เสียงบาทหลวงทำพิธีส่งวิญญาณ จากนั้นก็ทำการเสกหลุมศพ ประพรมน้ำมนต์ และถวายกำยานหลุมศพผู้ล่วงลับ บอกกล่าวให้กลับไปอยู่กับพระผู้เป็นเจ้า แล้วจึงวางหรีดมาลาบนโลงศพที่ปิดผนึกแน่นเป็นสัญญาณให้รอกได้ทำการชักนำโลงศพทั้งสองลงสู่หลุมลึกข้างกัน
รุ่งเช้าดนัยจัดการเรื่องงานศพและฝังฮัวกับหลิวลี่เฉิงไว้ที่สุสานที่เขายอมจ่ายราคาแพงลิบสำหรับพื้นที่ในการฝังโลงเปล่าทั้งสอง เพื่อเก็บตกขั้นตอนในการทำให้สองผัวเมียหายไปจากวงการ แล้วกลายเป็นผู้ช่วยเงาของบดินทร์อย่างสมบูรณ์ และที่เขาต้องมาที่งานนี้เองก็เพื่อแสดงถึงการให้เกียรติต่อพงศธร ว่าถึงต่อให้เขาจะเป็นคนลงมือสังหาร แต่ก็ไม่คิดหมิ่นกันขนาดทิ้งขว้างอดีตคนของฝ่ายนั้น
แต่งานนี้บดินทร์ไม่ได้ไปร่วมด้วย ชายหนุ่มยังคงถูกเก็บไว้ในบ้าน เพราะในช่วงก่อนรับตำแหน่งนี้คือช่วงที่สำคัญที่สุดในการเก็บตัวเรียนรู้ในสิ่งที่ต้องรู้จากฮัว อีกทั้งยังเป็นการทำเพื่อความปลอดภัยก่อนขึ้นรับตำแหน่งด้วย
"ทำไมทำหน้าแบบนั้น? สนใจที่บอกอยู่ไหมเนี่ย? " หญิงสาวถามขึ้นเมื่อเห็นบดินทร์นั่งนิ่ง ด้วยแววตาที่ดูจะเหม่อลอยหน่อยๆ ในขณะที่หล่อนกำลังพูดเรื่องการรับมือในคาสิโนอยู่
"ฟังอยู่ จะให้ทวนไหมล่ะ? ” บดินทร์ทำหน้าเหม็นเบื่อใส่หญิงสาว เขารู้ตัวดีว่าต้องเรียนรู้เรื่องของคาสิโน เรื่องที่ต้องเตรียมตัวเป็นหงส์ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะสนุกไปกับการนั่งเรียนกับครูฝ่ายปกครองจอมโหดอย่างฮัวเสียหน่อย
เดี๋ยวบ่น เดี๋ยวด่า เดี๋ยวแขวะ เรียนสนุกเกิ๊น...
ฮัวได้ยินแบบนั้นก็กระตุกยิ้มร้ายแล้วเริ่มเล่าใหม่อีกครั้ง “คาสิโนของวิษธรคือ The Himmaphan Hotel and Casino หนึ่งในคาสิโนที่ดีที่สุดในมหานครนิวยอร์ก และมีความหรูหราที่ติดอันดับโลก เป็นโรงแรมระดับสุดยอด ที่เป็นศูนย์รวมความบันเทิงทุกรูปแบบ เป็นคาสิโนในระดับไฮคลาสบนพื้นที่กว่า 10,000 ตารางเมตร...”
“เดี๋ยวๆๆ เล่าใหม่ทำไมน่ะ เรื่องนั้นฉันรู้อยู่แล้ว” บดินทร์รีบแทรกขึ้นเมื่อฮัวเริ่มต้นเล่าเรื่องใหม่อีกรอบ
แต่ฮัวไม่สนใจคำทัดทานนั้น หล่อนตั้งหน้าตั้งตาเล่าต่อ โดยร่ายยาวพร้อมใส่อารมณ์คล้ายเป็น PR และนำสินค้า “นอกจากจะเป็นโรงแรมระดับลักชัวร์รี่แล้วคาสิโนของที่นี่ก็เป็นอะไรที่สุดยอดมากๆ โดยเราใช้อาณาบริเวณบนชั้น G ทั้งหมดเป็นพื้นที่ของคาสิโนที่ตกแต่งอย่างวิจิตรบรรจงสไตล์อิตาเลี่ยนที่มีความผสมผสานอย่างลงตัวกับลายไทยที่เราประดับแทรกเอาไว้ในของทุกชิ้นในคาสิโนนี้...”
