย่าร่างของย่าเพื่อปลุกย่า  แต่ไม่มีการตอบสนองจากผู้เป็นย่าแต่อย่างใด



หรือว่า…..




ก่อนที่ผมจะตั้งสติได้  

กลับกลายเป็นติ๊บที่เป็นคนจับชีพจร  ฟังเสียงหายใจและพบว่าย่ายังไม่ได้จากไป  





เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง  

นางพยาบาลมาจอดรสสีขาวรุ่นเดียวกับของผมอยู่ที่หน้าบ้าน

ก่อนจะทำการตรวจวัดชีพจร  วัดไข้  วัดน้ำตาล  

ก่อนรายงานผลให้ติ๊บทราบราวกับเป็นหมอใหญ่ซะอย่างงั้น  

พยาบาลที่มาถึงคนนี้ผมเพิ่งรู้ว่าเป็นลูกสาวของเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ๆนี่เอง  

เธอมีเครื่องมือทางการแพทย์ติดตัวอยู่บ้างติ๊บจึงโทรไปขอความช่วยเหลือ  

ก่อนจัดการสั่งพยาบาลคนนั้นให้ให้น้ำเกลือกับย่าโดยเร็วที่สุด  พร้อมทั้งฉีดยาบำรุงตามคำสั่งของติ๊บโดยเร็ว





จนพลบค่ำฝนจึงหยุดและตอนนี้ผมได้เห็นน้ำใจของชาวชนบทแถวนี้  

ในละแวกบ้านใกล้เรือนเคียงมารวมตัวกันที่บ้านของติ๊บจนแน่นบ้านไปหมด  

ทั้งนี้เพราะย่าเป็นที่เคารพนับถือของคนในหมู่บ้าน  





หมดน้ำเกลือไปสองถุงย่าเริ่มลืมตาและพูดจาได้บ้างเล็กน้อย

ติ๊บทำหน้าที่ป้อนอาหารเหลวให้ย่าและผมก็รับรู้ถึงความหวาดกลัวที่อยู่ในใจของติ๊บตอนนี้ได้เป็นอย่างดี

หลังจากป้อนอาหารให้ย่าเสร็จเรียบร้อย  

ติ๊บก็ทำการเช็ดตัวเปลี่ยนผ้าถุงและทำความสะอาดให้ย่าโดยไม่มีทีท่ารังเกียจแต่อย่างใด  

ไม่ว่าย่าจะฉี่ จะขับถ่ายตอนไหนติ๊บก็ทำความสะอาดให้ตลอดเวลา

ตอนนี้ผมนั่งอยู่ข้างๆติ๊บที่บีบนวดให้ย่าเหมือนเช่นทุกคืนก่อนที่ย่าจะเข้านอน

'' พอแล้วติ๊บ  '' เสียงแหบพร่าจากปากหญิงชราบอกหลานรักก่อนพยายามเอื้อมมือมาลูบหัวหลานชายตัวน้อยเบาๆ

'' ย่าอยากได้อะไรหรือเปล่าจ๊ะ  ปวดฉี่เหรอ ''  ติ๊บถามย่าด้วยเสียงเป็นปกติแต่น้ำตานั้นไหลพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย

'' ติ๊บไม่ต้องร้องไห้ลูก  ไม่มีใครทำอะไรย่า ''  ย่าบอกในขณะที่ยังหลับตาแต่รับรู้ได้ว่าหลานชายกำลังร้องไห้

'' ทำไมย่าไม่ตื่นมาทานข้าว  ไม่ตื่นมากินหมากละจ๊ะ  ตื่นมาเล่นกับติ๊บก่อนก็ได้ ''  เจ้าตัวเล็กยังคงออดอ้อนย่าทั้งน้ำตา

'' เวลาของย่ามาถึงแล้วลูก   ย่าฝากดูแลป้าด้วยนะ ''



'' ติ๊บยังไม่ให้ย่าเป็นอะไรตอนนี้  

เราลำบากกันมามากแล้วตอนนี้เราเริ่มจะสบายแล้ว  

ย่าต้องอยู่ดูความสำเร็จของหนูก่อนซิจ๊ะ  

อีกไม่กี่ปีหนูก็จะเรียนจบ  

หนูจะเป็นหมอแล้ว  หนูจะได้มารักษาย่าไงจ๊ะ

ย่าเคยบอกว่าจะให้ติ๊บเป็นหมอคนแรกที่รักษาย่าไม่ใช่เหรอจ๊ะ ย่ารอติ๊บก่อนนะ ''  

