ตอน 17 เค๊กส้ม
- หมอนิว -
เช้าวันนี้ ผมเดินลงมากินข้าวพร้อมพี่กี้ที่โรงอาหารของโรง'บาล กินข้าวเสร็จก็ต้องไปราวด์วอร์ดต่อ แต่วันนี้ไอ้พี่กี้มีเคสใหญ่ เป็นไอ้ตะวันที่ต้องเข้าเคสด้วย ส่วนผมเข้าเคสกับอาจารย์ปอนด์ ซึ่งเป็นเคสธรรมดาไม่หนักหนามาก จึงใช้เวลาแค่ 2 ชั่วโมงก็เสร็จ
พอออกมาจากห้องผ่าตัด กำลังจะไปเปลี่ยนชุด ก็ได้ยินเสียงไลน์เด้งเข้ามา เลยหยิบโทรศัพท์มาเปิดดู เป็นข้อความจาก
Film Rx7 : วันนี้ว่างป่าว มาทวงสัญญา
ไอ้ฟิล์มเภสัชนี่หว่า ผมจึงตอบกลับไป
New : เที่ยงนี้เลยก็ได้นะ
Film Rx7 : (ส่งสติ๊กเกอร์ 'Ok' กลับมา)
นิวอยากกินอะไรครับ
New : กินอะไรก็ได้
Film Rx7 : งั้นไปคาเฟ่เปิดใหม่ แถวๆ โรง'บาลนี่แหละ มีทั้งอาหารคาว ของหวาน นิวน่าจะชอบ
New : เครๆ เจอกันที่ร้านเลยนะ
Film Rx7 : นิวไปถูกเหรอ ทางไปมันค่อนข้างซับซ้อนนะ ไปกับเราไหม
New : ได้
หลังจากนั้นผมก็มายืนรอไอ้ฟิล์มตรงจุดนัดหมาย ไม่นานมันก็ขับรถออกมารับผม แล้วเราก็นั่งออกมาทานข้าวด้วยกันสองคน
พอมาถึงร้าน ก็ให้ความรู้สึกมุ้งมิ้งมาก เพราะร้านตกแต่งสไตล์หวานๆ เหมาะกับพาสาวมานั่ง หรือสร้างเดตแรกที่ประทับใจอะไรเทือกนั้น ได้แต่ยิ้มๆ ในใจ ไอ้ฟิล์มนะไอ้ฟิล์ม จัดให้กูซะเป็นสาวหวานเลย
ไอ้ฟิล์มเลือกที่นั่งมุมหนึ่งของร้านค่อนข้างเป็นส่วนตัว พร้อมกับยื่นเมนูให้ผม แล้วถามว่าอยากกินอะไร แต่ผมโบ้ยไปให้มันสั่ง เพราะตั้งใจจะมาเลี้ยงมัน
"มึงนั่นแหละสั่งเลย วันนี้กูตั้งใจมาเลี้ยงมึงนะ"
"ที่นิวจะเลี้ยงเราน่ะ ติดไว้ก่อนก็ได้ เพราะวันนี้…เราอยากเลี้ยงนิว" พูดไป จ้องหน้าผมไปด้วยนะ เหมือนจะดูปฏิกิริยาตอบสนองผมอ่ะ
"ก็ได้"
ผมตอบตกลงง่ายๆ เพราะก็อยากรู้ว่ามันจะยังไงต่อ ผมจึงเลือกเมนูอาหารไปสามสี่อย่าง พร้อมกับสั่ง 'เค้กส้ม' ที่เป็น recommend ของทางร้านมาลองกินด้วย
ระหว่างรออาหาร ไอ้ฟิล์มมันก็ถามนู่นถามนี่ผมไปเรื่อย
"ตั้งแต่นิวมาทำงานที่นี่ ได้กลับบ้านบ้างยัง"
"ยังเลย ว่าจะกลับสิ้นเดือนนี้แหละ"
"แล้วจะกลับยังไงอ่ะ"
"ขึ้นเครื่องแหละ ง่ายดี" แต่ด้วยความที่จังหวัดที่ผมอยู่ไม่มีสนามบินไง ต้องนั่งรถไปอีกจังหวัดหนึ่ง หรือไม่ก็ขับรถไปจอดไว้ที่สนามบิน
"งั้นให้เราไปส่งขึ้นเครื่องนะ"
"ไม่เป็นไร เกรงใจมึง กูขับรถไปจอดไว้สนามบินง่ายกว่า"
"เราเต็มใจไปส่ง"
"ใกล้ๆ ก่อนละค่อยว่ากันละกันมึง" ตัดบทแบ่งรับแบ่งสู้ไปก่อนครับ
แต่ผมมีประเด็นอยากถามมันมากกว่า
"มึงกับไอ้เต็มสนิทกันเหรอ"
