หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[fanfic2010]

 
รอคอยมานานแสนนาน ทรมานอารมณ์หนักหนา
ระทมอยู่ในอุรา หมอไม้จ๋า ผมรอคุณผู้เดียว.......

ป. ล. อันที่จริง ตอนนี้มันควรจะเศร้านะ แต่ไหงกลายเป็นกระทู้เรื่อง โคแก่ หญ้าอ่อน ไปได้เนี่ย....

ป. ล. 2 แต่ละคน เม้นท์ซ้า......เดาอายุกันได้เลย 55555  

[thehackzzi]

รอ... ฉันรอเทอร์อยู่

แต่ไม่รู้เทอร์จะมาเมื่อไหร่

เทอร์จะมาๆ เมื่อไร

เทอร์จะมาๆ เมื่อไร...

[RAKDEK_KA]

 
เต้นรออ
 

[knightofbabylon]

 


คิดถึงเรื่องคุณหมอติ๊บ


 

[WinterLove]

พี่หมอไม้จะมาเล่าเรื่องต่อเมื่อไหร่คะ

รอ รอ รอ ........

[JJHJJH]

ฝากพี่หมอไม้ไปจุ๊บๆ พี่หมอติ๊บด้วย
เที่ยวมามีความสุขเยอะแล้วก็ต้องทำงานหนักชดเชยนิดนึงไงจ๊ะพี่ ^^
แต่ที่สำคัญ รออ่านนนนนนนนนนนนนนนานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกแล้ว อิอิ

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.....กับเราสองคน    

ตอนที่ 81

เพราะว่าเธอนั้นคือดวงใจ....ของฉัน



แต่ไหนๆเมื่อเราต้องจากกันแล้วจริงๆ  ผมขอมองติ๊บจนสุดสายตาเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อที่ผมคนนี้จะมั่นใจ  ว่าคนที่ผมรักจนสุดหัวใจคนนี้  เดินไปพบทางที่สวยงามที่รออยู่ข้างหน้า


แล้วก็ต้องพบกับความแปลกใจเมื่อผมหันหลังกลับมาพบกับร่างบางที่ผมเคยกอดและปล้นหอมแก้มอยู่เสมอมาตลอดสองปีที่เราคบกัน  ตอนนี้นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นทรายที่ไม่ห่างจากจุดที่ผมบอกเลิกติ๊บไปเท่าไหร่นัก
.
.
.
.
.

ตอนนี้ร่างบางนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นทรายริมลำธาร  เกิดอะไรขึ้นกับติ๊บ////////


ไวเท่าความคิดผมก้าวฉับๆไม่กี่ก้าว ก็มาถึงจุดที่ติ๊บนอนแน่นนิ่งอยู่ผมค่อยช้อนร่างบางขึ้นไว้แนบอก 

และก็ต้องพบกับความแปลกใจเมื่อตอนนี้แก้มใสขาวเนียนที่ผมชอบปล้นจูบปล้นหอมเป็นประจำนั้น 

ตอนนี้ซีดเผือดและอาบไปด้วยเลือดจากเลือดกำเดาของติ๊บ



ผมตะลึงและช็อคอยู่นานกับภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้าตอนนี้  และกว่าที่ผมจะเรียกสติตัวเองกลับมาได้ 

หมอจ๊ะโอ๋ก็เข้ามาทำหน้าที่ในการเป็นแพทย์อาจจะเป็นเพราะวิชาชีพจึงส่งผลให้หมอจ๊ะโอ๋ตั้งสติได้รวดเร็วและจัดการออกคำสั่งให้ผมพาตื๊บส่งโรงพยาบาลโดยด่วนที่สุด





หลังจากส่งตัวติ๊บเข้ารักษาที่โรงพยาบาลในจังหวัดเพชรบูรณ์เป็นเวลาสองวันกับอีกหนึ่งคืน 

หมอจ๊ะโอ๋จัดการทำเรื่องส่งตัวติ๊บกลับไปที่พิษณุโลกเพื่อทำการรักษาในโรงพยาบาลประจำจังหวัดและมีเครื่องไม้เครื่องมือพร้อมสำหรับการรักษาหมอติ๊บ

ตอนนี้ทุกอย่างดูเรียบร้อยและการรักษาเป็นได้ด้วยดี 

แต่เจ้าตัวเล็กของผมก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะตื่นจากการหลับใหลขึ้นมาแต่อย่างใด 

และผมก็ยังไม่มีโอกาสได้รับรู้เลยว่าอาการที่เจ้าตัวเล็กเป็นอยู่ตอนนี้ คืออาการจากโรคอะไร


'' หมอจ๊ะโอ๋คับ  ขอผมปรึกษาอะไรหน่อย ''  ผมเรียกตามหลังหมอจ๊ะโอ๋ที่กำลังก้าวฉับๆออกไปหลังจากแวะมาดูอาการติ๊บในตอนเช้าของวันหนึ่ง

'' มีอะไรเหรอคับ  ''  หมอจ๊ะโอ๋หันมามองทางผมก่อนถอดสเตท ออกจากหูเพื่อรับฟังผม

'' ผมมีปัญหาจะปรึกษาหมอเรื่องอาการของติ๊บ  ''

'' อ้อ คับงั้นเชิญทางนี้คับ ''  หมอจ๊ะโอ๋บอกก่อนเดินลิ่วๆพาผมไปนั่งยังซุ้มกาแฟสดด้านล่างของโรงพยาบาล

'' ทำไมติ๊บถึงสลบไสลไม่รู้ตัวขนาดนี้ละคับ  ''  ผมถามหมอจ๊ะโอ๋ด้วยความร้อนใจ

'' เดี่ยววันนี้สายๆก็คงตื่นแล้วละคับ  อาจจะเพราะพักผ่อนน้อยแล้วช่วงนี้ร่างกายหมอติ๊บก็อ่อนเพลียมาก  แต่ผมคิดว่าไม่น่าเกินสายๆวันนี้ก็คงจะรู้สึกตัวแล้วละคับ  ''

'' แล้วตกลงว่าติ๊บเป็นโรคอะไรครับ ''  ผมยังไม่หายสงสัย

'' ติ๊บไม่เคยบอกให้หมอรู้เลยเหรอคับ  ''  หมอจ๊ะโอ๋ย้อนถามผมกลับมา

'' ไม่ครับ  ไม่เคยบอกผมเลย ''

'' แล้วหมอไม้เคยเอ่ยถามติ๊บบ้างมั้ยครับ  ''

'' ไม่ครับ  ไม่เคยถาม  ''  ผมตอบหมอจ๊ะโอ๋ด้วยความรู้สึกผิดเต็มหัวใจ 

ทั้งๆที่ติ๊บก็มีอาการผิดปกติบ่อยๆแต่ผมก็ไม่มีโอกาสได้สอบถามถึงที่มาของอาการผิดปกติเหล่านั้นเลย 

เอาแต่คิดเองว่าติ๊บพักผ่อนน้อยแล้วก็เป็นอาการปกติของคนที่มีภาวะเครียดเนื่องจากที่ผ่านมาที่ติ๊บแสดงอาการเป็นช่วง

สอบของติ๊บพอดี  และติ๊บเองก็เป็นบ่อยๆจนผมชิน

แล้ววันนั้นหมอสองคนคุยอะไรกันเหรอคับ  ทำไมถึงได้จบแบบนั้น

มาถึงจุดนี้ผมคิดว่าคงไม่มีอะไรปิดบังหมอจ๊ะโอ๋อีกต่อไปแล้ว เพราะยังไงซะเขาก็คือคนที่ติ๊บเลือก  ผมคิดในใจแบบนั้น

'' แล้ววันนั้นหมอคุยอะไรกันไปเหรอคับ ''

'' ผมบอกเลิกติ๊บไปคับ  ''

'' ทำไมหมอถึงอยากจะบอกเลิกหมอติ๊บละคับ ''

'' เพราะผมคิดว่าผมอาจจะผูกมัดหมอติ๊บไว้มากเกินไป  และผมควรจะปล่อยให้เขามีอิสระในการตัดสินใจในการที่จะเลือกคบใคร  และผมคิดว่าหมอจ๊ะโอ๋เองคงเป็นตัวเลือกที่ติ๊บเลือก ''





ในตอนนี้ผมบอกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้นให้หมอจ๊ะโอ๋ฟังอย่างละเอียด

ตลอดจนเหตุผลที่ผมตัดสินใจบอกเลิกติ๊บ  เพราะคิดว่าติ๊บคงมีหมอจ๊ะโอ๋ดูแล

ผมพูดยังไม่ทันจบ  หมอจ๊ะโอ๋ก็ชกเข้าที่หน้าผมเต็มๆหนึ่งที   ผมงงหนักขึ้นไปอีกกับสิ่งที่ไอ้หมอหน้าเข้มทำตอนนี้

ใบหน้าเข้มๆตอนนี้ดูเกรี้ยวกราดไปด้วยอารมณ์โกรธ   แดงก่ำไปด้วยฤทธิ์ของความโมโห

'' หมัดนี้  สำหรับความคิดบ้าๆที่มันครอบสมองหมออยู่ตอนนี้ ''

หมอจ๊ะโอ๋ทิ้งซองเอกสารสีน้ำตาลที่ภายในบรรจุฟิล์มเอ๊กซเรย์หนึ่งแผ่นให้ผมได้ดู

'' ตลอดเวลาหลายเดือนมานี้  มันค่อยโตๆขึ้นและส่งผลกับติ๊บมากขึ้นทุกวันๆ และผมก็กลัวเหลือเกินว่ามันจะเป็นตัวที่พรากติ๊บไปจากเราทั้งสองคน ''

ผมตกตะลึงกับฟิล์มเอ๊กซเรย์ที่หมอจ๊ะโอ๋ส่งมาให้ผมดู 

'' หมอหมายความว่าติ๊บ  ติ๊บเป็นเนื้องอกในสมองเหรอคับ ''

'' ใช่คับ  ผมขอให้ติ๊บรักษามันโดยการผ่าตัดมาตั้งนานแล้ว  แต่ติดที่อะไรหลายๆอย่างยังไม่ลงตัว   

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเวลาที่หมอติ๊บยังติดสอบอยู่  หรือแม้กระทั่งวิธีการรักษาที่เรายังต้องการทีมงานที่มากประสบการณ์ 

ตลอดจนเหตุผลเดียวที่หมอติ๊บให้ผมมาตลอดคือ ขอปรึกษากับหมอก่อน  แต่ผมไม่คิดว่าการปรึกษากับหมอจะทำให้ผล

ออกมาแบบนี้  ''


ผมชาไปทั้งร่าง 

คราวก่อนที่ติ๊บบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะบอกผมคงจะเป็นเรื่องนี้ซิน่ะ  แต่ทว่าติ๊บคงยังไม่มีโอกาสได้บอกเรื่องนี้กับผม

'' และหนึ่งหมัดที่ผมชกหมอไปเมื่อกี้สำหรับความโง่เง่าของหมอเอง   หมอไม่รู้หรอกเหรอคับว่าติ๊บเค้ารักหมอมากมายแค่ไหน  ผมจะดีใจมากถ้าติ๊บจะรักผมได้แค่หนึ่งในล้านที่เขารักหมอไม้   แค่นี้มันก็จะทำให้ผมดีใจที่สุดในชีวิตแล้ว  คุณนี่มันโง่ที่สุดเลยหมอไม้  ''

หมอจะโอ๋พูดจบก็เดินฉับๆออกไปพร้อมฟิล์มเอ๊กซเรย์ในมือ 

ปล่อยให้ผมได้คิดทบทวนลำดับเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับติ๊บ  ผมคงเป็นผู้ชายที่โง่ที่สุดในโลกเลยซินะ



ตอนนี้ผมเดินมาหยุดอยู่หน้าเตียง 

ร่างบางยังคงหลับใหลอยู่ใต้ผ้าห่มใบหน้าซีดเผือดนั้นบ่งบอกถึงความเหนื่อยล้าและอ่อนแรง  ผมเดินมาหยุดข้างๆเตียงลูบผมติ๊บเบาๆ

'' ติ๊บ  พี่อยู่ตรงนี้แล้วนะ  พี่เข้าใจหมดทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว '' 

ผมกระซิบบอกเบาๆข้างๆหูติ๊บ มือเกาะกุมมือน้อยนั้นไว้แนบแก้มที่รกไปด้วยเคราของผม

'' ติ๊บอยากฟังคำว่ารักจากพี่มั้ย   ตื่นมาฟังนะคนดี ''  ผมบอกติ๊บก่อนปล่อยน้ำตาลูกผู้ชายรินไหล

'' ติ๊บตื่นมาฟังนะ ''  ผมบอกติ๊บอีกครั้งก่อนก้มลงไปจูบเปลือกตาเจ้าตัวเล็กเบาๆ


'' ตอนนี้การรักษาทางเดียวที่ใช้เวลาน้อยและปลอดภัยสำหรับติ๊บมากที่สุด 

คือการผ่าตัดเพราะตำแหน่งที่เกิดอาการเนื้องอกอยู่ในจุดที่ยังสามารถใช้การผ่าตัดตัดเนื้องอกนั้นออกไปได้อยู่

และที่สำคัญตอนนี้เนื้องอกนั้นยังมีขนาดที่ไม่ใหญ่มากนัก  หากเรารีบจัดการซะตั้งแต่ตอนนี้ก็จะส่งผลต่อติ๊บน้อยมาก   

และไม่ควรปล่อยให้มันลุกลามไปมากกว่านี้ 

เดี่ยวรอติ๊บตื่นขึ้นมาแล้วผมจะแจ้งวิธีการรักษาให้ติ๊บรับทราบและจัดการผ่าตัดโดยด่วนที่สุด  ''

 หมอจ๊ะโอ๋บอกผมในช่วงสายๆของวัน  ก่อนเดินออกไปจากห้อง



เกือบเที่ยงแล้ว  มือผมยังเกาะกุมมือน้อยๆของติ๊บที่ตอนนี้ซีดเผือดราวกับคนไม่มีเลือด

อาจจะเพราะผลจากการป่วยในคราวนี้   รวมกับสีผิวเดิมที่แทบจะไม่มีเลือดอยู่แล้วนั่นด้วยแหละทำให้ตอนนี้มือน้อยๆ

ของติ๊บซีดหนักขึ้นไปอีก  ผมใช้มืออีกข้างลูบหัวเจ้าตัวเล็กเบาๆ ก่อนพบว่าเจ้าตัวเล็กค่อยๆปรือตาขึ้นมาอย่างลำบาก

'' พี่ไม้ ''  ติ๊บเอ่ยชื่อผมเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นผมอยู่ข้างๆ

'' ตอนนี้ติ๊บอยู่ที่ไหน  ''

'' ตอนนี้ติ๊บอยู่โรงบาล พอดีติ๊บไม่ค่อยสบาย  พี่เพิ่งรู้เรื่องทั้งหมดจากหมอจ๊ะโอ๋ทำไมติ๊บไม่บอกพี่ตั้งแต่ทีแรก  พี่เป็นห่วงติ๊บน่ะรู้มั้ย ''  ผมระร่ำระลักบอกกับเจ้าตัวก่อนยกหัวเจ้าตัวขึ้นเพื่อดื่มน้ำ

'' ตอนนี้ร่างกายติ๊บอ่อนแอมาก  เราต้องรีบรักษา  ติ๊บต้องผ่าตัดนะ ''

'' ครับพี่ไม้ติ๊บต้องผ่าตัดอยู่แล้ว  ติ๊บยังเป็นอะไรไปตอนนี้ไม่ได้ป้าและย่านังรอติ๊บอยู่แต่ติ๊บขออะไรอย่างนึงได้มั้ยคับ ''

'' ขออะไรเหรอ  พี่ยอมหมดเลยติ๊บอยากได้อะไรบอกพี่มาเลย ''

'' ติ๊บไม่ขออะไรมากหรอกคับ 

ขอแค่พี่ไม้อย่าเพิ่งบอกย่ากับป้าในตอนนี้ไม่ว่าผลการผ่าตัดจะออกมาเป็นยังไงติ๊บขอให้ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก่อน 

ติ๊บไม่อยากให้ย่ากับป้าเป็นห่วง ''

'' ได้พี่สัญญา ''

'' แต่ติ๊บสัญญากับพี่นะว่าติ๊บจะสู้  ติ๊บจะเข้มแข็ง  และติ๊บจะตื่นขึ้นมาฟังคำว่า รัก  จากพี่ ''

'' คับติ๊บสัญญา ''

'' ติ๊บ  พี่….พี่ขอโทษสำหรับเรื่องราวในวันนั้น  ยกโทษให้พี่นะ   ผมบอกพร้อมกับเกาะกุมมือนั้นไว้แนบแก้มอีกครั้ง ''

'' ไม่เป็นไรหรอกคับพี่ไม้เพราะติ๊บไม่เคยโกรธพี่ไม้เลย  ''  ติ๊บบอกก่อนส่งยิ้มจางๆมาให้ผมได้เห็น

'' แต่ตอนนี้ติ๊บเหนื่อยแล้วพี่ว่าติ๊บพักผ่อนดีกว่านะ ''

ผมบอกติ๊บก่อนจัดท่าให้ติ๊บได้นอนพักผ่อนและผมก็รอฟังคำตอบเกี่ยวกับแผนการรักษาจากหมอจ๊ะโอ๋ต่อไป 

และตอนนี้สิ่งเดียวทีพวกเรารอและหวังคือรอให้ติ๊บแข็งแรงขึ้นกว่านี้อีกวันสองวันเราจะเริ่มการผ่าตัดใหญ่ทันที




วันที่สามสำหรับการนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลของติ๊บ  หลังจากที่วันนี้ส่งติ๊บเข้าไปสแกนสมองเรียบร้อยแล้ว 

และทีมแพทย์ก็ตัดสินใจจะผ่าตัดรักษาติ๊บในช่วงเช้าของวันนี้ การผ่าตัดที่แสนจะยืดยาว 

ผ่านไปสองชั่วโมงแล้วสำหรับการดำเนินการรักษาให้กับติ๊บ  ผมนั่งนิ่งบนเก้าอี้อยู่ด้านนอกห้องผ่าตัด 

รอคอยอย่างทรมาน  ตอนนี้ในใจผมสับสนวุ่นวายไปหมด   ขอเพียงให้เจ้าตัวเล็กตื่นขึ้นมาเท่านั้น

ต่อให้ผมต้องแลกด้วยอะไรทั้งหมดที่ผมมีก็คงต้องยอม  เพราะตอนนี้ผมรับรู้แล้วว่าผมคงอยู่ไม่ได้แน่นอนหากผมไม่มีติ๊บ



'' อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะติ๊บ  ''   เสียงสั่นเครือออกมาจากปากผมที่กำลังก้มหน้าลงกับฝ่ามือของตัวเอง

และปล่อยน้ำตาออกมาพร้อมเสียงสะอื้นจากความกดดันที่มีอยู่รอบตัวผมตอนนี้ 

หากติ๊บต้องเป็นอะไรไปผมคงไม่มีวันให้อภัยตัวเองเด็ดขาด   ตื่นขึ้นมาน่ะติ๊บ   พี่รักติ๊บ   พี่รักติ๊บบบบ

[Da First Hand!!!]

แงงงงงงงงงงงงงง กลับมาต่อแล้วก็ยังทำให้ค้างคา

ถึงแม้จะรู้แล้วว่ามันเป็นยังไง

แต่ก็ยังลุ้นอยู่ดี

 

[tgs]

ขอบคุณหมัดของพี่หมอจ๊ะโอ๋
ที่ช่วยเตือนสติพี่ไม้

พออ่านตอนที่พี่ติ๊บเป็นเนื้องอกใจหายวาบเลย เฮ้อ TT'

[knightofbabylon]

คุณหมอไม้อย่าโกรธนะ ถ้าคนอ่านอยากจะบอกว่า
สมควรแล้ว ที่โดนหมอจะโอ๊ะชกเอาน่ะ

คิดว่าตอนนั้นทั้งคุณหมอไม้ทั้งคุณหมอติ๊บคงเจ็บปวดกันน่าดู
ขนาดคนอ่าน แค่อ่าน ผ่านตัวอักษร ยังรู้สึกหนึบๆ ตามได้เลย

เห็นด้วยกับคุณDa First Hand!! ที่ว่าถึงจะรู้แล้วว่าเป็นยังไง แต่ก็ยังลุ้นอยู่ดี


  พร้อม+1 ขอบคุณมากค่ะที่มาลงด้วยตัวเองเลย ^^


กลับมาแก้
ปล.ตัวใหญ่ๆ   แล้วจะรอตอนบอกรักกันค่ะ   (:กอด1:อีกที)

[N.T.❁]

เกือบสายไปซะแล้วมั้ยล่ะหมอไม้ ><
หมอติ๊บหายไวๆน้าาา จะได้ฟังไอ้คำที่พูดย๊ากยากจากปากหมอไม้ซะที 

[u-only-one]

  ทอดถอนใจ....

....คนนึง เจ็บแทบแย่ก็ไม่กล้าบอก พอจะบอกก็โดนสกัดดาวรุ่งด้วยคำบอกเลิก

....อีกคน คำว่ารักมันเอ่ยยากจริงหนอ แต่พอบอกเลิกก็เร็วดีจริงๆ

ดีที่เรื่องกระจ่างก่อนที่ต่างคนต่างไป แล้วก็จะมานั่งเสียใจ(เจียนตาย)ทีหลัง
แต่อย่างน้อยเหตุการณ์ที่ดูเหมือนเลวร้าย กลับยิ่งทำให้เกิดความเข้าใจกันมากยิ่งขึ้น...

ปล......... หมอจ๊ะโอ๋ ..แมนได้อี๊ก..
ปล2....... คิดถึงหมอติ๊บ   +1ให้หมอติ๊บผ่านหมอไม้

[sweetener]

หมัดเดียวเองหรอหมอจ๊ะโอ๋ น่าจะหลายหมัดหน่อยนะ

เห็นด้วยกับรีบน ตอนรู้ว่าหมอติ๊บเป็นเนื้องอก ใจหายว๊าบบบ

ช่วงเวลานั้นคงเป็นเวลาที่ทรมานที่สุด

ลุ้นต่อไปว่าจะได้ยินคำว่ารักของหมอไม้ตอนไหน

บุญรักษานะคะ

[Pra2]

เป็นไรไหมค่ะ  ถ้าจะบอกว่าสะใจที่หมอจ๊ะโอ๋ชกหน้าหมอไม้  ๕๕๕
ถูกใจมากค่ะ       แต่ก็สงสารหมอจ๊ะโอ๋เหมือนกัน   


มาแล้วคำว่ารักจากปากหมอไม้ อิอิ    COMING SOON right?

[fanfic2010]

เข้าใจหมอไม้ในตอนนั้นนะ รักมากก็หวงมาก
คิดเองเออเองอยู่คนเดียว เลยไม่กล้าถาม กลัวได้ยินคำตอบที่เจ็บปวดใจ
แต่หมัดนั้นของหมอจ๊ะโอ๋ ก็สมควรโดนแล้วล่ะครับ หมอไม้
(โอ๋ ๆ อย่าโกรธกันนะคับ ที่พูดความจริง)
โชคดีที่เรื่องผ่านมาด้วยดี ถือซะว่า เป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ไม่ควรเกิดขึ้นอีก

ป.ล. สุดท้าย หมอไม้ก็ทำผมค้างคา (อารมณ์) อีกจนได้ 

[evilheart]

อึ้งเลย เหตุผลที่หมอติ๊บคือนสร้อยเพราะเรื่องนี้หรอ
ไม่คิดว่าจะร้ายแรงถึงขั้นนี้เลย
หมอติ๊บคงไม่อยากให้คนที่รักเป็นห่วง เลยต้องทำแบบนี้ใช่ไหม
โดนไปหนึ่งมัด หมอไม้คงไม่เจ็บเท่าไหร่(ยังมีอารมณ์เล่น )
หมอไม้อย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้กะหมอติ๊บนะ
ที่ว่าจะให้หมอติ๊บฟังคำว่า "รัก" อ่ะ

ป.ล. ท่าทางหลังจากผ่าตัด คงจะบอกรักกันทุกวันแน่ๆเลย

[MaeMoo]

กว่าจะรู้ความรู้สึกตัวเอง ก็เกือบจะสายไปนะหมอไม้

แล้วถ้าอาการไม่แสดงออกมาตอนบอกเลิก จะเป็นยังไง
หมอติ๊บคงไม่มีแรงที่จะต่อสู้กับอาการเจ็บป่วยเนอะ

ทั้งคู่ผ่านเรื่องร้ายที่สุดมาอย่างนี้นี่เอง ถึงได้รักกันมากขนาดนี้
ดูแลหมอติ๊บดีๆ นะคะหมอไม้

หมอจ๊ะโอ๋ แมนได้อีกนะจ๊ะ

[dr.mike]

แวะมาทักทายรอบค่ำก่อนเลิกงาน

ขอโทษนายแฮคด้วยที่ทำเกินหน้าที่   พอดีเอาไปลงบลอคไม่ได้อ่ะเลยมาโพสในนี้ซะเลย

ไปพักเติมแรงมาหลายวัน  เดี๋ยวจะขยันมาอัพตอนต่อไปให้อ่านกันไวๆละกันนะคับ

พอดีถูกเกณฑ์ไปใช้แรงงานมาหลายวัน  เลยไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้

ค่าจ้างก็ไม่ได้ซักตังค์   น่าสงสารที่สุดเลย  หมอไม้น้อหมอไม้

[fanfic2010]

แรงงานหัวใจ ทำไปเถอะครับ
บ่นมาก เดี๋ยวมีงอน ไม่รู้ด้วย
ป.ล. รบกวนน้องแฮ็คส์ ช่วยแก้หัวเรื่องหน่อย เดี๋ยวแควน ๆ จะไม่รู้ว่า มาอัพแล้ว

[fanfic2010]

อืม! เมื่อวันอาทิตย์ มีโอกาสได้ดูหนังเกาหลีตอนช่วงสาย ๆ
หน้าหมอไม้ มีส่วนคล้ายพระเอกเกาหลีในเรื่องนั้นจริง ๆ ด้วย
น้องแฮ็คส์ ผมคอนเฟิร์มคับ

[dr.mike]

อืม! เมื่อวันอาทิตย์ มีโอกาสได้ดูหนังเกาหลีตอนช่วงสาย ๆ
หน้าหมอไม้ มีส่วนคล้ายพระเอกเกาหลีในเรื่องนั้นจริง ๆ ด้วย
น้องแฮ็คส์ ผมคอนเฟิร์มคับ

มีคนคอร์นเฟิร์มขนาดนี้งั้นขอลาไปเล่นหนังเกาหลีมั่งดีกว่า   เผื่อจะขายออก

ว่าแต่พระเอกเกาหลีนี่เค้าไม่จำกัดอายุกันใช่มั้ยอ่าคับบบบ

จะไปเป็นพระเอก  พระเอก  พระเอก

[MaeMoo]

มีบทพ่อพระเอกนะหมอไม้ ที่เหลืออยู่อ่ะ

สนป่ะจ๊ะ

ถ้าสนเดี๋ยวติดต่อให้นะ

[todsope]

เรื่องช่วงนี้เข้มข้นจริงๆ ครับ อยากทราบว่า blog ที่พูดถึงบ่อยๆเข้าไปดูยังไงเหรอครับ จะได้ไปอ่านล่วงหน้ามั่ง

[badcow]

อ่านแล้วอยากต่อยหมอไม้ด้วยนะครับ ฮึยยย!!
.
เอ่อ ..คือ เรื่องไปเป็นพระเอกเกาหลี นี่ ก็แหม อยากให้หมอติ๊บมาอ่านเจอจังเล๊ย มีเฮฮาแน่ๆ กร๊ากกกๆๆๆ

[RAKDEK_KA]

น่าจะไม่เกิน  20 ไม๊คะพี่หมอ 

[nonae]

โดนหมัดเดียวน้อยไปนะ...นั่น...
ตอนนี้หมอติ๊บ คงหายดีแล้วใช่ไม๊...
หมอไม้ จะไปเป็นพระเอกหนังเกาหลี...
ดี ๆๆๆ หมอติ๊บจะได้ริบทรัพย์เพิ่มขึ้นอีก...อิอิ..
คิดถึงทั้งหมอไม้และหมอติ๊บ...

[dr.mike]

น่าจะไม่เกิน  20 ไม๊คะพี่หมอ  

บทพระเอกนี่ไม่เกินยี่สิบเหรอคับ   อืมไม่เป็นไรหน้าตายังได้อยู่  อิอิ

เรื่องอายุพอหยวนๆกันได้

ว่าแต่จะไปเล่นเรื่องไรดีหว่า.....

.
.
.
.
.
.
.
.
.มีเสียงกระซิบมาจากคนข้างๆบอกว่า full house ( เต็มบ้าน  )  

อยู่คนเดียวก็เต็มบ้านแล้ว  ตัวใหญ่เกินว่างั้น

ดูเขาว่าผมซิคร้าบบบบบบ

[badcow]

กร๊ากกก  พระเอก full house มุขหมอติ๊บ ฮาจริงๆด้วย 5555

[u-only-one]

กร้ากกก Full House ของจริง 

[dr.mike]

 

แทนที่จะมาแก้ต่างให้หน่อย   มาสนับสนุนความเห็นหมอติ๊บซะงั้นคนเรา

จำไว้เรยยยยยย