ในเมื่อฮัวไม่ยอมหยุด บดินทร์ก็ทำได้แค่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะแล้วทนฟัง เข้าใจกระจ่างแล้วว่าเขากำลังโดนคุณครูทำโทษอย่างโหดเหี้ยมอยู่ “คาสิโนเราถือว่าชั้นนำ มีเครื่องเล่นคาสิโนอิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดกว่า 2,000 เครื่อง มีเครื่องเล่นเกมในรูปแบบต่างๆ มากกว่า 20 รูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอโป๊กเกอร์, Slot Machine และเครื่องเล่นรูเล็ต นอกจากนี้ยังมีการแข่งขัน Slot Tournament เพื่อชิงเงินรางวัลมากมายกว่า 2,000,000 ดอลล่าห์ นั่นทำให้เราสามารถเรียกลูกค้าได้มากมาย”
“อือฮึ” บดินทร์พยักหน้ารับ พลางจดลงสมุดในส่วนที่ฮัวอธิบายเพิ่มเติม
เมื่อเห็นว่าบดินทร์ดูสนใจการเรียนขึ้น ฮัวก็ใจเย็นลง “ดูนี่นะ ฉันจะวาดเลย์เอ้าท์ส่วนต่างๆ ให้คุณดู ครั้งแรกที่คุณไปคงเห็นแล้วว่าเรามีการแบ่งเป็นสัดส่วนชัดเจน” หญิงสาวหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ กับหงส์หนุ่ม เพื่อที่จะสามารถอธิบายไปในทิศทางเดียวกัน
“อย่างที่คุณเคยเห็นเวลามาที่ Himmaphan ลูกค้าทุกคนต้องเข้ามาที่โถงล็อบบี้ก่อน เพื่อรับคีย์การ์ดผ่านทางแล้วลงลิฟท์ไปที่ชั้น G” ฮัวเริ่มวาดแผนผัง “โซนแรกที่เข้าไปคือโซนของเครื่องเล่นอิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ เมื่อผ่านโซนนี้ไปเข้าโซนที่สองฝั่งนี้จะเป็นโซนโป๊กเกอร์ ที่นี่จะมีโต๊ะเกมโป๊กเกอร์อยู่ 40 โต๊ะ เรามีการจัดการแข่งขัน Poker Tournament ทุกวันเวลา 14.00 น. โดยผู้เข้าร่วมจะต้องแลกชิปเริ่มต้นที่ 125 ดอลล์ การแข่งขันมีทั้งสิ้น 21 เลเวล โดยเราจะจ่ายเงินให้ผู้ชนะเป็นชิปคาสิโน”
“โซนถัดไปคือตรงนี้ จะมีอยู่ 140 โต๊ะก็จะมีพวกเกมคาสิโนพวก บาคาล่า, รูเล็ต, แบล็คแจ็ค, Craps, และ Texas Holdemซึ่งเราตั้งอัตราการเดิมพันเริ่มต้นที่ 20 ดอลล์ ส่วนด้านในสุดตรงนี้จะเป็นโซนของห้องชุด VIP Private Lounge สำหรับเศรษฐีที่ต้องการความเป็นส่วนตัว หรือไม่ก็พวกดารา นักการเมือง คนมีสีที่ไม่ต้องการให้ใครเห็นว่าอยู่ในบ่อน”
“ห้องตรงกลางนี้คือห้องที่ฉันเคยพาคุณเข้าไป มันคือห้องสอดส่อง และด้านบนคือห้องทำงานของฉัน ซึ่งต่อไปมันจะกลายเป็นของคุณ พอจะเห็นภาพคร่าวๆ แล้วใช่ไหม”
“อืม ก็พอเห็นอยู่”
“นี่ อุตส่าห์ปลอมตัวเข้าไปอยู่ตั้งหลายวัน ไม่เข้าหัวบ้างหรือไง? ” ไม่วายสุดท้ายก็โดนฮัวแขวะอยู่ดี
“ฉันไปเป็นคนทำความสะอาดตรงก้นครัวโน่น แทบไม่ได้เหยียบเข้าบ่อนจะไปเห็นอะไรล่ะ” บดินทร์บ่นกลับ
“หรือจะให้ฉันอธิบายกติกาในแต่ละเกมให้ด้วยดี? ” ได้ยินแบบนั้นฮัวก็ถามกลับหน้าตาย
เรียนกันมาเป็นชั่วโมง สาระมีหยิบมือนอกนั้นคือการโต้เถียงกันไปมาระหว่างบดินทร์กับอาจารย์โหด หงส์หนุ่มได้แต่นั่งเกาหัว “กติกาไม่ต้องก็ได้ เคยสิงอยู่บ่อนจนล่มจมมาขนาดนี้ ทุกโต๊ะในบ่อนน่ะผ่านมาหมดแล้ว”
ฮัวพ่นลมหายใจทางจมูกในเชิงเหยียดเล็กๆ ก่อนใช้นิ้วชี้จิ้มแรงๆไปบนโต๊ะตามจังหวะการพูด “นั่นมันในฐานะคนเล่น ฉันหมายถึงกติกาในฐานะเจ้าของบ่อนต่างหาก”
“กติกาบ่อน? ”
“ใช่ นั่นคือเหตุผลที่เราต้องจ้างดีลเลอร์ที่ดีที่สุดไง”
“โกงเหรอ? ” บดินทร์ขมวดคิ้วจนเป็นโบว์
“หึหึ มันไม่มีความใสสะอาดในแวดวงนี้อยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะโกงลูกค้าหรอก เพียงแค่ต้องมีกติการ่วมกันน่ะ ในฐานะผู้เล่นเองคุณก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจดีอยู่แล้วว่าบ่อนไม่มีวันยอมขาดทุน” ฮัวอธิบาย
“ก็พอรู้อยู่ แล้วกติกาคืออะไร? ”
“กติกาที่คุณต้องรักษาไว้ให้มั่นคือจงรักษาผลประโยชน์ของคาสิโนเป็นอันดับหนึ่ง ยกตัวอย่างเช่นหากลูกค้าโต๊ะไหนดวงดีเกินไป คุณก็ต้องหาทางเปลี่ยนดีลเลอร์ของโต๊ะนั้นหรือหาทางดึงเกมเพื่อลดทอนความเสียเปรียบของเรา”
“แล้วปกติเธอทำยังไง? ” ในฐานะผู้เล่นที่ทั้งเคยได้และเคยเสียบดินทร์ถือว่ามีความเชี่ยวชาญในศาสตร์ของการพนันในระดับหนึ่ง ทว่าพอได้ขึ้นมาคุมเองแล้วมันยังต้องเพิ่มทักษะอื่น
“คุณต้องมีทีมงานที่เชื่อใจได้”
พูดถึงทีมงานบดินทร์เงียบไปอึดใจ ใบหน้าเผยความกังวลออกมา “ทีมเหรอ...แต่คนของเธอคงเกลียดฉันน่าดู”
เจอประโยคนี้เข้าไปฮัวถึงกับกลั้นขำ นั่นสินะ หงส์คนนี้ยังต้องได้รับการอบรมในเรื่องของโลกมาเฟียนี้อีกมากเลยทีเดียว หญิงสาวไพล่คิดพาลไปถึงผู้เป็นเจ้าของหัวใจของอีกฝ่าย
‘ดูแลอย่างไข่ในหินเลยสินะถึงได้ยังใสซื่อได้ขนาดนี้...มันน่าหงุดหงิดทั้งมังกรทั้งหงส์เลยจริงๆ!! ’
ฮัวถอนหายใจบาง “นี่...รู้หรือเปล่าว่าในวงการนี้มันไม่ได้มีมิตรแท้หรือศัตรูที่ถาวรน่ะ ถ้าไม่ขัดผลประโยชน์อะไรก็เป็นมิตรที่ดีต่อกันได้ แล้วก็อย่าห่วงไปเลยคนพวกนั้นอยู่เป็นอยู่แล้วล่ะ” พูดจบก็แกล้งเบียดตัวเข้าใกล้รูดปลายนิ้วชี้ไปบนแผงอกของบดินทร์โดยไม่สนคนที่นั่งทำหน้าเหลอหลา แล้วเอาหน้าสวยหวานนั้นยื่นเข้าไปใกล้จนปลายจมูกแทบชนกัน “คาสิโนเป็นของแดนนี่ คนของพรรควิษธรไม่ว่าใครก็ต้องภักดีกับมังกรของตน และในเมื่อมังกรมีหงส์ก็ย่อมต้องภักดีกับหงส์ด้วย...สบายใจขึ้นได้หรือยัง? หรือต้อง...” กระซิบที่ข้างหู “ให้ปลอบด้วยร่างกาย? ”
“พอเลย! หลิวลี่เฉิงก็อยู่ที่นี่ยังจะทำแบบนี้อีก! ” บดินทร์โวยวายพลางกระวนกระวายลุกหนี หน้าตาแดงเห่อไปหมดเพราะถูกฮัวจู่โจมแบบไม่ตั้งตัว