ตอนนี้ติ๊บร้องไห้ออกมาอย่างที่คนที่มองอยู่รอบๆต้องเสียน้ำตาไปตามๆกัน

ไม่มีคำตอบจากย่า  

มีเพียงการรวบรวมพละกำลังทั้งหมดที่หญิงชราวัยใกล้ร้อยมีอยู่  ขึ้นลูบหัวหลานรักด้วยความรักเต็มเปี่ยม

'' ย่าจ๋า  

เราลำบากมาด้วยกัน  เราอดมาด้วยกัน  เราอิ่มมาด้วยกัน

หนูรู้ว่าย่ากับป้าลำบากเลี้ยงดูหนูมาตั้งแต่เล็กๆ

วันนี้หนูพอจะดูแลย่าดูแลป้าได้แล้ว  

ถึงจะยังไม่สมบูรณ์แบบนักแต่เราก็อยู่กันได้อย่างสบาย



และอีกไม่กี่ปีเองความฝันของหนูที่จะดูแลย่าดูแลป้าก็จะเป็นความจริงแล้ว  

ย่าไม่อยู่รอชื่นชมความสำเร็จของหนูก่อนเหรอจ๊ะ  

ย่าจะทิ้งหนูไปตอนนี้ทำไม  

แล้วใครจะเป็นที่พึ่งให้หนูใครจะคลอยปลอบหนูตอนที่หนูร้องไห้  

ย่าอย่าเพิ่งหนีหนูไปตอนนี้นะย่าจ๋า  

อยู่กับหนูก่อนน่ะ  อยู่กับหนูก่อนนน ''  

ตอนนี้ติ๊บระล่ำระลักกอดกุมมือย่าแนบแก้ม  ก่อนซบอกร้องไห้ลงกับอกผู้เป็นย่า





'' ติ๊บพอแล้วลูก  เดี๋ยวย่าจะเป็นห่วงปล่อยให้ย่าไปดีนะลูกน่ะหนูทำหน้าที่หลานที่ดีอย่างเต็มที่แล้วลูก ''  เสียงป้าบอกก่อนพยายามแยกติ๊บห่างออกจากย่า

ย่าหลับตานิ่งไม่มีการเคลื่อนไหวร่างกายอีกแล้ว  

ก่อนที่ลมหายใจของย่าจะรวยรินแผ่วเบาลงไปทุกวินาที และหายไปไปในที่สุด  ย่าจากไปอย่างสงบจริงๆ





ติ๊บปาดน้ำตาแล้วก้มกราบเท้าย่าสุดที่รัดเป็นครั้งสุดท้ายรวมทั้งผมด้วยที่อดเสียน้ำตาไปกับติ๊บด้วยไม่ได้

'' ย่าจ๋า  ย่านอนพักเถอะนะ  ย่าเหนื่อยนักหนามาทั้งชีวิตแล้ว

ต่อไปติ๊บจะดูแลป้าต่อให้เอง  

ย่าหลับให้สบายไม่ต้องห่วงนะ  หลับให้สบาย

หนูรักย่าที่สุดเลยน่ะ  รักมาก  รักมากกว่าชีวิตของหนูอีก  

ถ้าชาติหน้ามีจริงไม่ว่าชาติไหน  หนูขอเกิดเป็นหลานย่าทุกภพทุกชาติเลยนะ ''

พูดจบติ๊บก้มกราบเท้าย่าเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เพื่อนบ้านจะพาย่าไปทำพิธีตามความเชื่อและศาสนาต่อไป





ตั้งแต่วันที่ย่าเสียจนวันสุดท้ายที่ส่งศพย่าขึ้นเตาเผา  

ในป่าช้าท้ายหมู่บ้านผมก็ไม่ได้เห็นน้ำตาของติ๊บอีกเลย  

เพราะเจ้าตัวเล็กคงเป็นผู้ใหญ่กว่าที่ผมคิดไว้เมื่อทุกอย่างในงานศพของย่าเจ้าตัวเล็กเป็นคนจัดการทุกสิ่งอย่างอย่างไม่ขาดตกบกพร่องรวมถึงการช่วยเหลือของเพื่อนบ้านและคนในหมู่บ้านที่ผมประทับใจเป็นอย่างดี  





จนงานเผาย่าเสร็จสิ้นไปเรียบร้อยติ๊บจึงมานั่งอยู่ที่แคร่หน้าบ้านที่ย่าชอบมานั่งตำหมากอยู่บ่อย

ผมรู้ว่าเจ้าตัวเล็กยังคงเสียใจและยากจะยอมรับกับการจากไปของย่าแบบรวดเร็วอย่างที่ไม่ทันได้ให้ลูกหลานได้ตั้งตัวและเตรียมใจ   ผมโน้มหัวติ๊บลงมาซบที่ไหล่เบาก่อนลูบหัวปลอบโยน

ตอนนี้เจ้าตัวเล็กร้องไห้อย่างคนหมดความอดทนในอ้อมอกของผม

'' ร้องไห้เถอะติ๊บ   ร้องออกมาไห้หมด  ร้องไห้พอนะคนดี  แล้วพรุ่งนี้ติ๊บจะต้องเข้มแข็งและยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นให้ได้ ''
ไม่มีคำพูดใดจากเจ้าตัวเล็กนอกจากกอดผมแน่นขึ้น  และร่ำไห้จนตัวโยน

'' ติ๊บไม่มีอะไรให้ต้องเสียใจน่ะ  ติ๊บทำหน้าที่ของหลานที่ดีอย่างเต็มที่แล้วตอนนี้เราต้องมาคิดแล้วละว่าจะทำยังไงกันต่อ ''
ป้าเดินออกมาจากในบ้านก่อนยิ้มให้ผมกับติ๊บ  ก่อนยื่นมือมาลูบหัวหลานรักปลอบใจ

'' ทำใจให้สบายนะติ๊บย่าเขาไปสบายแล้วเหลือแต่เราที่ยังต้องอยู่ต่อสู้กันต่อไป  อย่างที่ย่าเคยบอกติ๊บนั่นแหละว่าย่าก็จะคอยดูแลเราไม่ได้จากเราไปไหน ''

'' แล้วต่อไปป้าจะอยู่คนเดียวได้เหรอ  '' ติ๊บหันมาถามป้าบ้าง

'' ติ๊บกลับไปเรียนเถอะลูก  ป้าอยู่ทางนี้คนเดียวอยู่ได้สบายมาก  ตอนนี้บ้านเราก็ปลอดภัยไม่มีประตูหน้าต่างที่ใช้กระสอบปุ๋ยแปะแทนหน้าต่างให้ต้องกังวลอีกแล้ว  อีกอย่างเพื่อนบ้านก็ญาติเราๆทั้งนั้น  ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกลูก ''

'' ป้าลำบากอีกนิดนะ  เหลืออีกไม่กี่ปีติ๊บก็จะเรียนจบแล้วติ๊บจะมารับป้าไปอยู่ด้วยกัน ''

'' ไม่เป็นไรลูก  ป้าอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิดจะให้ไปอยู่ที่อื่นก็คงอยู่ได้ไม่นาน  ติ๊บกลับไปตั้งใจเรียนให้จบไวๆนะลูก  แล้วถึงวันนั้นเราค่อยว่ากันอีกที ''

ติ๊บผละออกจากอกผมไปซบลงบนตักป้าก่อนหลับตาตั้งสติ  จนหยุดร้องไห้

ก่อนเข้าไปเก็บข้าวเก็บของเตรียมเดินทางกลับพิษณุโลกในตอนเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น





'' ไม้  ตอนนี้นอกจากป้าแล้วติ๊บเขาก็ไม่เหลือใครแล้ว ป้าเองก็ไม่มีใครแล้วเช่นกัน  ป้าฝากดวงใจดวงเดียวของป้าดวงนี้ให้ไม้ดูแลต่อด้วยนะลูก  น้องอาจจะยังเด็กเอาแต่ใจบ้าง  เถียงคำบ้าง  แต่ป้าเชื่อว่าป้าเลี้ยงหลานของป้าเป็นอย่างดี  และหลานป้าเป็นเด็กดี  ฝากไม้ดูแลน้องด้วยนะลูก ''

'' ครับป้า  ดวงใจของป้า  ตอนนี้ก็คือดวงใจของผม    ผมจะดูแลดวงใจดวงนี้ให้ดีที่สุดเหมือนอย่างที่ป้าดูแลครับ ''    ผมตอบรับคำ  ก่อนเห็นป้าปล่อยน้ำตาไหลรินให้ผมได้เห็นเป็นคราวแรก คงจะเป็นห่วงติ๊บจริงๆ





พี่สัญญา….พี่จะดูแลติ๊บอย่างดีที่สุด  พี่สัญญา

[Loidelohm]

หึ หึ ยังไงหมอติ๊บก็มีข้อด้อยอีกเยอะนาหมอไม้
ขับรถไม่เป็น หาร้านอาหารอร่อยไม่ถูก ขี้เกียจไปซุปเปอร์อีกหล่ะ
ที่สุดของที่สุดคือ เวลาหมอไม้ไม่อยู่แกคิดถึงหมอไม้จะตายไป
เห็นมะ หมอไม้ได้เปรียบอีกตั้งหลายประตู เอิ๊ก เอิ๊ก
หมอติ๊บอย่ามาเหยียบเค้าน๊า.....กัวอ่ะ

[dr.mike]

พออ่านตอนนี้จบ   คงจะพอเข้าใจหมอไม้บ้างแล้วนะครับ

ว่าทำไมผมถึงต้องยอมเขา

จริงๆแล้วก็ไม่ได้ยอมซะทุกเรื่องหรอก

ก็คุยกันด้วยเหตุด้วยผล  ยอมตามเหตุผลสมควร

ที่เจ้าตัวริบเงินเดือนผมไปทุกเดือนๆก็ไม่ได้หายไปไหน  

เตรียมสร้างศูนย์การแพทย์ที่เป็นของเราสองคน








แต่ดูท่าเขาจะเก็บโหดไปหน่อย  เพราะเหลือให้ผมใช้วันละสองร้อยเอง

รวมกับที่ต้องเลี้ยงสเวนเซ่นทุกเย็นแล้วด้วยนะ  งบประมาณ ณ จุดนี้

[MaeMoo]

และแล้วก็มาถึงตอนที่กลัวที่สุด
ก่อนหน้านี้ ยังเคยจะถามว่า ตอนนี้คุณย่าเป็นอย่างไรบ้าง
แต่คิดว่า ไว้รอหมอไม้เล่าไปเรื่อยๆ ดีกว่า
....
หมอติ๊บคะ คุณย่าภูมิใจในหลานรักคนนี้มาก
และพี่คิดว่า ณ ขณะนี้ คุณย่าก็ยังคงมองและดูแลหมอติ๊บอยู่ตลอดนะจ๊ะ
หมอไม้ต้องดูแล ดวงใจของย่าและของป้าคนนี้ดีๆนะคะ

ชื่นใจกับเป้าหมายในอนาคตของสองหมอจังเลย
ศูนย์การแพทย์นี้ ต้องสร้างประโยชน์เป็นอย่างมากเลย
...
..
.
.
งั้น สู้สู้นะหมอไม้ หมอติ๊บ

ทั้งช้างและควาญช้าง...

[Panda-Ba]

ตอนนี้น่าจะเศร้าที่สุดตั้งแต่อ่านมา
พี่ติ๊บ ตอนนี้คุณย่าคงจะมองพี่ติ๊บอยู่แหละค่ะ
คุณย่าพี่ติ๊บต้องมีความสุขมากที่เห็นพี่ติ๊บมีความสุขและประสบความสำเร็จอย่างนี้





.
.
.
พี่ไม้ได้มากกว่าพ่อหนูอีกอะ
พ่อหนูได้วันละ 50 บาทเองแต่ไม่ต้ิองเอาไปเลี้ยงไอติมแม่นะ

[sweetener]

อ่านแล้วน้ำตาซึม  แอบตะหงิดๆมาจากตอนที่แล้ว

หมอติ๊บเป็นหลานที่คุณย่าภูมิใจที่สุด


ศูนย์แพทย์ของหมอรับดูแลคนแก่มั้ยคะ  ซิ่มจะได้ขอลงชื่อไว้ก่อน

[fanfic2010]

จี๋ยๆๆ

หมอไม้  รู้นะ คิดอะไรอยู่อ่ะ  ฝาห้องมันติดกันนะคะ อิอิ

หมอติ๊บตรงข้ามกับซิ่มเลย ซิ่มกินแต่ไส้เค็ม

ไส้มะพร้าวกินไม่ได้ แถวบ้านซิ่มใส่งาขี้ม้อนแล้วก็เอาไปอบเทียน เหม็นโพดดดดดดด

5555 ขำสำนวนซิ่ม ว่าแต่ "งาขี้ม้อน" มันคืออะไรคับ เพิ่งเคยได้ยิน
ผมก็ชอบไส้เค็มเหมือนกัน
ตอนแม่ผมอยู่ เวลาทำขนมเทียนเห็นท่านใส่หมูสามชั้นสับกะกุ้งสับผสมไปด้วย
พอท่านเสีย เลยอดกินเลย ไปซื้อที่ไหน ก็ไม่เหมือนแม่ทำ
คิดแล้วเศร้า! 

[BABY_CHICK]

คิดถึงคุณย่า
อ่านแล้ว บ่อน้ำตาแตกอีกแล้ว
ศูนย์การแพทย์เสร็จเมื่อไหร่
จะไปขูดหินปูนด้วยคับ 55
 

[JJHJJH]

ขอให้ศูนย์การแพทย์ของพี่หมอทั้งสองเป็นความจริงไวๆ นะค๊า

[kanda53]

กลิ่นอายชนบท...ห่างความศิวิไลแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำใจ
อ่านตอนล่าสุด...พลอยน้ำตาซึมไปด้วย...แต่ท่านยังอยู่ในใจ
ของเราเสมอนะคะหมอติ๊บ...เมื่อคิดถึงท่านเราก็จะมีแต่ความสุข

ชอบคุณแม่หมอไม้จังค่ะ...คำสอนช่างเป็นสัจธรรมจริง ๆ 
ศูนย์การแพทย์....อนาคตของหมอต้องสำเร็จแน่นอน...ชัวร์ !

กด + ให้หมอ ๆ กับเรื่องน่ารัก ๆ 

[StillLoveThem]

....บางครั้งเคยอยากถามว่าแล้วทุกวันนี้ย่าเป็นยังไงบ้าง
....อือ อ่านตอนนี้แล้วรู้แล้วว่าย่าไปสบายแล้ว แต่ก็ยังห่วงป้าอยู่อะนะเพราะอยู่คนเดียว
....คิดเหมือนกันว่าเค้าสองคนต้องมี..ฝันที่จะทำให้มันเป็นจริงร่วมกัน..หมอติ๊บถึงได้ประหยัดขนาดนี้
....ดีแล้วละ คงได้เห็นศูนย์การแพทย์ ของทั้งสองคนเป็นรูปเป็นร่างในอีกไม่กี่ปีข้างหน้านะ  

[Pra2]

คุณย่าไปซะแล้ว  เหมือนย่าเค้าจะรู้ตัวว่าจะต้องไปในเร็วๆนี้เลยเมื่อตอนที่แล้ว 
ที่เค้าว่าคนเราจะรู้ตัวว่าจะไปตอนไหนนี้ท่าจะจริงน่ะค่ะ

ปล. ว่าแล้วทำไมหมอติ๊บเขียมกับหมอไม้จัง
     ที่แท้อนาคตของศูนย์การแพทย์ของทั้งสองคนอยู่ในโอวาทของหมอติ๊บนั่นเอง 
      ขอให้ ศูนย์การแพทย์นี้ เป็นจริงเร็วๆน่ะค่ะ with the best wish =)

[aim]

คุณย่าต้องภูมิใจในตัวหลานๆ ทั้ง 2 คนมาก ๆ เลยเนอะ

แล้วศูนย์การแพทย์ที่จะตั้งจะใช้ชื่อใครเป็นเจ้าของดีเอ๋ย

ที่จริงหมอไม้ได้ 200 ก็เยอะแล้วนะ (ล้อเล่น แต่นี่รวมค่าน้ำมันยังอ่ะ)

[evilheart]

แวะมาดูรอบดึกๆ
ก่อนจะไปนอน

[dr.mike]

วันนี้แวะมาทักทายรอบเช้าตรู่  ก่อนไปดูหนังเกาหลีกันสองคนนน

บรรยากาศก็แสนจะเป็นใจกอดกันไป  ดูหนังไป   อิอิ  ไม่อยากจะคิด

มีแต่คนฝากมาถามว่าศูนย์การแพทย์เสร็จเมื่อไหร่

คงอีกนานครับเพราะผมยังไม่จบด๊อกเตอร์  หมอติ๊บยังต้องไปเรียนต่ออีกหลายปี

ไว้เปิดเมื่อไหร่จะให้ซิ่มกับเจ้  เป็นคนตัดริบบิ้นเลยอ่ะ

ผู้อาวุโสสูงสุดในบอร์ด   ในศูนย์การแพทย์ของผมด้วยย   

[sammy]

อ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบเลยนะครับนี่ น่ารักครับ ความรักนี่มันดีอย่างนี้นี่เอง

[evilheart]

หมอไม้ หนังเกาหลีรอบเช้าจบแล้ว
ปูเสื่อรอตอนต่อไปเลยนะ

[puenfriend]

ตื่นมาดูคุณหมอกีซอตั้งเเต่เช้า

เข้ามานั่งรอพี่หมอไม้อัพต่อค่ะ

[taroni]

อ่านตอนนี้แล้วเศร้าอ่า 

[Pra2]

เงียบเหงาทุกวันอาทิตย์เลยน่ะค่ะ   

[dr.mike]

กำลังแต่งหล่อจะออกไปทานมื้อเย็นกับหมอติ๊บครับบบบ

วันนี้เป็นเจ้ามืออีกแล้ว

จะใจดีมากเกินไปรึป่าวไม่รู้    แต่วันนี้จะมาไม้ไหนหนอ

ตามเขาไม่ทันจริงๆ

เครียดอีกแล้วววววววววววววววว

[roseen]

 :L1:ไม่ได้เข้ามาทักทายซะหลายวัน

[Na_RimKLonG]

หลังจากสุ่มอ่านมานานมากกก  55+

ก็ขอเม้นสักที

น่ารักกันจิงๆ


กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[thehackzzi]

Welcome to all new reader...

Thank for read and commentor

Have to a reading our story.

[PEENAT1972]

ไม่มา 2 วัน ผ่านไปหลายหน้า
อ่านก่อนคะเดี๋ยวเมนท์ 555

[WinterLove]

ฮือออ  อ่านตอนนี้แล้วร้องไห้เลยอ่ะ T_T
เศร้าและซึ้งมาก ๆ ด้วยค่ะ ทำให้นึกถึงยายของตัวเอง T^T
คุณย่า..คงไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วละค่ะ พี่ไม้ดูแลหมอติ๊บดีซะขนาดนี้ ^^
ขอให้ศูนย์การแพทย์เรียบร้อยไว ๆ นะคะ ถึงแม้ว่าอีกหลายปีก็ตามที 

[dr.mike]

   หมอติ๊บนะคับ  แวะมาทักทายชาวบอร์ดตอนบ่ายของวันฝนตกฟ้าครึ้ม

ขอแจ้งให้แฟนคลับหมอไม้ทราบว่า  ขณะนี้หมอไม้ไม่สามารถมาปฏิบัติหน้าที่ในการอัพได้

พอดีโดนไข้หวัดใหญ่เล่นงานหลังจากกลับมาจากสิงคโปร์

ตอนนี้นอนอยู่โรงพยาบาลเป็นวันที่สองละ

เมื่อคืนฉีดยาให้สองเข็มร้องโอดโอยลั่นโรงบาล

ใครไม่เคยเห็นช้างล้ม   เอ้ยยักษ์ล้มมาดูได้

หมอถือเข็มฉีดยามาฉีดให้ตอนเช้านี้ร้องงอแงยังกะเด็กๆ   ฉีดเสร็จก็ต้องมีให้รางวัล

เลยเป็นที่สงสัยให้ติ๊บจริงๆว่าไม่สบายนี่แกล้งหรือป่าว  แต่ไม่รู้ละฉีดยาให้จริงๆไปละ

ปล.ลืมบอก  ตัวใหญ่  เป็นหมอ  กลัวผี  แล้วก็ลืมบอกอีกข้อกลัวเข็มมากด้วยยยย

[น้ำแข็งใส]

เข้ามาเจอหมอติ๊บ 

ขอให้หมอไม้หายไวไว นะคะ แต่ก็คงไม่น่าเป็นห่วงมากเพราะมีหมอประจำตัวดูแลอย่างดี 

น่าเป็นห่วงหมอที่ดูแลมากกว่า 

[StillLoveThem]

...อ้าวหมอไม้ ล้มซะแล้ว ยังไงก็หายไวๆๆนะ
...นั่นนะสิโดนฉีดยาแล้ว ขอรางวัลนี่ชักสงสัย ป่วย หรือ อ้อน
...เวลา..ฉีดยา..คนอื่นละชอบใจ เวลาโดนฉีดเองบ้างละร้องลั่นเลยเหอะๆๆ