"จะเรียกว่าสนิทไหมก็ไม่แน่ใจ ตอนม.ปลายอยู่โรงเรียนเดียวกัน ห้องเดียวกันไง นิวถามทำไมอ่ะ"
"กูก็ถามไปงั้นแหละ" จะว่าไปไอ้เต็มไม่เคยบอกผมเลยนะว่าไอ้ฟิล์มเป็นเพื่อนเก่ามัน
"ตอนเรียนมหาลัย เรียนที่เดียวกันด้วยไหม"
"ที่เดียวกัน แต่คนละคณะไง ไอ้เต็มมันเป็นเด็กขยัน มันเลยติดแพทย์ เราขี้เกียจไง ฮ่าๆๆ"
ไม่นานอาหารคาวก็เริ่มมาเสิร์ฟ ไอ้ฟิล์มนี่ก็เห่อคาเฟ่ใหม่เหมือนกันนะ ขอถ่ายรูปอาหารก่อนกินด้วย แต่มันถ่ายรูปสวย ขนาดใช้กล้องมือถือยังถ่ายรูปออกมาดีเลย มันกดถ่ายรูปเดี่ยวผมตอนผมเผลอ ละมันก็เอาไปปรับแสงเพิ่มสีอะไรของมันก็ไม่รู้ พอมันเอามาโชว์ รูปคือดีมากกกก ดูดีกว่าตัวจริงผมมากอ่ะ บอกเลย ฮ่าๆๆ
"เดี๋ยวเราส่งรูปให้นะ"
"เออๆ …มึงถ่ายรูปสวยขนาดนี้ สาวๆ น่าจะชอบนะเว้ย" พูดไป กินไปครับ
"มีแต่เพื่อนกันทั้งนั้นแหละที่เราถ่ายให้… แต่ตอนนี้เราอยากถ่ายรูปนิวอ่ะ" พูดจบ มีการมองหน้าจ้องตาผมด้วยนะ
"ไม่ดีม้างงงง… มึงเล่นกล้องด้วยป่ะเนี่ย"
"เล่นนะ… แต่เพิ่งเริ่มเล่นได้ไม่นาน ยังไม่เก่งหรอก… ถึงอยากได้นายแบบมาหัดถ่ายรูปไง"
"กูว่า…นางแบบดีกว่านะ ผู้หญิงชอบถ่ายรูปมากกว่าผู้ชาย"
"เราไม่สนใจนางแบบหรอก…เราสน 'นายแบบ' มากกว่า"
ผมได้แต่ยิ้มแหยๆ กับประโยคของมัน ทำเป็นไม่สนใจครับ พอดีกับที่มีคนโทรเข้ามา ผมเลยรอดตัวไป
ไม่นาน ของหวานก็มาเสริฟ เค้กส้ม โอ้ววว มาเสิร์ฟพร้อมส้มเป็นลูกเลยครับ ระหว่างที่กำลังจะวางจานเค้กส้มลงที่โต๊ะ เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นครับ ไม่รู้คนเสิร์ฟกะระยะผิดหรือยังไงทำให้จานหล่นลงพื้น ทำให้ผลส้มกลิ้งไปตามพื้น ละส้มมันก็หยุด …หยุดโดยไม่มีอะไรกั้น ฮ่าๆๆๆ
เปล่าครับ ไม่มีเหตุการณ์ส้มหยุดอะไรหรอกครับ ผมล้อเล่นเฉยๆ ช่วงนี้ผมเสพไวรัลมากไปหน่อย ฮ่าๆๆ
กำลังจะตักเค้กส้มเข้าปาก แต่ไอ้ฟิล์มดึงเค้กไปถ่ายรูป เอ่อ…กูขอโทษ กูลืมไปว่ากูมากับตากล้องใหญ่ อดคิดไม่ได้ว่าแม่งเหมือนมากินข้าวกับเพื่อนผู้หญิง ต้องถ่ายรูปอาหารเครื่องดื่มทุกมุม ถ่ายคู่อาหาร ถ่ายหน้าตรง ถ่ายทีเผลอที่ไม่ได้เผลอจริงๆ
"กูกินได้ยัง"
"ได้ละๆ โทษที"
ผมจ้วงเค้กเข้าปาก เออว่ะ อร่อยจริง เนื้อเค้กนุ่มละมุน ไม่เปรี้ยวไม่หวานมากไป เลยสั่งซื้ออีก 1 ชิ้น ห่อใส่กล่องกลับ ก็ตั้งใจเอาไปฝากคนที่กำลังทำงาน ไม่รู้ว่าป่านนี้เสร็จเคสยัง คิดได้แบบนั้นเลยสั่งข้าวและกาแฟให้ด้วยครับ
"ใครฝากซื้อข้าวอ่ะนิว" ไอ้ฟิล์มมันถาม