“หึหึ แหม พูดเหมือนกับว่าถ้าลี่เฉิงไม่อยู่ล่ะก็จะยอมให้ปลอบอย่างนั้นแหละ” ฮัวแกล้งสัพยอก ยิ่งเห็นบดินทร์ตระหนกหล่อนยิ่งรู้สึกสนุก
“ขอบใจนะ แต่คงไม่ต้องถึงมือเธอหรอก”
แต่ดูเหมือนเจ้าของตัวจริงจะกลับมาเสียก่อน บดินทร์หันไปสบตากับดนัยด้วยใบหน้าที่ยังมีริ้วสีชมพูอ่อน ส่วนฮัวนั้นเมื่อเห็นผู้มาใหม่ก็ได้แต่ลอบเบะปาก แล้วลุกขึ้นมาค้อมตัวให้นายเหนือ
ดนัยกลับมาได้ทันพอดีก่อนที่แม่งูสาวจะฮุบเหยื่อ รู้ดีว่าฮัวแค่แกล้งหยอกหงส์ของขาเล่นเพราะเห็นว่ายังไม่ประสีประสา แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังรู้สึกไม่สบอารมณ์เล็กๆ อยู่ดี แม้ใบหน้าของนายเหนือคนนี้จะยังประดับไปด้วยรอยยิ้มก็ตาม
“คุณจัดการเรื่องที่โบสก์เสร็จแล้วเหรอ? ” บดินทร์ปรับอารมณ์ได้ก็รีบถามไถ่ “เรียบร้อยดีใช่ไหม? ”
ดนัยยิ้มพลางสืบเท้าเข้าไปหาหงส์ของตน “ครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดี”
เสียงอ่อนเสียงหวานนั้นทำให้ฮัวลอบหมั่นไส้อยู่ในใจ ‘เพราะแบบนี้ไง หงส์คนนี้เลยไม่แกร่งขึ้นเสียที’ คนอยู่ในเหตุการณ์อย่างหล่อนวิเคราะห์ได้เป็นแบบนั้น เห็นด้วยตามาแล้วสองวันว่าดนัยตามใจและคอยโอ๋หงส์คนนี้ผิดกับบรรดาคนเคยควงที่ผ่านมาชนิดหน้ามือหลังเท้า ขนาดตอนที่หล่อนเคยขึ้นชั้นคู่ควงของเจ้าพ่อคนนี้ อย่างดีฝ่ายนั้นก็แค่ยิ้มให้ ตามใจให้อยู่ข้างกายได้บางโอกาส ให้อำนาจคุมคนแต่ต้องอยู่ในสายตา พูดง่ายๆ เลยคือใจดีด้วยมากยามจะจิกหัวใช้เท่านั้นเอง
‘จะไหวเหรอแดนนี่ หงส์ของแกยังอ่อนด้อยเพียงนี้แล้วแกยังคอยปกป้องจนจะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้อยู่แล้ว แกให้เขาหมดใจแบบนั้นในวันที่ต้องสูญเสียไป หัวใจไม่แทบสลายเลยหรือ? ’
‘แต่เอาเถอะ ฉันจะลองช่วยหงส์ของแกสักครั้งแล้วกัน’ ฮัวยืนตกผลึกความคิดระหว่างยืนดูคู่รักอี๋อ๋อกันจนน่ารำคาญ
ดนัยเดินไปดูตรงโต๊ะที่บดินทร์จดข้อมูลที่ฮัวอธิบายเอาไว้แล้วยิ้มพึงใจ
“คุณไม่ต้องกังวลมากไปหรอกว่าเป็นหงส์มือใหม่แล้วจะทำให้เกิดปัญหา เพราะผมเตรียมทีมที่ดีที่สุดไว้ให้คุณแล้ว” ดนัยปลอบคนที่เอาแต่หน้าเครียดเพราะกังวลกับภาระหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย แถมยังเป็นเรื่องไกลตัวจนน่ากลัว “เดี๋ยวอีกสองวันผมจะพาคุณเข้าไปที่คาสิโนแล้วแนะนำพวกนั้นให้รู้จัก”
“อืม” บดินทร์รับคำพร้อมรอยยิ้มบาง ใบหน้าดูคลายกังวลขึ้นเล็กน้อย แต่ก็เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น เพราะเขายังมีเรื่องขึ้นตำแหน่งหงส์ให้เครียดต่อ
.
.
.
.
.
หัวข้อ: ผมคือ...ตัวร้าย ตอน : รอยสักและความทรงจำ PART 4 [ดนัย X ดิน] (15.09.20) P. 5 (อ่าน 5512 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก