หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[JJHJJH]

แง่ะ -"- วันหยุดยาวทั้งที เขาไปทำบุญกัน พี่หมอไม้มาลงตอนเศร้าทำไมเนี่ย ถือว่าบาปกับคนอ่านนะ ^^

[sweetener]

ตามนั้นเลยจ้า

พรุ่งนี้ไปลพบุรีกลับมาวันอาทิตย์

อืม  จะได้เตรียมใจเสียน้ำตา

[Pra2]

โห  มีการบอกให้เตรียมเสียน้ำตาด้วย   
อย่างนี้ไม่อยากจะนอนเลยน่ะค่ะ  ได้ยินแล้วใจมันแป่วๆ

[knightofbabylon]

คุณหมอไม้จะเข้าโหมดดราม่าอีกแล้วเหรอคะ  

555 จนปัจจุบันนี้พี่หมอไม้ยังไม่เลิกระแวงพี่หมอบอยอีกหรออออออออออออออ

นั่นสิคะ?
คุณหมอบอยเขายังไม่รู้อีกเหรอว่าคุณหมอไม้กับคุณหมอติ๊บเป็นแฟนกันน่ะ
นึกว่ารู้ตั้งแต่ตอนเรียนแล้วซะอีก




แก้โพสท์เดิมนี่แหละ ..

ไหนบอกว่าให้รอพรุ่งนี้ไงคุณหมอไม้..เอามายั่วกันเห็นๆ 

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ......กับเราสองคน

ตอนที่ 99

เข้มแข็งไว้น่ะติ๊บ





ถ้าแม่ฟังอยู่ ไม่ว่าแม่อยู่ไหน

ไม่ว่าแม่เป็นใครช่วยส่งรักกลับมา

ถ้าแม่ฟังอยู่คิดถึงหนูหน่อยหนา  หนูขอสัญญาว่า

หนูจะเป็นเด็กดี .......................................


ติ๊บ ปล่อยน้ำตารินไหลอาบแก้ม

ดึงเด็กหญิงตัวเล็กเข้ามากอดแนบอก   ร่ำให้ด้วยความสงสาร

และตอนนี้ผมจึงเข้าใจความเข้มแข็งที่ผมเห็นติ๊บแสดงออกมาในทุกเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน

ตอนนี้มันได้ถูกทำลายลง  และที่ผมเห็นอยู่ในตอนนี้คือติ๊บที่อ่อนแอและน่าสงสารจับขั้วหัวใจ




พบตอนต่อไป  พรุ่งนี้เที่ยงงงงงงงงง

[lomekung]

  "แฟนดุ"

ไม่ต้องมีคำแปล

[Pra2]

เสื้อกาวน์เก่าๆ......กับเราสองคน

ตอนที่ 98

เข้มแข็งไว้น่ะติ๊บ





ถ้าแม่ฟังอยู่ ไม่ว่าแม่อยู่ไหน

ไม่ว่าแม่เป็นใครช่วยส่งรักกลับมา

ถ้าแม่ฟังอยู่คิดถึงหนูหน่อยหนา  หนูขอสัญญาว่า

หนูจะเป็นเด็กดี .......................................


ติ๊บ ปล่อยน้ำตารินไหลอาบแก้ม

ดึงเด็กหญิงตัวเล็กเข้ามากอดแนบอก   ร่ำให้ด้วยความสงสาร

และตอนนี้ผมจึงเข้าใจความเข้มแข็งที่ผมเห็นติ๊บแสดงออกมาในทุกเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน

ตอนนี้มันได้ถูกทำลายลง  และที่ผมเห็นอยู่ในตอนนี้คือติ๊บที่อ่อนแอและน่าสงสารจับขั้วหัวใจ




พบตอนต่อไป  พรุ่งนี้เที่ยงงงงงงงงง

จ๊ากกก     อย่างงี้มันยั่วกันเห็นๆ  ไหนว่าพรุ่งนี้อ่า
หรอกให้อยากแล้วจากไป  ถ้าคืนนี้นอนไม่หลับโทษหมอไม้เลย  ชิๆ 

[8X]

โอ๊ยๆ นอนไม่หลับแน่เลยคืนนี้ หมอไม้นะหมอไม้ 

[knightofbabylon]

เอาเพลงมาให้ฟังล่ะคุณหมอไม้
ไม่ได้เอามาตอกย้ำเหตุการณ์เก่าๆนะคะ
แต่เพิ่งเห็นเพื่อนโพสท์ขึ้นfacebookเลยไปเปิดเนื้อเพลงดู
เห็นว่ามันตรงกับเรื่องคุณหมอไม้่พอสมควร
เลยเอามาให้ฟัง  


http://www.youtube.com/v/HGuySISp-5Q


 

[sweetener]

อย่าว่าแต่หมอติ๊บเลยค่ะ

เพลงนี้ซิ่มฟังทีไรก็รู้สึกแน่นหน้าอก อยากร้องไห้ทุกทีเหมือนกัน

[myxname]

เรื่องราว เกี่ยวกับแม่


แบบนี้คง ไม่พลาดที่จะ น้ำตาไหลตาม อ่ะ

[Lonelyนู๋โรนลี่]

ดีจัง
มีเรื่องแสนน่ารักให้อ่าน
มีเพลงแสนเพราะๆให้ฟัง~
ฮา~
 

[puenfriend]

 

มาทำให้ข้างเเล้วจากไป

พุ่งนี้จะเตรียมน้ำเเข็งไว้รอประคบเลยค่ะ

เผื่อจะร้องไห้จนตาบวม   

[deadman]

มาทักทายยามเช้าๆ  ลุกมานั่งดูการ์ตูนตอนเช้า  เสร็จแล้วก็นอนต่อ      
  หมอไม้หมอติ๊บ และก็ hackz

[dr.mike]

  มาทักทายตอนเช้าตรู่

วันนี้ภาระของผมที่เสม็ดไม่มีแล้ว

เหลือก็แต่ของหมอติ๊บในช่วงสายๆ

ตอนนี้ไม่มีไรทำเลยมานั่งรอดู หมอมีซอ อยู่

เดี๋ยวเที่ยงๆกลับไปแล้วจะรีบอัพให้ตามคำเรียกร้องเลยคร้าบบบ

อดใจรอกันนิดน่ะ   

[แอบซุ่ม]

 ...

[Loidelohm]

หึ หึ อีกไม่นานหรอกก็เที่ยงแล้ว
แต่หมอติ๊บคงสัปปะหงกบนเรือแน่ๆ เมื่อคืนน่าจะดึกและหนัก
หมอไม้ฝากหมอติ๊บด้วยนะคร้าบบบบบบ

ว่าแต่ว่า ปีนี้จะมีจูบข้ามปีมั้ยอ่ะ หรือมากกว่านั้น
ต่อหน้าแฟนคลับได้มั้ยอ่ะ

[sweetener]

สวัสดียามเช้า

ขอลาไปทำหน้าที่หลานที่ดีสักวันสองวันนะคะ

เดี๋ยวพรุ่งนี้มาเกาะหน้าจอคอมใหม่

ทำไมหมอมีดอไม่ให้กำลังใจหมอติ๊บละคะ 

หรือว่าเป็นโรคติดซีรี่ซะแล้ว 

ซิ่มยังรักษาไม่หายเลยโรคนี้แต่น่าจะทุเลาลงละ

[ï_Kiss_U♥]

ซิมไปแล้วเที่ยงนี้จะดูรูปอาหารจากใครรรร
คุณหมอไม้ เที่ยงมาลงใช่ไหมค่่ะ หมอติ๊บไม่มาออนแอร์เลยง่ะ คิดถึง

[PEENAT1972]

ตกลงคุณซิ้ม รอดูรูปอาหาร หรือรอหมอติ๊บกันแน่ หึๆๆ

แต่ที่แน่ๆ อีป้าแก่ๆ อยากรู้สถาณะการณ์เมื่อคืนเป็นเยี่ยงไร

คนนอนเฝ้าห้อง รอจนกี่ยามถึงจะได้นอนสนิดนิทรารมย์ 555

[darling]

+1 เป็นกำลังใจให้หมอไม้+หมอติ๊บ
หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนน จนเบาหวานขึ้นตับ 

[icyblue]

2 คุณหมอไปสัมมนานี่เอง นึกว่าไปหวานกันอีกรอบ หลังจากกลับจากนครพนมตอนรับปริญญาหมอติ๊บเมื่ออาทิตย์ก่อน

แหมเมนูอาหารทะเลน่ากินจริง ๆเลยค่ะ  กินเผื่อด้วยนะคะ เห็นกุ้ง ปลาหมึกสดๆแล้วอยากค่ะ

แต่ไก่สดๆ ไม่อยากนะค่ะ (เลิกแล้วค่ะ  อิอิ)

ตอนล่าสุดลงค้างมากอ่ะ  จะเสียน้ำตาแล้วเหรอเนี่ย เดี๋ยวไปเตรียมผ้านวมก่อนนะค่ะ (ผืนใหญ่ไปป่ะค่ะ  )

คิดถึง 2 คุงหมอนะ และ น้อง Hackz ด้วย 

[puenfriend]

 

เข้ามานั่งรอเสียน้ำตา

ทิชชู่สองโหลจะพอไหมค๊าๆ เห่อๆๆๆ

 

[tgs]

ไปสอบมา 3 วัน
ตามอ่านตาแชะเลย

แถมมาเจอตอนเศร้าอีกแล้ว

[RomeO_C_Leng]

เที่ยงแล้วครับ

มาปูเสือรออออ

อิอิ

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่า.......กับเราสองคน

ตอนที่ 99

เข้มแข็งไว้นะติ๊บ







'' ดึกแล้วเราไปหาที่นอนกันดีกว่า ''

ผมบอกเจ้าตัวเล็กก่อนลุกขึ้นฉุดดึงมือเจ้าตัวเล็กให้ลุกตามมา
  
แต่เจ้าตัวเล็กก็ฤทธิ์เดชใช่ย่อยกระโดดขึ้นหลังกอดคอผมเป็นที่เรียบร้อย
  
อืมนี่แฟนหรือลูกน้อยกันแน่น้อเนี่ยยยยยยยยยยย…………………………………………..



ผมพาติ๊บตระเวรขับรถไปเรื่อยๆ  ดูชาวบ้านเขาสนุกสนานรับงานปีใหม่
 
ดูไฟแสงสีที่ประดับประดาอยู่ทั่วทุกหาทุกแห่งอย่างไม่รู้สึกเบื่อ
  
จนมารู้สึกตัวอีกทีก็มาถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว  แต่การนอนพักที่บ้านอย่างน้อยผมก็รู้สึกปลอดภัยที่สุดแล้วละ  

สำหรับคืนปีใหม่ที่แสนโหดร้ายอย่างค่ำคืนนี้


/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////


เช้าตรู่ผมเห็นติ๊บออกมารอใส่บาตรกับแม่ของผมตั้งแต่เช้าตรู่ในขณะที่ผมได้แต่ชะโงกหน้าออกมามองผ่านหน้าต่างเท่านั้นเพราะตื่นไม่ทัน ( ไม่ได้สันหลังยาวนะ )
  
ผมลงมาจากบนบ้านเพื่อทานมื้อเช้าพร้อมกับพ่อและนายม่อนที่รออยู่ที่โต๊ะอาหารในครัวเรียบร้อย

'' หวัดดีปีใหม่ครับพ่อ   หวัดดีปีใหม่นายม่อน  '' ผมเดินไปหอมแก้มพ่อและสวมกอดน้องชาย

ในขณะที่ติ๊บและแม่เดินตามเข้ามาติดๆ

'' หวัดดีปีใหม่ครับแม่  ''  ผมเดินไปกอดและหอมแก้มแม่เหมือนที่ทำกับพ่อด้วย

ขณะที่เราสามคนพ่อ  ผม  และนายม่อน  นั่งอ่านหนังสือพิมพ์รออาหารมื้อเช้าอยู่นั้น  แม่กับติ๊บก็ง่วนอยู่กับการเตรียมอาหารเช้าให้พวกเราทั้งสามคน

กาแฟ  โอวัลติน  ขนมปังปิ้ง ไข่ดาว ไส้กรอก แฮม   ตามแต่ความถนัดของแต่ละคน

ยกเว้นก็แต่พ่อผมที่ไม่ว่าอาหารมื้อไหนจะต้องเป็นข้าวเท่านั้น   เช้ามื้อนี้พ่อเลยเรียกร้องหาข้าวต้มเพิ่ม





สายๆของวันปีใหม่พ่อกับแม่มีโปรแกรมออกไปข้างนอก
 
ส่วนนายม่อนก็มีโปรแกรมออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ที่บ้านจึงเหลือแต่ผมกับติ๊บเท่านั้น
  
'' พี่ไม้ครับ  วันนี้ช่วยพาติ๊บไปที่ที่นึงหน่อยได้มั้ย ''   ติ๊บที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดผมเอ่ยถามขึ้น

'' อยากไปไหนเหรอ ''   ผมถามติ๊บกลับก่อนจะขยี้หัวฟูนั้นเล่น

แทนคำตอบติ๊บยื่นกระดาษเล็กๆแผ่นนึงให้ผม  และนั่นทำให้ผมยิ้มให้กับเจ้าตัวเล็กด้วยความรัก






ช่วงสายของวันเจ้าตัวเล็กให้ผมจอดแถวห้างสรรพสินค้าใกล้บ้าน
  
ติ๊บซื้อขนมขบเคี้ยว  นม  และของเล่นหลายอย่างจนเต็มรถไปหมด
 
แต่คราวนี้เจ้าตัวกลับเป็นคนจ่ายด้วยตนเองต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา
  
หลังจากซื้อของจนเต็มรถเข็นและตอนนี้มันเต็มท้ายรถผมเรียบร้อยแล้วผมก็ขับรถมุ่งหน้าสู่สถานที่ที่ติ๊บอยากจะไปนักหนา

ผมขับรถมาแถวติวานนท์ไม่นานนักก็มายังจุดหมายที่ติ๊บสั่งให้ผมพามาเรียบร้อย  

แต่ก่อนที่จะทันได้เข้าไปข้างในเจ้าตัวสั่งให้ผมจอดรถและวิ่งลงไปยังรถขายไอติมที่จอดอยู่ข้างถนน  

โห   มาถึงนี่ยังจะอยากกินไอติมอยู่น่ะคนเรา






สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า

ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจเท่าไหร่นัก เมื่อเจ้าตัวเล็กยื่นแผนที่ของสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งหนึ่งในย่านติวานนท์ให้ผม  

แต่ผมเห็นว่ามันคงเป็นการทำบุญอีกรูปแบบหนึ่งที่ทำให้ผมและติ๊บสบายใจและมีความสุขก็ไม่เห็นมีความจำเป็นที่ผมต้องปฏิเสธเลย  เมื่อสิ่งที่คนรักของผมจะทำมันเป็นเรื่องที่ดี





ตอนนี้สถานที่แห่งนี้มีผู้คนจำนวนมากที่มาเลี้ยงฉลองปีใหม่ให้กับเด็กๆ

ติ๊บเดินเข้าไปสอบถามรายละเอียดกับทางเจ้าหน้าที่ก่อนเดินมาบอกผมช่วยขนของลงจากด้านหลังรถตรงไปยังศาลาที่ตอนนี้เด็กๆกำลังนั่งทำกิจกรรมกันอยู่กับพี่ๆใจดีที่มาร้องรำทำเพลงให้ฟัง

ได้เวลาอาหารเที่ยงเด็กๆก็เอร็ดอร่อยกับอาหารที่พี่ๆใจดีกลุ่มหนึ่งมาเลี้ยงอาหารเที่ยงที่แสนอร่อย  

และผมกับเจ้าตัวเล็กเองก็ร่วมรับประทานอาหารกับเด็กๆด้วย  

และหลังจากรับประทานอาหารเที่ยงกับเด็กๆเรียบร้อยแล้ว  

เจ้าตัวเล็กจึงได้นำนม  ขนมที่ไปซื้อมาแจกจ่ายให้กับเด็กๆทุกคน  ตลอดจนของเล่นที่สรรหาซื้อมา  

และตอนนี้สิ่งที่ผมเข้าใจติ๊บผิดไปเมื่อตอนสายๆคือรถไอติมที่ผมเห็นติ๊บลงไปซื้อมาชิมเมื่อตอนสายๆ  

ตอนนี้เขาเอาไอติมถังใหญ่มาส่งเรียบร้อยแล้วและเริ่มแจกจ่ายให้กับเด็กๆเพื่อเป็นการคลายร้อนในช่วงบ่ายของวัน





หลังจากให้ขนม  ของเล่น  และไอติมให้เด็กแล้ว  เจ้าตัวเล็กยังอาสาเล่านิทานให้เด็กได้ฟังด้วย  

ตอนนี้ผมยิ้มให้กับเจ้าตัวเล็กที่กำลังเล่านิทานให้เด็กๆฟังอย่างสนุกสนาน ผมรู้สึกดีกับติ๊บจังเลยตอนนี้

ผมเผลอหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้เมื่อมีคนเล่านิทานให้ฟัง

'' พี่คับๆ  ตื่นได้แล้ว   เขาจะไปแข่งกีฬากันแล้ว ''  
เด็กชายวัยประมาณเจ็ดแปดขวบมาสะกิดผมที่พิงเสาหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

'' อ๋อครับ  ไปสิ  ''  ผมรับคำชวนของเด็กชายก่อนจะโดนลากข้อมือตามเด็กตัวเล็กๆคนนั้นไป

นี่คงเป็นอีกหนึ่งบรรยากาศที่ผมสัมผัสได้ถึงความเป็นมิตรจากเด็กๆทุกคน   ที่หยิบยื่นมาให้ผมได้สัมผัส





แต่ก่อนที่ผมจะเดินไปถึงยังลานกีฬาตอนนี้ผมเห็นเจ้าตัวเล็กกำลังเดินตรงเข้าไปหาเด็กหญิงคนนึงที่นั่งเงียบอยู่บนโต๊ะหินอ่อนใต้ต้นหูกวาง  ผมจึงบอกให้เด็กชายคนดังกล่าวเดินนำหน้าไปก่อนเดี๋ยวพี่จะตามไป

'' ทำไมหนูไม่ไปเล่นกับเพื่อนคนอื่นๆละจ๊ะ  ''
ติ๊บเอ่ยทักทายเด็กหญิงคนหนึ่งวัยไม่น่าเกินห้าขวบดี  ใบหน้ากลมบ๊อกหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู   และดูช่างพูดช่างคุย  แต่ตอนนี้มันไม่เป็นเช่นนั้นเลยเมื่อเจ้าตัวทำหน้าบุ้ยกำลังจะร้องไห้  แววตาหม่นเศร้า เหม่อลอยอย่างเห็นได้ชัดเจน

'' หนูไม่อยากไปค่ะ '' เด็กหญิงตัวน้อยตอบพร้อมกับส่ายหัวไปมา

'' ทำไมถึงไม่อยากไปละจ๊ะ   ไปเล่นกีฬากับพี่ๆเค้าสนุกออก ''  
ติ๊บชวนเด็กคนนั้นคุยโดยไม่ได้สังเกตเลยว่าผมยืนอยู่ไม่ห่างจากเจ้าตัวเท่าไหร่นักจนสามารถเห็นอากัปกิริยาต่างๆได้ถนัดชัดเจน

'' หนูไม่อยากเล่นกีฬา   แต่หนูอยากรอพ่อตรงนี้ค่ะ  พ่อบอกว่าวันปีใหม่พ่อจะมารับหนู ''

'' แล้วพ่อหนูไปไหนซะล่ะจ๊ะ ''  ติ๊บเอ่ยถามเด็กหญิงที่ตอนนี้ให้ความสนใจกับติ๊บเป็นพิเศษ

'' พ่อบอกว่าพ่อจะไปทำงานคะแล้วก็จะตามหาแม่  ไม่นานพ่อเจอแม่แล้วจะมารับหนูไปอยู่ด้วยกัน '' เด็กหญิงเงยหน้าขึ้นมาตอบคำถามติ๊บด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้ว

'' เอ  ว่าแต่เราคุยกันมาตั้งนานแล้ว  หนูชื่ออะไรน๊า…ไม่เห็นแนนะนำตัวให้พี่รู้จักเลย ''

'' สวัสดีค่ะ  หนูชื่อเด็กหญิง  ปราง    นามสกุล………………….. ชื่อเล่นชื่อมะปรางค่ะเรียนอยู่ชั้นอนุบาลหนึ่งค่ะ  ''  
เด็กหญิงตอบด้วยอาการท่องจำราวกับนกแก้วนกขุนทองจนติ๊บหัวเราะในความน่ารักของเด็กคนนี้

'' แล้วพี่ชื่ออะไรเหรอค่ะเพิ่งมาอยู่ที่นี่เหรอ ''  เด็กหญิงเอ่ยถามด้วยใบหน้าสงสัย

'' อ๋อพี่ชื่อ  พี่ติ๊บ   ไม่ได้มาอยู่ที่นี่หรอกจ๊ะ  แต่วันนี้พี่ตั้งใจมาเยี่ยมหนู แล้วมะปรางยังไม่บอกพี่ติ๊บเลยว่าทำไมถึงมานั่งตรงนี้คนเดียว ''

'' ก็หนูจำได้พ่อบอกหนูว่าปีใหม่พ่อจะมารับหนู   วันนี้เป็นวันปีใหม่หนูเลยมารอพ่อค่ะ ''
ติ๊บถึงกับอึ้งไปกับคำตอบของเด็กน้อย   และตอนนี้ผมก็เห็นแล้วว่าติ๊บซึมลงไปไม่แพ้หนูน้อยคนนี้เมื่อตอนที่ผมเห็นตอนแรก

'' วันนี้พี่ติ๊บมีขนมมาแจกด้วยนะ  มะปรางได้กินขนมหรือยังจ๊ะ  ''  ติ๊บยื่นมือไปปาดเหงื่อออกจากหน้าผากหนูน้อย

'' วันนี้หนูกินแล้วค่ะส่วนที่อยู่ในถุงนี้  หนูเก็บเอาไว้กินวันอื่นๆ ''  หนูน้อยบอก่อนหยิบถุงพลาสติกที่ด้านในบรรจุขนมนมเนยอยู่หลายห่อเช่นกัน

'' แล้วตุ๊กตาละหนูได้ตุ๊กตาหรือยัง ''   ติ๊บเอ่ยถามก่อนจับมือเจ้าเด็กน้อยราวกับสนิทสนมกันมานานแรมปี

'' ตุ๊กตาของหนูมีแล้วค่ะพ่อซื้อให้หนูแล้ว   หนูยังนอนกอดอยู่ทุกคืนเลยแล้วหนูก็ไม่อยากได้ตัวอื่นแล้ว  เดี๋ยวจะน้อยใจว่าหนูรักคนอื่นมากกว่าเขา  เขามีชื่อด้วยน่ะ หนูตั้งชื่อให้เค้าว่ามู่หลาน ''

'' อ๋อจ๊ะ  แล้วันนี้พี่ติ๊บมีไอติมมาฝากด้วยน่ะ  หนูชอบกินไอติมมั้ย ''

พอติ๊บพูดจบเด็กหญิงก็มีท่าทีเปลี่ยนไปมือที่เกาะกุมมือติ๊บอยู่เมื่อกี้
 
สะบัดและเดินห่างจากติ๊บออกไป

'' หนูไม่อยากกินไอติมจากใครค่ะ  '' เด็กหญิงหันหลังบอกกับติ๊บก่อนจะร้องห่มร้องไห้จนตัวโยน

ตอนนี้ติ๊บโผเข้าไปจับแขนเด็กหญิงตัวเล็กๆพลางลูบหัวเป็นเชิงปลอบประโลมเบาๆ

'' หนูไม่อยากกินไอติม  เพราะหนูจำได้ว่าพ่อซื้อไอติมให้หนูกินแล้วก็ทิ้งหนูไป    ทุกคนที่มาที่นี่ซื้อไอติมให้หนูกินแล้วก็จากหนูไป   พี่ติ๊บก็คงจะเหมือนกันใช่มั้ยค่ะซื้อไอติมให้หนูกินแล้วก็จะจากหนูไปอีกคน ''

ติ๊บทำท่าเหมือนสะกดกลั้นอารมณ์  ก่อนสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด

'' มันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะจ๊ะ  บางทีที่พ่อหนูจากหนูไปพ่ออาจจะมีธุระอย่างอื่นก็ได้ ''

ตอนนี้ผมเห็นแล้วว่าไม่ได้มีเพียงเด็กหญิงตัวน้อยเท่านั้นที่ร้องไห้จนน้ำตาอาบแก้ม
  
เจ้าตัวเล็กเองก็เหมือนกันตอนนี้ผมเห็นใช้มือปาดน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มเช่นกัน

'' หนูไม่รู้หรอกค่ะว่าพ่อมีธุระกับใครที่ไหน  แต่หนูรู้แต่ว่าพ่อไปตามหาแม่แล้วจะกลับมารับหนูในวันปีใหม่  พี่ว่าปีใหม่ปีนี้พ่อหนูจะมามั้ยค่ะ  ''

ติ๊บก้มหน้านิ่งเงียบและปล่อยน้ำตาไหล

'' หนูรอพ่อหนูอยู่ที่นี่นานหรือยังจ๊ะ ''  ติ๊บเงยหน้ามาเช็ดน้ำตาให้หนูน้อยที่หายจากการร้องไห้แล้ว

'' หนูมาอยู่ที่นี่ตอนที่เปิดเทอมแล้วหนูก็เข้าเรียนอนุบาลหนึ่งเลยค่ะ ''

'' น้องมะปรางยังโชคดีกว่าพี่ติ๊บตั้งเยอะเลยน่ะ  ''

ติ๊บบอกเด็กหญิงตัวน้อยก่อนอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยขึ้นนั่งบนหินอ่อนข้างๆติ๊บ

'' หนูโชคดียังไงเหรอค่ะ ''  ตอนนี้เด็กหญิงหันมาจ้องหน้าติ๊บจริงจัง

'' ก็พี่รอพ่อมานานกว่าน้องมะปรางอีก  รอปีแล้วปีเล่า  พ่อพี่ก็ยังไม่มาหาเลยรอตั้งแต่พี่ตัวเท่ามะปราง  จนตอนนี้พี่เป็นผู้ใหญ่แล้วพ่อพี่ก็ยังไม่มาหาพี่เลย ''

'' งั้นพ่อพี่ติ๊บคงไปทำงานที่เดียวกันกับพ่อหนูมั้งค่ะ    เดี๋ยวไม่นานพ่อของเราสองคนก็จะกลับมารับเรา ''  

เด็กหญิงตัวน้อยช่างพูดตอนนี้กลายเป็นคนปลอบติ๊บซะงั้น  

มือน้อยๆของเด็กหญิงตัวเล็กยื่นมาเช็ดน้ำตาให้ติ๊บอย่างอ่อนโยน

'' พี่ติ๊บรอหนูอยู่ตรงนี้แป๊บนึงน่ะค่ะ    เดี๋ยวหนูลงมาหา ''  เด็กหญิงตัวน้อยพูดจบก็วิ่งหายไปในอาคารพักที่ทางสถานรับเลี้ยงจัดไว้ให้  ก่อนวิ่งลงมาพร้อมตุ๊กตาบาร์บี้ตัวน้อย

'' พี่ติ๊บมีตุ๊กตาไหมค่ะ  ''   เด็กหญิงเอ่ยถามขึ้น

'' ตุ๊กตาแบบนี้เหรอพี่ติ๊บไม่มีหรอก  พี่ติ๊บมีแต่ตุ๊กตาหมี ''

'' แล้วพี่คุยกับหมีรู้เรื่องเหรอค่ะ ''  เด็กหญิงเอ่ยถามด้วยความใสซื่อ

'' ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก ''  หมอติ๊บตอบยิ้มๆ และดูท่าจะงงกับคำถามของเด็กหญิงขี้สงสัย

'' หนูชอบตุ๊กตาผู้หญิงเพราะเขาคุยกับหนูรู้เรื่อง  เวลาหนูคิดถึงพ่อหนูก็จะคุบกับมู่หลานนี่แหละคะ แต่หนูก็เคยอยากได้ตุ๊กตาหมีอยู่นะ  แล้วผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ใช่พ่อพี่ติ๊บเหรอค่ะ  '' เด็กหญิงพูดพลางชี้มาทางผม





ตอนนี้ผมเห็นติ๊บหันมาทางผมพร้อมกับหัวเราะทั้งน้ำตา

'' อ๋อ  อันนี้ไม่ใช่พ่อพี่หรอกจ๊ะ ''  อันนี้ตุ๊กตาหมีที่พี่ติ๊บบอกว่าพี่ติ๊บมีไง

'' โห  ตุ๊กตาหมีพี่ติ๊บตัวใหญ่จัง  '' เด็กหญิงตอบยิ้มๆก่อนเดินมาจูงมือผมไปยังโต๊ะหินอ่อน

'' แบบนี้ตุ๊กตาหมีของพี่ติ๊บก็คุยรู้เรื่องกว่ามู่หลานของหนูอีกซิค่ะ ''  

เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้ช่างพูดช่างจาจริงๆ  

และตอนนี้ผมได้มาอยู่ใกล้ๆเธอ  ก็สามารถสัมผัสได้ถึงความขี้เล่นสนุกสนานในตัวเธอ  

แต่ทว่าแววตาที่ส่งผ่านมายังผมนั้นเต็มไปด้วยความหม่นเศร้าเหมือนนัยน์ตาติ๊บที่ผมได้เจอครั้งแรกๆไม่มีผิด

'' ตุ๊กตาหมีของพี่ตัวนี้ก็มีชื่อเหมือนกันน่ะ  ''

'' ชื่ออะไรเหรอค่ะ  '' เด็กหญิงหันมามองทางผมที่นั่งตรงข้ามกับเธอและหมอติ๊บ

'' ผมยิ้มให้แล้วตอบเธอไปว่า  ตุ๊กตาหมีตัวนี้ชื่อ  ไม้ครับ  พี่  ไม้  ไหนน้องมะปรางลองเรียกซิ ''

'' พี่ไม้ ''  เจ้าตัวชี้มาทางผม

'' พี่ติ๊บ '' เจ้าตัวชี้ไปยังหมอติ๊บ

'' ตุ๊กตาหมีของพี่ติ๊บนอกจากพูดเก่งแล้ว ยังกินเก่งด้วยนะ  แถมยังขี่หลังได้ด้วยน่ะ '' ติ๊บหันมาบอกเด็กหญิง

'' จริงเหรอค่ะ  งั้นหนูขอลองหน่อยนะ  ''  

เด็กหญิงพูดจบก็เดินดุ่มๆข้ามมาอีกฝั่งของโต๊ะหินอ่อนก่อนกระโจนขึ้นหลังและกอดรวบคอผม

จะทำไรได้ละครับตอนนี้ก็เขาสั่งให้เป็นตุ๊กตาก็ต้องเป็นตุ๊กตา  

เมื่อเด็กหญิงกอดคอผมแน่นผมจึงออกลุกขึ้นเดินไปรอบๆโต๊ะหินอ่อน  


และฉุดมือเจ้าตัวเล็กออกวิ่งเล่นไปด้วยกัน

ผมทำหน้าที่เป็นตัวขับเคลื่อนความสุขให้กับทั้งมะปราง  และกะติ๊บ  อยู่เป็นนานสองนานจนบ่ายเจ้าหน้าที่จึงมาแจ้งว่าได้เวลาไปกินนมและส่งเด็กๆเข้านอนกลางวันแล้ว

'' มะปรางจ๊ะ   วันนี้หมดเวลาสนุกแล้วน่ะ  หนูต้องเข้านอนแล้วละจ๊ะ  ''
ผมบอกเด็กหญิงตัวน้อยที่ยังไม่ยอมลงจากหลังผมเลย

'' หนูมีความสุขที่สุดเลยค่ะ   หนูอยากขี่หลังพ่อแบบนี้อีกจังเลย ''  เด็กหญิงบอกก่อนกระโดดลงจากหลังผมดื้อๆก่อนไปคว้าเอาตุ๊กตามู่หลานของตัวเองและถุงขนมที่ได้รับแจกไปเมื่อเช้า

'' แล้วเดี๋ยววันหลังพี่จะมาหาใหม่น่ะจ๊ะ  ''  ติ๊บเอ่ยก่อนปัดผมที่ลงมาระหน้าผากของเด็กหญิงตัวน้อย

'' ค่ะ พี่ติ๊บ  ใครๆก็บอกแบบนี้ทุกคนเลยเหมือนที่พ่อบอกหนูแล้วก็ไม่เคยมาหาหนูเลย
ถ้าพี่ไม้   กับพี่ติ๊บ   เจอพ่อของหนูหรือเจอพ่อของพี่ติ๊บ  หนูฝากไปบอกพ่อด้วยน่ะค่ะว่าให้พ่อของหนูมารับหนูไวๆน่ะค่ะ  หนูยังรอพ่ออยู่  หนูไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วบางทีหนูก็นอนไม่หลับ  บางทีหนูก็โดนเพื่อนๆแกล้ง  หนูอยากอยู่กับพ่อ  หนูคิดถึงพ่อ ''

เด็กหญิงตัวน้อยพูดจบก็ร้องไห้ฟูมฟายโผเข้ากอดติ๊บ  ที่ตอนนี้ต้องหลั่งน้ำตาลงมาอย่างหมดความอดกลั้น
  
ติ๊บ ปล่อยน้ำตารินไหลอาบแก้ม

ดึงเด็กหญิงตัวเล็กเข้ามากอดแนบอก   ร่ำให้ด้วยความสงสาร

และตอนนี้ผมจึงเข้าใจความเข้มแข็งที่ผมเห็นติ๊บแสดงออกมาในทุกเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน

ตอนนี้มันได้ถูกทำลายลง  และที่ผมเห็นอยู่ในตอนนี้คือติ๊บที่อ่อนแอและน่าสงสารจับขั้วหัวใจ

เด็กหญิงตัวน้อยจากไปพร้อมกับมู่หลานและขนมในถุง  

เดินดุ่มๆกลับไปยังเรือนนอนของสถานรับเลี้ยง  

ทิ้งให้ติ๊บที่ยังร้องไห้สะอื้นปล่อยน้ำตาแห่งความคิดถึงพ่อผู้ให้กำเนิดพรั่งพรูอย่างไร้แรงต้านทานจากสิ่งได  

สิ่งที่ผมทำได้คือเข้าสวมกอดเจ้าตัวเล็กให้ซุบหน้าลงกับอกของผม  

ถ่ายทอดความอบอุ่นผ่านการกอดและแบ่งรับเอาความเสียใจมาจากเจ้าตัวเล็กบ้างหากแต่เจ้าตัวก็ยิ่งสะอื้นหนักเข้าไปอีก  

'' ใจเย็นๆติ๊บ  ไม่มีอะไรแล้วคนดี  พี่อยู่นี่ทั้งคน ''  
ผมปลอบประโลมลูบหลังและลูบหัวเจ้าตัวเพื่อผ่อนคลายความสะเทือนใจที่ได้รับมา

'' ไม่มีอะไรแล้ว  ''   ผมผละออกก่อนยื่นมือไปปาดน้ำตาที่ไหลอาบเต็มแก้มเนียนใสนั้น

'' ขอบคุณครับพี่ไม้ ''   ติ๊บบอกก่อนใช้มือปาดน้ำตาตัวเองขับไล่ความเสียใจออกไป

'' วันนี้ติ๊บมาทำบุญมาให้โอกาสกับเด็กคนอื่นๆ   ติ๊บต้องมีความสุขซิ  ไม่ใช่มาร้องไห้เสียใจแบบนี้  ''  ผมบอกเจ้าตัวเล็ก

'' ครับพี่ไม้  ต่อไปนี้ทุกวันของติ๊บจะมีแต่ความสุข ''  ติ๊บบอกก่อนยิ้มทั้งน้ำตาให้ผม





และหลังจากนั้นเราสองคนก็มุ่งหน้ากลับไปตั้งหลักที่บ้าน

เพราะอย่างน้อยการที่ติ๊บได้อยู่กับพ่อแม่ของผม  ก็ทำให้ติ๊บได้รับรู้ถึงความอบอุ่นภายใต้คำว่าครอบครัวอย่างเต็มที่ที่สุด

[tgs]

สุดท้ายชอบอารมณ์น้องคนเมื่อวานมากกว่า

บอกว่าติ๊บเหมือนไจ่ไจ๋  เอฟโฟ  โอ้ยปลื้ม

ตาถึงมากเลยน้อง

เดี๋ยวทำหน้าใสให้เลยยยยย  ฟรี  อิอิ

พี่ติ๊บ ฟรีจริงป๊ัะ ?
หนูไปจริงนะ 

[dr.mike]

v-v

อ่าว

อุตส่าเอาตอนใหม่มาลงให้ตอนเที่ยงตรงตามสัญญา  ตามคำเรียกร้อง

แต่ไมหายเงียบไปไหนกันหมดหว่า

เงียบกริบเลย

แบบนี้ไม่กล้าโพสตอนต่อไปแล้วนะนี่

เพราะไม่รู้ว่ามีคนติดตามอยู่ซักกี่คนแน่อ่ะ 

เห็นแบบนี้แล้วใจมันแป้ว

ไงใครติดตามอยู่ขอคอมเม้นท์ให้กำลังใจ  หรือรีพลายให้รู้ว่ายังติดตามกันอยู่หน่อยน่ะ

คนเขียนจะได้มีกำลังใจเอาตอนต่อไปมาลงให้อ่านกันไปจนจบ

[Loidelohm]

นี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุณหมอไม้สุดที่รักของหมอติ๊บคร้าบบบบบบบ
กระผมคนเดียวก็เกินพอแล้วนี่นา
คนอื่นเค้าอาจจะมีอะไรๆที่ยังทำไม่เสร็จ แต่ผมอ่ะพร้อมรบเสมอคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

หมอติ๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
อย่างน้อยหมอติ๊บก็ได้ ออล อิน วัน มาทดแทนอะไรทั้งหมดแล้วหนา
ไม่ต้องหาอะไรอีกแล้วนะครับ
ทั้งบิดา สามี คนขับรถ คนรับใช้ คนคู่ใจ คนรู้ใจ ติวเตอร์ บอดี้การ์ด โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
สารพัดในคนๆเดียว หมอติ๊บได้หมดแล้วคร้าบบบบบบบบบบ
จากหมอไม้ตัวโตอ่ะ อีกทั้งยังเป็นหมอนข้างขนาดยักษ์ให้กอดได้ทุกคืนด้วย
หมดเวลาเศร้าแล้วหล่ะ เน๊อะหมอติ๊บเน๊อะ
มาสนุกต่อดีก่า แฟนคลับเตรียมน้ำมันก๊าดกะไม้ขีดไฟไว้ให้แล้วอ่ะ

[แอบซุ่ม]

เป็นคนขาดความสุขในวัยเยาว์และพบเจอแต่ความโหดร้ายในชีวิตมาตลอด จนทุกวันนี้ก็ยังประสบแต่ปัญหาเข้ามาทดสอบความเข้มแข็ง อาจจะมีกุศลเก่าที่ได้สั่งสมมาบ้างถึงได้ค้นพบแก่นแท้ของพระพุทธศาสนาและวิธีปฏิบัติสมาธิภาวนาทำให้พอจะเห็นแสงสว่างและพอมีปัญญาประคับประคองตัวเองให้เห็นและยอมรับในความจริงของชีวิตในทุกๆด้าน
ยินดีกับน้องติ๊บสุดหัวใจคงเพราะน้องมีต้นทุนมากพอสมควรทั้งความกตัญญูรู้คุณความที่มีจิตใจดีงามสิ่งที่ดีๆจึงเข้ามาในชีวิต และรางวัลที่น่าชื่นใจและยิ่งใหญ่ไม่แพ้สิ่งอื่นใดก็คือการที่น้องติ๊บได้พบคู่แท้ที่เข้ามาเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายไป
 หมอไม้ :n1:น้องติ๊บ    (น้ำตาท่วมล่ะปมที่แอบมัดและซ่อนไว้เป็นความหลังความทรงจำสีจางๆมันแอบชัดเจน )