"อาจารย์กี้" ต่อหน้าคนอื่นก็ต้องเรียกให้เกียรตินิดนึง อ่อ พี่กี้ไม่ได้ฝากซื้อหรอก แต่ซื้อไปฝาก ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องอธิบายมันครับ
"ดูนิวกับอาจารย์กี้สนิทกันเนอะ"
"ก็…เรียกว่าสนิทมั้ง"
"เราอยากสนิทกับนิวบ้าง…"
เอ่อออ… ผมควรตอบว่าไงดีวะ
"มาเล่นการ์ดกับกูกับไอ้เต็มดิ จะได้สนิทกัน ทั้งสามคนเลย"
"เราเล่นไม่เป็น"
"ฝึกได้ ไม่ยากเว้ย"
"งั้นจะเล่นวันไหน ชวนเราด้วยนะ"
"เดี๋ยวกูบอกไอ้เต็มชวนมึงละกัน"
ไม่นาน อาหารใส่กล่องก็ถูกนำมาวางไว้ตรงหน้าผม จึงได้เวลาเช็คบิลแล้วออกจากร้านครับ
พอกลับมาถึงโรง'บาล ผมกับไอ้ฟิล์มก็แยกย้ายกันไปทำงาน ก่อนจะไปดูคนไข้ที่ ICU ศัลย์ ก็แวะเอาข้าว ขนม และกาแฟไปฝากไว้ให้ไอ้พี่กี้ที่ห้อง OR ไลน์บอกพ่อเจ้าประคุณนิดนึงว่า
'ซื้อข้าว ขนม กาแฟ ไปฝากไว้ให้ อย่าลืมกินนะ…ครับ'
พอกดส่งไลน์เสร็จ อยู่ดีๆ หน้าก็ร้อนผ่าวขึ้นมา… คงเพราะอากาศข้างนอกมันร้อนแหละ อิอิ
สงสัยเคสนี้จะยากจริง ไอ้พี่กี้เข้า OR ตั้งแต่เก้าโมงเช้า ตอนนี้บ่ายสี่โมงแล้วยังไม่ออกมาจากห้องผ่าตัดเลย ส่วนผมนั้นต้องไปตรวจ OPD นอกเวลาต่อ เลยไม่ได้สนใจตามว่าไอ้พี่กี้เสร็จเคสตอนไหน
"วันนี้เป็นอะไรมาครับคุณ"
"มี…เลือดออกทางทวารหนัก"
ผมเงยหน้ามองคนไข้แวบนึง แล้วก็ก้มหน้ามาอ่าน OPD card (บัตรบันทึกผู้ป่วยนอก) เป็นผู้ป่วยชายไทย อายุ 29 ปี มีอาการเลือดออกทางทวารหนัก ไม่แพ้ยา ไม่มีโรคประจำตัว ไม่เคยมีประวัติเป็นแบบนี้มาก่อน นั่นเป็นข้อมูลในที่พยาบาลหน้าห้องบันทึกมาไว้ให้ผม ผมจึงจำเป็นต้องซักประวัติเพิ่มเติม
"คุณมีอาการตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ"
"เป็นมาตั้งแต่เมื่อวานครับ"
"ปกติมีปัญหาเรื่องการขับถ่ายไหมครับ" ตอนนี้ผมกำลังสงสัยว่าคนไข้อาจจะเป็นโรคริดสีดวงทวารครับ
"ไม่มีครับ ถ่ายปกติ"
"มีท้องผูกบ้างไหมครับ"
"ไม่ครับ"
"เดี๋ยวนะครับ คุณถ่ายเป็นเลือด หรือว่า อยู่ดีๆ ก็มีเลือดออกทางทวารนะครับ" ผมว่า ผมน่าจะกำลังไปผิดทาง
"เอ่อ…จริงๆ ผมไม่ได้ถ่ายเป็นเลือด ละก็ไม่ได้อยู่ดีๆ ก็มีเลือดออก พอดีว่า…" คนไข้เสียงเบา และขยับเข้ามาพูดกับผมใกล้ๆ "ผม…เพิ่งร่วมเพศทางทวารหนักกับแฟนมาครับ มันเป็น…ครั้งแรก ผมคิดว่ามันจะออกแค่ตอนทำกัน แต่ทำเสร็จแล้วก็ยังไม่หาย แฟนผมเลยกังวล เค้าอยากให้ผมมาหาหมอ"
"…เอ่อ"
เป็นผมเองครับที่พูดไม่ออก พอดีกับที่มีคนมาเคาะประตูห้องตรวจ OPD มองผ่านกระจกออกไปเป็น…ไอ้พี่กี้!!
จังหวะมันจะโบ๊ะบ๊ะอะไรขนาดนี้คร๊าบบบ ผมได้แต่มองคนไข้ที มองไอ้พี่กี้ที กูจะกลัวอะไรดีวะตอนนี้
"นิว พี่รออยู่ห้องตรวจข้างๆ นะ" ไอ้พี่กี้เปิดประตูเข้ามาบอก แล้วก็ปิดประตูไว้ตามเดิม
"แฟนคุณหมอเหรอครับ…หล่อดีนะครับ"
"เอ่อ…พี่น้องครับ"
แล้วผมจะบอกคนไข้ทำไมละเนี่ย โอ้ยยยย ปวดหัวกับตัวเอง ไอ้พี่กี้ปรากฏตัวทีนี้มีผลต่อสติสมาธิผมมากๆ
"ว่าแต่คุณมีอาการอย่างอื่นร่วมด้วยไหมครับ"
"ก็ไม่มีนะครับ"
"อย่างเช่น หน้ามืด วิงเวียน คล้ายจะเป็นลม" กำลังประเมินว่าเสียเลือดมากไหมครับ
"ไม่มีนะครับ จะมีก็แค่ตอน แฟนมาอยู่ใกล้ๆ รู้สึกจะเป็นลม เพราะเหมือนมีผีเสื้อเป็นฝูงบินอยู่ในท้องตลอดเวลา"
ผมมองหน้าคนไข้ พลางเกาหัวแกรก มันขนาดนั้นเลยเหรอวะ
"งั้นเบื้องต้น หมอจะให้ยาแก้อักเสบ ยาบำรุงเลือด และยาทาเฉพาะที่ไปนะครับ …ถ้ายังมีเลือดไหลไม่หยุด ให้กลับมาพบแพทย์อีกครั้ง ละก็งดการมีเพศสัมพันธ์จนกว่าจะหายดีนะครับ ไม่งั้นเสี่ยงต่อการติดเชื้อนะครับ …เดี๋ยวออกไปรอรับยาเลยนะครับ"
ทันทีที่คนไข้เดินออกไปพ้นห้องตรวจ ผมถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก รู้สึกหายใจทั่วท้องขึ้น เมื่อกี้เหมือนกำลังโดนคนไข้ซักประวัติยังไงก็ไม่รู้
ผมตรวจคนไข้เสร็จ ไอ้พี่กี้ก็ยืนรออยู่ก่อนแล้ว กำลังจะเดินออกจากห้องตรวจ พี่พยาบาลก็พูดขึ้น
"ต้องขอบคุณอาจารย์กี้เลยนะคะที่วันนี้มาช่วยตรวจ ไม่งั้นวันนี้ยาวเลย"
"เหรอครับ"
"ถ้าหมอนิวมาอยู่เวรทุกวันคงดีค่ะ จะได้มีอาจารย์กี้มาช่วยตรวจทุกวันด้วยค่ะ"
"แค่ว่างมั้งครับ… ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ" รีบตัดบทก่อนครับ เดี๋ยวโดนแซวไปเรื่อยเปื่อย
"พี่กี้ ไม่เหนื่อยเหรอ เข้าเคสทั้งวัน" ผมถามไอ้พี่กี้ทันทีที่เดินออกมาด้วยกันสองคน
"หายเหนื่อยเลย หลังจากที่ได้กินเค๊กส้ม" พูดจบ มีการหันหน้ามาส่งยิ้มหล่อให้ผมด้วยนะ
"เว่อร์ละ แล้วกินข้าวยังเนี่ย"
"กินข้าวที่นิวซื้อให้ไง แต่…หิวอีกรอบละเนี่ย"
"หิวข้าว?"
"หิวนิว อยากกินนิว"
พูดไป ยิ้มกรุ้มกริ่มไปด้วยนะ โอ้ยยยย ไอ้พี่กี้ ไอ้คนหื่น ละผมก็คิดไปถึงคนไข้ที่เพิ่งเจอเมื่อกี้ด้วยนะ ทำเอาหน้าผมร้อนขึ้นมาทันทีเลย
"หน้าแดง หูแดงเชียวนะ …คิดอะไรอยู่ หึหึ"
"เปล่าาาาาา"
"ว่าแต่ วันนี้ไปได้เค๊กส้มมาจากไหน"
"ไปลองคาเฟ่ร้านใหม่มากับเพื่อนน่ะ อร่อยป่าว"
"อร่อยดี"
"งั้นเดี๋ยววันหลังนิวพาพี่ไป"
"อือ"
เราเดินมาถึงร้านอาหารตามสั่งหน้าโรง'บาลพอดีครับ เลยต้องพักบทสนทนาเอาไว้ก่อน เราเลือกสั่งอาหารจานเดียวมากินแบบง่ายๆ ผมรู้แหละว่าวันนี้พี่กี้เหนื่อยมาก ถึงคำพูดคำจาจะดูปกติ แต่ท่าทางเหนื่อยอ่อนมาก ผมจึงอยากรีบกินรีบเสร็จ พี่เค้าจะได้รีบกลับไปพักผ่อน
เราใช้เวลาไม่นานในการทานข้าว แล้วก็เดินกลับหอพักแพทย์ที่อยู่ด้านหลังโรง'บาล พี่กี้ไปอาบน้ำที่ห้องตัวเอง แล้วก็ขึ้นมานอนที่ห้องผมเหมือนเดิม เราไม่ได้พูดอะไรกันมาก ไม่นานพี่กี้ก็ผล็อยหลับไป ส่วนผมยังนอนไม่ได้ครับ ต้องหาข้อมูลเคสที่ผ่าตัดกับอาจารย์ปอนด์วันนี้เพื่อไป discuss ด้วยในวันพรุ่งนี้
ผมมองนาฬิกาหลังจากทำงานเสร็จ ตอนนี้ก็ปาเข้าไปตีสองแล้ว หันไปมองคนบนเตียงนอนเห็นหายใจสม่ำเสมอ คงหลับลึกไปแล้ว ผมปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค เดินไปปิดไฟ แล้วมาล้มตัวนอนบนเตียงอีกฝั่งที่มีพื้นที่ให้นิดหน่อย ถึงจะเบียดกันไปบ้าง แต่ก็…อบอุ่นดี
ผมจ้องมองใบหน้าที่แนบชิดติดกับผมผ่านความมืด สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น อดไม่ได้ที่จะส่งปลายจมูกตัวเองไปสัมผัสแก้มคนตรงหน้าอย่างอ่อนโยน แล้วเขี่ยเบาๆ ที่ริมฝีปากพี่เค้า อดใจไม่ได้อีกแล้วครับ ปากพี่กี้น่าจูบจัง ผมจึงจุ๊บเบาๆ ที่ริมฝีปากพี่กี้ แล้วรีบถอนปากออกมา
"ฝันดีนะครับพี่กี้…ของนิว"
เช้าวันต่อมา
ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะนาฬิกาปลุกดังเตือนว่าเจ็ดโมงเช้าแล้ว พอเปิดเปลือกตาก็พบว่าร่างสูงนั่งกดมือถืออยู่โซฟากลางห้อง
"พี่กี้…ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกนิวอ่ะ"
"……"
เงียบครับ ร่างสูงไม่ตอบ แต่ส่งสายตานิ่งๆ เย็นๆ มาทางผม เป็นอะไรแต่เช้าวะ ผมจึงลุกจากเตียง แล้วเดินไปหยุดยืนตรงหน้าร่างสูง
"เป็นไรอ่ะ"
แทนคำตอบ ไอ้พี่กี้ยื่นมือถือส่งมาให้ผม ภาพที่ปรากฎบนหน้าจอคือ ภาพผมกำลังยิ้มไม่มองกล้อง โดยที่ในมือมีส้อมกำลังปาดเค๊กส้มบนจาน ชำเลืองไปมองที่มาของภาพนี้ เชี่ยละ เจ้าของคนโพสต์เฟซบุ๊คคือ ไอ้ฟิล์มไง!!
TBC.
Talk : เอาแล้วไง งานเข้าแล้วนิวเอ้ยยยย T^T
ฝากด้วยเช่นเคยค่าาา ขอบคุณสำหรับหัวใจ คอมเม้นท์ และ add shelf นะค๊าาา (ส่งหัวใจรัวๆให้รี๊ด) #หมอกี้น้องนิว
หัวข้อ: อินเทิร์นจอมจุ้นฯ (Intern VS General Surgeon) ฟิล์มเต็ม #4 ลบไม่ได้ช่วยให้ลืม (จบ) 13/10/63 (อ่าน 47497 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก